CHPWEEKBLAD5p6ED.6nonDSIA6 vööBoEZlJID-HGairlZEEUWiCHE ClIATIDEn
N.V. UITGEVERSMAATSCHAPPIJ „EIUNDEN-NIEUWS"
He Jaargang
ZATERDAG 14 JANUARI 1939
No. 1006
STICHTELIJKE
OVERDENKING
Met IVOROL poetsen
Uit het Kijkvenster
WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN" - 18e JAARGANG
Dit Dummer bestaat nil 2 bladen
Verdrukking en beerlijkheid.
Hoe zeer .werkt het mede
om een kruis te verlichten als wij mo
gen denken: het lijden, de beproe
ving of smart is haast ten einde; de
bruid, die bericht ontvangt van de
aankomst van den bruidegom, is bij
na de tijden van eenzaamheid ten ein
de en acht het nu zeer kort dat ze nog
van hem zal gescheiden zijn. Zie,
volk van God, uit deze korte aan
merkingen zou het ons duidelijk kun
nen worden hoe de Heere Zijn volk
hier op aarde in de smeltkroes brengt,
maar toch in dezelve ze niet verlaat.
Menigmaal is het gebleken dat ze in
bange tijden van vervolging in die
pe drukwegen het meest van den
Heere hadden. Zooals de drukkingen
der melk boter voortbrengt, zoo hei
ligt Hij Zijn volk dikwijls door zware
wegen voor hun vleesch, maar mogen
met Job wel eens zeggen: als goud
zal ik uitkomen. Zwaar kimnen de
kruisen drukken en de drager daar
van doen zuchten: hoe lang, Heere?
Ze kunnen elka:nder opvolgen als de
kennisgeving door Jobs boden, het
ééne niet weg of het andere is er- Zij
kunnen zijn van huiselijken of per
soonlijken aard, hchamelijk of gees'
telijk. Ze kimnen ingewikkeld en
zwaar zijn, dat ze moeilijk zijn mee
te deelen noch te vertellen wat er
eigenlijk hapert. En onder het dragen
derzelve is het soms moeilijk te ge-
looven wat wij in Job 5 lezen: Welge-
lukzalig is de mensch dewelke God
straft, daarom verwerpt de kastijdin
gen des Almachtigen niet. Maar
heeft elk mensch een drukweg, 't
schijnt dat de Apostel hier alleen han
delt over den druk der vromen, want
hij noemt het onze verdrukking. Het
is de verdrukking dus die de kerke
Gods alleen eigen is, die de wereld
niet kent. En waarlijk behoeven zij
daarvoor niet op één lijn te staan met
de martelaren of als Paulus voor
noemde martehngen doorstaan. Een
elk van Gods kinderen weet er wel
wat van wat het is in eigen huis ge
minacht te worden omdat ze een ande
re keuze deden of tegen hunne zonden
protesteeren- Sommigen zijn verjaagd
uit hun betrekkingen, veracht door
hun familie, als zot of krankzinnig
uitgekreten omdat ze spraken over
de belangen der eeuwigheid, 's men-
schen lot na den dood, de rechtvaar
digheid Gods of dergelijke. En dat is
terecht onze verdrukking, die de ker
ke Gods alleen eigen is, omdat ze Je
zus discipelen zijn- 't Is ook hunne
verdrukking als ze onder duisternis
en godsverlating zuchten: Heere,
waarom staat Gij van verre of als ze
onder de aanblazmgen van den tegen
partijder liggen, die tot hunne ziele
zegt: Waar is nu uw God?
Maar hoor nu wat de Apostel van
deze verdrukking verder getuigt: On
ze lichte verdrukking, die zeer haast
voorbijgaat, werkt ons een gansch
zeer uitnemend eeuwig gewicht der
heerlijkheid. Het is niet te zeggen dat
hij of de vromen de heerlijkheid ver
dienen met den druk die zij lijden. O
neen! Hij leerde en wist dat anders,
n.l. dat het niet was uit de werken,
opdat niemand roeme, niet om het
lijden, want al ware het dat ik mijn
lichaam overgave opdat ik verbrand
zou worden en had de hef de niet, zoo
zou het mij geene nuttigheid geven.
