Plaatselijk Nieuws
Schrammetje
schrijft:
DE BOERDERIJ
v„
AAN DE VAL
Woensdag 18 Mei 1949
„E I L A N D E N - NIE U W S"
Bladz. 3
Volgens wachtmeester Hoogerhelde
staat dit hondje niet best aangeschre
ven en jakt zeer veel achter hazen.
Nadat 25.of 10 d.h. was geëist,
verweerde verdachte zich nog met de
-woorden: Hij mag thans niet meer mee
«n ligt regelmatig aan de ketting.
Tegen de verbalisant zeide je anders,
aldus mr v. d. Velde: Schiet mijn hond
jnaar dood en laat de bekeuring maar
■zitten.
Bij wijze van hoge uitzondering zal ik
je met 15.— of 10 d.h. straffen.
Lamb. Peeman te Middelharnis zijn
hond had ook al een haas achtervolgd.
Ik was, aldus verdachte op het land aan
het werk en mijn hond lag bij de wagen.
Zonder dat ik hét wist, had hij zich
verwijderd en wilde volgens de lezing
een haasje verschalken. Door mij is
hiervan niets gezien, anders had ik het
dier zeer zeker teruggeroepen. Tot over
maat van ramp is hij nu enkele dagen
geleden overleden.
Kantonrechter: Dan 2 minuten stilte
voor je dode hond.
Getuige L. v. Nimwegen te Sommels-
dijk was op een perceelland van T. v.
<i. Doel en zag daar de hond van Pee-
man achter een haas zitten. Peeman zelf
had hij echter niet gezien, wel zijn paard
en wagen, dus vermoedelijk was Peeman
ook in de buurt. Ik heb niet gezien, dat
xie hond het haas ving.
Get. A. Vroegindeweij te Sommelsdijk
Tvas aan het werk op het land van Ni-
pius. Plotseling zag hij de hond van
Peeman plm. op een meter afstand ach
ter een haas aangaan. Na ongeveer 300
meter ging de haas door een heg en kon
ik het geval niet meer volgen. Ik heb
Peeman niet horen roepen.
Verd.: Hij ging *rel eens meer achter
hazen aan, doch bij mijn weten heeft hij
er nooit één gevangen.
Peeman vindt de eis van 25.of
10 d.h. erg veel, temeer daar hij er niets
van heeft gezien.
Rekening houdende met het sterfge
val van de hond werd de uitspraak
15.— of 10 d.h.
(Slot in het Vrijdagnummer)
MIDDELHARNIS Is het veriteer zó
goed Het verkeer in onze gemeente dat
de laatste tijd in één richting is gelegd,
is een zeer goede verbetering. In de
smalle Nieuwstraat waar dikwijls grote
trucks elkaar moesten passeren was dit
wel noodzakelijk. Zoals men weet, gaat
het verkeer van de richting Dirksland
door de Schoolstraat, waar de passage
«rg smal is. Naar wij vernemen worden
maatregelen getroffen de inrit aldaar te
verbreden.
Men is momenteel bezig met straat-
werk in de Schoolstraat, zodat het ver
keer van de richting Dirksland tijdelijk
is omgelegd langs de muziektent, Chr.
de Vrieslaan-Secretaris Nijghstraat. Het
20U helemaal niet gek zijn, wanneer dit
20 werd gelaten. Wij hebben deze route
een paar maal met de auto gereden, die
beter voldeed, dan door de Schoolstraat.
Deze route is o.i. ook minder gevaarlijk.
Men moet nl. bij de route door de
Schoolstraat twee scholen passeren, nl.
de Openbare Lagere School en de Am-
bachtsschool. Vooral voor de Lagere
School, onder aan het Zandpad, biedt
het tegenwoordige verkeer grote geva
ren. Het komt veel voor dat de auto's
van Noord en Zuid komend elkaar vlak
voor de school passeren, terwijl even
voorbij de trap nog al eens wagens ge
parkeerd staan. Een knooppunt van het
verkeer dus, en dat bij een school is
wel zeer ongewenst, te meer, daar dit
dubbele verkeer voor deze school kan
worden voorkomen.
