Verwording
Oud burgein. L. J. den Hollander
ten grave gedragen
Marktberichten
28e Jaargang
CBB WEEKBLAD OP GEBEFOBMEEfiDE GBONDSLAO
VOOB DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Centrale Telling
Jüiddelharnis
InamkweKKenae rouwaienst in ae Gerei. Kerk
te Middemarnis
5chmmmetjL
Nog eens:
dienstboden
Woensdag 2 November 1955
No. 2446
PRINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MXDDELHARNIS
Redactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 1870—2629
Na 6 uur 's avonds Telefoon K 1870—2017 Giro 167930
Versch^nt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: 1.70 PER KWARTAAL.
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
Eg contract speciaal tarief.
Umeinen 3
Vraag- 5.
Wat is er veel geschreven en beweerd
over het innerlijk goed zijn van de mens,
Veel is beweerd wat door de feiten ra
dioaal werd tegengesproken. En geen
ffonder. Men ging te rade met de mens
zelf. De enig juiste kenbron van de mens
werd genegeerd. Daarvoor werden aller
lei droggronden in de plaats geschoven.
God heeft een juist beeld van de mens
o-etekend. Men vindt het in Rom. 3. Maar
dat beeld is verschrikkelijk. En het beeld
dat ons belijdenisgeschrift, de Heidel-
bergse Catechismus op grond van Gods
Woord geeft ,,God en zijn naaste te ha
ten: geneigd tot alle kwaad, dat is een
beeld, dat de moderne mens geheel ver
werpt. Dat is voor de Humanist van
vroeger en later tijd niet te aanvaarden.
De mens doet toch zoveel goed. In kerk-
Staat en Maatschappij. Br is toch zoveel
liefdewerk, zoveel werken van barmhar
tigheid worden door de mens gedaan.
Wat zijn er toch een groot aantal mensen-
geweest van grote vroomheid vervuld
van liefde tot de medemens. Mensen, die
liun gehele leven in dienst gesteld heb-
Ijen voor hun medemensen. Zich opgeof
ferd hebben voor de lijdende mensheid.
Neen, de tekening van Rom. 3 en het
Ijelijden van dat oude belijdenisgeschrift
moest bepaald een mistekening genoemd
worden.
Er waren veel te veel goede mensen
geweest zou de karakterisering van Rom.
3 en de H. C. juist kunnen zijn. De mens
is van zijn eigen natuur goed.
Ja, maar er zijn ook slechte mensen.
Dat kan werkelijk niet ontkend. Dat zijn
toch reële feiten. Och, dat was wel waar
maar die waren slecht geworden uit na
volging. En vooral niet te vergeten, die
waren slecht uitdomheid, maar die kon
men heus wel bestrijden. Daar kon en
moest dapper tegen gestreden worden.
Daar waren heilzame middelen voor ge
wassen. Zie het meest heilzame middel
daartegen was keimis. Kennis was het
panacee tegen de kwaal van de slecht
heid.
Tussen kennis en slechtheid bestond
zo ongeveer een omgekeerde evenredig
heid. Veel kennis, weinig slechtheid, on
kunde en slechtheid, zie dat was zo on
geveer gelijk, eigenlijk waren die beiden
synoniem te achten.
En men ging de strijd aan. Weg met
de domheid, weg met de onkunde, ver
dring ze „door kermis en verstandsver
lichting en er zullen gulden tijden aan
breken, want de mens is niet slecht van
nature, die tekeningen van Rom. 3 en
H.C. zijn tekeningen uit de tijden van
onkunde en onverstand. Zijn beoordelin
gen van de mens uit de oude doos. Die
lionden wel enigermate juist zijn geweest
in die barre tijden van domheid en on
kunde. Maar die standpunten zijn mèt
en dóór de verlichting terug te brengen
naar de vitrines van de musea. Waar we
ze nog zullen kimnen bezien als toestan
den uit het verleden, uit het barre ver
leden, toen er slechtheid heerste als ge
volg van domheid en onwetendheid.
