r------------------------------
Conservatief of
progessief
Tegen 31 October
bed is ook yëöif :U iüeskall
^*1>
Dhr. A. A. Jansen te Dirksland
jubileerde
Verkeersweek
Generaals, Kolonels, Kapiteins en bur
gers in de schoolbanken
Schrammetje
Grote Bazar te Goedereede
25ste Jaargang
Woenscïag 24 September Ï952
No. Ï15Ö
CHE. WEEKBLAD OP GEKEFORMEEKDE GRONDSLAG
VOOE DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Als Vadertje Staat koop
man wordt....
ïrwarm en volkomen geruisloze vering.
Grote belangstelling voor
het verkeersbord
schriQfts
Vergeet niet DONDERDAG 25, VRIJDAG 26, ZATERDAG
27 SEPTEMBER en ZATERDAG 4 OCTOBER a.s. een be-
bezoek te brengen aan de Éazar te Goedereede in het ma
gazijn der Cichorei-fabriek.
De zaal gaat open op Zaterdagen om 2 uur n.m., op de
overige dagen om 7 uur n.m.
Zaterdag 27 Sept. rijdt er een extra tram van Goedereede
naar Middelharnis, welke op alle tussengelegen stations stopt
en van Goedereede-station om half twaalf vertrekt.
Stichting Verenigingsgebouw Goedereede
VVIS
RedactiebureauPr. HENDRIKSTRAAT 14, MIDDELHARNIS
TELEFOON K1870 - 2017 GIRO 167930 POSTBOX 8
Voor advertentiën uitsluitend Drukkerij TelefK 1870 - 2729
Na 6 uur 's avonds Telef. K 1870 - 2017
Veiscbünt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: f 1.70 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
By contract speciaal tarief.
Alweer twee vreemde woorden, zullen
onze lezers zeggen. Inderdaad, we had
den ook boven dit artikel de Hollandse
vertaling ervan kunnen schrijven: be
houdend of voormtstrevend. Maar in
het staatkundig en maatschappelijk le
ven zijn deze twee vreemde termen nu
eenmaal zodanig ingeburgerd, dat vrij
wel niemand de Nederlandse woorden
g-ebraikt. Het woord conservatief ia al
heel oud in het gebruik. In de vorige
eeuw bestond er in ons land zelfs een
Conservatieve partij, die omstreeks 1880
uitgestorven is. In Engeland bestaat
zulk een partij nog: het is die van Chur-
chiU. Zoals het woord al zegt, zijn haar
aanhangers voorstanders van een poli
tiek, die het bestaande zoveel mogelijk
wil handhaven, het oude respecteert en
wantrouwig staat tegenover het nieuwe.
Het ligt voor de hand, dat tegenover
deze behoudende elementen altijd ande
re gestaan hebben, die in meerdere of
mindere mate het oude afwezen en
steeds op zoek waren naar nieuwe din
gen. Zo stonden tegenover de conserva
tieven hier en in Engeland vroeger de
liberalen en thans de socialisten. Na de
bevrijding is het woord progressief erg
in de mode gekomen, met name in de
Partij van de Arbeid, die zich gaarne
met deze benaming tooit om daarmee
aan te duiden, dat zij de bij uitstek voor
uitstrevende partij in ons land is.
Het woord progressief heeft echter
een zeer relatieve betekenis. Dit is wel
duidelijk te illustreren met het voor
beeld der liberalen. In de vorige eeuw
waren deze werkelijk de mannen van de
progressiviteit in deze zin, dat zij een
staatkundige ontwikkeling in democra
tische richting hebben bevorderd, zoals
inzake het kiesrecht en de koloniale po
litiek, terwijl de conservatieven daarte
gen remmend optraden. In de huidige
verhoudingen is het echter zó, dat de
liberalen beschouwd wordenals de
meest conservatieve groep, zodat de
P.v.d.A. ze niet eens verwaardigd heeft
te laten meedoen aan de nieuwe rege
ring. We willen daarmee niaar zeggen,
dat het woord progressief slechts een
zeer betrekkelijke inhoud heeft: een so
cialist noemt Mr. Oud conservatief, maar
een communist noemt de P.v.d.A. even
eens conservatief, want er is in de pro
gressiviteit aJtijd baas boven baas!
