Tussen Communisme en Kapitalisme
Vrijlating van
Soekarno es.
geëist
Schrammetje
üm
21e Jaargang
2_
Vrijdag 31 December 1948
No. 1782
::hristeujk weekblad op gereformeerden grondslag voor de zuid-Hollandse en zëeuwse eilanden
ÏWEE WEKEN TEXTIEL
ZONDER PUNTEN
Indonesië in de YeiligheidsTaad
Redacïie
en Uiigeefsier
V..
Twee resoluties
Meningsverschil in
Ned. Kabinet?
MEDITATIE
Jaarwisseling
Regering koopt Klei-
aardappelen
schrijft
Kolenbond huldigt haar
Secretaris
ÉHHHliliMI
EUVS
Bureau Prins
Hendrikslr. 122c
MiJdelharnifi
Telefoon 17
167930
Postbox 8
Telefoon
Drukkerij 19
In de oorlogstijd waren er twee te
gengestelde machten. Aan de ene zijde
het door ons verfoeide nationaal-socia-
lisme en aan de andere zijde de gealli
eerden van diverse pluimage. Tot hen
behoorde Engeland dat in de ure van
grote nood stand hield, Amerika dat
^^ich aan de zijde van Engeland schaarde
)m de wereld te redden van de dicta-
uur. Ook Rusland kwam aan de zijde
;er geallieerden te staan doordat Duits
and daar binnenviel. Was dan het com
munisme aanvaardbaar voor hen die het
lationaal-socialisme verwierpen Ook
)p het communisme was onze hoop ge
rateld. Bovendien het matigde zich om
tactische redenen. Het scheen é,nders te
?ijn geworden. In elk geval het was een
middel geworden om ons van de as-mo-
gendheden te verlossen, en dan ziet men
wat over het hoofd. Door sommigen ge
prezen, door velen aanvaard, voor wei
nigen principieel aanvaardbaar, al was
dan de strijd van de Communist in ons
direct voordeel.
Na de val van Duitsland en Japan
werd het echter velen wel duidelijk dat
ook van de zijde der communisten het
heil niet te verwachten was. En zo is
in de SVz jaar „vrede" een duidelijke
scheidslijn ontstaan, waarbij Rusland is
komen te staan tegenover Amerika en
de westelijke mogendheden van Europa.
De tegenstelling die men aanduidt met
communisme en kapitalisme. De eerste
vertegenwoordigt de dictatuur en het
onrecht, de tweede is de pleitbezorger
<'an democratie, recht en vrijheid. Zo
'in wij het wereldprobleem gaan stellen.
Schoon idealisme.
Op ten strijde tegen al wat commu
nistisch is en denkt, en... vrede vrijheid
en voorspoed zullen het deel der wereld
zijn.
In de vergadering der Verenigde Na
ties zou deze strijd gestreden worden.
Daar zoudt ge zien de afspiegeling van
deze zuivere tegenstelling! Daar ztfude'n
allen 4ie tegen de dictatuur waren, op
het zuivere standpunt van het recht,
het volkerenrecht, de strijd aanbinden.
Daar waren dé belangen en rechten van
alle goedwUlende naties, klein en groot,
veilig.
Want voor het recht geldt geen klein
of groot, sterk of zwak.
Maar zie wat tot heden in 4it mo
derne Babel is uitgebroed. Niet alleen
is in Assemblee en Veiligheidsraad ein
deloos en onvruchtbaar gepraat, maar
gewogen in de weegschaal van het recht
is de meest hopeloze schipperpolitiek
aan de dag getreden.
De berichten lezende, deed het ons
menigmaal zuchten: „Gij in vergadering
gezeten, om recht te doen, spreekt gtj
het recht?"
Het is daar een meten met twee ma
ten. Het oude spreekwoord krijgt daar
zijn betekenis: Quod licet Jovi, non licet
bovi. Wat Jupiter mag doen, mag een
os nog niet doen.
Zie maar wat nu geschiedde, nadat
eindelijk, eindelijk in Indië door de rege
ring is ingegrepen. Het kon aan ieder
weldenkende duidelijk zijn dat het niet
anders kon. De Verenigde Naties me
nen er zich mee te moeten bemoeien.
