De Wesreldraad
van Kerken.
Buitenland
MEDITATIE
Gods Kerk bemoedigd
in bange tijden.
Wie eenmaal
Eilanden-nieuws leest
<i--&
IIATIDEtl-IIIEUWS
Bureau: Prins Hendrikstraat 122c
Middelhamis, Telef. 17, Giro 167930
Postbox 8. Telefoon Drukkerg 19
CHR. WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSLAG
voor de ZUID-HOLLANDSCHE en ZEEUWSCHE EILANDEN
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1948
21e JAARGANG No. 1745
Abonnementsprijs 1.50 p. kwarts
Advertentieprijs 12 et. p. mUlimetj
Bij contract speciaal tarie.
Deze maand zaJ er te Amsterdam een
zeer belangrijke gebeurtenis plaats heb
ben: niet minder dan 136 Kerken uit 40
landen zullen samenkomen op de Assem
blee van de Wereldraad van Kerken, om
zich te bezinnen over de ernstigepro
blemen van deze donkere tijd.
Om U een beeld te geven, hoe deze
Wereldraad van Kerken is ontstaan, wij
zen wij er op, dat er reeds een halve
eeuw geleden een zeker streven was, om
te komen tot een bundeling van christe
lijke krachten tegenover een wereld, die
meer en meer afzakt van God en Gods
dienst.
Vóór de eerste wereldoorlog was er
een z.g. Oecumenische Beweging, waar
de Kerken wel buitenstonden, maar die
beoogde een vriendschap der volkeren
door middel van de Kerken te bewerk
stelligen. Na deze orlog verenigden in
1919 overwinnaars en overwonnenen
zich in een Christelijk contact, dat te
Wassenaar werd gehouden, waar wijlen
bisschop Söderblom met het voorstel
kwam tot een wereldconferentie der ge
hele christenheid, om, met eerbiediging
der geloofsverschillen, practisch samen
te werken en gezamenlijk getuigenis te
genover de nood der wereld te stellen.
De beide takken van oecumenisch stre
ven, die voor Geloof en Kerkorde (Faith
and Order) en die voor Leven sn Samen
werking (Life and Work) werden in
1938 saamgevat in de Wereldraad van
Kerken, die te Utrecht voorlopig werd
opgericht. De tweede wereldoorlog heeft
definitief, verder werken verhinderd zo
dat nu te Amsterdam de constituerende
vergadering zal plaats hebben, als eerste
Assemblee van de Wereldraad van
Kerken.
Vier internationale commissies heb
ben zich bezig gehouden niet een vóór
studie, betreffende de problemen die
moesten bezien worden, n.l. de vraag
naar het wezen der Kerk, naar wezen
en gestalte van zending en evangeliesa-
tie, naar sociale vragen en naar de
nieuwe, internationale orde. Ook, dat
overleg zal worden gepleegd over het
vraagstuk Kerk en Israël, dienst en ar
beid der vrouw in de Kerk, herleving
der Kerk via gemeente en tenslotte de
training der leken.
Veertien dagen lang zullen circa 1500
man, uit alle delen der wereld, zich in
deze en nog andere vraagstukken ver
diepen. Dat hierbij tal van verschillen
zullen openbaar komen valt te begrij
pen, omdat hier zoveel mensen, van zo-
veel verschillende kerken en evenzoveel
controversen en tegenstellingen bijeen
zullen zijn, een bonte verscheidenheid
van geloofs- en kerkopvattingen.
Men doet hier de poging om het ver
scheurde en verdeelde christendom van
deze wereld bijeen te brengen, zoeken
naar een eenheid dus.
De Rooms-Katholieke kerk is ook uit
genodigd deel te nemen aan deze Con
ferentie, maar, heeft geweigerd. Wel zul
len zij „waarnemers" zenden. Rome
heeft immers de pretehtie, de alleen
zaligmakende kerk te zijn, met de Paus
aan het hoofd, als stedehouder van
Christus en vormt eigenlijk op zichzelf
een gesloten eenheid. Daaraan deelne
men zou voor haar verdeeldheid beteke
nen, tenzij dan dat ze alle kerkgroepen
naar zich over kon halen.
