ËiüvriDErt^niEUWS
FOLKLORE
EN TAAL
De Winkelsluitings - verordening
te Ooitgensplaat vastgesteld
PUROL
Nieuwe Engelse Melange
wordt alom geprefereerd
wGebroken trots"
(3D
Niets oTertref*
DAMPO
KanselboodschapinNed.
Herv. Gem. te Sliedrecht
Maar één keer
2e Blad
Zaterdag 25 October 1952
No. 2159
MIJNHARDT
GhIqr'op'hyll
HÉTZlilVERENDE-BLADGROEN
een omwenieling
op bef gebied van
f a n d p a si a's.
Mijnhardtjes: sterke
Slot van het xaadsverslag
Rondom de
Landbouwschool
VERVOLGVERHAAL
De vorige Jjeer kwam ik met een oude
brief op de proppen over de landbouw,
nog wel op rijm. Vandaag kom ik weer
met een reeds lang in portefeuille ztinde
epistel en wel van een „Plaetse vrou
we". Zij schrijft in 't Flakkees over:
Geweimten van een vuiuftlg jaer geleje.
Ik hao m'n kindse jaeren deurge-
brocht op 'n stee oengder Stad. Ik zieje
oengs nog nae schoóle gae; van 'n paer
aore boerderieën kwamme der dan ong-
verhuring, de Ouwetongse mart in de
Stadse kerremis, aollemaele kerremissen
oor. Mit Sommerdlekse Pienkster gienge
meisen in joengens speulrieje in een
kros mit opgerolde kappe, een krootje
van viere of zesse. Wangt 't mos even
weze, dat begriep je zoó. Soms gienge
ze mit z'n beidjes in de tilburrie. De
joengers trekteerden dan op seklaode
(sukelaode) in zoete koeke. Je had van
die mooie kraemen, vooral van Buyse
derweg kinders bie. Daer speulde m'n uut Menheerse in van de Kat uut Mid-
delburg, in Jillese uut Rotterdam. Wat
vongje als kind die kraemen prachtig in
wat rook alles lekker! Daer stoenge van
die prachtige loddereinflesjes, soms was
het 'n klein meuletje in dan weer 'n
spulte mit 'n bal. As de joon wat mit de
meid ophad, dan moch se zoó'n mooie
flesse uutzoeke. De meiden (meisen zeg
gen ze in Menheerse) droege toen nog
'n keuvel, voor de Zondag 'n breê kant,
mar 's Zaeterdags in asse nae de ker
remis gienge, dan 'n smalle kant, want
echte kant was te 'dier. De kraelen, die
je op je mooie jas (japon) droeg, die
IJejt je mit zoo'n gelegenheid aok thuus,
wangt ze zouwe kunne breke, is 't nie
waer?
's Aeves wier de meid thuus gebrocht
in as ze dan zei tegen de joon: Kom je
mèrrege om 'n sneedje koeke, dan wist
je wel hoe laet 't was in dat 't tussen
heulie nog niet afgelaope was. Zo wiere
de verlege meisen al een 'n beetje vrie-
jer in dan wiere ze zoö tot vriejers.
Net 'n zinnetje voor 'n taelman, is 't
niet? Noe houw ik op, in as 't niet
goewd is, dan mot 'n echte Stadtenaer
't mar vod miea verbetere."
Tot zover onze briefschrijfster, die
met kennelijk plezier in 't Stads nog
eens een en ander over de goeie oude
tijd verteld heeft en 't daardoor ook
smakelijk deed. Ter navolging!
dan mee langs den diek, mar 't wier
aok wel d'r 's vechte. Daer gienge soms
de houte klompen bie uut, mar mêesten
ties was de ruzie gauw over.
Bie de meeste butemensen wier d'r
thuus brood gebakke. Daer hadden ze
'n oven voor in dan wier d'r voor een,
heêle weke gelieke gebakke. Op 't leste
wier 't wel 'n beetje hard, mar je wis
niet beter. De joengers droege leêre tas
sen op d'r rik in de meisjes hadde 'n
spoormandje of kurf je. Zo6 namme m'n
dan oengs brood mee. Op durp was t'r
een vrouwe, die kof je voor oengs zette-
de in daer atte wiele dan oengze stik
ken op mit 'n wèrm bakje, 's Aevens
laege m'n thuus wèrm eten in da smae-
kende altied mar wat best. Wat was
zoó'n pprak altied lekker, vooral in 't
naejaer in in de winter, aster pas ge
slacht was. Op je brood kreeg,je dan
al kaenen, in harte of lever mee in
thuus stoengde de vorse krippen in ker-
remenoadjes greêd. In dan roóje kodle
mit .aerepels deurmakaore gestoofd mit
melk, butter in kruneute. Ak t'r an
diengke, dan proof ik die dingen nog.
