Laat fruit llw tolk zijn!
Middenstand „Middelharnis" op receptie
bij Burgemeester en Mevr. Hordijk
DE FRUITCENTRALE
Dr. C. W. Kramers,
arts te Ooltgensplaat
overleden
Marktberichten
28e Jaargang
GHB WEEKBLAD OF OEBEFOBMEEBDE GBONDSLAG
VOOB DE ZÜID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Rgkdom en armoede van
de Roomse Kerk
Twee wandelende druiventrossen in het „Diekhuus"
Fruitmand en kruideniers
waren aangeboden
Een keurig opgemaakte FRUIT
MAND en een goed verzorgd
FRUITSCHAALTJE zijn een
welkom geschenken past
bij iedere gelegenheid
'^^^XJy maken er een
kunótótukje van
B. VAN DER VEER
TELEFOON 2682
WESTDIJK 36
MIDDELHARNIS
De nieuwe Chr. Landbouw-
huishoudschool te Dirksland
Collecte T. B. C. - bestrijding
te Ouddorp
Woensdag 14 September 1955
No. 2433
PRINS HENDRIKSTRAAT 14 - POSTBOX 8 - MIDDELHARNIS
Redactie en Advertenties uitsluitend Telefoon K 18702629
Na 6 uur 's avonds Telefoon K 1870—2017 Giro 167930
Verschqnt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: 1.70 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
Bij contract speciaal tarief.
Op de vacantiereis, die we in Augus
tus maakten naar Duitsland, Oostenrijk,
Italië en Zwitserland, hebben we be
halve aan allerlei andere bezienswaar-
diglieden ook een bezoek gebracht aan
een aantal beroemde Rooms-Katholieke
kerken en kathedralen, zoals de Dom
van Keulen, de Hofkirche te Innsbruck,
de San Marco in Venetië, de Dom van
Milaan, de basiliek van Padua en en
kele andere. We hebben dit uiteraard
niet gedaan uit sympathie voor de
Boomse godsdienst, maar uit een oog
punt van godsdienstwetenschap, kunst
en cultuur. Van Rooms-Katholieke zij
de wordt dikwijls beweerd, dat er bij
de Protestanten zoveel wanbegrip en
misverstand bestaat omtrentde Room
se religie en haar kerkelijke practijk.
Dit moge tot op zekere hoogte waar zijn,
feit is nochtans, dat bij een bezoek aan
diverse kerken, vooral aan de heel be
roemde, overtuigend blijkt, dat wij als
Calvinisten volslagen vreemd staan te
genover de sfeer en het gehele gods-
dienstig-kerkelijk systeem der Roomse
kerk en dat wij Gode dankbaar moe
ten zijn, dat Hij mannen als Calvijn
en Luther verwekt heeft om ons uit te
leiden uit een kerk, die het licht van
liet Woord verduisterd heeft en een
schrikbarend bijgeloof cultiveert, dat
ons tegelijk verbazen en bedroeven
moet.
Wat ons het eerst treft, met name in
Italië, is de ontzaglijke rijkdom der
kerken en daarnaast de grote armoede
bij een aanzienlijk deel van het volk.
In de grote kathedralen is in de loop der
eeuwen zulk een schat aan goud, zilver,
edelgesteenten en kunstwerken bijeenge
bracht, dat de waarde daarvan niet te
benaderen is. De Roomse kerk heeft al
tijd sterk gewerkt op het visuele in de
mens: het oog wordt steeds weer op
nieuw geboeid door de schittering van
kleurrijke beelden van Christus aan
het kruis, van de Madonna en van de
heiligen, van bloemen en schilderstuk
ken van de beroemdste meesters, van
reliëfs in hout en marmer, vooral op
altaarsstukken en voorstellingen van
de z.g. veertien staties, van fresco's,
mozaïek en reliquien-kasten, waarin
een rijkdom aan edele metalen is bij
eengebracht, wier waarde in de miljoe
nen loopt.
