INTERKERKELIJKE HERDENKINGS-
DIENST TE MIDDELHARNIS
Afsluiting van zee-armen
is technisch mogeUjk
Een nieuwe sleuven-
graafmachine
In het teken
|van Herdenking
IJsgang
Uiendag te Goes
ucces
Weer een telegram aan de
Minister over de veer
diensten
^^Tweefpredikanten en Mr L A. Kesper, Commissaris
der Koningin voerden het woord
Indrukwekkende
samenkomst
Duidelijke uitspraak van Minister Algera
UiENBERICHT
5chrammËtlL
Ker
DN
Jde
len
>ld
en.
Ilij-
1de
L.S.
26e Jaargang
Woensdag 3 Februari 1954
No. 2275
ivan 22
van de
i^ereni-
al wat
lover het
pleek bij
:ingen.
aan de
fer deze
Itrachten
opname
het be-
ban oude
Icentages
1 Januari,
let Rijks-
1 beneden
pen, daar
Toen dan
Ister van
ling aan-
Iwd tot
Iges ver-
lellen van
len lager
|erwcg'iig
December
de Wc-
Ict op te
I Wethou-
I voorlio-
te bren-
|r ontvin-
woning-
monde-
iirophaler
loogd zou
Ie betrok-
pring de
yerhoging
de coii-
aotiveerd
■n waal in
Is^inis ge-
Veniging,
Iterie van
Iting. op
lodigd Be-
Burge-
lle raads-
len waren
lan S.G.P-
J verhinde-
luwverenl-
vergade-
luurverho-
fan.) wer-
Ite 21 wo-
Trblijd Ket
J cent per
ledrag aan
de bouw
^54.
ag van de
dagen uit-
Itatiereke-
Joningcoro-
laan huur-
Ig van het
1 woningeo
en. Hoe is
f toestand,
Jiurders de
Izij het on-
Tur vol-
Keaactiebureau; Pr. HENDRIKSTRAAT 14, MIDDELHARNIS
TELEFOON K 1870-2017 GIRO 167930 POSTBOX 8
voor advertentiën uitsluitend Drukkerrj TelefK 1870 - 2729
N« 6 uur '8 avonds Telef K 1870-2017
CHK WEEKBLAD OP GEKEFüKMEEKDE GRONDSLAG
VOOU DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Versrhynt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: f 1.70 PER KW ART AAI.
ADVERTENTIEPRIJS 12 cenl per mm.
BIJ contract speciaal tanef
Maandag 1 Februari stond geheel in
I het teken van herdenking van het grote
rampgebeuren, nu een jaar geleden. Van
alle openbare gebouwen en van vele hui
zen woei de vlag halfstok om daarmede
I de bijna 500 doden, die op ons eiland in
I de schrikkelijke rampnacht om het leven
I kwamen, te eren.
j In de meeste kerken is een herden-
iKingsdienst gehouden, waarbij ondanks
f de hevige koude, een flinke opkomst was
1 waar te nemen.
Inzonderheid was dat het geval in de
Herv. Kerk te Middelhamis, waar een
regionale interkerkelijke kerkdienst
I werd gehouden. Hiernaast vindt de lezer
I er een verslag van. De Commissaris der
I Koningin in Zuid Holland, Mr L. A. Kes-
Iper was hierbij ook tegenwoordig, ver-
igezeld van zijn kabinetschef de heer van
[Weele. Beiden waren in de morgenuren
[per hélicoptère Isabel" van de Kon.
[Ned. Marine naar het eiland gekomen.
I In de voormiddag zijn zij te Oude Tonge
geland, waar zij een herdenking in de
K. Kath. Kerk bijwoonden. Des middags
I werd de Commissaris aan een lunch in
1 Hotel Meijer door het Bestuur van het
I Wetenschappelijk Genootschap, het zo
huist van de pers gekomen boek over de
[ramp „Gebroken Dijken", aangeboden.
