jk
Amb
Steun aan militairen
on
De vuurtoren te Ouddorp na
tien jaar weer in tact
Il
ds
Acte van Navigatie?
287
yM
lEN
tal
laat
lucces!
EN
23ste Jaargang
Woensdag 11 October 1060
So. 1858
CHRISTELIJK WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSLAG VOOR DE ZUID-HOLLANDSE EN ZEEUWSE EILANDEN
Een ding was een
teleurstelling!
Breae licntbunaels worden over
de zee geworpen
De overdracht
U komt er nooit mee klaar!
Lt de
htore
INU.'
1b4.—
loger
lS7.50
^4.50
Iddeii
bsteii
loe-
Ds
|deel,
en
12.50
DNA
ILEN
|ertig
pijnen.
Ie jeugd
lende oi'-
en. En
regel-
|zes mi-
i een
op clie
aate dio
de on-
In kans
slopen-
le pijnen
lerstoren
zit ge
rdt lie-
Ichen —-
Ite.
niEuws
VerschUnt tweemaal per week. Woensdag en Zaterdag Bedactlebureau: Prins Hendrikstraat 123 Mlddelhamls Abonnementsprös 1.60 per kwartaal
Tctofoon II
Mlddelhamla
Giro 167930
Postbox 8
Telefoon
Drukkerij 19
Ady.-prDa 12 et. p.
mm. BU eonlract
speciaal tailai
Eindelijk is het zover. Na een drei
ging van weken en maanden.
Oorlog op Ambon.
Het bureau Zuid Molukken te 's-Gra-
venhage publiceert het volgende bericht
„Na vijf dagen strijd tegen een over
macht van de republiek Indonesia houdt
Ambon heldhaftig stand. Er vallen vele
en welhaast uitsluitend burgerslachtof
fers." Tot zover de vertegenwoordiger
van de Ambonese (Zuid-Molukse) Re
gering.
Dat is een ware tragedie, (treurspel.)
Onder het oog van Nederland, van
Engeland en Amerika, ja van de landen
der Wereld, verenigd in de Verenigde
Naties, wordt het kleine volk van Am-
bon overweldigd door een grote over
macht van Indonesië.
Waar blijft zo recht en gerechtigheid
Zat Moskou er achter, ook dan zou
wellicht Ambon de aandacht trekken en
maatregelen nemen.
Maar nu het kleine volk van Ambon
gebruik makend van zijn recht onder
de voet wordt gelopen door Indonesië
wordt er niets gedaan.
Maar moet dan Moskou er eerst ach-
terzitten
Recht en gerechtigheid betekent toch
ook nog wel wat. Ja in wezen is het
meer dan het dreigend Communisme.
Wanneer men zich niet opmaakt om
recht en gerechtigheid te handhaven,
dan staat het er al heel slecht voor. Ne
derland, dat eeuwenoude verplichtingen
heeft tegenover het volk van Ambon.
De wisseling van een paar telegrammen
is niet voldoende.
Daar is toch ook nog de Ronde Tafel
Conferentie geweest.
Daar heeft ons land toch ook zijn ver
plichtingen bezworen.
Engeland en Amerika, de beide lan
den, die in feite hebben aangestuurd op
de verbreking van een zich voorspoedig
ontwikkelend Eilandenrijk naar de Vrij
heid. Engeland en Amerika, die accoord
zijn gegaan met de besluiten van de
souvereiniteitsoverdracht.
De landen der Wereld, die ten over-
btaan van de „Verenigde Naties", mede
de verantwoordelijkheid dragen.
Rechten der Mensheid?
Zelfbeschikkingsrecht
Woorden genoemd in zo menig ver
drag.
Atlantic Charter (Engeland en Ame
rika)
Beginselverklaring der Verenigde Na
ties.
Ronde Tafel Conferentie.
Ze spreken er van. Maar de daden?
Daar is allereerst ons eigen land. Ons
volk heeft met Ambon niet afgedaan.
