CHPWEEKBLAD5p6ED.6nonDSIA6 vööBoEZlJID-HGairlZEEUWiCHE ClIATIDEn N.V. UITGEVERSMAATSCHAPPIJ „EIUNDEN-NIEUWS" He Jaargang ZATERDAG 14 JANUARI 1939 No. 1006 STICHTELIJKE OVERDENKING Met IVOROL poetsen Uit het Kijkvenster WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN" - 18e JAARGANG Dit Dummer bestaat nil 2 bladen Verdrukking en beerlijkheid. Hoe zeer .werkt het mede om een kruis te verlichten als wij mo gen denken: het lijden, de beproe ving of smart is haast ten einde; de bruid, die bericht ontvangt van de aankomst van den bruidegom, is bij na de tijden van eenzaamheid ten ein de en acht het nu zeer kort dat ze nog van hem zal gescheiden zijn. Zie, volk van God, uit deze korte aan merkingen zou het ons duidelijk kun nen worden hoe de Heere Zijn volk hier op aarde in de smeltkroes brengt, maar toch in dezelve ze niet verlaat. Menigmaal is het gebleken dat ze in bange tijden van vervolging in die pe drukwegen het meest van den Heere hadden. Zooals de drukkingen der melk boter voortbrengt, zoo hei ligt Hij Zijn volk dikwijls door zware wegen voor hun vleesch, maar mogen met Job wel eens zeggen: als goud zal ik uitkomen. Zwaar kimnen de kruisen drukken en de drager daar van doen zuchten: hoe lang, Heere? Ze kunnen elka:nder opvolgen als de kennisgeving door Jobs boden, het ééne niet weg of het andere is er- Zij kunnen zijn van huiselijken of per soonlijken aard, hchamelijk of gees' telijk. Ze kimnen ingewikkeld en zwaar zijn, dat ze moeilijk zijn mee te deelen noch te vertellen wat er eigenlijk hapert. En onder het dragen derzelve is het soms moeilijk te ge- looven wat wij in Job 5 lezen: Welge- lukzalig is de mensch dewelke God straft, daarom verwerpt de kastijdin gen des Almachtigen niet. Maar heeft elk mensch een drukweg, 't schijnt dat de Apostel hier alleen han delt over den druk der vromen, want hij noemt het onze verdrukking. Het is de verdrukking dus die de kerke Gods alleen eigen is, die de wereld niet kent. En waarlijk behoeven zij daarvoor niet op één lijn te staan met de martelaren of als Paulus voor noemde martehngen doorstaan. Een elk van Gods kinderen weet er wel wat van wat het is in eigen huis ge minacht te worden omdat ze een ande re keuze deden of tegen hunne zonden protesteeren- Sommigen zijn verjaagd uit hun betrekkingen, veracht door hun familie, als zot of krankzinnig uitgekreten omdat ze spraken over de belangen der eeuwigheid, 's men- schen lot na den dood, de rechtvaar digheid Gods of dergelijke. En dat is terecht onze verdrukking, die de ker ke Gods alleen eigen is, omdat ze Je zus discipelen zijn- 't Is ook hunne verdrukking als ze onder duisternis en godsverlating zuchten: Heere, waarom staat Gij van verre of als ze onder de aanblazmgen van den tegen partijder liggen, die tot hunne ziele zegt: Waar is nu uw God? Maar hoor nu wat de Apostel van deze verdrukking verder getuigt: On ze lichte verdrukking, die zeer haast voorbijgaat, werkt ons een gansch zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid. Het is niet te zeggen dat hij of de vromen de heerlijkheid ver dienen met den druk die zij lijden. O neen! Hij leerde en wist dat anders, n.l. dat het niet was uit de werken, opdat niemand roeme, niet om het lijden, want al ware het dat ik mijn lichaam overgave opdat ik verbrand zou worden en had de hef de niet, zoo zou het mij geene nuttigheid geven. Christus is en blijft alleen met