Naar de maan
Dr. Kramers te Ooltgensplaat
ten grave gearagen
FOTO RÜTSMA
Buitenland
MEDITATIE
Wandelen voor
Gods Aangezicht
m' ^'««Hl
aiHBiHiiiniiiiii
PracLtige Zweedse
Metalen Fotolijsten
GEBRs. KAPTEIN
EEN ZAAK VAN VERTROUWEN
MIDDELHARNIS - Tel. 2004-2704
SOMMELSDIJK - Telefoon 2205
Dit nummer oestaat
uit 5 tladenï
Jaargang
Zaterdag 17 September 1955
No. 2434
PRINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
Bedactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 18702629
Na 6 uur 's avonds Telefoon K 1870-=-2017 Giro 167930
CBB WEEKBLAD OP GEBEFOfiMEEKDE GRONDSLAG
VOOB DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Verschijnt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: 1.70 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
BiJ contract speciaal tarief.
De ontwikkeling van de mens
schrijdt met reuzenschreden voort. In
een adembenemend tempo. De ontwik
keling en toepassing van de stoom
kracht naar de ontwikkeling van de
electriciteit en haar menigvuldige toe
passingen is een zodanige geweest, dat
er enige eeuwen mee gemoeid waren.
En hoe weinig jaren zijn er nodig
geweest om te komen van de electrici
teit tot het atoom en zijn ontzaglijke
krachten. Er zit grote spoed in deze
ontwikkeling. Er is een opklimming in
tijd. Op technisch gebied staat de mens
schier voor niets en in het uitvorsen
der krachten der natuur heeft hij gro
te vorderingen gemaakt. Dé aarde is als
het ware voor hem te klein geworden.
Hij ziet verdere ruimten. De Maan, de
planeten zoals Mars, Jupiter, Satumus,
Venus, hij betrekt zij binnen de kring
van zijn plannen en overleggingen. Hij
droomt van ruimtevaart. Van een ver
keer tussen de verschillende planeten.
Van interplanetair verkeer. Met der
gelijke dingen houdt de mens van on
ze dagen en de mannen van de weten
schap zich bezig. Stoute dromen wor
den gedroomd. Voorspellingen gedaan,
dat men binnen een tijdslimiet van be
trekkelijk weinig jaren tochten zal kun
nen maken van onze planeet de aarde
naar haar sateliet de maan.
Men spreekt van kunstmanen om de
aarde te laten circuleren, alles in dienst
en als voorbereiding van tochten naar
de maan, met in een verder verschiet
verkeer tussen de planeten onderling.
Of dat mogelijk is? Wij wagen het niet
daarover een oordeel uit te spreken.
God heeft wonderlijke krachten in de
schepping gelegd. Hij geeft de mens
het vermogen om die krachten stap voor
stap te ontdekken. Vergeten wij niet:
het zijn krachten die God in de schep
ping heeft gelegd en die hij in de weg
der geleidelijkheid in de loop der
eeuwen de mens laat ontdekken door
in de mens te leggen een geest van
navorsing en onderzoek. De mens
maakt die krachten niet, verre van dat,
op zijn hoogst weet hij de van God in
de schepping gelegde krachten toe te
passen.
In de mens ligt niet het vermogen
om iets te scheppen. Hij kan de won
deren der natuur, voor zover God het
hem toelaat en hem er de wijsheid toe
geeft slechts toepassen. Hij maakt
slechts kennis met de wetten der na
tuur zoals God ze heeft geschapen. Zo
ver God het toelaat, krijgt de mens
het vermogen die wetten der natuur en
die krachten in de schepping gelegd als
van stap tot stap te mogen leren ken
nen door naarstig onderzoek en door
ernstige navorsingen. Het opmerkelij
ke hierbij is dat de mens in deze eeuw
in betrekkelijk korte tijd zoveel heeft
weten te ontdekken en na te speuren.
Maar ook hierbij moet wel opgemerkt
worden, dat het slechts uitersten zijn
van de wegen Gods, die de mens leert
kennen. Wat predikt dit alles toch de
onmetelijke grootheid Gods. Bij elke
nieuwe ontdekking moest de mens wel
in ootmoedige verwondering nederknie-
len voor de grootheid Gods, die het aan
Zijn schepping vergunt een nieuw blijk
van Zijn onbegrijpelijke grootheid en
Almacht te leren kennen.