We zijn als natie niet los van dit
kleine volk.
We hebben krachtens historie en mo-
rajitéit, krachtens aangegane verplich
tingen nog bij de Ronde Tafelconferentie
verantwoordelijkheid tegenover dit lo
yale, trouwe volk.
Het wordt door zijn vijanden bespron
gen en overweldigd.
Tot nog toe treedt niemand voor de
rechten van dit volk in het krijt.
Rechten der Mensheid, zelfbeschik
kingsrecht, zijn onvoldoend krachtige
hefbomen tot op heden, om de Groot-
mathten der Wereld, om de Vereiiigde
Naties, ten bate van dit volk in bewe-
ging te brengen.
Ambon dient geholpen te worden.
Gaan de Verenigde Naties voort om
dit volk in zijn nood, in spijt van de
Rechten der Mensheid en het Zelfbe
schikkingsrecht der Volkeren, aan zijn
lot over te laten, dan nog heeft Ne
derland, neen niet als eerst belangheb
bende, maar als eerst verplichte, de
taak om dit volk te helpen. Het mag
niet toelaten dat dit trouwe volk ver
nietigd wordt. Daarvoor dient het op te
komen.
Op woorden moeten daden volgen. Op
telegrammen, feiten volgen.
Daartoe heeft Nederland zich ter
Ronde Tafelconferentie verplicht.
Daar kan ons land zich niet van af
maken.
De Ambonezen hebben recht op hun
vrijheid.
Die is door Nederland bezworen. En
door ons land gegarandeerd.
Ambon heeft recht op ons ingrijpen
ten zijne bate. Onze kracht als een be
schermende muur om het Ambonese volk
geplaatst worden, opdat het niet vernie
tigd wordt en wij een onwaardige en
trouweloze rol spelen.
Nederlamd heeft die noodzaak te
zorgen voor een voldoend sterke
nitvarend© vloot.
Van vrienden en bondgenoten moet je
het maar hebben.
Daarmee zouden we ervaringen gedu
rende de laatste vijf jaren met onze gro
te bondgenoten uit de tweede wereld
oorlog kunnen karakteriseren. Het be
gon al dadelijk na de capitulatie van
Duitsland en Japan.
Onze oorlogsvrijwilligers uitgezonden
om in Indië recht en gerechtigheid te
nerstellen worden in Australië, een on
zer bondgenoten smadelijk behandeld
en uitgescholden.
Onze bondgenoot Engeland belet onze
mannen aan land te gaan om een einde
ye maken van aan de terreur van Soe-
«arno en de zijnen.
Amerika en Engeland samen hebben
geen goed woord voor de schitterende
prestaties van ons kleine volk in Indië.
Ze lasteren en liegen en stellen Ne-
aerlands zaak in een kwaad daglicht.
Ze kiezen openlijk partij tegen de Ne
derlandse Regering en steunen openlijk
DE SLÜISBOUW BIJ TIEL
Vrijdagmorgen is de eerste
deur, een gevaarte van 65
ton, in de in aanbouwzijnde
sluis bij Tiel geplaatst. Het
gevaarte bijna op zijn plaats
Soekarno' en de zijnen, de collaborateurs
en satellieten van Japan.
En dat alles in naam van het opko
mend nationaal ontwaken van Oost-
Azië. Er geen erg in hebbend, dat het
nationaal ontwaken vaak dekmantel is
voor communistisch gewroet.
Ja, Engeland speciaal weet zijn be
lang te dienen.
Of het geregeerd wordt door de Libe
ralen, de Conservatieven, of de Socia
listen (Labour) zijn buitenlandse poli
tiek is dezelfde en sluit wonderwel aan
bij de historische lijn van Engelands im-
peralistisch streven. Engelamd-Neder-
land.
Een zekere tegenstelling. Herinneren
we slechts aan de Engelse oorlogen.
Maar die geestesgesteldheid schijnt in
Engeland nog te heersen.