Het sterkst sprekende voorbeeld van
bijgeloof, zich uitend in verering en
aanroeping der heiligen, troffen wij aan
in de basiliek van Padua, -waarvan de
bouw in 1232 begonnen werd en die ge
wijd is aan de Heilige Antonius, de
voornaamste volgeling van Franciscus
van Assisi. Hij is de schutspatroon voor
verloren voorwerpen en als zodanig
wordt hij vereerd door alle Roomse toe
risten! Ziin stoffelijk overschot ligt in
een sarcophaag van zwart marmer,
waarlangs steeds een lange rij bede
vaartgangers voortschrijdt, die hun hand
even leggen tegen de achterplaat van
de kist en zo genezing hopen te vin
den van allerlei kwalen. We zagen er
zelfs een man, die een foto van een kind
ertegen hield. De Heilige heeft natuur
lijk vele „mirakelen" gedaan en enige
daarvan zijn in marmer hout-relief in
de wanden afgebeeld door de beroemd
ste beeldhouwers uit de Renaissance.
In een boekje, dat we daar van een
priester ontvingen, lezen we: „Mensen
van ale talen en alle standen naderden
de graftombe om er de smart en het
lijden van hun hart uit te storten, vol
vertrouwen. Hoeveel bedroefde harten,
hoeveel vermoeide zielen vinden hier de
vrede en het licht. Hier voelt men
waarlijk de nabijheid van de grote Hei
lige."
In de Schatkapel worden een aan
tal belangrijke reliquien bewaard van
de H. Antonius, ingezet in goud en
edelstenen. Daar is b.v. een „mirakel
glas", dat door de ketter Aleadino, die
een bewijs wilde zien, alvorens te ge
loven in de heiligheid van Antonius,
tegen de grond geworpen werd, doch de
steen, waarop het neerkwam, brak en
het glas bleef heel! Daar is een been
uit de arm en een tand van Antonius.
In een gouden reliekenschrijn ziet men
de tong van de heilige, die na 700 jaar
nog intact gebleven is. In een andere de
kin van Antonius, een stuk van zijn
mantel en een vinger. Gedurende de
processies in de kerk op de-feesten van
de heilige, wordt de zegen door de
priester gegeven met de vinger-reli-
quie! Voorts vindt men er nog een stuk
van het houten kruis van Jezus, drie
doornen uit de kroon en een stuk van
de gesel.
Als men dit alles ziet en zich reali
seert in welk een verschrikkelijk bij
geloof de Roomse kerk het volk op
voedt ,dan moeten we het toch als een
grote zegen beschouwen, dat wij daar
van verlost zijn. De Roomse volken le
ven voort in deze merkwaardige gods
dienst, die in onze ogen een caricatuur
is van het Bijbels Christendom. Afge
zien nog van de vele onschriftuurlijke
leerstellingen der Roomse kerk zijn de
inrichting van haar eredienst, de cul
tuur der honderden heiligen en de re-
liquien-verering facetten van het Ka
tholicisme, waarvoor wij geen begrip
kunnen opbrengen.
Ontegenzeggelijk boeit de Roomse
eredienst oog en oor in hoge mate, maar
öe kardinale fout is, dat het Woord,
Qat voor ons centraal is, zijn plaats
verloren heeft en alles opgaat in litur
gie- De pracht en praal, vooral in de
kathedralen, wendt het hart af van de
eenvoud van het Evangelie. In welke
Roomse kerk, waar ter wereld, men ook
komt, overal valt dit op. Zo bezochten
We ook de San Marco in Venetië, één
van dé bekendste kerken van de we
reld. Volgens het verhaal zou in 828
het lichaam van Marcus, de Evangelist,
uit Alexandrië in Egypte, waar hij de
Harde werker die zeer gezien was
Zondagavond omstreeks 5 uur is dr.
C. W. Kramers, arts te Ooltgensplaat
in de ouderdom van ruim 62 jaar nog
vrij plotseling overleden.
Dr. Christiaan Willem Kramers werd
10 Nov. 1892 te Rotterdam geboren,
waar zijn vader ook arts was. Hij stu
deerde aan het gymnasium aldaar en
volgde zijn academische opleiding te
Leiden.
In 1919 vestigde hij zich als arts te
Heerde op de Veluwe en werd 1 Nov.
1927 als zodanig te Ooltgensplaat be
noemd.
