Vrijheid
c
Nieuwe verordening op de Vlees-
iceuring in beliandeling
y
VACANTIE
Vissloepen aan het Vingerling
te Middelharnis
Cowboy's zijn vriendelijke mensen
25ste Jaargang
Zaterdag 2 Augustus 1952
No. 2137
CHR. WEEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
AUSTRALISCHE BRIEF
Gemeenteraad Dirksland
Alle huisslachtingen aan keuring
onderhevig
personeel van de
drukkerij
Gebrs. de Waal
„-^ilanden nieuwó"
niet zal verschijnen
(Hoe
het
vroeger was
MEDITATIE
Als een regen
G. J, Kesting.
RedactiebureauPr. HKNDRIKSTRAAT 14, MIDDELHARNIS
TELEFOON K1870-2017 GIRO 167930 POSTBOX 8
TELEFOON DRUKKERIJ K1870-2729
Verschynt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: f 1.70 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
Bg' contract speciaal tarief.
In de verkiezingsdagen is ons vrijheid
beloofd. Niet door één politieke partij;
ook niet slechts door één bepaalde groe
pering van partijen, maar schier door
alle. Of ge nu de communist neemt of
een christelijke partij elk heeft u op
haar eigen manier vrijheid voorgespie
geld. En om die vrijheid te krijgen moest
ge op die partij uw stem uitbrengen.
Vrijheid. Een begeerlijk goed. Hier
opent zich een veld zo wijd en breed
als het gehele mensenleven.
Wij kunnen nu niet gaan onderzoeken
wat dat woord „vrijheid" inhoudt. Wat
is onder vrijheid te verstaan Hier gaan
de opvattingen reeds direct uiteen. De
vrijheid naar Bijbels gegeven, en in ware
christelijke zin verstaan, is geheel iets
anders dan de vrijheid naar revolutio
naire opvatting. En het antwoord op de
vraag: wat is vrijheid?, is fundamenteel
voor dè verschillende facetten dezer
vrijheid. Persoonlijke vrijheid, godsdien
stige vrijheid, vrijheid ten aanzien van
dit, vrijheid ten aanzien van dat. Vrijheid
om goed te doen, vrijheid om kwaad te
doen, economische vrijheid, staatkundi
ge vrijheid.
De beloften der politieke partijen hou
den natuurlijk het meest verband met
deze laaste, de staatkundige en persoon
lijke vrijheid. Hoewel ook hier geenszins
de grenzen vast liggen. En de staatkun
dige vrijheid staat niet los van de alge
mene vrijheidsidee en de vrijheid in al
lerlei opzicht. Immers, reeds dadelijk
doet zich de vraag voor: hoever gaat
de staatsbemoeienis, en waar tast ze
allerlei andere vrijheden aan?
Laat ons echter voor dit maal slechts
een enkele gedachte over de staatkun
dige vrijheid in de engste zin van het
woord naar voren mogen brengen.
Wij Westerse volkeren, wij Nederlan
ders hebben nauwelijks besef, wat groot
goed de politieke vrijheid is.
Laat ons het omkeren: Wij kunnen
ons niet indenken wat het zeggen wil
geen politieke vrijheid te hebben.
Ware het niet, dat de Duitse bezet
tingstijd ons een weinig besef hiervan
had bijgebracht, we zouden er ons in
het geheel geen begrip van kunnen ma
ken. Het is nu eenmaal zo, dat wg het
geen wij van jongsaf bezitten, als van
zelfsprekend en als de natuurlijkste zaak
.van de wereld plegen te beschouwen.
Nederland wordt wel eens de baker
mat der vrijheid genoemd. De natie is
ontstaan in de strijd om de vrijheid.
Laat het ons met nadruk zeggen mo
gen: De strijd voor de vrijheid om God
te dienen naar Zijn Woord. Wij kunnen
daar nu niet op ingaan, maar zeggen
alleen dat zonder dit fundament alle ge
naamde vrijheid geen vrijheid is.
Wij kunnen er genoeg van lezen in de
dagbladen en in andere geschriften wat
toestanden er in de wereld op het ge
bied van vrijheid, (of liever: onvrijheid)
bestaan. En toch spreekt het zo weinig
tot ons.
Als we in de geschiedenis terugtreden
en lezen van de slavernij uit vorige eeu
wen, dan vinden we dat nog wel erg.