Amerika vooraan. Reeds lang hebben
wy het getolereerd dat een Commissie
van Goede Diensten zich bezig hield
met de kwestie welke niets dan een in
wendige aangelegenheid is van het Ko
ninkrijk der Nederlanden. Of dit recht
was naar de regelen van het volken
recht heeft men van meetaf in het mid
den gelaten. Wfl hebben het nooit toe
gegeven, maar onze goedwilligheid be
toond door hen stil te laten gaan en bo
vendien gehoor te geven aan het bevel
om het vuren te staken in 1947.
Nu komt Amerika met de meer dan
dwaze eis, dat we ons op Java terug
moeten trekken uit het thans door ons
utJïtJte gebied, terwöl het duidel].ik is
it sSv.i^A aan de grootste êAUög
worat, overgebleven. Het moet aan Ame
rika toch duidelijk zgn dat Moskou in
dat revolütionnair en onmachtig gedoe
van de republiek de hand heeft. In
Europa wordt het communisme door
Amerika bestreden. Marshall hulp
wordt verleend. En nu in Indië wordt
de Marshall hulp stop gezet juist waar
door ons maatregelen genomen worden
tegen het communisme. Zo regeert de
dollar, niet het recht. Zo worden wij ge
drukt tussen commupisme en kapitalis
me. Niet het rec^ maar de macht is
aan het woord. Het is een ernstige waar
schuwing om niet blindelings te ver
trouwen en ons over te geven aan Ame
rika en zijn bondgenoten, alleen om het
feit dat wij principieel het communisme
moeten afwgzen,
Ons wordt verweten dat wij het be-
Van V' t.e.in. 29 Januari a.».
zullen deVwinkellers weer textiel
zonder punte» of tegen minder pun
ten dan nomtaal mogen verltopen,
mits zü tevens\een korting van 10
pet. geven.
De confectie-industrie en de groot
handel kunnen van 3 t.e.m. 15 Januari
op dezelfde voorwaarde textiel aan de
detaUlisten leveren, maar zij moeten een
korting van 6 pet verlenen en op alle
factuurs duidelijk vermelden: „Oprui
ming Januari 1949."
Da handelaars zullen binnenkort de
voUeaige voorschriften vaii de Distex
ontvpjagen. Daaruit zullen !5ri tevens
kunnen vernemen welke ■|)tmtenver-
goeding zij voor de opruimiog zullen
kragen en welke voor onwet-verhoging.
stand met de republiek hebben geschon
den door het op te zeggen. Maar men
gaat zwrijgend voorbij aan het feit dat
de republiek het honderd malen heeft
geschonden, zonder dat de Veiligheids
raad daartegen heeft geprotesteerd, zo
dat het in feite door de republiek was
teniet gedaan. Men ontziet zich niet om
met dikke woorden te betogen, dat wat
Nederland deed erger is dan de inval van
Hitler in ons land in 1940. Intussen kan
men het onnozele berichtje in de kranten
lezen, dat Israël het bestand met de
Arabieren heeft opgezegd en er gebeurt
niets. Wat vrij in Indië doen is geheel
gelijk aan wat Engeland in Malakka
doet. Niemand denkt eraan om Enge
land daarover ter verantwoording te
roepen. Evenmin als de V.N. er zich
mede inlaten dat Frankrijk op gelijke
wflze optreedt (en optreden moeten) in
Vitnam.
Sommigen juichen, dat in de Veilig
heidsraad door het Westelijk blok zo
kloekmoedig positie wordt gekozen te
gen Rusland en zijn satellieten. Maar,
wordt daar gesproken naar het recht?
Of, zijn de eigenbelangen aan het
woord? Ieder mag zijn recht verdedigen.
Dat is nimmer in strijd met het recht.
Dat men zijn eigenbelangen verdedigt
behoeft ook niet gewraakt, mits dit niet
in strijd is met het recht. Maar als an
ders belangen worden geschaad, andere
rechten worden getreden, het recht met
voeten wordt getreden, dan zouden wij
geneigd zijn met Elihu te zeggen: De
groten zijn niet vrijs en de ouden ver
staan het recht niet.
Als wij overtuigd zijn dat deze din
gen niet rusten op wanbegrip, dan moe
ten wij zeggen: Noch voor de één noch
voor de ander, maar voor het recht heb
ben vrt) te kiezen. Noch het communis
me, noch dit soort kapitalisme, maar
het recht.
wensen ahonné's en relaties
alsmede onze jongens in Indië,
Itj de wisseling des jaars,
zowel stoffelijk, als geestelijk,
Gods onmisharen zegen toe.