Daar zijn gezondheid de laatste tijd
te nemen, vroeg hij ontslag uit zijn
hem belette de volledige practijk waar
functie als gemeentearts, dat hem door
de gemeenteraad van Ooltgensplaat op
12 Augustus j.l. meest eervol werd ver
leend, terwijl in de zelfde raadszitting
zijn zoon P. J. H. Kramers in zijn plaats
werd benoemd. Dr. Kramers was bij de
bevolking zeer bemind. Hij was een
harde werker en evenwichtig mens, die
zich geheel aan zijn practijk gaf. Ook
vond het werk van Groene- en Wit-
Gele Kruis en E.H.B.O. veel steun in
hem. In genoemde raadszitting werd
dr. Kramers bijzonder dank gezegd
voor zijn uitnemende, deskundige en
prettige wijze van handelen in de bijna
28-jarige loopbaan te Ooltgensplaat en
de buurtschappen Achthuizen en Lang
straat.
Het overlijdensbericht (dat Zondag
avond na de dienst in de Herv. Kerk
door ds. J. van Drenth aan de gemeen
te werd meegedeeld) is bij de bevolking
van jong tot oud met ontroering ont
vangen. Hij was geheel met de dorps
gemeenschap samengegroeid en, was
door eenvoud en hartelijkheid graag
gezien. Hij heeft zijn gehele leven met
volle toewijding in dienst van de lij
dende mens gesteld.
Woensdagmiddag 2 uur zal de begra
fenis op de algemene begraafplaats te
Ooltgensplaat plaats vinden waarbij de
familie ieder vriendelijk uitnodigt de
overledene de laatste eer te bewijzen.
martelood gestorven zou zijn, naar Ve
netië zijn overgebracht en daar werd
toen een kerk gebouwd om voortaan
zijn lichaam te bewaren (San Marco is
de Italiaanse vertaling van Heilige
Marcus). De kerk bevat vele schatten,
door de Venetianen in hun bloeitijd ge
roofd uit Konstantinopel en het Oosten.
Ze is in Byzantijnse stijl gebouwd en
maakt daarom een geheel andere in
druk dan de gothische kathedralen. Zo
wel van buiten als binnen is ze van
een overladen pracht. Vijf Oosterse
koepels beheersen het dak, vloeren en
zuilen zijn van marmer en aan het ge
hele bouwwerk is 4000 vierkante meter
mozaïek Verwerkt! Midden in de voor
gevel bevinden zich de beroemde vier
paarden van verguld koper. Ook zij
werden in 1204 vanuit Konstantinopel
als krijgsbuit naar Venetië gebracht.
Het geheel is een schitterend bouw
werk, een versierd kleinood, dat jaar
lijks tienduizenden bezoekers trekt,
De Dom van Milaan is weer van een
geheel ander genre. Ze verheft zich op
de Piazza del Duomo als een fantastisch
visioen van róse-wit marmeren torens,
spitsen, bogen en beelden. In 1386 werd
met de bouw begonnen en deze werd
tot in de 19e eeuw voortgezet. Ze is de
grootste Gothische kerk ter wereld en
werd meer in de breedte dan in de
hoogte uitgebouwd. Daarom zijn de to
rens niet zo hoog als die van Ulm (167
m. de hoogste kerktoren) en Keulen
(160 m.) Vrijwel alles is marmer, waar
aan in Italië geen gebrek is. Buiten en
binnen telt de kerk 2000 beelden! De
monumentale bronzen deuren der 5 in
gangen zijn versierd met talloze re
liëfs, die bijbelse taferelen voorstellen.
In totaal 52 pilaarbundels torsen het
zware dek. Het hoogaltaar wordt ge
dragen door 12 zuilen. De kerkruimte
is zo groot, dat 40.000 mensen er plaats
kunnen vinden om de missen bij te wo
nen.
