0eièf^.
Intrede van Ds M. Blok
te Rotterdam
Schrammetje
De ramp met de Stellendamse
reddingsboot
Jubileum N.V. Zaadhandel en Zaadteelt
v.h. A. Hobbel te Ooltgensplaat
schrijft
KERKNIEUWS
DE BOERDERIJ
AAN DE VAL
Biz. 2
„BILANDEN-NIEUWS'
Woensdag 21 December
Bloemen, Telegrammen, gelukwensen,
taarten, fruitmanden enz. werden in le
gio Woensdag aangebracht in de ma
gazijnen van de fa. A. Hobbel aan de
Noord Acliterweg, ter gelegenheid van
het 100 en 50-jarig jubiloiun. Directie
en de 4 jubilerende personeelsleden iie-
cipieierden ter gelegenheid van dit hen-
geiyk feit.
We mogen wel zeggen dat een derge
lijk hulde betoon op ons eiland zijn
weerga niet heeft gezien.
Honderden personen uit het dorp,
eiland, ja uit het gehele land hebben de
jubilarissen de hand gedrukt.
Geheel Ooltgensplaat leefde mee en
het was de gehele dag merkbaar dat er
iets bijzonders aan de hand was. Tien
tallen auto's reden af en aan, post, te
legrambestellers, besteldiensen enz.
hadden druk werk.
Ongeveer twee uur waren directie en
de 4 jubilarissen met hun dames geze
ten te midden van de bloemen in de
prachtig versierde zaal. Achter hen was
een bord aangebracht, waarop met gou
den letters het getal „50" was aange
bracht omgeven door lauwertakken.
Zeer jammer was het, dat de magazijn-
chef dhr Joh. de Vos wegens ziekte niet
aanwezig kon zijn. Deze geridderde met
50 dienstjaren hadden we met zijn vrouw
zo gaarne naast dhr C. W. Hobbel ge
zien, die samen vanaf de oprichting van
de detailhandel de zaak begonnen.
De mede directeur dhr W. G. J.
Dapper was de eerste die de heer Hob
bel geluk wenste. ,,Wat bereikt is" al
dus dhr Dapper „is waarschijnlijk te
zien" Het pessimisme van IJ en het op
timisme van mij hebben toch geleid toch
een algemene samenwerking. Daar U
als werkgever geen ere-teken kan wor
den toegekend, hebben we gemeend U
toch een blijvende herinnering te moe
ten aanbieden. We hebben nl. een ge
denkboek samengesteld waarvan ik U
het eerste exemplaar mag aanbieden.
Dit werk is aan U opgedragen als waar
dering van mij, personeel, commissaris
sen en agenten.
De heer Hobbel dankte voor de mooie
woorden. Hij wenste zijn jongere colle
ga ook eens 50 jaren hier. We hebben
deze groei en bloei met Gods hulp en al
deze mensen hier mogen bereiken.
Hierna volgde een lange rij van per
soneel met vrouwen die de jubilarissen
de hand drukten. De stroom bleef aan
houden tot de avond. We merkten o.a.
op de heren van Oudgaarden van Mid-
delharnis; Wolff en Knopper, Accoun
tants, Rotterdam; J. Sluis en P. Sluis
van Enkhuizen; fa. Damen-Thissen van
Roermond. Mommersteeg uit Vlijmen:
Joordens Venlo-Blerick; D. v. d. Ploeg,
Zwijndrecht; Barenbrug Arnhem; v. d.
Berg Papierhandel, Sandpoort; van
Nooijen, directeur van Teulings grafisch
bedrijf, Den Bosch; v. Delden en v. d.
Berg voor de Ned. Bank; v. d. Burg,
Chef R.T.M.; Kalisvaart, dir. v. d.
Schuit, V. d. Boom en Stanfries Reede-
rij, Rotterdam; Ds Sonnenberg, wethou
der Waling en de Vos, Ds Kramers,
Kunstschilder de Booij uit Hillegom, enz
Verder talrijke familieleden, vriennden
en afgevaardigden van bijna alle plaat
selijke verenigingen.
De agentenkring liet zich ook niet
onbetuigd. Behalve die van Flakkee za
gen we de agenten uit Baarle-Nassau,
Nieuwenhoorn, Pernis, Rozenburg, Goud
swaard, Poortugaal enz.
Leuk was de felicitatie van Elli, Ri
ta en Jaap Dapper die hun opa en oma
(dhr en mevr Hobbel) in dichtvorm
hun gelukwensen kwamen aanbieden
vergezeld van een tuil prachtige anjers.