Hoe ver de mens in de ontdekking
van die natuurkrachten zal komen, nie
mand, die het weet. Alleen dit weten
wij wel, de mens loopt hierbij als aan
de leiband Gods. Niet verder zal hij ko
men, dan dat de Heere het hem toe
laat. In dit alles ligt niets van een oor
spronkelijk kunnen van de mens. Het
is bij elke nieuwe ontdekking of de
Heere aan de mens een blik gunt in Zijn
schatkamer vol van onbegrijpelijke ver
mogen en kracht en dat daarbij de
mens het vermogen krijgt om het aan
hem nieuw ontdekte toepassing te kun
nen geven. Zie of de mens ooit in staat
zal zijn aan ruimtevaart te doen, om
zich van planeet naar planeet te be
geven dat is niet zozeer een vraag van
menselijk weten en kennen, maar een
zaak of het de Heere zal believen de
mens daartoe de nodige kennis te
schenken. Zo staat het in meer afzien
bare tijden ook met het gaan naar de
maan. Zal de mens er ooit komen?
Alleen als de Heere het aan de mens
toelaat. Alleen als God hem daartoe de
vereiste en noodzakelijke kennis en we
tenschap verleent. Hoe het er mee staat,
wij geloven, dat slechts de allereerste
en primitiefste kennis van wat daartoe
nodig is nog slechts door de mens ge
kend wordt. Van een fractie van de
ontzaggelijke afstand heeft hij nog
maar de allerprimitiefste kennis. Hoe
veel eigenschappen, en krachten van
die ormietelijke ruimten kunnen nog
voor hem verborgen zijn? Voor hoeveel
niet te voorziene, niet te berekenen om
standigheden kan hij nog geplaatst
worden. En daarom geloven wij dat het
komen op de maan nog niet in de naas
te toekomst zal kunnen geschieden.
En zo hij er ooit zal komen, wat baat
Ik ben God de Almachtige, Wan
del voor mijn aangezicht, en zijt
oprecht.
(Gen. 14 17)
Het was 25 jaar geleden, dat het
grootste wonder wat aan de mens ge
beuren kan, aan Abraham was ge
schied. De Heere had hem geroepen uit
het Ur der Chaldeen, midden uit het
heidendom op een leeftijd van 75 jaar.
Het zal wel een wonder voor hem ge
weest zijn, destemeer daar onmiddellijk
de belofte er werd bijgevoegd, dat Zijn
zaad zou zijn als de sterren des hemels.
Maar nog steeds was die belofte niet-
vervuld in zijn levei;!. Bijna vijf en
twintig jaren waren er overheen ge-
gaan, en hij had nog geen vervullend
God ontmoet. Schreiend had Sara al de
hoop om moeder te worden opgegeven.
Hoe hij zich geschikt had in haar lot,
wordt verhaald in het vorige hoofdstuk,
n.l. hoe zij haar dienstmaagd aan haar
man had gegeven, om uit de Egyptische
te worden gebouwd. Dit was nu 14 jaar
geleden dat Immanuël werd geboren,
wiens naam betekent: „de Heere hoort."
Heeft Abraham aan de belofte des
Heeren getwijfeld? Immers neen. Lees
hierover Hebreen 11. Maar hij kon de
tijd niet afwachten, hij wilde de Heere
een handje helpen. Het gelovig wach
ten, in stilzitten zijn vertrouwen stellen,
ViVerd gemist. Dus hierin was hij te ver-
/oordelen. Toch mogen we niet te hard
oordelen, want, dat wordt gevonden in
het leven van al des Heeren lieve volk.
Die maar niet kunnen nemen en gelo
ven wat in onze dagen alom gepredikt
wordt. Tussen een belovend en een ver
vullend God ligt soms een lange tijd,
en is een weg van sterven aan de be
lofte zal de vervulling plaats hebben.