{Na de kerkdienst begaven zij zich naar
iSommelsdijk, waar op de Dirkslandse
[dijk de hélicoptère wachtte om hen door
[de lucht naar Den Haag terug te voe-
Iren. Een koude tocht, daar deze hélicop-
Itère niet verwarmd was. Honderden toe-
l schouwers sloegen dit schouwspel
jdat zo levendig herinnerde aan de red-
I dingen van verleden jaar op een af-
I stand gade.
I In de rampgemeente Stellendam werd
leen speciale raadszitting belegd om de
{doden te eren; na afloop werd een krans
_3lega op de graven te Melissant, waar
|de meeste Stellendamse slachtoffers
[begraven liggen.
Menige traan zijn deze dag wegge-
pinkt, de verliezen waren immers zo
I groot en zoveel. Het Centraal bureau
I voor de Statistiek heeft uitgewezen, dat
fbij de stormramp van verleden jaar in
[het gehele rampgebied 1835 personen om
het leven zijn gekomen. Hiervan worden
f er nog 144 vermist. Tot de slachtoffers
[behoorden 916 volwassen mannen. Ruim
600 personen beneden de 20 jaar verlo
rren het leven.
Blijken van medeleven zijn groot, en
aangenaam, maar mensen zijn moeilijke
vertroosters. De enige ware troost komt
alleen van Hem, die de Heere' is, van
leven en van dood. De diep bedroefden,
■de getroffenen en de verslagenen, moch-
i ten in deze herdenkingsdagen daarmee
bedeeld zijn.
Zoals op pag. 3 in het betreffende
i verslag vermeld werd de heer Vetter tot
I gemeentesecretaris te Ooltgensplaat be-
noemd. Burgemeester Hordijk feliciteert
hem bij zijn ambtsaanvaarding.
Door het Bestuur van de Plakkeesche
Gemeenschap is het volgende telegram
gezonden aan de Minister van Verkeer
6n Waterstaat;
„Veerdienst Middelhamis-Hellevoet-
sluis is tengevolge van ijsgang onre
gelmatig, onzeker en beperkt gewor
den. Veerdienst Den Bommel-Nu-
mansdorp, is uitgevallen. Verzoeken
Uwe Excellentie beleefd het Flakkee-
sche Raonpgebied te willen helpen
door havens met ijsbreker open te
houden opdat veerdienst zo lang mo
gelijk in stand blijft. Situatie wordt
bij aanhouding vorst slechter. Voor
het binnenvaren van de haven had de
Veerboot Stad Zierikzee hedenmiddag
één uur nodig. Huidige situatie eiland
Goeree en Overflakkee vraagt meer
dere verzorgende maatregelen dan
vroegei:."
Bestuur Stichting De
Plakkeesche Gemeenschap:
P. D. Sieling, Vice-voorzitter
Jan Knapa Mzn., Secretaris.
Maandagmiddag 2 uur had een plechtige interkerkelijke samenkomst plaats
in de Herv. Kerk te Middelhamis, ter herdenking van de ramp op 1 Febr. 1953.
In deze bijeenkomst werd door drie sprekers het woord gevoerd, allereerst door
Ds J. C. Wolthers Ned. Herv. prekt. te Oude Tonge daarna door de Hoog Edel
Gestr. Heer Mr L. A. Kesper, Commissaris der Koningin in Zuid Holland en ten
slotte door Ds D. C. Los, Ger. Predt. te Stellendam. De dienst werd afgewisseld
door zang van het Evangelisatie-koor en het Zangkoor Jubilate Deo. Orgelist
was de heer Arie Keijzer. Van het gehele eiland waren verwanten van ramp
slachtoffers, predikanten, kerkeraden, burgemeesters, vertegenwoordigers van
diverse corparaties en vele burgers aanwezig. De kerk was tot in alle hoeken
gevuld.