Hoewel jong was geen schroom aanwe
zig en werd in de andere zo drukke zaal
de vlotte gelukwensen instilte aange
hoord.
Als verdere verrassing kwam onge
veer 6 uur de plaatselijke muziekvereni
ging (waarvan de heer Hobbel erelid is)
met haar directeur dhr L. T. Ras de
jubilarissen met een serenade verras
sen. Door de gebouwen klonk allereerst
het Wilhelmus, staande door de aanwe
zigen aangehoord. Vervolgens: Dankt,
dankt nu allen God en enkele andere
nummers.
In hartelijke bewoordingen dankte dhr
Dapper voor deze zeer op prijs -gestel
de attentie.
Nadat zo ongeveer 250 mensen hun
hulde hadden gebracht kwam er 7 uur
wat rust. Nog enkele foto's werden ge
nomen. Van de ruim 50 manden met
bloemen noemen we slechts enkele.
Allereerst van het personeel een
pracht mand, en niet minder van de
Oranjevereen. de Middenstandsvereen.,
Gem. Bestuur van Ooltgensplaat, Volks
onderwijs, O.T.B., garage van Dam;
Paasse en Visch, van de oud-employé's
Ma Korteweg, T. F. Beije en P. in 't Veld
fa. wed. Joh. Korteweg, v. Reijen en Zo
nen, fa R. V. Putten, de families Kra
mers, de Vries, van Nieuwenhuizen,
Voogd, Gez. V. Ree, W. C. v. Kempen
e.a. Van alle zakenrelaties hierboven om
schreven, van de vervoers Mij. R.T.M.
De fa. v. d. Schuit zond een zilveren
asbak met inscriptie. Alles op lezen zou
ons te ver voeren o.a. de honderdtallen
andere felicitaties en andere gelukwen
sen en geschenken. Hierbij zullen we
volstaan. Hotel „Hobbel" zorgde als al
tijd voor een prima service. Mede met
de hulp van eigen en dames-personeel
van de fa. Hobbel.
Wij gedeiüicn
Inzonderheid gedenken
wij die leden van het personeel
die ons in do loop der jaren
moesten ontvallen en waarbij
vele \varen die ons reeds lang
dienden.
Uit het gedenkboek.
Donderdagavond - Personeelsavond
Donderdagavond was speciaal voor
het personeel met vrouwen en verloof
den, wat even 100 personen in de zaal
bracht. Deze avond bracht hulde aan de
directeur dhr C. W. Hobbel die met zijn
vrouw Mevr. E. Hobbel-de Jong onder
het zingen van een welkomstlied de
voor hen gereserveerde plaatsen inna
men. De president-commissaris de
Weled. Heer P. v. Oudgaarden van Am
sterdam sprak de openingsrede uit. Na
mens de gehele commissarissenkring
bood mej. M. Hobbel de jubilaris een
electrische bureau-lamp aan.
Dhr Dapper namens zijn kinderen
een gemakkelijke stoel. Een schrijfbu-
reau in Gotische stijl werd namens het
personeel, door de chef de bureau dhr
G. P. Mareus aangeboden. De heer en
mevr. Hobbel mochten én van de heer
Mareus namens het kantoor personeel
in van de heer Anth. Kamp namens het
magazijnpersoneel een rede aanhoren,
die zowel voorspoed als teg-enspoed me
moreerden, maar in alles hulde brachten
voor het werk door de heer Hobbel tot
stand gebracht.
Zichtbaar ontroerd dankte de heer
Hobbel voor alles wat hem was toege
wenst en voor de prachtige cadeaux
hem aangeboden.
Dit gedenken ligt weer achter dte rug.
Het is zoals we reeds schreven een zeld
zaam jubileum geweest voor directie en
personeel. Wij brengen Jien ook onze
hartelijke gelukwensen en hopen, dat
in de toekomst niet alleen voor de zaak
zelf, maar voor geheel de gemeente
Ooltgensplaat mag worden voortgegaan
in een „Excelsior" (Steeds hoger.) Bei
den varen er dan welbij.
