CHDWECKBLADopGED.GD0nD5IAG vöÖRolZUID-HOairiZEEUWSCHE EILAflDEn
mtmmm
N.V. üiïGEVERSMAATSCHAPPIJ „EILANDEN-NIEÜWS"
Uit het Kjijkvenster.
Buitenland
Wintersche kwalen? Dan Mijirhardtjes halen!
STICHTELIJKE
OVERDENKING
neus en hoofd
verstopt/
12e Jaargang
ZATERDAG 1 MAART 1940
No. 1122
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
„De geroepenen tot de bruiloft
des Lams".
WA A RIN SEDERT 1 NOVEMBE R 19 350 P G E N O M E N^ HET BLAD .ONZEEILANDEN" - 1 8E J A A R G AN G
UITGAVE VAN
Doch ook zal de Heere diegenen,
die het zieleleven deelachtig zijn ge
worden, niet van honger doen ver
gaan of laten versmachten van dorst.
Daarom als de geroepenen weten
door gena, hoe en waar hun ziele
verlost, gerechtvaardigd is, dan zal
dat leven door God hun geschonken
ook onderhouden worden.
„En waar wordt nu dat zieleleven
gesterkt?"
De kinderen des Vaders zullen
verkwikt worden aan den Disch des
Zoons, dus aan het H. Avond- of
Nachtmaal des Heeren.
Ja, voorwaar zalig zijn de geroe
penen tot het Nachtmaal des Heeren,
want het is een voorsmaak van de
bruiloft die wacht.
Dus geachte lezer, allen die door
■den hemel het nieuwe leven deelach
tig mochten worden, dat leven wordt
gesterkt en dat geloof verkwikt,
daar waar het sacr-ament recht be
diend wordt.
Neen niet allen die hier op aarde
aan het H. Avondmaal gaan, zullen
gevonden worden op de eeuwige brui
loft hierboven. Want mogen onbege-
nadigden het Heilige sacrament be
dienen? En ztillen ongeroepenen ten
disch treden?
Immers hoe zal nu een mensch die
Goddelijke inzetting bedienen, wijl hij
niet eens kan zeggen een geroepene
te zijn. En zal een ziel verkwikt
worden aan Gods'Disch, die geen
kennis heeft aan het.inwendige werk
des H. Geestes Hoe kan nu een ziele
verzadigd worden aan het H. Avond
maal, terwijl er nooit een ware, gees
telijke honger en dorst is naar het
levende brood en water.
Is het niet meermalen geschied dat
menschen aan het Nachtmaal gingen
wijl men zich niet eens verzoend had
met zijn naasten? Hoe vreeselijk
moet het dan zijn, hier op aarde aan-
geschikt, doch hiernamaals gemist
aan de eeuwige bruiloftsdisch des
Lams, omdat zij niet konden gewa
gen van de roepende genade daad.
Maar in deze woorden welke Joh.
vernam, wordt de gansche heerlijk
heid en zaligheid beschreven derge
nen, die de Heere heeft geroepen.
Want het klinkt zoo dierbaar:
Schrijf, zalig zijn zij, die geroepen
zijn tot het Avondmaal, de bruiloft
des Lams. Ja, bij dat Lam hooren al
le geroepenen^ want zij kennen zijn
stem, omdat Hij hun toch tot zich
getrokken heeft met koorden van
eeuwige liefde. O, die gelukzaligheid
dat te mogen gelooven, dat dit eeu
wig het deel zal zijn die geroepen zijn
ten leven, dat doet hen vaak stille
zijn.
Hier op aarde wordt hun ziel ver
kwikt aan den disch van den geeste-
Hjken Melchizedek, Die hun ziel ver
lost heeft en dezelve in deze woestijn
komt sterken bij brood en beker.
Hier niag de strijdende kerk de na
bijheid des Heeren genieten, als de
Heere hen roept met het: „Doe dat
tot Mijne gedachtenis!"
Ja, dan kunnen de bevoorrechten
wel eens zingen een beurtzang in
Gods wijngaard en kan zelfs in den
nacht worden aangeheven: „Zing nu
blij te moe, Machtig Opperwezen;
omdat hun ziel overstelpt is vanwege
die Godsweldaad hun geschonken.
Welnu, zalig zijn zij die vanwege
de inwendige, Goddelijke roeping
's Heeren genade deelachtig zijn ge
worden. Want niemand vraagt van
nature naar God en Zijn dienst en
wie heeft nu bemoeienis met staat en
toestand Zijner ziele?
