Commissaris der Koningin bezocht
Oud(
Ni
e- en i^ieuwe longe
T.
Te Nieuwe
feestelijke
Tonge een
ontvangst
ftATTELANDSSCHOLEN
üit het
Kijkvensl
er
Opening van nieuwe Verenigings
gebouwen en Speelweiden
Voor een gezonde
"Z^
«r^
CHRISTELIJK WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
natuurlijke gelaatsverzorging
Ha mea-crème. 4590 et.
Zeer grote belangstelling
lï*'
Jaargang
Zaterdag 2 Juni 1951
No. 2021
niEuws
hHnt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag Bedacttebnrean: Prins Hendrlkstraat U Mlddelharnta AbonnementspiUs 1.60 per kwartaal
Telefoon 17
Mlddelhamlw
Giro 167930
Postbox 8
Telefoon
Drukkeifl '19
Adv.-prfls 12 et
per mm. Bfj
contract speciaal
tarief
ii'aar het woord „platteland" van-
komt, weet ik niet, doet er ook
f toe, maar ik vind het een misselijk
Het drukt altijd een verhouding uit
de stad, waarbij het credit bijna al-
aan de kant van de laatste valt.
n, ontken niet, dat het stadsleven
Ijemakken biedt, die zeer op prijs te
leii zijn; maar men moet nu niet be
en de mensen van het platteland als
soort wezens van lager orde te be-
liouwen, of die men bekijkt alsof het
rbistorische dieren zijn.
nat gebeurt in het jaar 1951 niet
er zullen mijn lezers zeggen: er is
,,eel contact, te veel omgang met el-
r Stop! Beluistert maar eens een
.sjng stedeling, niet een stedeling
torden plattelander en ge zult wat
horen krijgen!
Dit zou zo erg niet zi)n; we zouden
t een meewarig lachje aanhoren, in-
n het geval geen minder aangename
tolgen iiad. Men zou haast gaan spre-
van het veroorzaken van een min-
rwaardigheidscomplex
1 dan denk ik nu eens aan de ge-
jen voor onze plattelandsscholen'k
oei speciaal de lagere scholen. Er is
jeze alom een groot gebrek aan
itaachten. Men moet weken, maan-
oproepen om een vacature voor on-
"25,. of wat nog erger is voor
Jerwijzeres vervuld te zien. En
Bnigen krijgen in 't geheel niet beet.
Zo hoorde ik van een schooltje, waar
t pas benoemde hoofd begon met de
e schare voor zijn rekening te krij-
1. Wat moet daarvan terecht komen
s men nog zo'n groot idealist, al is
n nog zo accuraat en actief, de men-
te kracht heeft zijn grenzen.
Twee belangrijke factoren in het
ooUeven zijn rust en regelmaat.
len, ik bedoel geen doodse rust, geen
'eskou in de school. Trouwens dat
ook niet; de school is een organis-
1, een levend organisme, dat, zal het
i zijn, goed moet functioneren. En
kan niet als allerlei vireerstanden
treden.
ïiii deze zijn personeelsschaarste en
tsoneelswisseling wel de ergste.
Wij dienen dus te onderzoeken, hoe
tkomt, dat vooral het platteland zo
gezegend is met vacatures.
fflj, die geen onderwijskrachten zijn,
"n misschien denken aan het woord
Paulus: zij zoeken allen het hunne.
De grote plaatsen bieden meer f aeili-
'ta, geven salarisverbetering, studie-
egenheid enz. enz. Te veel om op te
men. En zo komt er een hang naar
grote centra. Verder wil men wijzen
het weinig idealisme voor dit werk
de vermaterialisering van het leven.
Om met dit laatste te beginnen.
Itdeidaad is er een veelvuldige klacht
er de mentaliteit der jongeren in de-
die hun werk meer als een geld
ing zien, of de school beschouwen
zo'n soort transitohaven. Zulken be
ren in de school niet thuis, om de
ïoudige reden, dat zij hun werk niet
in en hun verantwoordelijkheid niet
len.
let wel, zulken waren er vroeger ook
Die durfden te zeggen: 'k begin pas
leven, als het 's middags vier uur is!