Nederland een zeevarend volk, met
belangen in drie werelddelen kan het
wel zonder een uitvarende oorlogsvloot
doen zo schijnt de grondgedachte in En
geland te zijn.
Tegenover de dreiging van het Com
munisme moet een verdedigingsmacht
worden opgebouwd. Leger, Vloot en
Luchtmacht.
Nederland werkt daaraan naar de ma
te van zijn krachten mede.
Verdeling van taak en middelen daar
toe is noodzakelijk.
Coördinatie en samenwerking en aan
passing en inpassing is daarbij voorge
schreven noodzakelijkheid.
Dat spreekt van zelf wanneer een aan
tal landen gezamenlijk een verdedi
gingsstelsel opbouwen. Naar aard en ge
schiktheid moeten de landen hun bij
dragen leveren.
En nu komt Amerika en Engeland
met een plan.
Beide grootmachten schijnen het daar
al een jaar lang eens te zijn.
Speciaal de Engelse visie (kijk) geeft
in dat plan de toon aan. Zo echt ouder
wets. Engels. Zo echt het eigenbelang
dienend van het Britse Eilandenrijk.
Het plan komt hierop neer.
Nederland levert zijn bijdrage in de
vorming en versterking van Leger- en
Luchtmacht.
De Nederlandse vloot moet eigenlek
VBTdwynen, gelikwideerd wierden. De
twee grote Angel-Saksische landen zor
gen wel voor de vloot. Miaar de Neidler-
landse vloot moet maar van de wereld
zeen verdwijnen. Iets speciaal Engels.
We schreven boven naar aard en ge
schiktheid.
Inderdaad. Wij bedoelen daarmee dat
het zeevormende Nederland in overeen
stemming met onze aard, geschiktheid
en traditie niet van de zee is uit te
sluiten.
Nederland het eerste zeevarende volk
ter wereld zou de vlag van zijn oorlogs
bodems niet meer op de wereldzeeën
kunnen laten waaien.
Onze belangen in Oost en West door
anderen laten behartigen. Och, beharti
gen door anderen betekent in de wiei-
reWpolitiek meestal een laten inpalmen
door anderen.
Neen, Nederland zonder vloot. Dat
gaat niet. Dat is een absurde gedachte.
Het land van Tromp en de Ruyter van
de zeeën geweerd door zijn vrienden,
dat is een ongerijmdheid, waarvoor in
de maritieme landen Engeland en Ame
rika de ogen ook wel open dienden te
gaan.
Afgezien nog van de prestaties van
onze oorlogsschepen in de oorlog die sa
men met onze bondgenoten zijn gevoerd.
Een bondgenootschap met Engeland
en Amerika en de andere landen van de
Noord Atlantic.
Maar niet ten koste van onze vloot.
Gezamenlijke inspanning, worstelen en
strijden met de bondgenoten.
Maar geen likwidatie van onze uit
varende vloot.
Daarmee zou ons land tot in de hart-
ader van zijn bestaan worden getroffen.
Daarmede zou een streep worden ge
zet onder de roemrijke maritieme ge
schiedenis van ons volk gedurende vele
eeuwen.
Dat onze Regering zich niet voor dit
Engelse karretje laat spannen. Samen
werking tegen het dreigend gevaar.
Zeker, maar op Nederlandse vnjze.
Op Nederlandse wijze, dat betekent
met toerusting en uitbreiding van onze
oorlogsvloot.
Samenwerking, maar met bepaling
van eigen weermiddelen.
Zich niet laten voorschrijven door an
deren, zeker niet door Engeland dat zich
nog niet vrij heeft gemaakt van de
geest waaruit een Acte van Navigatie,
werd geboren.
Een zeevarend volk behoeft een
krachtige oorlogsvloot. Dat is een les
uit onze historie: Een volk met belan
gen in drie werelddelen heeft behoefte
aan een voldoend sterke uitvarende
oorlogsvloot.
