Ct1RWEEK&IADÖpCiED.GD0ni]5IAG >»ÖRSZUID-HOain EHAMDEn
N.V. DitgetersmaatsGliappiJ „EILANDEN-NIEUWS"
Tusschen twee Oorlogen
Geeft aan de Wioterhulp
Rijkskanselier Adolf Hitler
spreekt te MöacheB
14e Jaargang
WOENSDAG 12 NOVEMBER 1941
No. 1293
WAARI N SEDERT 1 N O V EM B ER 19 35 O P G E N O M E N H E T B LA D ,0 N Z E E I L A N D E N" - 18^ JAARGANG
MET DUITSCHLAND
TEGEN
HET BOLSJEWISME
1783
- T UITGAVE VAN
Gevestigd te Middelhaitnis Faejm Heodiilcstr. 122 G i Gixo167930 fostboi; 8 Td. 17<
Abonnementsprgs 93 cent per 3 maanden bij vooruitbetaling.
Versch^nt lederen Woenadag en Zaterdag 2 maal per week.
Afzondermke nummers 5 cent Buitenland 8 gulden per Jaar.
BQkuitoox voor ZeeiMul: St. aiaartensdyb Markt, Telef. S9.
Advertentle^prijs 20 cent per regel. Reclames 40 cent
Hoofdredaxiteur
TH. DE WAAL. MDDDELHARNIS C 122.
1918—1939.
II.
Veraailles.
Het tijdperk tusschen 1919 en 1939, dat
wij in deze artikelonserie bespreken, wordt
beheerscht, door wat in het eerstgenoemde
jaar te Versailles is gebeurd. Daar werd
op 28 Juni in de beroemde Spiegelzaal van
het Kasteel» Lodewijk XIV, op dezelfde
plaats, waar in 1871 hel; DuitsShé Keizer
rijk was uitgeroepen, het vredestractaat
onderteekend, dat de Wereldoorlog moest
liquideeren. Het is zeker niet te teveel ge
zegd, wanneer we beweren, dat in Versail
les de kiem gelegd is voor schier alle be^
langrijke gebeurtenissen daarna. Direct en
indirect heeft dit vredesdictaat de Europee,
sche historie zoodanig beïnvloed,- dat ook
de huidige oorlog daaruit resulteerde.
Het is dus wel van belang, aan de Vrede
van Versailles bijzondere aandacht te
schenken. Nadat op 11 Nov. 1918 de wa
penstilstand gesloten was, begonne» in Ja
nuari daarop de vredesor[derhandelin"gen te
Parijs. Deze werden bijgewoond door de af
gevaardigden van niet minder dan 27 lan
den, die tezamen de „geallieerde en geas
socieerde mogendheden" uitmaakten. Be
halve de ;groote'landen als de Vereen, Sta
ten, BngèlEuid, Frankrijk, Italië en Japan
namen er ook aan deel de andere Ameri-
kaansche republieken^ China, Siam, de' pas
opgerichte Staten Po-'Sn, Tsjecho-Slowakije
en Joego-Slavië. De Duitschers werden
eerst tegen het einde toegelaten en er
werd alleen schriftelijk met hen onderhan
deld. 13ovendien was er nog een groot aan
tal andere afgevaardigden van volksmin-
derheden, die all3n hun belangen kv^amen
bepleiten: Armeniërs, Finnen, Albaneezen,
Perzen, Egyptenaren, Joódsche Zionisten,
Sleeswijkers enz. De vijf groote mogend
heden deelden .echter de lakens uit. De Ja-
panneezen zaten er meestal zwijgend bij; zij
waren sleohfs gekomen om -den Duitsche
kolonie Kiautsjau te verkrijgen, terwijl de
Italianen zich ook in hoofdzaak interes
seerden voor de zaken, waarbij hun eigen
land betrokken was.
De mannen, die de eigenlijke geestelijke
vaders van het Verdrag zijn gewe,est, wa
ren presld)2nt Wilson. Lloyd George en Clé-
menceau. De eerste was een idealist, die
met allerlei schoone en verheven ideeën ter
conferentie' getogen was, doch deze alle
zag vergruizelen. Van zijn befaamde ,,Veer'.
tien Punten'* kwam niets terecht. De Con
ferentiestad was' ook weinig geschikt om
idealen te verwezenlijken. Haar sfeer was
er één van haat en verbittering tegen
Duitschland, van brutaal nationalisme en
wraakzucht. De Engelschman Llpyd Ge
orge was een buitengewoon handige diplo
maat, die door verkiezingsbeloiften gebon-'
den was om DuitSchtónd een zware vrede
op te leggen. En de Franschman Clémen-
oeau was slechts door één drang bezield:
Frankrijk revanche te geven voor 1871 en
Duitschland zoo machteloos te maken, dat
het zich niet meer zou kunnen herstellen.
