Snoepje van de wéék Vt^
den Hertog
#W/^^^
B. A. DE GAST
DeGruyter's
Billijk te koop:
Een mooie
lederen portefeuille
GEBROEDERS. DE WAAL
WALCHEREN IN NOOD!
J
Zwarte Mantel
MMPTÖRP/MÏ
Prijs slechts f 2.90
DE BOERDERIJ
een zakje met heerlijke versnapering^^ lU
Voorstraat 15 Midöelharnis
Vulpenreparaties
Gebr. de Waal - Middelharnis
portemonnaie, cigarettenkoker,
actetas? U kunt er geschikt
voor terecht bij
ZANDPAD B 245
MIDDELHARNIS
NEBOR-KRUIDEN
NEBOR VERKOOPKANTOOR
VERSCHENEN
TELEF. 228
DIRKSLAND
Adverteren in „Eilanden nieuws" heeft altijd succes I
r
AAN DE VAL
D
omt
tijd
brac
Jaai
Pold
Vooi
lijkh
wij 1
ten
den
stelt
ven
waaj
het
hier
eenig
na di
waar
Jaar<
Midd
stich
dor
Pot,
ke O!
gen,
wij n
stelle
eenig
ter de
re 14
volg-e;
feedij li
der F
Ruygl
en Ai
kers;
tijd n
dijkt
zelfs i
de Jol
Betref
af alk
devoei
vinden
en ve
trent
vonder
ten op
deezer
ze Lee
wij hie
naar 1;
g'eworc
ende n
chel in
noemdf
Gorzen
aan voi
Dat
twijfel,
de bedi
Registe
sedert
aangew
Jaaren,
in oude
Jaare 3
getal vi,
geene i
nieuwe
ponding
dert tot
en onde
getal vE
Dorps o
Verde
dere za
voort:
,,Deez
ende aai
de schoi
mag gei
halve ve
breede
men bep
een stee
pronken(
een fraa
Historie
Middelha
al Menhi
merken,
een verg
doen oc
't vervol
Jaare 16:
den uit h
huuringei
op Verpa
thorys Z(
haar wer
teeren, de
1633 wee
FAMIUE-BERICHTEN
VJ
Met grote vreugde en dank
baarheid geven wij U kennis
van de voorspoedige geboorte
van ons zoontje
JOHAJSTNIS JACOBUS
COBNELIS
(Han)
J. J. C. de Lignie
D. F. de Lignie-
den Hollander
Herkingen, 2 Oct. 1949.
Molendijk 35
Enige kennisgeving.
VERLOOFD:
NELY KNAPE
en
KEES DBIESSE
Dirksland,
Straatdijk A 503
11 Oct. 1949.
Middelharnis,
Lijnbaanstraat C 243
Receptie 11 October 1949 van
7 tot 9 uur te Dirksland.
Heden overleed na een kort
stondig smartelijk lijden on
ze geliefde Broeder en Oom,
de heer
JOHANNÏS v. DOEL
in de ouderdom van ruim
78 jaar.
Ons van Uw deelneming
overtuigd houdende,
Sommelsdijk:
E. V. d. Doel
Melissant:
M. E. V. d. Doel
Melissant, 1 Oct. 1949.
Sas 500
De. teraardebestelling heeft
plaats gehad op Dinsdag 4
October op de Algemene
Begraafplaats te Melissant
des nam. 2 uur.
DANKBETUIGING
Voor de zeer vele bewijzen van
deelneming betoond tijdens het
overlijden van onze innig ge
liefde Moeder, Behuwd- en
Grootmoeder, Zuster en Tante
mej.
HENDRIKA BLOK
Weduwe van de heer
CJomelis v. d. Boom
betuigen wij langs deze weg
onze oprechte dank.
Namens de Familie,
M. V. d. Boom Cz.
Sommelsdijk, October 1949.
Nieuwstraat B 73.
