iiAnDEn-rnEUws
PUROt
Demonstratie met goed afgerichte
Politiehonden te Dirksland
iD
het
Kijkvensl
Speelweide en speelplaats
te Melissant
►en
>or
Zaterdag"! 2;;November 1949
No. 1870
IS
(e
\ucler-
Voor een half jaar naar
Amerika
De Directeur-Generaal in
de Biesbos
De „boef" kan niei iegen de hond op!
DE NIEUWE INTERLOCALE
TELEFOONTARIEVEN
[EU
DE BOERDERIJ
AAN DE VAL
Je'Blad
30t
Jpt nu,
onze
Isteedt,
gratis
jerichl lowen!
18
Radiostilte? De ronde tafel in
de Kamer Verkorting van mi
litaire oefentyd? Honden in
de kerkbanlien Maria ten Iie-
mei g«ïvapen?
Er zal dan na 15 November a.s. twee
(jal per dag in huis een uur stilte kun-
,(n zijn voor zover het van het radio-
ifstel afhangt, want om stroom te be-
jren zal er 's morgens en 's avonds
Jji uur lang niet „uitgezonden" wor-
len. Zoals de politie in de steden een
jiti-lawaai-campagne heeft gevoerd, om
IJ zenuwen der mensen niet te over-
jannen, zo zal ook dit stilzetten van
uitzending een weldadige rust bete
ken. Het is toch èl te bar, dat velen
,11 wansmaak hebben, dat heel de dag
1, radio gilt en tiert. Hier is een mooie
coef, die men nog flink moet uitbrei-
10. Al is er later weer electriciteit
[(iioeg, moest men toch het radiogeld
'laar sterk besnoeien. Het zou voor ve
il weldadig zijn.
De resultaten van de Ronde-Tafel-
ïnferentie zuUen nu spoedig in de
•weede en Eerste Kamer komen ter
i-ilkpuring. Daarna zal in het Paleis
Amsterdam de overdracht van de
(iivereniteit plaats hebben. Laten wij
1.*. alles met aandacht volgen. Want
ïi vormt een zeer belangrijke maar
di treurige episode in de geschiedenis
lil ons volk. Eén lid der Commissie is
[getreden omdat hem niet toegestaan
ird te zeggen, dat hij het er volstrekt
iet mede eens is. En Minister Drees
ipt dat de Kamers het nu met spoed
illen afdoen. Ja zeker, veel haast^ en
lefst maar geen critiek er op; dat staat
iet fraai voor het buitenland! Nu, wij
lopen dat de Kamerleden zich toch niet
illen laten beïnvloeden; onze indruk
iaar buiten is toch al miserabel, daar
u weinig aan bedorven worden, 't Zou
;h wel heel erg zijn als men op zo
iB belangrijk tijdsgewricht gekomen is
nog met meesmuilen zou moeten
iten passeren. Het nageslacht zal er om
1 Hier te lande wordt nu ook een be-
jin gemaakt de soldaten, die meer dan
2 maanden gediend hebben, korporaals
ld., die voor 3 Jan. 1948 in dienst kwa
len, te doen afzwaaien.
[Dat is toe te juichen, want 1 jaar
lefenen is voorlopig voldoende. En na-
Kurlijk spreken de finnatiën ook een
loordje mede, een groot woordje. Ja,
ve beleven weer een interessante tijd.
Wat wij vandaag op touw zetten halen
te morgen weer uit elkander. Onze
jmgens hebben er van gemaakt w'at er
te maken was. De methoden zijn
Inders dan vroeger. De sabels zijn op-
gen, zowel de lange van de hu-
iaren en de „veld" als de korte van de
nfanterie. 't Gaat nu om het schietwa-
Jen, dat nog wat intensiever moet wor-
len om meer effect te geven. Plus vlieg-
pachines boven je, die af en toe iets
g gooien. In vroeger eeuwen was
Ir in gebruik een alleraardigst „goeden-
lagknuppeltje", dat in gevecht van man
|ot man op de schedels neerdaalde. Maar
ich mg schoolgaande zagen we onze
Igenten ook met een ebbenhouten knup-
lel aan de gordel, waar zij allerge-
fceenst mee konden slaan. Het ding liep
Ireed uit tot een middellijn van circa
lo centimeter. Ben dodelijk wapen! La-
|er kwamen er sabels aan te pas. Dus
o héél oud is het gebruik van de knup-
lel nog niet.