De inrit Zandpad-Chr, de Vrieslaan-
Secr. Nijghstraat is veel breder en over
zichtelijker dan de Schoolstraat. De zoek
puzzle voor vreemde automobilisten zou
er ook door vergemakkelijkt worden.
In meerdere gemeenten komt het
voor, dat men het dan zus en dan zo
probeert, om tot een goede oplossing te
geraken. Te Middelharnis blijft het
moeilijk. Maar een dubbel verkeer langs
een school als hierbedoeld, moet als het
immers kan, worden vermeden. Opdat
men niet de put dempe, als het kalf
verdronken is.
P.V. „De Reisduif" Middelharnis-Som
melsdijk. Uitslag wedvlucht Vilvoorde
van Zaterdag 14 Mei, afstand 95 km.
Los 12 uur 30, Ie duif 2 uur 6-45, laatste
duif 2 uur 42-37. Weergesteldheid, wind
Noord bewolkt.
B. Viskil (3) 1, 5; J. v. d. Hoek (4)
2; M. J. Kalkman (7) 3; Gebr. Groenen
dijk (4) 4, 7, 9; A. Human (6) 6, 10, 29;
M. Vroegindeweij (5) 8, 11, 15; C. Zoon
(4) 12, 14; M. J. Koert (4) 13, 18; Gebr
Hoogzand (2) 16; A. van Wezel (1) 17;
Gebr. Peeman (5) 19; J. van Dongen
(3), 20; A. Sarelse (6) 21, 25 26, 27; H.
Peeman (1) 22; L. Schol (5) 23; D. Wit-
tekoek (5) 24; B. van Eek (4) 28.
Inkorven voor Quivrain Donderdag
avond 7 uur.
Beleefd doch vriendelijk verzoek! De
persoon die mijn boek Herinneringen uit
het verleden. Beschrijvingen en Schet
sen van Overflakkee en Goedereede in
bezit heeft, gelieve mij dit terug te be
zorgen. A. ZAAIJER.
SOMMEttSDIJK Oud-leerlingen ko
men bijeen. Donderdag 19 Mei vergadert
de Vereen, van Oud-leerlingen v. Land-
bouw-onderwijs op Plakkee ,,Exelsior"
in Hotel Spee, sav. 7 uur. De heer G.
den Eerzamen zal een lezing houden
over „Ruilverkaveling."
DIRKSLAND Cteslaagd. Drie zusters
uit het Paulina van Weel Ziekenhuis
zijn geslaagd voor het diploma Verpleeg
ster, nl. Zr Zuidendorps, Verrijp en
Teerts.
Uitslag Vilvoorde 14 Mei. G. Robijn
1; J. P. ten Hove 2, 21; C. Bakker 3,
30, 35, 38; Gebr. Nieuwland 4, 14, 16;
C. Stehouwer 5, 11, 25, 39; Gebr. Kop-
pelman 6, 40, Joh. Leune 7, 13, 19, 20,
34; H. Braber 8, 9, 12, 15, 17, 22, 29;
H. de Man 10; A. Koole 18; L. Hoog
moed 23; Jac. Grootenboer 24, 27; M.
Knops 26; A. v. d. Sluis 28; Gebr. Peek-
stok 31; C. Nieuwland 32; B. Leijdens
33; Hakkenbrak 36; Gebr. Boom 37.
HERKINGEN Burg. Stand. Geboren:
Cornells z.v. C. Molenaar en H. van
Oostende, Geertje, d.v. M. Logmans en
J. van 't Hof.
Ingekomen: J. C. Broeren van Rotter
dam en J. Westdijk van Ouddorp.
VertroJdien: Johannes Kievit met ge
zin naar Bleiswijk; A. Soeteman naar
Deze week kreeg ik van een lichtelijk
ontstemde Nieuwe Tongenaar 'n brief.