Bt zei; zij zien het verantwoordelijke,
tschone van hun werk niet: een deel
'opvoeding door de ouders hen opge-
i en door hen aanvaard. Zij
1 met jonge mensjes te doen. In-
«detheid op onze christelijke scholen
liie arbeid schoon: het zaad des
«ords in die jonge harten te strooien,
'ankelijk mee te werken tot het ver-
1 van een waarlijk christelijk leven
•He levenssferen. Maar ik mag niet
Wliseren.
'k Heb jonge leerkrachten gekend en
^1 er nog, gelukkig zeer velen, die
'enthousiasme, idealisme hun arbeid
Ie school begonnen, arbeidsvreugde
Wn, verantwoordelijkheidsgevoel be-
'1' Toe, jongelui, maakt eens propa-
Voor het mooie vak (of moet ik
tt; ambt?), zodat meerde jongeren
*n: een winst ook voor het plat-
■nd!
zou ik de betrokken ouders, be-
"w en hoofden wel sterk op het hart
drukken: wees zuinig op goed
ons goede landje in de klasse zit met de
grootste salarisvermindering: dus aller
eerst het platteland. Met al de gevolgen
van die.
Waarvoor is die classificering nodig?
Is het onderwijs ten plattelande van
minder waarde dan dat in de steden?
Wij weten wel beter.
Ja, maarHm!
De beroemde Romein Cato zei bij her
haling: Canseo Carthaginem delendam
esse; vrij vertaaald: Ik ben van oordeel,
dat Karthago verdwijnen moet.
Zo ook die huidige classificatie, 't Is
een onding! De niet-schoolmensen zijn
het natuurlijk van harte hiermee eens,
vooral, die ook in zo'n classificatie
zitten!
Verdovlngsnüddwlen bij het ster
ven. Misleiding veroordeeld
Nauw leven, ruim sterven!
Vorige week schreven we over het eigen
machtig ingrijpen op het leven: de zelf
moord. Daar is nog een punt, dat daar
aan nauw verwant is, b.v., wanneer een
dodelijke zieke, de betreffende medicus
verzoekt een dergelijke dosis morfine of
een ander middel toe te dienen, waar
door het einde wordt bespoedigd of alle
bewustzijn wordt ontnomen. Het ia In
de eerste plaats in strijd met de roeping
van de medische wetenschap, daar tot
het einde toe dient gestreden te worden
voor het leven. Zolang er leven is, is er
hoop. .En voor een Christen die weet,
dat God de Heere het uur van sterven
bepaalt, is het toch tegen de regels
van Goda Wet in, eigenmachtig over
Gods beschikking in te grijpen' of te la
ten ingrijpen, hoe moeilijk die laatste
strijd ook kan zijn. Dat wil niet zeggen,
dat geen middelen mogen worden aan
gewend om de ondragelijke pijnen te
verzachten. Maar voor een waar Chris
ten moet er toch alles aan gelegen zijn,
om, als het enigszins mogelijk is, be-
wrust te kunnen sterven.
Daarmee is ook veroordeeld alle mis
leiding van zieken ten opzichte van hun
naderende dood. Er wordt ten dezen
wat bedrog gepleegd! Het spreekt van
zelf, dat de voorbereiding door de fa
milie, door de medicus of door de predi
kant met alle voorzichtigheid dient te
geschieden en dat men daarin ook niet
te voorbarig mag zijn. Het is al me^
gebleken, dat alle hoop was opgegeven,
soms afscheid van de betrekkingen was
genomen en dat er volkomen genezing
plaats vond. Bi) den Heere zijn alle din
gen mogelijk. Maar, als alles er op wijst
dat het einde kort bij is, wanneer de
doktoren óók geen hoop meer geven en
men probeert dat dan nog voor zo'n
doodzieke te maskeren, dan is dat geen
liefde, maar dat is hard. En vooral voor
hen, van wie men weet, dat ze niet be
reid zijn om de grote reis aan te doen,
die nog niej; met God verzoend zijn, die
niet sterven kunnen. Dan mag men hen
toch niet in de waan brengen of laten,
dat het niet zo héél erg is, dan mag
men hen toch de dood niet laten over
vallen. Hoe liefderijk kan het dan zijn,
wanneer men, instee van hen te paaien,
samen de troon der genade mag aanlo
pen en smeken om genade en geen
recht! God blijft altijd eeuwig en sou-
verein vrij, maar Hij wil er toch om ge
vraagd zijn, waarom wij altijd de weg
der middelen hebben te gebruiken. Wie
weet wat de Heere doen zou.
