FOLKLORE
EN TAAL
Verzending van bagagebureaubrieven
door tussenkomst van de R.T.M.
„De Fmitcentrali
De Kaai van Oude Tonge
omstreeks 1900-1910
Sanspirm 3 goede
DoelSneller onderling postverkeer
r'
J
253te Jaargang
Nö. 2155
CHR. WEEKBLAD OP GEREFORMEERDE GRONDSLAG
VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
De critiek op het nieuwe
orgel in de Herv. Kerk
te Middelharnis
*l4,it het
3<Cykvenót
er='
rt
B. V. d. VEER
MEDITATIE
„Na distributie, overvloed".
Hoe het vroeger was
V..
4^^
Zaterdag 26 Juli 1952
RedactiebureauPr. HENDRIKSTRAAT 14, MIDDELHARNIS
TELEFOON 17 GIRO 167930 POSTBOX 8
TELEFOON DRUKKERIJ 19
Verschijnt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag
ABONNEMENTSPRIJS: f 1.70 PER KWARTAAL
ADVERTENTIEPRIJS 12 cent per mm.
Bg contract speciaal tarief.
Loffelgk getuigenis van
dhr Com. Basoski
Zoals wij onlangs in ons blad schre
ven is. er tn enkele dagbladen rumoer
gemaakt over het door de heer E. Leef-
lang nieuw gebouwde orgel in de Herv.
Kerk te Middelharnis.
Adviseurs van de Herv. Orgelcommis
sie vroegen het orgel te mogen bespelen,
wat de kerkvoogdij toestond. Zij verzwe
gen echter vertegenwoordigers van de
ze commissie te zijn. Nadat zij het orgel
hadden bespeeld en bekeken gaven zij
bericht door aan het A.N.P., wat in de
dagbladpers is gekomen. Dit bericht
was niet alleen tendentieus maar boven
dien onjuist.
De Nederlandse Organisten-Vereni
ging, district Rotterdam, welke Zater
dag 12 Juli Middelharnis bezocht, gaf
over dit nieuwe orgel een geheel ande
re lezing. Musici van naam waren vol
lof over het fraaie instrument.
In „De Rotterdammer" van Woens
dag 23 Juli lazen we een beschouwing
van Corn. Basoski, een prominente fi
guur in de muziekwereld, die, na het or
gel te hebben bespeeld, bekeken en ge
hoord, ook tot een tegenstelde conclu
sie is gekomen. De heer Basoski ontze
nuwt de ongepaste critiek van de Herv.
Orgelcommissie geheel en noemt het op
treden van de adviseurs niet fair.
Wat hij in De Rotterdammer schrijft
laat aan duidelijkheid niets te wensen
over, waarom we uit zijn verslag een en
ander overnemen.
Betreffende het aangevoerde van
„ernstige lekkages aan windladen" en
„het niet of gedeeltelijk functionneren
van registers, schrijft hij:
„Hoeveel juister zou het geweest zijn,
als de Herv. Orgelcommissie had ver
klaard, dat de windlade van één kla
vier slechts enige lucht doorlaat. Dit
feit op zichzelf is bij een nieuw orgel
helemaal niet zo bijzonder en we ad
viseren de orgelbouwer hieraan voor
lopig nog niets te doen, daar dit kleine
euvel wellicht over een jaar verdwe
nen is. Verder hebben we niet één
register aangetroffen, dat niet func-
tionneerde. Wellicht zou men de in
tonatie soms iets anders wensen, maar
van niet-functionneren is geen sprake.
Verder werd opgemerkt, dat de
orgelmaker het orgel wel heeft gele
verd, doch dat het elders in ons land
is vervaardigd. De constatering van
dit feit is wel erg oninteressant. Wie
het orgel maakte is ons gelijk, als het
maar goed is. En trouwens, in de we
reld van de orgelbouw gebeurt het
meer, dat andere firma's bij de ver
vaardiging van een orgel meehelpen.