Waarom v/e de tegenstelling conser
vatief - progressief thans aan de orde
stellen? Omdat A^an de zijde van de
P.v.d.A. de laatste jaren gepoogd wordt
deze tegenstelling te maken tot de al
lesbeheersende op politiek, sociaal, eco
nomisch en financieel gebied. Deze par
tij erkent wel de waarde van een gods
dienstige levensbeschouwing ook voor de
staatkunde, maar meent, dat deze niet
primair moet zijn, doch ondergeschikt
is aan sociaal-economische beginselen,
Deze sector van het leven wordt dus zo
danig beklemtoond, dat de oude anti
these: christelijk niet-christelijk, ver
vangen moet worden door: vóór of tegen
een progressieve, d.i. socialistische po
litiek. Op zichzelf heeft het woord pro
gressief niets met socialisme te maken.
Men kan toestemmen, dat de socialisten
inderdaad vooruitstrevend zijn in een
bepaalde zin, maar de woorden zijn be
slist niet identiek.
Wanneer kan men iemand of een par
tij progressief noemen? Het is een iet
wat zonderling begrip. Wanneer iemand
voorstander is van verdubbeling van al
le Ionen, verlenging van vacanties, een
ouderdomspensioen van 40.per week
etc., is hij dan progressief? Men is ge
neigd te zeggen, dat dit erg vooruft-
strevend is, maar als deze en soortgelij
ke maatregelen eens werden doorge
voerd, zou ons verloop van korte tijd
blijken, dat men uiteindelijk niet voor-
uitgestreefd heeft, maar dat men een
dusdanige chaos heeft veroorzaakt, dat
land en burgers achteruit zijn geboerd.
Er ligt dus ergens een grens voor de
progressiviteit, dat is duidelijk. Men kan
de arbeiders wel een paradijs voorspie
gelen, maar tenslotte moet het realise
ren ervan economisch en financieel mo
gelijk zijn.
Socialisten! en communisten noemen
ieder, die geen voorstander is van een
socialistische of communistische maat
schappij en staatsvorm conservatief. En
ze hebben nog gelijk ook. De huidige
maatschappij is namelijk gebaseerd op
privaat-bezit. Zij willen dit gedeeltelijk
of geheel doen verdwijnen. Wie zich dus
daartegen verzet, wil ide bestaande toe
stand behouden en is derhalve inderdaad
conservatief. De vraag is maar en
daar draait tenslotte het gehele pro
bleem om wat principieel beter is.
Wij voor ons schamen ons niet te be
kennen, dat wij in dit opzicht volbloed
conservatief zijn en van progressieve
experimenten op dit terrein niets moe
ten hebben.
Hevolutionnairen zijn uiteraard pro
gressief of beter gezegd: anti-conserva-
üef, omdat zij de bestaande verhoudin
gen en toestanden radicaal willen om
verwerpen en vervangen door iets
nieuws. Of zij werkelijk vooruitstrevend
2>jn, is echter de vraag nog. Elke ver-
andermg is geen verbetering; niet al het
oude is slecht en niet al het nieuwe is
goed. Er zijn voorbeelden te over, dat
ue zgn. progressieven een zodanige
chaos veroorzaakten door de toepassing
van hun idealen, dat het land niet voor
uit, maar achteniit was gestuwd.