Middelhamis, 1 fanuari 1949.
De Veiligheidsraad zich l)ezig houdend
met de Indonesische kwestie, heeft twee
resoluties aangenomen. De eerste was
door China ingediend. Zij roept de Ne
derlandse regering op om de president
van de Republiek en aUe politieke ge
vangenen, gearresteerd na 8 December,
onmiddellijk vrij te laten en binnen 24
uur na de aanneming van deze resolutie
de Veiligheidsraad berioht te geven.
Engeland, Frankrijk en België onthiel
den zich van stemming.
De tweede i-esolutie kwam nit Colum-
biaanse kolter. Hierin verzoekt de Vei
ligheidsraad aan de consulaire vertegen
woordigers in Batavia om hem zo spoe
dig mogelijk een volledig rapport te zen
den over de toestand in de Republiek.
Het rapport moet omvatten: het ver
slag over de uitvoering van de order
„staakt het vuren" en de ogenblikke
lijke toestand in de onder "militaire be-
zettüig staande gebieden en die, uit wel
ke de strijdkrachten kunnen worden te
ruggetrokken. Rusland en de Oekraïne
onthielden zich van stemming.
Het persbureau Ass. Press beweert
uit betrouwbare bron te hebben ver
nomen, dat de Nederlandse regering
niet eensgezind is over de vraag,of
Soekarno en de andere republikeinse
leiders moeten worden vrijgelaten. De
ministers uit de P.v.d.A. en minister
Stikker zouden willen, dat de leiders
althans vrijwillig in vrijheid worden ge
steld onder voorwaarde, dat zij op In
donesisch grondgebied blijven. De r.k.
ministers zouden ook hier niet aan
willen.
Uit parlementaire kringen der P.v.
d.A. vernam het persbureau, dat men
de r.k. ministers nog tot andere ge
dachten hoopte te kunnen brpngen, maar
hieraan zouden nog heel wat woorden
gewijd moeten worden.
------O------
Psalm 90 10 laatste gedeelte:
„en wij vliegen daarhenen".
Wij grijpen deze gelegenheid gaarne
aan om weer eens even in contact te
komen met de burgers van Flakkee.
Bij de jaarwisseling gaan onze ge
dachten onwillekeurig terug naar de tijd
dat we bij hen mochten in- en uitgaan.
Toen we drieentwintig jaren geleden
te Dirksland kwamen, waren er vele
vrienden in de kracht van hun leven, die
nu oud geworden zijn of al jaren beho
ren bij hen die in de grafkuil zijn neder
gedaald.
Aangaande de dagen onzer jaren,
daarin zijn zeventig jaar, of zo wij zeer
sterk zijn, tachtig jaar, en het uitne-
mendste van die is moeite en verdriet;
want het wordt snellijk afgesneden en
wij vliegen daarhenen.
Bij dat laatste woord willen we even
U bepalen.
Dat de tijd vliegt weten we allen.
Een zeker dichter zong: Uren, dagen,
maanden, jaren, vliegen als een schaduw
heen.
Waar zijn die jaren gebleven?
Wat leven we verbazend siiel.
Wat al lief en leed heeft zich voor U
en mij afgewisseld. Hoeveel leed bergt
de toekomst nog in haar schoot. Zal
het jaar 1949 een vriendelijk of een
grimmig aangezicht vertonen?
Zal de Heere de opgeheven roede doen
neerkomen en ons weer aan het oorlogs
geweld overgeven?
Het is een voorrecht dat alles hier be
neden van voorbij gaanden aard is en
dat de tijdstroom zich voortspoed naar
de Oceaan der eeuwigheid.
Gelukkig de mens die vóór zijn ster
ven, het 'tijdelijke met het eeuwige heeft
verwisseld.
Dan worden we bij het klimmen der
jaren niet ouder, maar wel jonger.
Dan wordt onze jeugd vernieuwd ge
lijk eens arends.
De tijd vliegt snel en wij vliegen mee.
Dat .daarhenen vliegen" kan een oor
zaak van blijdschap en van verschrik
king zijn.
Voor Asaf was het oorzaak van
vreugde en daarom mocht hij zingen:
„Gij hebt mijn rechterhand gevat, Gij
zult mij leiden door Uw raad en daarna
zult Gij mij in heerlijkheid opnemen."