Hij was op dit punt onverzettelijk, hard
als staal en beschouwde de vrede als een
methode om de oorlog, .aij het met andere
middelen,"* voort te zetten. Wfilson' kon te
gen dezen man niet op «n evenmin tegen
ci3n gewieksten Lloyd George, zoodat de
Vredesconferentie voor hehi een marteling
is geweest en zijn zenuwgestel heeft ge
sloopt.
De drie heeren waren het dus lang niet
altijd eens. Clémenceau wilde de Duitsche
grens naar de Rijn verleggen, doch hier
mee gingen de andenan niet accoord. Wil
son verzette zich tegen de te hooge scha
devergoeding, aan Duitschland opgelegd,
doch verloor het pleit. Lloyd George op zijn
be*t wilde niet, dat Polen meer dan een
millioen Duitschers zou inlijven, doch op
dit punt waren Wilson en Clémenceau het
weer eens. Tenslotte werd echter de defi
nitieve tekst vastgesteld en waar de Duit
sche gevolmachtigden onder leiding van
Graaf von Brockdorff Rantzau weigerden
te teekenen, moesten andere afgevaardig
den komen om met machtiging dey. Nati
onale Vergadering deze vernederende han
deling te verrichten^ hetgeen geschiedde op
28 Juli 1919.-
De inhoud van het Verdrag vormt een
boekdeel. De uitgave, ,die wij bezitten in
Duitsche tekst, telt 1224 bladz. Er moest
enorm veel in geregeld worden. Allereerst
de grensveranderingen en de vorming der
nieuwe staten. Duitschland verloor 12%
van zijri grondgebied en 10% van zijn be
volking. Aan Frankrijk moest het afstaan
Elzas-Lotharingen, aan België Bupen en
MAlmédy, aan Denemarken Noord-Slees-
wijk, San Polen een groot deel van Silezië
.3n Posen (de beroemde Corridor),; Danzig
werd een-vrije stad onder toezicht van de
Volklïibond; aan Litauen moest het Me
melgebied worden afgestaan. Zoo werd
Duitschland verminderd met een gebied,
ruim 2 maal Nederland en met 5 millioen
inwoners.
Frankrijk kreeg de kolenmijnen van het
Saargebied. Gedurende 15 jaar zou dit
door de Volkenbond wordisn bestuurd en
dan zou een% plebisciet (volksstemming)
worden gehouden om te beslissen, of het
definitief bij Frankrijk of Duitschland zou
behooren.
Voorts moest Duitschland al zijn kolo
niën afstaan: Kameroen, Togoland, Duitsch
Zuid-West en Óost-Afrika, Nieuw-Öuinea,
Krautsjaü en een aantal eilanden In de
Groote Oceaan. Deze werc'en onder de-over.
wirmaalrs als mandaatlanden van de Lan
'^den van de Volkenbond verdeeld. Engeland,
Frankrijk, België en Ja,pan deelden de rest.
Italië viel daarbuiten.
Verde'r moest de geheele oorlogsvloot
worden uitgeleverd. Het grootste deel er
van was reeds, bij de wapenstilstand opge
vorderd ep op Scapa Flow gebracht, waar
de Duitschers ze tot zinken brachten. Voor
taan mocht Duitschland geen dulkbooten
meer hebben, geen vliegtuigen of luchtsche
pen en slechts een kleine vloot van eenige
kruisers en torpedobooten. Het leger mocht
als maximum hoogstens 100.000 beroeps^
soldaten tellen; zwa^r geschut was verbo^
den; de generale staf moest worden opge
heven; de vestüigwerken op_ de linker
oever van de Rijnyen 50 km. ten Oosten
ervan móesten worden geslecht. Ook
mochten daar gc^in- troepen worden gele
gerd. Al'dit gebied zou 15 jaar lang door
de Geallieerden worden bezet als pand voor
de nakoming der vredesvoorwaarden. B^
getrouwe vervulling daarvan zou telkens
na 5 jaar een deel worden ontruimd.