jDe jacht is weer geopend. Dus trek-
im de fleurige' stoeten er op uit om het
Idel wild onschadelijk te maken. De
Toomse kerk bemoeit zich ook hier me-
Is: in Maastricht waren de kerkbanken
pet met de jagers en met de honden.
irs en honden werden allen geze-
l door de priester en de honden kre
ten op het kerkplein ook gezegend
ftood. Welk een godsdienst!
Het jaar 1950 zal in Rome als heilig
■aar gevierd worden. Heel Rome zal in
JEP en roer komen; uit.alle delen van
|e Wereld worden pelgrims verwacht.
pr zal goed op de trom geslagen
prden.
Voor deze gelegenheid zou ook dienen
|e Verheffing tot officieel leerstuk van
P hemelvaart van Maria. Dit wordt
geleerd, maar is nog geen dog-
pa of leerstuk. Intussen schijnt er hier
1 daar verzet te rijzen, en gaat het ge-
jucht, dat deze zaak in Rome in na-
pre studie genomen wordt. Dan komt
het later wel. Want er is geen haast bij.
En thans is Weert in Limburg in op
schudding omdat Maria daar aan ze
ker jongeling zou verschenen zijn. De
boom waaronder dat gebeurde is door
de mensen al tot bedevaartcentrum ge
maakt. Maria deelde iets mede, dat de
jongen niet vertellen mag en ze komt
nog eens terug. Dan zal er iets gebeu
ren, zo zegt hij. Wanneer dat zal zijn
mag de jongen niet zeggen, maar „de
kranten zullen wél tijdig gewaarschuwd
wolden."
Arme mensen, die met zulke beuzelin
gen worden bezig gehouden.
WAARNEMER,
Ruw e'f h u i d
Ruwe handen
Ruwe lippen
Betaling miar idraagkracht
De E.C.A.-missie in Nederland heeft
doen weten, dat in 1950 een beperkt
aantal jonge boeren in het kader van de
Technische Hulpverlening aan de Mars
hall-landen in aanmerking kan komen
voor deelneming aan een studiereis van
circa een half jaar naar de Verenigde
Staten van Noord-Amerika.
Het Ministerie van Landbouw, Visse
rij en Voedselvoorziening, het Koninlilijk
Nederlands Landbouw-comité en de Ne
derlandse Christelijke Boeren- en Tuin
dersbond, die de uitzending organiseren,
streven er naar voor deze personen - ui
verhouding tot hun financiële draag
kracht - gelden bescihkbaar te krijgen,
teneinde de verschillende onkosten te
dekken. In verband met de korte tijd,
aie thans nog voor de voorbereiding
resteert, is het noodzakelijk, dat gega
digden zich zo spoedig mogelijk (in ieder
geval vóór 18 November a.s.) opgeven
bij één der twee laatstgenoemde orga
nisaties, beide gevestigd te 's-Graven-
hage, Raamweg 28.
Hierbij dient men uitgebreide gege
vens te overleggen omtrent leeftijd,
schoolopleiding, practische ervaring op
boerenbedrijf met omschrijving in de ja
ren 1946, 1947 en 1948 - eventueel van
ouders of verzorgers), gezondheidstoe
stand etc.
Men kan kiezen tussen een vijftal
soorten bedrijven, waarop men bij voor
keur geplaatst wenst te worden, nl.
veehoudersbedrijf, gemengd bedrijf met
varkenshouderijen, klein bedrijf met
varkens en kippen, gemechaniseerd ak
kerbouwbedrijf of een fruitteeltbedrijf.