Laten we even de vraag stellen, waar
henen vliegen wij
Het antwoord kan luiden: Wij vliegen
naar een onbekende toekomst.
Die toekomst is gesluierd, en wij kun
nen die sluier niet oplichten.
Toch behoeft Gods volk die onbekende
toekomst niet in te gaan zonder licht.
Uw Woord is mij een lamp voor mij
nen voet, mijn pad ten licht om het
donker op te klaren.
Dat we toch met de dwaze maagden
niet in slaap zouden vallen, maar vra
gen om olie in onze vaten en om vooral
in deze tijd wakende bevonden te wor
den. Op de grote wereldakker staat
tweeërlei te rijpen voor de zomer van
het gericht.
De tarwe wordt rijp voor de hemel,
de druiven der zonde worden rijp om
in de wgnpersbak van Gods toorn ver
trapt te worden.
Het groeiproces gaat gestadig door.
Die vuil is dat hij nog vuil worde,
die heilig is, dat hij nog geheiligd worde.
Omdat de tijd vliegt en omdat wij
meevliegen is het nodig zo onze dagen
te tellen dat wij een wijs hart bekomen.
Ben wijs hart om het huis onzer hope
te bouwen op de Rotssteen der eeuwen
wiens werk volkomen is.
Een wijs hart om het bestendige, het
blijvende te zoeken.
Wij vliegen naar een wisse dood.
Al weten we weinig van de toekomst,
we weten zeker dat we moeten sterven.
We weten het wel, maar geloven het
niet.
Daarom leven we zo rustig en zorge
loos.
We vliegen naar een wisse dood en
daarom is het nodig dat we de toevlucht
leren nemen tot Hem die de dood heeft
verslonden iot overwinning.
Als onze ogen open gaan voor het
dreigende gevaar dan is het gedaan met
onze lijdelijlïheid.
Dan wordt er een haasten en een
spoeden geboren om onzes levens wille.
Dan vliegen we daarhenen als eén
doodslager naar Vrijstad.
Mocht dat de vrucht zijn van de pre
diking die van de Jaarwisseling uitgaat.
Wij vliegen naar een eeuwige be
stemming.
Hier hebben we onze eigen of gehuur
de woning, de plaats van ons blijvend
verkeer.
Vooral in deze tijd is het een voor
recht over een behoorlijke woning te
kunnen beschikken.
De mens gaat echter naar zijn eeuwig
huis, naar zijn eeuwige bestemming.
De oude Egyptenaren noemden hunne
huizen herbergen en himne graven
.eeuwige woningen.
Twee wegen leiden naar die eeuwige
bestemming.
De smalle weg naar een eeuwig wel,
de brede weg naar een eeuwig wee.
Twee- kleine woordjes van drie letters,
wel en wee.
Onze taal is te arm om uit te spre
ken v/at de betekenis is van deze
woordjes.
Al waren al de woestijnen papier en
de zeeën inkt en de grassprietjes pennen
en de engelen vaardige schrijvers, ze
zouden ons de inhoud van dat wel en
wee niet kunnen beschrijven.
We vliegen naar een beslissend oor
deel.
De geschiedenis der mensheid eindigt
voor die grote Witte Troon.
God zal ieder werk in het gericht
brengen met al wat verborgen is, hetzij
goed of het zij kwaad.
Wij allen vliegen daarhenen.
Wij allen moeten geopenbaard worden
voor de Rechterstoel van Christus.
Zullen v/e -daar zonder verschrikken
verschijnen of zullen we instemmen
met die grote schare: bergen valt op
ons, heuvelen bedekt ons.
Wanneer de Rechter onze Borg is,
hebben we niets tevrezen. Dan mogen
we temidden van alles wat voorbijvliegt
en temidden van een wereld die op hare
grondvesten wankelt, de zilveren troost-
beker van onzen Heidelbergsen Cate
chismus aan onze lippen zetten en op
de vraag: Wat troost U de wederkomst
van Christus, dit antwoord geven: Dat
ik in alle droefenis en vervolging met
opgerichten hoofde, even Denzelfde, die
Zich tevoren om 'mijnentwil voor Gods
gericht gesteld en al de vloek van mij
weggenomen heeft, tot een Rechter uit
de hemel verwachtte, die al Zijne en
mijne vijanden in de eeuwige verdoeme
nis werpen, maar mij met alle uitverko
renen tot Zich in de hemelse blijdschap
en heerlijkheid nemen zal.