Een bijzonder kenmerk van de pro
gressieven is hun neiging, om financi
ële problemen als van minder belang te
beschouwen. Voor him stokpaardjes
moet het gefd er nu eenmaal komen. En
26 hebben heel wat van die stokpaard
jes! B.v. op het gebied van het onder-
Wijs; voortdurende verlenging van de
leerplicht: 7 jaar was niet genoeg, het
moesten er 8 worden en nog is het ein
de er niet van. Of dat weer ettelijke
miUioenen kost; of rijk en gemeente te
zorgen krijgen voor peperdure V.G.L.O.
scholen als gevolg daarvan, dat speelt
geen rol. Wie bij dergelijke maatrege
len, die de vooruitstrevendheid nu een
maal eist, op een paar millioen kijkt, is
.hopeloos ouderwets. Een slmtende be
groting van Rijk en gemeente is eigen
lijk wel aan te bevelen, maar als er een
half milliard tekort is, kan dit toch geen
ramp genoemd worden. Dan moet de
minister maar weer lenen: een moderne
staat leeft by de gratie van xijn staats-
schuld! Dat deze nu langzamerhand zo
hoog geworden is, dat de rente en af
lossing ervan als een loden last op de
begroting drukken, is wel vervelend,,
maar een progressieve belastingheffing,
die het geld haalt, waar het zit, kan
daaraan veel verhelpen. En zo beweert
ons nieuwe, heel erg progressieve kabi
net, dat de uiterste soberheid betracht
moet worden, maar even vrolijk heeft
het de eindbedragen van alle departe
mentsbegrotingen met vele miUioenen
verhoogd!
Een ander kenmerk der progressivi
teit is haar sterke sociale eenzijdigheid.
De arbeiders zijn haar troetelkinderen
en de vakbondsleiders haar speciale
vrienden. De politieke partijen durven
tegenwoordig niet meer tegen de men
sen van de vakbeweging in te gaan. Een
sterk staaltje van deze sociale eenzijdig
heid is nu al jarenlang vertoond op het
gebied der huren. De verhuurders van
woningen zijn nu eenmaal „kapitalis
ten", derhalve was het niet zo erg, dat
zij alleen de gevolgen moesten dragen
van de veranderingen op het terrein der
woningexploitatie.
De grote politieke partijen zijn doods
bang voor conservatief gehouden te
worden. Wie niet meedoet aan de mode
om progressief te zijn, loopt gevaar de
gunst van vele kiezers te verliezen. Van
daar het verschijnsel, dat die partijen
niet de moed hebben, ook al wenst een
groot deel van hun aanhang dit, de pro
gressieve politiek, zoals met name de
P.v.d.A. die voert, radicaal tegen te
staan. En zo vaart Nederland voort on
der progressieve vlag, met steeds hoger
belastingen, hoger staatsschuld, hoger
bedrijfslasten etc, onder de leus: leve
de progressiviteit! de economische en
financiële debacle tegemoet.
Nieuwe snelwegers voor 40.per stuit
Dezer dagen, zo lazen wij in het Al
gemeen Handelsblad, werd te Amster
dam de executoriale verkoop aangekon
digd van 25 snelwegers. Er kwamen vrij
veel belangstellenden. Het bleek, dat er
22 snelwegers waren van een klein type
(tot 50 kg), waarvan men als catalo
gusprijs een bedrag van 420 gulden vindt
vermeld en drie snelwegers van een gro
ter type (tot 100 kg), waarvan de ca
talogusprijs 490 gulden bedraagt.
Uiteraard verwachtten de adspirant-
kopers, dat de snelwegers stuk voor
stuk zouden worden verkocht. Inplaats
daarvan, werden zij in één kavel ge
veild. Er werden slechts door twee per
sonen geboden. De opbrengst van deze
25 snelwegers beliep zodoende de som
ma van1070 gulden.
De koper, een handelaar in snelwe
gers, die als zijn oordeel te kennen gaf,
dat de snelwegers geheel nieuw waren,
zal blij zijn geweest, aldus schreef het
Handelsblad, met zijn koopje, waardoor
hij voor nog geen 40 gulden per stuk
een nieuwe snelweger kocht maar de
vraag dringt zich op, of het de bedoe
ling is van een verkoop bij executie niet
een zodanige veilingtechniek te volgen,
dat de hoogst mogelijke opbrengst
wordt verkregen.
