„Schuttevaer" vergaderde
Samenbindend
cement
Uit het
Kijkvenst
De Chr. B.LO.-school „Prinses Irene"
heeft thans 48 leeHingen
Zaterdag 5 Januari 1952
No. 2079
•HRISTELIJK WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
maal Der week. Woensdag en Zaterdag Bedactiebiiiean: Prins Hendrikstraat 14 Middelharnls Abonnementsprijs 1.70 per ikwartaal
I
MEDITATIE
De verzenen tegen
de prikkels
Grote tevredenheid over
dit onderwijs
Thans 80 leden Een jubilaris
Worden de schippers beledigd?
niEuws
Telefoon 17
MlddeUi&mJ»
Giro 167930
Poetbox 8
Telefoon
Drukkerg 19
Adv.-prgs 12 et
per mm. Bij
contract speciaal
tarief
Volgens het propagandablad voor de
)enbare School, het bekende „Volks-
denvijs" is de Openbare School het
tnent van onze nationale verbonden-
id Dat is een raar geval. Als dat wer-
mik waar was dan stond het er met
t cement niet best voor. Immers meer
a 70 procent van het Nederlandse
Ik hebben aan de openbare school de
f toegekeerd. Dat is het naakte on-
Irsprekelijke feit. In de handelswereld
il men aan zo'n product, dat door 70
3oent van de gebruikers was afge-
nkt niet veel waarde meer hechten.
Het zou moeilijk meer te verkopen
a en het zou een moeilijke en dure re-
ime vergen om zo'n artikel weer in-
voerd te krijgen. Tenzij dat men kon
ntonen, dat de oude gebreken waren
rdwenen en dat vele nieuwe goede
edanigheden kenmerken van het ar-
:el waren geworden.
Maar ons inziens staan de zakeni zo
5t. Ons volk heeft zich in grote meer-
rheid van de openbare school afge-
■nd. Omdat die school, product van
t humanisme niet paste bij de Chris-
ijke opvoeding van het volk. We leg-
Q er de nadruk op, dat we hier schrij-
a over de openbare school, als instel-
g, als instituut en dat we ons yerre
uden van alle aantasting van perso-
tntegendeel gaarne betuigen we on-
hulde aan vele harde stoere werkers,
en brede schare van idealistisch
„e verdienstelijke mannen, die met
van hun gehele persoon de open-
ichool hebben gediend. Dit zij voor-
gemerkt om ons te distancieren
et aantasten van personen. Maar
at over de instelling, de openbare
En dan getuigen we rondweg:
lenbare School is voor een Cliriste-
fopvoeding niet bruikbaar, ja gans
brpelijk. Dat is ze niet nu gewor-
lieen, dat is ze geweest vanaf de
n van haar wording. Toen ze als
)duct van het humanisme haar aan-
kreeg en ons volk door de geweld-
(fljers van het Liberalisme werd opge-
mgen. In de plaats werd gesteld van
^rkelijke scholen uit de tijd van de
■Aibliek. Die gebonden aan Gods
Srd en de Belijdenis der Vaderen
lats moest maken voor het wondere
)duct van een opvoeding boven alle
loofsverdeeldheid. Een instituut ge
likt voor Protestants en Rooms, voor
heïst en Jood. Voor gelovigen en on-
rigen. Zie dat zou het wondere in-
ut van de openbare school zijn. Een
«dingsmiddel voor arm en rijk, voor
igen en ongelovigen. Ons volk op-
Jgd door Liberale geweldhebbers, zo
irevon we boven. En inderdaad zo is
geweest. De schoolstrijd van een
V is er om dat te bewijzen. Het Li-
ilisme verdween, het Socialisme
m op.
e brede schare van Liberale open-
1 onderwijzers moest plaats maken
de aanhajigers van het Socialisme.
en de onderwijzers van weleer steun-
ren van het Liberalisme, thans vormt
personeel der openbare school veel-
in verknocht corps voor het Socialis-
Evenwel de Openbare School bleef
ze wat was. Het cement voor onze
Öonale Verbondenheid volgens „Volks-
irwijs". Een instituut voor allen, zo
eerden vroeger de Liberalen en zo
seen nu de Socialisten,
genaardig. In het Liberale systeem
e de Openbare School en in het So-
stische denken bewijst men ook
e aan de Openbare School. De Libe-
1 gingen, de Socialisten zijn gekomen,
ir het karakter van de Openbare
3ol is gebleven. Beide partijen hadden
hebben hun liefde verpand aan de
nbare School. Van cement gespro-
Dan moet er in het instituut van
Dpenbare School toch wel een zeker
- ent aanwezig zijn dat beide politie-
stelsels bevredigt. En dat cement is
irdaad aanwezig. Het humanisme. De
IB en wat van de mens is zit er op
troon.
