w
ONRUST
zhjt
Idest
Buitenland
-^
sten
^3 op!
mol
^ert
azrjnert
rag.d
oenen.
MEDITATIE
Gods wakend oog
over Zijn gunstvolk
llndlen U
|p bouwt
el. Komt
ens pra-
skade)
EIIAnDEtl-HIEUWS
Bureau: Prins HendrikstraAt 122c
Middelharnis, Telef. 17, Giro 167930
Postbox 8. Telefoon Drukkerij 19
CHR. WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSIAG
voor de ZUID-HOLLANDSCHE en ZEEUWSCHE EILANDEN
ZATERDAG 31 JULI 1948
21e JAARGANG No. 1741
Abonnementsprijs 1.50 p. kwartaa
Advertentieprijs 12 et. p. milllmete;
Bij contract speciaal tarici
pe te
n.m.
li n k e
ICoöp.
stuur.
1
f. 339
OON 189
ESTDIJK
AATDIJK
EIS*
iski Air
fen een in
vlogen en
ergste in
9 mensen
vliegtuig
den mede,
lp van 21
en een
ing en de
ur van de
iren. De
itiedag in
ÜKT BIJ
a>A
fiersvlieg-
in Cana-
g mensen
■t Menier
Gaspe en
zijn be
tte.
ïbben het
it gebied,,
n is.
De wereld is vol onrust.
Is dat niet altoos zo geweest? Inder
daad, sedert de mens van zijn Schepper
is afgevallen, mist hij het rustpunt van
zijn hart. Ware er niet terstond na de
val een openbaring van verlossing geko
men, alles zou in dood' en verderf zijn
ondergegaan. Nu doet God Èijn zon op
gaan over bozen en goeden en regent
over rechtvaardigen en onrechtvaardi-
gen. Zaaiïng en oogst zullen niet op
houden van de aarde. Hij vervult de
harten van de kinderen der mensen
met spijze en vrolijkheid.
Toch is er onderscheid in de verschil
lende bedelingen en onder verschillen
de mensen. Kaïn vond geen rust en
bouwde daarom een stad. Israël beleef
de een tijd van verdrukking in Egyp-
teland, maar mocht later in het land der
rust ingaan en zitten onder zijn wijn
stok en vijgeboom.
Het behoort tot de algemene zege
ningen als wij een stil en gerust leven
mogen leiden. Daaraan ontbreekt in on
ze tijd veel. Dat is een teken des tijds.
Onrust vervult het hart der mensen. De
aarde is vervuld met wrevel.
De klagers over hun staat zijn vele.
Wie is tevreden met hetgeen hij heeft?
De begeerte naar méér, dan wij opkim-
nen, heeft den mens aangegrepen.
Thans geldt als een teken van wijs
heid, als men niet tevreden is met het
geen wat Gods hand ons toebrengt. On
rust is er in de hele wereld. De vrede is
van de aarde genonien. Alles woelt,
kookt en gist.
Waar zal men rust vinden? In geld en
goed? Als de dorst daarnaar ons te
pakken heeft, dan wordt -het laatste
beetje rust uit ons leven dikwijls weg
gevaagd. Jagen wij geen hersenschim
na?
Zóveel wil men hebben, dat men zijn
ganse leven niet tekort komt. Anderen
zeggen: Ik behoef zoveel niet te heb
ben, als ik daarvan dan mijn gehele le
ven maar zeker kan zijn. Maar wie kan
die zekerheid verschaffen? Naar Salo-
mo's woord is des rijken goed de stad
zijner sterkte.
Maar, is er ooit een tijd geweest waar
in het bewezen is, dat men op zijn goed
niet kan vertrouwen, dan is het nü. De
voorbeelden zijn er te over, dat, die van
daag de rijkste man is, morgen als een
zwerveling over de aarde kan dolen. De
bezettingstijd heeft het ons geleerd, dat
die het meeste goed ha.d, en de grootste
eer en macht, het meest kwetsbaar was.
Wat baten geld en goed als er oorlog
komt?
En, is de wereld niet vol oorlogsdrei
ging? Oorlogen, welke zelfs de verste
uithoeken der aarde kunnen bereiken.
Het beeld van de .totale oorlog" doemt
op als een schrikbeeld. Ook als feurger
kan men de slag niet meer ontwijken.
Dat hebben wij ervaren in de bezet
tingstijd en dat heeft de laatste wereld
oorlog bewezen: De uitvinding der
atoomwapens, w&ardoor vernietiging van
ganse steden mogelijk is, vergroot dat
schfikbeeld. Het diep ingrijpen door al
lerlei overheidsbemoeiingen, waarbij de
rechten en belangen der burgers maar
al te vaak in het gedrang komen,' is
mede een oorzaak dat men zich onzeker
gevoelt. De algemene verarming door de
oorlogshandelingen geeft ook gi;ote on
zekerheid voor de toekomst.