Christus is en blijft alleen met Zijne
gezegende verdiensten de bewegende
en verdienende oorzaak van hunne
zaUgheid. Maar de Apostel wil zeg
gen: wij worden in en door den druk
slechts toebereid voor de heerlijkheid.
Hierdoor verlangen wij om met on
ze woonstede, die uit den hemel is,
overkleed te worden. Daardoor wor
den ze den heelde Zijn Zoons gelijk
vormig gemaakt, van de wereld ge
speend en bewust van hun geestelijk
burgerschap in Sion, als die de lid-
teekenen van den Heere Jezus in hun
lichaam dragen, 't Is alsof hij geen
woorden kan uitdenken om de zaak
zelve uit te drukken. Hij zegt: Een
gansch zeer uitnemend eeuwig ge
wicht der heerlijkheid, 't Is hier een
o, hoe groot is het goed dat Gij weg
gelegd hebt. Daar zijn op aarde geen
woorden voor te vinden, het is nog
niet geopenbaard wat we zijn zullen.
Toch weet hij door een optrekking
in den derden hemel toen hij nog op
aarde was, dat het onuitsprekelijke
dingen zijn, een zwaarte zegt hij, een
gewicht, een volle mate van heerlijk
heid zal het wezen- Een uitnemende
heerlijkheid waarvan slechts een ge
ringe schaduw op aarde was waar te
nemen in de uitnemendste Gonsont-
moetingen. Het zal zijn een verzadi-~
ging van vreugde, een stroom van
liefelijkheden en vergenoegdheid, een
zalig gevoel, door de tenietdoening
van het lichaam der zonde en alles
wat hier op aarde de vreugde en gees
telijke blijdschap van het volk stoor
de. Al wat ten deele was zal teniet
gedaan worden en op de hoofden van
de vrijgekochten zal eeuwige blijd
schap wezen, die niemand van hen zal
wegnemen.
O, volk des Heeren, laat de tijden
bange, de toekomst donker wezen.
Hebt gij gemeenschap aan het lijden,
dan zult gij u ook in de openbaring
Zijner heerlijkheid verblijden en ver
heugen. En zeker: Het lijden dezes
tegenwoordigen tijds is niet tewaar-
deeren tegen de heerlijkheid die aan
ons zal geopenbaard worden. Laat
den oven door den vijand zevenmaal in
hitte verdubbeld worden- Laat in uw
gevoel de Heere Zich verbergen en
de wateren over uw hoofd schier he
nengaan, de druk is evenwel door
Hem gewogen en afgemeten, Hij staat
als de groote Goudsmid bij het vuur
der beproeving en wil slechts het
schuim uwer zonden en wereldzin af
zonderen, om u voor en toe te berei
den om als paarlen aan den Midde-
laarskroon van Koning Jezus eeuwig
te doen blinken en in het Vaderhuis
daarboven eeuwig uw lijden en smart
van de aarde te vergoeden door u on
der de rij der verlosten bij de glazen
zee te zetten, dragende de lange witte
kleederen met hen die uit de grote
verdrukking komen en om te ontvan
gen de kroon van sieraad en eere, die
tevens zal dienen als een symbool van
uwe overwinning en zegepraal over al
uwe geestelijke en lichamelijke vijan
den-
Ds. H.
niEuws
UnCAVE VAN i^^^-^—
GcYesÜgd te MiddcDiainls Prins Hendrikstr. 122 O Giro 167930 Fostbox 8 Ttl. 17,
Bd'kantoor voor Zeeland: St. Maartensdijk, Markt. Telef59.
Advertentie*?!^ 20 cent per regeL Reclames 40 et.; Dienst»
aanvragen en aanbiedingen van 1—6 tegels 80 <t.; Boekmaan»
fcondiging 10 cent per regel Contracten belangrflk lager.
Abonnementsprgs 85 cent per 3 maanden b] vootaitbetaüng.
Verschijnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week.
Afzonderü^ nummer» 5 cent Buitenland 8 gulden p«r jaar
Want onze lichte verdrukking, die zeer
haast voorbijgaat, werkt ons een
gansch zeer uitnemend eeuwig gewicht
der heerlijkheid.