Tenslotte wordt nog vermeld, dat
„het toegepaste systeem ondeugdelijk
en onbetrouwbaar" is. Welk systeem
heeft de orgeladviseur, dr M. A. Vente
uit Utrecht, gebruikt? Heel eenvoudig:
sleepladen voor de manualen en kegel-
laden voor het pedaal. De tractuur van
de manualen is mechanisch, die van
het pedaal electrisch. De slepen van de
drie manualen worden electro-pneuma-
tisch bediend. Dat is alles en dat is
dan zeer ondeugdelijk en onbetrouw
baar. Men kan van mening verschillen
over de systemen, maar men kan toch
moeilijk beweren, dat dit toegepaste
systeem zulk een kwalificatie verdient,
Natuurlijk, er zijn nog wensen, ook bij
adviseur en orgelbouwer, maar de kos
ten konden niet al te hoog worden
opgevoerd en men had dus te kieenen of
te delen.
Goede keuze
Onze eigen ervaringen z^jn, aldus dhr
Basoski, dat men met dit drie^klavlers-
orgel het grootste Instrument, (?,at na
de oorlog in ons land werd gebouwd
eien zeer goede keiuze gedaan heeft. Op
elk manuaal is een prachtig prestanten-
koor. Ook wat de intonatie betreft Is
hier heel goed werk geleverd. Dit orgel
heeft weer de Idee van een Barokorgel,
maar is toch niet een getrouw cliché
geworden; <?(iarvoor heeft heteen te
eigen karakter, dat geheel aan onze tijd
is aangepast. Op dit üistrumient b.v. een
der trio-sonates van Bach te spelen,
geeft een grote voldoening. Er bl^ft
ons werkelijk niets anders over dan om
èn de adviseiur, èn de orgelbouwer E.
Leellang, èn de keilcvoogöfj te compli
menteren met dit orgel.
Juist in dit instrument is er weer een
herleving te constateren van de echte
orgelstijl. De heren adviseurs van de
Herv. Orgelcommissie hadden bij even
tuele opmerkingen, die natuurlijk brj
ieder instrument te maken zijn, ook eens
iets moeten laten blijken van waarde
ring. Want zou er bij de instrumenten
onder toezicht van deze commissie ge
maakt, ook niet wat aan te merken
zijn?
Middelharnis heeft in zijn pas geres
taureerde kerk een waardig instrument
gekregen dat er uiterlijk wellicht niet
zo goed uit ziet, maar waarvan de in
nerlijke waarde verre uitgaat boven ten
dentieuze opmerkingen aldus besloot
dhr Basoski zijn overzicht.
Wij zijn blij met dit getuigenis van
deze criticus van naam èn voor de Kerk
voogdij èn voor dhr Leeflang. Dhr Leef-
lang, die zich op het gebied van orgel
bouw reeds naam had gemaakt, inzon
derheid wat betreft restauraties van an
tieke orgelwerken heeft een ongepaste
critiek gekregen, die zijn goede naam
schade had kunnen doen. In Amerika
was over zoiets reeds lang een rechtzaak
ontstaan, met een eis tot flinke scha
de-vergoeding. Dat hadden o.i. die advi
seurs hier ook verdiend.
Het komt ons voor dat de critiek van
deze heren nu wel een voor hun geheel
averechtse uitwerking heeft gekregen.
Het nieuwe kerkorgel te Middelharnis
is door de uitvoerige publicaties in de
goede zin des woords nu méér in de be
langstelling gezet dan het anders zou
geweest zijn. En voor de orgelbouwer
is het reclame geworden.
geneesmiddelen in elk tablet.
Niet méér, want overdaad schaadt.
Geest en lichaam v/orden er door
verkwikt en pijnen verdwijnen
De Kabinetsformatie Dirigisme
Streven naar Staatsalmacht.
Uit de dagbladen kan men weten, dat
het met de kabinetsformatie niet erg
loopt. De anti-revolutionnairen hebben
zich teruggetrokken, omdat niet aan de
redelijke eis werd voldaan om een der
drie sleutelposities in het nieuwe minis
terie te bezetten, n.l. de portefeuille van
finantiën, van economische of van soci
ale zaken.
Van deze posten wilde de formateur
Drees er twee reserveren voor de P. v.
d. A. en een voor de R.K., waardoor de
heren Schouten en Tilanus onmisken
baar in een derderangspositie kwamen.
Hierop is de formatie vastgelopen en op
het ogenblik dat wij dit schrijven kwam
het bericht, dat Dr. Drees aan de Ko
ningin heeft verzocht hem te ontheffen
van zijn opdracht tot het vormen van
een Kabinet, dat geacht mag worden
het vertrouwen van het parlement te
genieten. De Koningin heeft dit verzoek
ingewilligd en het wachten is nu op het
aanwijzen van een nieuwe formateur.