Dat onze Regering dit in het oog mo
ge houden en niet belangrijke voor het
in het dienen van zijn eigen belangen,
zo doorknede Engeland.
Een Schot had een deel van zijn va-
cantie in Nederland doorgebracht. Hij
was zo enthousiast, dat hij tijdens zijn
terugreis per K.L.M, naar Prestwick de
stewardess een omstandig relaas gaf
van zijn ervaringen. Eén ding was een
teleurstelling geweest, zo voegde hij er
aan toe en wel, dat het hem niet gelukt
was het gevoel te krijgen dat hij ver
weg in het buitenland vertoefde. „In
een Amsterdams hotel bestelde ik een
oesterlunch en de kellner, die mij bedien
de, merkte op dat mijn oesters dezelfde
dag uit Oban in Schotland waren over
gevlogen. De volgende dag nam een
vriend mij mee naar een film, op het
doek verscheen het zich in een Schotse
vissersplaats afspelende „Whiskey Ga
lore." Anderendaags liep ik achtereen
volgens een meisje met een Schotse rok,
een dame met een Schots geruit mutsje
en een juffrouw met een Schots geruite
paraplui tegen het lijf."
Intussen had de gezagvoerder van
het vliegtuig zich in het geanimeerde
gesprek gemengd. Hij stelde zich voor:
„Mijn naam is MacNight, ik ben een
Schot."
In het gastenboek van het vliegtuig
tekende de Schotse passagier aan; „Ik
had een uitstekende vacantie in een bui
tenpost van Schotland's uitgestrekt
imperium."
Een begrijpelijke, maar iets te ver
gaande conclusie, dunkt ons zo, want de
tourist zal toch in ieder geval géén ge
rekte mannen of doedelzakspelers in de
Amsterdams straten zijn tegengekomen!
-O-
HOEVEEL RADIOLUISTERAARS
TELT NEDERLAND
Het aantal aangegeven radio- en
ontvangtoestellen in Nederland bedroeg
op 1 October 1.445.736 tegen 1.439.202
op 1 September.
Op 1 September waren er 485.003 aan
geslotenen op het Rijksradiodistributie-
net tegen 486.739 op 1 Augustus.
Vrijdagavond 6 October was het plefchtige ogenblik aangebroken dat de
fnieuwe Vuurtoren te Ouddorp officieel in gebruik zou worden genomen. Voor
deze gelegenheid waren meerdere autoriteiten aanwezig, o.a. de hoogste chef
^ij het Loodswezen, de Schout bij nacht J. C. Callenfels, de kolonel luit. ter Zee
J. Tissot van Patot, directeur van het Loodswezen in het 4e en 5e district,
met hun dames. Voorts bemerkten wede architect van de toren Ir van der
Schaaf, chef van de bouwkundige dienst van het loodswezen, de heer van Dig
gelen hoofdingenieur van de Rijkskustverlichting, het volledige personeel van
de toren t.w. de opzichter J. Troost en de torenwachters Johs. Troost, P. Groe
nendijk, K. Hoek en C. v. d. Klooster, de Burgemeester van Ouddorp met de
raadsleden, vrijwel alle burgemeesters van het eiland en vele bewoners uit
Ouddorp.
Het was koud en kil op het hoge duin
aan de kop van Goeree, waar de vuur
toren zich 52 meter in de hoogte ver
heft. Auto's rolden af en aan, en de ge
nodigden zochten achter de brede mu
ren van de toren ijlings een schuil
plaats tegen de koude Octoberwind. Ge
lukkig echter was het droog weer.
De nationale reserve van Ouddorp
onder commando van Vaandrig P. Zoon,
kwam door de duinlaan aangemarcheerd
en vormde een erewacht voor de ingang
van de toren. Het was de eerste maal,
dat deze nieuwe recruten, die nog
slechts enkele weken geoefend hadden,
het geweer moesten presenteren, toen
de Schout bij nacht, tussen de dubbele
boog reservisten schreed.