Te beklagen is waarlijk de belasting
plichtige wiens handelsvoorraad door de
fiscus wordt weggehaald en dan nog
geen, tiende van de werkelijke vraarde
ziet afgeschreven van zijn belasting
schuld.
Wij kunnen deze zienswijze van het
Handelsblad volkomen onderschrijven.
Wanneer Vadertje Staat koopman
wordt, dan heeft hij ook goede koop
manschap uit te oefenen. Dat is niet
meer dan plicht. Het is noodzaak, dat
getracht wordt zoveel mogelijk van een
excutoriale verkoop te maken, omdat
anders niet alleen de belastingplichtige,
maar ook de gehele gemeenschap wordt
benadeeld. Het ligt toch voor de hand,
dat verkoop per stuk minstens de helft
meer had opgebracht. Vooral omdat er
veel belangstelling voor was. Nu lijkt
het er op, of koper en verkoper onder
een hoedje hebben gespeeld!
Uit de jongste berichten, die ik dezer
dagen weer uit Spanje ontving, alsook
uit de mondelinge mededelingen van be
voegde bezoekers van Spanje, uit ver
schillende kerkelijke kringen, met name
van Geref. Belijdenis, is als absoluut
vast te stellen, dat over 't geheel geno
men de vijandschap tegen het Reforma
torische Evangelie hand over hand toe
neemt, maar tevens ook de honger naar
dit levende Brood. God geeft ons alweer
een geopende deur, zodat we ons moe
ten gaan opmaken, om een nieuwe, grote
massa Bijbels, Catechismussen, Kort Be
grip enz. enz. naar Spanje te gaan ver
zenden. De vele giften, die ik vooral het
laatste jaar mocht ontvangen, zijn reeds
besteed. Er ligt een grote aanvrage om
honderden Spaanse Bijbels etc. op mijn
tafel. Maar hiervoor is weer een nieuw
kapitaal nodig. Moeten we nu antwoor
den: we zouden gaarne aan die honder
den aanvragen vrillen voldoen, maar we
kuimen niet, want de christenen hier
hebben met de vacantie alles verteerd?!
't Zou toch wel allervreselijkst zijn. Ken
nelijk is Christus bezig in het roomse
Spanje al meer zielen voor zich te gaan
opeisen. Rome wil dit jaar, zoals is be
kend gemaakt, 50.000 nieuwe roomsen
uit de Protestanten toebrengen in ons
land; maar wel honderdduizend handen
worden in Spanje omhoog gestoken, tot
uit gevangenissen en mijnen toe, om het
Woord Gods te ontvangen. Meest allen
arme lieden naar de wereld. Mag ik nu
voorstellen dat we allen, van wat Protest,
kerk of richting ook, een actie, in het le
ven roepen, en helpen volvoeren, om te
gen a.s. Hervormingsdag 10.000 Bijbels
enz. gereed te hebben voor Spanje.
Op 31 October a.s. moet Luther zijn
stellingen in Spanje aanslaan. Dit kan,
als overal worde meegewerkt.
Zende men mij dan 2 maanden lang,
en niet uitstellen,- uw giften toe.
Wie helpt mee aan een benodigde ca.
20.000 gulden?
Uw antwoordbijdrage wacht de eerste
ondertekenaar. En God zal het ons op
het gebed doen gelukken. Ge hoort er
meer van.
Prof. G. Wisse, Chr. Rusthuis,
Parklaan 3, Doorn, Tel. 2572,
Giro no. 577526.
Dr. R. H. Borkent, als secr.,
Den Haag.
''^^^imt
Woensdag 17 September jl. was voor
het Hoofd der Chr. School een heugelij
ke dag. De heer Jansen herdacht die
dag het feit, dat hij voor 25 jaar zijn
eerste schreden zette in de School met
den Bijbel te Dirksland.