Ds Wolthers opende de dienst met het
laten zingen van Ps. 103 8. „Gelijk het
gras is ons kortstondig leven", waarna
belijdenis des geloofs werd afgelegd.
Vervolgens werd gezongen Ps. 1038
en ging spr. voor in gebed. Gelezen werd
een Schriftgedeelte uit Exodus 25.
Ds Wolthers ging dan in zijn vooraf
spraak op dit Schriftgedeelte in, dat han
delde over de woestijnreis van de kin
deren Israels, en de bittere wateren te
Mara. Hij nam daarna tot tekst, de
woorden uit de Bergrede: „Zalig zijn die
treuren, want zij zullen vertroost wor
den."
De Heere brengt ons vaak bij de bron
nen van Mara zei spr. Tegen de lichte
verdrukking die haast voorbijgaat, staat
echter een bron van eeuwige heerlijk
heid. Op elk pad komt een Mara voor,
er is soms veel, te veel om te dragen.
Leed van ziekte, van sterfgevallen, van
verborgen leed, en ook en voor al die
mensen die hier in het zwart aanwezig
zijn, die hier hun geliefden betreuren, is
het Mara: bitterheid. Het is voor ons
vaak onbegrijpelijk, dat God zó doet zei
spreker, er zijn wolken en donker
heid rondom Zijn troon. De dood nam bij
de ramp het allerdierbaarste weg, hij
maakte het leeg in huis, leeg in het hart.
Het zou klinken als spot als Jezus al
leen maar gezegd had: Zalig zijn die
treuren. Hij voegt er echter aan toe:
,,Zij zullen vertroost worden!"
In zijn tweede gedachte stond spr.
stil bij de wortel van het leed. Hij schet
ste dat alle leed kwam uit de wortel
der zonde, de bittere wateren zijn alle
ontsproten uit zondeschuld. Jeremia zegt
,,Wat klaagt dan een levend mens! Een
iegelijk klage vanwege ztjne zonden."
Een uiting van diepe schaamte voor God
moet er over de zonde zijn, dat we Hem
hebben misdaan, nodig is het, ze te leg
gen op Christus, het Lam Gods, die de
zonde der wereld wegneemt. Jezus
noemt zulken zalig. Niet zalig, die het
wegredeneren en weg-lachen, maar die
er in schuldbesef mee tot Christus ko
men.
Tenslotte sprak spreker over de troost
voor hen die treuren. Met Zijn troost
ging hij tot de wortel van alle leed,
door de zonden te vergeven.
Spreker dacht hier aan het hout van
Mozes, in de bittere wateren te Mara
geworpen en vergeleek dit met Christus,
die aan het hout des kruises redding
bracht, die Zijn ziel stelde als een schuld
offer, tot rechtvaardiging van zonda
ren.
Zondaar blijft de mens tot de laatste
snik, maar gelukkig heeft Christus de
dood overwonnen, en is zittende ter
rechterhand Gods, waar hij ook voor ons
bidt.
Als de doden in Christus zijn gestor
ven zijn ze op die plaats, waar alle leed
is geleden en waar ziekte noch dood
wordt gekend. En nu zegt menigeen,
ja, als ik dat maar wist, dan zou ik ge
troost zijn. Spreker wees hierbij op Da
vid, die zei: laat mij in de handen der
mensen niet vallen maar in Gods han
den. Laat het over aan Hem die recht
vaardig, maar ook barmhartig is.
Tot de bedroefden zei spr. dat kort
bij Mara Elim lag, met 12 waterfontei-
nen. Schep daar troost uit riep hij hen
toe. De woestijn is dan een doorgangs
huis naar de eeuwige gelukzaligheid,
naar de rust, die overblijft voor het volk
Gods.
Het Zangkoor Jubilate Deo (dir. Ger-
rit Zoon) zong daarna: „n Vaste rots is
mijn behoud."
Bede van de Commissaris
De Commissaris der Koningin Mr L.