2 Cor. 4 17.
(VERVOLG.)
eeejt een friasche mond tnet wiite tanden
Ivoiol (Nieuw recepi) Tube 60 40 en 25 et
Over het sparen.
Het is natuurlijk uitgesloten dat iemand,
wien opgedragen is elke week een artikel
voor de krant gereed te maken, geen lief
hebber van krantlezen zou zijn. Zoo bij
voorbeeld Uw dienaar, die dit schrijft, mag
gaarne zijn krant lezen. Onder ons gezegd,
met „een" krant is hij er niet af, er gaan
heel wat gedrukte kolommen zijn oogen
voorbij. Nu, men moet zeggen, de bladen
worden uitstekend verzorgd en de lezers
worden verwend. Als verwende kinderen
begeeren zij steeds meer en de heeren van
de krant voldoen aan al de wenschen;
niet alleen door woord maar ook door fo
to's doen zij verslag van belangrijke ge
beurtenissen en brengen zij de beeltenis
van allerlei voorname personen onder de
aandacht van de abonné's.
Overigens wordt ons elke keer dat wij
de krant inhanden nemen veel verdrietlgs
gemeld. Was voor 25 jaar een moord gedu
rende maanden een onderwerp van gesprek
en van veel geschrijf in de bladen, tegen
woordig komt manslag zoo vaak voor, dat
we na een paar dagen de feiten vergeten
ziJn, omdat alweer niewen doodslag onze
aandacht vroeg. En zoo is er meer. De door-
sneemensch wordt nu door veel meer zaken
en voorvallen in beslag genomen dan vroe
ger en dat verklaart ook al weer de zwak
heid van zenuwen, waaraan de menschen
tegenwoordig ten prooi zijn.
Onder degenen, die ons medelijden zeker
vermogen op te wekken, telt de Waarnemer
óók de menschjes, vrien hun spaargeld ont
stolen is. Ge moet er meewarig het hoofd
by schudden, vooral als er een tikje eigen
schuld bij komt. Want wat te denken van
het allernieuwste geval? Een man en
vrouw in Amsterdam hadden in de gespan
nen oorlogsdagen van September hun cent
jes van de spaarbank gehaald, 4500 gul
den, en die in een kistje bewaard in het
kastje onder den gootsteen. Zij hadden een
huisheer, met wien zij meenden geheel ver
trouwd te zijn, zoodat als zij van huis wa
ren, de huur ergens in huis neergelegd werd
dan kon de huisbaas het daar vinden. Nu,
gij begrijpt het al: op zekeren dag was het
echtpaar uitgegaan, het geldkistje onder
den gootsteen latende. Teruggekomen, was
het kistje verdwenen. Verdwenen, mijnheer,
weg!Om kort te gaan, de Rechtbank
houdt het er voor dat de huisbaas hun dat
koopje geleverd heeft, al zegt deze, dat hij
nergens van weet. Dat laatste is niet hee-
lemaal waar, want de echtgenoot had hem
al eens over een kistje met spaarcentjes
gesproken
Ja, dat gaat dikvrtjls zoo. De spaarbank
vertrouwen zij maar half, zij willen hun
geld zelf bewaren en dat pakt nog al eens
verkeerd uit. Dat ligt ook voor de hand.
Weinig menschen hebben een brandkast,
dus moeten zij hun geld in Jinnenkast, in
de bedstede of een ander zonderling plaats
je neerleggen. Wie een brandkast heeft,
loopt alweer gevaar de inbrekers aan te
lokken. Bovendien levert geld in de kast
geen rente op, terwijl de bank dat wèl doet.
Spijtig is, als door onachtzaamheid of
diefstal in een oogenblik het resultaat van
een levenlang sparen vernietigd is. Dubbel
ppijtig, als er een tikje eigen schuld bij
komt. Zeker, van tijd tot tijfl lezen wij van
een bank of bankje, dat over den kop gaat.