Hoe zouden zij, die er iets van geleerd
hebben in hun leven, hoe de Borg gele
den en gestreden heeft, ja grote droppe
len bloeds zweette, onbewust uit dit le
ven vsrillen weg glijden.
Neen, die willen dan liever alle pijn
dragen, wetend, dat het nog maar ge
ring is bij hetgeen Hij, die de zonde
schuld vooi* Zijn volk droeg, heeft te
lijden gehad. En dè,t voor hen, zie, dan
is het of dit de pijn lichter en de smart
dragelijker maakt.
De laatste vijand die te niet gedaan
wordt, is de dood. Een nauw leven geeft
een ruim sterven, zegt men wel eens.
Maar niet al Gods volk sterft even
ruim en gemakkelijk. Niet ieder sterven
is een sterven als Jacob: „Op Uw zalig
heid wacht ik, o Heere".
Maar zij zullen toch allen bewust uit
dit leven vrillen scheiden en wel zo, dat
ze hier al aanvangen om Gode de eer te
geven. Met het soli deo gloria zouden
ze allen wel willen eindigen (al gebeurt
dat niet altijd) want ze moeten hier
toch al uitroepen: Gij hebt ons Gode
gekocht met Uw dierbaar bloed! En in
den hemel zal het altijd hun werk zijn
om dat uit te wonderen.
WAARNEMER.
»oem de ouders in de eerste plaats.
p er hapert wel eens wat. Ik noem
Msthuisprobleem. Leest of hoort
niet dikwijls dat de huizen gesloten
''1 in dezen, zodat de leerkrachten
»s een toevlucht moeten zoeken.
dat nare distantiëren, dat som-
5 ouders er op na houden. Deze mo-
nedenken, dat de leerkrachten hxm
«arbeiders en medearbeidsters zijn
werk der opvoeding en zij samen
senheid dienen te vormen. Menig
»e leerkracht is door dit euvel ver-
Besturen kunnen in dezen een
^Wrbeeld geven en moeten vooral
j optreden als de reders uit vroeger
tal hoofden gekend, die in de sleur
"t gekomen waren, dat vreselijk
8 waarvoor men niet genoeg op zijn
onrt jonge leerkracht
itv invloed komt. Indien zij
i^jwtrekken doodt het al hun idea-
hool ^^'■'^öinmert hun werk in de
Bcnl'^v,""'^ geen rinkelende sporen
te ^^oord worden spreekt vanzelf!
nrnfe boven, dat dit werk voor
.sen maar een broodwinning is.
etinm is het „dagelijks brood"
^;nverschimgezaak.^
ijdw 1 schoolmensen in de-
aan? kapitalisten wor-
^an i^'f"' ■'■"si'ïers weten wel beter.
en het ''"^^■rlijk geen wonder, dat
t Ef„. Platteland verlaten en z.m.
ant ef plaatsen heentrekken.
alarisL'^^* onderwijs, wat
tie wf ^'^'^''sft, de bekende classi-
'^^'irdoor het grootste deel van
Het was Woensdag 30 Mei een gewichtige dag voor de gemeenten Nieuwe en
Oude Tonge, door het bezoek van de Commissaris der Koningin in de Provin
cie Zuid-Holland, Mr. L. A. Kesper. Er werd druk gevlagd en de bevolking was
in feeststemming. Het doel was de opening van het nieuwe Verenigingsgebouw
te Oude Tonge en „Ons Dorpshuis" te Nieuwe Tonge. Bij het gezelschap wa
ren o.m. Ir. Wittenberg, lid van Ged. Staten, Mr. Dinger, Chef van het kabinet
V. d. Commissaris der Koningin en vertegenwoordigers van de verschillende
fondsen, die aan de bouwkosten hebben bijgedragen. Begunstigd door het zon
nige weer, was er grote belangstelling van de zijde van de bevolking.