Bij de wisseling des jaars wensen wij
elkander hartelijk toe dat we met be
trekking tot dat laatste zouden mogen
zeggen:
„Wij vliegen daarhenen."
Rotterdam-Zuid. Ds A. de Blois.
Onder verwijzing naar het door het
Ministerie van Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening, afd. Voorlichting,
gepubliceerde persbericht inzake de re
geringsaankoop van klei-consumptie-
aardappelen, deelt het Aan- en Ver
koopbureau van Akkerbouwproducten
(A.V.A.), Hooftskade 1 te 's-Gravenha-
ge, nog de volgende bijzonderheden
mede.
Kwaliteit. De aardappelen moeten bij
levering voldoen aan de volgende eisen:
1. sortering: 35 mm. 80 mm. vier-
kantsmaat, zoals de aardappelen
door het veld zijn opgeleverd, met
dien verstande, dat de aardappelen
groter dan 55 mm. vierkantsmaat
geheel of gedeeltelijk mogen zijn
uitgesorteerd. Het A.V.A. heeft het
recht van de teler te verlangen, dat
de partg in 2 of meer sorteringen
wordt afgeleverd, in welk geval aan
de teler een vergoeding voor extra
sorteerkosten zal worden verleend
van 0.30 per 100 kg.
z. practist,,_.4„ ö-o«ia.-on. e«-
breken overeenkomstig de bij de
handel in consumptie-aardappelen
bestaande gebruiken en geschikt zijn
voor binnenlandse consumptie en
export naar alle landen njet uitzon
dering van die landen, welke bij
zondere phytopathologische eisen
stellen zoals Brazilië, Egypte en
Italië.
Risico. Het risico voor kwaliteit en
hoeveelheid is voorzover betreft het ras
Eigenheimer tot 1 Mei 1949, voorzover
betreft het ras Bintje tot 16 Mei 1949
en voorzover betreft het ras Bevelander
tot 1 Jimi 1949 voor rekening van de
teler. Op genoemde data gaat dit riso-
co over op het A.V.A.
Ook na overgang van het risico is
verkoper verplicht de aardappelen te
bewaren en op afroep te leveren, doch
uiterlïjk tot 1 Juli 1949.
Betaling. Betaling van de koopprijs zal
plaats vinden binnen 3 weken na leve
ring. Zijn de aardappelen op de datimi
waarop het risico overgaat nog niet af
genomen, zo zal het A.V.A. aan de teler
ever de op deze datum nog aanwezige
hoeveelheden, welke voldoen aan de
kwaliteitseisen, binnen 3 weken betalen
voor het ras Eigenheimer 5.85, voor
het ras Bintje 6.05 en voor het ras
Bevelander 6.30 per 100 kg. Worden
deze aardappelen na genoemde datum
alsnog door het A.V.A. geheel of ge
deeltelijk afgenomen, zo betaalt het
A.V.A. aan de teler 0.70 per 100 kg
bij over deze afgenomen hoeveelheid.
Houdbaarheid. Indien de teler vóór de
datum waarop het risico overgaat aan
het A.V.A. te kennen geeft, dat naar
zijn mening de verkochte partij (en) niét
langer houdbaar is (zijn), kan het A.VA
te z^ner keuze
INGEZONDEN
HET WONDERE AMBT.
Het waardig ambt van dominee.
Valt ongetwijfeld lang niet mee.
Wat dominee ook zegt of doet
Hoe hij ook preekt, 't is zelden goed.
Neemt hij al A. voordurend in
B doet hij 't vaak niet naar de zin.
Is hij wat levendig van aard.
Dan wordt hij als nerveus verklaard.
Doch is hij rustig, nimmer boos,
Dan heet het: „hij is levenloos!"
In dien zijn haar is peper - zout,
Dan vindt men dominee te oud.
Is hij een jong dus jeugdig man.
Ervaring die ontbreekt hem dan
Werpt hij van 't oude iets omver
Dan is hij revolutionair
Heeft hij in tegen 't oude lief.
Dan heeft hij geen initiatief.
Hij preekt „vervelend" wanneer bleek.
Dat hij niet houdt uit hoofd zijn preek,
Preekt hij uit 't hoofd, als hij dat kan.