Wat kon 't druk weze op stee, vooral
mit de Maendag. Dan was 't wasse, bak-
ke in kaerne. Jae, dat kaernen was toch
zoö mooi. Bie oengs gebeurde dat mit 'n
paerd. Irt 'n hok liep dat paerd al mar
in de roendte In dan waster 'n as deur
de mure van dat hok nae 't kaerenhuus
an de aore kante. Daer stoeng 'n tonne
(de kaerene) mit twee polsen in deur
dat het paerd in de roendte liep, gienge
die polsen op in neer da gebeurde
mit 'n raederwèrk.
Azze d'r korrels butter boven op 't
scheel van de tonne de ziejen kwamme,
dan wier de kaern ingespeeld", in dan
even laeter wier d'r tegen 't' paerd ge-
rope: „ho, mar" in dan wier 'n nae de
weije gebrocht. Dan wier de butter in
"n houte nappe gedaen. Da gieng zod.
Die dat wèrrek dee, had 'n gaeze butter-
doek voor, bie wieze van 'n schorte, in
daer wier de butter ingedaen, asse van
de melk geschept was, In dan mar rolle
mit die klonter butter, zoó dat de melk
deur dat gaeze doekje weg kon laope.
Dan kwam de butter in 'n loch (Goerees
iog-ge), een groóte houte nappe, in daer
wier ze in gewasse, al mar schoon wae-
ter d'r bie tot d'r geen melk meer in
was. Ze wier gebouwe, (d.w.z. al maar
door gekneed met een grote houten le
pel), gezoute, de vuultjes d'r uut ge
zocht in dan gieng ze in de kelder om
op te stieven. Dan wier ze opgemaekt,
in van die pondskluten of in van die
buttervormpjes. In asse dan netjes in
de mangde of butterkurf gezet was, dan
wiele nae 't durp om d'r boodschappen
voor te haelen- of ze bie 'n paer klanten
te briengen, mit 'n keurig wit servet d'r
over heen.
In de winter wier d'r mit de hand ge-
kaerend. Daer stoeng 'n tonne mit melk
achter de kachel, die eerst goed „runne"
mos (d.w.z. zuur worden). As dat nie
gaauw gieng, dan wier d'r 'n kruke mit
wèrm waeter in de tonne gehange. As
de melk goed was, dan kwam d''r 'n
knecht mit 'n baele zak voor, voor de
speêsten (spatten) in dan mar plonse
in de kaerntonne mit de polse; was de
kaem „of", dan kreeg de knecht 'n ster
reken ijorrel, dat hoorde d'r bie.
In de zeumer kwam 't volk uut 't land
de kaeremelluk haele in groóte aerde
kannen of kruken in dan atte ze daer in
't land d'r brood mee op. Erg gezoengd
oor! Laeter toen de centerfuus kwam,
hadde men geen melk genog in dan
mester kofje gezet worre voor 't land
volk, mardat was jaeren laeter.
In noe wik nog wat schrieve over de
kerremis. Je had op Flakkee de Som
merdlekse Pienksteren, de Plaetse Tiend
Geen ruwe handen, schrale
huid, ruwe lippen met
PHARMACEUTISCHE CHEMISCHE
FABRIEKEN
ZEIST
Introduceren als éérste
in Nederland een totaal
nieuwe tandpasta,bevattende
■■;^-:; DERVtSIATUUR,;c,;-
UifsluUend verkrijgijaariri:-:
Apotheken en .Dró'g-isterijen.i
Aardig is de woordspelling: vriejer
vriejer. Vrie (Ned. vrij) is een oud
woord, in 't middelnederlands vri. 't Be
tekende toen al vrij, tegenover de toe
stand van slavernij, maar ook edel, heer
lijk, blij. In 't Flakkees zegt men van ie
mand, dat hij vrie is, als hij niet verle
gen is. Er mee verwant is het oude vrien
ons vrijen, dat eigenlijk liefhebben be
tekende. Daarvan is afgeleid de vri-ende
dat geworden is tot ons vriend, letter
lijk dus de liefhebbende. Daarnaast is
een betekenis van vri-en, dat vragen,
smeken betekent. Vaak heb ik op Flak
kee gehoord, als een kind begerig naar
iets lekkers keek en blijkbaar er wat
van wilde hebben: hie zit mar om 'n
stikje te vriejen.