A. Kesper, die daarna de kansel beklom,
zei dat hij tweeërlei redenen had op de
ze gedenkwaardige dag naar Goeree
Overflakkee te komen. Ten eerste was
het, omdat Flakkee het meest ernstige
getroffen gebied was in zijn gewest. Ten
tweede ook omdat hij hier zoveel werk-
zaamheden had gehad, zo vaak was ge
weest, zoveel leed had gezien en mee-
gemaakt.
Het deed spr. goed, dat hij was geno
digd om in deze kerk het woord te voe
ren. Hij ging in 't kort het schrikkelijke
gebeuren na, wat deze streek had ge
troffen. Nooit zou hij vergeten, wat hij
hier in de rampdagen had gezien. Ik
kwam van buiten zei spr. het waren
uw huizen, die verloren gingen, uw vee
dat verdronk, en het waren uw verwan
ten en iamilie leden, die in de golven
omkwamen. U voelt het nog meer dan
ik.
Gelukkig was er de troost van uw ge
loof, die U steun en sterkte gaf. Mijn
gehele leven zal bij mij blijven, de eer
ste Zondag na de ramp, die ik meemaak
te in deze kerk.
Ik zag er de vermoeiden, de getroffe
nen, de diepbedroefden, zij waren wel
geslagen, maar niet verslagen. Door hun
geloof werden zij gesterkt en ook door
de veelomvattende hulp, die van alle zij
den geboden werd, waarin diepe naas
tenliefde aan de dag werd gelegd. Zware
wonden zijn geslagen, het hart heeft ge
bloed, de troost van het geloof, de troost
van de naastenliefde heeft echter kracht
geschonken onze gevoelens van deernis
gaan naar de verwanten uit zei spreker.
Om het medeleven te ontleden in dit
uur, achtte spr. niet de tijd en de plaats.
Een facet echter wilde hij noemen, de
grote belangstelling die Flakkee heeft
ondervonden van het Koninklijk Huis.
De Koningin en de Prins hebben niet
het eiland, maar „de mensen bezocht",
in hun leed en hun grote smart. De Ko
ningin kwam toen als een gewone
vrouw, met hoogbeslijkte laarzen, een
doek om het hoofd, een pakje brood bij
zich naar het rampgebied. Zij begaf zich
zo maar in een gewone auto of een jeep.
In een hélicoptère zonder een trapje, net
als een piloot. Als een gewone vrouw
stond ze tussen alle andere vrouwen,
verbinding leggend van hart tot hart.
Spr. haalde in dit verband aan hoe
prinses Wilhelmina als meisje op het
balcon stond, en op een verjaardag door
duizenden hulde werd gebracht. Zij vroeg
aan Koningin Emma: ,,Zijn al die men
sen van mij?" „Neen, jij bent van al die
mensen" was het antwoord. Aldus schet
ste hij ook onze Koningin Juliana.
Flakkee is gewond, maar niet terneer
geslagen. Alleen de doden keren niet
weer. Het leven gaat verder. Spreker
besloot met te zeggen: Zolang we leven
zullen we die doden met ere blijven ge
denken.
Het Evangelisatiekoor Jubilate Deo"
dir. C. C. V. d. Heuvel, zong daarna „Wat
de toekomst brengen moge, mij geleid
des Heeren hand."
„Wiens ook de zee is!"
Ds D. C. Los, van Stellendam las een
gedeelte van Ps. 95 en sprak over het
5e vers „Wiens ook de zee is."
Herdenken is moeilijk en zwaar zei
spreker, om weer opnieuw in te leven
Mr J. Algera, de minister van Verkeer en Waterstaat, heeft Zaterdagavond
tijdens het jaarlijkse diner van de Buitenlandse Persvereniging te Amsterdam
medegedeeld, dat de (zeer hoge) kosten, verbonden aan de afsluiting der zee
gaten, ongeveer gelijk zijn aan de bedragen, die noodzakelijk zijn om alle dflken
te verhogen. Het was de eerste maal, dat de bewindsman zich zo duidelijk uit
sprak vóór afsluiting der Zuidhollandse en Zeeuwse zeegaten. De afsluitdam-
men zouden een totale lengte van 28 kilometer krijgen. De daarachter Uggende
dijken (een lengte van 700 kilometer) zouden dan een goede tweede verdedi
gingslinie tegen het water vormen.