Na Woensdagavond door Ds Ligten-
berg met de woorden uit Hebr. 13 17
,,Zijt Uwen voorgangeren gehoorzaam
en zijt hun onderdanig; want zij waken
voor Uwe zielen, als die rekenschap
geven zullen; opdat zij dat doen mogen
met vreugde en niet al zuchtende; want
dat is U niet nuttig" in het ambt te
zijn bevestigd, deed Ds Blok Donder
dagavond zijn intrede in de Geref. Ge
meente aan de Boezemsingel te Rotter
dam. Het grote kerkgebouw was tot in
de uiterste hoeken bezet en plechtig ver-
tokte het zingen van Ps. 121: „'k Sla
d' ogen naar 't gebergte heen" uit meer
dan 2000 monden de gemoedsgesteldheid
van de nieuwe herder en leraar, die na
het lezen van Ez. 3 121 zijn voor
afspraak nam uit Ps. 144, daarbij voor
al de nadruk leggende op het 2e vers;
,,wat is de mens, wat is in hem te prij
zen." Onbedongen heb ik mij, zei Ds
Blok, overgegeven in de weg die God
aanwees, om de plaats in te r.emen va.n
mijn geliefde leraar Ds KSfrsten die zoveel
jaren van deze plaats het Woord bedien
de. Ontrukt aan een gemeente, waaraan
hij met oprechte liefdebanden verboi;-
den was, rezen de bezwaren als tot het
onmogelijke, doch Hij, die in de braam
bos woonde heeft gezegd: „U zullen als
op Mozes beê, wanneer Uw pad loopt
door de zee, geen golven ovcrr-itrome.n."
Welke weg voor ons klaar ligt, vei'-
vult ons niet met nieuwsgierigheid, doch
wij vonden sterkte hierin, dat de Meer
dere Wolkkolom, meegegaan is, zeggen
de: Staat op, laat ons van hier gaan."
Als tekstwoorden bij deze intrede nam
Ds Blok Ez. 33 7: ,,Gij nu, o mensen
kind. Ik heb U tot een wachter gesteld
over het huis Israels; zo zult gij het
Woord uit Mijnen mond horen en hen
van Mijnentwege waarsch-.iwen." Als
thema stelde de leraar: ,,Tot een wach
ter gesteld over Sion," waarin hij zag
een eervolle roeping; een betekenisvolle
woning en een gewichtvolle opdracht."
Wat het eerste betreft: het regeer-
ambt is van God verordineerd, wereld
lijk en kerkelijk. God gebruikt daarvoor
mensen zonder natuurlijke bekwaam
heid, beeldloze alles verloren hebbende
mensenkinderen, die alleen door de
H. Geest bekrachtigd kunnen worden.
Ds ging in op de zuivere roeping tot
het ambt, waarvan Paulus zegt: nie
mand neemt zichzelf die eer aan. Voe-
tius noemt als kermierk van de roeping,
dat men zich onthoudt in te dringen.
Het is geen hebbelijkheid die uit het
kindschap vloeit, anders beklommen ook
vrouwen de kansel. De roeping geeft in
het ambtelijk leven, waar veel tegenaan
komt, een pleitgrond. God- leidt Zijn
knechten soms in wegen, waarin Hij hen
speent aan mensengunst, wegen, waar
in de golven hen dreigen te verslinden.
De plaats wordt hun aangewezen: het
huis Israels,' dat niets anders is dan
Sion, de zichtbare kerk, waarin koren
en kaf, goede en kwade vissen bijeen
zijn. Jaren geleden werd Ds door dit
tekstwoord midden in de nacht tot het
ambtswerk in Gods kerk geroepen. Nie
mand kan tot dat huis Israels, tot deze
stad komen dan door de poort der we
dergeboorte. De opdracht Gods houdt
in dat het moeten zijn: horende knech
ten, evenals een jonge Samuel „spreek
Heere, want Uw knecht hoort" en niet
zoals het veeltijds is: ,,Hoor Heere,
want Uw knecht spreekt!" De heer
schappij van Gods Woord moet gelden;
géén eigen gedachten en uitleggingen
en niet het Woord buigen naar eigen be
vindingen. Gehoorzame knechten moe
ten het zijn, die ondervinden dat niets
zoeter is, dan verenigd met Gods wil
hun weg te gaan, zonder rekening te
houden met vlees en bloed. Sprekende
knechten moeten het zijn: „van Mij
nentwege niet van hunnentwege
waarschuwen." De rechtvaardigen aan
zeggen dat het hun wèl-, de goddeloze
dat het hun kwalijk gaan zal. Dat hoopt
Ds in 't vervolg te doen, waarvoor hii
zich in de voorbede van de gemeente
aanbeveelt.