De Commissaris Mr. Kesper werd door
Burgemeester van Dijk en de beide wet
houders ontvangen aan de ingang van
de gemeente bij de oudste hofstede van
het eiland van de heer PoUemans.
Nadat hier de begroeting had plaats
gehad werd naar het raadhuis te Oude
Tonge gereden.
X^n half pond tabak voor de
hiondisrd jarige
Vóór het raadhuis op de bank zaten
de oudelieden van Oude Tonge, o.m. ook
de 100-jarige B. van Driel, met wie de
Commissaris zich enige ogenblikken on
derhield.
Hoe oud bent U nu? vroeg de Com
missaris.
103 jaar, was het antwoord. Hij deed
er maar 3 jaar bij!
De Commissaris overhandigde de oude
baas een half pond tabak met een nieu
we pijp, wat in dank werd aanvaard.
Daarna vond de ontmoeting met de
raadsleden plaats in de raadszaal, waar
bij Burgemeester van Dijk een kort wel
komstwoord sprak. Hij zeide o.m. dat
het voor Oude Tonge een blijde dag was
en verheugend, dat Z. Excell. de opening
van het nieuwe Verenigingsgebouw wil
de verrichten.
Ook werd welkom geheten de heer
Wittenberg, lid van Ged. Staten, met
vrie de Burgemeester menig keer de be
langen van Oude Tonge had besproken.
Vervolgens werd begroet de heer de
Wit, Voorz. van hel Stichtingsbestuur,
en de leden van de Raad.
Daarna wandelde het gezelschap naar
het nieuwe Verenigingsgebouw dat in
derdaad een sieraad voor Oude Tonge is
geworden en op velerlei gebied in een
behoefte zal voorzien.
Aan de ingang van de zaal werden
de volgende heren aan de Commissaris
voorgesteld: C. A. Lambert, A. H. Ris,
H. D. Hartog, H. P. Dijkgraaf en R. F.
Damsma.
Toen 3nen in de grote zaal gezeten
was, werden de toneelgordijnen openge
schoven en speelde de muziekvereniging
„Vooruit" (dirigent v. Baaien) het Wil
helmus, dat staande werd aangehoord.
Begroetingisrede.
Burgtemeester van IMjk hield een be-
groetingsrede en heette de Commissaris
der Koningin, leden van Ged. Staten,
vertegenwoordigers van de Fondsen,
raadsleden etc, welkom. De aannemers
en uitvoerders van het nu mooie gebouw
werden door spr. hartelijk dank ge,-
bracht. Spr. releveerde de toestand na
de inundatie, toen de bevolking Oude
Tonge en ook de Oude School in
een vervallen staat terugvond. Hij schet
ste de grote zelfwerkzaamheid der be
volking, waarin door samenwerking zo
veel was bereikt. Spr. noemde daar ver
schillende voorbeelden van. Het gebouw
is tot stand gekomen door van een
Stichting, zoals al eerder door ons is
omschreven. Hij dankte de diverse fond
sen, die gezamenlijk 21000.hebben
geschonken; zonder dit kapitaal zou
niet zoveel zijn bereikt dan thans.
Het gebouw biedt vele mogelijkheden
voor het verenigingsleven, en spr. uitte
zijn vreugde, dat Z. Hooged. Gestrenge
de Commissaris der Koningin de ope
ning wilde verrichten. Hij droeg daarna
het gebouw over aan het Stichtingsbe
stuur met hartelijke woorden van dank
aan allen die aan de totstandkoming
hadden medegewerkt. (Applaus).
De Commisisaris
zeide dat hij zich thans met de aanwe
zigen bevond op een eiland, dat door
onze vaderen aan de zee is ontrukt. Het
is rondom omgeven door het water, met
zijn eeuvrige wisseling van eb en vloed.
Er is een spreekwoord dat zegt: als het
getij verloopt verzet men de bakens.