------O------
De Directeur-Generaal der PTT en de
Hoofddirecteur der Posterijen brachten
dezer dagen een bezoek aan de Bies
bos. Zg maakten de merkwaardige post-
bestelling, die beurtelings per motor
boot, per roeiboot of te voet geschiedt
mede, om zich op de hoogte te stellen
van de postale verzorging van dit moei
lijk bereikbare gebied.
De Directeur-Generaal kon bij deze
gelegenheid de bewoners verblijden met
de mededeling, dat de Biesbos telefo
nisch zal worden aangesloten, d.m.v. een
stuk oude zeekabel tussen Nederland en
Engeland, die het PTT-kabelschip „Pool
ster" uit de Noordzee heeft opgevist.
De aansluitingen zullen gemaakt
worden in de Brabantse Biesbos, de ka
bel zal lopen van Drimmelen uit naar
een kabelkast in de polder.
Daar vandaan zullen dan luchtlijnen
lopen naar de 24 nieuwe telefoonabon-
né's. Van Drimmelen zal een speciale
luchtlijn worden gelegd naar het kan
toor Made, waardoor de mogelijkheid
wordt geschapen dat de abonné's in de
Biesbos ook 's nachts met het Neder
landse telefoonnet in verbinding blijven,
zodat zij 24 uur per dag over hun tele
foon zullen kunnen beschikken.
Dit is uiteraard een uitkomst voor
deze bevolking, die tot nu toe zeer ge
ïsoleerd heeft gewoond.
De opgespoorJe misdadiger hehoeft niet'
te proheren weg te lopen. Onverschroh-
hen valt de hond aan, ook al wordt
naar hem geslagen.
Zaterdagmiddag had te Dirksland een demonstratie plaats met Politie-honden
op de hofstede „Groeniewoxid" van de heer Struik te Dirksland. Het was ver
bazend koud, waardoor het bezoek niet zo groot was. Toch, wie eenmaal op
het terrein was, liet zich door de kou niet wegzenden, daar de verbluffende
staaltjes der goed afgerichte politiehonden de aandacht doorlopend gespannen
hield.
Dresseerclub op Flakkee
Ook op Goeree en Overflakkee hebben
we politiehonden. 'Dit is misschien niet
zo algemeen bekend, waarom het nut
tig kan zijn, er een en ander van mede
te delen. De „Politiehonden-dresseer-
club Goeree en Overflakkee heeft tot
Voorzitter Wachtmeester Veldkamp van
Herkingen en tot secretaris-penningm.
Wachtmeester Hogerheide te Dirksland.
De club is aangesloten bij de K.N.P.V.,
de Koninkl. Nederl. Pol. Vereniging.
Herhaaldelijk worden er met deze hon
den oefeningen gehouden, met twee
waarvan nu voor het publiek een de
monstratie werd gegeven, nl. met „Red-
die" van Wachtm. Hogerheide en met
Johnyvan jachtopziener van Broekho
ven te Dirksland. Voorts waren ook over
gekomen (door omstandigheden een
uur te laat) de heer van Duyl van Rot
terdam met de hond „Nero", de kam
pioen van Zuid-Holland, en de heer van
Zalen uit Den Haag met „Dulon". Vier
honden namen dus aan deze demonstra
tie deel. Uit andere plaatsen waren
meerdere genodigden. Wethouders enz.
tegenwoordig.
Burgemeester van Heyst opent.
Burgemeester van Heijst nam voorde
microfoon plaats (het terrein was van
luidsprekers voorzien door de heer v. d.
Heide) en zette uiteen hoe deze middag
te zien zou worden gegeven, hoe de po
litie omgaat met zijn hond. Niet al
leen uit liefde tot de dieren, maar ook
om ze dienstbaar te stellen in het poli-
tie-werk. Belangrijk is, aldus spr., dat
de politie de dressuur geheel doet in
vrije tijd, wat een grote opoffering mee
brengt. Spr. hoopt dat de demonstratie
bij zal dragen tot meerdere waardering
van het politie-werk.
Daarna werden de deelnemers met hun
hond aan het publiek voorgesteld.
