HvANDEL
Brand in bakkerij Ten Hove te Nieuwerkerk (Z.)
et houten huis?
Buitenland
aaa
Zaterdag 23 April 1955
GUB WEEKBLAD OP GEBEFOBMËERDE GRONDSLAG
VOOB DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
No. 2395
MEDITATIE
Moedeloos! Beschaamd!
Overtuigd!
KLOK^KEN
Zondagdiensten artsen
Geen middenstandsexamen
meer als men M.U.L.O.-
diploma heeft
GEBRs. KAPTEIN
EEN ZAAK VAN VERTROUWEN
MIDDELHARNIS - Tel. 2004-2704
SOMMELSDIJK - Telefoon 2205
Redactlebureau: Pr. HENDRIKSTRAAT 14, MIDDELHARNIS
TELEFOON K 1870-2017 GIRO 167930 POSTBOX 8
Voor advertentlën uitsluitend Drukkerfl Telef. K 1870-2729
Na 6 uur 's avonds Telef. K 1870-2017
Verscbynt tweemaal per week. Woensdag en ZaterdsK
UW5
.ABONNEMENTSPRIJS: 1.70 PER KWARTAAi.
ADVERTENTIEPRUS 12 cent per mm.
Bt) contract speciaal tarief.
De woningnood is nog steeds groot.
et tekort aan woningen kunnen we
erust „onze volksvijand no. 1" noemen.
V^at éen ellende in afzienbare tijd
een woning te kunnen verkrijgen.
Jaar na jaar op een wachtlflst ge-
laatst te zijn en er op te blijven staan
nder kans op vervulling van de lang
eltoesterde wens. Aan allerlei leeftijds-
onceptie's te hebben voldaan om voor
en liuis i" aanmerking te kunnen ko
en en nog maar steeds te vergeefs uit
e moeten zien, dat men aan de beurt
'Oplieffing van de woningnood. Het
aartal wordt steeds verder naar de
ekomst verlegd. Van vele plaatsen,
ooral industrieplaatsen komen berich-
en, dat de woningnood nijpender is dan
oit.
Dat de wachtlijsten langer worden in-
laats van korter.
:K
Onderwijl bouwt het r^jk maar, of be
er gezegd het verleent bouwvolume en
e gemeenten bouwen. In opgaande lijn
eweegt zich het aantal jaarlijks te bon
en woningen. Is voor het jaar 1955
iet een bouwcapaciteit vastgesteld van
000 woningen?
De Overheid doet haar best om te
-uwen, maar hoe hard ze zich ook In-
pant het gebrek aan woningen blijft
ven nijpend. Een voomajne oorzaak is
aarvan het feit, dat de particuliere
ouw zo goed als uitgeschakeld is. Er
geen gelegenheid tot rendabele bouw.
rqzen van grondstoffen, van arbeids-
achten beletten een enigszins renda-
ele woningbouw. En zo lang de parti-
uliere woningbouw verstek laat gaan,
o lang is de kans niet groot, dat aan
et ontzettende woningtekort een einde
omt. Zonder particuliere bouw is on-
volksvijand no. 1" niet te verslaan.
Op het gebied van woningbouw berei-
en ons soms schrijnende berichten. Zo
e Oss, een zich snel uitbreidende ge-
een te in de'■Noordoosthoek van Noord
rabant. Daar hebben vele het woning-
aagstuk zelf aangepakt. Tientallen
ensen hebben daar zogenaamd ,,clan-
estien" zich een woning gebouwd.
Het college van B. en W. heeft daar-
n paal en perk gesteld door aan de
emeentearbeiders last te geven een
eetal van die woningen af te breken.
Met een van die woningen is het ge-
-urd. Een tragedie. Het huisgezin bul-
en gezet in het gure klimaat. Tot af-
raaii van de tweede woning is het nog
'et gelcomen. De gemeentearbeiders de-
en het niet voor hun plezier. Integen-
"eel voor verdere afbraak stelden ze
ich niet beschikbaar.
Ondertussen duurt de woningnood met
zijn ellende voort. De Overheid is niet
n staat het kwaad te beteugelen. Tien
aar na de bevrijding is de woningnood
even nijpend. Is „volksvijand no. 1"
og steeds in de overwinning. Het is in
'en jaar niet gelukt hem te verslaan,
'e geloven, dat ook het bureaucratis-
e een slechte invloed heeft. Dat het
emmend werkt om de woningnood te
verwinnen. Het komt ons voor, dat
en het particulier initiatief meer de
je hand moest laten. Ook in de ma
ler waarop een woning tot stand komt.