Bovendien moest bijna de geheele han
delsvloot worden uitgeleverd, n.l. alle'sche
pen bov.sn 1600 tori, de helft van die tus
schen 1000 en 1600 ton,benevens een vier
de deel van de visschersvloot. Aangezien
vooral Engeland door de duikbootoorlog een
enorm aantal schepen verloren had (in to
taal 71/2 millioen ton of een derde deel zij
ner tonnage), werden de Duitsche werven
verplicht vijf jaar lang voor rekening der
Geallieerden koopvaardijschepen te bou
wen tot een inhoud van 200.000 ton per
jaar."
Voorts moesten worden uitgeleverd een
paar honderdduizend stuks vee aan Frank
rijk en België. Ook moest' jaarlijks aan
België, Frankrijk en Italië tptaal ongeve'er
20 millioen ton steenkolen gedurende 10
jaar als vergoeding voor de verwoeste "mjj-
nen geleverd worden. Duitschland moest
bijna alle zeekabels voor telegraaf en tele
foon afstaan en duizenden locomotieven,
spoorwagens en landbouwwerktuigen.
Het moest berusten in de schuldigv^-
klaring aan het uitbreken van de oorlog,
keizer Wilhelm zou als voornaamste oor
logsmisdadiger met nog anderen voor een
«bijzondere rechtbank moeten verschijnen.
A^n Nederland zou zijn uitlevering wor
den gevraagd (welke geweigerd is, zpodat
er van deze rechtszaak niets gekomen is.)
De bepalingen, die de meeste ellende heb.
ben gesticht, waren de financiëele. Deze
inzonderheid moesten dienst doen de Car-
thaagsche politiek van Clémenceau te ver
wezenlijken. Zij beoogden het economische
stelsel vam-Duitschland te vernietigen. Dit
land moest niet alleen betalen, wat in
Noord-Frankrijk en België, eveneens door
torpedeeringen was verloren gegaan, doch
nog zeer veel meer. Berekend is, dat het
bedrag, hetwelk in redelijkheid gevorderd
kon worden, ongeveer 20 milliard gulden
beliep. Het totaalbedrag werd evenwel in
het Verdrag niet vastgesteld. Veel werd
gedecreteerd, dat Duitschland binnen 2
jaar 20 milliard goudmark betaald moest
hebben. Later zou de definitieve vaststel
ling plaats' hebben. Alles bijelkaar meen
den de Geallieerden zeker wel op 450- mil
liard recht te hebben, d.i. de grootste helft
van hét Duitsche nationale vermogen. Dat
het bedrag niet dadelijk werd geifixeerd,
was natuurlflk politiek, maar Intusschen
bleef dit onbepaald-zij*r als een zwaard van
Damocles boven' het hoofd' van het Duit
sche volk hangen.
Behalve door de militaire "bepalingen
werd ook door de schepping van de nieu
we staten" Tsjecho-Slowakije en Polen ten
Zuiden en Oosten van Duitschland gepoogd
een barri^e tegen dit land'^'op te richten.
^Men ziet: het systeem om Duitschland er
onder te houden, zat aardig in elkaar en
werkt« politiek, militair, economisch en
financieel. .Toch is het een totale misluk
king geworden.
(Wordt vervolgd.)
Resultaten ovier den sti^'* in het Oosten.
Duitsche schepen gullen zich verweren te
gen Aimerükaapsche aanvallln. Ook ïn
het Westen paraiat..
Rijkskanselier Adolf Hitler heeft ook dit
jaar, aan den vooravond van den negenden
November in den Löwenbraaikeller te Mün-
chen een rede gehouden tot de' oude strijd
makkers van 'de nationaal-socialistische
beweging.
In die rede schetste hij de politieke en
militaire situatie yan het oogenblik, waar
bij hij uiteraard in het bijzonder stilstond
bij de jongste ontwikkelii% door den strijd
tegen de SovjetrUnie en'-verder bij d^ hou
ding van de Vereenigde Staten.
Den strijd tegen de bolsjewi'sten karak
teriseerde de. Führer als een wosteling, die
niet alleen voor Duitschland, maar voor^ge.
heel Europa een strijd is oni het zijn of
niet zijn. Bij den veldtocht in het .Oosten
spelen prestige-overwegingen ^een rol: het
gaat om de vernietiging van de vijandelijke
strijdkrachten en in de tweede plaats om
de bezetting van de bewapenings- en voed-
selbases van den vijand.