F. DEN EERZAMEN
Wassenaar.
pijn-, kou- en grlepbestrijders
Doot 41 c«ni '- Keksr 60 ceni
wij laten hieronder het slot van het
verslag van de raadszitting van Ooit
gensplaat d.d. 20 October volgen. Ge
makshalve voor de lezer hebben wij hot
eerste gedeelte dat over de Winkelslui-
ting liep nogmaals in dit verslag inge
last, om zodoende één geheel te krijgen.
winkelsluitingswet
Voorstel tot vaststelling van plaatse
lijke regelingen inzake de Winkelslui
tingswet 1951.
De vioorz. deelde mede dat het punt
al meer op de agenda had gestaan,
maar gezien de winkeliers geen over
eenstemming konden vinden, moest het
worden uitgesteld en, kwam het nu ter
tafel. Er is van gemeentewege een en
quête gehouden via de Middenstandsver
eniging.
Spr. zette uiteen wat de wet inhiel
en welke bevoegdheden de raad had.
Het college heeft gemeend na de ge
houden enquête en het branche-gewijze
onderzoek en gehoord de Kanaer van
Koophandel voor te stellen:
Geen koopavond in te voeren;
Een halve dagsluiting vast te stellen
en) wel als volgt; sluiting op IMnsda^-
mMdag voor slagers, kruideniers, zui-
velbranche, vleeswaren, comestibles en
fotograaf. Op Maandagmorgen: manu-
facturiers, meubelhandel en kantoor
boekhandel. In Achthuizen stelt men
geen halve dag sluiting voor, zodat dit
alleen de zaken in de dorpskom betreft.
Voorgesteld werd verder de vacantie-
regeling niet in te voeren, omdat daar
van de 54 winkeliers 48 tegen waren.
Dan werd voorgesteld verlenging van
het sluitingsuur volgens art. lid 2, dat
Zaterdag het hele jaar door de winkels
geopend konden zijn tot 7 uur.
Van 1 April tot 30 September de ge
hele week door de winkels geopend mo
gen zfln tot 7 uur, gezien het dan de
drukste weken in het landbouwseizoen is
(artl. 11 lid 2) voorts (in de andere
maanden) de sluiting door de week om
6 uur.
Ook werd voorgesteld de Zondagsslui
ting volledig te handhaven.
De heer D. O. v. OostencfiB merkte op
dat het bij de winkeliers om een brood
winning gaat. Hoeveel zijn er nu voor
de 6-uur-sluiting vroeg spr.
De voorz. merkte op, dat de grote
meerderheid voor 6 uur-sluiting is. Het
college heeft het voor de zomermaanden
op 7 uur gezet.
De heer Moerenhout vroeg hoe de slui
ting voor de kappers was, waarop i
voorz. antwoordde, dat daar een aparte
regeling voor kwam. Ook voor de siga-
renleveranciers zou dit wettelijk ander
woirden geregeld.
De heer v. d. Vliet zag het sluitings
uur voor de kappers gaarne zo gere
geld, dat die tot half acht konden opr
zijn. Hij noemde een voorbeeld, dat hij
bij de kapper na 7 uur niet kan worde
afgewerkt.
De heer K. V. Oostende wilde de kap
perszaken tot 8 uur open laten.
De voorz. antwoordde dat de wet er
is om de winkeliers te beschermen. Slui
ten de kappers 8 uur, wordt het weer 9
uur eer ze klaar zijn! De kappers zelf
vinden 7 uur eem zeer reëele tijd.
De heer K. v.v Oostende meende dat
de raad bevoegdheid had om deze za
ken tot 8 uur open te stellen. Er was
een kapper die hem zei, dat hij dit eerst
later uit het vakblad wist, anders had
hij het voorgesteld.
De vioorz.: De kappers moeten perma
nent 's-avonds werken. Sociaal gezien
achtte hij een langer open stellen; on
juist. In de winter zou het dan desnoods
tot 7 uur kunnen. Dat was dan wel de
uiterste compensatie die zou kunnen
worden verleend meende spreker.