Maar de verlichting was niet tever
geefs doorgebroken. Slechts moest ze
volkomen worden gemaakt. En dat kon
Als men maar voor scholen zorgde. De
scholen, als draagster van het panacee
kennis zouden de slechtheid wel terug
dringen, naar ontoegankelijke oorden,
naar plaatsen waar mogelijk nog enkelen
uit de nachtschuit huisvestten. Maar dat
zouden dan wel de laatsten der Mohika
nen zijn. De zon van kennis en weten
schap zou die laatste dampen der slecht
heid wel doen verdwijnen. Als maar ge
zorgd werd voor kennis. Nu, dan maar
aan het bouwen van scholen. Wel wat
duur. Maar geen nood. Het geld zou zijn
rente opbrengen. Op de duur zou het nog
voordelig zijn ook. Immers de bouw van
scholen, de vooruitgang van de weten
schap zou voeren tot het slopen van de
gevangenissen. Kennis voert tot goed
heid, verdrijft de slechtheid. En waai'
geen slechtheid meer voorkomt daar zijn
geen gevangenissen meer nodig. Moord,
doodslag, wreedheid, diefstal enz. zijn
vormen van slechtheid. Van slechtheid
die verdreven wordt en met de verdrij
ving van de slechtheid verdwijnt dat al
les en zijn de gevangenissen niet meer
nodig. Dan kunnen ze gerust gesloopt
worden.
(Wordt vervolgd)
Uienveiling van Dinsdag 1 Nov. 1955
Grove 19.99, middel 23.01, drielingen
25.23, picklers 30.07, stek 4.04.
Aanvoer 45.000 kg.
GRAANBEURS
ROTTERDAM, 31 Oct. Binnenland
de granen officieuze noteringen per
100 kg franco Rotterdam. Rode tarwe
op vochtcond. bij tamelijk aanbod 26.45
~26.50. Witte tarwe door concurrentie
van de zachte buitenlandse tarwe uit
regeringsvoorraad tot 26.75. Voedergra-
nen over het algemeen kalm prijshou-
<*end. Zomergerst bij schaars aanbod
naar kwaliteit 22—24; prima tot 24.50.
Haver naar kwaliteit 21.25—22.50; ex-
wa blanke tot 23.Rogge, doorsnee-
Kwaliteit 18.50-19.50. Peulvruchten,
Vooral groene erwten en schokkers,
uauw. Zaken van weinig betekenis tot
^^^•^glopende prijzen groene erwten ca.
schokkers ca 48; bruine bonen tot
w.oO.
Zaterdagmiddag heeft onder grote belangstelling de begrafenis plaats gehad
van oud-burgemeester L. J. den Hollander te Middelharnis. In de Geref. Kerk
werd vooraf een rouwdienst gehouden, geleid door de pastor loei, ds. G. C.
Muntingh. Met de familie was aanwezig het Bestuur van de Emgo en het vol
tallige personeel, waarvan de overledene 25 jaaf pres. comm. is geweest; bur
gemeester Hordijk, de wethouders uit Middelharnis en Sommelsdijk, raadsle
den, de gemeente-secretarissen en ook oud-secr. L. Bloot, bestuur van Schut-
tevaêr, Roode en Groene Kruis, instanties waarvan de overledene eveneens
voorzitter is geweest. De kist werd gedragen door de leden uan de Roode Kruis-
colonne, de vrouwelijke leden waren eveneens aanwezig met vele belangstel
lenden. Het was een plechtige maar tevens een zeer indrukwekkende rouw
dienst.
Bij het binnendragen van het stoffe
lijk overschot in de kerk speelde de or
ganist B. van Zijll: „Wat God doet is
welgedaan." De kist werd voor de kan
sel geplaatst.