Als we de uitkomst zien in de geboorte
van Ismaël, de teleurstelling voor Abra
ham en Sara, dan zouden we denken dat
het tijd was voor de Heere om tot Hem
te komen; Wandel voor mijn aange
zicht, wees niet ongelovig, houdt U aan
het Woord wat tot U is gesproken, en
zoek het niet in de verkeerde weg. En
toch doet de Heere dit niet, integen
deel; in plaats van aan Abraham te
verschijnen, laat hij hem wachten, ja
ren wachten.
In de eerste tien jaren van zijn ver
blijf in Kanaan, dus van 75 tot zijn
85e jaar, had de Heere hem viermaal
opgezocht. Daar zijn mensen die elke
dag spreken van ontmoetingen, zakken
vol beloften hebben, soms met de won
derlijkste verschijnselen en gezichten,
dat men er benauwd van wordt.
Abraham kon ze tellen. De laatste van
de vier verschijningen leest men in
Gen. 15, die een zeer bijzonder karakter
droeg. In de nacht had de Heere hem
uit zijn tent geroepen, naar buiten ge
bracht, geboden opwaarts te zien naar
de heldere hemel, waar miljoenen ster
ren glansden, en gezegd: „Zo zal uw
zaad zijn." En Abraham heeft het woord
geloofd en de Heere rekende het hem
tot gerechtigheid. Aan deze belofte had
de Heere opnieuw een toezegging ge
daan voor zijn nageslacht, dat gij Ka
naan erfelijk zouden bezitten. Dat
scheen Abraham nog groter wonder toe
waarom hij vroeg: Waarbij zal ik het
weten, dat ik het erfelijk bezitten zal?
Toen had de Heere met hem een ver
bond opgericht, en was tussen de delen
van het offer door gegaan als een ro
kende oven en vurige fakkel, tervwjl Hij
het herhaalde: Aan uw zaad heb Ik
dit land gegeven van de rivier af van
Egypte tot aan de grote rivier, de river
Frath, Kort na deze ontmoeting viel
Abraham in de zonde met Hagar, wat
we reeds vermeld hebben. En deze zon-
Geen twijfel
mogelijk
ONBEPERKTE GARANTIE
Op D6 VEBIMS
HAZETFABRIEKEN TE ZEVENBERGEN
zal het de mens brengen? Zo hij er zo
komt, hij zal er God vinden. God in
zijn oneindige macht, in de wonderen,
die Hij in de schepping gelegd heeft.
Ook dan zal de mens slechts de uiter
sten van Gods wegen aanschouwen, ook
dan zal de mens onderworpen zijn aan
de wetten en krachten, die God in de
schepping heeft gelegd.
Het gezichtsveld van de mens zal dan
slechts enigermate uitgebreid zijn, maar
ook daar is de Schepper van Hemel en
Aarde, ook daar openbaart Hij maar
een stuksken van de zaken. Ook daar
is Hij de Almachtige, ook daar zo de
mens er ooit zou komen is hij maar een
stofje, een made wiens grondslag in het
stof is.
Ondertussen bij de voortschrijding
van het menselijke kennen en kunnen
mogen wij wel bedenken, dat het ons
heenenwij st naar de voleindiging der
dingen wanneer de hemel en aarde met
een gedruis zullen voorbijgaan. Die we
tenschap mocht ons meer bezighouden
dan het al of niet mogelijk zijn van een
tocht naar de maan.
de heeft de Heere hem zwaar aange
rekend. Het heilig misnoegen ^ods on
dervond hij in de twist en krakeel, die
zijn tent vervulde, doch vooral in het
feit, dat de Heere zich verborgen hield.
Immers tussen hoofdstuk 16 en 17 lig
gen 13 a 14 jaar, in al die tijd vond er
geen verschijning plaats. In de eerste
10 jaren de Heere viermaal ontmoet,
en in de volgende 14 jaren niet één
maal. O, het zal Abraham bang te moe
de zijn geworden, terwijl hij onophou
delijk vroeg: Waar blijft de Heere?