Vroeger meende men zich met ver
zekeringen te kunnen dekken tegen alle
mogelijk voorkomende o'ngevallen. Te
gen brand, tegen werkloosheid, tegen
ziekte enz. ja van A. tot Z. had men
verzekeringen. Nu moet de Staat alles
regelen en alles garanderen. En nog is
men niet gerust.
HET BROOD WORDT BETER
Met ingang van, 1 Augustus wordt
het brood stukken beter. De maisbloem
verdwijnt namelijk geheel uit de brood-
bloem. Na genoemde datum zal de
broodbloem bestaan uit twintig procent
buitenlandse of inlandse rogge en tach
tig procent buitenlandse tarwe, uitma-
linf vijf en tachtig procent.
Het zoeken naar rust en het begeren
van zekerheid is wel een oorzaak, dat
men steeds meer staatsbemoeiïng wenst
op sociaal gebied. Al die sociale voor
zieningen worden niet in de laatste
plaats begeerd om zekerheid te krijgen;
een plechtanker temidden van de stor
men des tijds, van de onzekerheden en
onrust waarmee het mensdom omringd is
Maar ook hieraan knaagt de onze
kerheid. Revolutie en oorlog kunnen
deze zekerheden als met één slag weg
vagen.
Het is een weldaad, zo voor een mens
in^het bijzonder als voor een volk in zijn
geheel, als een zekere rust mag worden
genoten, mits dit niet ontaarde in stille
gerustheid en zatheid van brood, ge
paard met hoogmoed, hetwelk de zon
den van Sodom waren.
Het schijnt echter dat thans in ver
vulling gaat, dat de vrede (dat is altijd
een betrekkelijke) van de aarde is weg
genomen.
D*n is het nog groter" voorrecht als
een mens zfln rust mag vinden in God.
Deze rust is in Christus een volstrekte
als het straks eeuwigheid zal worden;
maar reeds in de tijd is deze rust van
grote waardij. Zo ooit, dan dringen nu
de tijden om met al onze wegen onze
rust in God te zoeken. Hij. wil een
schuilplaats des vredes zijn voor hen,
die Hem als hun rust begeren en zoe
ken. Laat dan de onrust in de wereld
toenemen, ja de bergen verzet worden
in het hart der zee, Zijn rust zal heer
lijk zijn. En, zal het hier strijd en moeite
blijven en druk en kruis voor hen die
Zijn. naam belijden, en die zoeken te
wandelen in Zijn wegen, dan is hun toe
gezegd een rust, die nimmermeer zal
verstoord worden.
Tot die rust worden wij, levende on
der het licht des Evangelies geroepen.
Daartoe worden de volkeren geroepen.
Dit zou het geneesmiddel zijn voor staat
en maatschappij. Maar het volk en het
koninkrijk, welke Hem niet zullen die
nen, zullen-vergaan, zegt ons het onbe
drieglijke Woord van God.
KABINETS CRISIS.
Wij zijn alweer een week verder, en
nog is dr Beel niet 'geslaagd, met tfet
vormen van eeii nieuw kabinet.
De wens van de P.v.d.A. schijnt niet
in vervulling te gaan. De Socialisten
toch stonden op het standpunt dat vol
gens hun inzicht, een Rooms Rood Ka
binet de meest gewenste vorm van sa
menwerking was.
Dit standpunt schijnt men echter in
de kringen der Katholieken niet geheel
te delen.
Een zeker gedeelte der Katholieken
gaan de maatregelen der Socialisten te
ver.
Zou dus opnieuw een Rooms Rood
Kabinet optreden en op den ouden voet
voortgaan, dan dreigen er moeilijkheden
bij de Roomsen.
Zakenlieden, Industriëlen, Midden
standers, zij allen voelen aan de lijve
de ontzaggelijk zware druk, niet alleen
der directe belastingen, maar ook der
sociale lasten.
Minister Beel moet nu bezig zijn, aan
een extra parlementair kabinet, dat
voor het overgrote gedeelte uit de oude
ministers bestaat, waaraan een of twee
nieuwe ministers worden toegevoegd
hetzij uit de V.V.D. of C.H.U.
Vooral de bezetting van de post Bui
tenlandse Zaken moet op moeilijkheden
stuiten.
Verschillende vooraanstaande perso
nen zijn hiervoor gepolst, do^h deze
hebben bedankt.