Maar dat is geschiedenis, dat is voorbij,
dat komt niet weer terug. Daar is de
moderne tijd te zeer verlicht voor. Als
we in „De negerhut van Oom Tom" le
zen van die arme negerslaven, die met
de karwats werden geslagen, dan gru
wen we ervan. Maar lees nu uw krant
eens goed! Hoeveel millioenen worden
er achter het IJzeren Gordijn in slaven
kampen vastgehouden. Hoevelen worden
gedwongen in de mijnen te werken, en
dat onder erbarmelijke omstandigheden.
Nauwelijks wordt hun een hap eten ge
geven. Een normaal gezinsleven bestaat
voor hen niet. Als eenzamen staan ze in
een wereld van ellende. Niets is er dat
ze het hurme kuunen noemen. Geen fa
milieleven, geen vriendenkring. Geen
ontplooiing van de persoonlijkheid. Geen
liefde. Geen huwelijksgeluk. Geen idea
len. Geen meningsuiting is him geoor
loofd. Werken, slaven, beulen. De ene
dag is zo grauw als de andere. Alles is
uitzichtloos. Afgestompt gaan die onge-
lukkigen daarheen. Slechts starend naar
het grauwe einder, sukkelen ze voort
tot ze neerstruikelen, om niet weer op
te staan. In de Duitse concentratiekam
pen gloorde er nog voor velen de hoop,
dat er een eind, een gelukkig en verlos
send eind aan zou komen, schoon talloos
velen ook hier zijn ondergegaan. Wat
duurde ons het wachten in de bezet
tingstijd lang. En toen was onze hoop
nog niet geknakt. En toen was er nog
zoveel waarin wij onszelf vr^' achtten.
Ook toen moesten wij vaak onze mond
dicht houden, en wij- voelden ons grim
mig als een beer. En toen de dag der
bevrijding kwam? O, wat voelden we
het! Vrij, vrij. Hebben wij het in vervolg
van tijd gewaardeerd? Hebben wij onze
vrijheid op een waardige vrtjze beleefd?
Hoe vele millioenen zijn er onder de
geknechte volkeren, (en niet in Rusland
alleen) die geboren onder een juk, nim
mer het licht der vrijheid aanschouwden.
Wat is vrijheid. Brengen deze weinige
gedachten ons niet aan het peinzen over
deze vraag? Zullen deze betrekkelijke
vrijheden ons straks ook ontvallen? En
wat hebben wij dan meer dan die onge-
lukkigen? Of,hebben sommigen van hen
tóch nog een uitzicht naar boven?
Hebben wij een uitzicht naar boven.
Naar de ware vrijheid, die alleen ge
schonken wordt in de verlossende liefde
van Christus? Kunnen wij eigenlijk an
ders al die betrekkelijke vrijheden wel
op de juiste wijze beleven? Wel waar
deren? Worden vrij anders niet door al
die vrijheden nog gevangen gehouden?
Al de vrijheden van het oude bondvolk
Israël, ook als het zong „dat Jakobs
zaad opnieuw in vrijheid woont", waren
toch slechts heenwijzingen naar de ech-
Gundagai, 16 Juli 1952
Beste Vrienden,
Het is nog steeds winter hier, met
zeer veel regen. Vandaag is er weer veel
water gevallen. Om thuis te komen had
ik meer aan een duikboot, dan eian een
motorfiets! De weg is nu een ware mod
derpoel.
i^ Ik troost me nu maar met me in de
kranten te verdiepen, die we juist met
de post ontvingen. Bilanden-nieuws van
16 Mei j.l. ligt voor me, waar ik het
verslag van het Kantongerecht in heb
gelezen. Daarin stond de historie ver
meld van C. Wagner te Stad aan 't Ha
ringvliet, die met een paard met 4 meis
jes van de dijk was gereden. Het trof
mij, dat de Ambtenaar van het Open
baar Ministerie Mr de Jong dergelijke
fratsen „Cowboy-manieren" noemde. Ik
zou deze advocaat willen aanraden na.ar
hier te komen en de cowboy's eens te
komen zien, dan zal hij zich niet weer
uitdrukken alsof dat iets minderwaardigs
is! Wij zitten nu al ruim een jaar tus
sen de cowboy's en ik heb ze leren ken
nen als zeer beleefde mensen, vooral
tegenover de leden van het vrouwelijk
geslacht, Zeker zouden ze niet zo iets
doen als te Stad is gebeurd en ik vind
het niet erg beleefd van een meester in
de rechten om dit t.o. een onwetend pu
bliek voor te stellen als „cowboy-ma
nieren".