We mogen er van verzekerd zijn, dat
de uitwendige vroomheid in zijn tent
dezelfde is gebleven. Hij bracht zijn
offers, en deed zijn gebeden op de ge
zette tijd. Van vermenging met de hei
denen was geen sprake. En toch was er
onderscheid, hoe het vroeger en hoe het
nu was. Voor het oog der mensen was
het verborgen, omdat het een zaak des
harten gold. De vorige toezeggingen kon
hij niet ontkennen maar de vertroos
ting en omhelzing van een vervullend
God moest hij derven.
Zulke toestanden zijn voor Gods volk
niet vreemd, In het begin op de levens
weg, spreekt de Heere tot Zijn volk,
opdat ze dan wandelen in een weg van
afhankelijkheid en oprechtheid. Maar
als de Heere met hen de diepte ingaat
en zij hun afdwalingen leren verstaan,
dan leren ze kennen de verbergingen
van des Heeren Aangezicht, en het on
genoegen des Heeren over hun leven,
gelijk Abraham ondervinden moest. En
toch ondanks dat, bleef Abraham ge
bonden liggen aan de troon der genade
of het de Heere behagen mocht, dat zijn
gevangenis werd gewend. En ziedaar,
na jaren wachten, als hij er niet meer
op rekende, en zijn ziel moest beleven:
zouden Zijn beloftenissen, eeuwig haar
vervulling missen, 99 jaar oud zijnde,
verscheen hem de Heere onverwachts.
Onder welke omstandigheden het was,
en bij welke gelegenheid, of het nacht
was of overdag, weten we niet, maar
de Heere zocht Abraham weer op.
De verschijning zelf was een betoon
van Zijn genade bij vernieuwing. Geen
verwijt aan Abraham, al heeft Abraham
de schuldbrief thuis gekregen als deze
woorden in zijn oren klonken: Wandel
voor Mijn aangezicht en zijt oprecht.
En de grond wordt aangewezen: Ik ben
God de Almachtige,
Bij deze verschijning noemt de Heere
zich zo, omdat Hij, gelijk uit het ver
volg blijkt uit dit hoofdstuk, de belofte
geeft, dat een kind uit Saraï geboren
zal worden. Dit toch kan slechts ge
schieden als door een wonder, daar de
verstorven baarmoeder van Saraï eerst
moet worden levend gemaakt. Wij vin
den hier alzo de Heere in de openbarin
gen van Zijn drie namen. Als God
heeft Hij hun geschapen in het leven
behouden en van dag tot dag geleid;
als Jehova is Hij tot hen in betrekking
van het Verbond getreden, heeft hun
hart vernieuwd, en Zijn genade bewe
zen; en als Elschaddai maakt Hij Sa
raï, de oude vrouw de moeder van
gans Israël, Echter is deze naam ook
van grote betekenis met betrekking op
Zijn eis: Wandel voor mijn aangezicht.
Want als de Heere de verstorven baar
moeder vruchtbaar kan maken, is Hij
bok bij machte om Abraham de nodige
krachten te verlenen voor een verbor
gen omgang en voor een heilig leven
voor zijn aangezicht.
Doch daarover de volgende maal,
Sunnyside, Amerika ds, G. Zwerus
Van Zaterdag 17 Sept. v.m. 12 uur t.m.
Maandag 19 Sept. v.m. 9 uur
Middelharnis-Sommelsdijk:
Afwezig de artsen Dogterom, Bakker
en Wieringa. Voor spoedgevallen Arends
arts, Tel, 2001, Middelhamis,
Dirksland-HerkingenMelissant:
Afwezig dr. Boot en Elvé, arts. Voor
spoedgevallen Huisman, arts, Telef.
01877—412, Melissant,
Oost-Flakkee:
Afwezig de artsen Buth, Voogd en de
Man, Voor spoedgevallen Bouman, arts
Telef, 01871—269, Stad aan 't Haring
vliet en Kramers, arts. Tel, 01873—201,
Ooltgensplaat,
ZONDAGSDIENST DIERENARTSEN
Von Zaterdagmiddag 17 Sept. t.m.