De minister zei verder, volgens De
Rotterdammer, dat de deskundigen (van
de op 21 Februari 1953) geïnstalleerde
Delta-commissie, geneigd zijn om aan te
nemen, dat de afsluiting der zeearmen
technisch mogelijk is. Dit zal dubbele
veiligheid betekenen en bovendien zou
een voor de landbouw zeer belangrgk
zoetwater-reservoir ontstaan. Jhr De
Casembroot merkte later op, dat één
groot bezwaar het verdwijnen van de
Zeeuwse mosselen- en oestercultuur zou
zijn, maar de verkeersmogeUjkheden tus
sen de eilanden zouden veel groter wor
den en dat dit belangrijk is bewijst deze
huidige vorstperiode, nu vele eilanden
practisch geïsoleerd zijn.
Op Maandag 22 Febr. a.s. zal te Goes
een Uiendag gehouden worden, welke
georganiseerd wordt door de Zeeuwsche
Landbouw Maatschappij, de Algemene
Nederlandse Bond van Groenten- en
Fruitexporteurs, de Provinciale Commis
sie uit de Veilingen in Zeeland en de
Stichting Nederlandse Uien-Federatie.
Gezien de moeilijkheden die gedurende
de laatste jaren zowel bij de teelt als
bij de export van uien ondervonden wor
den is het van groot belang na te gaan
op welke wijze hierin verbetering kan
worden gebracht.
Voor de op deze dag te houden inlei
dingen heeft men zich van de meest des
kundige sprekers verzekerd. Uitgenodigd
zijn: Dr Ir C. W. C. van Beekom, Des
kundige bij de Stichting Nederlandse
Uien-Federatie, Ir A. M. van Doorn, On
derzoeker bij het Instituut voor Plan-
tenziektenkundig Onderzoek te Wage-
ningen, de heer J. J. J. Bos, Voorzitter
van de Algemene Bond van Groenten- en
Fruitexporteurs en de heer P. H. W.
Klamer, Directeur van het Uitvoer-Con-
trole-Bureau voor Tuinbouwproducten.
Door bovengenoemde sprekers zal dan
ook de huidige onbevredigende gang van
zaken van verschillende zijden belicht
worden.
De bijeenkomst is voor iedereen toe
gankelijk. Laten daarom alle belang
hebbenden bij de teelt van uien reeds
thans deze datum noteren.
Nadere bijzonderheden omtrent deze
bijeenkomst volgen spoedig. Moge deze
dag, waarvoor naar wij vernemen in de
kringen van telers, commissionnairs, vei
lingen en exporteurs grote belangstel
ling bestaat, vruchtbare resultaten af
werpen.
Immers, de exportwaarde van uien
rechtvaardigt ten volle, dat een uiterste
krachtinspanning tot het behoud van
deze export gedaan wordt.,
wat 1 Febr. 1953 is gebeurd. Verbijste
rend hebben we gadegeslagen hoe het
kolkende water onze dorpen overstroom
de, hoe de huizen werden weggespoeld
en vele geUefden in de stroom verdron
ken. Het is pijnlijk, om het alles weer te
overdenken.
Spr. wilde de ramp niet enkele toeschrij
ven aan de elementen der natuur, maar
hoger zien op Hem, Wiens ook de zee
is. Als we niet verder komen dan het
noodlot, is het een muur zonder uitzicht
zei spreker. Dan zal men geen verkla
ring vinden, dan is er niets dat de pijn
kan stillen.