De Schwut-bij nacht Callenfels richtte
zich aan de voet van de toren tot de
aanwezigen, die hij hartelijk welkom
heette, inzonderheid B. en W. en de raad
van Ouddorp, waaronder het oudste
raadslid uit Nederland, de heer J. Pad
mos. Dit welkom richt spr. namens de
dienst van het Loodswezen enzovoort,
want hieronder behoort' ook <Je rijksbe-
tonning, bebakening en verlichting, de
bouwkimdige en de Technische Dienst.
Spreker memoreerde in korte trekken
de geschiedenis van de vorige toren, die
in 1912 werd gebouwd en door de Duit
sers meedogenloos werd verwoest, zo
zelfs, dat het fundament en al werd
weggerukt en het onmogelijk was om er
een nieuwe toren te bouwen. De
bijzonderheden over deze toren, waar
van we in vorige nummers een en
ander hebben meegedeeld, werden door
de Schout bij nacht toegelicht. Tussen
de oude en nieuwe toren is een merk
waardig verschil. Zo op het gezicht is
de toren van binnen en van buiten van
gemetselde steen, maar daartussen is
de toren van gewapend beton. De vori
ge toren stond bij stormweer min of meer
te slingeren, bij deze is door de bouw van
een grotere grondvlakte, er een meer
stabiele werking, evenals kim kielen bij
een schip, waardoor de toren niet slin
gert, maar bij hevige stormvlagen alleen
trilt. Daardoor kon de constructie van
het licht anders worden gemaakt, In de
vorige toren draaide het in een kwik
bad, thans loopt het op kogellagers.
Met lof noemt spr. de namen van de
adviseurs, nl. Ir Viethoff, Rijksbouw-
meester te Haarlem, Ir Gerritse en prof.
Wiegert Bruin.
Spr. betuigde zijn dank aan allen die
aan de bouw hadden meegewerkt, ook
aan de velen uit deze streek, die zo vol
ijver hun medewerking hebben ver
leend.
In het bijzonder richtte hij zich tot Ir
V. Diggelen, Chef van de Techn. Dienst
der Kustverlichting, die voor de instal
latie had gezorgd. Spr. is er van over
tuigd, dat het voor 100% af is. Er is een
sterk licht in aaangebracht van 52.000
kaars waarvan de lens op buitengewone
wijze is geslepen. Ook de chef, monteur
Talsma had woorden van dank te ont
vangen.
Opzichter Troost 41 jaar
Lichtwachter
De Schout bij nacht richtte zich daar
na tot opzichter Troost, die met deze
nieuwe toren, die na 10 jaar weer zijn
licht mag spreiden, weer een nieuwe
periode intreedt. Spr. prijst diens kor-
da(atheid, hoe hij uit de oude toren de
lens uit handen van de bezetter wist te
redden, die nu in de toren van Ameland
zal worden gebruikt. Ook memoreert
spr. het feit, dat opzichter Troost 41
jaar aan de Kustwacht is, waarmede hij
hem complimenteert. Al die jaren zijn
er steeds goede rapporten over hem uit
gebracht. Grote waardering heeft hij
ook voor de andere lichtwachters voor
de wijze waarop ze de laatste weken
bij het gereed komen hebben gewerkt
en hij heeft het volste vertrouwen dat
zij zich nauw gezet van hun plicht zul
len kwijten.
Spr. hoopt tenslotte dat deze vuurto
ren wiens taak een vredesdoel is, tot in
lengte van jaren rustig en regelmatig
zal mogen branden.
Burgemeester Kleijnenberg
drukt zijn blijdschap uit, dat deze toren
weer in het mooie Ouddorpse duinland
schap mocht verrijzen. Werd de vorige
toren door vandalisme van de bezetter
neergehaald, straks zullen de lichtbun
dels weer over de wateren van de Noord
zee worden gespreid, opdat de zeevaren
den, in duistere, stormachtige nachten
hun koers kunnen bepalen.