Er is daar in dat plaatsje, waar maar
één kerk en één school staat zodat men
er de eensgezindheid op ieders gelaat
zou moeten kunnen lezen, toch wat ru
mor in casa", wat leven in de hut" ge
weest. Dat kwam zo. Tot voor de oorlog
was er ook te Nieuwe Tonge een afde
ling van de B.V.L. of, om duidelijk te
zijn, van de Bijzondere Vrijwillige Land
storm. Een afdeling die door de burge
rij werd gewaardeerd. Want op een goe
de dag schonk de burgerij aan deze
vrijwillige landstormers een vaandel. Te
gen een mooi fluwéten achtergrond zag
men er de Bijzonder Vrijwilliger op af
gebeeld. Een eenvoudig werkman, met
de voet op de spade maar tochhet
geweer bij de hand! En de twee simpele
woorden: „Als 't moet", onder deze
beeltenis aangebracht, waren zó veelzeg
gend, dat nadere uitleg overbodig was.
De Nieuwe Tongse landstormers waren
trots op hun vaandel. Het bond hun als
't ware hechter aan de troon, die ze in
tijd van nood met hun leven zouden ver
dedigen. Helaas de Duitsers kwamen en
de B.V.L. ging ter ziele. Maar het Nieu
we Tongse vaandel werd gered. Zoals er
meer B.V.L.-vaandels de „Krieg" over
leefden., In de Sommelsdijkse raadszaal
heeft Schrammetje er laatst ook een te
pronk zien staan, toen hij daar eens
kwam om een trouwpartij bij te wonen!
Er is na de oorlog veel over de B.V.L.
gesproken en geschreven. Het zou me
te ver voeren dit alles op te halen. Feit
is, dat de B.V.L. geen nieuw leven werd
ingeblazen, hoewel ook de Nieuwe Tong
se jongens zich weer gaarne onder hun
vaandel hadden geschaard. Hun vaandel
werd echter slechts herinnering aan ver
vlogen dagen, maar niettemin was het
een stille getuige van de trouw aan ons
Oranjehuis. Dit zou het ook gebleven
zijn, maar het mooie fluweel trok thans
de Nieuwe Tongse muziekvereniging
aan. De mannen van de koperen klan
ken waren om een nieuw vaandel verle
gen en meneer de Burgemeester kwam
op het idee om van het B.V.L.-vaandel
een „Apollo"-vaandel te maken.
Een der oude bestuursleden van de
B.V.L., die al rap in de gaten had, dat
het vaandel zou worden neergehaald,
stelde voor om het te verkopen en de
gelden ter beschikking te stellen van de
Stichting 19401945. De oude leden
werden bij elkaar getrommeld en er
werd een hartig woordje over het vaan
del gewisseld. „Als 't moet" wou de een
het maar verkopen, maar „als 't moet"
wou de ander er wel voor vechten oin
het te behouden. Twee-en-twintig stem
briefjes rolden er in een oude hoed waar
van er elf zeiden „verkopen" en elf ,,niet
verkopen." Bij de tweede stemming was
er blijkbaar nog een, die geen voet bij
stuk hield, want de balans sloeg over
naar „verkopen." Zo zal dus het vaandel
eigendom worden van „ApoUo" en hon
derd vijf en dertig guldens op de giro
rekening van de Stichting 19401945
zal het slot van de Nieuwe Tongse vaan
delaffaire zijn.
Nu vraagt de ontstemde briefschrijver
hoe Schram over zoiets denkt. Hij was
er vanzelf sterk tegen het vaandel te
verkopen. Nou, waarde briefschrijver, ik
heb weinig verstand van vaandels, om
dat we die er in ons metselaarsgilde
niet op na houden, maar ik wil U wel
zeggen, dat ik het nóóit had verkocht.