Gezongen werd Ps. 73 11 en 12
(rhytmisch) waarna ds. Muntingh het
votum en de zegen uitsprak en voorging
in gebed. Hij las daarna de 73ste Psalm
(nieuwe vertaling) en bepaalde de fa
milie en aanwezigen bij het 24ste vers:
„Gij zult mij leiden door uw raad en
daarna mij in heerlijkheid opnemen."
Wij zijn saamgekomen om onze br.
den Hollander ter aarde te bestellen al
dus begon spreker. Eigenlijk is dit niet
juist zei spreker, wij zijn gekomen om
God te ontmoeten. We hadden ook in
een zaal of in de aula kunnen spreken
over al wat de overledene in zijn leven
gedaan heeft en God buiten kunnen
sluiten. Dit zou zeker niet in de gedach
te zijn geweest van de gestorvene, van
de vrouw en kinderen. Laten we ons
bewust zijn, wat God ons in hem ge
schonken heeft, die Hem geleid heeft
naar Zijn raad.
We kunnen door het leven gaan op
twee manieren: op eigen houtje of aan
de hand van God. Hoe we dit ook doen,
we staan vandaag of morgen alle voor
de dood. Asaf zegt zelfs, dat het soms
lijkt alsof het in de wereld beter gaat
zonder God. Zij die zich door Gods ge
bod laten leiden hebben het vaak moei
lijk. God is recht, en gestreng in zijn
oordeel. Als we zijn geboden doorden
ken, huiveren we, als we die toets aan
leggen moeten we heel wat laten. Ove
rigens geldt: enerlei wedervaart de
rechtvaardige en de goddeloze.
Wij mogen geloven dat onze br. den
Hollander geleid werd door zijn God,
die hem zijn rechterhand had gevat, al
dus spreker. Het leed is hem daarbij
niet gespaard. Spr. herinnerde aan het
overlijden van zijn dochter, die echter
juichend mocht heengaan. Een andere
dochter moest een zwaar kruis dragen.
Z.Eerw. had vaak met hem gesproken,
lij had het nooit over zichzelf, maar
wel over zijn kinderen. Hij -was op en
top vader, die in alles bij God troost en
sterkte vroeg.
Br. den Hollander was geen agressief
man, maar een man des vredes, aldus
kenschetste spreker hem. Misschien
door velen niet begrepen. Hij was niet
zonder zonde, maar wist zijn zonden
vergeven bij het Kruis van Golgotha.
Buiten Golgotha kan niemand zijn zon
de kwijt, elke dag weer moet daar ver
giffenis gezocht.
Geleid door Uw raad. Ieder kind
Gods blikt bij iedere beslissing naar bo
ven. Dat deed ook br. den Hollander,
die burgemeester was van 2 grote dor
pen, hij knielde voor God. „En daar
na Er is een daarna, of we het ge
loven of niet. Er staat voor: Gij hebt
mijn rechterhand gevat, niet zelf die
hand genomen, maar door God gevat!
Dat was zo bij br. den Hollander. Spr.
vergeleek het leven bij een fles met een
nauwe uitgang. Uit de beslotenheid,
gaat mep door een nauwe uitgang in de
ruimte, in de eeuwigheid. Voor de ge
lovigen wordt bij de uitgang de weg
omgebogen naar boven, de eeuwige
heerlijkheid. Wat dat is, valt niet onder
woorden te brengen. Het betekent ver
lost te zijn van zonde, moeite en zorg,
bovenal eeuwig bij God te zijn. Het is
het heerlijkste leven, zich over te kun
nen geven naar Gods raad. Dat „daar
na", daarna opgenomen in heerlijkheid
is nu voor br. den Hollander werkelijk
heid geworden. Zelf dicteerde hij wat
op de rouwbrief moest staan: „In Jezus
ontslapen." Wij staren hem na en jube
len het uit: „Gaat tot Zijn poorten in
met lof, met lofzang in Zijn heilig hof",
waarna Z.Eerw. de rouwdienst beëin
digde en met dankgebed sloot. De slot-
zang was Gezang 16: „God enkel licht
enz., waarna ds. Muntingh de zegen op
de aanwezigen legde.