Zich richtende tot de kustwacht, (in
woners van Ouddorp) weet hij, dat ze
met opgewektheid oor en oog in dienst
stellen tot behoud van hun medemen
sen. Een oud gezegde luidt: Schipper,
naast God op zijn schip" met een va
riant daarop zou hij willen zeggen:
„Wachter, naast God op dé toren!" Hij
hoopt dat de Hemelse Vader lust en op
gewektheid geven mag om hun verant
woordelijk werk te doen en is overtuigd.
Men schrijft ons:
Ja, er staat weer een collecte voor
de deur. Er komt maar geen eind aan.
U hebt er weer eens een keer genoeg
van met al die bussen aan de deur, iede
re week weer opnieuw. U doet er niet
meer aan mee. Het is wel allemaal voor
een goed doel, dat weet U wel, maar
je komt er nooit mee klaar.
Nee, U komt er niet mee klaar.
Onze tijd stelt hoge eisen aan het
moreel. Als men in het volle leven staat
en het nauw blijft nemen, dan heeft men
het vaak alles behalve gemakkelijk.
Men kijkt dikwijls naar de jongeren om
dat die het zo ruim opnemen om vlot
door het leven schijnen te gaan. iDat
wordt vrij veel als vervlakking gedood
verfd en sommigen zijn vaak genijgd
dat op de militaire dienst te schuiven.
Die maakt hen zo zelfstandig en ze ko
men soms met dingen in contact waar
ze in het gewone leven langs heen zou
den zijn gelopen, 's Avonds, als de
dienst er op zit, trekken ze er met
vrienden of alleen op uit om wat ver
tier te zoeken. Hebben ze in hun gar-
nizoensplaats kennissen dan slagen ze
er vaak in om in een huiselijke kring
opgenomen te worden. Anders zijn er
nog wel plaatsen te over waar zij zich
vermaTcen kunnen. Er zijn ook nog wel
Militaire tehuizen waar U wel eens van
hoorde, maar die zijn niet zo dik ge
zaaid. Toch zou U wel wensen dat er
van die zijde meer gedaan werd want
het is mooi werk en de jongens schij
nen er graag te komen. Ze vinden er
een goed boek en er is verder goede
ontspaiming etcetera.
Velen vereenzelvigen deze tehuizen als
^et enige doel van de Christelijke or
ganisaties belast met het zgn. verzor-
gingswerk onder de militairen. Het
maakt er inderdaad ook een vrij groot
deel van uit. Maar dit werk heeft zo
oneindig veel meer facetten dan dit al
leen.
dat ze steeds paraat zullen zijn.
Het verheugt spr. dat de toren zó is
verlicht, dat de vogels er niet meer te
gen aanvliegen en dusdoende niet in de
nacht de dood vinden. Méér nog ver
heugt het hem, dat deze mooie toren
zich verheffen mag aan de kusten van
een vrij Nederland en zijn stralen richten
mag over ons eiland en de territoriale
wateren van een vrij land. Bij het licht
van de toren mocht dit licht ook in onze
ziel oplichten, dat God ons dit gegeven
heeft onder het drievoudig snoer: God,
Nederland en Oranje! (Applaus.)
Het griote ogenblik
De Schout bij nacht droeg daarna de
toren over aan de onmiddellijke chef
van de Kustwacht, Luitenant ter Zee J.
Tissot van Patot, wiens 10-jarig zoontje
Job Tissot van Patot, de handel over
trok, waardoor het kustlicht in werking
werd gesteld. Het muziekcorps Concor-
flia uit Ouddorp, dirigent Vernooys uit
Middelharnis, speelde op dit moment
twee coupletten van het Wilhelmus. Het
werd door de aanwezigen uit volle borst
meegezongen.
Bezichtiging
Het gezelschap bek,lom daarna de
200 treden van de toren, om het
kustlicht te bezien, waarbij de deskun
dige voorlichting gaven. Tot in de bo
venste koepel toe werd men toegela
ten, waarbij de burgemeesters in letter
lijken zin in het zonnetje werden gezet.