BIJ AANKOOP VAN Fl. 2.50 AAN DE GRUYTER'S ARTIKELEN
DANKBETUIGING
Voor de zeer vele blijken
van belangstelling ondervonden
voor en tijdens ons huwelijk,
zeggen wij ook mede namens
wederzijdse ouders onze.harte
lijke dank.
P. Kieviet
M. P. Kieviet-v. Driel
Sommelsdijk, Oct. 1949.
Enkele Ring A 98.
Priina eiken Clubste!
Ronde tafel - Dressoir
1 stel Armstoelen (leer
bekleding)
1 stel Armstoelen (stof-
bekleding)
Mooi Holtap karpet
Te koop een zo goed als nieuwe
maat 46. Inlichtingen bij de
agent van dit blad. Pieter
straat 214, Goedereede.
<2& Speciaalzaak-
ScAepensk. }JJ TSottsïdam. TelAsyio
werden met goed gevolg gebruikt tegen suiker
ziekte. Vraagt U ook eens inlichtingen bij het
PLEINWEG 55b ROTTERDAM-Zuid TELEF. 75463
door
BRAM VAN DISHOEK
en met voorwoord van de Edelaehtb. Heer D. KODDE,
BURGEMEESTER TE ZOUTELANDE
die o.m. schrijft:
Gaarne beveel ik dit boek aan, opdat er meer
in'zicht home in dat wat Walcneren leed. maar
niet alleen dat. maar oor opdvt gezien ivorde
wat de zonde leiveegbrachi.
125 bldz. druks. Pfachtig papier-
Gebonden in mooie in 2 kleuren uitgevoerde band.
Duidelijke letter. Keurig geïllustreerd.
Boekhandelaren, wederverkopers, enz. korting.
Na ontvangst van bedrag franco toezending door
geheel Nederland.
Een uitgave van:
LANGE NIEUWSTRAAT 52A UTRECHT
GIRONUMMER 51557
34
V._
DOOR H. NOORMAN
Ina begreep er natuurlijk niets van,
maar vroeg niet verder naar de bete
kenis, die haar overigens koud liet.
Haar doel was iets heel anders.
„Zijn we daar dichtbij?"
„Waarbij? O, de Val?" De kapitein
dacht er niet eens meer aan. „Ginds.
Bij die lantaarn en die watermolen."
Ina keek en keek, maar zij zag niets.
AUeen zeedijken, op een behoorlijken af
stand waarvan de boot voer.
Maar even later werd het haar dui
delijk. Want inderdaad zag zij een ste
nen gebouwtje, waarop een lantaarn
was geplaatst. En bespeurde zij de
draaiende wieken van een watermolen.
Zo'n ding had zij nog nooit gezien. Br
waren minstens acht wieken, alle on
derling verbonden, naar het haar toe
scheen. Ten slotte zag zij ook nog een,
lange mast op de dijk staan. „Van de
stormwaarschuwingsdienst," verklaarde
de kapitein. ,,Maar nu is er niet te
waarschuwen."
Langs de dijk graasden enige koeien
en over het water scheerden witte vo
gels, die haar als zeemeeuwen werden
aangeduid. Overigens waren er geen le
vende wezens te bekennen.
„Die dijk is zeker erg hoog?" vroeg
zij. „Want ik zie heel geen huizen. Zelfs
de daken er niet van."
„Br zijn daar geen huizen. Maar éne
boerderij."
Ina kwam tot haar doel.
„Eén boerderij En anders geen hui
zen en mensen in de buurt? Wat een
eenzaam en ongezellig wonen!"
„Zijn die mensen gewoon."
De kapitein gaf wel antwoord, maar
hij deed het zo kort mogelijk.
„Het zal hun ook niet veel kunnen
schelen", dacht de stuurman, die nog
niets had gezegd. ,,Die boer en zijn
vrouw zijn al tamelijk oud. Hoe oud zou
de boer van de Val zijn, kapi?"