Dit spreekwoord is hier wel van toepas
sing. Bij de voortschrijding van de cul
tuur is het nodig dat er een flink ge
bouw is, waarin het culturele leven
wordt bevorderd. Dat is ook de doel
stelling van de Stichting. Dat wil niet
zeggen, dat er zware concerten moeten
gegeven worden en onbegrijpbare schil
derstukken vertoond. Het Latijnse woord
„cultura" betekent „bouwen van de ak
ker." In deze landbouwende streek zal
dat goed verstaan worden. Cultuur be
tekent dus niet alleen zware muziek,
onbegrijpbare gedichten, maar omvat
alles, ook sport en spel. Spr. hoopte dat
het gebouw aan zijn doel zal beantwoor
den en feliciteerde de gemeente met de
ze mooie aanwinst en verldaarde het
gebouw voor geopend. (Applaus).
De heer C. L. de Wit
Voorz. van het Stichtingsbestuur, her
innerde in zijn speech hoe de Commissa
ris na zijn benoeming de eerste keer op
het eiland kwam. Het was een van de
eerste bezoeken die door Z. Hooged.
Gestr. werd afgelegd, omdat dit een
(door inundatie) zeer getroffen gebied
was. Veel is er intussen opgebouwd. Zo
was er in brede lagen van de bevolking
vreugde, dat de keersluis weer werd
hersteld. Met de electrificatie van deze
streek is ook een grote wens in vervul
ling gegaan. Zijn er dan geen andere
wensen?, vraagt spr. Die zijn er, o.m.
het isolement en het moeilijke streek
vervoer, dat de bevolking kapitalen
kost!!
In het isolement ligt echter besloten,
dat er veel gemeenschapszin is en veel
verenigingen zijn ontstaan. Door samen
werking is er veel verkregen, óók dit
mooie gebouw, waarin vanavond een
pracht-programma wordt afgewerkt.
Spr. speet het dat de Commissaris
en de leden van Ged. Staten hierbij niet
kimnen tegenwoordig zijn. Door restau
ratie van de Oude School, daterend van
,1880 is een definitieve oplossing gevon
den. Er zijn aan deze school veel her
inneringen; spr. heeft 40 jaar geleden
op dezelfde plaats waar hij nu staat,
op de schoolbanken gezeten.
Dan gaf spr. een korte uiteenzetting
van de totstandkoming en dankte allen
die er aan hadden medegewerkt.
Het Bestuur stelt zich voor alle ge
lederen van de bevolking met dit ge
bouw te bevredigen, ook die er nu nog
sceptisch tegenover staan. De Stichting
zal niet zelf exploiteren, maar alleen
toezien, dat alles goed marcheert. Het
Bestuur is door de gemeenteraad be
noemd en daaraan verantwoording
schuldig.
ledere week zullen er ook films van
opvoedende waarde worden gedraaid en
ook van geestelijke en culturele strek
king. Ook zal er op gewerkt worden,
dat de bevolking meer gevoel krijgt
voor kunst. „Als de juun nu maar prij
zig is", zal dit de rendabiliteit zeker
stellen, riep spr. uit. Onder dank aan
vaardde spr. als Voorz. van de. Stich
ting het gebouw.
Bijzondere dank -bracht hij ook aan
de instellingen, die voor de grote som
van ruim 20.000^- hadden gezorgd,
aan de aannemer Lambert en aan allen
die hun krachten er aan gegeven heb
ben. Spr. hoopte tenslotte dat deze zaal
tot een betere samenleving zou bijdra
gen en hoopte dat Gods zegen er op zou
rusten.
De Zangvereniging „De Dageraad"
betrad daarna het podium en zong het
lied van Zuid-Holland. De piano-begelei
ding was van de jongeheer Jaap Koole,
Te kwart over twee had de ontvangst
van de Commissaris en zijn gevolg in de
Kerkring te Nieuwe Tonge plaats. Daar
stonden de kinderen van de hoogste
klassen der lagere school opgesteld.
Vandaar werd, voorafgegaan door de
muziekvereniging „Apollo" naar het
sportveld gemarcheerd. Dit nieuwe
sportveld bestaat uit een voetbal-, een
korfbal- en een speelterrein.