Van de 100 gulden, die je er dan hebt
staan, komt na veel alteratie, zes of zeven
gulden terecht. Maar alle banken zijn niet
dezelfde. Waren de menschen nu maar zoo
openhartig, om eens iemand, een algemeen
geacht man om advies te vragen, dan werd
veel nadeel voorkomen. Maar de echte
spaarders zijn zeer zwijgzaam, zij zien in
eiken medemensoh een belager van hun
schat. Althans vreezen zij, dat men groot
van hen zal denken en dat er een of meer
verzoeken om hulp zouden gedaan worden;
neen, laat alsjeblieft niemand hiervan we
ten. Nu haast ik mij neer te schrijven, dat
de Rijkspostspaarbank safe is (zoolang de
Staat safe is) maar ik voel meer voor het
particulier initiatief", ik geef aan de ge
wone spaarbanken de voorkeur en de goede
spaarbanken zijn alle vereenigd in den Ne-
derlandschen spaarbankbond.
Over de Boerenleenbanken spreek ik niet,
deze zijn ten platte lande geheel ingebur
gerd en worden door achtenswaardige men
schen beheeerd. Als nu de besturen maar
zorgen dat de controle op den kassier doel
treffend wordt uitgeoefend, is er voor wan
trouwen geen aanleiding.
De bank geeft bovendien rente. Maar al
was dat niet zoo, dan luidde nog mijn ad
vies: houdt geen spaargeld in uw huis. Me
nigeen heeft het ten zeerste betreurd, ja
met zijn leven geboet. Want wij zijn in een
tijd,dat geen menschenleven meer geres
pecteerd wordt,' als er geld te bekomen is.
Spaarzaamheid is een deugd. Zij bewijst,
dat de spaarder zichzelf iets kan ontzeg
gen, dat hij niet van de soort is: haal maar
en maak maar op!
Hij legt een centje ter zijde voor een on
bekend geval, een appeltje voor den dorst.
Hierdoor raakt zulk een persoon of gezin
in een min of meer solide positie, waar
door geen rekeningen onbetaald blijven en
er niemand geld aan ons te kort komt. En
het handelt zich hier nog niet om honder
den guldens, neen, een ieder die maar even
kan is geroepen rekening te houden met
verplichtingen, die al spoedig op hem zou
den kunnen drukken en een rechtschapen
mensch stelt er een eer in een ieder te ge
ven wat hem toekomt.
juffrouw, die f 150.op de bank had. Zij
besloot alles er af te nemen. Ze wilde van
den kassier zilvergeld hebben. „Dat heb ik
niet, juffrouw," was het bescheid.
„Zoo, dan heb je mijn centen niet goed
bewaard, jongen, want ik heb hier f 150.
zilvergeld gebracht," zeide het vrouvrtje.
Zij meende, dat de bank al het gebrachte
geld netjes op stapeltjes bewaarde. Waar
de rente voor de inleggers vandaan kwam,
begreep zij niet, maar pakte die toch dank
baar aan. Ja, die kostelijke onwetendheid.
Vanzelfsprekend vervullen de spaarban
ken een voorname rol in het volksleven. De
kleine sommetjes van de spaarders voi--
men, bijeengenomen, millioenen en deze
kapitalen worden benut, door ze te beleg
gen in schuldbrieven van het Rijk, Provin
cie, Gemeente en groote industrieën. Zon
der Spaarbanken zou de geldmarkt een heel
ander beeld vertoonen. Ik kan daarop nu
niet dieper Ingaan. Een ieder gevoelt, dat
de bank geen rente kan geven als zij zelve
geen vidnsten maakt.
Mij is bekend het geval van een oude
Ziedaar mijn lof der spaarzaamheid. Zij
is, als ik wel zie, woonachtig in de buurt
der gierigheid. Maar die twee verschillen
geheel van elkander. Spaarzaamheid is ge
boden, gierigheid is een zonde.
Goed sparen is een gewetenszaak. Een
geheim. Een geheim zooals dat waar
van de Apostel spreekt ,,deze wereld be
zitten als niet bezittend."
,Ezau had veel Jakob had alles. Het
besef, dat wij niets in volstrekten zin het
onze mogen.noemen, maar dat wij maar tot
beheerdertjes zijn aangesteld, moet ons be
wegen ook den naaste die in nood verkeert,
te helpen. De gierigaard kent de vreugde
van het geven niet.