Wachtmeester Vos was de reporter en
riep de namen af. De heer de Haan uit
Den Haag, secr. van de afd. Zuid-Holl.
K.N.P.V., had de leiding.
Demonstratie
Eerst werd vertoond het volgen der
honden aan de lijn. De geleiders liepen
met hun honden rechts of links van
zich het terrein heen en terug af. Daar
na onaangelijnd, waarbij gecomman-
AANTAX, WERKLOZEN GESTEGEN
MET RUIM ACHTDUIZEND
In de maand October is het aantal bij
de arbeidsbureaux geregistreerde man
nelijke werklozen gestegen van 41.236
tot 49.246. Daarvan zijn 35.866 geheel
werklozen en 12.092 tewerkgestelden bij
een object van de dienst uitvoering wer
ken enwachtgelders. De yraag naar
mannelijk personeel daalde vai^ 25.109
tot 21.688.
Cliché „Haagsch Dagblad"
Speuren aan de lijn is het gewone werk.
Zonder lijn zou men de hond niet hij kun
nen houden. Een weggeworpen Inhrekers-
werhtuig, een mee van een moordenaar,
alles zoeht de hond op. Zigzag gaat hij
hier ouer het terrein.
deerd werd: rechts of links, waaraan de
hond prompt voldeed. Op een gegeven
moment werd de hond „afgelegd", dwz.
de hond Icreeg commando te blijven lig
gen, terwijl de geleider doorliep. Op het
punt van uitgang liep de geleider terug
langs de hond heen, waarbij de hond
moest blijven liggen.
Vervolgens werd gedemonstreerd het
volgen van de hond (onaangelijnd) ter
wijl de geleiders op hun rijwiel over de
weide reden. De honden bewogen zich
precies naast het rijwiel en kwamen
niet vóór de voorband uit.
Kleine voorwerpen zoeken. De heer
de Haan wierp op een terrein van circa
15 m2 drie kleine voorwerpen uit (pa-
tronenhulzen) die door de honden in
circa 2 minuten moesten worden opge
zocht. Prompt, en binnen de bepaalde
tijd werden de voorwerpen bij hun
„baas" gebracht.
Het springen over een schutting van
1.75 m hoogte verliep vlot. De hond (en)
sprongen er over heen en bleven achter
de schutting tot het commando „terug"
werd geroepen, waarop zij dit kunst
stukje herhaalden. Over de haag van 1
m ging het eveneens zo, waarbij „Du
lon" geen enkel takje raakte.
„Reddie" van dhr Hogerheide wist
ook prima te aporteren, ofschoon het
ons voorkwam, dat de hond ietwat ze
nuwachtig was. De oorzaak daarvan lag
misschien aan de afleiding door het pu
bliek.
Het bewaren van voorwerpen dwong
ook bewondering af. De vier honden
kregen op verschillende afstanden een
ledige zak te bewaken. Na(Jat zij enkele
ogenblikken het voorwerp hadden be
waakt, kwam een zgn. ,,boef" op het
terrein, die trachtte de voorwerpen weg
te nemen. Daarmee kwam hij echter van
een koude kermis thuis. De arm van ,,de
boef" was voldoende afgeschermd, an
ders was het minder goed afgelopen!
Deze politiehonden waren er ook op
afgericht om stil en rustig te blijven bij
lossen van een pistoolschot. Zij hielden
zich prachtig ook bij het voedsel weige
ren. Het is wat voor een hond, als je
zo graag bokking lust en er worden er
drie voor je neus gelegd, om ze dan te
laten liggen? Een prachtig staaltje van
goede dressuur!