De heer v. d. Vliet maakte er een
voorstel van dat de kapperszaken' tot
half acht open mochten zijn. Spr. zag
het zo, dat deze mensen dan een 48-uri-
ge werkweek hadden.
De heer D. C. v. Oostenide vroeg hoe
het zat met de zaak (van dhr P. de Vos)
aan de beneden Molendijk?
„Dat is een verlof B" zei de vfoorz.
„uitsluitend voor patat".
„En het andere dan vroeg de heer D.
O. V. Oostende.
De voorz.: Andere artikelen mogen
er niet verkocht worden. Bakkers die ijs
verkopen, mogen ook hun andere arti
kelen niet afleveren. Dat is strafbaar.
„Is dat te handhaven" vroeg dhr D.
C. v. Oostenjde.
De voorz. antwoordde dat dit ook in
de Tweede Kamer onder het oog was
gezien. Voor de sigarenzaken zal er nu
een andere regeling komen, omdat die
nogal concurrentie hebben van cafe's
enz.
Wat de openstelling van de andere
tsranches betrof had de voorz. alles zwart
op wit, hoe zij het zelf willen. Voorts
meende spr. dat bij overtreding niet zo
zeer het accent moest gelegd worden op
de winkeliers, maar vooral op de klant.
De klanten moesten ook strafbaar kun
nen worden gesteld! Spr. zou bezien of
dit e.v. bü de politieverordening te re
gelen was.
Weth. de Vos wist raadsleden, die na
sluitingstijd aan de achterdeur ook om
een doos sigaren gingen halen! Als spr.
zonder zit, zou hij het ook doen!
De voorz. zeide dat er streng op zou
worden gelet.
De heer K. v. Oostende stelde voor
het gehele jaar de winkels tot 7 uur open
te stellen. Dit voorstel werd gesteund
door dhr D. C. van Oostende. Bij stem
ming werd het verworpen met alleen de
twee voorstellers voor.
Het voorstel van de heer v. d. Vliet
om de kapperszaken tot half acht open
te stellen kwam in stemming, wat werd
verworpen met 65 stemmen.
Vóór waren de heren v. Vught, v. d.
Vliet, K. V. Oostende. Joh. v. Kempen
en Moerenhout.
De overige punten, ook de Zondags
sluiting, werden z.h.s. goedgekeurd, zo
dat hiermede de Winkelsluitingsveror-
dening was vastgesteld.
De politie-verordening onderging een
wijzigiging inzake honden in het veld.
(artikel betrekking hebbende op de
jacht.)
Voorstel Inasake verbouwing
iGemeentelijke Bewaarsohoöl
De voouz. lichtte deze zaak toe en
wees op de noodzaak dat er aan deze
school iets moest gebeuren, om de kleu
ters behoorlijk te kunnen huisvesten. De
gemeente-architect was opgedragen een
plan te ontwerpen met kostenberekening
Van de Inspectrice voor het Kleuteron
derwijs was een rapport, houdende de
mededeling, dat de school somber was,
Prijs is voor iedereen betaalbaar
De wereld mag op ons aanstormen mei fe/^ens
weer schokkende gebeurtenissen, ons leven wordt
bepaald door de kleine, dagelijkse dingen, die
ons omringen. Daaronder behoort de verkwikking
van een goed kopje thee.
En wie op het ogenblik
spreekt over een goed kopje
thee, die denkt aan de nieuwe
Engelse melange van Douwe
Egberts: de Pickwick Thee.
Wij geloven niet, dat ooit een
theesoort zo snel populair
werd. Een wonder is dat niet.
Engelse thee is nu voor het
eerst verkrijgbaar voor een
prijs, die voor alle lagen van
onze bevolking betaalbaar is.
Ieder kan nu kennis maken
met de pittige smaak van
deze bijzondere krachtige me
lange en met de zo rijke diep-
kleurige afschenk, die ken
merkend is voor Engelse thee.
Wfl kunnen U niet beter raden,
dan vandaag een pakje te
halen en Uw huisgenoten eens
te verwennen
weinig zonlicht toeliet en over het al
gemeen een verwaarloosde indruk gaf.
De vloeren lieten veel tocht door. Er
dienden volgens het advies ramen in de
blinde nmur te worden geplaatst en aan
de plafonds moest hard boaird worden
aangebracht en meer dergelijke opmer
kingen. Ook diende er een W.C. aan te
worden toegevoegd.