Zijne gezegende verdiensten de bewegende en verdienende oorzaak van hunne zaUgheid. Maar de Apostel wil zeg gen: wij worden in en door den druk slechts toebereid voor de heerlijkheid. Hierdoor verlangen wij om met on ze woonstede, die uit den hemel is, overkleed te worden. Daardoor wor den ze den heelde Zijn Zoons gelijk vormig gemaakt, van de wereld ge speend en bewust van hun geestelijk burgerschap in Sion, als die de lid- teekenen van den Heere Jezus in hun lichaam dragen, 't Is alsof hij geen woorden kan uitdenken om de zaak zelve uit te drukken. Hij zegt: Een gansch zeer uitnemend eeuwig ge wicht der heerlijkheid, 't Is hier een o, hoe groot is het goed dat Gij weg gelegd hebt. Daar zijn op aarde geen woorden voor te vinden, het is nog niet geopenbaard wat we zijn zullen. Toch weet hij door een optrekking in den derden hemel toen hij nog op aarde was, dat het onuitsprekelijke dingen zijn, een zwaarte zegt hij, een gewicht, een volle mate van heerlijk heid zal het wezen- Een uitnemende heerlijkheid waarvan slechts een ge ringe schaduw op aarde was waar te nemen in de uitnemendste Gonsont- moetingen. Het zal zijn een verzadi-~ ging van vreugde, een stroom van liefelijkheden en vergenoegdheid, een zalig gevoel, door de tenietdoening van het lichaam der zonde en alles wat hier op aarde de vreugde en gees telijke blijdschap van het volk stoor de. Al wat ten deele was zal teniet gedaan worden en op de hoofden van de vrijgekochten zal eeuwige blijd schap wezen, die niemand van hen zal wegnemen. O, volk des Heeren, laat de tijden bange, de toekomst donker wezen. Hebt gij gemeenschap aan het lijden, dan zult gij u ook in de openbaring Zijner heerlijkheid verblijden en ver heugen. En zeker: Het lijden dezes tegenwoordigen tijds is niet tewaar- deeren tegen de heerlijkheid die aan ons zal geopenbaard worden. Laat den oven door den vijand zevenmaal in hitte verdubbeld worden- Laat in uw gevoel de Heere Zich verbergen en de wateren over uw hoofd schier he nengaan, de druk is evenwel door Hem gewogen en afgemeten, Hij staat als de groote Goudsmid bij het vuur der beproeving en wil slechts het schuim uwer zonden en wereldzin af zonderen, om u voor en toe te berei den om als paarlen aan den Midde- laarskroon van Koning Jezus eeuwig te doen blinken en in het Vaderhuis daarboven eeuwig uw lijden en smart van de aarde te vergoeden door u on der de rij der verlosten bij de glazen zee te zetten, dragende de lange witte kleederen met hen die uit de grote verdrukking komen en om te ontvan gen de kroon van sieraad en eere, die tevens zal dienen als een symbool van uwe overwinning en zegepraal over al uwe geestelijke en lichamelijke vijan den- Ds. H. niEuws UnCAVE VAN i^^^-^— GcYesÜgd te MiddcDiainls Prins Hendrikstr. 122 O Giro 167930 Fostbox 8 Ttl. 17, Bd'kantoor voor Zeeland: St. Maartensdijk, Markt. Telef59. Advertentie*?!^ 20 cent per regeL Reclames 40 et.; Dienst» aanvragen en aanbiedingen van 1—6 tegels 80 <t.; Boekmaan» fcondiging 10 cent per regel Contracten belangrflk lager. Abonnementsprgs 85 cent per 3 maanden b] vootaitbetaüng. Verschijnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week. Afzonderü^ nummer» 5 cent Buitenland 8 gulden p«r jaar Want onze lichte verdrukking, die zeer haast voorbijgaat, werkt ons een gansch zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid. 2 Cor. 4 17. (VERVOLG.) eeejt een friasche