"atuurlijk onder de nodige waarborgen
Voor een goed bewoonbaar zijn. Als men
'itging van „Ziedaar weer een woning,
die goed bewoonbaar is te danken aan
het particulier initiatief," we geloven,
dat „onze volksvfland no. 1" al aardig
op de aftocht zou zijn."
Als men het meer aan de rechtstreeks
belanghebbenden overliet, onder de no
dige waarborgen voor bewoonbaarheid
en veiligheid, we geloven dat de woning
nood met sprongen zou afnemen.
De nood was groot en is nog groot.
Neen al de ellende daarvan te beschrij
ven het is ondoenbaar. Vooral ligt de
nood ook in de geestelijke sfeer. De
noodgedwongen samenwoning. Het sa-
Dien wonen van mensen, die niet op el-
Kaar aangelegd zijn, de zedelijke geva
ren van overbevolkte woningen, het
Wachten op en het telkens moeten ver
schuiven van de huwelijksdatum, zie
net zijn maar heel enkele facetten van
de nood, die ons volle belaagt.
En toch voert ons land woningen uit.
Die het zo goed zelf zou kunnen gebrui
ken. Toch werkt onze vaderlandse in
dustrie aan de? oplossing van de wo-
■ungnood in het buitenland. De import
Van hout is onbeperkt. Jaarlijks worden
jD ons land een aantal montageklare
huizen geëxporteerd. Uitgevoerd naar
net buitenland.
Maar dat z\jn huizen hoofdzakelgk
™a hout. Inderdaad. Maar zou het hou
ten huis niet een rol kunnen spelen om
onze Woningnood in afzienbare tijd op
te beffen.
Een minderwaardige woning? En die
•ele houten geschenkwoningen dan?
^en die het dan niet goed? En Ame-
jjka dan? Daar bouwt men vier houten
noizen tegen één van ander nuiteriaalit
J^erika is toch heus geen achterlijk
•^nd. Daar zijn de mogelijkheden schier
onbegrensd. Daarop weeg de heer Prins,
directeur van het Houtvoorlichtingsin-
stituut te Amsterdam op een perscon
ferentie te Amsterdam. Volgens een
Krantenverslag deelde de heer Prins
J'^ee: „Dat ip een land als Amerika, dat
Joch schier onbeperkte mogelijkheden
leeft nog steeds 80 procent van de hui
den geheel of gedeeltelijk met hout
wordt gebouwd en dat het Amerikaan-
publiek deze houten woningen pre-
„Ik zal geenszins gelovenMijn
Heere en mijn God."
(Joh. 20 25b, 28b.)
H.
De discipelen hebben reeds enige tijd
vergaderd. Gebeden. Wellicht ook voor
Thomas. En dan... plotselingdoor
gesloten deuren heengekomen, staat Je
zus in het midden. Hij richt zich tot
Thomas. Tot Thomas apart. „Thomas
steek nu uw vingers maar in de wonden
van Mijn handen en leg uw hand maar
in de wond van Mijn zijde."
Wat een verandering brengt dit woord
bij Thomas teweeg. Wat een beschaamd
heid des aangezichts wordt er nu bij
hem gevonden. Tegenover de Heere en
tegenover Zijn volk. Ja, ook dat laatste.
Thomas heeft het immers zo stout uit
gesproken, dat hij liever op zijn 10 vin
gers dan op het geloof van zijn 10 mede
discipelen vertrouwde?
En nuThomas kan het niet op.
Zoveel liefde! Zoveel arbeid! Zoveel
moeite! Zoveel trouw! En datvoor
hem
Kent ge die gestalte van een be
schaamde Thomas?
Ondanks tegenwerpingen en tegen
werkingen, ondanks onze voorwaarden,
die de Heere beledigen moesten, ondanks
onszelf, kwam dan toch de Heere op on
ze weg.
Wat gaf dat een verandering. Dan is
het of de schellen van de ogen worden
afgenomen. Dan zien we onze zondige
twijfel. Ons ongeloof. Ons mistrouwen.
Onze hoogmoed. En datna aanvan
kelijke genade.
