CmWEEKBIADÖpGED.GQOnDSIAGvöÖRnZUID-HOUBiZEElJWJCHEEI^^ Gebrs* de Waal N.V. DiïGEVERSMAATSCHAPPU „EILANDEN-NIEDWS" Heeft U een nienwe vnlpeD noodig? STICHTELIJKE OVERDENKING 10e Jaargang ZATERDAG 7 MEI 1^8 No. 936. Dit pnmmer bestaat uit 2 bladen. DE WARE EENHEID. W. A. DE BAKKER Uit het Kijkvenster Een goedkoope vulpen Betere vulpennen De beste vulpennen WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN" 18e JAARGANG OUDDORP (Z.-H.) - Tegen Slapeloosheid, Overspanning, Gejaagdheid, Onrusf en ZenuwachHgheid, gebruike men de Zenuwstillende en Zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuwtabletten Wij hebben voor U: met glazen pen reeds vanaf 70 Cf., mef gouden pen reeds vanaf f 1.55 in'de prijs van f 3.75 4.25-5 50 Een prima vulpen met 5 Jaar garantie. als Swan, Parker, Waterman in prijzen van f 7.73-850,900- 10.50-12 5013.50 16.00 en hoo- ger met 25-jarige garantie. Mogen wij U onze collectie eens foonen Markt St Maartensd^k UITGAVE VAN Gevestigd te MiddelhaniSs Fiins Hendiikstr. 122 G Giro 167930 Fostbox 8 Tel. 17, Bjjkanfoor voor Zeeland: St. Maartensdijk, Markt, Telef. 59. AdTerf^tie«pi^ 20 cent per regel. Reclames 40 et.; Dienst* aanvragen en aanbiedingen van 16 regels 80 et.; Boek'aaOi» kondiglng 10 cent per regel Contacten belangi^ Ii>8cr. AbonnementsprQs 85 cent per 3 maanden vooruitbetaling. Verschgnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week. Afsonderl^jke'nummers 5 cent Buitenland 8 guldenj)er ja». Wie met-IVJjjj niet is, die is tegen Mij;, en wie met Mij niet vergadert, die ver* strooit. Mattli. 12 30. Er is zeker geen tijd geweest, hoewel er niets nieuws is onder de zon;, waarin de -ierdeeldheid onder de menschen zulk een omvang lieeft aangenomen, dan thans. Alle menschen lijken wel factoren, d.w.z. zelfstandige eenheden, te zijn. Ieder dwingt OL verdrukt zijn medemensch, Er is geen samenhang. Niets schijnt op eene eerlyke Wijze tot stand te kunnen komen. Men moe. zich met elkaar verbinden. Daardoor is de enkeling weer gebonden iets tegen zijn ge^veiteft te doen. En zoo zakken allen ar. 't Geloof wordt verloochend. Men stelt vleesch tot zijn arm. De' mensch moet: redding brengen. God wordt gene"» geerd. Zijn Woord bestaat niet voor de gemeenschap. En voor den enkeling? Ook niet. Is het niet vreeselijfc? De namen „Christelyk" en „Gereformeerd" beloven veel, doch het resultaat is: Met God en Zijn Woord kan niet gerekend worden; de tijden zijn zóó veranderd, datIs God dan veranderd? Is Hij niet almachtig? Is Hij niet reclitvaardig, goedertieren, barm* hartig en heilig? Regeiert de Heere niet meer? De ademtocht van Gods volk' wordt afgesneden, dat leeft uit zijn geloof. Het atheïsme heierscht. Het. materialisme heerscht. De roomsche leer van Anselmus; Credout intelligam, intelligo ut eredam, d.i. ik geloof om te begrijpen, ik begrijp om te gelooven; een samenvoeging van theoi^ logie en philosophic voert heerschappij. Doch het geloof vat het geestelijke, dat on"» begrijpelük is. En de gansche dienst Gods is geestelijk, dit is een buigen voor Gods Woord, het einde aller tegenspraak, en een leven uit Gods Woord, door den Heiligen Geest. Is het te verwonderen, dat de grootste verdeeldheid heerscht, door de gansche weteld? Hoe kan er eenheid be< staan zonder geloof? Het geloof verbindt God en mensch, mensch en mensch, ouders en kinderen, meester en leerling, heer en knecht, koning en onderdaan aan elkaar. ZeltS de verhouding van den mensch tegenover het dier (de rechtvaar* dige kent het leven van zijn beest) wordt door