's Morgens verzamelden zich de kin
deren in het gymnastieklokaal der
school. De voorzitter van het Schoolbe
stuur, dat vrijwel in zijn geheel verte
genwoordigd was, opende met het laten
zingen van Ps. 75 1 en het lezen van
een Schriftgedeelte, waarna hij de heer
Jansen op zeer hartelijke wijze toesprak
en dank bracht voor het vele werk, dat
hij in de loop van de achterliggende 25
jaar in het belang van de school heeft
gedaan. De voorzitter bood, om die daiik
te bewijzen, namens het bestuur eenen'-
veloppe met rijke inhoud aan.
De heer J. Meppelink sprak hierna,
namens het personeel, de heer Jansen
toe en liet hierbij vooral de nadruk val
len op de prettige samenwerking tussen
het Hoofd en zijn personeel.
Daarna werd door een leerling van
iedere klas een couplet van een feestlied
opgezegd, dat door een oud leerlinge ter
gelegenjheid van dit jubileum was ge
dicht. Nadat iedere klas nog afzonderlijk
aan het Hoofd haar hulde gebracht had,
werd een door alle leerlingen geleerd
Jubileumlied gezongen, nadat dit door
een der leerlingen, geschreven op een
speciaal daartoe vervaardigde rol, was
aangeboden.
Vervolgens nam Joke Vreugdenhil het
woord om namens de leerlingen de heer
Jansen dank te zeggen voor alles, wat
hij voor hen was en nog is en hun te
vens te gelukwensen met deze gedenk
waardige dag.
Namens de leerlingen bood ze het door
oud-leerlingen en leerlingen gekochte
cadeau, een Kaptein-Mobilette, aan,
waarna de heer Triemstra nog namens
het personeel uitrusting bij de brom
fiets aanbood.
De heer Jansen bleek ontroerd door
de vele blijken van waardering. Aller
eerste richtte hij zich in zijn dankwoord
tot het Bestuur en dankte haar voor het
volle vertrouwen, dat ze hun in die 25
jaar geschonken had. Alleen op basis
van wederzijds vertrouwen is prettige
samenwerking mogelijk. Dit was dan
ook de oorzaak, dat spreker het al 25
jaar aan dezelfde school uitgehouden
had. Hij sprak de wens uit nog tal van
jaren onder de zegen des Heeren aan de
School met den Bijbel te Dirksland te
mogen werken. Ook de leerlingen wer
den hartelijk toegesproken. Aanvanke
lijk was zijn plan, deze dag ongemerkt
voorbij te laten gaan, aldus de heer Jan
sen, maar ik meende zo niet te mogen
doen, aangezien ik dan tekort zou doen
aan Hem, die mij de genade en kracht
gaf 25 jaar aan onze school verbonden
te mogen zijn. Na ook het personeel nog
hartelijk te hebben toegesproken, ein
digde mijnheer Jansen met dankgebed;
waarna de leerlingen naar hun klas te
rugkeren. Hier viel hen een rijke tracta-
tie te beurt, waarna zij opgewekt huis
waarts togen.
Op de receptie, die 's middags van. 3
tot 5 uur in de Chr. Kleutersrhool ge
houden werd kwamen velen de heer Jan
sen gelukwensen. Ook troffen we er nog
de heer S. J. Matthijsse, inspecteur van
het L.O., district den Brielle en de heer
van Dam, inspecteur van het C.N.S. aan.
's Avonds 7 uur, verzamelden de oude
leerlingen zich in het koor der Ned.
Herv. Kerk.
De eerste helft stond onder leiding
van de heer R. J. Triemstra. Na de pau
ze werd de leiding overgenomen - door
de oud-leerling Han ten Hove, die met
zijn humoristische invallen weldra alle
aanwezigen in zijn greep had. Enkele
hoogtepunten uit het programma wa
ren wel het spel voor verloofde paren;
de hersengymnastiek; de zang van het
Hervormde Kerkkoor, dat éen viertal
keurig verzorgde nummers ten gehore
bracht en het gemeenschappelijke zin
gen van bekende sohoolliedjes.