mond tnet wiite tanden Ivoiol (Nieuw recepi) Tube 60 40 en 25 et Over het sparen. Het is natuurlijk uitgesloten dat iemand, wien opgedragen is elke week een artikel voor de krant gereed te maken, geen lief hebber van krantlezen zou zijn. Zoo bij voorbeeld Uw dienaar, die dit schrijft, mag gaarne zijn krant lezen. Onder ons gezegd, met „een" krant is hij er niet af, er gaan heel wat gedrukte kolommen zijn oogen voorbij. Nu, men moet zeggen, de bladen worden uitstekend verzorgd en de lezers worden verwend. Als verwende kinderen begeeren zij steeds meer en de heeren van de krant voldoen aan al de wenschen; niet alleen door woord maar ook door fo to's doen zij verslag van belangrijke ge beurtenissen en brengen zij de beeltenis van allerlei voorname personen onder de aandacht van de abonné's. Overigens wordt ons elke keer dat wij de krant inhanden nemen veel verdrietlgs gemeld. Was voor 25 jaar een moord gedu rende maanden een onderwerp van gesprek en van veel geschrijf in de bladen, tegen woordig komt manslag zoo vaak voor, dat we na een paar dagen de feiten vergeten ziJn, omdat alweer niewen doodslag onze aandacht vroeg. En zoo is er meer. De door- sneemensch wordt nu door veel meer zaken en voorvallen in beslag genomen dan vroe ger en dat verklaart ook al weer de zwak heid van zenuwen, waaraan de menschen tegenwoordig ten prooi zijn. Onder degenen, die ons medelijden zeker vermogen op te wekken, telt de Waarnemer óók de menschjes, vrien hun spaargeld ont stolen is. Ge moet er meewarig het hoofd by schudden, vooral als er een tikje eigen schuld bij komt. Want wat te denken van het allernieuwste geval? Een man en vrouw in Amsterdam hadden in de gespan nen oorlogsdagen van September hun cent jes van de spaarbank gehaald, 4500 gul den, en die in een kistje bewaard in het kastje onder den gootsteen. Zij hadden een huisheer, met wien zij meenden geheel ver trouwd te zijn, zoodat als zij van huis wa ren, de huur ergens in huis neergelegd werd dan kon de huisbaas het daar vinden. Nu, gij begrijpt het al: op zekeren dag was het echtpaar uitgegaan, het geldkistje onder den gootsteen latende. Teruggekomen, was het kistje verdwenen. Verdwenen, mijnheer, weg!Om kort te gaan, de Rechtbank houdt het er voor dat de huisbaas hun dat koopje geleverd heeft, al zegt deze, dat hij nergens van weet. Dat laatste is niet hee- lemaal waar, want de echtgenoot had hem al eens over een kistje met spaarcentjes gesproken Ja, dat gaat dikvrtjls zoo. De spaarbank vertrouwen zij maar half, zij willen hun geld zelf bewaren en dat pakt nog al eens verkeerd uit. Dat ligt ook voor de hand. Weinig menschen hebben een brandkast, dus moeten zij hun geld in Jinnenkast, in de bedstede of een ander zonderling plaats je neerleggen. Wie een brandkast heeft, loopt alweer gevaar de inbrekers aan te lokken. Bovendien levert geld in de kast geen rente op, terwijl de bank dat wèl doet. Spijtig is, als door onachtzaamheid of diefstal in een oogenblik het resultaat van een levenlang sparen vernietigd is. Dubbel ppijtig, als er een tikje eigen schuld bij komt. Zeker, van tijd tot tijfl lezen wij van een bank of bankje, dat over den kop gaat. Van de 100 gulden, die je er dan hebt staan, komt na veel alteratie, zes of zeven gulden terecht. Maar alle banken zijn niet dezelfde. Waren de menschen nu maar zoo openhartig, om eens iemand, een algemeen geacht man om advies te