POLITIEKE
STAKINGEN
Buitenland
MEDITATIE
DE WARE BLIJDSCHAP
eiiahdeh-iiieuws
Bureau: Prins Hendrikstraat 122 c
lüddelhamis, Telef. 17, Giro 167930
Postbox 8. Ttelefoon Druhakerfl 19
CHR. WEEKBLAD OP GEREFORMEERDEN GRONDSLAG
voor Je ZUID-HOLLANDSCHE en ZEEUWSCHÈ EILANDEN
ZATERDAG 13 DECEMBER 1947 20eJAARGANG No. 1679
Abonnementsprijs 1.50 p. kwartaal
Advertentieprijs 12 et. p. nülUmeter
Bij contract speciaal tari^.
staken is gezamenlijk het werk neer
leggen. Het doel is verbeteringen te ver
krijgen; gunstiger voorwaarden voor de
arbeidsprestaties. Te laten voelen: wij
hebben recht daarop. Gij, die ons die be
tere voorwaarden onthoudt, die ons niet
beloont naar werken, moet het weten,
dat ge het zonder onze arbeid niet stel
len kunt. Dat laten wtj voelen als wij
weigeren voort te gaan met werken op
deze voorwaarden.
Het stakingswapen is een gevaarlijk
wapen. Wij moeten meer en meer tot de
overtuiging komen, dat heel de mensen
maatschappij een samenhangend geheel
is; dat we elkaar niet missen kunnen.
Dat, wat wij doen, niet enkel en uitslui-
tend voor onszelf is. Als ieder op zijn
plaats in het maatschappelijk bestel
weigert mede te werken, loopt alles vast,
onverschillig, of degenen, die zo doen een
leidende of een meer ondergeschikte po
sitie innemen. Als iedere groep haar on
misbaarheid wil laten gevoelen door te
gaan staken, wordt het een chaos. Zulke
groepen behoeven niet groot te zijn. Als
alleen het personeel van een electrische
centrale staakt, zit alles in het donker.
De fabrieken kunnen niet draaien en al
lerlei werk is lamgelegd. Als alleen de
bakkers staken, loopt de broodvoorzie
ning totaal vast en ontstaat er groot
ongemak.
Oorspronkelijk hield een staking recht
streeks verband met de arbeidsvoor-
TVaarden en de lonen. Om maar eens, een
uiterste te noemen: Als een patroon zijn
arbeiders in het geheel geen loon meer.
wenste te betalen, zouden ze zeggen:
Waarom zou ik dan werken? Ik heb er
de plicht niet meer toe. Men legt.geza
menlijk het werk neer en staakt om pp
te kunnen roeien tegen het machtsmis
bruik van de werkgevers. Maar, met in
eigen hand nemen van liet recht, ont
staat evenzeer het gevaar van machts
misbruik bij de arbeiders. Staken moet
daarom veroordeeld worden. De werkge
vers schieten tekort in hun plicht, als zij
den arbeiders hun gerechte loon onthou
den; de arbeiders schieten tekort in hun
plicht, als zij staken. De verhoudingen
tussen werkgevers en werknemers beho
ren op redelijkheid te zijn gegrond.
Machtsmisbruik is het evenzeer ais de
werkgevers door uitsluiting trachten af
te dwingen, wat onredelijk is. Het een
zowel als het ander is de vrucht van- het
verlaten van de bodem van Gods Woord.
De wet der naastenliefde moet ons de
weg wijzen brj het bepalen van de billijke
verhoudingen.
Staken is machtsmisbruik. Dit machts
misbruik strekt zich veel verder uit dan
de oorspronkelijke, doelstelling: betere
lonen en arbeidsvoorwaarden. Men kan
ook andere dingen wensen, en om deze
wensen kracht bfl te zetten) gaat men
staken. Dat is de „directe actie"; de po
litieke staking. Dat is natuurlijk in nog
volstrekter zin revolutionnair.