Dan is 't een oppervlakkig man!
Maakt hij bij 't preken veel gebaar.
Dan is hij een acteur zo waar.
Doch houdt hij d' armen strak aan 't lijf
Dan is hij droog, en saai en stijf!
Hij schreeuwt zegt men als hij spreekt
luid,
Is 't zacht 't komt er eentonig uit!
Is hij veel thuis, werkt aan zijn preek,
Geeft hij om huisbezoek geen steek.
Doch gaat liij dikwijls op bezoek
Hij staat als drijver, dan te boek.
Bezoekt hij veelrde arme man
Een socialist noemt men hem dan.
Wendt tot de rijke hij zijn schree,
Ta tüa t^aa geldza-U domineG.
Men merkt dus wel 't valt lang niet mee
Het wondere ambt van dominee.
-O-
AUTO'S EN MOTOREN GAAN IN
PRIJS OMHOOG
Automobielen en motorrijwielen wor
den hl prijs verhoogd. De inspecteur van
Invoerrechten en Accijnzen heeft de fa
brikanten medegedeeld, dat op alle per
sonenauto's tot wagens voor maximum
acht personen, voorts op alle drie-wie-
lige motorvoertuigen en alle motorrij
wielen welke worden geïm"porteerd, van
heden af een omzetbelasting zal wor
den geheven van 15%. Ook chassis val
len onder deze regeling. Carosserieën en
losse automobielen daarentegen niet.
Tot nu toe werd 3% geheven, zodat
dit een stijging betekent van 12%. Voor
de toekomstige koper van een auto of
motorrijwiel houdt dit in, dat de ver-
koopsprijs zal stijgen met 10 tot 11%.
a. of de desbetreffende partij onmid
dellijk afnemen;
b. of het contract voor de desbetref
fende partij annuleren.
Gescliillen. Kwaliteitsgeschillen bij af
levering worden beslecht door één arbi
ter aan te wijzen door het Bedrijfschap
voor Aardappelen. Andere geschillen
worden beslecht door een college van 3
arbiters, bestaande uit de Voorzitter van
het Scheidsgerecht voor de Voedsel
voorziening en 2 door deze voorzitters
aan te wdjze» arbiters.
Nadere bijzonderheden zijn omschre
ven in het koopcontract, waarvan mo
del in het bezit is van de P.V.C.'s en de
P.B.H.'s.
Zo zet dan ook Schram voor de laat-_
ste maal van het jaar zijn pen op 't pa
pier om zijn bijdrage voor de krant te
leveren. Als er tenminste plaats zal zijn
om deze op te nemen. Want al kan ik
met meneer de redacteur tamelijk goed
overweg, dan zie ik hem er toch vopr
aan, dat hij me doodeenvoudig uit m'n
hoekje smijt, indien hij die ruimte kan
vullen met goed betaalde Nieuwjaarsad
vertenties. Natuurlijk verontschuldigt
hij zich dan tegen me, dat hij zijn klan
ten toch niet teleur kan stellen, maar
Schram, die af en toe wel eens naar de
diepere achtergrond der dingen zoekt,
ziet er eerlijk gezegd meer een tikje
egoïsme in. Waar ik geenszins mee wil
zeggen, dat metselaars een haar beter
zouden zijn dan krantenredacteurs!
Maar toch is Schram zo dom nog niet
om voetstoots te geloven wanneer me
neer de redacteur zo ontroerend schrijft
dat „door de grote'toevloed van adver
tenties tot zijn spijt Schrammetje moest
blijven overstaan", die spijt hartgrondig
gemeend is.
Evenals Schram, zal de redacteur wel
een liefhebber van zichzelf zijn en heeft
hij veel meer belang bij een flinke ad
vertentie, dan bij het gebabbel van een
oude metselaar. Het ene brengt geld in
de krantenla en het andere niet. Zonder
geld kan de krant het echter cok niet
op de been houden en waar ik j^.ls met
selaar op geen stukken na gif\fn- kan
wat een Krant tïu elgenlijK '»*i3l kost,
mag ik het de redacteur toch weer niet
èd te euvel duiden, dat hij me af en toe
bij het nekvel pakt en de krantenvorm
uitsleurt
Maar ik dwaal af. Ik kon beller mijn
superieur prijzen, dat hij me weer een
jaar geduld heeft. Dat hij voor mijn
'krabbels, die wel eens wat oproerig wa
ren, steeds een plaats heeft ing;eruimd,
terwijl hij wist, dat sommige lezers er
aanstoot aan zouden nemen, omdat ze
niet met de waarheid geconfronteerd
wensten te worden.