vragen, dan werd veel nadeel voorkomen. Maar de echte spaarders zijn zeer zwijgzaam, zij zien in eiken medemensoh een belager van hun schat. Althans vreezen zij, dat men groot van hen zal denken en dat er een of meer verzoeken om hulp zouden gedaan worden; neen, laat alsjeblieft niemand hiervan we ten. Nu haast ik mij neer te schrijven, dat de Rijkspostspaarbank safe is (zoolang de Staat safe is) maar ik voel meer voor het particulier initiatief", ik geef aan de ge wone spaarbanken de voorkeur en de goede spaarbanken zijn alle vereenigd in den Ne- derlandschen spaarbankbond. Over de Boerenleenbanken spreek ik niet, deze zijn ten platte lande geheel ingebur gerd en worden door achtenswaardige men schen beheeerd. Als nu de besturen maar zorgen dat de controle op den kassier doel treffend wordt uitgeoefend, is er voor wan trouwen geen aanleiding. De bank geeft bovendien rente. Maar al was dat niet zoo, dan luidde nog mijn ad vies: houdt geen spaargeld in uw huis. Me nigeen heeft het ten zeerste betreurd, ja met zijn leven geboet. Want wij zijn in een tijd,dat geen menschenleven meer geres pecteerd wordt,' als er geld te bekomen is. Spaarzaamheid is een deugd. Zij bewijst, dat de spaarder zichzelf iets kan ontzeg gen, dat hij niet van de soort is: haal maar en maak maar op! Hij legt een centje ter zijde voor een on bekend geval, een appeltje voor den dorst. Hierdoor raakt zulk een persoon of gezin in een min of meer solide positie, waar door geen rekeningen onbetaald blijven en er niemand geld aan ons te kort komt. En het handelt zich hier nog niet om honder den guldens, neen, een ieder die maar even kan is geroepen rekening te houden met verplichtingen, die al spoedig op hem zou den kunnen drukken en een rechtschapen mensch stelt er een eer in een ieder te ge ven wat hem toekomt. juffrouw, die f 150.op de bank had. Zij besloot alles er af te nemen. Ze wilde van den kassier zilvergeld hebben. „Dat heb ik niet, juffrouw," was het bescheid. „Zoo, dan heb je mijn centen niet goed bewaard, jongen, want ik heb hier f 150. zilvergeld gebracht," zeide het vrouvrtje. Zij meende, dat de bank al het gebrachte geld netjes op stapeltjes bewaarde. Waar de rente voor de inleggers vandaan kwam, begreep zij niet, maar pakte die toch dank baar aan. Ja, die kostelijke onwetendheid. Vanzelfsprekend vervullen de spaarban ken een voorname rol in het volksleven. De kleine sommetjes van de spaarders voi-- men, bijeengenomen, millioenen en deze kapitalen worden benut, door ze te beleg gen in schuldbrieven van het Rijk, Provin cie, Gemeente en groote industrieën. Zon der Spaarbanken zou de geldmarkt een heel ander beeld vertoonen. Ik kan daarop nu niet dieper Ingaan. Een ieder gevoelt, dat de bank geen rente kan geven als zij zelve geen vidnsten maakt. Mij is bekend het geval van een oude Ziedaar mijn lof der spaarzaamheid. Zij is, als ik wel zie, woonachtig in de buurt der gierigheid. Maar die twee verschillen geheel van elkander. Spaarzaamheid is ge boden, gierigheid is een zonde. Goed sparen is een gewetenszaak. Een geheim. Een geheim zooals dat waar van de Apostel spreekt ,,deze wereld be zitten als niet bezittend." ,Ezau had veel Jakob had alles. Het besef, dat wij niets in volstrekten zin het onze mogen.noemen, maar dat wij maar tot beheerdertjes zijn aangesteld, moet ons be wegen ook den naaste die in nood verkeert, te helpen. De gierigaard kent