at is het bindmiddel "waardoor de
nbare School bruikbaar is voor Li-
lal en Socialist en ook voor de Com-
üst. Inderdaad het humanisme is de
leenschappelijke levenswortel van al
links georiënteerd is. Van Liberaal
Communist. Op de Openbare School
[een plaats als onderwijsinstituut
God, noch voor Zijn Woord. Daar
men in de humanistische levensop-
ing niet van weten. Och neen daar
't men mee afgedaan. Dat is uit een
•bije periode. De deugd en goedheid
de mens wordt er ter grondslag ge-
Hoe het mogelijk is na al de te-
stellingen van de laatste halve eeuw
ns een raadsel. Men heeft toch in
i tijd als het ware openbare les ge
in de onhoudbaarheid van het hu-
isme. Waartoe zullen we al die te-
stellingen opnoemen, ze worden als
ware geaccentueerd in de bange
is die over de wereld gekomen is
l een derde wereldoorlog. De 1500
ioen jaarlijks voor onze defensie
iekt in deze duidelijke taal tot al die-
en die van de mens hun verwachting
koesteren,
'e Openbare School levend uit het hu-
listisch beginsel ontleent zijn begin-
0 aan de mens en zwijgt over God
Zijn Dienst. Zwijgt over de dingen
Eeuwigheid. Houdt geen rekening
de bestemming van de mens.
at de mens door de tijd reist naar de
wigheid. Dat met de ziel te verliezen
s verloren is. Wat baat het de mens
jlaatsen in het kader van de tijd met
ae deugden, die vergankelijk zijn en
de dood ophouden,
ie van het voornaamste, van het al-
'eheersende zwijgt en moet de open-
e sciiool zwijgen krachtens haar ka
ter en haar uitgangspimt. God te
zen, boven al, het .wordt bij haar niet
onden. God, de bron van alle heil van
^egen moet worden doodgezwegen.
Moet op de Openbare School, afgezien
van de gevoelens van de leerkrachten
onvermeld blijven. De Openbare School
onthoudt aan de kinderen het hoogste
wat er is. De mogelijkheid om zalig te
worden. Als zodanig is ze krachtens aard
en karakter heidens. Een uur onderwijs
kan er uit de Bijbel gegeven worden.
Dan blijft de hele week door de Bijbel
gesloten. En door wie gegeven? Buiten
de school om. Een onderwijs eigenlijk
buiten de school omgaande. Een plantje
van vreemde bodem. Neen de Openbare
School kan voor ons Christenvolk niet
het cement zijn dat de natie samen
bindt. Maar het artikel wordt vernieuwd.
De nieuwe hoogkerkelijke koers, product
van Barthianistische theologie gaat
blijkbaar de Openbare School de hand
boven het hoofd houden. Deze door-
braakrichting staat getuige recente ge
beurtenissen niet afwijzend tegen de
Openbare School. Zal het mogelijk het
cement kunnen zijn dat de natie samen
bindt? In genen dele. Dat brengt een
soort algemene leer waarin men tracht
het ganse belijdende volk samen te bren
gen. EJen soort grootste gemene deler
godsdienst. Maar een leer waarin de
Gereformeerden in- en buiten de Her
vormde Kerk zich niet vinden kunnen,
omdat ze tegen Gods Woord en de Be
lijdenis is. Hervorming van de Openba
re School in die richting zal het Chris
tenvolk ook niet kunnen samenbinden.
Omdat ze ook dan onbruikbaar blijft
voor hen die staan op de bodem van
Gods Woord en de belijdenis. Neen, noch
de Openbare School van verleden en he
den, noch de mogelijk nieuw te creëren
doorbraak Openbare School kunnen het
samenbindend cement voor de Neder
landse natie vormen. Alleen het zich
plaatsen ook voor het Onderwijs op de
grondslag van Gods Woord kan ons volk
bewaren voor de doorwerking van de
humanistische beginselen, die in zich
hebben een losmakende werking van
Schrift en belijdenis. Wat 's Heeren
Woord ons leert moet door de School
aan de kinderen worden doorgegeven.
En dat is de leer van vrije genade voor
een verloren mensheid.
De nuens een nununer? Cijfers
en nog ©ens ogf ers Waardij van
de mens ligt in ©en Ander.