Op deze Kabinetsformatie zal in dit
of in een van de volgende nummers in
een hoofdartikel wel worden teruggeko
men, zodat ik er hier niet verder op zal
ingaan. Wel vind ik er aanleiding in,
om er alvast enkele beschouwingen aan
vast te knopen.
Wij hebben in deze rubriek al eens
meer geschreven, dat wij onder een di
rigistisch stelsel leven waarin de Over
heid „dirigeert". Dat dirigisme wordt
doorgevoerd tot in de kabinetsformatie!
Dat ligt ook voor de hand. Men wil zo
genaamd een kabinet op brede basis,
maar men begint om .de christelijke par
tijen uit een van de bovengenoemde de
partementen te weren. De posten, waar
in men naar hartelust kan dirigeren,
geeft men niet zo maar prijs!
We moeten nooit vergeten, dat de so
cialistische politiek streeft naar de
macht één macht de Staat. Het
staatsbemoei, waarvan we nu de laatste
jaren de gevolgen ondervinden is er het
bewijs van. Het gaat er mee op de
Staats-almacht aan.
De ogen van hen, die aan de „door
braak" meewerken blijken daarvoor ge
sloten. In „De Roeper" schreef Prof.
Zuidema reeds 2 jaar geleden: „Het
geestelijk onderscheidingsvermogen in
Nederland neemt met de dag af! En in
de Nederlandse Christenheid. Als er
geen krachtige ontwaking komt, zijn wij
binnen afzienbare tijd met huid en haar
uitgeleverd aan de doorbraakmentaliteit,
in naam van een broederschap der chris
tenheid op bredere en al bredere basis,
doch ten gunste vanhet socialisme,
het socialisme alleen."
Dat socialisme is in de wortel de open
baring van de revolutiegeest, waarop
Groen van Prinsterer zo herhaaldelijk
heeft gewezen. De revolutiegeest, die
het tegendeel brengt van wat hij belooft.
Die belooft een maatschappij waarin ge
rechtigheid zegeviert, maar waarin het
„recht" van de sterkst georganiseerden
overwint.
Hoe nodig is het, dat ons volk weer
uit het oude beginsel gaat leven, waar
voor onze vaderen alles veil hadden,
smaad, schande, verachting. Denk maar
aan Groen v. Prinsterer, die op 63-jari
ge leeftijd werd toegevoegd, terwijl hij
toen reeda 24 jaar zijn eenzame strijd
in de Tweede Kamer had gevoerd, dat
hij de leider was van een partij, „die
uit niet veel meer dan de geachte spre
ker zelve bestaat." Zijn stem was een
stem des roependen, het leek er op of
al wat hij deed op een mislukking moest
uitlopen. Hoe vruchtbaar is de grote
Groen echter voor ons land geweest!
Weet ge waarom? Groen van Prin
sterer was een Staatsman, maar in de
eerste plaats een Evangelie-belijder. Tot
het Evangehe riep hij terug. En wie dat
in de ware zin des woords doet is nooit
onvruchtbaar.
De gevaren, die Groen van Prinsterer
heeft gekenschetst vooral in zijn On
geloof en Revolutie tekenen zich in
onze tijd veel scherper af. Hoe nodig is
het daarom dat ons volk Groen's voet
spoor volge en weer leve uit de begin
selen van Schrift en Belijdenis. Vooral
ook voor onze jongeren, die straks de
plaats der ouderen moeten innemen. Bij
hen moge er, ziende hoe het toegaat,
enige ernst komen, om deze zaken na te
gaan. Het is niet goed, dat de politiek
hvm koud laat; bemoeien zij er zich niet
mee, straks zal de politiek zich met hen
bemoeien. Dan is het nodig dat zij ge
wapend zfln om sterk te staan.
Ik hoop daar btj een volgende gele
genheid eens nader op in te gaan.
WAARNEMER.
Als tegemoetkoming aan naar voren
gebrachte wensen heeft het Staatsbe
drijf der PTT een overeenkomst met de
directie van de RTM aangegaan, waar
bij aan deze maatschappij met Ingang
van 1 A«],guBtus 1952 het vervoer van
z.g. bagagebureaubrieven" wordt opge
dragen.