Op de begraafplaats
De kist werd daarna door de Roode
Kruiscolonne de kerk uitgedragen, on
der het orgelspel van Bach: Nicht so
traurig, nicht so sehr." Het was op dat
moment gelukkig zonnig weer, waarom
slechts enkele auto's achter de lijkauto
werden opgesteld en de familie met-de
vele aanwezigen te voet volgden. De
route ging door de Nieuwstraat, over
de Voorstraat, langs het raadhuis, welks
trappen de overledene zo vele malen
heeft beklommen. Langs de weg ston
den overal vele mensen geschaard, om
de laatste gang van de vriendelijke oud-
burgemeester gade te slaan.
Op de begraafplaats was een vlak
voor de ingang, een laatste rustplaats
bereid, op een plaats oorspronkelijk
voor een plantsoen bestemd. Deze ere
plaats, was een geschenk van het ge
meentebestuur van Middelharnis, die op
deze wijze de overledene en het vele
dat hij voor de gemeente gedaan had
willen eren. Talrijke kransen bedekten
de baar, die eerbiedig langs de groeve
werden gelegd.
Bij de groeve sprak de heer P. D.
Sieling, waarn. Pres. Comm. van de
Emgo enkele woorden van waardering
voor al het werk, dat hij 25 jaar lang
voor deze maatschappij had gedaan. Spr
herinnerde dat de 5e October een glo
rie dag voor hem was, toen de Emgo
25 jaar bestond en ook, dat hij op 1
Jan. a.s. plan had, deze functie neer te
leggen. Dit afscheid, dat hem zeker
moeilijk zou zijn gevallen, is hem be
spaard. Wij zijn hem kwijt, betreurde
spreker, maar het is een troost, dat hij
in Jezus is ontslapen. Met dankbaarheid
zien wij op hem terug. Spr. besloot
met woorden van troost tot mevrouw
en de kinderen.
Burgemeester Hordijk sprak namens
de gemeenschap Middelharnis-Som-
melsdijk. Onder droeve omstandighe
den heeft de gemeenschap van de to
rens en markante gebouwen de vlag
halfstok gehesen aldus spreker. Van
daag leggen we hem op zijn laatste
rustplaats, die 25 jaar de 1ste burger
is geweest van deze gemeenten. Die als
burgemeester levend en werkend was
voor de gemeenschap en ook voor de
streek.
Hij heeft dit vaak onder economisch
moeilijke omstandigheden moeten doen.
Spr. herinnerde aan de crisisjaren, en
aan de bezetting. Medebesturend, lei
ding gevend, soms remmend optredend,
motorische kracht ontwikkelend, was
zijn werk. Meelevend ook met de orga
nen uit de dorpen, burgervaderlijk om
gaand met de gemeenschap. Dat va
derlijk element kwam ook ten volle uit
in zijn gezin. Hij was ook kind kind
van God in God zag hij zijn eigen
vader. Dit kindschap culmineert in zijn
eigen woorden, aldus spreker: In Jezus
ontslapen.
De dank overbrengen van de ge
meenschap is moeilijk, besloot spreker.
Het enigste wat wij konden doen, was
hem een ereplaats te geven op deze be
graafplaats. Alle banden met de ge
meenschap zijn nu verbroken. Een band
blijft bestaan, n.l. het kindschap Gods,
waarvan hij hoopte dat dit de troost
zou zijn voor de achterblijvenden.
Ds. Muntingh sprak daarna nog en
kele troostwoorden en besloot met het
uitspreken van de Geloofsbelijdenis en
het Onze Vader.