Het kustlicht
De lens is in Frankrijk gemaakt en
geslepen en van de nieuwste construc
tie. Dit soort fabrieken zijn er maar een
tweetal in Europa, één in Engeland en
één in Frankrijk. De andere onderdelen,
de installatie enz. van dit kustlicht enz.
is vervaardigd in het proefstation voor
Rijkskustverlichting te Den Haag.
Het kustlicht heeft een stelsel van
zes lenzen, waarin een Philipslamp van
4200 Watt. Hiermee wordt een effectie
ve lichtsterkte verkregen van 5.2 mil-
lioen kaars. Het aantal schitteringen
dat de toren uitzendt is dezelfde geble
ven, nl. drie ^er vijftien seconden.
De constructie is zo gemaakt dat
wanneer de electrische lamp uitvalt,
automatisch een gas-verlichting aan
gaat. De laatste tijd was er nog al sto
ring in het electrisch net, zodat dit een
ware uitkomst kan worden genoemd.
Bij goed zicht heeft het licht een
zichtbaarheid van 55 kilometer.
De ingebruikname van deze toren is
een stap in de goede richting naar alge
heel herstel van de in de oorlog
zo zeer gehavende kustverlichting. Op
vele plaatsen aan de kust moet nog met
noodlicht worden gewerkt.
Naar wij vernemen ligt het in de be
doeling dat de vuurtoren te West Ka-
pelle op dezelfde wijze zal worden in
gericht als de toren op het Westhoofd
te Ouddorp. De scheepvaart ziet er ver
langend naar uit.
Reeds hebben we gemeld, dat de to
ren werd gebouwd door de fa. Mossel
man en Korteweg te Ooltgensplaat
(Rotterdam.) Het schilderwerk werd
uitgevoerd door de fa. Tanis Zn. uit
Ouddorp, en de centrale verwarming
door de fa. van den Broek en Co. te Den
Haag.
Na de bezichtiging vertrok het gezel
schap naar het Raadhuis te Ouddorp,
waar een consumptie werd gebruikt en
afscheid van de autoriteiten werd ge
nomen.
De huidige omstandigheden maken
het bestaan van deze verenigingen tot
een uiterst harde noodzakelijkheid. De
lichtingen zijn groter en blijven langer
aan. Daar komt bij dat het verzorgings-
werk in de jaren na de oorlog voor een
overwegend deel moest worden gericht
op het leger in Indonesië. Vanzelfspre
kend kon toen maar in geringe mate
aandacht worden besteed aan het werk
in Nederland zelf. Nu dit werk in de
tropen in omvang gaat afnemen moet
de blik weer in toenemende mate wor
den gewend naar de zorg voor het
geestelijk welzijn van de militairen hier.
In onze dagen, waarin men bijna geen
andere woorden meer schijnt te kunnen
vormen dan „nuchter, hard, en reëel
zaken doen" moeten alle krachten wor
den ingespannen ter verspreiding van
Gods Woord.
De overtuiging dat ons volk een bij
zondere taak heeft in verband met de-
Ze toegenomen zorg voor het geestelijk
en zedelijk welzijn heeft deze organisa
ties er toe gebracht om hun actie dit
jaar met nog grotere krachtsinspan
ning dan voorheen uit te voeren.
Er vTOCht Veel
De verspreiding van het Evangelie
heeft steeds vele en persoonlijke offers
gevraagd. Een gecoördineerd samenwer
king van alle Protestante organisaties
welke ten opzichte van de militairen
werkzaam zijn is daarom gebiedende
eis. Het „Protestants Interkerkelijk
Thuisfront" als samenbinding van de
krachten der kerken; de Nederl. Mili
tairen-bond Pro Rege, als de vereniging
ter verspreiding der Christelijke begin
selen in de krijgsmacht, alsmede de
Chr. Milit. Bond voor Oost en West
hebben daarom een centraal orgaan ge
sticht dat telken jare een collecte voor
de protestantse militairen verzorging
hoopt te organiseren. Dit door middel
van de plaatselijke comité's. De invloed
van diverse factoren op het leven van
de militairen op zijn terugkeer in ge
zin en maatschappij, wordt voor een
groot deel bepaald door de intensiteit
van de g;eestelijke verzorging. Voor welke
verzorging deze organisaties mede de
verantwoording op zich genomen heb
ben. Medje, dat wil zeggen dat zij zich
tot taak hebben gesteld om met de gel
den die wij beschikbaar stellen deze
taak ten uitvoer te brengen.