het geloof bepaald. De volken onderf ling worden door het geloof aan elkaar verbonden; want de komst van Chris*" tus' ryk onder alle volken, is de hope, die uit het geloof, door de liefde werkende, voortspruit. Neemt het geloof weg uit druk en kruis, vijandschap en vervolging, alles staat in lichte laaie. Dtoor het ongeloof stort het gansche gebouw der menschheid ineen, en worden de gevaarlijkste wapef nen gesmeed tegen al wat leeft: onna«= tuurliJK, zedeloos en moorddadig. De aarde zal bezwijken van schrik, als de oorlog der toekomst, ontbrandt. Het ongeloof de harde Farao, die wreed het volk des Heeren verdrukt en hun zaad in de ge^ boorte. verstikt. Het geloof is de edel'' en zachtmoedige E)iavid, die de minste wil zijn en wacht, dat God hem recht doet. Farao zei arrogant; Wie is de Heere, wiens stem ik gehoorzamen zou? David had God en Z^'ne Wetten lief en weendie over zijn volk, da; om zijn zonden moest lijden. Welke is de ware eenheid? Onze tekst geeft aanleilding tot de behan* deling van dit punt. Er staat: „Die met Christus niet is." Verondersteld wordt dat er zijn, die met Christus zijn. Die ware eenheid is met Christus te zijn. Als Wfl onzen tidn van onkruid zuiveren, dan wordt wat boven den grond staat ge'' wied; maar het onkruid, dat onder den jp-ond is, blyft zonder stoornis zijn sec» woestend werk verrichten. Heeft- men een stuk land, dat onvruchtbaar en vervuild is vanwege het onkruid, dan wordt het ge* ploegd, en dat niet eens maar verschei* dene malen, om het kruid in den wortel te raken, opdat het sterft:. Db Heere bc veelt, door den mond van Jeremia, de mannen van Juda en Jeruzalem; „Braak' u een braakland en zaait niet onder de doornen." Het onkruid en de doornen zijn een beeld van de zonden. Onder een god* deloos volk werpt de godsdidnst geen vrucht af. Hef zaad van Gods Woord ver* stikt door de heerschende goddeloosheid. Onder een goddeloos volk moet de Wet ernstig gepredikt wordeM, opdat de zon* den in den wortel wordew geraakt en ster* ven. Het is niet genoeg de zonden, als on^ kruid dai boven den grond groeit, te be* dwingen, neen, de ploeg van de Wet moet door het land, niet eens maar herhaalde* lijk. Satan heeft het onkruid, al in het Para* dijs in het hart van den rechtgeischapen mensch gezaaid. De mensch geloofde den leugenaar Satan en God maakte hij tot een leugenaar. Diep viel de mensch. De mensch raakte verdeeld met God, Adam ixiit Eva. Beiden streden tegen den weg van vrije genade en zochten heil in hunne werken. De eerste doodslag van Kaïn, die zijn broeder Abel ombracht, uit vijand* schap tegen diens geestelijke leven, is de baarmoeder geweest van een wereldstrijd, die niet opgehouden heeft en twintig jaar geleden losbarstte en weer dreigt uit te breken. Gij moet onder den grond zijii. Zelfis de godsdienst is vergiftigd. De godsdienst moet ontgrond worden, Kaïn, de wer* ken*man, kan God noch Zijn Woord ver* dragen en streed tegen het werk van vrjjjfe genade. Paulus zegt: „Gedenkt dat gy, die eer* tijds Heidenen waart in het vleescW dat gij in dien tijd waart zonder Christus." (Efeze 2 Ha en 12a). Wy zijn zelfs nog erger. Wij zijin met Satan en kinjdereln des duivels, met de zonde en de wereld, en zóó één er mee, als een lid met het lichaam. Het ligt geheel in ons natuur* lijk wezen begraven, de zonde te dienen, de wereld na te jagen en den dujvel ge* hoorzaam te zijn. Jacobus zegt van de wijsheid der onwedergeborenen, dat zij a a r d s c fa is, of wereldsch, n a t u u lijk; naar de natuur des menscheai, is duiv-elsch: ingegeven van den duivel. Wat is dus van den mensch te verwach* ten? I>e godsdienst zuivert, het onktuid boven den grond uit; maar het onkruid onder den grond maakt dat, hoevele ge* voelens en meeningen in secten en par* tijen belichaamd, er op godsdienstig ge* bied gevonden worden, zij alle één. zijn in het strijden tegen Ch'ristus, waaruit blijkt, dat wij van nature vgan* den van. God en onzen naaste, en v^jani* den van Christus zijn en nergens toe ge* neigd en bekwaam dan om dei zonde te dienen, de wereld na te jagen en den duivel gehoorzaam te zijn.. Wat beteekemt het dan, met Christus te zijn? In de eerste plaats, dat wij door Gods Geest zaligmakend overtuigd zijn, dat wij van nature het tegenovergestelde zyn van „met Christus te zijn." Gods volk kent een tijd, da. Christus maar een naam voor hen was en dat zij Zijn persoon niet kemden. Zij waren verloren. Eerst zochten zij door godsdienst en deugd tot Christus te ko* men, doch zij raakten al verdeir van Hem verwijderd, tot de hel hun eenige verwach* ting was. l>ie crisis was hun geluk. Veletn spreken van verloren gaan. Diaarin ligt nog geen hoop op behoud. I>e werken hou* den hen boven water. Hun belijdenis is papegaaienwerk. Te een of anderen tijd vallen zij in de handen van kWakzalveirs, die hen voor vroom verklaren. En zq; gaan naar den hemel, hoewel, hun ziel in de hel is. Met Christus zijn is in de tweede plaats, dat de verlorenen, in den tyid det minne vast raken aan Christus. God komt Z^n Zoon in hun hart te openbaren,. H«t- gaat hun gelijk een aardbeistruik, die zijn lo* ten uitschiet, aan welkeir einde worteltjes en blaadjes zijn. Zij zwerven over de aarde, tot de worteltjes vast raken in den grond. De blaadjes sterven wel, maar er is een nieuwe plant gezet, die weldra blade* ren en vrucht draagt. (Wordt vervolgd.) Van haren en streken. Mag men de socialisten gelooven, dan is er al heel wat bij hen veranderd. Vroeger waren het republikeinen van het zuiverste water. Voor ons Koningshuis en deszelfs taak hadden ze ni.ets dan verachting. Smaad en spot zich zelfs uitend op kleine wijze, zoo* dat ze er zich wel voor wachten om het woord Koningin met een hoofdletter te schrijven. Het Koningshuis was hoogstens voor hen „een ornament," aan ons staat* kundig gebouw. Verder van- geen beteeke* nis. Daarin is bij de hoofden, bij de leiders der socialisten de laatste jaren groote ver* andering gekomen. Vroeger was iedere sos cialist internationalist van professie, het na: tion4lisme daarmee hadden ze afgedaan. Al* len broeders, geen landgrenzen zelfs een gezond nationalisme werd al spoedig voor engzuchtig chauvinisme uitgekreten door de socialisten. Dat alles is wel zeer veranderd. Waarom? Omdat ze van beginsel zijn ver» anderd. Hef verkeerde van hun vroegere beginselen hebben ingezien? Geen sprake van. De drang der omstandigheden. Anders niet. Veranderen de omstandigheden, dan veranderen ook hun beginselen. Vroeger sprak men van de zweep van Troelstra. Thans worden de socialisten gedreven door de. zweep van het fascisme. Een veranderde hóüdiftg tegenover het Koningshuis, tegen» t>ver het lege,r is er hct-gevolg van. Men aanvaardi ridderorden en menige roode borst wordt door een ridderorde gesierd. Men woont de opening van de Kamers bij, men schrijft arakeien van waardeering over de leden van ons Koiningshuis. Kortom men heeft zijn reipublikeinsche gevoelens afgezworen en de republikeinsche plunje opgeborgen. Althans vele leiders doen zoo. Evenwel de breede schare van „de rooden," van de bewusten