In de grafkelder ligt het gebalsem
de lichaam van kardinaal Carlo Borro-
meo in een kist van bergkristal. Deze
beroemde kerkvorst, naar wie ook de
z.g. Borromeïsche eilanden in het Lago
Maggiore, waaronder Isola Bella, ge
noemd zijn, heeft in 1577 de Dom van
Milaan ingewijd. Niet ver van de Dom
is in een andere kerk, de Maria della
Grazia, het wereldberoemde fresco (d.i.
een muurschildering op verse natte kalk
met waterverf) te zien van Leonardo
da Vinci, voorstellende het Laatste
Avondmaal. Het schilderij is erg geha
vend door inwerking van salpeterzuur
en doordat in de tijd van Napoleon sol
daten een deur door de muur gehakt
hebben, gedeeltelijk door het fresco om
hun paarden te kunnen stallen. In een
dorpje in de buurt van Milaan, Ponte
Capriasca, zagen we een copie ervan
in prachtige kleuren, aangebracht door
Leonardo's leerling Melzi.
De Roomse Kerk heeft vanouds wel
bewust haar eredienst gegrondvest op
uiterlijke pracht en schoonheid. Mede
door haar leer van de goede werken en
het feit, dat zij betaling vraagt voor
speciale missen etc, heeft zij een on
metelijke schat aan rijkdommen ver
zameld. Wanneer we echter deze din
gen van de geestelijke kant bezien, dan
moeten we zeggen, dat deze religie de
mens in een geheel verkeerde richting
stuurt. De heiligen en Maria hebben
practisch de plaats ingenomen van Je
zus Christus. We bezochten de bekende
bedevaartskerk in Locarno, de Madon-
Bij de installatie van Burgemeester Hordijk te Middelharnis en Sommelsdijk
is het wel geen ouderwets burgemeesterfeest geworden, maar het ging er
toch af en toe feestelijk naar toe. Er waren die dag Donderdag 8 Sept.
afwisselend interessante gebeurtenissen, waarvan we er een op de foto hebben
vastgelegd. Op de receptie, 's-avonds in het Diekhuus gehouden, manifesteer
de ook de JVTiddenstandsuereniging „Middelharnis", waarbij de voorzitter de
heer J. Oud het woord voerde en de secretaris dhr. J. Vermaas een grote,
mooi versierde en geheel gevulde boodschappenmand met kruidenierswaren
aanbood. Een origineel idee was hierbij dat van de heer B. van der Veer van
de „Fruitcentrale" op de Westdijk, die door twee dames, in een druivencos-
tuum gestoken, een artistiek opgemaakte fruitmand liet aanbieden.
Bij de velen, die zich ter gelegenheid
van de installatie van burgemeester
Hordijk op de receptie in het „Diek
huus" voorstelden, was ook een afvaar
diging van de Middenstandsvereniging
„Middelharnis". Op een gegeven mo
ment gingen de beide deuren open, om
ten aanschouwe van een groot publiek
twee dames (die nogal breed waren!)
binnen te laten. Ze waren in wande
lende druiventrossen omgetoverd,
l
De heer J. Oud, voorzitter van de
Middenstandvereniging, vertolkte in
welgekozen woorden, dat hiermede een
grote groep van de bevolking zijn op-
wachtirig kwam maken, bij de nieuwe
burgemeester en bij mevr. Hordijk. De
middenstand in de centrumgemeente
Middelharnis is een groep, die bij de
nieuwe magistraat alle aandacht ver
dient, aldus spreker. Hij complimen
teerde namens deze groep met de be
noeming, waarna de heer J. Vermaas,
secr. der Vereniging, een fraai ver
sierde boodschappenmand aanbood. De
ze werd in dank door het burgemees
terspaar aanvaard.
Direct daarop traden de twee dames
Jannie de Ruiter en Jaan Tamboer, em
ploye's uit de Fruitcentrale naar vo
ren, twee wandelende druiventrossen,
die een zeer vakkundig en artistiek op
gemaakte fruitmand aanboden. Burge
meester en mevr. Hordijk waren hier
zeer mee ingenomen. De druiventrossen
vonden ze wel wat zwaar om mee te
nemen, maar de heer Oud merkte laco
niek op, dat ze die toch weer mee te
rugnamen.
Het is wel een zeer origineel idee
geweest van de heer B. van der Veer,
dat niet alleen veel bekijks maar ook
veel bewondering had. Burgemeester
Hordijk zei herinnerd te worden aan
de druiventeelt in het Westland waar
hij vandaan kwam. Hij stamt n.l. uit
een tuindersfamilie.