Verschillende kerken van Gerefor
meerde belijdenis, zowel in ons land als
ook uit Amerika, wensten ook niet deel
te nemen. Naar de mening van deze
kerken is de basisformule, waarop deze
conferentie is belegd, veel te ruipi geno
men en bovendien nog niet eens bindend
verklaard.
Als dus straks de Wereldraad van
Kerken te Amsterdam bijeen komt, kan
men niet zeggen, dat daar nu de chris
telijke kerken van heel de wereld samen
zijn, maar slechts een deel der christe
lijke kerken. En de eenheid is nog verre
zoek. Want die kerken, die daar samen
komen, kunnen vanwege de grote ver
schillen, niet eens' gemeenschappelijk
Avondmaal vieren. In een van de mede
delingen over deze conferentie lazen we:
„In de viering van het Avondmaal zal
het harde feit van de verdeeldheid in alle
scherptenaar voren komen, want het is
onmogelijk, dat op deze conferentie,
waar de Christenen van zovelerlei scha
kering bijeen zijn, zij hun eenheid kun
nen belijden aan het Avondmaal."
Op zichzelf genomen is het zoeken
naar eenheid een schoon ding. De grote
vraag is echter, is er wat van God in,
of is het enltel mensenwerk? Wij heb
ben in dit blad betreffende de eenheid
al meer betoogd, dat het zoeken en
streven naar eenheid op een zeker vlak
moet berusten. Dat vlak is dan toch
zéker in de eerste plaats de erkenning
van de onfeilbaarheid van Gods eeuwig
blijvend Getuigenis, maar ook een leven
uit en naar dat Woord. Zo zij niet spre
ken naar dè.t Woord, het zal geen dage
raad hebben.
Spreken over Christus en een opper
vlakkig belijden van „één Heer en één
Heiland" is nog niet leven uit én door
Christus. Allerlei slagzinnen op zo'n
conferentie, als: „Het Heilsplan van
God, temidden van de chaos der men
sen" wil nog niet zeggen, dat men dat
heilsplan Gods in het juiste licht beziet.
Laten we dus niet denken, dat door
deze vergadering van Kerken een groot
licht zal geworpen worden op deze don
kere wereld. Bij eigen licht loopt dat op
een mislukking uit.
Men spreekt nu wel, dat de kerk zijn
licht moet laten schijnen in een donkere
wereld, maar men moet eerst goed we
ten wat duisternis is, wil men kunnen
weten wat licht is. Vandaar dat Chris
tus tot Nicodemus moest zeggen: Zijt
gij een leraar Israels en weet gij deze
dingen niet'
„Dit is het oordeel, dat het Licht in
de wereld gekomen is, en de mensen
hebben de duisternis liever gehad dan
het Licht: want hunne werken waren
boos."
Berlijn.
De besprekingen te Moskou zijn nog
niet veel gevorderd.
Het is vanwege de zeer grote ernst
anders zou er weinig of geen belangstel
ling bestaan voor de mededelingen die
vanuit Moskou binnen komen.
Het publiek kan de Russische tactiek
niet begrijpen en wij moeten het toege
ven, Ruslands houding is menigmaal
niet te doorgronden.
Bij de eerste en bij de tweede bespre
king werden er optimistische klanken
vernomen.
De hoop herleefde dat er werkelijk
enige ontspanning zou intreden.
Nu na de derde conferentie met Molo-
tof, zijn de gemoederen weer somber
gestemd, en zelfs vanuit Londen werd
de mededeling gedaan, dat de toestand
veel ernstiger was, dan het publiek ver
moed. Zo schijnt de toestand in geheel
West-Europa te zijn.
Het publiek wil eenmaal geen oorlog,
en daarom worden al die sombere klan
ken eenvoudig terzijde gezet. Alleen zeer
verontrustende berichten doen ons een
ogenblik stilstaan, maar niet zo gauw
wordt er weer enige moed gegeven, of
de bezwaren zijn alweer van de lucht.
Thans hebben de Westersen een vierde
onderhoud met Molotof aangevraagd.
Met zekerheid valt er niets te zeggen,
toch schijnt het, dat de Russen voet bij
stuk houden, en van geen wijken vsdllen
weten.
Hoewel tot overleg bereid schijnen ook
de Westersen niet van plan te zijn, het
hoofd te buigen en van hun oorspronke
lijke standpunt af te gaan.