Ik wil er hier eens een klein voorbeeld
van geven. Verleden jaar werkte hier
een zekere Filip Slater, die in de sche
ringstijd van de schapen 's-avonds bij
ons zou komen, omdat hij hier moest
werken. Het werd als wat laat en ik zei
tegen mijn vrouw, laten we eens gaan
kijken of Pilip nog niet komt. Het was
mooi warm weer en we wilden tevens
een luchtje scheppen. Wij gingen de weg
af en na een kilometer gelopen te heb
ben, zagen wij hem met zijn wagentje
aan komen. Direct bij onze ontmoeting
stapte hij uit en mijn vrouw moest in
het karretje of zij wilde of niet. Zij sput
terde tegen maar zij mocht niet terug
lopen, ondanks dat deze cowboy weken
aaneen van donker tot donker had ge
werkt. In de scheringstijd kijkt men nl.
naar geen tijd, men werkt onafgebroken
door. Het was van hem een gewone be
leefdheid, zoals ik er wel honderd ande
re zou kunnen) opnoemen. Dat is dus een
heel verschil dan weerloze meisjes van
de dijk rijden!
Ik hoop dat deze brief er toe bij
draagt om de voorstelling weg te ne
men; als zouden de cowboy's onbeschof
te en onbeleefde mensen zijn!
Ik ga nu over tot een ander onder
werp. Wim Hanenberg heeft het hier
goed naar zijn zin, al heeft hij door het
natte weer nog niet veel kunnen wer
ken. Hij was blijkbaar zo onder de in
druk van het vele water, dat hij zijn
verjaardag vergat. Een paar dagen la
ter dacht hij er pas om. Aan kalenders
ontbreekt het ons ook niet, daar heb
ben ze uit Holland voor gezorgd! Ik
denk, dat hij ineens te veel aan indruk
ken kreeg te verwerken.
De eerste bloemen in onze tuin gaan
weer bloeien. Het zijn een soort nar
cissen en ook een heester, waar ik de
naam niet van weet. Ondanks de koude
en de nattigheid bloeien ze.
Onze derde koe is nu ook gearriveerd.
Het wordt zodoende al een heel kop
peltje, maar melken doen we er maar
twee.
Gisteravond heeft onze Minister Pre
sident Menzies voor de radio gesproken.
Een groep communisten wilde hem het
spreken door joelen en schreeuwen be
letten. Hij vroeg toen o.a. of ze dat ook
in' Moskou zouden doen, maar daar
kwam natuurlijk geen antwoord op.
Dit is het dan weer voor deze keer.
Met hartelijke groeten.
Familie W. DROOGER.
Voor het Westelijk deel van Goeree-Overflakkee geldt in de a.s. winter nu
ook de wet op de vleeskeuring in volle omvang, hetgeen wil zeggen dat alle
huisslachtingen aan keuring onderhevig zullen zijn. Dat brengt natuurlijk een
hele organisatie met zich mee en er moeten allerlei voorbereidingen worden
getroffen om de keuringen binnen de betrekkelijk korte tijd een paar maanden
te kunnen uitvoeren. Dit gebied behoort tot de vleeskeuringskring Dirksland
en Woensdagavond behandelde de raad dier gemeente de nieuwe regeling in
dier voege dat men verschillende vrijzigingen in de bestaande regeling moest
aanbrengen. Waarna de raad, onder presidium van burgemeester Van Heijst nog
enige gemeentelijke aangelegenheden regelde.
De heer Albregts was verhinderd de
vergadering bij te wonen.
Burgemeester Van Heijst opende met
gebed. De notulen werden vastgesteld,
daarna volgden ingekomen stukken en,
mededelingen. Hlerbö waren rapporten
over diverse kasopnemingen.
Burgemeester Van Heijst deelde mede,
dat ook rapport was ontvangen van de
commissie tot wering van schoolverzuim.
Daarin wordt weer geklaagd over het
vele schoolverzuim en de houding der
ouders daartegenover. De burgemeester
voegde hieraan toe, dat het landbouw-
verlof nu aan veel strenger eisen gehou
den zal zijn; de inspecteur geeft geen
vergunning meer als hij niet de beves
tiging heeft dat het betrokken kind uit
sluitend op het bedrijf of de grond van
ouders zal werken.