De oudste zoon van de overledene
dankte de sprekers, ds. Muntingh voor
de leiding van de begrafenis, en de be
langstellenden voor hun medeleven. Ook
de leden van het Roode Kruis, die de
gestorvene hadden gedragen. Diep ge-
Op de begraaƒplaats „Vrederust" fe
Middelharnis. Toen de kist in de groeve
zonk, brachten de mannen van de Roo-
'de Kruiscolonne een laatste groet.
jroerd haalde spreker aan, hoe zijn moe
der 50 jaar met hem had saamgeleefd,
de zorgzaamheid voor de kinderen en
kleinkinderen waarbij nu alleen de we
tenschap trooste „Zalig zijn de doden
die in de Heere sterven." Spr. eindigde
met de woorden: Rust zacht, lieve dier
bare vader."
Hiermede was deze zeer veel Indruk
makende pleclitigheid beëindigd. In de
aula was een condolatie-register ter te
kening gelegd, waarvan velen gebruik
maakten.
Op mijn stukje over het dienstboden-
probleem dat ik veertien dagen geleden
aanroerde, kwam wat reactie. Van een
■der lezers ontving ik een brief, die ik
;,YOor de aardigheid eens helemaal zal
laten afdrukken. Daar gaan we dan:
Hallo, Schrammetje!
Ik vind dat je vorige week wel wat
hoog van de toren geblazen hebt,
aangaande dat dienstbodenprobleem.
Allereerst zou ik U willen vragen of
U die klagende Mevrouwen van bin
nen en van buiten kent?
Niet alleen haar Zondagse, maar ook
haar door de weekse gezichten.
Dan schreef U, dat men vroeger dol
blij was, als men een betrekking kan
krijgen. Dat kwam omdat toenter
tijd de man en vader van een gezin,
al had hij nog zo graag gewild, niet
kon verdienen wat nodig was voor
zijn gezin. Dat was toen dikwijls
bittere noodzaak, de meisjes konden
dan in een groot gezin thuis niet ge
mist worden, maar het moest om
rond te kunnen komen. Dat er toen
misbruik van gemaakt is, tipt U
slechts even aan.
Wat vroeger gebeurd is, in de doof
pot en wat thans gebeurd breed uit
wijden is niet eerlijk. Enkele ware
verhalen laat ik U thans volgen.
Vroeger was mijn opa jongknecht op
een boerderij. Toen was het de ge
woonte dat jongknecht en dienst
meid aan tafel meeaten met de baas
en de vrouw.
Eens in de week werd er altijd rijst
met boter en suiker gegeten. Dat
stond dan op zo'n ouderwetse schotel
midden op de tafel. Maar dan werd
er a.an de kant van de baas en de
vrouw meer boter en suiker op ge
daan dan aan de andere kant. (Dat
doet nu nog steeds opbreuk hoor)
Toen heeft opa met de dienstmeid
afgesproken, dat zij terwijl de boer
zijn lange gebed zat te doen, die
schotel een halve slag zou draaien
en dan zou hij als bewaking de pol
lepel in zijn hand nemen, maar de
boer dorst hem niet terug draaien
en hij was voorgoed genezen.
Maar door de meeste mensen werd
zoiets geslikt omdat het, hun betrek
king kosten kon. Dat was vroeger,
maar nu nog iets van heden:
Het meisje werd gevraagd om 'sa-
vonds thuis te wachten, ze mocht
dan haar Klorus wel meebrengen.
Goed, afgesproken! Ze kwam en
vond 2 kopjes gereed staan voor een
kop koffie en een doosje waarin 2,
zegge 2 koekjes gereed stonden, voor
hun samen. Daar spreekt volgens
mij wantrouwen uit. Ook hoorde ik
van een meisje die deze zomer 3
maanden thuis was wegens ziekte en
haar ouders hebben het heus niet
breed. Dat haar mevrouw wel eens
naar haar vroeg en dan gelijk vroeg
of ze nog niet kwam werken, maar
haar eens een kleinigheidje toe te
stoppen van haar bezit neen, dat
was er niet bij, Ze dacht natuurlijk:
Ben ik mijn broeders hoeder, Dit is
een regel die U ook nog aanhaalde
als gebezigd zijnde door werkende
stand, maar vroeger dacht de be
zittende klasse er zo over. Onder
welke omstandigheden de mensen
toen soms ziek lagen of ook wel van
ellende stierven, omdat hun broeder
hun niet hielp aan het allemodigste
(Dat is het tegenwoordige geslacht
nog niet vergeten hoor!