Men neemt aan, dat de besprekingen
lopen over:
1. De blokkade te Berlijn;
2. Benoeming regering voor West-
Duitsland;
3. De schadevergoedingen door Duits
land te betalen;
4. De toekomstige verdeling en rege
ringsvorm voor geheel Duitsland.
Wat is hu de Russische houding? Als
Molotof werkelijk overtuigd is, dat er
met de Westersen geen land te bezeilen
is en dat ook zij pertinent bij hun stand-
I.
De beekjes der rivier zullen verblij
den de stad Gods, het Heiligdom
der woningen des Allerhoogsten.
(Ps. 46 5.)
Dat is een Hefelijk zangstuk. Het is
de blijde geloofsroem der Kerk. Wie
van Gods kinderen kent er zich niet toe
aangetrokken? Het is een lied des be-
trouwens, waarin dês Heeren verdrukte
erfdeel zich veilig kent in de handen
van den Machtige Jacobs. Waarin zij
zich getroost kent onder al het geweld,
dat zich tegen hetzelve verheft. Hoe
wonderlijk is toch de Heere, de Almach
tige, in al de bedelingen en verlossingen-
Zijns Volks. Neen, het Sion Gods behoeft
niet te vertwijfelen, noch gans moede
loos te zijn ten dage als alles samen
spant om haar van de aarde te verdoen.
Als de vijand opkomt als een stroom en
zich als geweldige wateren verheft om
Gods Kerk te overstromen en van de
aai'de weg te spoelen, toch, geen nood,
want dan, ja, dan zullen de beekjes der
rivier van Gods vertroostingen en uit-
reddingen verblijden de stad Gods, het
heiligdom der woningen des Allerhoog
sten.
De nood van Gods kinderen kan soms
hoog klimmen. De kleinmoedigheid van
Sion is zo groot, dat zij alle gunstrijke
teltenen van verlossing ten kwade uit
legt. God was op weg om aan vader
Jacob al Zijn vertroostingen als een
zacht vlietende beek weer te geven in
het terugvoeren van al zijne kinderen,
ook van Jozef; en toch roept hij in
kleinmoedigheid des harten uit: „al deze
dingen zijn tegen mij." Hoe schreeuwden
de kinderen Israels vanwege de be
nauwdheid des geestes in Egyptelaiid,
toen de Heere MozeS gezonden had om
hen te verlossen en al hunne banden te
verbreken. Hoe werd David, de man
naar Gods hart, met kleinmoedigheid be
vangen, toen de Heere op weg was hem
in Sauls plaats op de troon van Israël te
zetten. Toen zeide hij in zijn hart: „nu
zal ik een der dagen door Sauls hand
omkomen. Mij is niet beter, dan dat ik
haastelijk ontkome in het land der Filis
tijnen." En de discipelen des Heeren
maakten het niet beter. Leest maar
Mattheus 14. Zij waren op het meer van
Genesareth en dreigden met hun
scheepje door de golven en baren der
zee te vergaan. Als toen kwam Christus
wandelende op de zee om Zijne stand
vastige liefde te opinbaren en door Zij
ne almacht te helpen. Die de verbolgen
wateren maakt tot een begaanbaar pad
onder Zijne voeten, en de bruisende wa
teren verandert in ene zachtvlietendö
beek. Maar de discipelen werden temeer
bewogen en schreeuwden van vreze en
kleinmoedigheid des harten. Hoe weinig
verslaan we toch van de wegen Gods en
zijn telkens genegen aan Zijne gunst
rijke tekenen ter verlossing ene kwade
uitlegging te geven.