Het voorstel werd ampel besproken;
de voorzitter liet onder geheimhouding
het begrotingscijfer over de raadstafel
circuleren. Bij de begroting wordt het
in de cijfers verwerkt zei spr., het ging
nu om het besluit.
De heer van Es wilde de gang 2 m
hoog van boven afsluiten en had nog en
kele verbeteringen in het oog.
Al dan niet geamendeerd met de
voorstellen van de heer van Es, (wat
nader zou worden bezien) besloot de
raad eenparig tot deze verbouw.
Kondvraag-
De heer Moerenlhoiut merkte op dat de
brandweer te Achthuizen meel met lek
ke slangen had te worstelen, waarop de
voorz. antwoordde dat dit slangenmate-
iriaal binnenkort zou worden herzien.
Het kwam voor op de begroting 1953.
De heer v. Els wees op de mogelijk
heid van slangen-preparatie, een middel
wat de levensduur verlengd.
De voorz. zei dat hier verschillende
aanbiedingen over waren binnengeko
men, maat het practische er van was
nog niet bewezen. Deze slangen waren
veel duurder. Met de brandweer-inspec
tie is dat punt besproken, het is nog een
experiment.
De heer v. Es wenste wel dat met
een 30 m slang een proef zou worden
genomen, waarop de voorz. zei dat dit
zou kunnen worden geprobeerd, maar
dat hiermee 300.was gemoeid.
De heer v. Vught had klachten over
de Gekro. Een cadaver werd niet of laat
gehaald en bovendien werd geen bewijs
afgegeven.
De heer iv. Es had eveneens zo'n
klacht.
De voorz. vroeg dit schriftelijk te be
vestigen, dan kon dit worden doorgege
ven.
De heer v. Vught achtte het nodig dat
de modder uit de Sluisse haven werd
gespuid.
De voorz. zou dit nader bezien en met
het polderbestuur bespreken.
De heer v. d. Vliet vroeg hoe de proef
was van de nieuwe nortonpomp aan het
Weespad-hoek Stoofstraat, waarop de
voorz, antwoordde dat de Dinsdagmid
dag zou worden geprobeerd.
Sluiting.
bij allerlei verkoudheden.^
Wonderlijk zoals dèt helpt!
Vooir'Vader, Moeder en Kind
Bergen van drukwerken verlaten da
gelijks de onvermoeide persen om in de
vorm van nieuws- en advertentiebladen,
vak- enl verenigingsorganen, boekwer
ken, tijdschriften, reclamepamfletjes,
enz. onze woningen binnen te fladderen,
waar ze afhankelijk van de inhoud en
van onze sympathie, gelezen of ongele
zen tenslotte op een stil plaatsje belan
den, of ten vure worden gedoemd.
Stromen van artikelen vertolken de
gevoelens en gedachten van honderdtal
len schrijvers, in moderne zakelijkheid,
naar eigen overtuiging en opvatting,
soms in bekrompenheid van geest of in
breedheid van blik.
Golven van m&dedelingen en redevoe
ringen van allerlei toon en kleur, door
de radio-activiteit overgedragen, vragen
van uur tot uur onze aandacht, brengen
afleiding in het drukke leven oflei
den ons af van ons werk.
Al de gedachten, geestesproducten, op
gewekt in de hoofden van denkers, spre
kers, of schirijvers, dragen met zich de
drijfveren van 's mensen leven en stre
ven, hetzij op sociaal-economisch of cul-
tuur-technisch gebied, hetzij op maat
schappelijk of geestelijk gebied. Nu eens
in wijsgerige beschouwingen moralise
rend of betogend, oppervlakkig of diep
zinnig, opbouwend of afbrekend, soms
suggestief of influencerend.
Het baart geen bewondering, wanneer
zich in verband met bovenstaande over
denkingen verschillende vragen aan ons
opdringen. We staan al dadelijk voor het
psychisch probleem: waar en hoe al die
gedachten geschapen worden. Zullen of
kunnen de lezers en hoorders al de stof
verwerkken? Heeft dat alles nuttig ef
fect? Raakt de geestelijke productie
niet uitgeput?