Door gesloten deuren moet Jezus
heenbreken. De deuren van ons hart zijn
altijd weer toegegrendeld voor de Hee
re. Maar, wonder van genade, dat blijkt
voor Hem geen. hinderpaal te zjjn. Geen
zieledeur is op de duur bestand tegen
de kracht vaji Zijn zondaarsopzoekende
liefde-kracht. Desnoods neemt Hij, als
de meerdere Simson, de poorten van
Gaza op de schouders en draagt ze ver
weg, opdat er een geopende weg mag
gezien worden, waardoor Zijn kinderen
tot Hem uitgaan en Hij tot hen kan in
komen.
Dan is er bij hen beschaamdheid des
aangezichts. Lezers, denken we soms na
Pasen evenals Thomas, aan een dode
Jezus Wat een wonder als Hq zich dan
in de majesteit van Zijn opstanding aan
ons vertonen wil en het betuigt: Ik ben
de opstanding en het leven, dis in Mij
gelooft, zal leven al ware hij ook ge
storven. Schatten we Zijn majesteitelij
ke kracht niet altijd te laag? Er is zo
weinig volledige overgave aan Hem.
Een laten zakken en zinken in Zijn Mid
delaarsarmen. Een volkomen vertrou
wen op Zijn genade en reddende macht.
Hoe beschaamd staan we dan, als on
danks al ons mistrouwen en ongeloof
de Heere altijd weer de eerste is. Steeds
weer zijn almacht toont. Zijn liefde ons
bewijst. Wat gevoelen we dan, dat we
niet te verontschuldigen zijn.
Geen omstandigheden. Geen zwaar
moedigheid van karakter. Niets! Alleen
dit ene blijft er over: Mijn zonde maakt
mij het voorwerp van Uw toom, reeds
van 't uur van mijn ontvang'nis af. En
na alles wat we ervajren hebben, moet
het beleden: 'k Ben tot hinken en tot
zinken ieder ogenblik gereed.
Thomas wordt alzo ontdekt aan zijn
schuld. Dat is iets, wat Gods kinderen
telkens weer worden. Daarin zijn ze
nooit uitgeleerd. Dat valt wel eens niet
mee, maar het is noodzakelijk en heil
zaam. Dan Immers krijgen we de echte
zelfkermis. Alle grond en waarde in ons
zelf ontzinkt ons dan. We komen als
een grote niet en nul voor God., Maar...
we krijgen ook meer! Ontroerend mo
ment, als de opgestane Heiland tot
Thomas zegt: Steek nu uw vingers
maar in de wonden van Mijn handen.
Dan krijgen we Christus' kennis.
Eerst als de Almachtige en Alwetende,
die weet, wat we van Hem gedacht en
gezegd hebben. Zo leren we Hem ken
nen als de grote Profeet. Ja, dan gelo
ven we dat Hij is en dezelfde is, als de
gene die we gekend hebben.
Maardan is even zeker, dat Hij
de grootste en laatste vijand, de dood,
heeft overwonnen. Dat Hij is opgestaan
uit het graf aJs de heerlijke Koning!
De Koning, die te gebieden heeft over
alle dingen. Ja, en dat is misschien wel
het liefelijkste, zo leren we Hem ook
kennen, als de enige Priester wanneer
Hij ons Zijn doorboorde handen en door
stoken zijde toont. Kennen we daar iets
van?
Kennen we onze, ellende? Dan lijkt
alles mislukt. Dan zijn we de weg kwijt
in dusde Heere kwijt. Dan is er
geen uitzicht voor de eeuwigheid. Dan
is het of we ons vergist en bedrogen
hebben. Dan gaan we zelfs twijfelen of
er wel een God in de hemel en een
Christus op aarde is geweest. Wat
blijkt het dat het in de practijk van het
leven der godzaligheid voor de waarne
ming der ziel niet is: eens bekeerd, is
altijd bekeerd, maar dat er ook gekend
moet worden een dagelijkse bediening
uit de volheid van Zijn genade. Een da
gelijkse afwassing van onze dagelijkse
zonden. Een vernieuwing en verleven
diging van het geloof. En in de oefening
van het geloof is het zo dat Hij steeds
wast en wij steeds minder worden.