Het zgn. „man-werk" dat daarop
volgde was zeer' interessant. De „boef"
werd, thans geheel in leder gekleed het
terrein op gestuurd, zgn. „op de
vlucht." De hond er op af (één voor
één, dus 4 demonstraties) en ofschoon
„de boef" zich met een stok verdedigde,
deinsden zij daar niet voor terug. De
„boef" werd gegrepen en kon niet meer
loskomen. Wanneer,„de boef" stil stond,
moest de hond loslaten en alleen de
persoon bewaken, waaraan alle vier
prachtig voldeden. Dan volgde het
transport van ,,de boef" door de gelei
der, waarbij de hond zonder te bijten
er naast liep. Maar plots, wanneer ,,de
Tekening en cliché welwillend afgestaan door „Haagsch Dagblad"
boef" probeerde te vluchten, werd hij
door de hond in zijn kuiten gepakt, (in
dit geval in de dikke lere broek) zodat
van ontkomen geen sprake was.
Mooi was ook, hoe de hond zijn baas
verdedigde zonder commando. De ge
leiders legden hun hond aan het begin
van het terrein af en liepen alleen verder.
Op een gegeven ogenblik werd de gelei
der aangevallen door de boef, waarop
de hond ogenblikkelijk afvloog en zon
der commando zijn baas verdedigde.
Ook op een rijwiel wist ,,de boef"
niet te ontkomen. In een oogwenk had
den ze hem aan z'n broekspijp!!
Het terugroepen, wanneer de hond op
„de boef" was afgesteld en tot op 25
m genaderd, was ook een treffend staal
van dicipline. Bij het zgn. „schijnstel-
len", wanneer de hond in volle vaart op
de boef afstoof, en het commando ,,foei"
werd gegeven beet de hond niet, maar
bewaakte zijn slachtoffer slechts.
Zo werden er dien middag diverse de
monstraties gegeven, die aller bewonde
ring afdwongen. De Flakkeese politie
honden, zowel die van jachtopziener
Broekhoven als die van wachtmeester
Hogerheide voldeden zeer goed aan hun
commando's, en bleken prima te zijn
afgei'icht. Ook Dulon" van de heer van
Zalen was prima in actie en ,,Nero" van
dhr van Duyl niet minder, maar daar
voor is hij ook de kampioen van Zuid-
Holland.
We weten niet of er stropers op het
terrein aanwezig waren, maar die kun
nen hun hart wel vast houden! Een
maal in de greep van zo'n politie-hond
komt men er niet meer tussen uit!
Jammer dat het weer zo koud was,
waarom velen deze demonstratie niet
konden bijwonen. De dresseerclub doet
het beste, de demonstratie nog eens te
herhalen. Maar dan bij meer geschikt
weer. Zij kunnen dan zeer zeker reke
nen op grotere belangstelling van de zij
de van het publiek.
Aan het slot dankte de heer de Haan
voor de belangstelling en de deelnemers
voor hun afgelegde proeyen.
Cliché „Haagsch Dagblad"
Di( is oen speurhond, wat weer heel wat
anders is dan een politie - palrouillehond.
Deze gehreveteerde speurhond, in dienst
van het crimineel onderzoek, is speciaal
afgericht op het zoeken naar opium, fli/
ruikt het door alles heen. Zo snuffelt hij
hier in een kast en haalt de opium te
voorschijn.
In 1948 besloot de Raad van Melis
sant om een nabij de kom der gemeente
gelegen strook gemeente-grond te be
stemmen tot speelweide voor de school
gaande jeugd. In overleg met 4e firma
Coppijn te Groenekan (Utr.) werd een
plan voor beplanting en indeling van
het terrein samengesteld, waarna in No
vember 1948 de beplanting door de
schooljeugd plaats vond. Het terrein,
dat tegelijkertijd met graszaad werd in
gezaaid, biedt thans een fraaie aanblik.
De in grote hoeveelheid geplante bomen
en heesters zijn de droge zomer goed
doorgekomen en geven nu reeds een
aangename beschutting. In het voor
jaar 1950 zal de jeugd naar hartelust
van de weide gebruik kunnen maken.
