CMQWEEKBLADÖpGED.
N.V. UiïGEVERSMAATSCHAPPU „EILANDEN-NIEÜWS"
Van Gilgal tot Bochim.
Uit het Kijkvenster.
Perzische en Oostersche tapijten
Koop eerst een andere tandpasta
STICHTELIJKE
OVERDENKING
BINNENLAND
13e Jaargang
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1940
No. 1164
WAARIN SEDERT 1 NOV EMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD .ONZE EILANDEN" - 18E JAARGANG
^^^^^■■^^^^■■■■■■§^■■■^■■1 UITGAVE VAN
(Vervolg en slot.)
Welnu die tweede zaak, dus de ver
zekering van hun aandeel in de liefde
Gods. had plaats te Bochim. Te Gil
gal werden ze gebracht onder de
band des verbonds; dit is een zalig
wegzinken door het ware geloof op
Christus, waarbij de mensch zelf to
taal wegvalt. Nu komt de Heere ech
ter nog terug, hier bij Bochim en
daar gaat Hij dat verbond verklaren.
Te Gilgal is een heilige verwondering
een onuitsprekelijke blijdschap en ver
heuging. De vrijwillige ongebonden
liefde Gods mogen ze daar aan de ziel
ervaren. Een bodemlooze verwonde
ring bevangt hen daar over dat vol
maakt eenzijdige werk in de afwente
ling van de smaad van Egypte en de
inleiding in het land der ruste.
Te Bochim komt de Heere nu hen
te verklaren en uiteen te zetten het
verbond van Gilgal en alles wat hen
van God geschonken is. En wat be-
teekent nu de naam „Bochim?" Wel
de beteekenis daarvan is „Weenen."
Zoo hief het volk zijne stem op en
weende.
Daarom noemden zij den naam
dier plaats Bochim aldus lezen wij in
vers' 4 en 5. Dit vraagt een nadere
verklaring. Welnu, te Bochim gaat de
Heere hen verklaren dat verbond, on
der welks band ze te Gilgal gekomen
waren. Deze verklaring nu houdt o.a.
ook in, dat in elk verbond twee dea
len begrepen zijn, zoodat zij nu ook
verplicht zijn tot een nieuwe gehoor
zaamheid. Dit wordt ons duidelijk
uiteengezet in het verband van onzen
tekst. Richt. 2 15.
In alle verbonden zijn twee deelen
begrepen. Te Gilgal hadden ze het
ééne deel leeren kennen. Daar hadden
ze de verzoenende en albetalende ge
rechtigheid van Christus, de schuld-
overnemende Borg leeren kennen. Hij
had de verschrikkelijke wateren van
Gods eeuwige vloek en toorn tegen
de zonde doen stilstaan, en zij waren
droogvoets het land der ruste binnen
getrokken, als gansch en totaal on-
waardigen. Zij, vijanden zijnde, waren
daar met God verzoend door. den
dood Zijns Zoons; als Goddeloozen
waren ze daar gerechtvaardigd om
niet. Doch dit alles is slechts het ééne
deel van het verbond. We zeiden
reeds dat Israël te Gilgal rust mocht
hebben en bevrijd mocht zijn van de
smaad van Egypte; meer niet.
Nu volgt te Bochim het tweede
deel van het verbond. Te Gilgal von
den ze God in Christus, maar te Bo
chim leeren ze zichzelf er bij terug
vinden.
En o dat zal altoos een Bochim,
een weenen zijn. Te .Gilgal wordt weg
genomen de schuld en de straf van de
zondendat was die smaad van Egyp
te die daar afgewenteld wordt. Doch
wanneer nu de schuld en de straf der
zonden alleen maar zijn weggenomen,
dan zijn daarmee de zonden zelf nog
niet weg. Die zijn er allemaal nog. en
die moeten nu bestreden en gedood
worden. Te Gilgal heeft de Heere in
Christus met welgevallen op hen
willen terneder zien. En indien de
Heere het niet verhoedt, dan gaat de
mensch hier een jammerlijk verkeerd
pad op.
Zij gaan nu ook zichzelf beschou
wen met een oog van welgevallen. Zij
worden een gerechtvaardigde en een
begenadigde in eigen oog en alle ban
den en touwen worden afgeworpen.
Ze hebben nu geen zonden meer, ze
zijn klaar, ja ze hebben nu alleen nog
een behagen in zichzelf. Daarom is
het zoo noodzakelijk dat er een Bo-
'chim volgt.