Maar 't is zulk een heerlijk getuigenis
dat Job (hfst. 31) kan geven, dat hij aan
armen en weduwen gedacht had en zijn
bete niet alleen gegeten had. Ja 't is zali
ger te geven dan te ontvangen. Zelfs moe
ten wij arbeiden „opdat ik den nooddrufti-
ge helpen moge," Catechismus Zondag 42.
Want die nooddruftige, die God op ons al
ler pad zendt, gaat nog vóór de spaar
bank!
WAARNEMER.
De ware gedaante.
Tijdens de laatst gehouden vergadering
van den gemeenteraad te Middelharnis ont
spon zich tusschen de .heer Vermaas (S.G.
P.) en de heer v. d. Slik (S.D.A.P.) een
principieel debat, dat nogal wat voeten in
de aarde heeft.
Aanleiding tot dit debat was een vraag
van genoemde heer Vermaas.
Meermalen wanneer in den Raad het punt
steunverleening aan de orde was, onver
schillig in welken vorm, werd er door den
Voorzitter of een der leden opgewezen,
welke groote bedragen de gemeente reeds
beschikbaar stelde, waarbij dan nog kwa
men de bedragen welke door de Kerken
werden uitgekeerd.
De uitkeeringen door de Kerken werden
weliswaar door de S.D.A.P. niet ontkend,
want dat kan niet; maar ontvingen ook
niet de juiste erkenning. Meermalen kwam
dan duidelijk uit, dat de S.D.A.P. de hulp
van diaconie of particuliere liefdadigheid
niet begeerde.
Ook op een dergelijke vyijze waren de be
sprekingen in den Raad op 23 December,
tot tenslotte de heer Vermaas vroeg:
„waar in deze dagen van strenge
„koude door Burg. Armbestuur,
„Kerken en Particulieren zooveel
„wordt gedaan, wat doen nu het
Vakverbond voor zijn leden, waar
„het zoovele millioenen rijk is."
In het heftige debat dat zich naar aanlei
ding hiervan ontspon zeide de heer v. d.
Slik woordelijk: dat de S.D.A.P. op het
standpunt stond, de minder gesitueerden
zooveel mogelijk van de Kerk en Particu
liere liefdadigheid te moeten „wegtrekken."
Het is jammer dat hij deze woorden
tracht te ontkennen en zelfs verdachtma
kingen uitspreekt tegen andere personen.
Hoe ernstig en bedroevend het constatee-
ren van dit feit ook is. de heer v. d. Slik be
hoeft er zich niet zoo moeilijk over te ma
ken, want het is en het blijft
„de ware gedaante."
Het S.D.A.P. dagblad het Volk schreef
indertijd in een Pinksternummer:
Op alle hoofden blonk een vlam
Er klinkt in alle talen
Hosannah! Onze Heiland kwam!
't Is Pinksterfeest.
Gods Heilige Geest.
Kwam op ons nederdalen.
Mijn volk dat lag in schande en pijn
Het wil niet langer lijden
Mijn volk zal eigen Heiland zijn
Het zal door nood.
Van strijd en dood.
Zichzelf ter redding leiden.
Staat op! mijn volk is opgestaan
Uit zijnen smaad herrezen
Maar nooit zal mijn verlangen gaan
Naar hemelvaart.
Het wil op aard.
Verlost en zalig wezen.
Spreekt hier nu uit deze versregelen de
erkeiming dat de Heera Christus is het
U eia Uw rheumatiefe liggen samen
onder één <tekem.
Wanineier U onder de dekens kruipt,
blijft Uw rheumatiek niet aan Uw bed staan,
al heibt Uieir 4, 5 of 6. Dacht U nu werkei*
Slijk allefön met eeai grooit aanjtal deketiu^
Uw rheumatischè pijnen te kunnen ven*
dtijven? U als leek weelt nieiü baer. U
delnkt: „Warmte zal mij goed do«n.". Miaar
bij die minste afkoeling is de pijri er weer
met verdubbelde hevigheid en te Tm[ii,
omdat rheumatieklijders door d'e bij rbeuma*
itischei aandoeningen optredlendle storing in
de huidfunctie, extra gevoelig zijn voor
jkoudev tocht en vocht. Pak de koe biji (da
horeins en gebruik niet langer lapmiddelen!