Ik maak me sterk, dat „Apollo" tóch
wel een vaandel gekregen had. Als het"
een vaandel geweest was van een post-
duivenvereniging ,dan was het nog toti
daar-aan-toe, maar aan het_, B.V.L.-
Vaandel zijn te schone herinneringen ver
bonden, dan dit zonder meer aan zijn
bestemming te onttrekken. Want naar
Schrammetje's bescheiden mening be-
stS,é.t de B.V.L. nog, al is het dan niet
formeel. Dan denk ik terug aan 1918
('t is alweer ruim dertig jaar geleden!)
toen Pieter Jelle een aanslag op onze
Oranjetroon deed. Toen waren daar de
mannen van „Als't moet" present, ze
stelden hun leven voor onze Vorstin en
Pieter Jelle kon met hangende pootjes
vertrekken. En „als 't moet" zijn die
mannen vandaag de dag wéér van de
partij ,als ons Koningshuis gevaar zou
dreigen. Zij het dan in de vorm van een
jongere generatie. En nu mogen de vol
gelingen van Troelstra hun jas hebben
omgekeerd, de géést van deze revolu-
tionnair waart nog door ons land! Daar
aan mag wel eens meer worden gedacht
Daarom niet zo vlug zo'n veelbeteke
nend vaandel opgeruimd! Zet het dan
liever als de Sommelsdijkers op de
Raadszaal. Er kan nog wel eens een tijd
komen, dat we uit dat B.V.L.-embleem
en het onderschrift moed moeten schep
pen om ons vast aaneengesloten rond
ons Vorstenhuis te scharen. Een tijd dat
het B.V.L.-vaandel een tegenhanger
wordt van de rode vlag met hamer en
sikkel! Nee, dat vaandel had Schram
metje niet verkocht, al is het dan ook,
dat de opbrengst een goede bestemming
gekregen heeft. En als de oude B.V.L.-
ers voet bij stuk hadden gehouden, ge
loof ik niet, dat er „ApoUo" op gebor
duurd had geworden!
SCHRAMMETJE.
Den Bommel; P» Bartky en echtgenote
naar Giessen-Nieuwkerk en P. M. van
Wezel en gezin naar Benthuizen.
Op uitnodiging van de S.G.P. afde
ling hield Ds J. van Dijk, Ned. Herv.
Predt. te Gameren Woensdag jl. in het
kerkgebouw der Ger. Gem. een tijdrede.
Na het zingen van Ps. 25 2, Schrift
lezing en gebed door de voorz. M. de
Geus, sprak deze een kort openings
woord. Ds van Dijk, daarna sprekende
tekende de toestand van ons land in
twee woorden: „Hellend vlak", hetgeen
hij met 't noemen van enkele feiten be
wees.
Nederland heeft zich andere goden
verkozen. Sport en spel vieren .hoogtij.-
Toch maakt de Heere nog bemoeienis
sen met dat wederstrevige volk, gelijk
in het woord, dat spr. als uitgangspunt
van zijn rede had gekozen nl. Jer. 4 la
„Indien gij u bekeren zult, O Israël, be
keert u tot Mij."
Spr. vergeleek de toestand van Israel
ten ttjde van Jeremia met die van ons
land nu. Het oordeel van een ontzetten
de oorlog ligt achter ons. Daar is een
doorgaand oordeel denk slechts' aan
onze mannen in Indië. Nieuwe oordelen
(Zie voor vervolg PI. Nieuws pag. 4.)
DOOR H. NOORMAN
„A1 s dat ZÓ is, natuurlijk niet. Maar
dan moet eerst eens onderzocht, of het
zo'n vaart met haar loopt, 'k Zal wel
eens met de dokter praten. En als die
Ina na een rustkuur geschikt blijft vin
den, dan is er geen enkele reden, haar
te verbieden, weer in de verpleging te
gaan. Zij doet het met hart en ziel en
een mens zijn lust is zijn leven. Boven
dien maakt zij zich dan ook bizonder ver
dienstelijk, wat niet van elke jongedame
kan worden gezegd."
Gretha begreep zeer wel, dat haar va
der doelde op haar fladderleven, haar
letterlijk niets-doen. Maar zij beet zich
de lippen bijna stuk, om niet een heftig
antwoord te geven. De ingenieur was
tamelijk spraakzaam en zij zou alles
grondig bederven, wanneer zij ging op
treden, als zij eigenlijk wel wilde.
Dat begreep ook mevrouw Neerlandt.
Waarom zij haastig het woord nam.