„Wiens ook de zee is" de zee is
van God, die de winden geboden heeft
dat de wateren werden geschud, de
dijken braken, de akkers werden ge
schonden en honderden mensenlevens
werden afgesneden. Het kan moeilijk
worden als je God er bij haalt, zei spr.,
had Hij het niet anders kunnen doen?
We kuimen op zoveel vragen geen ant
woord geven. Hij heeft het gedaan,
„Wiens ook de zee is!"- Er is een uit
weg naar Hem, die de zee gebood en
die druk en slagen bracht. Wy zijn zwaar
geslagen maar wij richten onze ogen op
God, Wiens ook de zee is! Die God mo
gen wij kennen als een God, die niet al
leen leed brengt, maar die de God en
Vader is van Jezus Christus, die naar
de aarde kwam om de mensen ook
van het rampgebied te zoeken en te
zaligen.
We zullen iets begrijpen van ons leed
als we het Kruis zien op Golgotha! Gods
stem roept: breek de dijken stuk, maai
er velen weg, opdat degenen die over
blijven naar het Kruis zullen gaan, waar
genade en liefde te vinden is. De oplos
sing van het levens probleem ligt daar
in, om te gaan met ons kruis naar hel
Kruis!
Hoe het dan ook gaat, naar Hem,
Die wolken lucht en winden
Wijst spoor en loop en baan,
Hij zal wel wegen vinden
Waarlangs uw voet kan gaan.
Al is het dan ook een weg, dwars
door de zee.
In samenzang zong men Ps. 121 1.
Daarna sprak Ds Los het ,,Onze Vader"
uit. Tenslotte zong men staande twee
coupletten van het Wilhelmus.
De grote schare verliet daarna het
kerkgebouw een indruk meenemend, die
niet licht zal worden vergeten.
Alle sorteringen 13.08. Aanvoer
8000 kg.
----------O----------
MIDDELHARNIS
Kantoor verplaatst. Hierdoor delen
wij mede, dat de afdeling Cultuurtech
nisch Herstel van de Rijksdienst voor
Liandbouwherstel met ingang van 1 Fe
bruari 1954 verplaatst is naar Ring 13.
Het telefooimummer blijft ongewijzigd
2035 Middelhamis.
SOMMELSDIJK
Terugkeer militair der Zeemacht per
Oorlogschip uit Korea
Naar wg vernemen zal per Hr. Ms.
„Joh. M. van Nassau" de militair der
Zeemacht A. Mulder, Tuinstraat 2, al
hier, in Nederland zal terugkeren.
De vermoedelijke aankomst is 6 Fe
bruari 1954 te Den Helder.
Veel draineringsarbeid in ons water
land moet nog steeds in handwerk wor
den verricht. In verband met de schaar
ste aan geschoolde arbeidskrachten voor
dit werk en eveneens in verband met de
hoge lonen wordt er al geruime tijd uit
gezien naar machines, die of een dhcl
van deze arbeid of het geheel kunnen
verrichten. Er zijn al enkele van deze
machines voor het graven van sleuven,
waarin later de draineerbuizen moeten
worden gelegd, beproefd. De meeste zijn
hoog in prijs en hebben nog niet in olie
opzichten voldaan. Het Centraal Bureau
voor de landbouw te Rotterdam heeft
thans een machine geïmporteerd van
het systeem Howard, waarmede proeven
zijn genomen. Onlangs hebben we zulk
een demonstratie bijgewoond in de zwa
re grond in de gemeente Zetten in .het
gebied van Maas en Waal, welke de
monstratie werd gegeven voor een der
tigtal hogere technische ambtenaren van
de Nederlandse Heide Maatschappij. Na
afloop van de demonstratie hebben deze
deskundigen hun tevredenheid betuigd
en de machine de eerste en enige, die
er op het moment nog in ons land is
overgenomen.