'Ge moet de oorzaak bestrijden ein idls ügt
in leen overmaat van urinezuur itii het
Hichaam. Wat ge noodig hebt is een ,bloed«»
zuiverende kuur met Kruschen Salts, dat
het urinezuur radicaal doet verdwijnen door
aansporende werking op. lever, nieren en.
ingeiwanden. Kruschen( Salts is uitsluitend
verkrijgbaar bij aile apothekers en drogisten
a f O.40, f 0.75 en f 1.60 (extra groot pak)
hoofd van Zijne Kerk en dat alleen bij Hem
zoowel voor dit als voor het toekomende
leven, alleen heil en zaligheid te bekomen
is, of komt de ontzaggelijke tegenstelling
welke de Kerk des Heeren scheidt van de
S.D.A.P. hier duidelijk uit?
Wanneer de Kerk des Heeren de geboor
tedag van den Immanuel God roet ons
herdenkt wat doet dan de S.D.AjP. -
Als op Paschen de Kerk de groote heils-
feiten herdenkt; welke de apostel noemt:
Overgeleverd om onze zonden
Opgewekt tot onze rechtvaardlgma-
king,
wordt er dan in de kringen der S.D.A.P.
met deze heilsweldaden ook maar eenige
rekening gehouden, of getuigen de congres
sen welke juist op die dagen gehouden wor
den, dan niet van het totaal negeeren van
de Christus erkenning?
En waar nu het hoofd der Kerk niet er
kend, maar verworpen wordt, hoe kan er
dan eenige eerbied of erkenning voor Zijne
ordenantiën zijn?
Niet de God van verordineerde instellin
gen maar de volgens S.D.A.P. beginselen
uitgestippelde hulp, zal redding brengen.
Diegenen welke vast houden aan de Hei
lige Schrift huiveren bij de gedachte aan
de consequenties van deze dingen,
Los van Gods Woord, los van Zijne in-
stellii^gen, zal doen ervaren dat men de
bron van leven heeft losgelaten en zichzelf
een zee van jammer en ellende heeft op den
hals gehaald. Zie naar landen als Rusland,
Spanje e.a.
Te hopen is dat de oogen toch meer nao-
gen opengaan. Lid zijn van een Christelijke
Kerk en tegelijk lid van een moderne bond,
of te behooren tot de S.D.A.P. is een even-
groote onmogelijkheid, als vuur en water
'tegelijk in zijn boezem dragen.
Tot diegenen welke nog alzoo handelen,
zeggen wij onomwonden:
„Kiest hetzij vóór of tegen Christus,
want het is één van beiden!"
SCHRIK. 1
Sinds de terreur in Sovjett'Ruslanid streng
optreedt verdwijnen de burgers van de
U,S.S.R. bij' miHioenen, terechtgesteld of
verbannen in concentratiekampen. Men schat
dat in da stedepialdus één gezin op de vier
per jaar door „de zuivering" getroffen won*
den.
Helt 'begrip politieke misdaad is steelds
ruimer geworden. Wten beschouwt nameHjfc
rdeit alleen de terroristische daden als misl»
dadig, maar iedere aanval op de genationa;*
liseerdt eigendom, al was het diefstal van
enkele korenaren.
Als men daarbij voegt het onmenschelSjk
optreden van de G.P.Oe, de ware bespiont»
peering van de burgers, waarop hij zich toe^
legt, kan men zonder vrees voor overdrijving
zeggen dat het land geheel en al door schrik
bevangen is. Stalin zelf voelt zich niet meer
veilig.
I JDit is helt onderwerp van de laatste get»
illustreerde brochure die de Anticommun^
tischa Documenteering van de CILACC zoo
juist heeft uitgegeven. Dit satirische album
van de hand van den tallentvollen ITZ zal
U toegezonden worden tegen storring van 4
beilgische fr. (buitenland 4,30 belg. fr.) op
postchequerekening 97174 (CILACC, 3, Tou><
lousestraat, Brussel)gelieve nauwkeurig de
reden der storting te vermelden.