Maar omdat de Heere van eeuwig
heid gedachten des vredes gehad
heeft over Zijn verkoren Kerk, roept
Hij de Zijnen, opdat zij het leven
Gods deelachtig zouden worden.
Welk een weldaad hebt gij, begena
digd volk, ervaren, die door genade
en geloof daarvan kimt spreken. Ja
dan zal Uw belijdenis zuiver zijn;
want dan wordt het een geloovig be
lijden met hart en mond. En zal Uw
ziel aan Gods Disch hier op aarde
verkwikt worden, omdat Uw Herder
dit voor U heeft achtergelaten, het
is slechts een voorsmaak van hetgeen
de Heere beloofd heeft allen die ge
roepen zijn met een Goddelijke roe
ping. En al wordt vaak Gods volk,
dus ook gij, gesmaad of bespot, weet
o kind des Heeren wat heeft raèn niet
aan het groene hout gedaan, wat zal
dan U geworden?
Miaar eenmaal zal het eeuwig zalig
genoten worden door allen, die het
leven Gods om Christi wille deelach
tig zijn geworden.
Hij Uw Herder wacht U, gij geroe
penen des Heeren ter eeuwige brui
loft en zal nooit meer bestrijding
aanwezig zijn, geen valsche tong zal
U meer terneer drukken, doch eeu
wigdurende zaligheid zult gij, o volk
van God genieten. Want daar zal ook
aan U, aan de gansche bruidskerk
vervuld worden: „Zalig zijn zij, die
geroepen zijn tot het Avondmaal om
eeuwig te genieten, de bruiloft des
LamS;- - j."; :..-
Zijn vrouwen
fvcrkelijlc voor
„pijn''' gelioren?
Tabletten j go cent
niEUiia
Aboimementsprüa 90 cent per 3 maandenbij vooruitbetaling.
Verschifnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per \«ek.
Afzonderlijke Bummer» 5 eeat Buitenland 8 gulden per Jaar
Gevestigd te Middelhamis Prins Hendrikstr. j 122 G Giro J67930 Postbox 8 Tel. 17.
BS^amtoor voor Zeeland: St. |!ilaartensid!yk Marfet, Telef. 69.
Advertentie*prBS 20 cent per regel. Reclames 40 et.; Dienst»
aanvragen en. aanbiedingen van 16 regels 80 et.; Boek'aan*
kondlging 10 cent per regel Contracten belangrijk lager.
(Openb. Joh. 19 9a.)
„Én hij zeide tot mij: Schrijf, zalig zijn
zij, die geroepen zijn tot het avond
maal van de bruiloft'des Lams."
(VERVOLG EN SLOT)
DE NIEtrWE LEENING VAN
800 MTLLIOEN.
Weer zal door de Regeering eeni beroep
woorden gedaan op de geldmarkt om. een
groote leening te sluiten. Het gaat dezen
keer weer evenals de vorige maal om een
leening van 300 millioen. We schreven bo
ven, dat een beroep zal worden, gedaan op
de geldmarkt. Beter kunnen we zeggen
op het Nederlandsche volk. Het slagen van
deze leening moet een volksbelang van de
eerste grootte worden genoemd. We twijfe
len er niet aan, dat zoo algemeen wordt in
gezien, dat het slagen van deze leening een
volksbelang moet worden genoemd ze ze
ker zal volteekend worden.
Faalde de vorige leening, doordat zeke
re groepen zich afzijdig hielden, genoemd
werden de groote particuliere beleggers en
de Institutioneele beleggers, Indien alge
meen ingezien wordt het groote belang van
het slagen van deze leening, dan zal ze
zeker wel slagen. Niet vergeten mag wor
den dat bij deze leening de stok achter de
deur staat.
't Is een Vrijwillige leening, mits ze
slaagt, anders feal een gedwongen leening
volgen. Een gedwongen leening met minder
gunstige condities. Allereerst zal de rente,
welke nu 4 procent bedraagt bij een eventu-
eele gedwongen leening slechts 3 procent
bedragen.