Kennen we Christus in de weg der
veirlossing? Aan de aanbieding ligt het
niet. Zoals bij Thomas, staat ook nu
nog de opgestane Christus voor ons en
roept ons toe: Mijn zoon en Mijn doch
ter, kom en zie, dat Ik waarlijk degene
ben die dood geweest ben, maar Ik leef
tot in alle eeuwigheid. Ik ben waarlijk
degene die ge nodig hebt om te leven
en te sterven. Zie Mijn tekenen! Ze ge
tuigden van mijn lijden en sterven maar
ook van mijn over\vinnende kracht. Ze
spreken van mijn aangebrachte verzoe
ning. Ze roemen ervan dat ik niet alleen
degene ben die het doen wil, maar ook
doen kan.
O, die handen! De kerk zingt ervan:
Milde handen, vriendelijk' ogen, zijn btj
U van eeuwigheid. Wat oen vastheid ligt
er in die handen. Hij heeft zelf ervan
getuigd: Niemand zal ze uit Mijn hand
rukken. De profeet vari de oude dag is
de mond des Heeren ais hij er van zegt:
Ik heb U in de handpalmen gegraveerd.
Zalig, wie Hij als aan Thomas die
handen toont en wijzend op de tekenen
het toefluistert: Dat deed Ik voor U!
En dan die zijde! Zoals uit de zijde
van Adam, Eva genomen is, zo is uit
de geopende zijde van Christus Zijn
bruidsgemeente voortgekomen.
Wat een heerlijkheid als de Heere ons
uitnodigt op dat werk, die tekenen te
zien. Dat doet Hij telkens weer. Zo
diep daalt Hq af in de prediking des
Woords, maar inzonderheid in de be
diening van het Sacrament. Daar zegt
Hij het tot de kerk:
Is Uw wantrouwen, uw ongeloof, uw
twijfel dan zo groot, dan zal Ik mij nog
dieper neer buigen en U bij gebroken
brood en vergroten wijn laten zien, dat
Mijn vlees, waarlijk spijs en MiJn bloed
waarlijk drank is.
O, wees dan niet langer ongelovig,
maar gelovig en belijdt het in zelfken
nis van ellende: Zo Gij in 't recht wou
treden, o Heer en gadeslaan, mijn on
gerechtigheden, ach, wie zou dan be
staan
Roemt het in Christus' kennis der
verlossing:
Maar neen, daar is vergeving, altijd
bij U geweest.
Stamelt het in Gods kennis der dank
baarheid:
Dies wordt Gij Heer' met beving,
recht kinderlijk gevreesd.
Dirksland.
(Wordt vervolgd)
C. J. KESTING.
R U.J ME!
JUWELIER
HORLOGER
HOOGSTRAAT 164 TEL. 115432
LET OP DE INGAMG-:
MET DE Z CEtUHSRINGEH"
BEIJERLANDSELAAN 3 TEL. 70360
ROTTERDAM
fereert boven die van beton, staal of
andere materialen."
Het brandgevaar is volgens bovenge
noemde deskundige niet veel groter dan
bij de stenen huizen, mits natuurlijk een
juiste bouviTwijze wordt toegepast.
Ook achtte hij het bouwen van hou
ten huizen goedkoper"' en in kortere
tijd dan het bouwen met baksteen.
Waarom zou men geen houten hui
zen gaan bouwen om mede de woning
nood te helpen oplossen?
Bij goed onderhoud kunnen ze tien
tallen van jaren mee.
De zaak is nu in studie. Door het
Bouwcentrum in Rotterdam dat in op
dracht van het Houtvoorlichtingsinsti-
tuut een ontwerp uitwerkt voor het bou
wen van houtrijke huizen.
t Is te hopen, dat de zaak flink aan
gepakt wordt en goede resultaten mag
hebben, 't Is wel laat, dat de zaak üi
studie wordt genomen.
Tien jaar vergeefse strijd om onze
volksvijand no. 1" tot de aftocht te
dwingen. Maar vergeten mogen we niet,
dat de houtimport aanvankelijk van
wege onze deviezennood niet onbeperkt
was. Mogelijk, dat het verantwoorde
houten huis aanzienlijk kan meewerken
om de woningnood op te heffen.
't Zou een zegen voor ons land zijn.
----------O----------
Van Zaterdag 23 April v.m. 12 uiur t.m.
Maandaig 25 April v.m. 9 uur
Middelharnls-Sommelsdük
Afwezig de artsen Dogterom, Arends
en Wieringa. Voor spoedgevallen Bak
ker, arts, Telef. 2710, Sommelsdijk.
Dirksland-Herkingen-Melissant
Afwezig B. Elvé, arts. Voor spoedge
vallen dr. P. Boot, Telef. 01877—227,
Dirksland en K. J. Huisman, arts, Telef.