De verhoudingen op politiek gebied
hebben deze politieke stakingen in de
hand gewerkt. Zo langzamerhand heeft
de overheidsbemoeiing zich steeds verder
uitgebreid. De verwezenlijking van de
gedachte der gelelde economie is,
dat de overheid alles moet rege
len. Niet slechts het recht handhaven,
maar alles op maatschappelijk gebied
regelen, dus ook de lonen en arbeidsvoor
waarden. Zo heeft een staking niet al
leen een economisch kaï^akter, maar
krijgt ook een politiek karakter. Om re
sultaten te verkrijgen moet men poli
tieke wegen bewandelen. En het mach
tige wapen is de staking; de politieke
staJüng. Hiermede wordt rechtstreeks het
pad der revolutie betreden. De conse
quente vorm is de algemene staking. De
overheid begint met het economisch be-
stel in handen te nemen, en de vakver-
enigingsleiders gebruiken de arbeiders
massa's om de leiding van het econo
misch leven in hun hand te nemen.
Zie naar Frankrijk. Door communis
tisch drijven tracht men de macht (als
minderheid) in handen te krijgen. Daar
wiaagt men gewetenloos de welstand van
het land aan. Het ligt in de lijn der
doelstellingen. Alleen in een verarmd
land, temidden van een chaos, kan het
communisme gedijen. Het is een bevrtjs
van verdwazing. 'Straks volgt inflatie tot
grote schade' van het land, iniionderheid
•van gepensioneerden en kleine spaarders,
maar ook van de zogenaamde bezitlozen.
Zal men daar de revolutie kunnen be
strijden door haar halfverwege tege
moet te komen? Het is de halfheid van
maatregelen, welke het daar zo ver heeft
doen komen. Het is te hopen dat de ogen
open gaan. Meer nog is te hopen dat
het Franse volk terugkere tot de paden
van Gods Woord.
Ook voor ons zijn deze dingen ernstige
waarschuwingen. Het samengaan van
Rome met Rood doet ons met bekomme
ring, de toekomst tegemoet zien.
Frankrijk.
Dinsdagavond heeft het Algemeen Vak
verbond bevel gegeven op Woensdag
overal het werk te hervatten.
Deze beslissing houdt niet in, dat nu
in het gehele land in eens alle werk is
hervat, maar wel dat de communisten
hun zeer onverantwoordelijk spel hebben
verloren. Hier en daar wordt nog gedeel
telijk gestaakt, doch het is niet meer van
overwegende betekenis. Deze stakingen,
welke precies dertig dagen hebben ge
duurd, kosten de Franse staat enige mU-
liarden en heeft zeer grote schade aan
gebracht aan de productie, en maakt het
voor de regering nog weer moeilijker, de
inflatie te keren.
De Franse regering stond voor een,
wel heel moeiltjk probleem. Het land ver
keerde aan de rand van de ondergang
en er dreigde een ernstige burger oorlog
te ontstaan.
Orde, rust en veiligheid waren in zeer
groot gevaar, getuige de vreselijke lage
daden om treinen te laten ontsporen.
De regering heeft krachtig ingegrepen
en getoond, dat wanneer op zeer onver,
antwoordelijke wijze de grondvesten wor
den aangetast, waarop de samenleving
is opgebouwd, er ingegrepen moet wor
den teneinde het leven en het bezit der
burgers veilig te stellen.
Het gezonde verstand der Fransen
heeft gezegevierd over het communisti
sche gekuip.
Ongetwijfeld komt deze overwinning
het land ten goede.
De Franse regering heeft ook onder
kend, door welke buitenlanders het vuur
tje werd opgestookt en heeft negftitien
Russische onderdanen uit het land ver
wezen.
Dit heeft bij de Russen kwaad bloed
gezet, zelfs zo, dat Moskou heeft ge
meend de Franse repatrierings commis
sies, eveneens het verblijf in Rusland te
ontzeggen, terwijl tevens de handelsbe
sprekingen werden opgezegd.
De bewoordingen, welke Rusland heeft
gebruikt, waren van zodanigen beledi-
genden aard, dat de Franse tegering de
ze nota heeft teruggezonden, daar zg
weigert zulk een document te ontvangen.