Het vervoer van deze brieven is be
perkt tot voor het binnenland bestemde
briefkaarten en brieven, niet zwaarder
wegende dan 500 gram, welke volledig
gefrankeerd zijn volgens de voor het in-
terlocale postverkeer geldende tarieven.
Aantekening en expresse - bestelling
kan van deze brieven/briefkaarten niet
worden verlangd, terwijl in de brieven
geen cliché's, matrijzen, monsters e.d.'
mogen worden opgenomen.
De bagagebureaubrieven kunnen aan
de stations en halten van de RTM tijdig
vóór het vertrek van de reizigerstram-
men-, bussen en boten worden aangebo
den. Boven het geldende porto moet
voor elke brief/briefkaart aan de RTM
een bedrag van 15 cent worden betaald,
welk bedrag door deze maatschappij
door opplakking van tramzegels wordt
verantwoord.
Door deze regeling wordt bereikt, dat
in het onderlinge postverkeer tussen de
plaatsen op de Zuidhollandse eilanden
een aanmerkelijke bespoediging wordt
verkregen.
Zo kan het antwoord op een met de
ochtendpost ontvangen brief in de mid
dagbestelling van dezelfde dag op de
plaatsen van bestemming op de eilan
den worden opgenomen, mits de verzen
ding van dit antwoord nog geschiedt
met de diensten van de RTM vertrek
kende van de eindpunten: Ondidorp te
10.20 uur; Ooltgeiisplaat te 10.20 uur;
MiddeUiariüs te 11,03 uur; Hellevoetsiluis
te 11.45 uur; Oostvöome te 12.32 uur;
Numansdorp te 12.10 uur; Goudswaard
te 11.45 uur; Strigen te 12.18 uur en Hei-
nenoord te 12.36 uur.
Op Croeree en Overflaikkee kunnen
brieven/briefkaarten van en voor plaat
sen op dit eiland nog later worden ver
zonden; zij moeten echter uiterlijk om
15.05 uur Middelharnis hebben bereikt,
om nog in de middagbestelling te wor
den opgenomen.
Ook de overkomst van brieven/brief
kaarten voor Rotterdam en verder ge
legen bestemmingen kan bij verzending
als bagagebureaubrief in vele gevallen
worden bespoedigd.
Telefoon 682 Westdijk 36
MIDDELHARNIS
De speciaal zaak voor
GROENTEN, FRUIT
DELICATESSEN
FRUITMANDEN
FRUITSCHALEN
Een jaar of zestig geleden kwam af
en toe een Zeeuws mannetje logeren bij
families in Melissant en Goeree. Alge
meen geloofde men, dat hij wat kon,
maar zijn gastheren lachten er een beet
je om. Bij zijn laatste bezoek zei hij, dat
dat lachen wel zou overgaan. Wat ge
beurde? Bij de boer in Melissant von
den de knechts 's morgens de staldeu
ren open en de paarden liepen los en
drijfnat van het zweet door de stal. Ze
waren doodvermoeid, alsof ze de gehele
nacht afgejakkerd waren. Dit herhaal
de zich verscheidene malen, hoewel 's
avonds alle deuren goed gesloten wer
den.
In Goeree werden de knechts, die 's
morgens in de schuur kwamen, met
koolstronken bekogeld, waarbij zij aller
lei geluiden hoorden. In het huis van
een der boeren lag tarwe op de zolder
en 's avonds regende het af en toe een
tijdje achter elkaar tarwekorrels in de
woonkamer; men kon er blikken vol
tarwe opvegen. Ook deze dingen bleven
zich herhalen. Toen schreef men een
boze brief aan de Zeeuwse logee met
het dringend verzoek, z'n lelijke stre
ken te laten en van stonde af aan wa^
het met de vreemde verschijnselen in
Melissant en Goeree gedaan. Er zijn
nog verschillende mensen, die er van
weten, daarom geef ik geen namen.
In een der Plakkeese dorpen woonde
nog niet zoveel jaren geleden een man,
die bekend stond als de tovenaar" (en
nu nog na zijn dood): Hij mocht meerij
den met een chauffeur; toen hij in de
wagen zat zei hij, dat de auto niet hard
rijden kon. De chauffeur wilde hem het
tegendeel laten zien, drukte het gaspe
daal geheel in enkon met geen mo
gelijkheid op volle snelheid rijden.