„Je hebt gelijk. Piet," zeide zij vrien
delijk. „Daarover kan later nog wel ge
praat. Ik denk, dat Ina ongeschikt voor
de verpleging zal worden bevonden.
Maar het kan meevallen. Overigens is
dat niet zó vreselijk. Op een andere wij
ze kan zij zich ook verdienstelijk ma
ken. Zij kan alle richtingen uit, als zij
nu eenmaal verkiest, iets te doen."
„Het lijkt mij het beste, dat Ina nu
eerst eens een maand of drie, vier vol
slagen rust neemt, Adri. 'k Zal morgen
eens met haar praten en ook de dokter
te spreken zien te krijgen-, om diens oor
deel te vernemen. Dan kunnen we later
altijd nog verder zien."
„Maar dan gaat Ina toch zeker niet
naar „dat gat", waarover zij schrijft, pa
pa? Vindt u dat nu ook weer goed?"
„Weet je wat van Zuidstad?" vroeg
de ingenieur plotseling, zijn dochter on
derzoekend aanziende.
„Nooit van gehoord," antwoordde Gre
tha onverschillig. „Dat is juist het be
wijs, dat het een plaats van niets is.
Kent u het? Komen er touristen? Is
het een pensionplaats?"
De eerste vraag negeerde de inge
nieur. Op de andere antwoordde hij:
„Neen, geen pensionplaats, al komen er
wel touristen des zomers, 't Is een zeer
oud stadje. Met merkwaardige histori
sche bizonderheden. Verbazend stil. Wat
dé.t betreft, net geschikt voor een rust-
behoevende. Maar..."
„Nu, een weinig vertier moet er toch
zijn?"
„Voor jou wel. Ina kan dat missen."
„Nu ja, Ina is nu eenmaal zo'n won
derkind. Zoiets als een halve heilige,"
spotte Gretha, haar voornemen, om haar
vader niet te ontstemmen, opeens ver
getend.
Doch ingenieur Neerlandt was niet
ontstemd.
„Ina is inderdaad anders dan vele an
deren," zeide hij peinzend. „Toch moet
ik even met haar praten over haar voor
nemen. Züidstad lijkt mij niet geschikt
voor haar. Het is ook zo verbazend ver
weg. En moeilijk te bereiken bovendien.
Me dunkt, dat zij dichter bij huis komen
moet. Op de Veluwe of bij zee zijn ook
wel geschikte, rustige plekjes te vinden.
Wat denk jij er van, Adri?"
„Dat Ina niet naar Zuidstad moet
gaan. Laat haar een behoorlijke bad
plaats opzoeken, dan kunnen wij deze
zomer er ook heen. Je kunt het wel zó
schikken, dat je wat vroeger vacantie
neemt."
Het peinzende gelaat van de ingenieur
klaarde op.
„Dat is een goed idee," zeide hij. „In
die geest zal ik morgen met haar spre
ken. Neen, Zuidstad lijkt mij niets."
Wéér wisselden moeder en dochter
een snelle blik: dat was nu eens een
ongedachte, verrassende en bovendien
gemakkelijk behaalde overwinning.
HOOFDSTUK II.
Vader en dochter.
Zonder zich te haasten, de jachtende
stroom reizigers kalm latende passeren,
verliet ingenieur Neerlandt Mieras, zo
juist met de trein uit Arnhem gearri
veerd, het Centraal station in Am
sterdam.
Hij was van middelmatige gestalte,
maar eer klein dan groot. Zijn schouders
waren breed en uiterst inééngedrongen.
Zijn gelaatskleur was bleek, maar een
paar blauwe ogen keken helder de we
reld in, zodat de bleekheid niet bepaald
opviel. Hij had een goed verzorgd uiter
lijk zonder fatterig te zijn. Scherpge-
tekende trekken toonden de man van
vaste wil, maar toch straalde er ook
vriendelijkheid uit zijn ogen.
Hij was goed bekend in Amsterdam,
want even later zat hij in de tram, die
hem voerde tot vlak bij het ziekenhuis,
dat hij spoedig daarop betrad.
(Wordt Vervolgd)