Terugziende op het vervlogen jaar
wil ik wel bekennen dat het me als man
van de troffel niet altijd meegevallen is
om iets leesbaars te brouwen. Daar
moet je „journalist" voor heten. En wa
re het niet, dat Schram regelmatig blij
ken van instemming met zijn schrijverij
kieeg, dan had hij allang de pen neerge
legd, om die in het vervolg alleen maar
te gebruiken voor het schrijven van zijn
rekeningen!
Zo zijn we dan weer bij de eindstreep
van 1948 aangeland. Velen heeft het
niet gebracht, wat er van werd ver
wacht. De zorgen zijn er heus niet min
der op geworden. Op zakelijk gebied zijn
e.f nog tal van beperkende bepalingen
gebleven en het keurslijf van de ambte
narij knelt nog dermate, dat er van
weinig vooruitgang kan worden gespro
ken. Van verschillende door de over
heid gewekte verwachtingen is mede
weinig terecht gekomen en vooral op
het terrein van de Volkshuisvesting is
de horizon verre van helder. De enige
Minister, die zichzelf overtroffen heeft,
zal Minister Lieftinck wel geweest zijn.
Deze heeft zo royaal met belastingpa
pieren gestrooid-, dat vooral de Midden
stand zich niet meer weet te wenden of
te keren.
Een middenstandswinkelier, die er
eens een paar dagen uit wou, schreef
eerst aan de belastinginspecteur of deze
het goedvond, dat hij een paar dagen
weg ging. ,,'rR' heb er niets op tegen",
schreef de inspecteur terug, „maar
waarom hebt U nu die vraag gesteld?"
Snedig antwoordde de winkelier: „Ik
werk tegenwoordig uitsluitend voor de
belastingen en daarom voel ik me niet
gerust om weg te gaan, als ik niet weet
of men er van de belasting mee accoord
gaat!"
Dat typeert wel de stand van zaken.
De kip, die de gouden eieren legt, is
men aan het slachten. En waar dan de
eieren vandaan moeten komen is een
vraag, die denkelijk minister Lieftinck
niet eens vermag op te lossen. Waar
mee ik maar zeggen wil, dat ook óp dit
terrein in het komende jaar nog geen
hoop op verbetering mag worden ge
koesterd.
En zullen we aan het eind van 1949
aan de veel besproken Benelux-over-
eenkomst genaderd zijn, dan zal dit jaar
de weg daartoe moeten worden geëf
fend. Schram stelt zich dat zo onge
veer voor als de werking van een schut
sluis. De deuren zijn gesloten. Aan de
ene zijde staat het water hoger dan aan
de andere. Zou men nu de deuren plot
seling openen, dan gebeurden er onge
lukken. Eerst als het water aan beide
zijden op gelijk niveau gebracht is, on
dervindt men geen hinder meer en kan
men rustig in- en uitvaren. Zo is 't ook
met de Benelux. In België liggen de
prijzen hoger dan hier. Zou men zonder
meer de grenzen ope;ncn, dan gebeur
den er ook ongelukken. Op economisch
gebiod wel te verstaan. Daarom moet er
eerst een gelijk peil komen en dat zal in
1949 bereikt moeten worden. Toch is
Schram niet Zo erg gerust op die Be
nelux-affaire. Ik lees maar te vaak, dat
er door een zekere groep van de be
volking „offers" zullen moeten ge
bracht worden om het voorgestelde doel
te bereiken. Offers, offers, altijd maar
weer offers door de een of andere be
volkingsgroep. Wordt het beoogde doel
niet bereikt, dan is het offer alweer te
vergeefs gebracht en de betreffende
„groep" is er de dupe van. Schrairi
vraagt zich wel eens af of de grote
meneren die de plannen ontwerpen en
het ambtenarencorps dat voor de uit
voering nodig is, óók zo'n bereidheid tot
„offeren" hebben. Ik zou wel eens
graag horen welk offer" zij zelf bren
gen om de Benelux leven in te blazen.