Ook het publiek was vol bewondering
voor het lumineuze idee. Dhr. v. d.
Veer was n.l. tevoren met zijn elec-
trische fruit- en groentewagen, met de
twee dames er op, door de beide ge
meenten Middelharnis en Sommelsdijk
gereden, waar deze stunt de algemene
aandacht trok.
Speciatiteit
in fijn Fruit
Primeurs
na del Sasso; daarin hebben tallozen
kostbare geschenken opgehangen, dik
wijls met hun foto erbij, voor ontvan
gen redding uit nood of ziekte. Elders
zagen we aan een kerkmuur een grote
verzameling krukken en stokken han
gen, daar gebracht door dankbare ge
nezenen. Maar van allen was het adres
verkeerd, want zij richtten zich altijd
weer tot de heiligen, aan wie ze hun
genezing toeschreven. Wij noemen dit
een arme godsdienst, want zij miskent
danrdoor het werk van Christus, wien
alleen de ere toekomt van ons eeuwig
en tijdelijk welzijn. De Roomse Kerk
heeft de eenvoud van het Evangelie
begraven onder een cultus, die wel oog
en oor streelt, maar tekort doet aan
de ware dienst des Heeren, want deze
houdt in, dat wij door het Woord en
de Geest tot het geloof komen, dat het
alleen het geloof in Christus is, dat ons
zaligmaakt en dat Hij een volkomen
Zaligmaker is, zodat geen Maria of hei
ligen of reliquien nodig zijn voor ons
heil. Dit was onze conclusie na al het
schoons, dat we in Italië zagen: rijkdom
en armoede der Roomse Kerk liggen
vlak naast elkaar. Maar de schat der
Reformatie is het zuivere, onverduis-
terde Woord Gods, dat ons de weg der
zaligheid wijst.
--------o--------
Bij K,B, is ingevolge de Nijverheids-
onderwijswet goedgekeurd de oprich
ting en instandhouding van een chris
telijke landbouwhuishoudschool te
Dirksland onder beheer van de chr.
Boeren en Tuindersbond Holland-Bra-
bant. Tevens werd bepaald dat voor
deze school de benodigde Rijkssubsidie
zal worden verleend.
Collecte T.B.C.-bestrijding. Evenals
vorig jaar, zal deze week, en wel D,V,
Vrijdag 16 September 1955, ten behoe
ve van 't fonds „Draagt Elkanders
Lasten", ter bestrijding van de t,b.c,,
een huis-aan-huis-collecte gehouden
worden.
Stelt ons en onze meisjes, die U de
bus zullen aanbieden, niet teleur, maar
ook onze zieke t,b.c. patiënten niet, die
overal in ons Vaderland verpleegd wor
den in verschillende sanatoriums, waar
onder zeer ernstige gevallen. Wij den
ken in 't bijzonder aan die man en va
der, die met zijn acht kinderen in de
leeftijd van 4 tot 15 jaar en daarbo
ven, in 't kinder sanatorium „Hoog-Bla-
ricum" te Laren verpleegd worden.
Voorlopig moeten deze 3 jaar worden
verpleegd. Wat dit betekent, voor deze
mensen, is niet bij benadering te zeg
gen, maar een ding is zeker, met uw
gave, verzacht gij hun droeve omstan
digheden. Wij bevelen deze collecte, me
de namens Hoofdbestuur en commissie
leden, in uw milddadigheid aan.
Inzonderheid, de schooljeugd, wordt
vanaf deze plaats, hartelijk bedankt,
voor al het geen zij in 't afgelopen jaar,
in welke vorm ook, gedaan hebben
voor de t,b.c.-bestrijding. Ook voor 't
blind-invalide meisje, voor een invali
de wagentje. Jongelui, door gaan met
sparen!, het is van zeer grote waarde,
voor onze zieke mede-landgenoten.
Mede namens Hoofdbestuur en com
missie-leden van de afdeling Oud
dorp (Z,H.),
D. Mierop, voorzitter
P. Meier, secretaris
,D, C, V, d. Klooster W.Dz., permingm.