Maandag 19 Sept. v.m. 8 uur
Afwezig Wagner. Dienst heeft Ter-
louw, Tel, 2357, Middelhamis,
Overgrote belangstelling in stromende regen
Waar hij gewoond en gewerkt heeft daar is hij gestorven en ook begraven. Dat
kunnen wij schrijven over dr. C. W. Kramers, die te Ooltgensplaat bijna 28
jaar arts i& geweest, sarhengegroeid met de gehele bevolking en j.l. Zon
dagavond ten zijne huize in de ouderdom, van 62 jaar is overleden. Woensdag
middag vond onder zeer grote belangstelling de begrafenis plaats. De droeve
plechtigheid werd door de stromende regen nog somberder afgetekend. Vélen
volgden de baar terwijl bijna alle inwoners uit Ooltgensplaat en de buurt
schappen Achthuizen en Langstraat zich langs de weg hadden opgesteld om
hun dokter de laatste groet te brengen. In „Elthato" waar ook de kist werd op
gebaard werden enkele toespraken gehouden, omreden dit door de regen op
de begraafplaats onmogelijk was. Dr. H, A. v. d. Linden van de Bilt leid
de de begrafenis.
Veel goede woorden
Onder de vele familieleden die de baar
volgden zagen wij Mr, J. A. Jonkman,
voorzitter van de eerste kamer. Dr. Th.
B. Kramers uit Rotterdam resp, zrevager
en broeder van de overledene. Van de
coUegra's waren aanwezig de doctoren C.
H, Jessurun uit Dirksland, P, C, J.
Voogd (Oude Tonge) en G, J. Buth (Den
Bommel), Verder merkten wij op Bur
gemeester en Mevr, Hordijk, Ds. A. de
Korte (Geref. pred.), de Weth. de heren
A, d© Vos en L, Hokke en de gemeente
secretaris de heer J, L. Vetter, De ge
hele gemeenteraad was aanwezig, ter
wijl Groene-Kruis, Rode Kruis, Wit Ge
le Kruis en E.H.B.O. vertegenwoordigers
hadden gezonden.
De kist was bedekt met een groot
bloemstuk. Op een aparte baar waren
nog vele bloemstukken samengeschikt,
meest van de familie, terwijl wij ook
een grote krans zagen van de bewoners
van de Langstraat, die daarmede spe
ciaal Dr, Kramers hebben geëerd.
Eerst ging de stoet naar „Elthato",
waar ook de vele belangstellenden een
plaats vonden.
Loco-Burgem.eester de heer Adr. de
Vos Johzn. sprak namens het gemeen
tebestuur en memoreerde, hoe dat de
laatste maanden meermalen iemand is
begraven die in nauw contact stond met
de gemeente. Zo ook nu weer bij de
groeve van Dr, Kramers welks overlij
den met grote ontroering bij klein en
groot is ontvangen. Zijn heengaan laat
een igrote lege plaats achter zowel bij
familie als ingezetenen. In ieder gezin
is hij geweest zowel bij droeve als blij
de gebeurtenissen. Met grote waardering
werd en wordt er over Dr. Kramers ge
sproken. Een bewijs hiervan hebben wij
mogen zien op 8 Nov, 1952 toen het 25-
jarig ambtsjubileum werd gevierd. Op
zijn verzoek werd 12 Aug. j.l. eervol
ontslag verleend als gemeente-arts. In
de zelfde vergadering werd zijn zoon be
noemd en dit gaf hem een voldoening
te weten, dat de naam Dr. Kramers in
Ooltgensplaat blijft voortleven.
De heer de Vos besloot met de familie
Kramers namens het gemeentebestuur
sterkte toe te wensen in deze droeve
dagen. Deze spreker was tevens de tolk
van. het Groene Kruis van welks be
stuur Dr. Kramers deel uit maakte.
Burgemeester P. W. Hordijk, die
slechts enkele dagen Ooltgensplaat heeft
verlaten wegens zijn benoeming naar
Middelhamis Sommelsdijk, vond het
in enige mate moeilijk hier enlcele woor
den te zeggen. Hij deed dit nu maar als
vriend, want Dr. Kramers kwam als
vriend en tevens als medicus bij allen
en dit geeft ons het recht om als vriend
te spreken. Hy was zeer populair by
allen en ik ziou hier ook naniiens onze
kinderen kuniien spreken, want hij was
een kindervriend. Hij was erg kinder
achtig niet In feite zoals ons woorden
boek aangeeft, maar het betekent hier
dat dokter een hart vol kinderliefde had.