Een onderwijzer wilde des Zondags
naar de kerk in een naburig dorp en
ging 's Zaterdags te voren bij het boer
tje vragen, of hij de volgende dag mee
mocht rijden. Ze raakten in een gods
dienstig gesprek gewikkeld en het werd
laat. De boer (tovenaar) bracht hem de
weg op naar Dirksland en het bleek,
dat de fiets zonder licht was. „Je zult
geen licht nodig hebben," zei de man.
De onderwijzer stapte op, maar kon on
mogelijk vooruit komen, hoe hard hij
ook trapte. Tenslotte kreeg hij het zo
benauwd, dat hij van de fiets sprong, in
de greppel op z'n knieën viel en vurig
baid. De boze geest week, hij kon op
stappen en rustig naar huis rijden. Br
wordt nog bij verteld, dat de onderwij
zer een sterk geruis hoorde en een ern
stige kou gevat heeft, waardoor hij
hard ziek werd.
Mijn briefschrijver deelt nog mee, dat
de tovenaar zelf dikvsrijls zeer angstig
was en niet alleen in huis durfde slapen.
Ik dank de schrijver vriendelijk voor
deze brief.
Tegenwoordig worden feiten als hier
en in de vorige artikelen behandeld zijn
door de para-psychologen als Dr Ten
Haeff te Utrecht en Dr de Jong te Lei
den bestudeerd. Daarom ook is het van
belang, dat we kunnen beschikken over
Het neusje van de zatm
En ni$t duurder dan andere.
een uitgebreid feitenmateriaal, waar
aan de lezers me kunnen helpen. Dr.
Ten Haeff noemt para-psychologie de
wetenschap, die zich bezig houdt met
het onderzoek naar en de studie van
super-normale verschijnselen.
We geven nu nog enkele staaltjes van
bijgeloof of wat er voor doorgaat:
Breek je spiegelglas.
Dan komt de dood ras.
Als er 's nachts een uil op het dak
zit te krassen, beschouwt men dit als
een aankondiging, dat binnen een paar
dagen een der inwoners zal sterven.
(Zie voor vervolg pag. 2 Ie kolom)
,,Want de Heere uw God brengt u
in een goed land... een land, waar
in gij brood zonder schaarsheid eten
zult, waarin u niets ontbreken zal".
(Deut. 8 7—10)
Veertig jaren heeft Israël rond ge
zworven in de woestijnen, tussen Egypte
en Kanafin.
Veertig jaar is 't geleden, dat ze za
ten bij de vleespotten van Egypte, maar
ook zuchtten onder Parao's harde juk.
Veertig jaren van zonde, murmurering
en opstand tegen de Heere, liggen achter
de rug.
Veertig jaren, waarvan de Heere zeg
gen moet: „Veertig jaar heb ik verdriet
gehad van dit volk."
Maarook veertig jaar van onbe-
zweken trouw van Gods kant, waarin
iedere dag het manna neerdaalde en de
kwakkelen er waren om tot spijze te
dienen: Waarin 't water uit de rots
steen sprong, juist dè,n als 't volk van
dorst dacht om te komen.
Waarin de kleding niet verouderde en
de voet niet zwol.
Zeker, ook vele ongemakken, vele ver
drietelijkheden, vele zorgen waren hun
deel. Echt vlees was er bijna niet en
echt brood evenmin.
Maar wat is dat alles in 't licht van
't grote doel?
Hoe heerlijk komt de Heere hier te
beloven wat het deel zal zijn van hen,
die dat Kanaan zullen binnentreden. Een
goed land van fonteinen en waterbeken,
een land van tarwe en gerst, van wijn
stokken en olijfgaarden, van melk en
van honing.
Een land waarin ge brood zonder
schaarsheid zult eten, waarin u niets
ontbreken zal. Zie, dan zal er na distri
butie, overvloed zijn. Na vermoeienis,
rust. Na droefheid, blijdschap. Na on
rust, eeuwige vrede.
Nog niet zo heel lang is 't geleden,
dat wij zelf aan den lijve ondervonden
hebben wat distributie en schaarste be
tekenden. Waarin 't ieder jaar al nij
pender werd, zodat velen gingen vragen:
„Wie zal ons het goede doen zien?"