Burgemeester en mevr. Hordijk vol bewondering voor de originele wijze waar
op door de „Fruitcentrale" van de heer B. v. d. Veer een fruitmand werd aan
geboden. Twee leuke meisjeskopjes steken boven de druiventrossen uit. De
steel van de tros ziet men bij de dames op het hoofd.
Burgemeester
Drie en een halve maand heeft Mid
delharnis en Sommelsdijk het zonder
Burgervader moeten stellen. Wethou
der Van Eek zwaaide te Middelharnis
en Wethouder Dijkers te Sommelsdijk
zolang de scepter, doch verleden week
Donderdag was hun rijk uit en konden
ze weer naar hun ietwat lagere zetel
afdalen. Het lijkt Schrammetje niet on
aardig om zo eens voor 'n paar maan
den eerste burger der gemeente te zijn
en een indruk te krijgen hoe men zich
voelt, wanneer, de titel „loco-burge
meester" gevoerd kan worden. Even
wel, de heren hebben het er aardig af
gebracht, want dhr, v. Eek bleek even
goed een gemeente te kunnen besturen
als zijn boerderij, terwijl dhr. Dijkers
met evenveel gemak burgemeester bleek
te kunnen zijn
als hij vroeger het
bewind over zijn
bedrijf kon voe
ren. Vanzelfspre
kend maakt men in 'n goeie drie
maanden niet zoveel mee als een ech
te burgemeester in een gehele ambts
periode, maar toch moet men veel van
gemeentezaken afweten om ook tijde
lijk de teugels van het bewind te kun
nen voeren. Vroeger was burgemees
ter-zijn vrij eenvoudig. Schrammetje
heeft er wel gekend^ die als gewone
mensen uit het volk aan het hoofd der
gemeente stonden, terwijl zij daarnaast
heel gemoedelijk hun bedrijf bleven uit
oefenen. Het gemeentelijk apparaat was
toen lang niet zo ingewikkeld als nu
en wanneer zo iemand een goede secre
taris naast zich had, was hij al een
heel eind op streek en ging de zaak op
rolletjes, zo men dat noemt. Om van
daag de dag echter burgemeester te
zijn komt er heel wat meer kijken.
Schram benijdt hun niet, want voor
geen geld van de wereld zou hij bur
gemeester willen zijn. Ondertussen heb
ben de twee centrumgemeenten weer
een eigen bestuurder gekregen in de
persoon van de heer Hordijk, over
wiens vertrek de Platenaars in zak en
as zitten. Er is veel gegist wie er voor
deze vacature uit de bus zou komen.
Behalve misschien de meer ingewijden
hebben weinigen gedacht, dat de
Plaatse burgemeester deze eer zou te-
beurtvallen. Ik heb reden om aan te
nemen, dat het overgrote deel van de
bevolking met deze benoeming ingeno
men is, wat ook wel bleek uit de vele
felicitaties die het echtpaar Hordijk
Donderdagavond in het Diekhuus van
de zijde der burgerij in ontvangst had
te nemen. Ik denk dat de nieuwe bur
gemeester vanwege het vele handen-
geven de eerste week absoluut niet in
staat zal zijn om z'n vulpen vast te
houden! Natuurlijk zijn er ook malcon
tenten, met name uit de V.V.D. en
P,v.d.A.-kring, die bij de installatie in
de raadszalen hun grieven niet voor zich
konden houden. Ze vonden het hele
maal niet prettig, dat er boven de naar
hun zienswijze onjuiste wethouders ver
deling (in Middelharnis 2 A.R.~ en in
Sommelsdijk 1 A.R. en 1 S,G,P,) nog
een extra schepje opgelegd werd door
de benoeming van een A.R.-burge-
meester. Dat moest bij de felicitaties
eens uitdrukkelijk worden onderstreept.
De aanwezigen keken belangstellend en
nieuwsgierig naar burgemeester Hor
dijk, hoe die zoiets zou opnemen. Want
tenslotte heeft een burgemeester met
de Wethoudersbenoeming niets uit
staande; het is een zaak die des ge-
meenteraads is. Hij bracht het er best af
want met een diplomatieke glimlach
verwees hij de opposanten in beide ge
meenten met deze opmerkingen naar de
Algemene beschouwingen bij de ge-
VEEMARKT
ROTTERDAM, 12 Sept. Veemarkt:
aangevoerd 2052 dieren, w.o. 1290 vette
koeien en 762 varkens. Prijzen per kg.:
vette koeien 2.58—2.74, 2.44—2.58,2.14
2.28; varkens lev. gew. 1.79,1.77
1.75.