Door het opzeggen van het handelsve3>
drag krijgt Frankrijk nu geen brood-
graan uit de Sovjet Unie, terwijl de ex
port er een nieuwe slag door krijgt.
Bovendien dreigt er nog een verder
gaand politiek gevolg uit voort te ko
men.
Frankrijk speelde zo'n beetje als be
middelaar tussen het 'Oosten en het Wes-
De zachtmoedigen, dit gezien heb
bende zullen zich verblgden.
Psalm 69 vers 33a.
En nu is het waar dat velen van
Gods Ijinderen hier op aarde lang van
verre kunnen blijven staan, durvende
hun dat grote heil door Christus ge
wrocht niet toeëigenen. Maar daarom is
dan ook dat juist de oorzaak van hunne
droefheid dat ze niet met geloofstoeëige-
ning mogen zeggen: Mijn Hêere en Mijn
God. Dat maakt hun smart uit dat ze
zo weinig van Jezus kennen en daarom
zich zó weinig kunnen verblijden.
Bedrukt volk, blijf liever liggen als
een hondeken aan Zijne voeten; wacht
liever aan de poort der genade, dan dat
ge nemen zoudt om uit de nood te
komen wat u niet van God geschon
ken is. Zoek uw ledige geloofs hand
maar veel tot Hem uit te strekken en
uw geloofsoog al is het een gebroken
oog op Hem te wenden. Hij zegt al
Zijn ellendigen toe, dat Hij gewisselijk
zal komen en niet achterblijven.
O, hoe blij zou uw neergebogen ziele
wezen, als ge Hem met de armen des
geloofs mocht omhelzen. Maar wie weet
om welke wijze einden Hij Zich blijft ver
bergen? Misschien zljt ge nog niet ge
noeg vernederd of ontdaan van uwe wet
tische hoedanigheden. M^gschien steunt
ge nog te veel op vorige genadens, zodat
uwe ziel niet genoeg uitgeledigd is van
het uwe en zo het zalig worden ten enen.
male "niet is onmogelijk gemaakt.
Misschien doet Hij het uit andere wijze
oogmerken, omdat ge een verhevene na
tuur hebt en u zoudt verheffen. Hij weet
welke ballast elk scheepje noodig heeft
om diep de golven te doorploegen. Hij
tuchtigt somnnige met uitwendige krui
sen, soms zo zwaar dat zij het leven moe
de worden. Anderen idaar laat Hij de
duivel wel op los voor een tijd, die maar
alleen de opdracht mede krijgt: Ver
schoon zijn leven. Anderen moeten hun
leven lang onder het lichaam der zonde
als onder een ondragelijke last zuchten.
En voor anderen verbergt Hg het kind
schap en doet ze in een onverzekerde
staat voortsukkelen, zodat ze dikwgls
zeggen: Ik ben zeer in twijfel, zelfs van
het leven.
Maar dit is zeker: de zachtmoedigen,
dit gezien hebbende, zullen zich ver
blijden. Zij zullen zien ze zullen eens
zien, ja zalig zien en zich verblijden als
ze Hem zien zullen gelijk Hij is voor de
troon. Wat zal het toch meevallen voor
dat volk die Hem hier op aarde maar
als van verre zagen als Hij stond achter
hunne muur, als Hij keek door een ven
ster van Zijn Woord of blonk door een
tralie van Zijne beloftenissen. En als ze
meenden dat Hij Zich nader zoude open
baren of vertonen, was Hij soms op eens
weg. Hij bekwam dan uit hun gezicht.
En anderen, die Hem van nabij door 't
geloof mochten zien, och wat duurde dat
bezoelj; dikwijls maar kort. Haast werd
alles weer opgetrokken in de hemel en
bleven zij uitwonende van de Heere. Ja,
voorname heiligen, ondervonden het dat
achter de uitnemende Godsopenbaringen
de engel des satans gereed staat om ze
te folteren. De ziele is liier voor 't he-
meUeven niet geschikt, 't Zijn maar voor
smaken en proeven van het geen in de
heerlijkheid voor hen is weggelegd. Maar
dan zullen ze zien en zich verblijden.