01877il2. Melissant.
Oost-Flalikee:
Afwe.iig de artsen G. J. Buth, P. C.
J. Voogd en P. J. de Man. Voor spoed
gevallen B. Boxmian, arts, Telef. 1871
260, Stad aan 't Haringvliet en C. W.
Kramers, arts, Telef. 1873—201, Oolt-
geösplaat.
ZONDAGSDIENST DIERENABTSEN
Van Zaterdagmiddag 23 April tjn.
Maandag 25 April v.m. 8 uur
Afwezig W. P. Terlouw. Dienst heeft
A. Wagner, Telef. 01877—281, Dirks
land.
Bandoeng
Maandagmorgen is te Bandoeng de
Aziatisch-Afrikaanse conferentie ge
opend, waaraan negen-en-twintig lan
den, die samen meer dan de helft van
de wereldbevolking vertegenwoordigen,
deelnemen. De voornaamste deelnemers
zijn India en China; andere belangrijke
staten zijn Indonesië, Japan en Pakistan
de overige deelnemende landen zijn klei
ner en dus minder belangrijk.
Deze conferentie is op zichzelf van
grote betekenis, niet alleen voor de ont
wikkeling van de politieke toestand in
het Oosten, maar ook voor die van de
gehele wereld. De politieke leiders, die
als vertegenwoordigers van de verschil
lende landen optreden, hebben allen
meer of minder een belangrijke rol in
het wereldgebeuren te spelen.
Na de Tweede Wereldoorlog is er veel
veranderd in de buitenlandse politiek.
De macht van het communisme in Azië
breidde zich sterk uit. Het Westen trok
zich terug en vele jonge staten in het
verre Oosten begonnen de toon aan te
geven.
Daardoor ontstonden in het verre
Oosten politieke en militaire bolwerken
tussen Oost en West, zoals Korea, For
mosa en Indo-China. Achter al deze
proef velden" staat het machtige rijk
van Mao Tse Tung, Communistisch
China.
Een conferentie van zovele Afrikaan
se en Aziatische staten zou dan ook van
vérstrekkende betekenis kuimten zijn,
ware het niet, dat de vastgestelde agen
da eigenlijk weinig belangrijke punten
bevat. Daarop komen vrijwel uitsluitend
vage algemeenheden voor, zoals: de
rechten van de mens, de vraagstukken
der afhankelijke volkeren, economische
en culturele samenwerking en bevorde
ring van de wereldvrede.
Tot de samenstelling van deze agen
da is men gekomen om de tegenstrij
digheid der belangen van de deelnemen
de landen niet al te scherp aan de orde
te stellen. In wezen zijn immers de deel
nemers onderling verdeeld. Juist op de
punten, waarover men van gedachten
zou moeten wisselen, lopen de meningen
uiteen; daarom heeft men besloten, de
ze punten te vermijden. We denken
hierbij aan het Koreaanse bestand, aan
de Indo-Chinese wapenstilstand en aan
de situatie rondom Formosa.
Zó beschouwd kan de conferentie
weinig vruchten afwerpen.
Bij alle te nemen beslissingen speelt
Rood-China een grote rol. Dit land heeft
het toch min of meer voor het zeggen
in het Oosten.
Ondanks de weinige verwachting die
we van deze confeientie hebben, is het
misschien toch naogelijk dat er enige
toenadering tussen Oost en West ont
staat. Gebeurt dit niet, dan zal de ver
wijdering tussen de twee wereldmach
ten steeds groter worden.
Orote Drie
Wordt «r in het Oosten druk geconfe
reerd, in het Westen besluit men zich
eveneens voor op de komende conferen
tie met de Sowjet-Unie. De Franse Mi
nister van Buitenlandse Zaken, Pinay,
vertoeft momenteel in Londen, waar hij
besprekingen voert met zijn Engelse
ambtgenoot, Mac Millan.
Ook in Amerika bezint men zich op
de besprekingen met de Sowjet-Uni2. De
voorzitter van de Amerikaanse Senaats
commissie voor buitenlandse betrekkin
gen heeft er bij President Eisenhower
op aangedrongen, dat de Verenigde Sta
ten zich niet te veel verplichtingen je
gens het buitenland op de hals moeten
halen. Alleen een conferentie van de
¥S5S^;SK
Bezoek van Britse kinderen aan ons land, waarvan de vader is gesneuveld
tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Maandag hebben de kinderen de
graven van hun vader in verschillende steden en dorpen in Nederland bezocht.