We leven in een mechanische wereld.
Onlangs hebben we daaraan een artikel
gewijd en geschreven over „de machine
mens". De mens een verlengstuk van de
machine. En achter die machines en ma
chine-mensen allerlei berekeningen om
én machine én mens zó te laten draaien
dat de productie tot in de top wordt
opgevoerd. De mens als mens raakt
daarbij eigenlijk totaal op de achter
grond. De mens is een mmimer gewor
den. In de kaartsystemen van de fabrie
ken is het niet meneer Jansen of Pie-
tersen, maar no. 681, no. 1012 enzovoort.
Er is een economische ontwikkeling ge
komen in deze eeuw waarbij de mens
niet meer zelf leeft, maar veelal geleefd
wordt. In het doorlopend klimaat van
mechanisatie en rationalisatie, dag in
dag uit werkend aan de lopende band,
lijdt dit op de duur tot schade der men
selijkheid.
De United States Information Service
gaf onlangs een boekje uit dat tot ti
tel draagt: De Verenigde Staten in fei
ten en cijfers. Daarin staat precies uit
gerekend wat een in dat land wonende
arbeider in een bepaalde tijd doen kan.
B.v. dat hij slechts 7 minuten behoeft
te werken om 1 pond brood te kunnen
kopen, 8 minuten voor 1 pond rijst, 414
minuut voor 1 pond suiker, 35 minuten
voor 1 pond koffie, 29 minuten voor 1
pond bacon, 18 minuten voor 1 dozijn
sinaasappelen, 26 minuten voor 1 dozijn
verse eiereni. In 37 uur kon hij een nieuw
pak verdienen, 6% uur moet hij werken
voor aankoop van een paar schoenen en
een vrouwelijke arbeidskracht 18 uur
voor een wollen mantel.
Alles in cijfers! Ook in ons land. Bij
ons weet men ook precies te berekenen
hoe hoog de index is, theoretisch stelt
men een bestaansminimum vast. En'
daarnaar worden de „loonrondes" be
paald. In theorie zal het allemaal wel
kloppen, maar ik ben toch zo vrij te
zeggen, dat de huismoeders van de ge
stelde loonnormen de eindjes niet aan
elkaar weten te knopen! Zoveel voor dit,
en zoveel voor dat, maar, er moet toch
ook een stukje kleren zijn, de kolen
moeten ook betaald en er zijn nog zo
veel andere onvoorziene uitgaven.
Nu wil ik hiermee geenszins de vroe
gere verhoudingen idealiseren. De om
standigheden waaronder men toen leefde
en arbeidde waren verre van gunstig.
De loonstandaard was absurd laag, er
waren ongelimiteerd lange werktijden,
er was een verwaarlozing van de hy
giëne, slechte woningtoestanden en dag
in dag uit een worstelen om een be-
staans-minimum. Maar er was toch al
tijd nog het element van de persoonlijke
binding, de enkeling telde in het bedrijf
mee en er werd rekening gehouden met
zijn belangen.
Het massa-mensdom van tegenwoor
dig is niet tot de arbeiderswereld be
perkt gebleven. iDe Engelse schrijver
Oldham spreekt van „the socialised
man", „de vermaatschappelijkte mens"
en daarmee doelt hij er op, dat de sa
menleving in zijn geheel door de geest
van mechanisatie en ontpersoonlijking
is aangetast. In het boek van Gheor-
ghiu: „Het vijf-en-twintigste uur, dat
zoveel opzien heeft gebaard, wordt dit
verschijnsel ten voeten uit getekend.
Daarin zegt deze schrijver onder meer:
„Het Westen heeft een maatschappij
geschapen, welke op een machine lijkt.
Het verplicht de mensen om te midden
van de machines te leven en aan de wet"-'
De Stichting voor het Chr. Buitengewoon Lager Onderwijs kwam in de
maand December in algemene vergadering bijeen in de Prinses Irene-school aan
de Voorstraat te Middelhamis. In zijn openingswoord gewaagde de voorz. Ds
Goedhart van de zegen die op dit onderwijs rust en de tevredenheid die het voor
de ouders en kinderen brengt. De school telt thans 48 leerlingen. Het hoofd van
de school refereerde over: Onderwijs aan moeilijk lerende kinderen."
Ds H. Goedhart, de voorz. van de
Stichting opende met het lezen van Ps.
126 en ging voor in gebed. Door afwezig
heid van de secretaris, las de wnd. secr.
de heer Rijksen de notulen, welke wer
den vastgesteld.