O, wat een zaligheid zal dat wezen,
welk een blijdschap, waarvan met recht
beschreven staat: Niemand zal uwe blijd
schap van u wegnemen. Het zal een he
melse blijdschap wezen, die alleen zijn
uitgangspunt heeft in het Voorwerp hun
ner blijdschap: een Drieënig God. Een
blijdschap dat God verheerlijkend is in al
Zijn grote deugden en volmaaktheden.
Een blijdschap in het werk zélve om al
tijd met verheuging en zalige aanbidding
met de allerdiepste ootmoed, de ere, de
lof, de aanbidding en dankzegging, Hena
Die op de troon zit en 't Lam toe te
brengen.
O, wat is de wereld toch arm met hare
vermeende vreugde. Zij die nu lachen,
zullen haast treuren en wenen. Volk van
God, uwe droefenis zal haast tot blijd
schap worden en dan zal uw rouwkla-
gen en kermen van dö aarde, uw klagen
over Godsgemis, zonden, duisternis en
ongeloof eeuwig ophouden en ge zult de
juichtonen aanheffen met al de hemelin
gen: De bruiloft des Lams is gekomen.
Ds. H.
ten, en deze positie zal zij nu zeker moe
ten inboeten. Hoewel dit ernstige nadelen
zijn, zo wegen zij toch niet op, tegen de
voordelen, welke behaald zijn op het com
munisme.
België.
De politieke gemoederen zijn de laatste
weken wel zeer in beroering gebracht.
Het feit dat de Belgische minister
Spaak, welke één der leden is van de
commissie van Drie in Indonesië, naar
zijn land is teruggeroepen, toonde over
duidelijk laan dat jjolitieke moeilijkheden
werden voorzien, en er belangrijke kwes
ties aan, de orde kwamen.
Uit de debatten in de Belgische kamer
bleek dat de terugkeer van Koning Leo
pold aan de orde werd gesteld.
De Koningsgezinde partij rust niet,
voordat de Monarch weder op zgn troon
is hersteld. De mogelijkheid daartoe is nu
het vraagstuk, waarvoor de regering
zich ziet geplaatst, en wat de gemoede
ren zo opzweept. De Katholieken zijn
overwegend voor terugkeer. De Socialis
ten willen wel aan de kinderen van de
Koning de to^ang tot het land verlenen.
Dit houdt in, dat zij de troons-opvoL-
ging wel willen regelen, maar de terug
keer van de Koning zelf niet wensen.
De regering had het voornemen deze
week een regerings verklaring af te leg
gen, welke hierop neer zou komen, dat:
tgdens de oorlog en de.Duitse bezet
ting de Koning zijn eej? niet heeft
verbeurd, doch, er ten opzichte van
enkele zijner daden een voorbehoud
werd gemaakt.
De Koning heeft echter j.l. Zondag
aan een Koningögezind blad medegedeeld
dat, indien de regering in het openbaar
zou bekend maken:
„dat het hoofd der djmastie door'
„niets is bevlekt",
dan zou hij bereid zijn de troon te bau
stijgen en met dubbele toewijding zich
geven voor het welzgn van zijn laftd en
voUc. Ook is hij mogelflk wel bereid, al
leen zijn kinderen te laten optreden.
Het ministerie ziet zich nu voor een
zeer moeilijke taak geplaatst, want, nu
moet het zich. begeven op een terrein,
waar zij niet had willen komen.
Verklaard zij, dat de eer van de Ko
ning niet ongerept uit de oorlog geko
men is, dan zal zij een groot deel van,
het volk tegen zich krijgen. Erkend zij
omgekeerd dat 's Konings eer niet ge
schonden is, dan zegt men wat verhin
derd nu de Koning opnieuw de troon te
bestijgen.
De regering heeft de moeilijkheid voor
zien en Woensdag de kwestie van ver
trouwen gesteld. Met 152 tegen 32 stem^
Zie voor vervolg pag. 2 Ie kolom