De heer de Bonte 2ag er iets scheefs
in, dat alleen kinderen van ouders, die
een eigen bedrijf hebben, in aanmerking
zullen komen voor landbomwerlofmaar
de voorzitter zette uiteen, dat men uiter
aard niet onder de wettelijke bepalingen
uit kan, waarna men nog even geani
meerd verder discussieerde. Uiteindelijk
werd het rapport voor kennisgeving
aangenomen.
Dan volgden nog als ingekomen stuk
ken: goedkeuring van Ged. Staten op
het raadsbesluit van 24 Juli jl. betref
fende de innig van schoolgeld voor het
bewaarschoolonderwijs; goedkeuring als-
voren op het raadsbesluit d.d. 24 Juni
'52, inzake de verhuring van tuingrond
voor het jaar 1952; goedkeuring als-
voren op het raadsbesluit d.d. 24 Juni
1952, tot uitgifte in erfpacht van een
perceel bouwgrond aan de heer A. L.
Bakker; goedkeuring alsvorenf op de
raadsbesluiten d.d. 24 Juni 1952 tot ver
koop van een perceel bouwgrond aan
de heren I. de Vries en J. van der Baan;
Koninklijke goedkeuring (K.B. 26 Juni
1952 nr. 18) op de verordening tot m-
vordering van het schoolgeld voor het
te vrijheid: Als de Zoon u zal vrijge
maakt hebben, dan zult gij waarlijk vrij
zijn. In dat licht alleen kunnen de staat
kundige vrijheden die wij hebben, en
waarin anderen, die vijanden van het
kruis van Christus zijijn, toch nog mo
gen mede deelhebben, recht worden be
leefd.
En hier ligt de grondslag van de echte
politiek, de christelijke politiek.
onderwijs op de openbare bewaarschool;
bericht van de N.V. Bank voor Neder
landse Gemeenten betreffende opgaaf
ingeschreven voorkeur Nationale wo-
ningboiiwlening, groot 200.
Geen speelruimte voor de jeugd
Verzoek van het Bestuur van de Vrou
wenbond van het N.V.V. afd. Dirksland
om pogingen in het werk te stellen om
een terrein te vinden, waar de kinderen,
zo nodig tegen geringe vergoeding, zou
den kunnen spelen.
Aan het bestuur is door B. en W. be
richt gezonden, dat een herziening van
het bestaande uitbreidingsplan der ge
meente in voorbereiding is en dat aan
het instituut Stad en Landschap van Z.
Holland reeds vroeger opdracht is gege
ven om er rekening mede te houden, dat
daarin een terrein wordt aangewezen als
speelterrein voor de jeugd.
De heer D. Poortvllet vond het een
urgente zaak en hij stelde voor om aan
de voetbalvereniging te vragen om haar
terrein ter beschikking te stellen. Met
bevrijdingsdag is het ook gebeurd en
keurig verlopen.
De voorzitter dacht dat er voor de
V.V. ernstige bezwaren zijn om hierin
te treden. Het terrein zou er meer on
der lijden.
De heer Poortvllet bleef bij zijn stand
punt. Vroeger gaf hij zelf een terrein
aan de jeugd in gebruik en dat verliep
best.
De voorzitter hield er aan vast dat
het voor de V.V. zeer bezwaarlijk is.
De heer Bestonaa memoreerde, dat
men al eerder geld voteerde voor zand
bakken, waarna de voorzitter antwoord
de dat dit ook wacht op een speelweide.
Men zit erg moeilijk in Dirksland. De
cultuurgrond is zeer kostbaar en men
is bovendien omringd door Melissants
gebied.
De heer Bestman zei toch enige zand
bakken te verlangen buiten een terrein,
met name voor de kleine jeugd, de kin
deren beneden 6 jaar.
De heer Van Prooyen vond het be
droevend, dat men de kracht niet kan
opbrengen voor een goede gelegenheid
voor de jeugd.
„Als er een terrein is komt de rest
vanzelf wel!" dacht de heer De Bonte.
„Als het over speelplaatsen of vereni
gingsgebouwen gaat, dan gebeurt er
niets!" vond de heer D. Poortvllet, maar
de voorzitter antwoordde dit met een
verwijzing naar de nodige initiatieven,
welke de heer Poortvllet echter ook B.
en W. bleek aan te rekenen.
Het verzoek moest voor kennisgeving
worden aangenomen.