Bij de indeling van het terrein is er
rekening mede gehouden, dat het voor
ste gedeelte kan worden bestemd tot
speelplaats vóór de kleinere jeugd. Op
het linkergedeelte naast de toegang zijn
zandbakken gedacht met rondom ban
ken voor de vergezellende moeders,
welke in de schaduw der bomen op haar
kroost toezicht kunnen houden. Aan de
rechterzijde is er ruimte uitgespaard
voor de plaatsing van enkele toestellen,
zoals een wip, een schommel, een klim-
kooi e.d. Teneinde de laatste plannen te
kunnen verwezenlijken, is thans een
commissie uit de burgerij opgericht om
de speelplaats in te richten en verder
te exploiteren. In de commissie hebben
zitting de heren:
D. van Heijst, Burgemeester;
H. van Rossum, Wethouder;
D. Leijdens, Wethouder;
J. van Dijke, gem. secretaris;
H. T. Borgman, hoofd Openb. School;
C. A. Israël, Hoofd Chr. School;
K. Blokland;
A. W. van Kempen;
L. J. Keizer;
Th. Keizer;
Th. van der Spaan.
Daar het gemeentebestuur zich te
recht op het standpunt stelt, dat, nu de
gemeente de kosten van inrichting der
speelweide voor haar rekening heeft ge
nomen, de aanleg der speelplaats door
particulier initiatief dient tot stand te
komen, is het de eerste taak der com
missie de daarvoor nodige gelden bijeen
te brengen. De commissie twijfelt er
niet aan, dat na door het gemeentebe
stuur gestelde daad, de burgerij in het
belang harer jeugd niet zal aiChter blij
ven. Van de heer Kamstra, directeur
der ambachtsschool, is bereids de toe
zegging ontvangen om de gewenste toe
stellen zoveel mogelijk op school te la
ten vervaardigen, zodat de commissie
van goed en goedkoop materiaal over
tuigd kan zijn. Daar de commissie de
speelplaats ziet als een zaak van ge
heel de bevolking, heeft zij gemeend de
gelden niet via een bazar bijeen te bren
gen, doch middels een huis aan huis-
coUecte op elke burger een beroep te
doen. De collecte zal plaats vinden in
de week van 1419 November a.s. Mo
ge de commissie haar mooie doelstelling
met een schitterend resultaat bekroond
Voor abonnementen en advertentiën
kan men zich vervoegen bij onze
plaatselijke agenten.
WAAROM GHANDI GEITEMELK
GEBRUIKTE
Toen Ghandi ontdekte, welke wreed
heid er met de productie van koemelk
in zijn land gepaard ging, deed hij een
gelofte deze melk nooit meer te drin
ken. Vooral het lot der kalveren deed
hem leed, omdat de veehouders hen niet
zo veel melk overlieten als ze moesten
hebben. De stierkalveren liet men dik
wijls verhongeren.
Bij een ernstige ziekte van Ghandi
konden zijn vrienden hem tot het drin
ken van geitemelk overhalen, aangezien
zijn gelofte alleen betrekking op melk
van koeien had. Hij meende, dat de jon
gen van een geit een beter lot hadde;i
dan de kalveren.
Mensen, die de toestanden in Indië
goed kennen, beweren dat bij de geiten
zich hetzelfde kwaad voordoet en dat
de ongewenste bokjes door de slagers
worden afgemaakt.
Het gedrag van Ghandi doet ons mis
schien denken aan een spitsvondigheid.
Ghandi heeft echter zelf verklaard, dat
het terugkeren tot melkgebruik na een
ernstige ziekte de tragedie van zijn le
ven is geweest.
Het bericht in de dagbladen betref
fende de afkondiging van het Besluit
tot inwerkingtreding van de wijziging
van het Rijkstelefoonreglement 1929 -
een verandering in de tariefiëring voor
het interlocale telefoonverkeer - heeft
tot enig misverstand aanleiding gege
ven. Zoals reeds via de dagbladpers is
medegedeeld, zal de invoering van de
nieuwe tarieven slechts zeer geleidelijk
geschieden, nl. in gelijke tred met de
technische ontwikkeling van het Ne
derlandse telefoonsysteem.