De voorz. hield een kort openings
woord wat meer bestond in korte me
dedelingen. Spr. greep terug naar de
spannende dagen van November 1950,
toen de teldatum 35 leerlingen moest
brengen, wat er door de gunste Gods ver
boven was. Hieraan zat de Rijks-subsi-
die vast, die hoewel het lang heeft ge
duurd eer de uitbetaling kwam, vanaf
5 October 1950 regelmatig binnenkomt.
Wat de gemeentelijke vergoedingen be
treft, rekent M'harnis af met de andere
gemeenten. Spr. deelde mede, dat de
school in leerlingen-aantal bleef groeien
en thans 48 leerlingen telt. Dit aantal
baant de weg naar een volgende leer
kracht.
Wat het betrekken van het nieuwe
aangekochte pand (woning van Mr v.
d. Velde) betreft, is tot heden, nog geen
gelijkwaardig huis gevonden en moet
men met de noodschool volstaan.
Indiening van een begroting voor 1952
was nog niet mogelijk, omdat over ver
schillende uitgaven nog overleg moest
worden gepleegd. Volgend jaar D.V.,
wanneer de verschillende subsidies goed
zijn geregeld, zal dit alles meer normaal
verlopen.
Betreffende het tweede gebouw, deel^
de spr. mee, dat de rijksgoedkeuring er
is, maar dat niet kon worden begonnen,
omdat de geldmarkt krap is. Het be
stuur zal zich in 1952 hierover nader
beraden.
In het bestuur zelf vonden enige ver
anderingen plaats. De heer v. Veen is
vertrokken en de secretaris dhr Dub
beldam stelde zich niet herkiesbaar. Spr.
dankte dhr Dubbeldam (niet aanwezig)
voor diens vele administratief werk.
In de verkiezing die daarna volgde,
werd in de plaats van dhr Dubbeldam
gekozen, de heer A. A. Jansen van
Dirksland. De heren P. A. Duhen
(Dirksland) en A. v. Eek (Stellendani)
werden herkozen. In de plaats van dhr
H. V. Veen werd dhr C. Edewaard be
noemd. Voor de commissie van Toezicht
werd in de plaats van dhr N. v. d. Brug
ge, dhr W. J. Witvliet benoemd en in
de plaats van de heer L. Schippers (Oud
Beijerland) dhr T. v. Dieren. Dhr E. v.
d. Boom werd herkozen,
Na deze stemming, die zeer vlot ver
liep hield het hoofd van de school, dhr
Groeneveld zijn referaat over:
Onderwijs aan mtoelljgk lerende
kinderen
Spr. begon met te zeggen, dat men een
halve eeuw geleden nog weinig aan het
B.L.O. deed. Het buitenland, gaf het
goede voorbeeld. In ons land waren ech
ter ook vooruitstrevende onderzoekers;
in 1903 werd het Paed, Instituut Schreu-
der geopend. Na 1920 ging wetenschap
en techniek snel vooruit en kwam de
behoefte aan B.L.O. meer en meer open
baar. Vooral in klassen met 40 en 50
leerlingen, die er bij de invoering van de
leerplichtwet kwamen, vielen degenen
die het onderwijstempo niet konden vol
gen, in het oog. De onderwijsmethoden
van het L.O. zijn gericht op middelma
tige leerlingen, het langzaam en moei
lijk lerende kind kan dit tempo niet vol
gen. Spr. vergeleek dit met een kreu
pele en een gezonde hond voor eenzelfde
hondenkar. Die kreupele hond in het
zelfde tempo te laten lopen is wreed.
Zo is dit ook met kinderen die niet mee
kunnen.
Spr. zei, dat bij het L.O. de leerstof
in het middelpunt stond en bij niet het
kind. Bij het B.L.O. staat het kind ech
ter in de aandacht en wordt individu
eel onderwijs gegeven. Bij het huidige
tempo op de lagere scholen zijn veel kin
deren, die bezet worden met angst neu
rose, wantrouwen en een soort minder
waardigheidsgevoel. Ze missen op de
ten van die machines zich aan te pas
sen. Als echter de mensen op machines
gelijken, zodat ze er zich mee gaan ver-
eeuzelv^n, leven er geen mensen op
aarde meer."
De mens is schepsel Gods, geschapen
naar Zijn beeld. Dat beeld is door de
zonde geschonden, maar het is gebleven!