Zou Dr Beel voor deze post een per
soon vinden, welke door de partij R.K.,
P.v.d.A., V.V.D. en C.H.U. wordt aan
vaard, dan kunnen wij de nieuwe sa
menstelling iedere dag verwachten.
Slaagt hij niet, dan zal het ons zeer
benieuwen, hoe dan het verloop zal zijn,
want er moet een meerderheid zijn van
67 leden voor de nieuwe grondwet.
Laat ons nog rustig afwachten.
Hij zal den weg Zijner gunst-
genoten bewaren.
(Spreuken 2 8b.)
Niemand' wordt met zovele en met
zulke tedere benamingen in de Schrift
genoemd dan de kinderen Slons. De gro
ten der aarde mogen vele eretitels dra
gen, maar wat betekenen die in verge
lijking, waarmede de Heere de" Zijnen
noemt. Hoe dikwijls dragen de mach
tigen der aarde hunne eretitels ten on
rechte; ontvangen in hoogmoed en ijdel
heid, vergaan zij even spoedig. Niet al
zo die benamingen, waarmede de Heere,
de God .Zijns volks, de Zijnen noemt.
Die~ zijn bestendig en van blij venden
aard, gelijk de wijze Spreukendichter
hen noemt: gunstgenoten Gods.
Kan er tederder benaming zijn? Die
is zo teder, dat zelfs het horen van dien
naam het hart van de waar gelovige
aandoet. Die is zo dierbaar, dat het
Gods volk met verwondering en aan
bidding vervult. Die is'zo groot, dat zij
het geluk daarvan niet omvatten kun
nen. Wat betekent de gunst van men
sen De gunst des Heeren gaat alles te
boven. Zij bestaat in de verborgene lief
de en genegenheid des Heeren, en is een
bewijs, hoe hoog de Heere de Zijnen
acht. Zij zijn Zijn Hefsiba: Mijn lust is
aan haar. Hoe menigwerf worden zij zo
genaamd. In Ps. 30: Psalmzingt den
Heere, gij Zijne gunstgenoten. In Ps.
50: verzamelt Mij Mijne gunstgenoten,
die Mijn verbond maken met offerande.
En om niet meer te noemen in Ps. 116:
kostelijk is in de ogen des Heeren de
dood Zijner gunstgenoten.
Maar hoe kan het, dat de Heere hen
zo noemt' Niemand is het toch van na
ture. Dan is onze vader een Amorieter
en onze moeder een Hetietische. Dan
zijn we kinderen destooms, liggend, on
der den vloek van een verbroken werk-
verbond. Hoe kunnen we dan gunstge
noten Gods genaamd worden. Het is
toch niet uit voorgezien geloof en goede
werken? Het is toch evenmin om^enige
waardigheid in ons? Zijn we niet de
minste gunst onwaardig? Moet niet al
Gods volk met de hoofdman over hon
derd betuigen; „Heere, ik ben niet waar
dig dat Gij onder mijn dak zoudt in
komen?" Hoe kunnen zij dan gunstge
noten Gods genaamd worden? Alles
komt hier van 's Heeren zijde. De'diep
ste bron en fontein is, dat Hij ze van
eeuwigheid in liefde gekend heeft. O,
dat in liefde gekend zijn. Het is de ver-
;borgen springader van Gods onverdien
de gunst. Die vrije gunst, die eeuwig
Hem bewoog. Een liefde en gimst, die
de kennis te boven gaat. Een liefde in
Christus. Zo groot is die gunst, dat de
Vader den Zoon Zijner liefde niet ge
spaard heeft, maar Hem heeft overge
geven om Zijn vollen toom te dragen
en voldragen in hunne plaats, opdat in
de voldoening van Zijn recht Zijne vrije
gunst Hem betamelijk zou kunnen uit
vloeien tot de voorwerpen Zijner keur.
Zo groot is de liefde Christi, dat Hij
Zich vrijwillig verpande Borg te zijn
voor hen, om ze met Zijn bloed los te
kopen uit de zonde en uit het oordeel
en hen een oorzaak van eeuwige zalig
heid te zijn. En zo groot is de liefde
des Heiligen Geestes, dat Hij de volle
bediening op Zich nam, om ze in de tijd
tot de gunstgenoten Gods in te winnen;
de vijandschap in hen te verbreken; de
liefde öods in hunne harten uit te stor
ten, dat zij verliefd zouden worden op
die vrije gunst en souvereine liefde.
Neen, geen benaming, waardoor zo
zeer de nauwe en innige betrekking
wordt uitgedrukt, welke de Heere heeft
op Zijn volk. Ze zijn de voorwerpen Zg-
ner innigste genegenheid. Hij verzorgt
hen in Zijne gunst. Doet. hen delen in
het licht van Zijn vriendelijk aanschijn.