In zijn toespraken richtte Ds Blok
zich met een dankwoord tot zijn bc-
vestiger, hoopte op een broederlijke
band met de kerkeraad evenals in Zeist,
waar één de leiding had en géén baas
was; bad de gemeente zegen door de
bediening des Woords toe, en wekte de
catechisanten op tot trouw bezoek. De
afgevaardigde van de gemeente Rotter
dam werd dank gebracht, een beroep
op de koster gedaan en van de organist
verwacht dat zij:a spel niet heerschappij
voerend maar tot begeleiding van de
dienst zou zijn. Tenslotte sprak de leraar
Ds Kok, Ds Hagesteijn, Ds Stuivenberg,
Studenten en afgevaardigden en zijn
Echtgenote toe, v/aarna werd gezongen
Ps. 95 4.
Vervolgens werd Ds Blok in hartelij
ke bewoordingen toegesproken door
ouderling Noordzij, die staande liet zin
gen Ps. 147 7; Ds Ligtenberg; ouder
ling V. d. Eerden uit Zeist en Ds Kok,
welke verzocht Ps. 119 9 te zingen.
Daarna legde Ds Blok voor de eerste
maal als eigen leraar de zegen op de
gemeente.
-O-
In mijn hoekje heb ik reeds meerma
len een lans gebroken om tot bezuini
ging van ons drinkwater te komen. Ik
heb er op gewezen, dat er met dit kost
bare vocht werd gemorst en de gevol
gen van deze waterverspilling duidelijk
voor ogen gesteld. Het is echter aan do-
vemansdeur geklopt, want men gaat
rustig door de kraan onnodig te laten
stromen. Zolang er nog maar water uit
komt, heeft het publiek er absoluut geen
begrip van, dat we zo krap zitten, 't Is
met onze waterleiding precies eender
als met ons schip van Staat: het vaart
nog, maar het strand is reeds bedenke
lijk kort bij! B:a ook van 't Ouddorps
watervat is de bodem te zien, .daarom
moet er wat gebeuren, wil men op een
gegeven moment met de laatste druppel
het deksel niet op de neus krijgen! Er is
thans een jaarlijks verbruik van 700.000
kubieke meters en de duinen kunnen er
zoals het er op 't ogenblik bijstaat
slechts 600.000 leveren, Dus teren we in.
De waterverbruikers hebben daar geen
idee van; ze denken dat het niet op
kan. Maar hun zal nu bijgebracht wor
den, dat de situatie ernstiger is dan zij
vermoeden. Het bestuur van de Water
leiding nam het besluit bij alle ver
bruikers meters te plaatsen om daardoor
te trachten het verbruik in te krimpen.
Dat is echter een verbazend karwei en
de kosten daarvan zullen de kapitale
som van 250.000' bedragen. Zo'n som
metje heeft het bestuur ook niet in
de vestzak zitten, dus moet het worden
geleend. En de rente, het onderhoud en
de bijkomende kosten moeten door ons,
waterverbruikers, worden betaald. Daar
gaat niets van af. Het moet uit de
lengte of uit de breedte komen. We kun
nen er wel op rekenen, dat er per maand
minstens 60 cent bij zal moeten. En de
stok achter de deur zal zijn, dat over
schrijding van een bepaald aantal me
ters hoog zal worden belast. Dat brengt
dan wat extra geld in 't laadje en bo
vendien leert men zulke klanten het wa-
tervermorsen wel af. Eén ding vindt
Schrammetje jammer. En dat is, dat
men bij de totstandkoming van de Wa
terleiding niet zo'n vooruitziende blik
gehad heeft om toen reeds meters te
plaatsen. Dan was 't in dezelfde vaart
gebeurd geweest en het had duizenden
guldens goedkoper uitgekomen. Nu mag
men zeggen: dat was niet te voorzien,
maar dat weet Schram nog zo net niet.
Ik herinner me nog uit het beginsta
dium van do Waterleiding, dat er knap
pe koppen geweest zijn, die hun waar
schuwende stem lieten horen om in de
duinen als waterleverancier geen onbe
perkt vertrouwen te hebben. Er waren
er zelfs, die hebben geprofeteerd, dat
binnen enige tientallen jaren al het wa
ter aan de duinen onttrokken zou zijn.
Het gaat er op lijken, dat deze profeten
geen honderd jaar van de waarheid af
geweest zijn.