Waar de cultuur, de beschaving tot
hoger ontwikkeling komt, openen zich
gedurig nieuwe gezichtspunten en waar
nieuwe ideeën zich ontwikkelen, ontstaan
nieuwe bronnen van kennis en weten
schap. Op een beperkt gebied, voor een
kleine kring, wordt het spoedig bezwaar
lijk iets van belang te leveren, zodat
over geestelijke bloedarmoede gesproken
wordt. Originaliteit geldt voor geleerden
grote denkers, uitvinders, experimenti,
en^,, wier denkkracht en denkprestatie,
denkbeelden scheppen en die in super-
taal of in technische termen verkon
digen.
Aan studerenden en aan hen, wier
ambt of werkkring de noodzakelijkheid
meebrengt, op de hoogte te blijven der
nieuwste theorieën en technische bijzon
derheden, de taak deze wetenschappen
te populariseren, ze aan anderen over te
dragen.
Voor semi-geleerden of leken blijft dan
niets over dan napraten of putten uit
deze of gene auteur. Echter voor ieder,
die leest, studeert, om zich heen ziet,
zich met het practisch bedrijf en het da
gelijks leven inlaat, openen zich gedurig
nieuwe aspecten, die waard zijn er de
aandacht op te vestigen en in breder
kring bekend te maken.
De grote kunst bestaat vooral hierin
deze objecten aan de lezers smakelijk op
te dissen. Critiek hunnerzijds blijft ge
woonlijk niet uit. Opbouwende critiek
als gevolg van maatschappelijk denken
heeft ontegemzeggeltjk grote waarde, zo
wel voor de schrijvers als voor de lezers.
Jammer is alleen, dat de critische lezers
er meestal niet toe komen, hun afwij
kende meningen schriftelijk kenbaar te
In de Ned. Herv. Kerk te Sliedrecht
is vorige Zondag aan het einde van de
dienst een schrijven voorgelezen van
de kerkeraad aldaar, waarin deze zijn
afkeuring uitspreekt over het feit, dat
de Herv. Gereformeerden gelijktijdig
met de diensten üi de Ned. Herv. Kerk
samenkomsten hebben belegd in het
voormalige B.V,L,,-gebouw, waar predi
kanten voorgaan uit andere gemeenten,
die behoren tot de Geref. Bond in de
Ned. Herv. Kerk, De Kerkeraad heeft
in deze afkondiging de. gemeente opge
roepen de eenheid der kerk te bewaren
en daarbij de hoop uitgesproken, dat de
Herv. Gereform'eerden weer terug zul
len keren onder de bediening des Woords
in de Ned. Herv. Kerk.
De Ned. Herv. gemeente te Sliedrecht
is voor het overgrote deel confessioneel,
ook de drie plaatselijke predikanten zijn
dit.
Aan een aankomend politie-agent werd
bij de test gevraagd: ,,Wat zoudt u doen
als u een onwillige menigte uiteen moest
drijven?" De man antwoordde prompt:
„Een collecte houden!"
Inderdaad, menigeen loopt een blokje
om als hij of zij een collectant of coUec-
trice op zich ziet afkomen. Soms krij
gen deze busrammelaars (sters) lelijke
opmerkingen van voorbijgangers te ho
ren. Dat is niet redelijk. Zij vragen geen
gift voor zichzelf, maar voor een goed
doel. Om de collectes te beteugelen re
gelt het Centr. Archief en Inl. bureau
inzake Maatsch. Hulpbetoon voor Neder
land de landelijke collectes. In gemeen
schappelijk overleg wordt een collecte
rooster opgesteld. Daar heeft men zich
aan te houden. Zo werd aan het Protes
tants Interkerkelijk Thuisfront (P.I.T.)
de periode van 27 October tot 9 Novem
ber a.s, aangewezen. Dan wordt dus voor
één keer van u een bijdrage gevraagd
voor de geestelijke verzorging van onze
protestantse militairen. Zorgt mee dat
zij goede militaire tehuizen hebben^ hier
en overzee! En als u persé „iets tegen
collectes hebt", zendt dan een gift via
de giro. Het nummer van het Centr. Col
lecte Comité van het P.I.T. is: 5 16 3,
Den Haag.
maken. Uit de wrijvingen der opiniën
kan de waarheid worden geboren.
De wintertijd, met zijn lange avonden
nadert weer. Breng deze gezellige avon
den niet in ledigheid door, lees speciaal
uw vakliteratuur, en houd u daarnaast
bezig met het lezen van goede boeken.