Ik geef toe, dat de weegschaal nu
DIRKSLAND
Voorlichtingsavond Veilig Verkeer.
Oorlogen eisen slachtoffers, maar hoe-
velen vallen ten prooi aan de moloch,
die snelverkeer heet?
U weet het: in ons kleine Vaderland
alleen al 1500 doden per jaar en dan
nog de verminkten. Dat betekent onver
wachte rouw in 1500 gezinnen.
De politie gaat strenge straffen uit
delen; maar zal dat helpen? Zij acht
het nog steeds beter de weggebruikers
op te voeden tot beschaafde rijders en
zo te trachten ongelukken te voorko
men.
Nog deze maand wil de afdeling
Dirksland van het Verbond van Veilig
Verkeer voorlichtingsavond gaan hou
den. De bijeenkomsten beloven attrac
tief en gezellig te worden. Geen dorre
lezingen. Om te beginnen zal eerst de
grootste groep aan de beurt zijn: de
f testers en de bromfietsers. Zeg nu niet:
Ik weet er alles van, of: Mij overkomt
niets. Want dat hebben reeds zeer ve
len voor U gezegd, die het nu niet meer
kunnen zeggen. Zeg maar liever niets
en meldt U aan op Voorstraat 23, Dirks
land.
Gevallen. Maandagmorgen viel het 9-
jarig dochtertje van A. Witvliet van de
zolder waardoor zij een hersenschudding
bekwam.
STELLEND AM
Het „Rijdend Bijbelhuis" komt. Op 3
Nov. a.s. komt het „Rijdend Bijbelhuis"
in Stellendam.
Deze wagen, die door het Bijbelgenoot
schap werd aangekocht, werd geheel
omgebouwd tot bijbelwinkel.
In deze bijbelwinkel is een zo grote
verscheidenheid van Bijbeluitgaven in
verschillende talen en formaten bijeen
gebracht en verkrijgbaar, als men zel
den of nimmer zal aantreffen.
Na een rondrit door de gemeente zal
de wagen komen te staan op de Voor
straat (bij de Goede).
Daar is dan des namiddags van 7 tot
10 uur gelegenheid om het „Rijdend
Bijbelhuis" te.bezichtigen.
Tijdens de tournee in de vorige zo
mer bleek duidelijk de grote belang
stelling voor dit „Rijdend Bijbelhuis".
Het Nederlandsch Bijbelgenootschap
blijft met deze actie doorgaan, om daar
door te trachten het gestelde doel te
verwezenlijken, n.l. om de Bijbel zo
goed, zo goedkoop en zo gemakkelijk
mogelijk verkrijgbaar te stellen.
Er zijn enige dames nodig om te as
sisteren bij de verkoop. Zij die zich voor
dit belangrijke werk willen geven, kun
nen zich vervoegen bij A. Dekker, Nieu
weweg 45 of bij dhr. C. van Dongen,
Voorstraat.
OUDDORP
Weger. 1 Nov. a.s. zal de weegbrug
van de firma Gebr. Bezuijen aan de
Havenweg in gebruik worden genomen
Als weger werd aangesteld Corn. Ha-
meeteman Jz.
Vergadering. De woningruimte-com
missie vergaderd de Ie maandag van
elke maand om 8 uur ten gemeentehuize
Oefening B.B. Vrijdag 4 november
zal een oefening van de B.B. worden
gehouden. Aanvang 7.30 uur.
OOLTGENSPLAAT
Dankstond voor het gewas. Woensdag
avond 7 u. dankstond voor het gewas
worden gehouden. In de Ned. Herv. kerk
zal voorgaan ds C. C. T. Postma van
Den Bommel en in de Geref. Kerk ds A.
de Korte.