Het geheel werd met subsidie van het
Rflk in D.U.W.-verband aangelegd. De
speeiwerktuigen stonden er opgesteld en
waren in gebruik. Deze speeiwerktuigen
zijn door een aantal vrijwilligers belan
geloos vervaardigd, voor een deel van
oude gasbuizen e.d. Bij verschillende or
ganisaties is deze speeltuin-vereniging
aangesloten. Het Sportcomplex is eigen
dom van de gemeente en wordt verhuurd
aan de „Stichting Dorpsgemeenschap
Nieuwe Tonge". De totale kosten heb
ben 4111.26 bedragen, de Rijkssubsidie
afgetrokken en worden in 15 jaar afge
schreven.
Langs een haag van leerlingen van de
Lagere en van de Kleuterschool werd
de hoofdingang van het sportveld door
de Commissaris betreden. Er waren zeer
veel belangstellenden, jong en oud was
op de been.
Uitreiking van onderscheldingien
aan 85 oiid-militairen.
Op het sportveld werden aan een 15-
Gelijk een hert schreeuwt naar de
waterstromen, alzo schreeuwt
mijn ziel tot U, o God!
Psalm 42 2.
Er is een volk op aarde, die kennen
twee zaken: Ie met Asaf in Ps. 73: het
is mij goed nabij God te wezen, en 2e
met David in Ps. 61: van het einde des
lands roep ik tot U! Die twee standen
wisselen elkander gedurig af in het le
ven van Gods volk op aarde.
Beide zijn noodzakelijk om voor de
eeuwigheid en zaligheid voorbereid te
worden. Om te lesren wat de ziel aan
God heeft in dit leven, en om te leren
wat eenmaal de volkomene verlossing
wezen zal.
De dichter van onze tekstwoorden
moest missen de nabijheid Gods. Naar
het historische is hij verjaagd van den
tabernakeldienst, en kan hij met de ge
meente niet opgaan onder de inzettin
gen des Heeren, waar de Heere beloofd
had Zich te openbaren. Het is zo waar,
dat mien moet missen, om het bezit te
waarderen. Die niet weet wat het is,
nabij God te zijn, die weet ook niet wat
het is die nabijheid te moeten missen.
De dichter wist wat het was. God heeft
een volk op aarde die weten het ook,
met een smartelijke keimisneming.
Mijn lezer, kent u het ook? Gelukkig
mens die het kent; ongelukkig die het
niet verstaat. De dichter zegt ons, hoe
of hij onder dat gemis gesteld was, en
wat hij onder dat gemis deed. Hij begon
er onder te roepen en te schreeuwen. En
dan neemt hij het beeld van een opge
jaagd hert, dat door een wilde vaart zijn
belagers tracht te ontkomen, en door de
inspanning met een geweldige dorst
werd gekweld, en daaruit schreeuvsrt
naar water om zijn dorst te lessen. En
nog te meer als het hert naar zijn in
stinct het water ruikt of met zijn scherp
gehoor het ruisen der wateren hoort. Er
is maar één ding waar zo'n opgejaagd
hert naar verlangt, en dat is: water.
De geweldige dorst doet het schreeu
wen en niet rusten aleer het met dat
frisse water is verzadigd geworden. Al
zo, zegt de dichter, schreeuwt mijn ziel
naar U, o God! Niets kon hem bevredi
gen dan God. Niets anders begeerde hij
dan Diens nabijheid en gemeenschap. En
waar hij gewaar werd die te missen,
schreeuwde zifn ziel als een hert, ja
meer dan een hert, naar de waterstro
men van des Heeren gunst en openba
ring.
Nu is er een volk op aarde die kun
nen de dichter hierin verstaan, uit de
persoonlijke ervaring huns harten. Zoete
tijden en ogenblikken doorleefd in de ge
meenschap des Heeren. Zijn liefde. Zijn
gunst. Zijn gemeenschap zoetelgk ge
smaakt en ervaren, zodat het wel was:
word ik wakker, dan ben ik nog bij U!
O, die vrede, die rust en die blijdschap
die dan ervaren wordt, ze is niet om
uit te spreken, alleen zalig te beleven.