(Gen. 9 6) En omdat dkt zo is, be
staan er voor God geen nummers! De
Heere zegt zelf door de mond van Je-
saja, dat hij de mensen bij name kent:
„Ik ben de Heere, die U bij Uw naam
roept! Wat een voorrecht dat te weten.
Dat heft de mens boven het sociïile en
economische uit, hoe moeilijk de omstan
digheden in het materiële ook zijn. Soms
grote moeite om in noodzakelijk levens
onderhoud te voorzien, soms een werk
kring die afmat en niet bevredigt, soms
zo, dat hij in de samenleving niet mee
telt maar dan bij God mtverkoren en
dierbaar!
Waarde in Zichzelf heeft een merus
niet. Maar door het geloof in Hem, die
om en voor hem Mens geworden is, een
begenadigd en wedergeboren mens dus,
is een vsraarde die nergens ter wereld te
vergelijken is. Een waardij, die in een
Ander ligt. En dat heft hem, boven al
les wat hier „mens-onwaardig" genoemd
wordt, uit. WAARNEMER.
duur de samenleving onder de kinderen.
Veelal weten de ouders de oorzaak niet
en beoordelen dit verkeerd.
Bij het B.L.O. is het onderwijs geheel
anders gericht, nl. geheel op het kind
zelf. Het element van beleving wordt er
in gebracht. Spr. staafde dit met meer
dere voorbeelden. Rekenen bv. geschiedt
met (namaak)-geld, het ideaal van spr.
was een complete winkel in de school.
Uit alle delen van het land zijn reeds
reclame-artikelen binnengekomen. Kwat-
ta, postzegels, kruidenierswaren worden
verkocht, het kind moet handelen: uit
rekenen wat het kost, geld ontvangen en
teruggeven, vermenigvuldigen, aftrekken
en delen. Het B.L.O. is aangepast aan
de werkelijkheid, het kweekt belangstel
ling bij het kind, de prestaties en de
opmerkzaamheid wordt verhoogd, méér
dan bij het L.O.
Spr. gaf daarna een uiteenzetting van
de lees-methoden, waarbij het niet gaat
over de kwaliteit, maar de quantiteit
van de leerstof. Krachtinspanningen
worden van zo'n kind niet geëist, om bv.
leerstof te verwerken over meeldraden,
het hoomvlies etc, dit is voor hen min
der belangrijk. Het onderwijs is indivi
dueel, hoofdelijk, al simt het het geza
menlijk werken niet uit.
Helaas zijn er nog teveel kinderen op
de L.O., die het B.L.O. moesten volgen.
Deze kinderen zijn er de dupe van, waar
om spr. maande slecht meekunnende
kinderen te laten testen. Hoe vroeger
met B.L.O. begonnen, hoe beter. Spr.
vertelde daar enige verbluffende staal-
tjes van en ook, hoe tevreden en blij de
kinderen waren, nu ook wat te kunnen
presteren.
In de rondvraag kwamen nog verschil
lende vragen naar voren, o.m. over de
bedragen per leerling die worden uitge
keerd en hoe dit zich toedraagt. Bij een
betreffende vraag prees de voorz. het
werk van burg. van Heyst te Dirksland
en van Hofwegén te Nieuwe Tonge die
r""} finantiële aangelegenheden en de sub-
Biüies van de onderscheiden gemeenten
regelden. Ook werd gewezen op de nood
zaak om meer donateurs voor de B.L.O.-
school aan te werven. Enige aanwezigen
belastten zich met de aanwerving daar
van.
De voorz. dankte de afgevaardigden
ea belangstellenden voor de opkomst,
waarna de bijeenkomst met dankgebed
werd gesloten.
En hij zeide: Wie zijt gij, Heere?
En de Heere zeide: Ik ben Jezus,
Dien gij vervolgt. Het is U hard,
de verzenen tegen de prikkels te
slaan.
(Hand. 9 5)
Het jukdier werd in het Oosten met
een puntige drijversstok geprikkeld wan
neer het onwillig was aan zijn meester
te gehoorzamen. Meermalen sloeg het.
achteruit, doch dit was slechts tot ver
meerdering van pijn. Dan ondervond dat
dier, dat het hard was, om de verzenen
tegen de prikkels te slaan. Dit nu past
de verheerlijkte Jezus op de weg naar
Damascus toe op Saulus die de gemeente
des Heeren op een zeer vreselijke wijze
vervolgde. Menigmaal had de Heere hem
geprikkeld en aangedreven om zijn boze
weg te verlaten, maar tot heden toe had
hij er zich tegen verzet. Kende Saulus
de Schriften niet, die van Christus ge
tuigden? Beter dan iemand anders! Ook
de stille gelatenheid van hen die hij in
banden naar Jeruzalem sleepte om het
getuigenis van Jezus Christus, zal toch
ook zijn geweten vaak getroffen hebben,
en hoe zal het hem gegaan zijn toen hij
het blinkende gezicht van Stefanus zag,
die biddende voor zijn vijanden onder de
steenworpen bezweek. Zal er toen niet
veel in zijn binnenste zijn omgegaan?