Hij doet hen verkeren in Zijne tent. Hij
vertroost hen' onder alle leed. Hoe wei-
gelukzalig is het volk, wiens God de
Heere is; het volk dat Hij Zich ten erve
verkoren heeft.
Niemand, die zulk een droefheid kent',
als Gods gunstgenoten; maar ook nie
mand, die zulk een blijdschap smaakt;
een blijdschap in den Heere. Niemand,
die aan zoveel gevaar-vis blootgesteld,
maar ook niemand, die zo veilig is als
het volk van God, want'Hij zal de weg
Zijner gunstgenoten bewaren. Zal niet
de weg der goddelozen vergaan? Hun
weg is als donkerheid en zij weten niet
waarover zij struikelen zullen. Maar de
Heere kent de weg der rechtvaardigen.
Welke weg is deze? Het is hun ganse
levensloop hier op aarde; de weg door
dit Mesech, door dit tranendal, waarop
zoveel kruis en tegenspoed hun deel is;
Hoe zouden de wandelaars naar Sioji
deze weg kunnen bewandelen, hoe zou
den ze het einde kunnen bereiken, ware
de Heere niet hunne sterkte. Ware
Christus niet hun Overste Leidsman.
Ds B.*
(Wordt vervolgd)
Berlijn.
Het schijnt dat de Westerse mogend
heden duidelijk inzien, dat Rusland, in
zake Berlijn, in geen geval bereid is,
ook maar een duimbreed toe te geven.
Hoe deze houding hu precies te ver
klaren is, is hétl moeilijk weer te geven.
Trotseert Rusland werkelijk een derde
wereldoorlog, stuurt het hierop aan, of
neemt het de houding aan, dat de Wes-
tersen wel een zeer grote mond opzet
ten, maar als het er op aan komt, toch»
niet durven door te tasten?
Hoe wij ze ook verslijten naogen, de
Russen zijn werkelijk diplomaten.
Vertolkt deze laatste gedachte, de
houding^ van Rusland, dan, hebben zij
voor een groot gedeelte gelijk.
Amerika, Engeland en Frankrijk zijn
nu aangeland op het standpunt, dat zij
moeten gaan schipperen of'toeslaan. En
zie, nu wordt de vraag ernstig overwo
gen of het blijven te Berlijn, op dit ogen
blik, w:el van zulk een groot belang is,
om er een nieuwe oorlog voor te ont
ketenen.
De gevolgen van een derde oorlog
worden natuurlijk van alle kanten be
keken.
De geheime diensten weten zeer veel,
wat nimmer naar buiten bekend zal
worden.
Hoe men de houding van Rusland ook
noemen wil, dit staat vast, dat zij zelf
de moeilijkheden hebben veroorzaakt, en
nog geen moment de schijn hebben ge
geven, dat zij er berouw van hebben. Zij
benaderen blijkbaar hun doel.
Met welke dreigementen, de Wester
se mogendheden Rusland bedreigde, de
houding der Russen was, alsof zij zei
den: „sla maar toe als u durft." Heeft
nu deze houding de Westersen tot nar
denken gebracht? Het heeft er enige
schijn van.
De Russen lieten doorschemeren, wat
zij wensten, en direct vatten de Wester
sen dit aan, om nog een laatste poging
te wagen.,Thans zullen Amerika, En
geland en Frankrijk ieder afzonderlijk,
dezelfde nota bij Moskou indienen.
De ambassadeurs van de drie genoem
de landen hebben gezamenlijk een on
derhoud met Stalin aangevraagd.
Wordt dit toegestaan, dan zullen zij
eerst ieder afzonderlijk mét Molotow
spreken en hem de zienswijze van hxm
regering mededelen.
Daarna zullen zij met hun drieën, hun
opwachting bij Stalin maken, en hem,
ieder afzonderlijk een nota overhandi
gen, die wat betreft inhoud, gelijklui
dend is aan de anderen.
Op deze wijze krijgen zij gezamenlijk
een indruk hoe Stalin op deze nota re
ageert, en of Rusland werkelijk begeert
dat opnieuw over de toekomst van
Duitsland zal worden onderhandeld.
Is Rusland bereid opnieuw het vredes
verdrag voor Duitsland aan een bespre
king te ondenverpen dan zullen ook de
Westersen een grote mate van bereid
heid tonen* Zelfs wilmen de plannen vooi:
West-Duitsland even opschorten. Het
Zie voor vervolg pag. 2 Ie kolom