Zoo de Regeering over moet gaan tot
een gedwongen leening (Jan wordt van ieder
die in de vermogensbelasting 19401941
een vermogen heeft van meer dan dertig
duizend gulden geeischt aan de leening deel
te nemen. Het is intusschen te hopen, dat
het niet zoo ver behoeft te komen, maar
dat deze leening ruim volteekend moge
worden. Moet het onverhoopt komen tot
een gedwongen leening, dan verdiende het
alleszins aanbeveling, dat men niet alleen
op de vermogens, maar ook op de hooge in
komens lette om die te dwingen aan de In
schrijving deel te nemen. Moge de vrijwilli
ge leening slagen. Dat is beter voor het
prestige van ons volk, ook tegenover het
buitenland.
De kunst van .juisteren Shake-
spiere en Bunjan De stad Men-
schenziel en d^ oorpoort De oude
van den Sing« en twee sluipmoor
denaars H<|»rders en daders des
Woords.
Onder de vijf zintfiigen die we hebben,
neemt het gehoor wa een zeer belangrijke
plaats in. Hoor epen inzonderheid
luisteren moestjonder ons, raenschen,
meer in practijk worden gebracht. Nu is
de kunst van luistere» niet iedereen aange
boren. Wij moeten, om zoo te zeggen, „lee-
ren luisteren." Als wn dat meer deden, zou
dit ons leveni verdiepMi.
Neem b.v., dat iemand ons van zijn smart
of zijn vreugde mee(J^elt, en we laten het
maar langs ons" gllppfen, we h o o r e n al
leen maar en we luisteren niet naar wat
we hooren'. Wat'een onaangenamen indruk
zal dat van ons aan*den verteller geven!
Zwijgend luisteren, edht meeleven met het
misschien voor ons Onbelangrijke verhaal
van een ander, zal'|bij vreugde dubbele
vreugd en bij smart 'frat van het verdriet
wegnemen. f
Er zijn Ouders, die-nooit eens de moeite
nemen, echt naar hun kinderen te luis
teren. In hun kinderbelangetjes intens mee
leven, meevoelen in de kleine dingen die
voor hen een belevenis zijn, wordt zoo vaak
nagelaten.
/l^'^"'*j'K Dan Darhpo inwrijven en inademen.
^ij-'4 «/!^j Wonderlijk zooals dat helptl
CCk -%-'y'Pot 50 ctf. Tube 40 et. Doos 30 et.
„Ja. toe maar hoor, je Moeder heeft geen
tgd!" en als het kind wat aan Vader vraag^
geeft hij, in zijn krant gedoken, een tegen
gesteld antwoord, zonder goed gehoord te
hebben, wat het eigenlijk vraagt of vertelt.
Het kan niet anders, of het kind zal be
merken, dat Vader en Moeder niet „echt"
luisteren, maar slechts doen „alsof" En
het zal daardoor minder gaan thuis ver
tellen; het zal omdat het geen gretig ge
hoor vindt, eenzelvig worden of, buiten
Vader en Moeder om, een ander zoeken, aan
wie het zijn belangetjes kwijt kan.
Wanneer we niet echt luisteren, zal dat
oorzaak geven tot kwetsing otf het opwek
ken van minderwaardigheidsgevoelens. Ieder
verhaal is belangrijk, wel niet altijd voor
dengene, die luistert, maar wèl voor wie
het vertelt. Komt er iemand bij ons met
zijn'belevenissen, laten wij dan de tijd ne
men om het met interesse aan te hooren
en er niet tusschen te schieten met: „hoor's
ik heb het eens zus of zoo beleefd." Dan
vindt men; alleen zichzelf belangrijk.
Daar zit wat in, om ons tot luisterende
menschen op te voeden. Niet uit nieuwsgie
righeid of om het gehoorde weer direct
verder te vertellen, maar ons werkelijk een
oogenblik verdiepend in hetgeen gezegd
wordt of verteld, Dé,t is luisteren!
Shakespiere heeft eens gezegd: „Geef aan
elkeen Uw oor." In het kader van de voor
beelden, die we genoemd hebben, past dat
gezegde wonderwel, hoewel we niet aan
alles en| aan elkeen het oor kunnen en
mogen leenen. Immers is de mensch geneigd
lichter naar datgene te luisteren wat het
oor streelt, dan om naar het woord van
den Spreukendichter naar de bestraffing
des levens te hooren.
Onze verdorven natuur geeft daar gereede
aanleiding toe. Naar het woord der Heilige
Schrift zijn wij van nature höorende doof.