Het gebouw dat zij optrekken
wordt slechts zo groot als het
aantal stenen dat zij gezamenlijk
bijeendragen.
Dat gebouw, met andere woorden het
werk van de in het Centraal Collectie
Comité verenigde bonden, bestaat o.m.
uit het volgende: Aanschaffing en in
standhouding van het materiaal voor
leger- en vlootpredikanten, dus voor de
uitoefening van persoonlijke zielszorg
en voor bijzondere geestelijke verzor
ging van zieken, gewonden en gevan
genen. Speciaal dit werk dient met alle
ten dienste staande middelen te worden
gesteund. Waar de krijgsmacht is moet
ook een predikant aanwezig zijn. Wor
den er manoeuvres gehouden dan is hij
er bij en doet zijn werk in de troep, doch
zij moeten dan ook over het nodige ma
teriaal kunnen beschikken. Willen zij
hun arbeid goed kunnen verrichten dan
moeten zij beschikken over de nodige
bijbelboeken en andere geschriften, als
het kan een klein orgel enz.
Verder bestaat dit werk uit het op
gang brengen en houden van studie-
clubs, militaire tehuizen en -jeugdver
enigingen, voor de kerkdiensten, avond
sluitingen, catechisaties, bijbelkringen
enz. Voor dit werk zijn lokaliteiten no
dig en deze moeten tot een aan hun doel
beantwoordende omgeving worden aan
gepast, en dit alles kan niet tot stand
komen als er geen geldelijke steun ach
ter staat.
Draagt een steentije bij
Als er in de komende weken dus weer
Iemand bij U aan de deur klopt en een
bus heft met de affiche „Draagt een
steentje bij", dan hopen wij, zult U nog
eenmaal in uw beurs tasten, omdat het
hier gaat om een werk dat hard en
zeer hard nodig is, dat gedaan moet
worden tot elke prijs omdat het gaat
om de verspreiding van het Christelijk
geloof op een terrein waar zegenrijk
werk kan worden gedaan want onze
jonge mensen zijn niet die vervlakte
schepselen zoals wij hen maar al te
vaak doodverven. Help ons om hun
diensttijd tot een mogelijke winst voor
goed te maken. Dat werk houdt niet op
nu de taak in Indonesië bijna is ver
vuld. Het moet steeds weer worden
voortgezet, krachtig en vastberaden,
steeds opnieuw waar jonge mensen vra
gen naar het evangelie.
Dat wilden we U maar even zeggen.
Weer een collecte, ja. Weer zo een,
maar met een doel waar we niet mee
klaar komen. En U?
De collecten vinden op ons eiland
plaats: te Den Bommel, 4 Nov.; Dirks-
land, 15 Oct. 15 Nov.; Goedereede 16
'28 Oct.; Herkingen 21 Oct.; Melissant
15 Oct., 15 Nov.; Middelharnis 25 Oct.;
Nieuwe Tonge 1530 Nov.; Ouddorp 1
7 Nov.; Oude Tonge 25 Oct.; Ooltgens
plaat 4 Nov.; Stad aan 't Haringvliet
16 Oct., 12 Nov. Sommelsdijk 16 Oct.,
12 Nov.; Stellendam 1—15 Oct.
Plaatst Uw familie-berichten in
„EILANDEN-NÏEUWS"
Het meest gelezen blad iin dit rayon.