Wij attenderen er al
vast op dat wegens
vacantie van het
gedurende de week van
11 tot en met 16 Aug.
Boekhandel Gebr. de Waal blijft
echter geopend.
Keuring bij huissladiting.
Wegens invoering van de verplicht
te keuring van de huisslaichtingen. per
1 September a.s. zal het aantal te ver
richten keuringen belangrijk worcfisn
uitgebreid. Het aantal hulsslachtingen
dat in 1951 niet behoefde te worden
gekeurd bedroeg: DiiJksland 202, Me
lissant 330, Herkingen 100, Stellen-
dam 193, Goedereeöts 138, Ouddorp
902, Tbtaal 1865.
De beuringsveearts, hoofd van de
dienst, zal de keurin,gen gedurentle't
huisslaohtingsseizoen niet alleen kun
nen verrichten, weslialve het noodza
kelijk is, dan is genoemd tijdvak een
bulpkeurmeester wordt aangesteld
(naar een beloning van 300.per
inaan<!i gedurende 6 maanden.)
Te rekenen van 1 October 1952 zal
de huidige keuringsveearts, de heer W.
H. van Nieuwenhuijzen, een volledige
dagtaak krijgen en zijn functie van keu
ringsveearts, die hij thans als een ne
venfunctie naast zijn particuliere vee
artspraktijk uitoefent, zal dan worden
omgezet in een vol-ambtelijke betrek
king, waardoor hij geen particuliere
praktijk meer mag uitoefenen. Tenge
volge hiervan diende de gemeenschap
pelijke regeling ter uitvoering van de
Vleeskeuringswet te worden gewijzigd.
Verwacht wordt dat de hulpkeurmees
ter vooral zijn werk in Ouddorp en Goe-
dereede zal hebben. Ged. Staten dachten
eerst aan een dienst voor het gehele
eiland, maar in afwachting van het pen
sioen van de heer van Nieuwenhuijzen
gaat men met de omschreven regeling
accoord.
De heer van Prooyen vreesde dat men
moeilijk een hulpkeurmeester voor een
half jaar zal krijgen en hij verwachtte
daar moeilijkheden van.
De voorzitter antwoordde, dat men
ook niet uit de moeilijkheden is, als de
keurmeester er een geheel jaar is. In
het slachtseizoen zijn er twee mensen
nodig.
De heer D. Poortvllet vermoedde dat
men het nooit aan kan ,als het op z'n
drukst is.
De voorzitter zei wel hoop te hebben
dat men een keurmeester krijgt. Er zijn
er zo juist 50 gediplomeerd.
De heer S. Poortvliet attendeerde op
de volledige verantwoordelijkheid van 't
hoofd van dienst, de heer van Nieuwen
huijzen is volledig op de hoogte met de
situatie op het eiland.
De raad nam dan de wijziging van de
regeling aan.
En voorts stelde men, na enige tijd in
het geheim vergaderd te hebben, het sa
laris van de keuringsveearts vast op
7697.— plus 1000.vergoeding
voor vervoerskosten, welk bedrag te zij
ner tijd naar behoefte verhoogd of ver
laagd zal kunnen worden.
En danhoger keurlonen.
Het keurloon voor een varken be
draagt thans 4.50. Het is' de bedoeling
dat het keujren van de huisslachtingen
ook thuis kan geschieden. Het wordt
billijk geacht dat daarvoor een hoger
keurloon wordt betaald, nl. van 3.
boven het gewone keurloon.
De opbrengst van de keuring van huis
slachtingen wordt daardoor geschat, re
kening houdende dat het aantal huis
slachtingen in het vervolg iets zal te
ruglopen, op: 1600 X 4.50 (gewoon
keurloon) is 7200.—, plus 1200 x 3.-
(extra voor thuis keuren)i is 3600.
en dus totaal meerdere opbrengst van
10800.—.
Hierbij is dus aangenomen, dat in het
vervolg een aantal huisslachtingen bij
de slagers zal plaats hebben. Voor de
ze keuringen wordt dus alleen de 4.50
keurloon ontvangen. De meerdere uitga
ven zullen zijn 8600.zodat er een
voordeel in zit van 2200.Dit be
drag komt ongeveer overeen met het na
delig saldo dat de dienst 1951 oplever
de.