7 uur komt de gemeenteraad van Oolt-
gensplaat in openbare vergadering bij
een. De agenda vermeld o.a.voorstel tot
vaststelling verordening heffing weegio
nen; voorstel tot het verlenen van sub-
sidie's aan de Stichting Maatschappelijk
werk in Zuid-Holland, idem aan de E.H.
B.O., idem aan het Humanistisch Thuis
front en aan het Nat. Rheumafonds, voor
stel tot het aanbrengen van een verlich
ting op de keersluis.
Dijkwacht. Zaterdagmiddag 3 uur
komt in „Hotel Hobbel" te Ooltgensplaat
de dijkwacht in vergadering bijeen.
Scheepvaart. In de week van 24 tot
29 oktober zijn in de haven (kom der
gemeente) geladen 4 schepen met suiker
bieten voor Puttershoek. Gelost zijn 4
schepen met klei. Aan de Galatheese-
haven zijn geladen 2 schepen met sui
kerbieten voor Dinteloord, terwijl er 2
schepen met klei zijn gelost.
STAD AAN T HARINGVLIET
Dankdag. A.s. donderdag 3 november
zal er dankdag worden gehouden. Herv.
Kerk 2.30 en 6.30 uur ds P. v. Wakeren,
Geref. Kerk 2.30 en 7 uur ds A. Trapman
Geref. Gem. 2.30 en 6.30 ds v. Gilst.
Kind in de haven. Het zoontje van
J. Wagner viel maandagmiddag in de
kaai.
Daar de vrouw van G. Maliepaard het
ongeluk zag heeft zij het kind er zonder
ongelukken iiit weten te halen.
VEEMARKT
ROTTERDAM, 31 Oct. Veemarkt: aan
gevoerd 1987 dieren, w.o. 1285 vtte
koeien, 649 varkens en 85 lammeren.
Prijzen per kg. vette koeien 2.60
2.80, 2.46—2.60, 2.20—2.40, varkens
lev. gew. 1.801.781.75, lammeren
per stuk 120—100—90.
Aanvoer vette koeien iets minder,
handel redelijk, Ie kw. iets stijver in
prijs, verder onveranderd, enkele pri
ma's boven notering. Aanvoer van var
kens even korter met vlotte handel en
iets lager in prijs. Lammeren aanvoer
als vorige week, handel kalm en prijzen
onveranderd.
naar de andere kant overgeslagen is
We zouden er allemaal beter mee
zijn dat van die 2 uitersten, thans
de middenweg bewandeld werd. Dat
zou voor de ganse maatschappij be
ter zijn. Maar daarom moet U niet
het ene breed uitwijden en het an
dere slechts even aanstippen. Vol
gens mijn mening zijn ook de hoge
lonen die thans betaald moeten wor
den een straf voor hen wier voorva
deren vroeger hun mensen zo besto
len hebben.
Velen moeten nu nog betalen wat
hun ouders achter gehouden hebben
Maar ook zouden de voorouders van
velen die het nu ontvangen, het vroe
ger wel beter besteed hebben als
thans het geval is.
Liefde en medeleven voor elkaar is
er thans niet veel te bekermen, maar
ook vroeger niet, alhoewel als men
in nood verkeert, zoals vroeger, dan
is de samenleving toch gezonder als
nu, lijkt me. Maar als ieder tot zich
zelf en zijn omgeving terugkeert,
dan kunnen we nog niet zo gauw
wat zeggen van anderen. Maar ik
kon toch niet verdragen dat U, Ha
re Majesteit de dienstbode zo nat
laat regenen en Hare Majesteit Me
vrouw gauw een parapluie boven
het hoofd houdt. Ik zou zeggen laat
ze allebei msiar wat nat regenen, dan
leren ze misschien elkaar waarderen
Thans ga ik stoppen en teken met
groeten aan Schrammetje.
Ziezo daar krijgt Schram weer eens
een klap op zijn pet. Toch ben ik me
niet bewust in het gewraakte stukje de
dienstboden in de regen te hebben laten
staan en de mevrouw een parapliue bo
ven het hoofd te hebben gehouden.