Het was een band van hart tot hart en
dit verbreken geeft groot gemis. Namens
de afdeling Goeree - iQverflakee van de
Kon. Mij tot bevordering der geneeskunst
spraJc Dr. Buth van Den Bommel. Deze
spreker bracht een laatste groet aan
vriend en collega die altijd vol belang
stelling was. In zijn practijk deed hij
veel voor zijn patiënten. Zuiver en hoog
hield hij de medische ethiek. Voor zijn
opvolgers een voorbeeld en voor Mevr.
Kramers een herinnering van grote
waarde.
De band met de gemeente.
Daar de Herv. pred. Ds. J. van Drenth
in militaire dienst is, werd in de woning
de rouwdienst geleid door Dr. H. A. L.
V. d. Linden, Geref. predikant van De
Bilt en vroeger te Ooltgensplaat een
vriend van de familie Kramers.
In „Elthato" las Ds. v. d. Linden enke
le verzen uit Joh. 11 en begon daarna
met te zeggen, dat al deze mensen niet
uit nieuwsgierigheid zijn gekomen, maar
om te zeggen hoe zij meeleven met de
familie in haar verdriet. Allen hebben
wij herinneringen aan deze arts. Ook
wij persoonlijk voor aUes wat hij voor
ons gezin gedaan heeft in de jaren 1939
tot 1944. Wij mensen van de Plaat heb
ben gauw een oordeel nok met en over
het innerlijke, daardoor hebben wij de
dokter ook wel eens laten lijden. Het
past ons ootmoed nu daar In de zaal zijn
lijk staat opgebaard. De warme harte
lijkheid en sympathie van nu Is zeer
goed. Dit kwam zeker ook dUcwflls uit
toen dokter nog leefde. De nazomer
van zijn leven hebt gij verlicht door hem
een waardig gedenken b^ het jubile«m
De eerste officiële en openbare daad van burgemeester Hordijk te Sommels-
dijk: de ingebruikstelling van het darm-veredelingsbedrijf van de N.V. van
Hessen op Dinsdag 13 Sept. j.l. De burgemeester opent hier een vat met ge
conserveerde darmen, dat hem zeer goed afgaat. Op de foto ziet men, de hoe
pels van het vat springen. De heer v. Hessen kijkt lachend toe en ook zijn
dochtertje Guaynina, is vol belangstelling. Het verslag van de opening komt
voor in het Tweede Blad.
te schenken. Over het jubileum heeft
hy mij veel verteld, aldus Ds. v. d.
Linden. Eerbied past ons nu wij naar
zijn graf gaan, laat het zulk een eerbied
zijn als die wij gisteren aanschouwden
toen met ontroering kardinaal de Jong
werd uitgedragen.
Wat de dokter voor U en mij heeft be
tekend was een gave van God, Heeft
U als Orthodoxe Christenen een voor
beeld geweest, dat hij het heeft kunnen
zien dat U dat was? Wij verschilden
wel eens van mening en dit mgen wij
ons zeU dan wel afvragen'. Wij mogen
alleen maar hopen dat Gods genade zijn
sterven zal hebben omstraald,
In zijn trouw en eenvoudige mense
lijkheid zie ik een ander staan: de he
melse dokter die gezegd heeft: „Ik ben
de opstanding en het leven" Gaat met
Uw gebed daarheen en vergeet daarbij
vooral niet Mevrouw en de kinderen.
Spreker besloot met een gedicht uit
de bundel van de Herv, Kerk:
„Arts aller zielen
Neem ons op in Uw hoede"
Ds. memoreerde ook nog even dat
nooit tevergeefs Dr. Kramer werd ge
roepen als hij nodig was. Hij was een
vaderlijk vriend.
Op de begraafplaats.
Hierna werd de stoet weer geformeerd
om naar de begraafplaats te gaan. Op
het kerkhof was een grote schare aan
wezig toen de kist met bloemen bedeikt in
degrafkelder werd neergelaten. Ds. v. d.