Maar wat heeft de Heere het toen
ook betoond diezelfde God te zijn van
Israels woestijnvolk. Wat een kennelijke
uitreddingen zijn er op 't gebied van
spijs en drank, kleding en brandstof on- I
Het kiekje van vandaag is uit de tijd toen op de binnenwateren de zeil-
vaart nog heer en meester was. Het typische kofschip op de voorgrond is
daar getuige van. Op,de achtergrond ziet men een hoogaars, een van de
weinige vissersschepen die Oude Tonge telde. Een merkwaardige bijzon
derheid is dat indertijd met die hoogaars een veer werd onderhouden
tussen Oude Tonge en Zeeland. Het was schipper J. van Dongen die
daarmee een, zij het wat ongeregelde dienst onderhield. Het kofschip op
de voorgrond is van schipper Kees van Dongen.
De bebouwing van de Kaai is in
hoofdzaak dezelfde gebleven. In de
tijd dat deze foto gemaakt werd,
woonde in het meest linkse huis, met
de witte gevel, een broer en zuster
Koos en Janna Pabert, familie
leden van de bekende manufacturiers
op ons eiland, oom en tante van hun
vader. Na hun vestigde zich hier de
heer Jan Wielaard, die er een kap
perszaak begon en er nu nog woont.
De gevel is intussen geheel veran
derd, het is nu een moderne zaak ge
worden. In de twee panden daarnaast
woonde de heer Wout Kanters, die
in het eerste huis een café had en
daarnaast een grutterij. Na hem ves
tigde zich hier de heer C. Geluk die
van beide huizen één hotel maakte.
Dit hotel is later overgegaan in han
den van de heer C. van Veen, die er
tot aan de evacuatie in woonde. Tot
die tijd bleef dit gebouw zoals het
op de foto staat afgebeeld. Na de
bevrijding is dhr. Van Veen niet meer
teruggekomen en bleef het lange tijd
onbewoond. Toen Oost-Flakkee werd
geëlectrificeerd vestigde zich hier de
heer L. Groeneveld met een zaak in
electrische artikelen. Echter alleen
in het linkse pand. De pui werd be
neden gemoderniseerd. In het recht
se huis woont nu de heer Anth. Ha-
meeteman. Het is nu een garage en
stallingsbedrijf. Op de plaats van het
raam met de twee deuren, juist
zichtbaar tussen de twee linkse mas
ten, is nu een brede ingang in dit
huis gebouwd.
Het hoge gebouw met het kleine
torentje is het raadhuis te Oude Ton
ge. Dit gebouw bestaat eigenlijk uit
een hoofdgebouw met twee bijgebou
wen. Het linkse, op d^ hoek werd ten
tijde van deze foto bewoond door de
weger Adr. Overbeeke, die er een
sigarenzaak annex horlogerie had.
Na diens pensioenering vertrok deze
naar Rotterdam en werd dit huis bij
het gemeentehuis ingedeeld. Beneden
is nu het bureau van de Burgemees
ter en boven het archief. Het gebouw
zelf is nog niet zo oud, daar het da
teert van 1893. De datum staat sa
men met het wapen der gemeente in
de fraaie gevelbekroning vermeld.
Architect was dhr. A. E. Lambert.
Boven op het dak ziet men een
sierlijk torentje. Vroeger hing daar
een bel in die o.a. met afkondiging
van diverse gebeurtenissen werd ge
luid, b.v. grondwetsvwjzigingen enz.
Deze bel is helaas ook door de be
zetter geroofd en nadien niet meer
vervangen. Het gebouwtje aan de
rechterzijde heeft enige wijziging on
dergaan. Op de foto is nog te zien
dat men dit vroeger alleen opzij kon
betreden. Aan de straatzijde werd
het enigszins ontsierd door een groot
aanplakbord dat later gelukkig ver
dween. Binnen was het bureau van
de gemeente-ontvanger en tevens
waren hier de cellen. Deze zijn nu
verdwenen. Oude Tonge heeft dus
geen gevangenis meer. In hoeverre
dit kenmerkend is voor de crimina
liteit der Oude Tongenaren kunnen
we niet beoordelen. Het is thans ge
heel kantoor voor de ontvanger. Deze
gebouwen zijn enkele jaren geleden
gerestaureerd. Vooral het linkse
heeft door granaatinslag veel van de
oorlog te lijden gehad. Het geheel is
nu weer een sierraad voor de Kaai.
Iets teruggesprongen in de straat
staat het woonhuis waar de heer
Anth. Kerpel, een rustend schipper,
woonde. Later is daar de heer P. de
Korte komen wonen die er thans nog
woont.