3.6 Millioen bolsjewisten zijn krijgsge
vangen gemaakt. "Volgens de ervaringen
uit den wereldoorlog komen 3.6 millioen
gevangenen minstens met hetzelfde aantal
gesneuvelden overeen. Aannemende, dat op
één gesneuvelde, drie tot vier gewonden
voorkomen, aldus Hitler, dan volgt hieruit
een Volstrekt verlies van 8 tot 10 millioen
man, afgezien van de lichtgewonden. Geon
leger 'ter wereld kan zich daarvan her
stellen. Verder is tot dusverre een gebied
van 1.670.000 K.M;2_ '^ezet, derhalve een
oppervlakte van.- .ongs'/eeü-^-Jirijifmaal de
grootte van Engeland. In dit gebied liggen
ongeveer 60 tot 75 pCt.' van alle indus
trieën en grondstofgebieden, welke de S6v.
jet-Unie bezit. In het bijzonder beschreef
Hitler de situatie bij Leningrad; de stad
is ingesloten, niemand zal haar meer be
vrijden, zij valt in onze handen.
Daarna wees de Führer er op, dat de
weernlaoht.'ook in het Westen overal vol^
doende strijdkrachban hïeft om te allen tij
de paraat te zijn.
Duitschl'and capituleert nimimier.
De beweringen der vijandelijke propagan.
da over de mogelijkheid van onlusten en
opstanden in Duitschland en de bejzette ge
bieden noem.de Adolf Hitler absinrd. Alles
is denkbaar, slechts één ding niet, n.l. dat
Duitschland ooit zal capitulfeeren. De strijd
kan duren zoolang hij wil, maar het laat
ste bataljon op dit slagveld zal een Duitsch
bataljon zijn.
Ten aanzien van Amerika merkte de
Führer op: president Roosevelt heeft zijn
schepsn bevel gegeven te schieten, zoo
dra zij Duitsche schepen zien. Ik heb den
Duitschen schepen bevolen, wanneer zij
Amerikaans(ïhe-zien, er niet op te schieten,
maar zich te verweren, zoodra zij geatta
queerd worden.
Valsdiie bescliuldigen van Amerika.
In korte, scherpe bewoordingen wees
Hitler de vervalschingen van de hand, die
Roosevelt heeft samengefianst met zijn land
kaart over z.g. Duitsche plannen tot ver
deeling .van Zuid-Amerika. De Führer ken.
merkte dit alles als de domste vervalschin-
gen. dok de bewering, dat Duitschland al
le godsdiensten _wi^ oplossen-is te onbenul
lig, zoo verklaarde hij, dan dat hij zich met
dergelijke kinderachtigheden en domheden
ernstig zou kunrusn bezighouden. Het inte
resseerde hem niet welke soorten göds-,
diensten er op de wereld bestaan en hoe de
volkeren zich tot deze godsdiensten ver
houden. In het Duitsche rijk kan een ieder
volgens onze opvatting opzijn eigen ma
nier zalig worden. De Führer wees hier
bij op 'n verschil tusschen Duitschland eiv
de Ver. Staten, t.w., dat in Duitschland de
kerken bijna negen millioen R.M.' van den
staat krijgen, terwijl haar in Amerika van
staatsweg^ niets gewordt. In Duitschland
is ook nooit een- priester -wegens geloofs-
dogma's vervolgd.
Ten aanzien van de bewapening zeide
Hitler: Ik spreek niet van getallen,, doch
wijs slechts op dit eene: TJ zult u verbazian
over datgene, waarmede wij op zekeren
dag zullen komen.
De Führer eindigde: Wij kunnen aan het
einde van dit jaar wel zéggen, dat door het
front van Duitschland en zijn böndgenoo-
ten het grootste gevaar reeds is afgewend.
In deZien tijd wordt over het lot van Europa
in de eerstvolgende dufzend jaren beslist.
VOORRAAD AARDAPPELEN VOOR
DEN WINTER KAN WORDEN
OPGEDAAN.
Voor een tijdvalc van negen weken.
De secretaris-generaal van landbouw ten
visscherij maakt het volgende bekend met
betrekking tot de distributie V3,n aardap
pelen:
Het ligt in de bedoeling, degenen die
hiervan gebruik willen maken, in de gele
genheid te stellen gedurende de maandsn
November en December een 'wintervoor-
raad aardappelen in te slaan. Hiertoe dient
men de niet vart-elkaar losgescheurde bon-
nuriimei-s „05'' tot en met „14" van de
met „V" gemerkte aardappelkaarten bij de
plaatselijke distriTOtiediensten af te laten
stempelen. Daarna moeten dezen -Kónnen
bij den aardappelhandelaar worden ingele
verd, die hierop per bloc van tien nummers
17 kilo zai afleveren.