Ziet Schram niet bekaaid, dan gelooft
hij, dat de klemtoon van het offer wel
weer op Jan Boezeroen en de Midden
stand neer zal komen. Om het Benelux-
pad te effenen, zullen de Overheidswal-
sen het komende jaar wel over het za
kenleven daveren. We zullen daar bij
leven en welzijn wel meer van horen!
Het zijn dus geen vrolijke tonen, die
Schram als toekomstmuziek kan laten
horen. Het moet nog steeds in „mi.-
neur", om met de muziekman te spre
ken. En er zijn nog veel meer dingen,
die voor het komende jaar volslagen in
de mist hangen, doch daar praten we
van tijd tot tijd wel eens over.
Dat we allen evenwel de moeilijk
heden weer te boven mogen komen en
1949 op alle terrein des levens on
danks de vele moeilijkheden tóch nog
een gezegend jaar voor de lezers mag
worden is de hartgrondige wens van
SCHRAMMETJE
OOÏ.TGENSPLAAT
Maandagavond j.l. kwam de Coop. Ko
lenbond „Algemeen Belang" in Hotel
Hobbel ter vergadering bijeen. Aanwe
zig 32 leden. De voorz. dhr C. Busoop
Johz. opende deze vergadering met een
woord van welkom waarna de secretaris
dhr C. de Vos Johz. de notulen der vo
rige vergadering voorlas.
Hierna kreeg de vergadering een bij
zonder karakter daar dhr C. de Vos
Johz. 25 jaar als secretaris der vereni
ging, fungeerde. De voorz. sprak hem in
hartelijke bewoordingen toe: Gij zijt al
dus spr. 25 jaren een grote steun ge
weest voor onze vereniging, vooral wat
de laatste jaren betreft in verband met
de distributie aangelegenheden. In
dichtvorm vertolkte hij de gevoelens van
bestuur, commissarissen en verenigingen
en bood hem namens genoemden een
schrijfbureau als blijvend aandenken
aan.
Dhr de Vos het woord nemende zeide
dat deze 25 jaar als een schaduw zijn
voorbijgegaan. 27 December 1923 v/erd
ik als secretaris gekozen en gedurende
dien tijd zijn er vele moeilijkheden over
wonnen moeten worden, want het is
altijd niet voor de wind gegaan, evenwel
hebben we getracht om het recht te
handhaven. Hartelijk dank ik de aan-
v/ezigen voor het mooie cadeau mij aan
geboden. Ik hoop hiervan nog lange ja
ren gebruik te mogen maken.
Gezien de grote inkopen en voorraden
deelde de voorz. mede dat besloten is
een reltening-courant tot groot 5000
bij de Coop. Boerenleenbank aan te
gaan.
Daar een nieuwe kolenloods op een
terrein aan de Prins Hendrikstraat in
aanbouw is, werd de oude loods aan de
Nieuwstraat onder de leden verkocht.
Koper A. Hotting Lz. voor de prijs van
1030.—.
Het aftredende bestuurslid dhr C. de
Vos Johz. werd herkozen, terwijl als
commissaris werd herkozen dhr KI
Troost Jz. Beide namen hun benoeming
onder dank aan. Voor het lossen en rij
den brandstof 1949 waren 4 biljetten,
binnengekomen. Voor rijden: C. Korte
weg. Kolen 1.20 per ton; turf 0.90
per 1000 stuks; cokes vanaf de fabriek
0.20 per zak. Anth. Kamp, kolen 1.-
per ton; turf ,f 42.per dag; cokes van
af fabriek 0.20 per zak; A. van Veen,
kolen 0.95 per ton; Lossen in combi
natie Adr. van Putten Cz. vaste brand
stoffen op terrein 3.per ton plus
0.10 per H.L. voor thuis bezorgen.
Turf 2.35 per 1000 stuks thuis bezorgd
Voor het lossen zal 1.05 ingehouden wor
den tot het einde van het jaar, wan
neer de overeenkomst afgelopen is. De
voorz. deelde mede dat er nog aan de
ledenSO kg briketten verstrekt zal wor
den en dat in de maand Februari nog
een schip met turf hoopt te arriveren,
diL naar aanleiding van vragen die hem
werden gesteld.
Hierna werd deze geanimeerde verga
dering met een woord van dank door de
voorzitter gesloten.
PLAATST UW FAMILIEBERICHTEN
IN „EILANDEN-NIETJWS"