Het ware wenselijk geweest, dat er
met deze mogelijkheid "meer rekening
was gehouden en er van meet-af aan
gemeierd was. Dan zouden er heel wat
kubieke meters water gespaard gewor
den zijn. Het was te voorzien, dat de
waterverbruikers zich do duinen als een
onuitputtelijke bron voorstelden en,
waar het geen extra geld kostte, niet
op een druppeltje zouden kijken. Nu is
Leiden in last en het is de vraag nog
of de moeilijkheden zich niet verder zul
len opstapelen. Want het Ouddorpse
duingebied bergt vele raadselen in zich
en het is een uiterst moeilijl^e karwei
om een veertig meter onder de opper
vlakte te kijken. Het is wel vast komen
te staan, dat millioenen kubieke meteis
zoet water uit de duinen naar zee stro.
men. En nog wel uit de duinen, die zeer
dicht bij de waterwingebieden van onze
waterleiding liggen. Ook door het ,,uit.
mijnen" der Ouddorpse gronden is er
te Ouddorp een eigenaardige toestand
ontstaan. De een haalt het water door
het mijnen" bij de ander vandaan,
Thans is er een commissie benoemd
die de waterstaatkundige situatie te
Ouddorp eens grondig onder de loupg
zal nemen. De Provinciale en Rijkswa
terstaat zijn er in vertegenwooi'digij
zomede de cultuur-technische Dienst, (Je
Gemeentebesturen van Goedereede en
Ouddorp, de Polders, de Waterleidingen
het Rijksbureau voor de Drinkwater
voorziening. Deze commissie zal het he
le Ouddorpse waterverloop bestuderen
en Schrammetje hoopt van harte, dat
zij met een hoopvol rapport ter tafel
zal komen. Het zou te betreuren zijn,
wanneer het met onze watervoorziening
misliep. Er mag dan in het begin tegen
de verplichte aansluiting gesputterd
zijn, thans zal er niet één op de duizend
inwoners zijn die de waterleiding zou
willen missen. Laten we daarom als
waterverbruikers alles in het werk .stel.
len om deze dienst op de been te hou
den. Dat kunnen we doen, door ieder
voor zich de slagzin die op de dienst
auto van de waterleiding staat steeds
bij het openen der kraan in gedachten
te houden: „Weest zuinig met drink
water!"
Als U een glas water nodig hebt,
laat er dan geen tien weglopen. Als U
zich wast zet dan de kraan niet op
full-speed." En zo zijn er meer dingen,
waarop te bezuinigen valt. Denk daar
zelf maar eens over na!
SCHRAMMETJE,
-O-
OPTREDEN Ds V. d. KETTERIJ
TE VEENENDAAL
De classis Rotterdam der Gci'ef. Ge
meenten heeft in haar jongste vergade
ring zich bezig gehouden met het feit,
dat Ds M. V. d. Ketterij, te Vlaardingen
is opgetreden voor het uitgetreden deel
der gemeente Veenendaal, daar de amb
ten heeft ingesteld en de sacramenten
bediend. Bij de classis waren terzake
brieven ingekomen van de kerkeraden
van Alblasserdam, Gouda en Katwijk
aan Zee, die de handelingen van Ds v.
d. Ketterij goedkeurden. In een brede
discussie kréég ook Ds v. d. Ketterij ge
legenheid zich nader te verklaren. De
classis besloot daarop geen oordeel uit te
spreken, maar de zaak door te geven
naar de Part. Synode. (De Rotterd.)
Wij hebben in verband met het droe
ve gebeuren met de Stellendamse red
dingsboot nog een onderhoud gehad
met een van de opvarenden, de matroos
M. van Soest.
Hij vertelde ons, dat schipper Willem
de Jager in het ziekenhuis lag en Bas
de Blok met het commando was belast.
Voor C. Grootenboer die bij de R.T.M,
voer, kwam zijn broer H. Grootenboer,
zgn. als opstapper aan boord en om half
negen voeren we uit, koers zettend naar
het Slijkgat, de Zuid-Westelijke ingang-
van het Goereese gat.
Het was een gierende storm en er liep
een hoge en wilde zee. Het was stilfdon-
ker. Het havenlicht van Goedereede was
uit.
Zoals reeds op de voorkant van ons blad
hebben meegedeeld, voeren de mannen
uit om hulp te bieden aan het Zweedse
s.s. Aslög. Maar ter hoogte van het
Slijkgat zagen zij een vrachtschip met
volle lichten voor zich, die dicht bij de
gronden was. Zij minderden vaart om
te zien wat er ging gebeuren en of zij
hulp zouden moeten bieden.
Even nadien gebeurde het ongeluk.
We stonden met z'n vieren in de
stuurkap, (die niet overdekt is). Schip
per de Blok had het stuur, en naast
hem stonden diens 21-jarige zoon, de op
stapper Grootenboer en ik, aldus ma
troos van Soest. De machinisten L. de
Jager en KI. Roon bevonden zich in de
machinekamer en de matroos A. Troost
zat achterin bij de radio. Be ide com
partimenten waren naar gewoonte dicht
geschroefd, zodat deze mannen er niet
uit konden.