DOOB
HERMAN NOORMAN
7.) - ^,.ff?!t
„Daar heb ik niet het minste be
zwaar tegen. Ik vind het zelfs heel ge
zellig. Me dunkt, als u het goed vindt,
moesten we maar direct beslissen. Het
lijkt me hier wel. Tenminste, wanneer
We het eens kunnen worden over de
vergoeding".
„Dat is nu voor mij juist het moei-
lijlöte punt. Ik weet niet wat te vra
gen, U begrijpt dat het mij niet te doen
ia om die inkomsten. Ik kan mö best
redden van mijn pensioen.
'k Heb ook niet willen vragen er
gens, hoeveel er tegenwoordig betaald
wordt. Niemand weet dat ik op uw ad
vertentie heb geschreven... want men
heeft er niet mee te maken. Het is vroeg
genoeg, dat men het weet, als u hier
eenmaal is. Dus u begrijpt: ik weet niet,
Wat ik vragen moet. U weet het mis
schien beter dan ik, hoeveel er in
Utrecht wordt betaald. Dan is er ten
minste een maatstaf. Natuurlijk ga Ik
daar beneden, want het leven is hier
goedkoper en ik behoef er niets van
over te houden".
jiJa, mevrouw, ik weet er ook niets
van. Maar als ik daar nu eens naar in
formeer en 'ik spreek er met mijn moe
der over en ik bericht u dat, dan Is het
wel in orde. Over het financiële worden
we het wel eens."
„Ik denik, dat uw moeder raar zou
opkijken", lacht mevrouw Offenbach,
als u thuis komt met de mededeling: ik
heb kamers gehuurd, maar de kosten
weet ik nog niet!"
U hebt gelök, mevrouw, het is al
te dwaas. Maar hoe moet het dan?"
Er is even stilte, terwijl mevrouw na
denkt.
„Ik zit een kleine berekening te
maken. Die kan aardig uitkomen."
Zij noemt dan een bedrag, waarvan
Lasterie in elk geval weet, dat het zeei,
zéér laag is. 't Is nog niet de helft van
zijn salaris.
„Is dat niet te weinig, mevrouw?"
vraagt hfl.
„Dat is voldoende".
Dan is de afspraak kant en klaar. Zij
ontvangt nog nader bericht, wanneer
hq komen zal.
„Ik hoop, dat wj) goed met elkaar
kunnen opschieten. Dat is tenslotte al
leen mijn bedoeling", zegt hij.
„Ik zal er mijn best voor doen, dat
u aan mij een gehoorzaam, oppassend
zoontje heb", lacht Lasterie, die de in
vitatie, om thee te blijven drinken, aan
vaardt. Hij heeft nog tijd genoeg. Als
h^j vertrekt, om de school te gaan zoe
ken, het is "nu half vier geweest, heeft
hij het gevoel, dat hij mevrouw Offen
bach al jaren kent. Alles loopt hem wel
geducht mee in Noordam,
HOOFDSTUK V.
Het gevalt zo, dat Lasterie op een
Maandag beginnen moet, dus arriveert
hij 's Zaterlags üx Noordam, om zich te
installeren in zijn werkelijk mooie, ge-
riefelijke zitkamer ten huize van me
vrouw Offenbach.
Och, die heeft het slechts aan enkelen
behoeven te vertellen en toen wist al
gauw het halve dorp, dat de nieuwe on
derwijzer bij haar „op kamer" zou ko
men.
Vrijwel allen hebben zich er over ver
baasd: hoe komt zij er nu toe, een „kost
ganger" te nemen? Men heeft over het
algemeen gedacht, dat die Lasterie een
kennis van haar man was, hoewel
neen, hij heeft toch een advertentie om
kamers geplaatst, enfin, het praatje
is gauw verstorven.
De Zondag daarop zit Abel voor het
eerst in de kerk van Noordam. De kos
ter heeft hem de vreemdeling hij
kent hem nog niet al spoedig een
plaatsje gegeven. Hij is, wat vroeg en
bekijkt onopvallend de mensen, die bin
nen komen.