Dan hebben ze wel een gedachte, dat
het zo blijven zal. Zo de haven der rus
te In, zo thuis. Maar ach, ze komen aan
de weet wat een zeker dichter zong:
door de stormen, door de baren,
zijn de vromen heen gevaren,
naar de kusten van de ree
Door allerlei omstandigheden kan het
zo veranderen. Het zij door afwijking,
hetzij door beproeving, hetzij door nade
re ontdekking. Hoe ook, ze raken af van
de dadelijke gemeenschap en belevende
omgang met den Heere, dat ze uitroe
pen: nu zal ik nog een der dagen in de
hand van Saul omkomen. Ja, dat er
niets meer van kan terecht komen!
O, die droeve waarnemingen des har
ten; biddeloos, behoefteloos en geeste
loos. Dat alles werkt onrust en angst in
het harte. Dan leren ze David naroepen,
mijn ziele dorst naar God! Alleen Zijne
openbaring. Zijne tegenwoordigheid kan
hen bevredigen. Nee de aarde kan ze
niet vervullen, de vormgodsdienst kan
ze niet bevredigen, ze moeten God heb
ben, Hem alleen.
Als ik dan U heb, o Heere! mijn, Ps.
73, daar hijgen ze naar, en dat doet hen
schreeuwen als een hert naar de water
stromen, om hun dorst, hun verlangen
naar God vervuld te krijgen. O geze
gend verlangen, heilzame dorst, (als het
wezenlijk is) want aan de zodanigen
zal Hij zich openbaren.
De dierbare Middelaar heeft het uit
geroepen: Mij dorst! opdat Hij een dor
stend volk naar Hem, zou kuimen laven
en hunne dorst zou kuimen stillen; en
op grond van Zijn middelaarsverdienste
tegen zulke dorstigen zal zeggen: Ziet
hier ben Ik, Ziet hier ben Ik! O, ja!
dorstend volk. Hij zal u niet in uw
dorgt doen omkomen, maar Zichzelven
zekerlijk openbaren. Al vreest ge nog zo
menigmaal in uw dorst te moeten ver
smachten, weet het, H5 is getrouw. Hij
zal Zijn woord bevestigen hetwelk Hij
heeft toegezegd.
Mtjn lezer, kent u daar iets van?
Die het niet kent, is diep te beklagen.
Arme mens, uw dorst naar de aarde en
aardse goederen wordt nooit bevredigd.
De aarde stelt teleur. Mocht ge, jong en
oud, nog eens leren dorsten naar God,
eer het eeuwigheid is, het is nog het
heden der genade, waarin ge nog ver
keren mag onder de roepstemmen van
Hem, die goddelozen verlossen en be
houden kan. Haast u dan om uws le
vens wil.
En gij dorstend volk naar God, houdt
aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk le
ven. De Heere slaat de dorstigen gade,
en Hij zal opstaan, te Zijner tijd om uw
ziel te vervullen met Zichzelven.
Daarom:
Hoop op den Heere gij vromen
is Israël in nood!
er zal verlossing komen.
Zijn goedheid is zeer groot.
St. Philipsland. Ds. D. van Leeuwen
zoon van de directeur der zangvereni
ging.
Door de gérant van het Verenigings
gebouw werden verversingen rondge-
diend terwijl de muziekvereniging enige
liederen speelde.
Vervolgens werd de lunch gebruikt in
Hotel de Weerd,
waarvan de verzorging en bediening è,f
was. In Hotel de Weerd werden de
raadsleden van Nieuwe Tonge aan Z.
Hoogedelgestrenge voorgesteld.
Vermeldenswaard is nog dat bloem
stukken waren gezonden van de Flak-
keese Gemeenschap, van „Excelsior", fa.
Dekker, Spijkenisse, fa. v. d. Vliet en
Jordaan, de Muziekvereen. „Vooruit" en
van het personeel, dat de bouw heeft
verricht.
De aannemer van de verbouwing was
de heer Lambert, wiens vader indertijd
dezelfde Oude School heeft gebouwd.
Fa. Seton had het lood- en zinkwerk, fa.
Groeneveld en Meijer de electriciteit, fa.