Het keurloon van 4.50 per varken,
zoals in de Verordening is geregeld,
blijft dus op dit bedrag bepaald. Toege
voegd wordt een nieuw artikel, dat,
waimeer de keuring niet geschiedt in
een goedgekeurde en toegelaten slacht-
plaats, het keurloon met 3.— per dier
wordt verhoogd.
De heer van Es vond dat veel mensen
de dupe worden. De slagers geven de
voorkeur aan de slagerij, maar vele
huisslachters vinden het een feest als
het varken thuis gebracht wordt. En
met 7.50 is men niet klaar; terwijl men
nog dikwijls op de keurmeester zal moe
ten wachten.
„Men bespaart de kosten van ver
voer!" merkte de voorzitter op.
„Er is ook verschil in slachten!" ging
de heer van Es voort. „Dikwijls zal de
slager tweemaal moeten komen en dan
komt het op een tientje of meer!" Spr.
vond 4.50 meer dan zat.
De heer S. Poortvliet meende dat men
XXXI.
Onderstaande foto ontvingen wij van de heer J. J. Boogerman te Rot
terdam, welke vroeger schipper was op de vissloep „De Zeemeeuw", M.D.
12 te Middelhamis. De foto is ruim 40 jaar oud. Toen was de visserij te
Middelharnis nog in folio, en was het bij het binnenkomen van de sloepen
altijd een levende drukte aan het Vingerling. Men ziet hier twee sloepen
langs de kant liggen; die met het cijfer 2 in het zeil is de M.D. 2, „Prinses
Juliana", waar wijlen dhr Jacobus v. d. Hoek schipper op was. De fa
milie van den Hoek waren meest alle vissers; ze voeren voor de rederij
Kolff en ook voor de rederij Slis.
(ANNO 1910.)
Op de foto staan een aantal vis
sers, die helaas niet alle goed ken
baar zijn. De ouderen zijn meest alle
overleden.
Geheel links staat Matthijs Visser
(overleden), daarnaast als wij het
goed voor hebben dhr Hendrik Mat-
ze, thans wonende in de Emmalaan.
De vierde persoon met de kruiwa
gen is Jacob van Wezel, die toenter
tijd de zgn. ijzeren schuitjes naar
boord kruide. Dit was ballast dat aan
boord van de lege vissloepen werd
gebracht. De drie jongens zijn ons
onbekend, het zullen nu volwassen
personen zijn. Daar achter staat de
heer Hein de Waard, wonende aan
het Vingerling, vervolgens de heer
Jacobus van den Hoek (overleden)
en de schipper Leendert Koster Kz.
(overleden). Van het ploegje links bij
de huizen zijn kenbaar de oude Arend
Roodzand met stok, (overleden), dhr
Hein v. d. Hoek (overleden) en dhr
Corn. V. d. Nieuwendijk (Eendracht-
straat). Van de anderen wist men
ons de namen niet op te geven. Het
is niet zo gemakkelijk uit een kran
ten-foto precies alle personen uit te
halen.
Het pitoreske van de oude huisjes
aan het Vingerling is gelukkig be
houden. Van deze visserij die zoveel
leven en vertier in. de gemeente
bracht, is helaas niets overgebleven.
Ten deze geldt het Latijnse spreek
woord: „Sic transit gloria mundi"
zo vergaat alle schoonheid! Het
plaatje houdt de oude roem van Mid
delharnis nog enigszins in gedachte
nis.
het al dan niet slachten niet zal laten
afhangen van het hogere keurloon. De
ze was het met de voorzitter eens ten
aanzien van de besparing op het ver
voer.
„De bezwaren zullen veel afhangen
van de organisatie!" dacht de voorzit
ter. „In het eerste jaar zal het wel moei
lijkheden geven, maar later zal het be
ter lopen." Spr. achtte een verhoging
met 3 gulden voor huisslachten alles
zins verantwoord.
„Dat keurloon moet er komen!" wees
de heer S. Polortvliet aan. „Als het over
alle slachtingen gaat, zou het 6.per
slachting worden. Men moet toch een of
fer voor thuis slachten over hebben!"
„Er kan nog wel een hulpkeurmeester
nodig zijn. Dan wordt het nog duurder
en practisch onuitvoerbaar," wierp de
heer Van Es tegen.
(Zie voor vervolg pag. 2 Ie kolom)
„Hij zal nederdalen als een regen
op het nagras".
(Psalm 72 6a.)
Wanneer vnj thans langs velden en
weiden gaan zien we dat het gras wordt
gemaaid, gedroogd en weggereden om
in de schelven te worden opgetast.