O zeker, maar vechten er tegen met
alle macht die in hem was. Al voelt
hij de scherpte van de prikkel, met alle
kracht vecht hij er tegen om toch maar
die stem te smoren.
Maar nu wordt het geheel anders. O,
onvergetelijk ogenblik. Juist toen hij bij
vernieuwing heenging om anderen te
vangen, wordt hij zelf een gevangene
van Jezus Christus. Wat zal dat voor
hem geweest zijn, om die stem te ho
ren: „Saul, Saul wat vervolgt gij Mij."
Neen dat was geen mensenstem, dit was
de stem van Hem, Die hij vervolgde.
Toen was het: „Het is U hard de verze
nen tegen de prikkels te slaan." Maar
wonder van souvereine genade. Thans
wordt de vijand ontwapend, en als
vrucht van wederbarende genade klinkt
het thans uit het diepst van zijn ziel:
„Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal."
Wordt in die Saul hier ons aller beeld
niet getekend? Komen ook wij ons niet
te verzetten tegen de genade Gods, die
ons op allerlei wijze de prikkels in de
consoiëntie drijft, opdat wij toch de pa
den der zonde zouden verlaten en ons
tot de Heere bekeren? Wat al raadge
vingen en tranen van vaders en moeders,
leraren en ambtsdragers die ons met al
le ernst de noodzakelijkheid der beke
ring komen voor te stellen, maar die
door ons veronachtzaamd worden, al
voelde men van binnen ook de scherpte
van die prikkelen. Of werden we soms
niet op het ziekbed neergeworpen, waar
de vrees om te moeten sterven en niet
te kimnen ons aangreep? En wat kwa
men wij dan allerlei goede voornemens
ons voor te nemen, maar helaas, van
het ziekbed opgericht zijnde, bleven daar
de voornemens achter en soms bruter
dan voorheen gingen wij de weg der zon
de weer op, niettegenstaande de scher
pe prikkel wel gevoeld werd, maar met
geweld werd er tegen in gegaan om
die stem van het geweten te smoren.
Ook onder de prediking des Woords werd
dikwijls die prikkel gevoeld, als ons be
tuigd werd te moeten vallen in de han
den van een levende God. Hoe moesten
we niet dikwijls de waarheid toestem
men, die we beluisteren uit de mond van
des Heeren knechten. Maar toch door
gaan. Ook al waren wij er van over
tuigd dat wat wij hoorden de waarheid
was.
Zijn er onder m^n lezers niet, die wan
neer zij dit lezen, ook al hebben wij el
kaar nog nooit gezien of gesproken moe
ten toestemmen dat het ook bij hen wer
kelijk zo is? pok Uw consciëntie klopte
vaak bij Uw roekeloos verzet. Ja? Dan
is het ook U hard de verzenen tegen de
prikkels te slaan. Wat zouden wij het
U toebidden dat er een invallen voor de
Heere werd geleerd. Wat zou dat nog
eeuwig meevallen.
Leest eens in Uw tekst, dan bemerkt
ge toch ook nog een heilstem: „Ik ben
Jezus", eni dat betekent Zaligmaker. Zie
eens hoe een Saulus verlegen ter aarde
nedervalt. Maar zie dan ook hoe die
Saulus door Dien die door hem zo bitter
vervolgd was, wordt opgericht. Neen
de aarde opende zich niet, om zulk een
vervolger, zulk een tegenstander levend
ter helle te doen Waren. Integendeel, de
rijkdom van Jezus Christus als Zalig
maker en Verlosser openbaarde zich aan
hem, als een volkomen Zaligmaker, Die
Zichzelven had dood geliefd, om vijanden
en tegen-sprekers van het eeuwige ver
derf te verlossen. Mijn lezer, diezelfde
Jezus, diezelfde Zaligmaker leeft ook
heden nog. Nog is bij Hem een volheid
van genade en waarheid.
Wat een omkeer in Saulus' leven. Zie
eens:
Een vijand van Jezus werd ontwapend
Een licht in een blinde verrees.