Te Gilgal zijn ze als Goddeloozen
gerechtvaardigd, als vijanden ver
zoend. De nadruk valt daar op het
eerste deel des verbonds, de recht
vaardiging en verzoening.
Door het geloof mochten ze die
rechtvaardiging en verzoening om
helzen, waardoor de smaad van Egyp
te gansch wegviel. Te Bochim krijgen
ze echter zichzelf er bij terug naml.
als Goddeloozen en vijanden. De na
druk valt daar ook op het 2e deel des
verbonds, naml. op het: vijanden en
goddeloozen zijnde." Immers zoo wa
ren ze gerechtvaardigd en verzoend,
zoo zijn ze nu nog.
Als ze de Jordaan gepasseerd zijn,
moet de strijd tegen de inwoners des
lands nog beginnen. O, Gilgal en Bo
chim behooren zoo onafscheidelijk bij
elkaar. Het zijn de twee deelen van
één verbond. Gilgal is vrede met God,
en Bochim is oorlog met zichzelf, het
eigen Ik de inwonende zonde en ver
dorvenheid. Die twee mogen nooit
gescheiden worden. Wanneer er op de
verzoening en vrede met God, een ver
zoening en vrede met zichzelf gevon
den wordt, die blijvend is wat helaas
nog wel eens voorkomt, is dit een be
wijs dat de vrede met God een mislei
dend bedrog was. Want alleen vijan
den worden in Christus met God ver
zoend. Als dus de mensch ook met
zichzelf verzoend wordt, sluit hij vre
de met een vijand Gods, met een god-
delooze.
Te Bochim worden dus de twee
deelen van het verbond verklaard.
Het eerste deel was, dat de verdoe
menis van hen afgewenteld washet
tweede deel is, dat ze nu niet naar het
vleesch. maar naar den Geest moeten
wandelen, de werkingen des lichaams
doodende (Rom. 8.)
De Engel des Heeren zeide tot het
volk: Gij zult geen verbond maken
met de inwoners dezes lands; hunne
altaren zult ge afbreken.
Maar gij zijt Mijner stem niet ge
hoorzaam geweest. Daarom zal Ik hen
voor Uw aangezicht niet uitdrijven,
maar zij zullen u aan de zijden zijn, en
hunne zaden zullen u tot een strik
zijn. Toen de engel deze woorden ge
sproken had, hief het volk zijne stem
op en weende.
Daar leert de mensch zich eerst
recht wegschamen voor den Heere.
Daar heeft hij een walg eri gruwel
van zichzelf, verfoeit hij zich en heeft
berouw in stof en asch. Genade ver
nedert een mensch op het diepst, ten
minste wanneer een mensch er bij
mag zien aan wie die genade geschon
ken is; als hij zichzelf er ook bij te
rugvindt. Zou dit laatste ontbreken,
dan zou de mensch met genade on
eindig de hoogte ingaan. O, Gilgal
wordt eerst recht gekend, wanneer
het geleerd wordt vanuit Bochim. Gil
gal alleen maakt lastige, menigmaal
onuitstaanbare en onhandelbare hoo-
ge menschen. Bochim maakt christe
nen. De tranen, daar gestort zijn wa
re liefdetranen. Uit ware wederliefde
tot God gaat daar de mensch zich
zelf en z'n Wanstaltigheid beweenen.
Het geloof zonder de werken is dood
zegt de apostel. Te Gilgal is het ge
loof, maar te Bochim de werken. We
lezen in vers 5 En zij offerden
aldaar den Heere. Te Gilgal richtten
zij alleen een gedenkteeken op van 12
steenen, maar te Bochim offerden zij
den Heere.
O, te Bochim keert Gilgal Godever-
heerlijkend tot God weder. Daar is dus
Gilgal pas volkomen, want de Heere
doet het alleen om Zijns Zelfs en Zijns
gt-ooten Naams wil. De openbaring
van Gods eeuwige liefde te Gilgal zal
een wederliefde verwekken. Doch het
voorwerp van die wederliefde moet
niet zijn de begenadigde, de gerecht
vaardigde mensch. De 12 steenen te
Gilgal moeten niet worden een stand
beeld voor de mensch, zeggende: God
heeft mij zijn eeuwige liefde doen
smaken, daarom ben ik dus wel wat
bizonders. Neen die wederliefde moet
God zelf tot voorwerp hebben. De
Heere heeft hem. een zwart en ver-
doeraelijk zondaar, Zijn liefde geopen
baard. Daarom is Hij hun liefde en
eeuwige aanbidding waardig.
O, de godsdienst van een mensch
begint pas in een Bochim.