Mooyaart en Kardux het metselwerk en
fa. van Peer het schilderwerk.
tal militairen de door de Minister van
Oorlog verleende onderscheidingen uit
gereikt voor langdurig verblijf in Indo
nesië en voor verrichtingen tijdens de
Meidagen 1940. Uit Indonesië zijn alle
uitgezonden militairen behouden terug
gekeerd. Aan de tijdens de militaire ac
tie in 1940-'45 op Walcheren gesneuvel
de militair Verolme werd posthuum een
onderscheiding toegekend, die reeds in
het College van B. en W. afzonderlijk
was uitgereikt aa,n de vader van de ge
sneuvelde.
Achter de militairen stonden opge
steld deputaties van diverse verenigin
gen met vlaggen en vaandels.
De oud-militairen werden toegespro
ken door de Burgemeester waarna de
eretekenen werden uitgereikt. De namen
werden afgeroepen doOr Secretaris van
der Wende als volgt:
H. Brooshoofd, J. Bruggeman, J. Dek
ker, J. J. V. Dongen, M. v. Driel, J.
Goemaat, L. de Jong, L. Kievit, T. J.
Koppenaal, A. Markus, Fr. v. Noord, M.
Noteboom, C. Overwater, J. C. Tijl, W.
Visbeen.
Deze personen ontvingen alle de on
derscheiding „Orde en Vrede" met uit
zondering van M. van Driel die het oor-
logsherinneringskruis ontving en J. Goe
maat, die naast eerstgenoemde onder
scheiding ook nog het oorlogsherinne-
ringskruis ontving.
Na het uitreiken speelde de Muziek
vereniging het eerste couplet van het
Wilhelmus, waarna de leden van de Post
duiven-vereniging „de gevleugelde Bo
de" een groot aantal duiven uitliet als
symbool van de Vredeswil van het Ne
derlandse volk.
Het bestuur van de Speeltuinvereni
ging en de architect de heer Niessink
werden aan de Commissaris voorge
steld.
„Ons Dorpshuis"
Te ongeveer half vier was de beurt
aan de opening van „Ons Dorpshuis". Het
gebouw bestaat uit een grote beneden-
of uitvoeringszaal, plaats biedende aan
200 personen, een kleuterschool met
twee klassen, bij avond te gebruiken
als koffiekamer en als kleedkamer, be
horende bij de grote zaal. Op de boven
verdieping van het gebouw is een gym-
nastiekzaal, ingericht, die door zgn. har
monica-deuren is te splitsen in twee
kleinere zalen, waarvan vooral de ach
terste kan worden dienstbaar gemaakt
voor het houden van kleinere vergade
ringen en repetities van muziek- en
zangverenigingen. Verder is op de bo
venverdieping een conciërgewoning in
gericht voor een gezin van 4 d 5 perso
nen.
De totale kosten van het gebouw, be
staande uit de kosten van verbouw van
een oud niet meer gebruikt weeshuis en
een aanbouw van het achterste gedeelte,
werden in totaal geraamd op 45.700.
Ten laste van de Gemeente komen
hiervan de kosten van het gedeelte be
stemd voor kleuterschool en conciërge
woning bedragende 14.700.het res
tant is voor rekening van de Stichting
Dorpsgemeenschap Nieuwe Tonge.
De Stichting verkrijgt de gelden als
volgft:
Opbrengst bazar 3.100.
Uitkering Fonds Noodgebieden 3.750.
Uitkering Ierse Fonds 2.000.
Uitkering Gemeentebestuur 4.000.
Uitkering Koningin JuUanafonds
Uitkering Prins Bemhard Fonds
Uitkering Liq. midd Volks
herstel 13.451.—
Uitkering Lening 4.699.
De Stichting Dorpsgemeenschap Nieu
we Tonge wordt gevormd door vrijwel
alle verenigingen uit de Gemeente Nieu
we Tonge. Elke vereniging vaardigt ïêén
lid af naar de algemene vergadering,
waaruit een dagelijks bestuur wordt ge
kozen.
De bijeenkomst in „Ons Dorpshuis"
werd geopend door een welkomstwoord
van de Burgemeester, tevens voorzitter
van de Stichting. Na een begroetings
woord aan de Commissaris van de Ko
ningin en de vertegenw. der verschil
lende Fondsen, alsmede aan de voorz.
van de Stichtiiig van Maatsch. werk in
Zuid Holland schetste spr. de totstand-
(Zie voor vervolg pag. 2 ie kolomj