Bunyan vergelijkt de mensch in zijn boek:
„The Holy war" de Heilige oorlog
bij een stad, de stad Menschenziel. Deze
stad is geheel ommuurd en voorzien van
vijif poorten, waarvan de voornaamste de
Oorpoort is. Daarvoor melden zich zoowel
de boodschappers van Koning El-SchaddaJ
als de dienaren van den reus Diabolus.
En omdat de stad aan den laatste het
oor leende, hielp ze zichzelf ten onder.
De oorpoort des menschen is dus een be
langrijk, ding en „luisteren" is èen belang-
rijk werkwoord. ïk hoorde eens een dominé
tegen zijn gemeente zeggen: „preeken" is
een werkwoord en „luisteren" Is een werk
woord. Ik moet preeken, maar de gemeente
Is verplicht, nauwlettend te luisteren.
Hoevelen zitten meer te „wachten" on
der de preek, tot het „Amen" weerklinkt,
dan actief te luisteren! Dat is niet alleen
krenkend voor hem die spreekt, maar ook
een miskenning van het Woord dat ge
bracht wordt.
Ds. Bernardus Smytegelt, die van 1695
—1739 predikant was te Middelburg, placht
voor zijn preek vaak te zeggen: „Spant U
eens wat in ,het is wel de pijn der moeite
waard, er naar te luisteren. Uw ziels-za
ligheid kan er aan gelegen.^ liggen." Ds.
Smytegelt was er de man niet naar om
een blad vooi zijn mond te nemen; „Hij had
een stem als een klok waarom hij in ze
ker grafschrift ,,een felle donderszoon
wordt genoemd. Eens liet de Magistraat
van Middelburg hem roepen, om een drei
gend oproer te bedwingen. Toea hij op het
stadhuis kwam hield hij eerst een sermoen
tegen de heeren regenten, die hem, nu ze
in de benauwdheid zaten wel vsdsten te
vinden, maar hém anders niet het oor leen
den. Daarna ging hij naar het bordes om
het volk toe te spreken, en wist een op
roer te voorkomen.
Ja, voor „de oude van den Singel" zoo
als men hem noemde, had men wel ontzag.
Ik wil U daar meteen iets van vértel
len. Op zekeren nacht werd hij, zooals zoo
vaak gebeurde, uit zijn bed geklopt. Hij
moest dadelijk bij een van zijn gemeentele
den komen, die ernstig ziek was gewor
den. Haastig kleedde hij zich en begaf zich
op weg. 't Stormde vreeselijk en hij kwam
geen levende ziel tegen. Ja toch, bij een
brug zag hij twee mannen staan, die zich
niet om het weer schenen te bekonvme-
ren, zeker varensgasten, op weg naar hun
schip.
Hij komt waar hij wezen moet, maar tot
zijn verbazing brandt er geen licht. Op zijn
herhaald kloppen wordt eindelijk de deur
geopend en verneemt hij, dat ér een vergis
sing in het spel is. Men, heeft hem niet la
ten roepen.
Twee jaar later wordt dominé Smytegelt
weer in het holle van den nacht gewekt.
Dringend verzocht men hem mee te gaan
iemand die tot voor kort een zijner bit
terste vijanden was, ligt op sterven. Do
miné Smytegelt rept ziehen als hij. bij den
stervende komt vertelt deze hem, dat hij
het was die hem in dien stormnacht ge
roepen had en naar buiten gelokt, met het
vaste voornemen om hem, met behulp van
zijn vriend, over de brugleuning te werpen
Maar toen Smytegelt de brug naderde, had
hij duidelijk aan beide zijden van den die
naar Gods eeni wacht van engelen gezien,
die hem begeleidden. Daardoor werd hun
voornemen een mislukking.
Wij laten in het midden of deze „wacht
van engelen" werkelijk werd gezien, maar
zéker is, dat de Heere Zijn knecht hier keni-
nelijk bewaarde.
„Ziet dan hoe gij hoort" mocht ons de
vies wel zijn. Wat door het oor ingaat,
hebben vrij van binnen te verwerken en we
hebben ons te realiseeren wat we hooren.
Daar is veel aan gelegen. Dat we niet al
leen hoorders des Woords mochten zijn,
maar ook daders.
WAARNEMER.
Wanneer vrij dagelijks onze krent ter
hand nenien^ is het eerste waarnaar onze
belangstelling uitgaat, het oorlogsnieuws.