De gromdzee
De grondzee rees opeens als een reus
voor de steven op. De reddingsboot
werd aan stuurboord in de zijde gegre
pen en plat op de bakboordswijze ge
worpen. Een geweldige watermassa
stortte er met kracht overheen, zodat
alles dooreen werd geworpen. Matroos
van Soest vertelde, dat hij op de zijwand
van de stuurkap kwam te staan. Hij
voelde schipper Bag de Blok over zich
gaan. Toen de boot zich oprichtte v/aren
twee man vermist. Schipper de Blok en
Grootenboer v/aren over boord gespoeld.
Wat in ons opging laat zich niet in
woorden zeggen, zei schipper van Soest.
Ik greep het roer en onze eerste ge
dachte was de overboord geslagenen te
redden. Dit was echter hopeloos. Met de
schijnwerper werd gezocht, maar in de
kokende zee was niets te ontdekken.
Bovendien was de situatie waarin de
boot was zeer gevaarlijk. De ankertros,
een zware manilla van 7 duim hing in
grote bochten overboord. Er was ge
vaar voor de schroeven. De andere
mannen werden boven geroepen en met
veel moeite werd de tros ingehaald. Het
bleek ook, dat door de grote slagzij van
de boot, het water door de luohtkokers
heen in de machinekamer was ge
stroomd.
Matroos van Soest heeft getracht de
boot met de kop op de zee te brengen
en is in de richting van Hoek van Hol
land gestoomd. Om naar de Aslög op-
stomen werd niet meer aan gedacht.
Het Engelse stoomschip, dat zij voor
zich uit hadden gezien, wist, toen het
even stiller werd, de kop op de wind te
krijgen en kon op eigen kracht verder.
Spanning
De radio en de zender van de Ko
ningin Wilhelmina was stuk, waardoor
er geen bericht van hun binnen kwam
en er zulk een angstige spanning was
over het lot van de bemanning. Toen
Zondagmiddag de reddingboot binnen
kwam, kwam de werkelijkheid aan het
licht. Geen wonder dat er onder de op
varenden trieste verslagenheid heerste,
vooral bij de zoon, die zijn vader geen
hulp kon bieden.
Bas ide Blok
voer reeds 23 jaar op de reddingsboot,
dus zo lang deze te Stellendam is ge
stationeerd. Hij was de rechterhand van
schipper de Jager. Aan alle reddings-
tochten heeft hij deelgenomen en hij
stond bekend als een zeer ervaren en
kundig zeeman, volkomen in staat om
het bevel over de reddingboot te voe
ren. De Blok was 46 jaar oud en vader
van 5 kinderen.
In het particuliere leven was hij ge
meenteraadslid voor de Herv. A.R. Par
tij. Voor het eerst nam hij zitting in de
maand October 1945. De belangen van
de Stellendamse visserij werden steeds
door hem verdedigd. Ook was hij be
stuurslid van de Visserij-vereniging.
Het ongeluk van de opstapper H.
Grootenboer is eveneens wel ontzettend
tragisch. Voor de eerste maal voer hij
als opstapper mee en moest er het leven
bij inboeten een vrouw en vijf kinderen
achterlatend.
Deelmemlng van de Zuid HoU.
Redding Mij.
Maandagmiddag heeft de heer Drenth
van de Z. Holl. Redding Mij. de wedu
wen van de slachtoffers bezocht. Van
vele zijden kwamen er condoleanties en
blijken van medeleven.
De verdronkenen zijn tot heden nog
niet gevonden.
Ook wij betuigen als Redactie de
zwaar getroffen families onze deelne
ming in dit zo droeve verlies en wen
sen hun de troost van Boven toe.
Wanneer U een tas zoekt, nèl
niet te groot en ook niet te
klein, die U mee kunt nemen
om een heleboel boodschap
pen te doen en die ook chic
genoeg is om als „Weekender"
te dienen; die daarbij nog ge
makkelijk is in het dragen, niet
te duur en van een onverwoest
bare kwaliteit, dan hebt U hier
Uw tas gevonden.
Canadian bag, prima
tuigleder, degelijk afgewerkt,
versterkte bodem met vernik-
kelde doppen. Verchroomd
slot en stevige /"»|TOn
hengsels ,7 1/.