Aanvoer vette koeien iets ruimer met
kalme handel en niet geheel prijshou-
dend; enkele prima's boven notering.
Aanvoer varkens even groter, de han
del vlot en iets stijver in prijs; ook en
kele prima exemplaren boven notering.
Zware varkens van 1.701.73.
AARDAPPELBEURS
ROTTERDAM, 12 Sept. Kleiaard-
appelen 35 mm, opwaarts: eigenheimers
9,-9,50, bintjes 9.50, koopmans
blauwe 10, bintjes van de kleigrond
voor export 35 mm. opwaarts: 10,50
—11,—,
Zandaardappelen 35 mm, opwarts: Vo-
ran 7,50, bintjes 7,50.
Voeraardappelen 2.50, prijzen be
rekend per 100 kg en op de handels-
voorwaarden vastgesteld voor de ver
koop van consumptieaardappelen op
wagon, schip of auto.
meentebegroting. We zijn alweer een
eind in September, dus het duurt niet
zo heel lang meer dat de begrotingen
weer ter tafel komen en kunnen de
betreffende raadsleden er verder het
hunne van zeggen.
Ondertussen ontbrak de vrolijke noot
ook weer niet. Toen loco-burgemeester
Van Eek de ambtsketen om de hals van
de nieuwe magistraat hing, zei hij la
coniek: „Ik zal het zeer voorzichtig
doen, burgemeester, anders raakt uw
haar in de war!" Nou, op de foto in de
krant heeft iedereen kunnen zien dat
de burgemeester heus z'n kuif niet meer
uit behoeft te kammen, dus U begrijpt
dat de uitdrukking van de heer Van
Eek een moment de lachspieren los
maakte. De gemeente-secretaris Knape
te Sommelsdijk hield een origineel
speechje over z'n kapot horloge. Inder
daad, men behoeft nooit te zeggen dat
dit of dat belangrijker is, want be
langrijk, belangrijker en belangrijkst is
er eigenlijk niet impliceerde de heer
Knape, die behalve 'cijfers en notulen
ter secretarie ook boeken schrijft. Het
is zoals' hij zei: als er één ogenschijnlijk
onbeduidend radertje defect is, staat
heel het mechanisme stil. Daarom heeft
Schram altijd respect voor de putjes
scheppers, al hebben die mensen dan ew.
nederig werk. Men zou wat beleven aK
ze er niet waren! De burgemeester
heeft de boeken van Knape ook wel
gelezen, want hij zei het jammer te
vinden, dat „ouwe Kees" in zijn toe
spraak ontbrak. Die Sommelsdijkse
„ouwe Kees" is een figuur, die nogal
eens in de praat te pas komt. Maar
als boekenschrijver wil men niet altijd
over boeken praten en als voorvechter
voor een vaste oeververbinding niet al
tijd over een brug. Dat heb ik tenmin
ste gemerkt aan de heer Sieling van
Melissant, die namens de Flakkeese Ge
meenschap gelukwenste, 't Was een
mooie gelegenheid geweest om dat
Etokps&rdje nog eens te laten rondhup-
pelen, doch de heer Sieling liet het stil
op stal staan. Nu zijn ideaal de ver
wezenlijking nabij komt wordt hij er
zeker een beetje stil van! Ondertussen,
we hebben weer een nieuwe Burge
meester, waarvan Schram hoopt dat hij
ook een goed Burgervader zal zijn, die
voor de belangen van al zijn burgers
een open oor zal blijken te hebben en
met vaste hand het roer in handen zal
nemen. Er valt zo hier en daar in de
gemeenten nog heel wat te beredderen,
waarbij een goede leiding van onschat
bare waarde is. Ik las ergens in het
verslag van de installatie dat een der
sprekers wist dat de burgemeester „zijn
mannetje staat", dus dat geeft goede
hoop voor de toekomst, Gods zegen mo
ge hem bij zijn arbeid vergezellen!
SCHRAMMETJE