Deze machine bestaat uit een combi
natie van een dieseltractor, die voorzien
is van een extra reductie-(vertragings)
overbrenging, waardoor de tractor met
zeer lage snelheden, tot ongeveer 2 m
per minuut, zich kan voortbewegen en
de eigenlijke graafinrichting. Deze laat
ste wordt gevormd door een roterende
schijf voorzien van messen, welke van
de achterkant van de tractor af wordt
aangedreven. De schijf heeft een diame
ter van ongeveer 1% m. Dit graaf me
chanisme kan hydraulisch bediend wor
den, zodat de machine eenvoudig op
diepte kun worden gesteld. Sleuven kun
nen worden gegraven van maximaal 1.05
m. Door een vernuftige installatie kan
men al gravende de diepte van de sleuf
regelen, zodat men de bodem van de
sleuf, wat voor de afwatering door de
draineerbuizen van groot belang is, vol
gens oen vooraf bepaalde helling laten
oplopen of dalen.
De machine kan ook geleverd worden
met een automatische draineerspij pen-
legger, waardoor het dure drainerings-
werk nog zeer kan worden vergemakke
lijkt en vereenvoudigd.
De automatische pijpenlegger het
leggen van de pijpen is overigens het
CORRESPONDENTIE
In verband met de aanhoudende vorst
gelieve onze adverteerders en correspon
denten hun copy zo vroeg mogelijk in
te zenden. Copy voor het Vrijdagnum-
mer moet Donderdag in ons bezit zijn.
(Redactie)
eenvoudigste deel van het werk en kan
door betrekkelijk omgeschoold personeel
worden verricht is bij de proefde-
monstratie niet getoond. De deskundi
gen waren het er over eens, naar ze
ons verzekerden, dat de Howardma-
chine moet worden beschouwd als een
van de voor de Nederlandse toestan
den geschiktste, ook door de vergelij
kenderwijs lage aanschaffingsprijs.
De Heide Maatschappij, die veel drai-
neringswerk in de Noordelijke provin
ciën, maar ook in de gebieden, die ge-
inundeerd zijn geweest, onder l;anden
heeft en nog jaren lang zal hebben te
verrichten, is van plan de nieuwe aan
winst voorlopig in het land van Maas
en Waal in te zetten.
(N. Rott. Crt.)
KOUD. Een klein meisje ging met
haar vader en moeder naar het ijs om
te schaatsen. Zij was echter te klein om
zelf te schaatsen en ze werd ondeugend
zoals alle kinderen worden als ze niets
te doen hebben.
Zoals U op de foto kunt zien brak ze
ijspegels van het dak en stak ze in haar
mond. Zij wist echter niet, dat dit de
snelste weg was om een kou op te lopen.
Deze foto konden we echter maken voor
dat haar vader de ijspegel weg nam.
Zo zitten we dan nog ongedacht In
een dikke winter, waar de meesten van
ons niet meer op gerekend hebben. De
vorst zwaait op een geduchte manier
haar gesel en gelukkig ligt er geen pak
sneeuw, anders zaten we midden in een
bar getij. Als metselaar noem ik het ge
lukkig, dat er geen sneeuw ligt, doch de
boeren zullen het waarschijnlijk wel een
ongelukkige omstandigheid vinden, daar
de nog opgekomen wintertarwe nu on
bedekt misschien het loodje zal moeten
leggen. We weten echter de bloemen niet
van de glazen gestookt te krijgen en de
kolenvoorraad slinkt zienderogen. Over
kolen gesproken: het moet me even van
't hart, dat nog maar een paar weken
terug de kolenhandelaars bar in 't be
klag stonden, omdat we tot toen zo'n
zeldzaam zachte winter hadden. In een
der dagbladen las ik er zelfs een arti
keltje over, dat er grote voorraden
dreigden over te blijven, omdat er zo
weinig afgenomen werd. Dit natuurlijk
tot schade van de kolenboer. Nu hebben
we een goeie week vorst gehad en is