Een Britse jongen legt bloemen op het graf van zijn vader in Nijmegen.
Grote Vier op het volgende niveau, kaji,
naar zijn mening, veel goeds opleveren.
Voor het Westen staat het onomstote
lijk vast, dat men niet begint aan een
gesprek met Rusland, voordat de Parij-
se accoorden door alle deelnemende lan
den zijn goedgekeurd.
Rusland schijnt iets soepeler en toe
geeflijker geworden te zijn. Dat blijkt
reeds uit de besprekingen met de Oos
tenrijkse kanselaar Raab over een vre
desverdrag met dat land.
Misschien zijn de Russische pogingen
tot toenadering gevolgen van het feit
dat het Westen zich aaneengesloten
heeft. Het is ook mogelijk dat premier
Boelgamln een andere politiek wenst te
voeren dan zijn voorganger Malenkov.
In elk geval is het een verblijdend
verschijnsel dat Oost en West beide de
wens te kennen hebben gegeven dat ze
tenminste willen praten. Het is te ho
pen diat het gesprek resultaat zal heb
ben.
Binnenkort zal de minister van Eco
nomische zaken een beschikking uit
vaardigen, waarbij bezitters van het
M.U.L.OL-diploma vrijgesteld zullen
worden van het afleggen van het mid
denstandsexamen krachtens de Vesti
gingswet.
Da voorwaarde zal zijn, dat laen
voor de vakken boekhouden en han-
deskennis op het mulo-examen een
voldoende behaald heeft.
NIEUWE KWEEKSCHOOL VOOR
ONDERWIJZERS
Te Apeldoorn is een vereniging „De
Christelijke Kweekschool" in het leven
geroepen. Toez3gging is ontvangen, dat
de Chr. Kweekschool te Drachten gene
gen is een parallelklasse in Apeldoorn
te stichten. Voorzitter is prof. J. Ho-
vius van de Chr. Geref. Kerk. Het be
stuur is interkerkelijk en bestaat uit
Herv., Chr. Geref. en Geref.
Op Zaterdag 16 April, des morgens
om kwart voor 11, begon in het dorp de
sirene te loeien. Spoedig daarop rukte
de brandweer uit. Door onbekende oor
zaak was er brand ontstaan in de bak
kerij van de heer A. H. ten Hove (v.h.
te Dirksland). Alras stegen dikke rook
wolken omhoog. De burgemeester was
één der eersten, die zich naar de plaats
des onheils begaf. Helaas duurde het
wel een kwartier, voor de motorspuit
water gaf. Ondertusen was er een slang
op de waterleiding aangelegd. Hiermee
kon de strijd tegen het vuur beginnen.
Met beleid moest gehandeld worden,
daar de bakkerijoven brandde en onder
hoge druk stond. Door de noordoosten
wind liepen de belendende percelen, geen
gevaar.
Rappe handen hadden zoveel mogelijk
de bakkerij leeggehaald. Na ruim een
half uur was het gevaar bezworen.
Het gehele dak was een prooi der
vlammen geworden. Vijftien balen bloem
een baal pinda's en een aantaJ kleinere
machinerieën gingen verloren. De scha
de is niet verzskerd.
Snel herstel!
Bakker Ten Hove ging niet bij de
pakken neerzitten. Nadat Zaterdag j.l.
het dak van zijn bakkerij was afge
brand, waren Maandag d.a.v. timmerlui
van de firma Tieleman met herstel be
zig. Het gehele dak moest worden ver
nieuwd. Eer de duisternis inviel waren
de pannen reeds gelegd.
Een pracht stuk werk van de timmer
lieden.
Op deze foto ziet men de brandweer te Nieuwerkerk ^ii;eelandj bezig met de blussing van de bakkerij van de heer
A. H. ten Hove, (onze vroegere dorpsgenoot te Dirksland). De bakkerij staat afzonderlijk van het woonhuis, wat
geen schade bekwam. Toch was het een trieste boel voor de heer Ten Hove, (U ziet hem rechts op het dak staan) daar
nog maar kort zijn bedrijf van de watersnoodschade is hersteld en hom nu deze brand trof. Toch wist men van aan-
pakk«n, de bakkeri} ondervond hoegenaamd geen stagnati». U kunt dat in h»t hier boven staand bericht lezen.