Ben oor werd in de hemel geopend.
Éen steim voor het Godsrijk werd
gewonnen.
Toen was het: „Heere, wat wilt Gij
dat ik doen zal." Gelukkig mens die
zulks ervaren mag en dat vooral in de
dagen van onze jeugd. Dan zal zich de
rijkdom van Christus ontsluiten en ons
gewillig maken om het pad Zijner ge
boden te lopen. Zie eens hoe in Saulus
van Tarsen vervuld werd de profetie
door vader Jacob met stervende lippen
gesproken: Benjamin (uit dat geslacht
was Saul) zal als eerf wolf verscheuren;
des morgens zal hij roof eten en des
avonds zal hij buit uitdelen. (Genesis
49 27.)
K.
Ds A. VERHAGEN
De 55ste jaarvergadering van de schippersvereniging Schuttevaer afd. Mid-
delhamis-Sommelsdijk die thans geheel Flakkee omvat werd gehouden
in Hotel Spee. Deze bijeenkomst kwam te staan in het teken van een jubi
leum; de voorzitter, oud-burgemeester Den Hollander, voert thans dertig jaar
het presidiimi. Bovendien klonk er een feestelijk geluid, omdat de afdeling tot
80 leden is gegroeid, een aantal dat men nog nimmer bereikte.
Van de secretaris van Schuttevaer",
de heer Verschelling, vernamen wij dat
in, 1951 het laatste zeilschip van ons
eiland verdwenen is. Tot voor kort voe
ren Gebr. van 't Hof nog op windkracht,
maar nu zijn de zeilen toch maar voor
goed opgeborgen. De motor heeft ge
wonnen!
Oud-?Mirgiemeester Den Hollander
30 jaar ivoorzitter
De voorzitter opende met een woord
van welkom en verblijdde zich over de
opkomst der leden, die wel niet zo heel
groot was, maar toch wel als men let op
de moeilijkheid voor de schippers om op
een bepaald tijdstip op een bepaald punt
te komen.
De heer Verschelling las de notulen
en greep daarna direct de gelegenheid
aan om de leden in kennis te stellen van
het jubileum van de voorzitter. Hij zeg
de die hartelijk dank voor de leiding ge
durende al deze jaren. Als burgemeester
nam de heer Den Hollander reeds het
presidium op zich en hij heeft zowel in
het ambt als in Schuttevaer het schip
door voor- en tegenwind veilig gestuurd.
Spr. betuigde daarvoor grote dank en
uitte de hoop, dat de voorzitter nog lang
aan het hoofd der afdeling zal blijven.
Oud-burgemeester Den Hollander be
tuigde zich zeer erkentelijk voor de
woorden van de secretaris en met dank
baarheid zag hij terug op het werk in
Schuttevaer. Het is wel eens woelig va
ren geweest, maar een aanvaring kwam
gelukkig ninomer voor. Spr. ging vanzelf
in gedachten terug naar het begin van
zijn voorzitterschap en met dankbaar
heid herinerde hij zich het werk derge
nen, die naast hem hebben gezeten. Spr.
noemde hier de namen van de vroegere
bestuursleden Hoek, Pen, Mast, Van den
Doel en Witvliet. Dankbaar was spr. dat
hij nog gespaard is gebleven. Hoe lang
hij nog voorzitter kan blijven, durfde
spr. niet voorspellen, maar zolang hem
de gezondheid gegeven blijft, hoopt hij
Schuttevaer te dienen in het jjelang van
de schipperij. De voorzitter gewaagde
tenslotte nog van een jubileum in de
kring van de afdeling, namelijk het 40-
jarig huwelijksfeest van schipper Polak
te Middelhamis.
En hierna behandelde men de huishou
delijke zakea. De jaarrekening werd
vastgesteld, zoals deze door de penning
meester de heer G. Zoon, werd voorge
legd.
In het bestuur werden de heren J. v.
d. Gijze en G. Zoon herbenoemd.
Men besprak alvast enige onderwer
pen, die op de te Harlingen te houden
algemene vergadering aan de orde ge
steld kunnen worden, de verlichting van
de Moerdijkbrug, het aanbrengen van
een geleidelicht op Dirkslandse Sas en
het havenlifcht van Goedereede, dat vol
gens enige schippers nogal eens uit
blijkt, plaatsen van een gasboei bij de
kroonton in de vaarweg naar Hellevoet-
sluis op de scheiding Aardappelgat^Ha
ringvliet enz.
De heer Verschelling werd afgevaar
digd naar de algemene vergadering..