Daarnaast staat een woning met
fraai bprdesje. Hier woonde de heer
Jan PuUeman, later nog de schipper
Piet Oomens, Jac. Oomens en Mari-
nus Oomens wiens weduwe hier nu
nog woont. In het huis daarnaast
woonde Adrianus Oomens, eveneens
een schipper. Zijn weduwe heeft hier
nog vele jaren gewoond. Na de be
vrijding woonden er de Gebr. Brink
man. Thans is het een pakhuis van
de fa. Gebr. de Korte.
De hier genoemde schippers Oomens
hebben gedurende vele jaren een
beurtvaart voor Oude Tonge onder
houden. Piet Oomens bracht de eer
ste motor in dit bedrijf, zo ongeveer
in de tijd- toen deze kiek gemaakt
v/erd. Na hem kwam Jacobus en la
ter diens broer Adrianus in het be
drijf. Thans is diens zoon G. Oomens
nog als zodanig werkzaam.
Een merkwaardige bijzonderheid is
wel dat we onlangs in het bekende
boek van Herman de Man, „Aert
Lutejm", een blad van Schuttevaer
zagen afgedrukt, waarin dhr. Jac.
Oomens een zijner schepen adver
teerde.
Personen zijn helaas niet te her
kennen.
Boven het gemeentehuis komt het
spitse torentje van de R.K. Kerk uit.
Deze kerk is gebouwd in 1898 door
architect Jos. Cuypers, een telg uit
een geslacht van beroemde bouwers.
De toppen van enkele populieren, die
in de omgeving van de kerk staan,
komen boven het dak uit. Deze heb
ben er tot in de dertiger jaren ge
staan, doch zijn toen kort na elkaar
geveld, door blikseminslag en ook
anderszins. Jammer, want ze waren
tekenend voor het dorpsbeeld.
dervonden. Het is goed, elkander daar
nog eens aan te herinneren, want de
weldaden en wonderen Gods worden zo
spoedig vergeten. En dat is niet goed.
De Heere is een jaloers God.
Wat een gunsten heeft Hij ons land
in 't algemeen en Zijn volk in 't bijzon
der bewezen, en wat heeft Hij de be
lofte, in onze tekst vervat, ook voor ons
waar gemaakt, dat wij weer brood zon
der schaarsheid eten mogen.
Distributie in 't geestelijk leven!
Trekken door de woestijn, lange jaren!
Wie van Gods kinderen kent dat niet?
Uit het diensthuis der zonde uitgeleid,
denken vrij soms pardoes Kanaan binnen
te zullen treden, maar ach, wat een
lange, bange tocht wacht dan meestal
nog. Een geestelijke woestijnreis, waar
in veel gebeds gebeden, veel leed gele
den en veel strijd gestreden moet wor
den, maar waar ook wordt ervaren dat
de Heere Jezus Christus het brood des
levens is en de rotssteen, die de dorsti
ge laaft.
Hij zorgt ervoor, dat de klederen des
heils niet verouderen, maar maakt het
oude weer nieuw. Hij geeft bij voortduur
weer krachten, om de strijd des levens
ten leven aan te kunnen.
Maargedistribueerd.
Wij krijgen juist wat we nodig heb
ben. Niet te weinig, maar ook niet te
veel. Dat doet de Heere om ons ootmoed
te leren, ja ook afhankelijkheid. En
daarbij zouden wij als mensen, de volle
liefde Gods niet kunnen dragen. Dat kan
pas en dat komt pas als de Heere Zijn
volk leidt in dat goede land van water
beken, fonteinen en grazige weiden.
Daar wordt aan de bruiloftsdis des
Lams, brood gegeten zonder schaars
heid. Daar zal nieinand iets ontbreken.
Overvloed, na distributie.
Mijn lezer. Hebt ge daar hoop op?
Dan zult u zich moeten voegen bij dat
volk, dat 't geleerd heeft hier in oot
moed te stellen in de rij voor 't distri
butiekantoor des Heeren, om daar te
ontvangen, iedere dag opnieuw, wat no
dig is om te leven en te sterven. Dat
maakt afhankelijke mensen, kleine men
sen, arme mensen, maar toch ook weer
zulke rijke mensen, omdat van hen uit
eindelijk geldt: „en alles is Uwe, want
gij zijt van Christus en Christus is Gods".
M'harnis.
C. J. Keating.