Ik heb alleen de feiten even genoemd zo
die thans liggen en het accent gelegd
op de hoge lonen, die buiten de huishou
ding worden geboden, waardoor begrij
pelijkerwijze de meisjes worden aange
trokken.
Overigens heb ik
niets ten nadele
van de dienstboden
gezegd. We moeten
altijd oppassen niet
te gaan generalise
ren. Er heeft vroe
ger aan vele me
vrouwen wat gemankeerd en dat zal he
den ten dage nog wel zo zijn. Ook zullen
vroeger de dienstboden evenals nu wel
niet feilloos geweest zijn. Het ware ver
haal over de rijstmaaltijd van opa op de
boerderij typeert inderdaad een verhou
ding die niet in de haak was. Daar is
geen goed woord voor te zeggen.
Het schijnt een christelijke man geweest
te zijn, gezien zijn lang gebed voor de
maaltijd, doch de practijk van z'n leven
was daarmee wel in strijd. Zulke mensen
hebben niet veel gevoel voor hen, die bij
hun het brood moeten verdienen.
Ze zouden veel kunnen leren van
Job, die ook rijk was, maar het recht
van z'n knecht en dienstmaagd niet ver
smaadde. In hoofdstuk 31 legt hij er de
nadruk op, dat zijn dienstbaren evenals
hij schepselen Gods waren, waarvoor hij
verantwoording sch,uldig was. Dat mag
ook in onze tegenwoordige tijd wel eens
worden bedacht. Want het geval, dat de
schrijver uit deze tijd signaleert is ook
weer niet goed te praten, maar, zoals ik
reeds opmerkte men mag niet alles over
één kam scheren.
Er zijn gelukkig nog meerdere gevallen
te noeitten, die getuigen van een mede
leven met hen, die dienstbaar zijn en
dat niet om hun zoet te houden, maar
uit oprechte belangstelling. Overigens,
alle tijden door zijn er mensen geweest,
die profiteerden van hun medemens. Men
moet het bestraffende woord van de
apostel Jacobus daarover maar eens na
lezen. Evenwel schrijft ook Paulus aan
het adres van de werknemers dat zowel
de harde als de zachte meester gediend
moet worden. Daar zou over deze dingen
nog wel een vel of wat vol te peimen zijn
Het doet me goed, dat de briefschrijver
toch constateert, dat de balans thans
de andere kant overgeslagen is. Het zou
inderdaad beter zijn, dat de gulden mid
denweg werd bewandeld, ook geeft hij
toe, dat er weinig liefde en medeleven
onder elkander is.
Inderdaad, dat kon beter. Daar mag
vroeger wat aan gehaperd hebben, in
deze tijd doet het dat zeker. We zijn door
en door materialistisch geworden en dat
doet de onderlinge verhoudingen geen
goed.
Ondertussen is het probleem der dienst
boden met een praatje zoals we nu ge
daan hebben niet opgelost!
En niet alleen is op 't ogenblik een
tekort aan vrouwelijk personeel voor huis
houding en ziekenverzorging, maar ook
de landbouwers worstelen met een ern
stig tekort aan arbeidskrachten om aard
appels, witlof enz. die last van vorst kun
nen krijgen, uit de grond te halen. Men
mag hieraan wel de nodige aandacht be
steden en militairen die in het gewone
leven, in de landbouw werkzaam zijn
wat extra verlof geven. Ook zou de jeugd
uit de hogere klassen der scholen inge
schakeld kunnen worden om de oogst
veilig te stellen. Lang talmen kan hier
duizenden guldens schade betekenen. Er
zou hierover met het arbeidsbureau over
leg te plegen zijn. Het zou zonde zijn,
wanneer er door nonchalance kostbaar
voedsel verloren zou gaan. Spoedige hulp
betekent hier dubbele hulp!
SCHRAMMETJE