Vermeldenswaard is ook de hoog
staande wijze, waarop Mevr. Tanis-van
der Wekke haar improvisatie: „Wat
liet mijn schooltijd na" hield en het
mooie gedicht over de levensloop van
de heer Jansen door Alle Knape. Leuk
waren ook de zelf gedichte versjes op
de jubilaris van het duo Aat Grooten-
boer en Sjaan Stehouwer. Aan het eind
van het programma overhandigde Han
ten Hove de bromfiets namens de oud-
leerlingen en sprak de .hoop uit, mijn
heer Jansen bij zijn 50-jarige jubileum
een klein luxe wagentje te kuimen over
handigen. Na nog een slotwoord van de
heer Jansen werd deze prachtig ge
slaagde avond op gepaste wijze om half
12 gesloten.
Mijnheer Jansen zal deze dag niet
licht vergeten. Behalve genoemde ge
schenken werden hem nog vele andere
cadeaux aangeboden.
levensloop
Nog iets over de levensloop van de
jubilaris.
Op 20-jarige leeftijd kwam hg, na het
behaalde L.O. examen aan de Klokken-
berg te Nijmegen, als tijdelijk onderwij
zer aan de Chr. School te Dirksland,
waar hij na ongeveer 3 maanden als
vaste leerkracht werd benoemd. Na on
geveer 8 jaar aan genoemde school
werkzaam te zijn geweest werd hij be
noemd als Hoofd, in de plaats van de
heer A. v. Oversteeg, die de pensioen
gerechtigde leeftijd had bereikt. Veel is
er sindsdien gepasseerd. Menig onder
wijzer zag de heer Jansen gaan en ko
men. Eén ervan, de heer A. de Blois
overleed te Dirksland. Vele malen moest
hij de moeilijke gang naar de begraaf
plaats maken om kinderen van zijn
school te begraven. Eenmaal zelfs 3 te
gelijk uit één gezin. Tijdens de oorlog
moest de school worden ontruimd en
moesten de kinderen door het gehele
dorp verspreid, worden ondergebracht.
Zelf werd de heer Jansen in 1944 naar
Duitsland getransporteerd, waar hij
nog enige tijd als matroos op de Elbe
dienst moest doeru
Dit jaar kwam hij in het bezit van
de akte Handenarbeid, wat de School in
deze tijd van onderwijsverfrissing onge
twijfeld ten goede zal komen.
In de verleden week gehouden ver
keersweek was er voor het tentoonge
stelde Verkeersbord grote belangstel
ling. Alle drie de avonden was er door
lopend bezoek en er werd door het pu
bliek vaak advies gevraagd voor ver-
Schillende verkeers-situaties en meerde
re vrageni gesteld, die door bevoegden
werden beantwoord.
Voor iedere avond was een prijs be-,
schikbaar gesteld om in een bepaalde
verkeers-situatie oplossing te brengen.
Hieraan werd door velen deelgenomen.
Dinsdag 17 Sept. waren er 3 goede
oplossingen; na loting viel de prijs ten
deel asn dhr M. Appel, Biimenpad 1,
Middelharnis. Woensdag waren er weer
3, na loting verkreeg dhr H. Boere Ste
neweg 84, de prijs toegewezen. De laat
ste dag. Donderdag, waren! er veel deel
nemers, de prijs viel toen ten deel aan
dhr J. Verduin, Waterweg 89 Middel^
harnis. De prijzen bestaan uit 3 boeken-
bonnen, ter waarde vaji 5 gulden.
De Veiligs verkeerscommissie mag op
een goed geslaagde verkeersweek terug
zien. In 1953 hoopt men weer iets der
gelijks te kimnen organiseren.