)VER
JKE:
Dg bij
K
DOOR H. NOORMAN
"U zult wel gelijk hebben. Maar zo-
Fel is mij onverklaarbaar. Men wil
P»ns iets goeds doen en kan toch dat
pede niet bereiken, omdat een ander
*Senstajid biedt."
i.'lt Weet niet, wat je bedoelt. Maar
pat weet ik wel, dat die ander alleen te-
|enstand bieden kan, omdat God het wil.
^la de Heere het niet wil, gebeurt het
piet."
'iVindt u dan in het leven niet veel
padselachtigs en onverklaarbaar?"
'.Ja, heel veel zelfé. 'k Weet er in
?ta, eigen leven van mee te praten.
'k heb het er wel moeilijlc onder
pnad. Maar meer en meer heb ik door
n"^ genade geleerd, alles aan Hem
bn V ^^'^^^- Hij meent het goed met
F^' Klem je maar vast aan de Heere
r^us, kind. Dat alleen geeft vrede in
r ^'el. En dan kun je alles dragen, al
bv I zwaar, 'k Heb wel het
L gehad, of ik sterven zou van
r^net Maar God gaf kracht, om te
Wagen?»
«Toen uw jongen stierf?" vroeg Ina.
„Ja, dat knaagde ook. Maar 'k wist
mijn jongen in de hemel. Dat was een
heerlijke troost. Later was iets veel er
ger. Ik kan dat niet vertellen, maar
't ging door vlees en bloed. En tóch
was de Heere daar weer, om mij te
schragen."
De korte samenspraak, die diepe in
druk op Ina maakte, moest gestaakt
worden, want de dienstbode verscheen
weer. En op het erf kwam ook bewe
ging. De koeien, die graasden langs de
zeedijk, werden samengedreven, om ge
molken te worden. En van het land
kwamen de paarden, begeleid door twee
knechts. Even later vertoonde zich de
korte gestalte van boer Mieras in de
deuropening.
„Goeden avond samen."
Hij sprak, nu zijn vrouw er bij was,
vriendelijker dan anders. En het was,
of op zijn stug, stroef gelaat een milde
trek kwam, toen hij naar de ruststoel
liep en het oudje over het hoofd streel
de. „Een goeden middag gehad, vrouw?'
„Een prettige middag. En de juffrouw
blijft eten vanavond."
„Als u het tenminste goed vindt", vul
de Ina lachend aan.
„Mij bestig. De juffrouw eet met haar
eigen mond. En wij hebben gelukkig
nog."
Hij ging zitten in een armstoel. Iet
wat ineengedoken. H^j was zichtbaar
vermoeid. En nu pas ontdekte Ina, hoe
oud haar grootvader was. Wanneer hij
stond of liep, viel het niet zo op. Ook
trof het haar diep, dat hij niet een
vredigen trek bezat, zoals zo vaak op
het gelaat van oude mensen. Zoals ook
bij de boerin, die ten slotte toch steeds
aan haar stoel gebonden was. De boer
van de Val waS schuw. Behalve die ene
keer, op die Zondagmiddag in de cor
ridor van de pastorie, had hij haar nog
niet goed gezien. Het was haar opgeval
len de enkele malen, dat zij hem gezien
had. Ook nu deed hij het niet. Rusteloos
zwierven zijn ogen door het vertrek of
door de ruiten naar buiten.
Zonder iets te zeggen, dronk hij zijn
kop koffie leeg en de rusteloze ging
weer op het erf, sprekend met de ar
beider, die onder de koeien zat.
Ruim een half uur later, de arbeiders
waren vertrokken op de ene inwonende
na, schikten zij zich aan tafel, terwijl
Ina de boerin bediende.
Daar zat Zacharias Mieras. De pet
op het hoofd. Want hij was de baas. De
knecht, een jonge kerel nog, verlegen
als wat, was blootshoofds. Verder was
er de dienstbode. En dan Ina, die vlak
bij de ruststoel zat, om zo nodig haar
grootmoeder te helpen. Zo viel het, dat
zij recht tegenover haar grootvader
kwam te zitten.
De l?oer nam de pet af en hield die
voor de ogen. Ina verwachtte, zoals in
de pastorie, een overluid gebed. Maar
zij vernam geen geluid. Tot zij in eens
bespeurde, dat ieder voor zichzelf bad.