De weide blijft kort, kaal en dikwijls
blakerend in de zon liggen.
Het enige, wat dan nodig is, is regen.
Wanneer deze nederdaalt, begint het na-
gras weer te groenen en te groeien, maar
indien niet, zo lijkt het wel een woes
tenij.
M.L.! Hebt ge hierin wel eens een
beeld gezien? Dit woord bepaalt ons er
bij. De Kerk des Heeren wordt bij zulk
nagras vergeleken.
Gras, waar de zeis al eens over heen
is geweest. Kent ge die zeis in uw leven
De zeis, die U afsneed van 't leven
der zonde in uw natuurstaat.
De zeis van Gods Wet, die U wondde
tot ons 't diepst van de ziel, door te to
nen hoe ge ondanks alle pogingen an
derzins schuldig staat aan de overtre
ding van alle geboden derzelve.
De zeis van de H. Geest, die overtuig
de van zonde, gerechtigheid en oordeel.
De zeis van loutering en beproeving
op de verdere levensweg in uiterlijke,
zowel als innerlijke ervaringen.
De zeis van de tucht van Gods Woord,
die alles afsnijdt wat niet gegrond is op
't zoen- en kruiswerk van de Heere
Christus.
Kent ge U zelf als zo'n veld, waar de
zeis overheen is geweest? Nagras? Het
is een troosteloze aanblik. De gewonde
halmen als 'n onregelmatig stoppelveld.
Dor en droog.
M'n ziel en lichaam hijgen en dorsten
naar U in een land, dat dor en mat van
droogte brandt daar niemand lafenis
kan krijgen.
Hebt ge TT zelf zo bij ontdekkend
Geestes licht leren zien Weet ge, waar.
bij ge dit kunt weten? Dan wordt de
klacht om water geboren. Dan kunt ge
niet rustig blijven maar richt XT als de
gewonde grashalm naar boven. Mijn
ziel dorst naar God. Naar de levende
God. Heere, hoe lange
Wie zo rust en schreit, vindt in onze
tekst een liefelijke vertroosting. „Hij zal
nederdalen als een regen op 't nagras".
Hij daalt neer. De ziel leert dat hij
zich, evenmin als 't gras, zelf kan be
sproeien, vertroosten, bemoedigen, hel
pen, redden. Alleen van boven kan de
redding komen.
Endaar komt hij dan ook van
daan. Hij zal nederdalen. Is ó}t geen lie
felijke profetie van de komende Chris
tus? In Hem is al de volheid des Va
ders en uit die Volheid wordt zijn Kerk
bediend met genade vóór genade.
Hij schenkt. Hij is als een milde regen
van bemoediging, versterking en ver
troosting. Hij spreekt: „Ik ben uw
heil."
Zo wordt aan 't ellendig volk in hun
ne noden, in hun behoefte en pijn, de
Heere Jezus als redder geschonken. Hij
balsemt de wonden, door de zeis der
ontdekking geslagen, met Zijn diepe ge
nade.
Dan komt er rust en vrede in 't hart.
Dan wordt gena van waarheid blij ont
moet. Dan spruit de trouw irit d' aarde
weer omhoog. Dan gaat het al groeien
en bloeien en geuren. Dan wordt de dor
re woestijn der mensenziel weer een
weide vol van gras en bloemen. De pias
regen is voorbij.
De bloemen worden gezien in 't land.
De zangtijd genaakt. De wijnstok
geeft hare vrucht. Dan groeit daar 't
gras in de groene kleur der levende
hoop op de onbevlekte, onverwelkelijke
erfenis, die in de hemelen bewaard
wordt.
Dan bloeien de rode papavers die
spreken van de werkzame liefde en 't
geloof, gewerkt door 't al verenigend
bloed van den Heere Jezus Christus.
Dan prijken er de witte madelieven,
die de wens vertolken om in reinheid
des levens, naar 't bevel des Heeren te
leven.
Dan pronken de blaiuwe korenbloe
men der getrouw makende genade, die
anderen vertellen al de rechten van Zijn
mond.
Dan is de ziel een gewaterde hof, vol
van edele vruchten en dat alles is uit
Hem en door Hem en tot Hem, die als
'n regen op 't nagras neerdaalt en' van
wien de kerk na iedere droogte zingt:
Een milde regen, zond Ge o Heer'
Op Uw bezwijkend erfenis neer.
Middelharnis.