,,Weet ik veel. Zeventig misschien."
Ina veinsde, dat het tweegesprek haar
koud liet. In waarheid luisterde zij in
gespannen toe.
En zij wist genoeg!
De boer en zijn vrouw oud. Dus, het
kon wel niet anders, leefden haar groot
vader en grootmoeder nog en woonden
zij nog op de boerderij, waar haar va
der geboren was!
Zij had nooit kunnen denken, dat zij
zo spoedig te weten zou komen. Wel had
zij nog geen volstrekte zekerheid, maar
feitelijk was twijfel buitengesloten.
Nog even vertoefde zij in de stuurhut,
om dan naar beneden te gaan, de ka
pitein bedankend voor zijn vriendelijk
heid. Hij bromde alleen wat terug.
Na hoogstens tien minuten bespeurde
zij, dat de boot verder zee in draaide,
om vervolgens met een grote zwenking
d/É kop te wenden. En regelrecht voer
de stomer een haven in.
Dat was, haar vader had haar hier
omtrent ingelicht, de lange haven van
Zuidstad, zodat er gelukkig een eind
aan de reis gekomen was.
Het was opeens zeer stil geworden op
de boot, wat haar verbaasde. Zij wist
niet, - dat de machines slechts op halve
kracht werkten, zodat er niets meer
trilde.
Statig gleed de vrij grote boot tussen
de twee dijken door, die nauwelijks tien
meter van het schip verwijderd waren.
Dan ging Ina, koffertje aan de hand,
naar de voorplecht en werd geboeid
door het panorama vóór haar.
Daar lag het oude stadje, waar zij
nainstens enige maanden vertoeven zou,
om op krachten te komen. Zij voelde
zich overigens niet vermoeid en vrij
fris. De zeetocht had haar goed gedaan.
Voor het eerst ging zij nu in ernst
denken aan hen, die haar verwachtten.
Zouden die predikant en zijn vrouw aar
dige mensen zijn? En was het een leuk
gezin? Mien beweerde van wel. Nu, als
zij er waren als Mien, dan was het wel
in orde.
Zou die dominé haar geestelijken strijd
kunnen begrijpen? En zou zij vrij met
hem er over kimnen praten? O, zij
snakte zo naar meer licht...
En dan in ene: dus grootvader en
grootmoeder leefden nog! Zou het haar
gelukken een toenadering tot stand te
brengen
Zij moest het toch voorzichtig probe^
ren. Want zó deugde het niet. Haar va
der verlangde ook naar verandering en,
verbetering der verhouding, al had hij.
haar dat niet bepaald rondweg ver
klaard.
De stoomfluit liet haar doordringen
de stem. horen.
Nu, dat was wel overbodig, dacht Ina,-
want ieder zag de boot aankomen,
't Was blijkbaar een evenement in het
stille stadje, want op de kade stondea
heel wat mensen te wachten.
De stomer was nu vlak vóór de wak
Ina liet haar blikken langs de mensen,
glijden tot zij bleven rusten op een rijzig
heer, die vergezeld was van een jong.
meisje. Zij keken haar richting uit. En.
de heer lichtte de hoed. Waarop Ina
glimlachend terugwuifde.
Dat was dus dominé Westwoud! En
dan was het meisje natuurlijk Willy, de
vrolijke spring in 't veld, over wie Mien
het altijd zo druk had.
Spoedig daarop drukte zij de hand
van de dominé, die haar doordringend
aanzag.
„Welkom in Zuidstad, juffrouw Neer-
landt."
,,Ik ben juffrouw Neerlandt niet. Ik
heet Ina", zeide zij vrolijk. „En dat is
Willy zeker?"
Willy was ietwat verlegen. Van het
aangekomen meisje ging een charme,
uit, die haar onwillekeurig even verbijs
terde. (Wordt vervolgd),-