En bij het lezen van de berichten der oor
logvoerende landen moeten we wel tot de
ontdekking komen, dat men vooralsnog
niet van zins is om vrede te sluiten. Inte
gendeel: de strijd wordt hoe langer hoe
nauwer toegespitst.
Men is nu begonnen om den vrede te be
werkstelligen, ook de Paus van Rome er
in te betrekken. Twee Amerikanen zijn
door President Roosevelt van Amerika naar
Europa gezonden om het terrein te verken
nen. De heeren
Summer Welles en Myi-on C. Tai
lor zó'n naar den Paus
afgevaardigd, Sumner Welles is onder
staatssecretaris van buitenlandsche zaken
en Taylor, de staalmagnaat, is presidents'
Roosevelt persoonlijken gezant bij het Vati-
caan. De eerste heeft direct bij zijn aan
komst in Italië een onderhoud gehad met
graaf Ciano en ook met Mussolini. Daarna
is hij via Zwitserland naar Berlijn gereisd
om von Ribbentrop en daarna Hitler te ont
moeten, wien hij van President Roosevelt
persoonlijk een brief moet overhandigen.
Het schrijven dat de President aan den
"b Ouderwetsche gedachte! Een
moderne vrouw bestrijdt perio
dieke pijnen afdoende met een
WITTE KRUIS.
En wat zoo prettig is, WITTE
KRUIS poeders, tabletten of ca
chets zijn gemakkelijk in te nemen,
daar ze practisch smakeloos zijn
en ook de gevoeligste maag zal
er geen hinder van ondervinden.
per koker'jan 12 s'""
per koker van 24 stuB
Dntim
Oegstgeest
Paus gericht heeft, vestigt de aandacht op
Taylor die het verbindingspunt zou kun
nen worden van hetgeen de Paus en Roose
velt zouden kunnen doen in het belang van
den vrede onder de Europeesche volken.
Het lijkt er dus op, dat men langs andere
banen een oplossing zal trachten te vinden.
De taak van Sumner Welles is van deli
cater aard: hij moet de politieke heethoof
den in zijn vaarwater zien te krijgen. Rome
is ten dezen hoopvoller dan Berlijn, waar
men alleen in de diplomatieke wereld iets
van de komst van Sumner Welles af weet.
Uit den aard der zaak zal uit de besprekin
gen te Berlijn nieta worden gepubliceerd.
De Paus van Rome is bij de ontvangst
van Myron C. Taylor in de kleine troonzaal
gefotografeerd. Zooiets kwam tot heden
niet voor, maar immers nu, moet de aan
dacht op den Heiligen Vader worden geves
tigd. Zal hij den vrede moeten bewerkstel
ligen? Het zal een ijdel vertrouwen zijn,
dat men op hem vestigt. De Springader
des Levenden waters is verlaten, met God
heeft men afgedaan, men zoekt het dan In
den Volkenbond, nu weer bij den Paus,
maar het zullen rietstaven blijken te zijn,
die geen steunsel bieden, maar de hand
doorboren.
Winston ChurchiU
heeft zich deze week ook weer in een rede
laten hooren. Men weet, dat hij kort gele
den zich de wrok der neutralen op den hals
heeft gehaald, door het termoen dat hij
hield over de plichten der neutralen. Bij de
indiening van zijn begrooting in het La
gerhuls heeft hij zijn verontwaardiging er
over uitgesproken, dat de neutrale pers in
vlam geraakte over zijn rede, waarbij hij de
neutralen op hun plichten wees, méér dan
over Dultschland's onwettigen oorlog en
het torpedeeren van neutrale schepen. Hij
kan niet inzien dat hij een ontactische diplo
matieke fout beging (en weer begaat door
het nog eens op te halen, en voelt zich ge
griefd dat zijn zedepreek zoo ongunstig is
ontvangen. ChurchiU stoort zich niet aan
het oordeel van de wereld, het is zijn over
tuiging dat hij gelijk heeft. Voor een En
gelsman is het moeilijk te begrijpen, waar
om de neutralen geen duidelijker onder
scheid maken tusschen de wijze waarop
Bij Griep, Koorts, Kou, Rheumatische pijnen. Spit, Pynlijke ledematen. Ziek en han-
gerig gevoel. De echte zgn niet rond, maar hartvormig. 12 stuks 50 et., 2 'st. 10 et.
Bij Apoth. en Drogisten.