de vreugde van het geven niet. Maar 't is zulk een heerlijk getuigenis dat Job (hfst. 31) kan geven, dat hij aan armen en weduwen gedacht had en zijn bete niet alleen gegeten had. Ja 't is zali ger te geven dan te ontvangen. Zelfs moe ten wij arbeiden „opdat ik den nooddrufti- ge helpen moge," Catechismus Zondag 42. Want die nooddruftige, die God op ons al ler pad zendt, gaat nog vóór de spaar bank! WAARNEMER. De ware gedaante. Tijdens de laatst gehouden vergadering van den gemeenteraad te Middelharnis ont spon zich tusschen de .heer Vermaas (S.G. P.) en de heer v. d. Slik (S.D.A.P.) een principieel debat, dat nogal wat voeten in de aarde heeft. Aanleiding tot dit debat was een vraag van genoemde heer Vermaas. Meermalen wanneer in den Raad het punt steunverleening aan de orde was, onver schillig in welken vorm, werd er door den Voorzitter of een der leden opgewezen, welke groote bedragen de gemeente reeds beschikbaar stelde, waarbij dan nog kwa men de bedragen welke door de Kerken werden uitgekeerd. De uitkeeringen door de Kerken werden weliswaar door de S.D.A.P. niet ontkend, want dat kan niet; maar ontvingen ook niet de juiste erkenning. Meermalen kwam dan duidelijk uit, dat de S.D.A.P. de hulp van diaconie of particuliere liefdadigheid niet begeerde. Ook op een dergelijke vyijze waren de be sprekingen in den Raad op 23 December, tot tenslotte de heer Vermaas vroeg: „waar in deze dagen van strenge „koude door Burg. Armbestuur, „Kerken en Particulieren zooveel „wordt gedaan, wat doen nu het Vakverbond voor zijn leden, waar „het zoovele millioenen rijk is." In het heftige debat dat zich naar aanlei ding hiervan ontspon zeide de heer v. d. Slik woordelijk: dat de S.D.A.P. op het standpunt stond, de minder gesitueerden zooveel mogelijk van de Kerk en Particu liere liefdadigheid te moeten „wegtrekken." Het is jammer dat hij deze woorden tracht te ontkennen en zelfs verdachtma kingen uitspreekt tegen andere personen. Hoe ernstig en bedroevend het constatee- ren van dit feit ook is. de heer v. d. Slik be hoeft er zich niet zoo moeilijk over te ma ken, want het is en het blijft „de ware gedaante." Het S.D.A.P. dagblad het Volk schreef indertijd in een Pinksternummer: Op alle hoofden blonk een vlam Er klinkt in alle talen Hosannah! Onze Heiland kwam! 't Is Pinksterfeest. Gods Heilige Geest. Kwam op ons nederdalen. Mijn volk dat lag in schande en pijn Het wil niet langer lijden Mijn volk zal eigen Heiland zijn Het zal door nood. Van strijd en dood. Zichzelf ter redding leiden. Staat op! mijn volk is opgestaan Uit zijnen smaad herrezen Maar nooit zal mijn verlangen gaan Naar hemelvaart. Het wil op aard. Verlost en zalig wezen. Spreekt hier nu uit deze versregelen de erkeiming dat de Heera Christus is het U eia Uw rheumatiefe liggen samen onder één <tekem. Wanineier U onder de dekens kruipt, blijft Uw rheumatiek niet aan Uw bed staan, al heibt Uieir 4, 5 of 6. Dacht U nu werkei* Slijk allefön met eeai grooit aanjtal deketiu^ Uw rheumatischè pijnen te kunnen ven* dtijven? U als leek weelt nieiü baer. U delnkt: „Warmte zal mij goed do«n.". Miaar bij die minste afkoeling is de pijri er weer met verdubbelde hevigheid en te Tm[ii, omdat rheumatieklijders door d'e bij rbeuma* itischei aandoeningen optredlendle storing in de huidfunctie, extra gevoelig zijn voor jkoudev tocht en vocht. Pak de koe biji (da horeins en gebruik niet langer lapmiddelen! 