Linden bad hier het Orize Vader, tervrijl
een zoon van de overledene de heer H. C.
Kramers uit loeiden hartelijk dank zegde
voor de betoonde belangstelling en het
medeleven ondervonden wat hen allen
goed had gedaan en stellig ook zijn vader
met dank zou hebben vervuld.
Briefkaartformaat
9 X 14 -.1.60
Salonformaat
18 X 24 3.00
Dubbel Salon
24 X 30 4.00
Enorme sortering
Adenauer's reis
Het bezoek dat Bondskanselier Aden
auer van West-Duitsland aan Moskou
heeft gebracht, heeft aanleiding gege
ven tot verwondering. Vóórdat de kan
selier op reis ging, schreef de bekende
Engelse krant, „Manchester Guardian",
dat het -bijna net zo vreemd zou zijn,
wanneer Chroestsjew naar Rome zou
gaan om zijn aanhankelijkheid te be
tuigen aan de paus!
Na een vriendelijke ontvangst zijn er
op de eerste dag van de conferentie
reeds harde woorden gevallen tussen
de bondskanselier en de Russen. Het
was aanstonds duidelijk vast te stellen
dat de standpunten van Oost en West
zéér ver uit elkaar liggen.
Dadelijk, op de eerste dag, bracht
Adenauer de kwestie van de Duitse
krijgsgevangenen in de Sowjet-Unie ter
sprake. Rusland beweert dat er geen
krijgsgevangenen meer worden vastge
houden, maar dat er wel ongeveer
10000 oorlogsmisdadigers zijn, die ver
oordeeld zijn wegens gruweldaden.
Op Adenauers beschuldiging dat de
Russische troepen in Duitsland zich
óók niet onbetuigd hebben gelaten wat
wreedheden betreft, antwoordde Boel-
ganin met de vraag, wie nu eigenlijk
de Tweede Wereldoorlog begonnen was,
de Russen of de Duitsers?
Daarop antwoordde Adenauer weer
met de scherpe vraag of de grote mo
gendheden na 1933 het Hitler-regiem
niet hadden kunnen tegengaan.
Ook de Duitse eenheid kwam van
zelfsprekend aan de orde. Adenauer
verdedigde zijn mening dat Duitsland
vrij is, lid te worden van de NAVO,
als het dit wil. Het heeft echter niets
tegen een veiligheidsverdrag dat agres
sie van die kant zou kunnen verhinde
ren, ofschoon niemand ooit zo dwaas
geweest is, te geloven dat de NAVO
een agressief orgaan is, aldus de kanse
lier.
Men kan zich nu afvragen welke mo
tieven Adenauer hebben gedreven tot
deze scherpe woorden. Misschien is hij
naar Moskou gegaan met de gedachte
dat er toch niets te bereiken viel en
dat het enige wat hij kon doen, was,
de Russen flink de waarheid te zeg
gen! Hij weet natuurlijk zelf goed ge
noeg, dat de Russen „Bonn" niet hele
maal voor vol.aanzien.
De Russen van hun kant, hebben zich
ook niet gematigd in hun uitdrukkin
gen.
Het had dan ook alle schijn dat de
conferentie, zonder resultaat, zou wor
den afgebroken. De Russen weigerden
de krijgsgevangenen los te laten, de
Duitsers krijgen hun zin niet inzake
de Duitse eenheid.
Op de avond van de bewuste confe-
rentiedag maakte Adenauer in de
schouwburg een verzoenend gebaar,
overtuigd van het feit dat hij zich te
veel had laten gaan.
Tenslotte is het toch nog niet tegen
gevallen. Weliswaar heeft nóch Aden
auer, nóch Boelganin zijn doel bereikt,
maar ze kwamen eindelijk tot overeen
stemming inzake het aanknopen van
normale diplomatieke betrekkingen tus
sen beide landen.
Algemeen is men van oordeel dat
Adenauer toch geen vergeefse reis heeft
gemaakt. De bondskanselier sprak bij
zijn vertrek de wens uit dat de staats
lieden elkander spoedig wéér zouden
ontmoeten, maar dan in Bonn, inplaats
van in Moskou.
---------O---------