Deze wintervoorraad is berekend voor
een tijdvak van n e g e n, weken, was^in ten
behoeve van .degenen, die geen winter
voorraad opslaan op de normale wijze we
kelijks een bon van de nuinmers „05" tot
en met „14" zal jworden aangewezen, wel
ke recht zal geven op.een half rantsoen per
bon. Hieruit -vloeit dus voort, dat een der
nummers ,,05" tot en met „14" zal ko
men te -vervallen. Zij, die een wintervoor
raad inslaan - krijgen derhalve gedurende
deze periode van negen weken i'ets meer,
dan degenen die op de normale wijzp. we
kelijks aardappelen betrekken, daar by het
-inslaan van den wintervoorraad rekening
is gehouden ipet een uitschot van tien pro
cent.
De aandacht wordt er op gevestigd, dat
de bonnen ,„01" tot en met „04" niet ver
nietigd mogen worden, daar enkele daar
van op de normalewijze zullen worden
aajigewezen voor' het koopen van aardap
pelen.
Tenslotte wordt er de aandacht op ge
vestigd, dat de handelareUj die thans voor
het thuisbezorgen 1 cent per kilogram
mogen berekenen, dit bedrag niet in reke
ning mogen brengen bij het thuisbezorgen
van de wintervoorraden. Deze hoeveelhe
den dienen derhalve tegen den winkelprijs
te worden verkocht.
Vanwege het rijksbureau voor de voed
selvoorziening in oorlogstijd zal aan de
aardappelhandelaren een handleiding wor~
den verstrekt, betreffende het behandelen
van den wintervoorraad, welke deze weer
aan hun klanten dienen uit te reiken.
Een goede bewaarplaats is ecliter
noodzakelijlk.
Aardappelen nemen bij vrijwel alle Ne-
derlandsche gezinnen thans een overheer-
schende plaats in op het dagelijksch me
nu. Het is daarom te begrijpen, dat me
nige huisvrouw zich eenigszins bezorgd af.
vraagt, hoe het in de komende winter
maanden met de aardappêlvoorziening zal
gaan.
Men moet zich niet moede'oos ongerust
maken. Hoewel het verbruik van consump
tie-aairdappelen thans aanmerkelijk grooter
is dan in normale tijden, is er voldoende
voor iedereen.
De distributie van aardappelen is noch
tans in de wintermaanden verre^van een
voudig, vooral in vorstperioden. Men her-
innere zich de groote moeilijkheden, waar
mee men in den distributietijd 1Ö141918
te kampen had. Toen.was de'aardappeldis
tributie een van de grootste problemen.
Ook nu is het een 'heele opgave, te zorgen
dat overal in het land steeds voldoende
reserve-voorraden aanwezig zijn. In de
maanden, dié achter ons liggen dreigde het
wel eens even te gaan --si^nnen, als de
weersomstandigheden niet mee wilden ver
ken. Gevaarlijker dan het weer waren ech
ter de looze geruchten, waardoor een deel
van het publiek zich lier influenceeren.
Dat déze vaji allen girond ontbloot wa
ren kon ieder, die eraan geloofd heeft, ach.
terajf zelf constateeren, door eens na te
gaan, hoe 'wij door den vorigen strengen
winter zijn heelïgekomen en hoe het op
het oogenblik met de aardappelvoorziening
gaat. Reeds meermalen is betoogd, hoe dom
het is, meer vertrouwen te stellen in „wat
de menschen zeggen," dan in de officieele
mededeelingen van de overheid.' Thans ge
schiedt dit weer, naar aanleiding van de
nieuw§ «regeling, die het mogelijk maakt,
een zekere hoeveelheid aardappelen voor
den winter op te doen.
De bedoeling van de regeering is, het ver
voersapparaat, vooral gedurende de maan
den, dat het transport door vorst bemoei
lijkt kan worden, eenigszins te*ontlasten.
Met nadruk zij er 'echter op gewezen, dat
het zeer onverstandig is, -wintervoorraad
op te slaan, indien men niet over een be
hoorlijken kelder beschikt en niet voldoen
de zekerheid 'heeft, dat men zijn aardappe
len goed weet te blaren. In deij vorigen
vwinter zijn, vooral in de groote steden, aan
zienlijke hoeveelheden aardappelen be-vro-
ren en bedorven in ongeschikte kelders en
op zolders van particulieren. Kostelijk voed
sel, dait aan de distributie onttrokken werd
en aan bederf prijsgeven, zoo^at niemand
er iets aan had.