Voor dien tijd werkt God alleen,
waarvan de ziel dan iets mag zien
door het geloof. Te Bochim offerden
zij den Heere. Wat schiet er dan wei
nig ware godsdienst over. Daar is in
onze dagen nog wel een roemen, ook
nog wel een roemen over Gilgal;
maar het roemen in den Heere met
verfoeiing en wegschaming van zich
zelf wordt zoo zeldzaam.
Gedenkteekens van steenen zijn er
nog wel, doch er zijn zoo weinig al
taren waarop men den Heere offert.
De Heere heeft geen lust tot offeran
de; in brandofferen heeft Hij geen
behagen. Te Gilgal komt alleen maar
in aanmerking het groote avondoffer
van Golgotha.
Maar de offeranden Gods. van een
gebroken geest, van een gebroken en
verslagen hart zal God niet verach
ten. Dit is het offer van Bochim.
„En het geschiedde, als de Engel
des Heeren deze woorden tot alle kin
deren Israels gesproken had, zoo hief
het volk zijne stem op en weende.
Daarom noemden zij den naam dier
plaats Bochimen zij offerden aldaar
den Heere." (Richt. 2 4 en 5.)
P. Ds. v. d. H.
Hoofdpijn en Kiespijn
Origineel Perzisch 15 pCt. korting.
S. VAN BUREN - Jonker Fransstraat 37 - Rotterdam
niEuws
"HB
Abonnementsprtls 90 cent per 3 maandenby vooruitbetaling.
Vencli#at lederen Woensdag en Zatptdag 2 maal per week.
Afzonderl^ke nummen 5 cent Buitenland 8 gulden pez 'jaar
Gevestigd te MIddelhamis m Frins Hendiikstr. 122 G Giro 167930 i Fostboz 8 m Tel. 17,
BfPxantoor voor Zeeland: St. MaartensdQk Markt, Telef. 69.
Adverientiefpiii 20 cent per regeL Redames 40 et.: Dtenst«>
aanvragen en aanbiedingen van 1—6 rebels 80 et.; Boekmaan»
kondiglng 10 cent pts r^el Contracten belangrijk lager.
En een Engel des Heeren kwam op
waarts van Gilgal tot Bochim.
(Richt. 2:1*)
Veilig en vlug als geen ander helpen
hierbij altijd een poeder of cachet
van Mijnhardt. Mijiiiiardt's Poeders per
stuk 8 et. Doos 45 et. Cachets, genaamd
„Majnhardtjes" Doos 10 en 50 et.
Verborgen honger Een machinaal
.geslacht TJien en scheurbuik De
leeftijden der menschen Onvergan
kelijk goed.
In dagen van oorlog speelt het voedings
vraagstuk een groote rol. Van oude tijden
af hebben staatslieden en veldheeren tegen
den honger _gestreden. Dat blijkt wel, om
dat op sommige graven der Pharao's in
Egypte staat gebeiteld: „In mijn tijd leed
niemand honger." Het volk voor den hon
ger vrijwaren gold toen als het beste, wat
een koning voor zijn volk kon doen. Het
was echter .zöo, dat de regeermachten in
vroegere dagen zich slechts daarmee bezig
hielden, hoe rooftochten en plunderingen
vanwege den honger konden worden tegen
gegaan; zij moesten de magen vullen, hoe
dan ook.
Toen men echter had uitgevonden zoo
wat alle levens-middelen te conserveeren,
zoodat vleesch uit Amerika en Australia
over heel de wereld kon worden verzon
den, iedere arbeider „cornedbeef" kon eten,
scheen de honger voor altijd overwonnen.
Men rekende uit hoeveel verbrandings-
warmte, hoeveel calorieën het voedsel
moest hebben om de menschelijke machine
te laten loopen en deze berekening gaf tot
uitkomst dat voor milliarden menschen ge
noeg plaats en voldoende voedsel op deze
aarde was. Met zoo en zooveel gram eiwit,
koolhydraten en vet zou het lichaam alles
krijgen wat het behoefde. Dat zou een Pa
radijs op aarde worden!
En tochhoe men telde en vermenig
vuldigde men rekende mis.