'Ge moet de oorzaak bestrijden ein idls ügt in leen overmaat van urinezuur itii het Hichaam. Wat ge noodig hebt is een ,bloed«» zuiverende kuur met Kruschen Salts, dat het urinezuur radicaal doet verdwijnen door aansporende werking op. lever, nieren en. ingeiwanden. Kruschen( Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij aile apothekers en drogisten a f O.40, f 0.75 en f 1.60 (extra groot pak) hoofd van Zijne Kerk en dat alleen bij Hem zoowel voor dit als voor het toekomende leven, alleen heil en zaligheid te bekomen is, of komt de ontzaggelijke tegenstelling welke de Kerk des Heeren scheidt van de S.D.A.P. hier duidelijk uit? Wanneer de Kerk des Heeren de geboor tedag van den Immanuel God roet ons herdenkt wat doet dan de S.D.AjP. - Als op Paschen de Kerk de groote heils- feiten herdenkt; welke de apostel noemt: Overgeleverd om onze zonden Opgewekt tot onze rechtvaardlgma- king, wordt er dan in de kringen der S.D.A.P. met deze heilsweldaden ook maar eenige rekening gehouden, of getuigen de congres sen welke juist op die dagen gehouden wor den, dan niet van het totaal negeeren van de Christus erkenning? En waar nu het hoofd der Kerk niet er kend, maar verworpen wordt, hoe kan er dan eenige eerbied of erkenning voor Zijne ordenantiën zijn? Niet de God van verordineerde instellin gen maar de volgens S.D.A.P. beginselen uitgestippelde hulp, zal redding brengen. Diegenen welke vast houden aan de Hei lige Schrift huiveren bij de gedachte aan de consequenties van deze dingen, Los van Gods Woord, los van Zijne in- stellii^gen, zal doen ervaren dat men de bron van leven heeft losgelaten en zichzelf een zee van jammer en ellende heeft op den hals gehaald. Zie naar landen als Rusland, Spanje e.a. Te hopen is dat de oogen toch meer nao- gen opengaan. Lid zijn van een Christelijke Kerk en tegelijk lid van een moderne bond, of te behooren tot de S.D.A.P. is een even- groote onmogelijkheid, als vuur en water 'tegelijk in zijn boezem dragen. Tot diegenen welke nog alzoo handelen, zeggen wij onomwonden: „Kiest hetzij vóór of tegen Christus, want het is één van beiden!" SCHRIK. 1 Sinds de terreur in Sovjett'Ruslanid streng optreedt verdwijnen de burgers van de U,S.S.R. bij' miHioenen, terechtgesteld of verbannen in concentratiekampen. Men schat dat in da stedepialdus één gezin op de vier per jaar door „de zuivering" getroffen won* den. Helt 'begrip politieke misdaad is steelds ruimer geworden. Wten beschouwt nameHjfc rdeit alleen de terroristische daden als misl» dadig, maar iedere aanval op de genationa;* liseerdt eigendom, al was het diefstal van enkele korenaren. Als men daarbij voegt het onmenschelSjk optreden van de G.P.Oe, de ware bespiont» peering van de burgers, waarop hij zich toe^ legt, kan men zonder vrees voor overdrijving zeggen dat het land geheel en al door schrik bevangen is. Stalin zelf voelt zich niet meer veilig. I JDit is helt onderwerp van de laatste get» illustreerde brochure die de Anticommun^ tischa Documenteering van de CILACC zoo juist heeft uitgegeven. Dit satirische album van de hand van den tallentvollen ITZ zal U toegezonden worden tegen storring van 4 beilgische fr. (buitenland 4,30 belg. fr.) op postchequerekening 97174 (CILACC, 3, Tou>< lousestraat, Brussel)gelieve nauwkeurig de reden der storting te vermelden.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1939 | | pagina 1