Opeens ontdekt hij de lange gestalte
van mijnheer Piccardt, dat is de man die
met het hoofd hem heeft bezocht in de
school in Utrecht, Die bukt zich naar
zfln vrouw zeker en iets later let deze
op hem. Maar dat valt Lasterie niet op,
want hij ziet drie personen binnenko
men, waarvan een hem interesseert:
wel, dat is dat aardige meisje, dat die
middag van de kennismaking bij me
vrouw Offenbach was, de naam is hg
al vergeten. Zouden dat haar vader en
moeder zijn? Ongetwijfeld haar moeder,
want je haalt de trekken er zó maar
uit
Als de dienst afgelopen is en hfl bui
ten staat, stevent mevrouw Piccardt op
hem ai; haar man schoorvoetend.
„Mijn man vertelt mij, dat u mijn
heer Lasterie is. Juist, Piccardt. Als u
trek hebt, een kopje koffie te gaan drin
ken. U is nog zo vreemd hier."
Op hetzelfde ogenblik passeren boerin
Steendam én haar dochter. Het meisje
kijkt op met een blik van herkenning.
Lasterie groet en zfl glimlacht met een
hoofdknik. Mevrouw Piccardt ziet het
toneel en vraagt zich af, hoe het mo
gelijk is, dat die twee elkaar kennen. Of
- zou Lasterie al kennis gemaakt heb
ben met Steendam, 't bestuurslid? Dat
kan zij slecht verdragen. Zo'n meelevend
bestuurslid is de boer toch werkelijk
niet
„Mevrouw", hoort zfl dan Laste
rie zeggen, „ik Vind het heel vriendelijk
Van u en ik wil er later graag eens
gebruik van maken, maar vandaag
gaat het heus niet, want Ik heb al een
invitatie aangenomen. Op twee plaat
sen tegelijk kan ik toch niet zijn, vindt
u wel?"
„Natuurlijk niet!", lacht mevrouw
Piccardt. „Dan op een andere keer. U
hebt de invitatie, daar houdt u wel re
kening mee? Of wacht eens: we heb
ben vanavond geen bezoek, dat ik
weet. Komt u dan een kop thee drin
ken".
Abel kan niet verklaren, waarom hg
in enen een tegenzin heeft opgevat te
gen die dame, die hij toch niet kent.
Méént zij haar vriendelijkheid, ze is
wat zoetelijk, ofMaar kom, hij
moet nu geen bijgedachte hebben. Als
er de bedoeling achter zit, het hem in
zijn nieuwe woonplaats zo gemakkelijk
mogelijk te maken en hem er zich thuis
te doen gevoelen, wel, dan moet hij dat
toch appriciëren?
„Inderdaad, voor vanavond heb ik
nog geen afspraak gemaakt, mevrouw.."
„Dan houden we dat voor afge
sproken. Tot vanavond, mijnheer Laste
rie, Kerkstraat 20 wonen we".
Zij wuift luchtig met de hand, alsof
zij elkaar goed kennen, en verdwijnt ne
vens haar man, die alleen heeft geglim
lacht. „Tot vanavond", zegt hij dan ook.
Intussen zijn de boerin en haar doch
ter doorgelopen.
„Wie is dat, Kea?" vraagt hsiar
moeder nieuwsgierig. „Je schgnt hem te
kennea".
„O, dat is de nieuwe onderwijzer,
Lasterie. Een week of vier geleden was
ik bij mevrouw Offenbach en toen kwam
hij net kennis maken met haar en de
kamers bekijken, 'k Heb hem toen even
gesproken. Of eigenlijk, gesproken niet
eens. Ik ben direct weggegaan".
Dan komt Steendam aanlopen en ze
halen de fietsen uit het daarvoor be
stemde rek terzijde van het kerkgebouw.
Lasterie gaat naar huis en vindt me
vrouw Offenbach al druk doende met
het gereed maken van de koffie. Hij zal
daar koffie drinken. Geheel juist is dus
zijn mededeling aan mevrouw Piccardt,
dat hij reeds een invitatie had, niet ge
weest, maar hij beschouwt het verzoek
van zijn hospita, om die eerste Zondag
bij haar koffie te drinken als een uitno
diging. Trouwens, hij zou niet anders
willen. De situatie bevalt hem best. Hij
vindt dat hij het hier uitstekend getrof
fen heeft. Die mevrouw Offenbach is een
echte moeder voor hem, zonder dat zij
hem eigenlijk bemoedert. Het gaat zo
ongemerkt.
„Wat wordt hier in de kerk schit
terend gezongen", zegt hij opeens. „Zel
den zo gehoord in een kerk. Ik meende
zelfs hier en daar een tweede stem te
vernemen".
(Wordt vervolgd)