Ondanks de opkomst van Groot-industrie
en wereldhandel en de geweldige ontwikke
ling der natuurwetenschappen, werd de
menschheid niet steeds gezonder en geluk
kiger, maar werden steeds meer kinderen
met kromme beenen geboren, vielen bij
steeds meer menschen haren en tanden uit
en steeg het aantal zenuwzieken zoo enorm
dat steeds meer inrichtingen voor herstel
moesten bijgebouwd. Het bleek, dat het
machinaal-geslacht steeds meer in kracht
afnam. Aan de honger lag het niet, want
die was overwonnen men was er toen
niet van op de hoogte, dat er verschillende
soorten honger waren. Men kon zich zat
eten en toch verhongeren
Eerst later kreeg men er erg in, dat de
Vikingers op hun zeereizen groote voor
raden rauwe uien meenamen daardoor on
bewust een gewas aten dat het rijkst aan
vitaminen is, en daarom scheurbuik hee-
lemaal niet kenden. Honderden jaren heeft
het geduurd eer andere groote mogendhe-
Wegens beëindiging der opruiming totale verkoop van imitatie
PERZISCHE VLOERKLEEDEN TEGEN WERKELIJKE SPOTKOOPJES.
Rotterdamsch Grootst Grossiersbedryf
in Perzische en Oostersche Tiapüten
N.B. Wij hebben geen Verkoopers of Colporteurs, koopt derhalve niet
van onbekenden die onze naam misbruiken.
den inzagen dat die oude zeerobben wel
wisten wat ze deden!
De vorige oorlog heeift de wetenschap
op dit gebied ook veel geleerd. De rijkdom
der indüstriestaten leidde tot het gebruik
van het fijnste tarwe-meel voor het bakken
van brood. Van lieverleede ontstonden er
echter verschillende ziekten, inzonderheid
ontaarding der zenuwen. Toen men gedu
rende den oorlog weer roggebrood at, her
stelde zich dat geleidelijk, waardoor men
tot de ontdekking kwam, dat de kiem er de
wand van de roggevrucht, stoffen bevatten
die de ontaarding der zenuwen verhinderen.
Mopper dus maar niet over het donkere
oorlogsbrood, want U bewijst er uw ge
zondheid een grooten dienst mee!
De wetenschap heeft op gebied der voe
ding voor mensch en dier ongetwijfeld
groote resultaten bereikt. Men heeft nu de
vitaminen in groepen verdeeld en zoo weet
men b.v. dat vitamine A oogen en ademha
lingsorganen voor infectie behoedt, dat
vitamine B de eetlust opwekt en beri-beri
verhindert; dat vitamine B2 het optreden
van pellagra (een huidziekte „ruwe huid")
voorkomt, dat vitamine C tegen scheurbuik
vrijwaart, vitamine D den groei van been
deren en tanden regelt en vitamine E een
belangrijke rol in het voortplantingsproces
vervult.
De „verborgen honger" is dus een ge
brek aan bepaalde vitaminen. De weten
schap staat hier nog maar aan het begin
en de definitieve zege is nog lang niet be
haald. Ze zal nooit worden behaald want
al is het goed dat de geleerden zich tot
het welzijn der menschheid inspannen, en
de medische wetenschap een ongekende
vlucht heeft genomen, dit alles is maar be
trekkelijk, dood en leven zijn toch in des
Heeren hand. Men vermag met al de wijs
heid niet, het menschelijk leven duurzaam
te rekken.
Hebt U wel eens opgelet, dat de leeftijd
der menschen sedert de schepping tot het
twaalfde deel is teruggekeerd? Vóór de
Zondvloed werd de mensch meer dan 960
jaar oud, gelijk te zien is in Jered en Methu-
zalem (Gen. 5.) Na de zondvloed nam God
een derde deel van den ouderdom af: Sem,
Noachs zoon, leefde 600 jaren. Daarna werd
een menschenleven tot op de volle heft ver
mindert; Sela en Heber leefden 438 en 464
jaar. Na den torenbouw van Babel werd
deze levensduur weer in tweeën verdeeld,
van Peleg lezen we, dat hij 239 jaar oud
werd. Door de geslachten heen heeft God
het leven nog meer verkort, Mozes werd
120 jaar, of het achtste deel van de oudste
mensch. Nu zijn er weinig menschen die
80 jaar oud worden, wat slechts een twaalf
de deel is van de leeftijd der eerste men
schen. Welnu, hoeveel respect wij er ook
voor hebben, de wetenschap zal nooit ver
mogen, waar God hier zelf paal en perk
stelt, de leeftijd-perioden successievelijk te
verhoogen. Ook op dit gebied zal men moe
ten erkennen. „Dit is Gods vinger."
Lang te leven is altijd een zeer gewensch-
te begeerte geweest. Dat komt omdat de
eeuwigheid ons is lngescha,pen. Van nature
zoeken we hier ons verloren geluk, maar
het is niet te vinden. Het kan ook niet.