ZEEPOST
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan, tussen haakjes, ach
ter de naam van het schip vermeld:
Indonesië en Nieuw
Guinea: m.s. „Willem Ruys" (1 Oct.)
Nieuw Guinea: (Uitsluitend
Hollandia: s.s. „Tomini" 4 Oct.)
Ned. Antillen: m.s. „Sibajak" (24 Sept.)
Suriname: m.s. „Bonaire" (1 Oct.)
Canad: m.s. „Westerdam" (25 Sept.)
PARIJS. „Een mens is nooit te oud om te leren", luidt een wijs Nederlands
gezegde. En zo denkt men er op het hoofdkwartier van de NATO, de Orga
nisatie van het Noord-Atlantische Pact te Parijs, ook over. De coördinatie van
de strijdkrachten der veertien aangesloten landen vraagt namelijk een uiterst
degelijke organisatie. Hiervoor is een speciaal kader nodig. Daarom gaan de
officieren en burgers, bestemd voor verantwoordelijke posten in de NATO,
eerst zes maanden lang naar de schoolbanken terug.
Het „Nato Defense College" kan men
vinden in de omgeving van de Eiffelto-
ren en wel aan het Place de Joffre, waar
het is ondergebracht in een vleugel van
de befaamde Ecole Militaire. De Frans
man André Lemonnier, Vice-Amiral
d' Escadre, zwaait er de scepter. Vier
chef-instructeurs en ongeveer zeven in
structeurs, die behoren tot de Franse,
Britse en Amerikaanse strijdkrachten,
staan hem bij. Eén instructeur echter is
een burger, een vertegenwoordiger van
de Ranqug de France.
Het doel van het „Nato College" is:
de „studenten", die straks belangrijke
functies in de NATO zullen bekleden,
bekend te maken met de problemen van
de andere deelnemende landen, nieuwe
methoden en wapens en bovenal wil
men, dat de „studenten" elkaar leren
kennen. Dit alles is nodig om in de prak
tijk een nauwe en soepele samenwerking
tussen de veertien-NATO-landên te be
reiken. Èn zo kan het gebeuren, dat in
de schoolbanken een Nederlandse Mari
ne-officier zit naast een Turkse jacht-
vlieger en een Belgisch leger-officier
naast een Britse collega van de Royal
Navy. Doch hoewel zij verschillende uni
formen dragen en verschillende talen
spreken, werken zij voor één zaak: de
defensie van West-Europa.
Frans en Engels zijn de twee gangba
re talen op de Nato-schpol. De cursus,
die zes maanden duurt, wordt gevolgd
door ongeveer vijftig „studenten". Al
len zijn uitstekend over de „school" te
spreken. „Je steekt er een heleboel op",
luidt het eenparige oordeel. Dat kan ook
haast niet anders als men weet, dat be
kende militairen, 'die reeds heel wat
prestaties op hun naam hebben staan,
zoals bv. de organisator van de Eerlijn-
se luchtbrug, de Amerikaanse kolonel
Barr, lezingen houden en vertellen over
hun ervaringen.
Aan het einde van de cursus krijgen
de „studenten", net als alle andere stu
denten in de wereld een diploma. En
met dit certificaat op zak zullen zij zich
gaan kwijten van hun moeilijke taak:
de opbouw en versterking van de Wes
terse defensie.
We zitten thans in de Veilig-verkeers-
week. Grote spandoeken over de straten
roepen ons toe om uit te kijken en veilig
te rijden. De politie loert met argus
ogen de wegen af, of de een of ander
het durft te besteken om tegen de ver
keersregels te zondigen. Er is één ge
luk bij: wanneer men deze week 'n ver-
keersfout begaat, wordt men niet „op
de bon geslingerd" zo dat meestal uit
gedrukt wordt, maar dan klopt de die
naar van Hermandad U goedmoedig
op de schouder en stopt U 'n papierke
in de hand, waarop precies staat, over
welk veilig-verkeerspunt U struikelde.