Maar de Heere zal daarom Zijne ver
lossende hand nie:t terugtrekken. Hij
verheerlijkt Zijne kracht In de zwakheid
der Zijnen en geeft aan Zijn wankelmoe
dige gunstgenoten de zonderlinge bewij
zen Zijner liefde, dat Hij voor hen leeft
en een welgevallen in hen heeft. Hij
baant Zich een weg ter verlossing door
alle zwarigheden heen, om het bruisen
der wateren te stillen en de stad Gods
te vertroosten met de beekjes der rivier
Zijner liefde en genade. Geen ding is
Hem te wonderlijk om de droefenis Zijns
volks te veranderen in blijdschap en Zij
ne verschrikte en wankelmoedige kinde
ren te bemoedigen in bange tijden. Bang
wa§ het ten dage van koning Hiskia,
toen de heirscharen der heidenen, de
Assyriërs, Jeruzalem, de stad Gods, het
Heiligdom der woningen des Allerhoog
sten, belegerden. De stad Gods, omdat
de Heere alda.ar woonde en waarheen de
stammen des Heeren opgingen tot de ge
tuigenis Israels, om de Naam des Hee
ren te danken. Het Heiligdom der wo
ningen des Allerhoogsten, waar Hij
woonde boven de Ark des Verbonds,
boven het verzoendeksel in het Heilige
der Heiligen. Daar te Jeruzalem waren
de wateren van Siloa, die zachtkens
gaan, aan de voet van Sions gebergte
en waardoor des konings hof en de in
woners der stad werden gedrenkt. Met
welk een bezorgdheid was de koning
vervuld, toen hij Jeruzalem zag om
ringd door de Assyriërs en bevreesd
was dat de wateren van Siloa zouden
worden afgesneden van de stad en des
wege hare inwoners van dorst zouden
versmachten. Maar neen, dat zou niet
geschieden. Het gedruis der legerscha
ren zou niet verhinderen kimnen, dat de
wateren van Siloa, de beekjes der rivier,
de stad Gods, de woning des Allerhoog
sten zouden verblijden, al had de koning
Hiskia zelf uit bezorgdheid den opper
sten vijver al toegestopt om de vijand
te verhinderen daarvan gebruik te
maken.
Ds. B.
(Wordt vervolgd)
punt volharden, zal hij dan bereid zijn
tot overleg, of zal de ontzaggelijke wer
kelijkheid van een derde oorlog wórden
aanvaard
Het is met Rusland al meer voorge
komen, dat niemand nog meer enige
hoop koesterde op toenadering en een
absolute breuk werd verwacht en dat
Molotof in eens bijzonder toegeeflijk
werd.
Verrassingen zijn niet uitgesloten en
daar wordt algemeen op gehoopt.
Intussen gaat het vervoer per vlieg
tuig regelmatig door. Rusland had zulk
een intensieve bevoorrading niet ver
wacht en zit met het geval toch wef
enigszins in de maag.
Frankrijk.
Met 325 tegen 215 stemmen heeft het
Franse Assemblee de voorstellen van
minister Reijnaud aanvaard.
Reijnaud heeft heel duidelijk de zeer
critieke toestand van Frankrijk ge
schetst. Het land verkeert aan de rand
van de ondergang. Alleen uiterste voor
zichtigheid, gepaard aan grote arbeid
zaamheid en spaarzaamheid, zouden het
land er nog bovenop kunnen helpen. De
landbouw moet veel intensiever worden.
Uit de grond moet veel meer worden
gehaald. De industrie moet zich nieuwe
machines aanschaffen, teneinde met het
buitenland te kunnen concurreren, op
dat het Franse product kan worden ge
ëxporteerd.
De nieuwe regering heeft aangekon
digd, dat zij een evenredige belasting-
•heffing zal invoeren. Hiervoor heeft
vooral het Franse publiek veel belang
stelling. De belastingen in Frankrijk
zijn niet zo hoog als in andere landen.
Zo b.v. heft Engeland 38 procent be
lasting van het Nationale volksinkomen
tegenover Frankrijk slechts 23 procent.
Werkelijk een zeer groot verschil. Toch
moet de heffing in Frankrijk veel onbil
lijker werken dan in Engeland.
Acht en twintig uren heeft de Franse
kamer zoek gebracht met het debatte
ren over deze voorstellen. Omdat geen
andere oploSsing mogelijk bleek, hebben
de partijen zich bij het regeringsvoorstel
neergelegd en schoorvoetend, ja zelfs
met tegenzin de regering de gevraagde
volmachten verleend.
Frankrijk biedt heel duidelijk het
beeld van het verkeerde, dat het demo-
Zie voor vervolg pag. 2 Ie kolom
blijft dit lezen.
Het is actueel in alle opzichten
en verschaft tweemaal per week
een grote verscheideiiheid van
allerlei nieuws, zowel uit het
binnen- als buitenland.
Het aangewezen blad om in te
adverteren en voor het plaatsen
van Familieberichten.