daar plotseling geen anthraciet meer te
krijgen. Met grote moeite krijg je nog
een mudje los, maar dan moet men dat
beslist als een gunst van de leverancier
beschouwen. Dat vindt Schram maar
vreemd. Waar zijn nu ineens al die „gi'o-
te voorraden" gebleven? Dat zal dan
waarschijnlijk niet zo hevig geweest
zijn! Zo maar ineens moet de kolenhan-
del een soort distributiesysteem toepas
sen. Zo hier en daar hoor ik dat er al
heel wat boze woorden tussen kolenboer
en koning klant gevallen zijn. De een
vindt de ander bevoordeelt en dan heb
je het gaande. Wel komt het me voor,
dat de vraag naar anthraciet groter is
dan voorheen, omdat tal van mensen na
de ramp haarden hebben gekocht, die
alleen voor dit soort brandstof geschikt
zgn. Als zakenman dient een kolenhan-
delaar daar wel enigszins rekening mee
te houden bij zijn inkoop, tenzij er niet
voldoende van dit artikel kan worden
geleverd door de groothandel of de mij
nen. Waar niet is, verliest tenslotte de
keizer zijn recht, doch overigens heeft
een handelaar met de gewijzigde om
standigheden rekening te houden. On
dertussen houdt de vorst aan en voelen
we weer eens goed ons isolement op
Flakkee. Met grote moeite banen de
boten zich een weg door de ijsmassa's
die de havens versperren en als het nog
even zo doorgaat zit alles hopeloos vast.
Om de herdenking van de rampdag bij
te wonen moest meneer Kesper de Com
missaris der Koningin al van een héli
coptère gebruik maken, wilde hij op tijd
aanwezig zijn. Door deze weersomstan
digheden wordt de noodzaak van een
vaste oeververbinding weer eens terde
ge onderstreept en het doet Schramme
tje deugd, dat een persoon van gewicht
als Mr Kesper zijn weg door het lucht
ruim moest zoeken om z'n doel te be
reiken. Hij heeft nu meteen een goede
indruk ontvangen hoe moeilijk het is
voor de Plakkeese zakenmensen, om
noodzakelijke vergaderingen en derge
lijke aan „de overkant" bij te wonen,
wanneer het eiland in de greep van het
ijs gevangen ligt. Men gaat van huis,
doch weet niet hoe laat men op zijn be
stemming zal zijn. Voor hun staan de
hélicoptères nog niet klaar. Dat is nog
toekomst-muziek. Misschien dat deze
reis Mr Kesper meer zegt, dan vele vel
len vol verkeersklachten, die op een
snikhete zomerse dag worden gelezen.
Van een lezeres uit Amerika ontving ik
onlangs nog een schrijven, waarin ze mij
meedeelde, met belangstelling de krant
na te gaan en als oud-Flakkeese aan
dachtig de stukken over een brug te
hebben gelezen. „Het is schande van de
Regering, schrijft ze, om een eiland zo
aan zichzelf over te laten. Maar dat is
altijd zo: de een kan alles gedaan krij
gen en de andere niets. Een brug moet
er komen, men moet maar volhouden.
„Never give up", zegt men hier: nooit
opgeven.' 'Dat is een stem uit het verre
Michigan van een in Ooltgensplaat ge
boren dame, die al 45 jaar geleden de
grote plas overstak. Nu, deze lezeres
kan gerust zijn; we geven het nog niet
op en deze vorstperiode zal weer een
spoorslag voor de Flakkeese autoriteiten
zijn om in den Haag op spoed aan te
dringen het eiland uit zijn isolement te
verlossen. Daarom zou het goed zijn, dat
de Haagse heren met eigen ogen het
gewurm aan onze havens in deze ijstijd
eens konden gadeslaan. Ze zouden dan
zien hoeveel moeite en geld het kost om
goederen van en naar het eiland te krij
gen. Allemaal extra onkosten, waarmee
een Hollander op het vaste land niets
van doen heeft. We zullen maar moed
houden. De aanhouder wint!
SCHRAMMETJE