Mits U per omgaande be
stelt, nemen wij gaarne Uw
postorders aan. U kunt ons
ookbellenonderno. 31215
53
DOOR H. NOORMAN
Zijn moedr wenste zo gaarne een
huwelijk, omdat hij hoopte, dat haar
zoon dan in de band zou blijven. Zij had
het oog op Gretha geslagen, die naar
haar mening een krachtige persoonlijk
heid was, welke Louis in het goede spoor
kon houden. Mevrouw Neerlandt was er
in gekend en die zou haar best doen,
Gretha te winnen. Wat haar overigens
niet moeilijk' was gevallen. Louis, die
eerst heftig had fegengestribbeld, was
gezwicht voor zijn moeder, die dreigde
hem anders financieel niet meer te zul
len steunen, en was Gretha het hof gaan
maken. Endelijk was het dan zover ge
komen, dat hij de ingenieur om een on
derhoud had verzocht. Maar op het
laatste nippertje had hij zich terugge
trokken en was holderdebolder naar
Leiden vertrokken, vanwaar hij zijn
moeder had geschreven, dat hij er niet
meer aan dacht, Gretha Neerlandt tot
vrouw te vragen. Door een toeval had
de oude heer Van Santhoven die brief
gelezen, waarna hij zijn vrouw om op
heldering had verzocht, die alles op
biechtte. De vader achtte zich toen ver
plicht, de ingenieur op de hoogte te
stellen en had hem gesmeekt, het ge
beurde zijn'Vrouw niet kwalijk te ne
men. Zij had gehandeld uit verkeerd
begrepen moederliefde. Ook betreurde
hij het voor Gretha, althans wanneer
deze inderdaad van zijn zoon hield.
Maar de ingenieur had hem gerustge
steld: hij was er wel van overtuigd, dat
er geen sprak"e van een huwelijlc uit
liefde zou zijn geweest; bij Gretha was
het ook slechts berekening. Zij zou wel
spoedig over de teleurstelling heen zijn.
Met de heer Van Santhoven verwachtte
ook hij niet, dat Louis nogmaals komen
zou, maar zo ja, dan zou hij een; beleef
de weigering meegeven. Hij had maar
niet meegedeeld, dat hij zulks reeds de
eerste maal van plan was te doen!
Waarom zou hij de oude heer Van Sant
hoven pijn doen? Het was inderdaad
nobel van deze, hem volkomen op de
hoogte te hebben gesteld.
Noch zijn vrouw, noch Gretha wisten
er iets van. Hij had overwogen, het te
vertellen, maar daarna besloten, te
wachten. Het was wel zo goed als ze
ker, dat mevrouw Van Santhoven aan
zijn vrouw uitleg zou geven. Dan zou
haar vanzelf wel blijken, hoe goed hij
het voor had in zijn oordeel over de jon
gen losbol, die hij notabene de hand
van Gretha had moeten geven, als hij de
zin van zijn vrouw had gedaan!
Intussen was de toestand thuis nog
zeer gespannen, al toonde zijn vrouw,
die moeilijk onvrede verdragen kon, ook
pogingen tot toenadering, die hij niet
afwees.
Maar tot het vertrouwelijk onderhoud,
dat hij zo gaarne wenste, was het nog
niet gekomen. Tóch begreep hij, dat hij
het na de ontvangst der laatste brieven
uit Zuid,gtad, niet te lang meer kon
uitstellen, hoogstens nog enkele dagen.
Hij behoorde zijn vrouw in de herin
nering- terug te roepen, wat hij zeer
voorzichtig in hun verlovingstijd haar
had verteld en dat feitelijk niet de volle
waarheid was geweest.
Hij vreesde onder de gegeven om
standigheden thuis, dat zijn vrouw het
verhaal ver van vriendelijk zou opvat
ten, maar de gevolgen moest hij dan
aragen.
Ingenieur Mieras las nog een de lan
ge brief, die hij aan zijn moeder had ge
tikt, deed hem in een couvert, waarop
hij .met vaste hand schreef: ,,Aan mijn
lieve moeder, die ik nooit vergeten
heb."
Vervolgens deed hij het couvert in een
groter, dat hij aan Ina adresseerde, aan
wie hij bovendien een kort briefje
schreef," eindigend: „Uit alles blijkt, dat
je steeds meer en meer veld wint. Maar
handel met grootvader niet overijld,
kind. Doe niets zonder grootmoeder er
in te kennen en vraag desnoods advies
aan dominé Westwoud. Wanneer het
ogenblik gunstig is, tenminste zo lijkt
het mij toe, moet je je aan je groot
moeder bekend maken. Allicht zal dat
voor haar nog meer een aanleiding zijn,
om met grootvader te praten."
Thuis gekomen, bemerkte hij onmid
dellijk, dat zijn vrouw zeer geagiteerd
was. En de oorzaak wist hij ook weldra.