De voorzitter bracht daarop nog eni
ge zaken naar voren die voor de afde
ling van belang kunen zijn. Hij noemde
hierbij allereerst het Antwerpen-Rijnka-
naal. Over dit onderwerp heeft indertijd
de heer Hoek al eens gesproken. Natuur
lijk kan de afdeling niet uitmaken of
zo'n Moerdijkkanaal er moet komen. Spr
wilde wel eens horen hoe de schippers
er over denken.
Men bleek algemeen van mening, dat
het schade zal toebrengen aan de econo
mie van ons land en als goede Nederlan
ders was men er tegen, alhoewel het
voor de schippers gemak zou opleveren.
Voor Rotterdam zou het een strop zijn,
zo dacht men, vooral de heer Kanters
sprak zich in deze geest uit. Deze voeg
de er aan toe, dat m.en hier de spoor
wegen de hand boven het hoofd houdt,
maar in België nog erger.
Voorts besprak men dat het vervoer
per binnenschip in de laatste tijd is toe
genomen. Sonandgen menen zelfs dat er
te weinig schepen zijn.
De voorzitter gaf vervolgens een uit
voerig overzicht van het ontstaan enz.
van de haven van Middelharnis een en
ander aan de hand van gegevens, '*^r-
zameld in het bekende werk van'Jlü'.
Taxeira de Mattos.
Spr. zei juist vernomen te hebben, dat
de plannen voor het herstel bij de pro
vincie klaar liggen, maar dat men nog
wacht op het Rijk. Men wil ernstig re
kening houden met de belangen van de
schippers en de haven zal wel niet ge
sloten worden tijdens een bietencampag
ne. De provincie zet het er op om de
sluis in 1952 in orde te krijgen. De voor
zitter kwam na deze mededelingen van
zelf tot het rapport van het Economisch
Technologisch Instituut over de havens
van Middelhamis en Sommelsdijk en de
plannen die in dat rapport ontvouwd
worden.
De heer Kanters hoopte, dat men het
niet bij beloften zal laten. „In Middel
hamis wonen de mensen van de brug en
dat doet er geen goed aan!" zo dacht
deze spr.
De voorzitter ging hier nader op in en
voerde aan dat de schipperij voor het
eiland altijd van belang zal blijven mt
hoofde van de grote vervoersbehoefte
voor landbouwproducten, zoals ook door
het T.E.I. wordt aangegeven.
Over deze onderwerpen voerde men
uiteraard een geanimeerde discussie.
De voorzitter besloot de discussie met
een propagandistisch woord voor Schut
tevaer, waarvan hij betoogde, dat alle
schippers er in verenigd behoren te zijn.
Door eendrachtige samenwerking kan
men tot belangrijke maatregelen en mo
gelijkheden komen en heeft men bij de
overheid meer recht van spreken. Men
moet in Den Haag de deuren kunnen
openen. Dat is het belang van iedere
schipper. Overigens verheugde het spr.
dat van Flakkee vrijwel alle schippers
lid der afdeling zijn.
Aan het einde der vergadering bood
de secretaris de voorzitter namens de
afdeling een kistje sigaren aan wegens
diens jubileimi; voorst stelde hij voor
een consumptie te nuttigen op het heug
lijk feit en terugkerende tot de huishou
delijke zaken deed hij de vergadering het
voorstel om het lidmaatschap van de
Plakkeese Gemeenschap op te zeggen en
de 25.contributie te sparen.
De voorzitter betuigde zijn hartelijke
dank voor het geschenk, maar meende
toch een lans te moeten breken voor
het lidmaatschap van de F.G,
Onder de aanwezigen merkte men op,
dat de F.G. de schippers beledigt, even
als de streekbiaden, met te zeggen dat
er na het sluiten van de brug over het
Voornse Kana.al, „in het geheel geen ver
voer meer mogelijk was." De voorzitter
vestigde er aandacht op, dat dit natuur
lijk over het vervoer over de weg gaat.
Hij meende, dat niemand kan zeggen dat
de F.G. in het nadeel van de schippers
werkte of werkt. Zonodig kan de afde
ling gebruik maken van haar rechten
als lid van de F.G. om haar belangen
door het F.G.-bestuur laten dienen.
De secretaris vond, dat de afdeling
ziéh voor alles tot het eigen hoofdbe
stuur moet wenden, maar de voorzitter
stelde hiertegenover: „het een doen en
het ander niet nalaten."
(Zie voor vervolg pag. 4 Ie kolom)