Dit zeer betreurenswaardig verschijnsel
mag zich niet herhalen. Laten zij, die in
normale "tijden geen wintervoorraad opde---.
(j3n, toch vooral zoo verstandig zijn, thans
geen risico te nemen, maar het liever aan
hun groenteiihandelaar overlaten.
Men dient wel zeer goed te bedenken,
dat het gevaar van bederf of bevriezen
lang niet denkbeeldig is en dat bij bederf of
bevriezing in geen geval nieuwe bonman
worden uitgereikt.
Het is dom en onverantwoordelijk, zelf
aardappelen te bewaren, als men daar niet
op ingerichtjs. Men kan zijn bonnen dan
beter zoolang bewaren, om ze later te-be
steden. Van overheidswege wordt gezorgd
voor een voldoende reservevoorraad, die in
elke plaats van^ eenige beteekenis wordt
opgeslagen. Dit is ook in den vorigen win
ter gebeurd en men weet dat zich toen
geen storing in de aardappelvoorziening
heeft voorgedaan. Het risico, dat men door
transportmoeiüjkheden of weersomstaiidig-
heden eens een enkele week wat krap
komt te zitten, valt volkomen in het niet
bij het gevaar van" bederf bij onoordeelkun.
dig bewaren. Wie het gewend is, kan het
^gerust dcen, maar het zij nogmaals gezegd:
wat aardappelen betreft, kan men met ge
rustheid den winter tegemoet zien.
DREIGBRIEF HAD VERKEERDE
UITWERKING.
„Drlehondeiia .gulden of ilk geef U laan."
Schiijj!ver achter slot geziet.
AMSTERDAM, 7 Nov. Op snelle en
doortastende -wijze hebben twee recher
cheurs gisteren iemand gearresteerd, die
probeerde een zakenman uit de Van Wou-
straat driehonderd gulden af te persen.
De winkelier, die een eethuis exploiteert,
ontving gisteren een dreigbrief, waarin een
onbekende hem schreef er mee beka.nd te
zijn, dat de -winkelier broodjes met vleesch
zonder bon verkocht. -
„Je weet zeker wel, dat op het ontdui
ken van de distributiebepalingen de dood
straf staat," zoo stond ongeveer in den
brief. „Ik zal je er.echter niet bijla,ppep en
neem genoegen met driehonderd gulden.
Wanneer je nu maar zorgt vanmiddag f
300 mee te geven aan een jongen, dien ik
zal sturen, dan is de zaak daarmee af."
De winkelier begreep,, dat hij te doen
had met een laaghartig individu en waar
schuwde onmiddellijk de politie.. Twee re
chercheurs vertrokken daarop naar de
zaak, om daar te wachten op de dingen
die komen zouden. -
De politiemannen maakten een „geld
zending" klaar, bestaande uit een envelop
pe met wat krantenpapier en een ^briefje,
waarin zij schreven: „Ontvanger dezes zal
zwaar gestraft worden." De enveloppe
werd keurig gesloten en zag er inderdaad
uit also'f er een dik pak bankbiljettenin
zat.
Het wachten was nu op den jongen, dien
de dreigbriefschrijver zou sturen. Tegen
halfdrie verscheen in het eethuis inderdaad
een jongetje, dat-bedeesd kwam vragen of
hij de enveloppe met geld mocht hebben.
Alsjeblieft," zei de -winkelier en overhan--
digde het kereltje den dikken brief, waar
mede het snel den ■winkel uitliep. De re
chercheurs wandelden den jongen op be-
hoorlijkisn afstand na. en kwamen zoo op
den hoek van de Van Woustraat en de
Ceintuurbaan, waar de afperser blijkbaar
op den knaap wachtte. Juist toen hij den'
brief van den jongen in ontvangst nam,
grepen de politiespeurders in en arresteer
den den dader.
Men bracht herri over naar het dichtst
bijzijnde politiebureau, waar bleek dat m'en
te doen had met een 19-jarlgen regenjas-
senplakker uit .de Valckenierstraat. Aan
vankelijk ontkende Tiij iets van den dreig
brief te weten, doch toen het jongetje ver
telde, dat deze ineneer hem op straat had
aangesproken en gevraagd had voor een
kwartje -even een brief voor hem. op te,
gaan halen in het,eethuis, hielp ontkennen^
hem weinig meer. Hij legde toen een vol
ledige bekentenis af en werd onmiddellijk
opgesloten.