Het begin van de maaltijd, er was
overvloed van brood en kaas en eieren
en melk, was gedwongen. De boerin
vroeg zo nu en dan wat. En de boer
gaf korte antwoorden. De anderen zei
den niets. Het speet Ina even, dat zij
gebleven was. In de pastorie waren de
maaltijden altijd zo gezellig. Maar zij
zat in het schuitje en moest zich redden.
„Eet u dat allemaal op?" vroeg zij
de arbeider, die een stapel gesneden en
gesmeerd brood vóór zich had, die stel
selmatig minderde.
De jongeling kleurde. En 'knikte.
Want zijn mond was te vol, dat hij zou
kimnen spreken. Gesteld, dat hij ant
woord gegeven had.
Zacharias Mieras lachte luid. Tóch
was zijn lach niet prettig aandoend.
„We zijn geen jonge juffer, hoor. De
hele dag hard in de buitenlucht ge
werkt."
„Ik kan met geen mogelijkheid twee
van deze grote sneden brood op", ver
klaarde Ina.
„Geen wonder, dat de juffrouw zo
smalletjes is. Je moest hier op de" boer
derij zijn."
„Nu, als ik niet in de pastore logeer
de, zou ik hier best een paar maanden
willen zijn", lachte Ina.
„Dan kom je later nog een paar maan
den hier", vond de boerin.
„Neen, neen, dat gaat niet. Ik zal
weer blij wezen, in het ziekenhuis te
zijn."
Het ijs was in eens gebroken. Tot ver
bazing van de dienstbode, die de arbei
der al eens aankeek, praatte de boer
over het ziekenhuis en over Amsterdam
en Rotterdam. Het bleek- Ina, dat hij en
kele malen in de hoofdstad en meerma
len in de Maasstad was geweest. En er
over vertellen kon ook.
„Ik dacht, dat Zuidstad al groot ge
noeg was voor u, schertste Ina, doe
lend op zijn eigen woorden van de vo
rige week.
„In een stad zou ik niet graag willen
wonen. Maar er eens gaan kijken, dat
is wat anders. Eet de juffrouw niet
meer?"
„Neen, dank u, Mieras. Ik ben heus
voldaan."
„Je gaat net zo mager weg, als je
gekomen bent", meende de boer.
„Ik vind, dat ik niet zo mager ben",
lachte Ina, die inwendig schik had in
de resoluutheid van haar grootvader,
maar ook in het feit, dat hij zo sprak.
„Nou, Stien zag er op die leeftijd an
ders uit, hé moeder?"
„Ja, maar een stadskind of een boe
rendochter, Zacliarias. Welk een ver
schil!"
„Heb je altijd in een stad gewoond?"
„In Zwolle geboren en later in Am-
hem gaan wonen. Niet eens zulke gro
te steden."
Het gesprek duurde voort. Ongehoord
feit. Want het eten was gedaan. En op
de boerderij zat men geen minuut lan
ger aan tafel dan strikt nodig was.
Op een gegeven moment liet Ina zich
ontvallen, dat zij een gymnasium door
lopen had.
„Zeg nou nog eens, dat u niet van de
deftigheid komt", daagde Mina uit.
„Daarvoor hoef je niet deftig te zijn.
Mijn vader moet ook hard werken voor
zijn brood."
„'t Zal er werken naar zijn. Wij wer
ken, hé Kees?" zei Mieras tot de ar
beider.
„Maar als mijn vader en zijn colle
ga's er niet waren, kon u niet werken",
troefde Ina. ,,Want dan was er gen
land van betekenis.'/
„Heb ik van mijn leven", verbaasde
de dienstbode zich.
Natuurlijk niet. Die zorgen, dat er
goede dijken en kanalen en sluizen ko
men? De waterbouwkundige ingenieurs
zou ik denken."
De boerin keek haar scherp aan.
„Is je vader dat, Ina?"
(Wardt vervolgd.)