Dus loopt het met een sisser af. Wel
moet ge inplaats van voor de balie bij
de Kantonrechter, nog even op het mat
je komen bij de grote politiebaas, die U
met ernst eni liefde op het hart zal druk
ken, dergelijke fouten niet meer te ma
ken, daar ge anders anderen en Uzelf
plus uw portemonnaie in gevaar
brengt. Zo'n veilig verkeersweek is ove
rigens voor Flakkee geen overbodige lu
xe, want heus, men neemt het er met
de verkeersregels niet zo nauw. Geluk
kig dat men op de scholen thans de
jeugd hierin onderricht, want het
spreekwoord zegt: jong geleerd oud
gedaan. De mensen van middelbare leef
tijd kregen in hun jeugd nog geen ver-
keersonderwijs, zodat men het hun niet
ze euvel kan duiden dat ze in deze niet
voUedig op de hoogte zijn. Er zou dan
voor deze catagorie een serie lezingen
gehouden moeten worden, om hun een
en ander nog bij te brengen. Maar dan
zouden het lezingen moeten zijn waar
bij koffie met koek en sigaren werden
rondgedeeld, anders zou de belangstel
ling zeer miniem zijn. Men zoekt z'n weg
wel, nietwaar en 't komt meestal goed
uit. Toch weten ook ouderen drommels
goed dat ze bij het omslaan van een
hoek met de hand richting moeten aan
geven, maar negen van de tien prakke-
zeren er geen ogenblik aan om het te
doen. En als je ziet, hoeveel er aan de
linkse kant van de weg of in elk geval
op de linker weghelft fietsen, dan ver
wondert het Schram alleen maar, dat
er nog niet meer ongelukken gebeuren.
Nu het najaar en vroeg donker wordt
dienen vooral ook de achterlichtjes van
de fietsen weer eens te worden nagezien.
Reeds meer heb ik er op gewezen dat
de meeste wielrijders er geen flauw be
nul van hebben in welk gevaar ze zich
begeven om zonder brandend achterlicht
de weg op te gaan. Wordt het oorzaak
dat een auto U aanrijdt, dan hebt ge
het aan U zelf te wijten. Een goed ach
ter- en voorlicht behoort ook ter dege
bij het veilig verkeer. Vooral nu ook de
rijwielpaden onveilig gemaakt worden
door de bromfietsen. Ze mogen gemak
kelijk zijn, maar ze veroorzaken een ont
stellend aantal ongelukken. Vele zelfs
met dodelijke afloop. De bromfiets
wordt baas van het anders zo rustige
fietspad. Schrammetje heeft het er nooit
op begrepen, wanneer er een paar van
die knetterdingen achter hem aan ko
men. Dan is daar ook het gevaarvolle
meetrekken, van een gewone fiets door
de bromfietsberijders. Bij het passeren
laten de meesten zelf niet eens los. Een
klein ongelukje en de hele zaak gaat
tegen de vlakte. De bromfietsers heb
ben op de weg nog voorrang ook. Dat
weten de meeste wielrijders niet eens,
maar dan moet U het verslag van 't
kantongerecht er maar op nalezen. Me
neer de kantonrechter maakt het U wel
duidelijk. Edoch, de verkeersfouten
schuilen niet aUeen bij de tweewieligen,
doch ook de automobielen slaan menige
flater. Of ze brengen met onverstandig
hard rijden door de dorpen hun mede
mensen in gevaar. Zo kreeg ik laatst
nog een verzoek van een paar bewoners
van de Molendijk te Nieiiwe Tonge. Of
ik eens wou wijzen op het onbesuisde
rijden met grote vrachtwagens voorbij
him woningen. Daar daveren soms tien
tonners over de smalle Molendijk met
een snelheid, die de huizen er in al him
voegen doen schudden. Tot er te avond
(Vervolg pag. 4 6e kolom.)