Zij vertelde hem, dat Gretha zo spoedig
mogelijk met een vriendin naar Duits
land wilde, om op verhaal te komen.
Het kind was de laatste dagen geheel
overstuur. En nu was die middag de
uitbarsting gekomen.
Met een gezicht, vertrokken van woe
de en gekrenkte trots, kwam met Gre
tha binnen.
„Ik vertel zo juist aan papa, dat je
een paar weken naar Duitsland wilt,
lieve", zeide haar moeder.
„Het mag zeker niet?" vroeg Gretha
vinnig.
„Ik heb nog niets gezeg meisje. Na
tuurlijk mag het Alleen begrijp ik
niet, dat het op stel en sprong moet.
Kun je niet-wachten tot de vacantie?"
„Ik moet enige tijd weg uit Arnhem!'
riep Gretha. „'t Is hier om radeloos te
worden. Als ik dat toch geweten had,
dat hij met mij jneelde, de
De ingenieur,, die reeds iets vermoed
de, begreep nu alles.
,,Wie heb je vanmiddag gesproken?"
vroeg hij zijn vrouw. „Mevrouw Van
Santhoven soms?"
,,Hoe weet je?"
„Ik weet sinds een paar dagen alles.
Heeft mevrouw Van Santhoven je op de
hoogte gebracht?"
- Mevrouw Neerlandt knikte, een me
delijdenden blik op Gretha werpend.
„Dat ik zo gek ben geweest, om iets
te geloven van de praatjes van die
losbol!" riep Gretha uit. .,'k Vergeef
het mijzelf nooit."
,,Tut, tut," suste haar vader. „Je
komt er wel overheen. Die losbol is het
niet eens waard, dat je woedend op
hem bent. Intussen ben ik blij, dat jul
lie nu ook op de hoogte bent en dat
jullie er nu van overtuigd bent, dat ik
een juist oordeel over Louis van Sant
hoven heb geveld. Het beste lijkt mij,
niet meer over het geval te praten. En
wat jou betreft, Gretha," hij sprak
ietwat spottend „je kunt, om van
de schrik te bekomen, wel een reisje
naar Duitsland maken. Wil je heel
gauw?"
„Als het kan, vandaag nog," zeide zij
vinnig. „Wanneer het onder de kennis
sen bekend wordt, schaam ik me een
ongeluk."
„Tja, daar moet je voor oppassen"
in haar woede bemerkte Gretha niet,
hoe ironisch-sarcastisch haar vader
sprak! ,,maar vandaag kun je niet
meer vertrekken. Ut kan wol zorgen,
dat je morgenmiddag een pas hebt, dan
kun je morgenavond met de nachttrein
mee."
„Prachtig," vond Gretha.
Haar verdriet was niet groot. Zij ken
de niet eens verdriet, 't Was alleen ge
krenkte trots, die haar woede veroor-
zaaljte. Zij kwam er ook spoedig over
heen. Want die eigen avond nog sprak
zij enthousiast over het Duitse reisje,-
maakte plannen, vroeg haar vader in
lichtingen en belde haar vriendin op
met de mededeling, dat deze zich ge
reed had te houden.
's Avonds laat, op de slaapkamer,
ontlastte mevrouw Neerlandt haar ge
moed, dat niet vrij was van sch-aidbe-
wust zijn.
,,'t Is toch een slag voor Gretha,"
vond zij.
,,Ben je mal, Adri. Zij is die slag nu
al vergeten. Zij heeft nu een prachtig
voorwendsel voor een reisje," spotte hij.
„Intussen ben ik blij, dat de ontkno
ping er is en ik hoop, dat het vooi het
vervolg voor jullie een lesje is."
,,Voor jullie?"
.Natuurlijk. Ik weet alles van de oude
heer Van Santhoven, die zo nobel was,
mij geheel in te lichten. Neem nu een
raad van mij aan, Adri, en tracht je
dochter niet uit te huwelijken. De naam
Van Santhoven trok je aan en er is
geld. En aan die ellendige waan zou je
je dochter opofferen. Liefde' komt i:i
tweede plaats. Als wij nu eens zo ge
trouwd waren!"
Hij sprak niet scherp. Integendeel, oP
een zachte, vermanenden toon. Vooral
zijn laatste v/oorden ontroerden haar.
„Uc meende stellig, dat Gretha me'
ongevoelig- was voor Louis van Sant
hoven. En diens moeder zag het Jiuw'f'
lijk graag...," verontschuldigde zij zien-
(Wordt vervolgd-)