Er is een volk op aarde, dat de tijds
duur van het leven lang genoeg acht. Zij
hebben hun leven leeren verliezen en het
leven gevonden. Ik sprak laatst een oude
vrouw, de zeventig al gepasseerd, die blij
was, dat het niet zoo lang meer zou du
ren. Heteind van de loopbaan komt in 't
zicht, zei ze. Ze zag er naar uit verlost te
worden van het lichaam der zonde en des
doods, om eeuwig bij den Heere te zijn.
Wie zijn leven verliest zal om Mijnent
wil, zal hetzelve behouden. Daartoe is noo-
dig de genade, die in Christus Jezus is.
Ledeboer zong daarvan:
Genade is Christus eenig deel.
Die dat niet heeft, die heeft niet veel.
Die 't heeft, heeft alles en genoeg.
Schoon hij aan 't lijf geen kleed'ren
droeg.
Hij heeft een kleed, een schoon gewaad,
Waarmee hij rein voor Jezus staat.
Een kleed, dat om zijn leden past
Waarmee hij is des bruilofts gast.
Als hij zal zitten bij het Lam'
Met Jacob, Izaak, Abraham.
WAARNEMER.
DE NATIONALE UNIE.
Het Christelijk Sociaal Dagblad raadt
toetreding aan.
Het Christelijk Sociaal Dagblad, hetwelk
onder redactie staat van het Bestuur van
het Christelijk Nationaal Vakverbond,
raadt aan achter de Nederlandsohe Unie te
gaan staan. De redactie meent „met vrij
moedigheid te kunnen ^dviseeren tot per
soonlijke aansluiting bij deze Nederlandsche
Unie.
Zij moet, door massale aansluiting, het
orgaan worden, waardoor het Nederland
sche volk als geheel spreekt.
Zij moet, door nauw contact met alle
volksdeelen het echte Nederlandsche geluid
laten hooren van geünieerde samenwerking
zonder de vervlakkende eenheid.
Zij moet, ook door uitbreiding van het
aantal mannen, dat zich, publiekelijk met
hun naam achter haar stelt, een beeld ge
ven van de bonte gevarieerdheid, maar toch
ook van de krachtige samenbinding van
het Nederlandsche volk.
Slaagt de Unie er in, zich in dezen geest
te blijven ontwikkelen, dan kan zij voor 't
contact met de Duitsohe Overheid, voor de
})ewaring van het eigen karakter van ons
volksleven en in dit alles voor de toe
komst van ons volk groote beteekenis heb
ben."
Het half muUlioen gepasseerd.
Steeds meer landgenooten sluiten zich in
„de Nederlandsche Unie" aaneen en scha
ren zich achter het driemanschap mr. Lint
horst Homan, prof. de Quay, mr. Eintho-
ven.
Zoo meldt „de Tijd", dat naar schatting
Maandagavond het aantal menschen, dat
zich reeds achter de „Nederlandsche Unie"
had geschaard, het half millioen was ge
passeerd!
Het g'enoemde blad schrijft over de
drukte op het hoofdkantoor van de ,N.U."
in de Alexanderstraat te 's Gravenhage
o.m. het volgende:,
„Brieven, brieven, brieven, iedere post
brengt ze met manden tegelijk binnen. Brie
ven, daar zijn eenvoudige bij, simpele ad-
haesiebetuigingen, maar ook lange met ve
le betuigingen, van sympathiek meeleven
en goeden raad; daar zijn lijsten bij van 10,
20, soms van meer dan 100 namen tegelijk,
een lijst van 50 artsen komt juist uit de
enveloppe, even later een van 60 jongelui,
alleen leerlingen van een of anderen handels
cursus. Nog later een van 54 mijnwerkers
uit Spekholzerheide en zoo uit alle deelen
van het land en uit alle lagen der bevol
king. Er zijn brieven bij met geldzendingen
soms een paar postzegels bij wijze van pen-
nigske der weduwe, een andere maal
bankpapier. Een telegrafische giift van
f 5000.kwam zoo juist binnen en zoo
gaat het maar voort, voort, voort. Er komt
geen eind aan. Maandag was het nog druk
ker dan de laatste dagen der vorige week.."
Onder leiding van Mevr. A. G. Goed
hart-de Boer werkt in de Alexanderstraat
en liefst de duurste die er is en probeer daarna Ivorol. Dan neemt U waar hoe Ivorol
in reinigend-, witmakend- en schuimend vermogen alle andere verre overtreft. Tube
60, 40, en 25 cent.