kan niet zoo vlug meeko* men met al die veranderingen. Op hun zijn medeburgers hebben en anderzijds er op mogen rekenen, dat de winkelier ons dan ook billijk bedient, want de klant is ten slotte toch vrij te gaan daar waar hij voorkomend behandeld wordt. Ik had een opmerking gemaakt over het inkoopen in eigen gemeente door het Gte* meentebestuur en inzender bestrijdt mijn ge* voelen niet. Hij schrijft: „of en zoo ja, in welke mate de Gemeentekas kan profiteeren en dat bij een juist be* heer en overzicht van B. en W?". Nu, die vraag kan ik niet beantwoorden, zulks zou men eens^ bij een wethouder of een raadslid moeten informeeren. Wie in een Gemeenteraad zit zal daar meer van weten dan de ^Waarnemer. Inzender ontpopt zich nu als degene, die voor enkele weken een stukje inzond over de rondvraag in de Gemeenteraden. Ook door mij is die rondvraag aangeroerd. In* dien ik er nu weer iets van moet zej dan doe ik dat aldus: Inzender spreekt van rondvraag die an* derhaU uur duurt. Als het eene lid iets vraagt, gaaf de ander er een half uur over praten. Is er geen grens en waar is het reglement van orde? Mijn antwoord is dit: Of er aan die rondvraag geen grens is, dat moet een raadslid aan den voorzitter vragen en waar het Regl. van Orde is, zal de Secre* taris wel weten te vertellen. Mijns inziens is de rondvraag dienstig om een kleinigheid even aan te roeren, meer niet. Er is een agenda en die dient afge* werkt. Van verrassingen in den Raad heb ik een afkeer. Een voorzitter kan wel degelijk een rondvraag inperken. Maar nu eens de keerzijde van de medaille. De raad staat aan het hoofd van de Gemeente. B. en W. voeren het dagelijkSch beleid. Nu komt de raad samen en de raadsleden hebben er hun tijd voor over om wat lang te vergadereji. Welnu, dan sluit de Voorzitter er zich bij aan en laat de heeren eens praten. Waarom zou hij de raadsleden" ook altijd als een wijze groot* vader met waarschuwingen en vermaningen omringen? 's Lands wijs, 's lands eer. De raad schijnt het aldus te willen ende Burgemeester heeft den tijd. Maar, wanneeer die rondvraag verloopt in gepraat in de ruimte, wanneer dit enkelen raadsleden verdriet, die hun tijd beter kun* nen gebruiken, dan kunnen zij dat in den raad of in 's Burgemeesters kamer te sprake brengen en verzoeken om wat bondigheid. Gedipl. Recbiskundige en Belasj tingconsulent Vramooischi^ctmr Requesten. Contracten. Huur en Verhuur. Koop en Verkoop. Boekhoudingen enz. Advies f O J5. (Ook voor Thoien en Omstreken.) mij persoonlijkeen goede ure. En zoo is er no^ meer denkbaar. Maarde raads* vergadering is er niet om naar de persoon* lijke belevenissen van den Büi^emeester te vragen. Als nu de heer T. nog mejer zaken aan* snijdt als: electriciteitsvoorziening, wafeti* leiding, werkverschaffing, overleg met de E.M.G.O. dan herhaal ik, dat als een raads* lid daarover inlichtingen wil hebben, hij die in den raad zeer zeker kan vragen. Ook kan hij (opnieuw) Inzage van rapporten en con* tracten vragen. Mij dunkt, wie zou hem dan kunnen afpoed'eren met een nietszeggend antwoord. En, waar dere dingen tamelijk ingewiskeld zijn, is de beste methode; stuk* ken thuiszenden. De raad neme tot die methode eenvoudigweg het besluit. I3laar houdt dan alles mede op. Ik besluit nu met een algemeene op* merking over de tarieven van de waterleiV ding. Inzender meent, dat de gegoeden te weinig en de andere inwoners te veel be« talen. Het aanzien en groote der woning acht hij „niet in alle opzichten" de juiste maatstaf voor de bepaling van den prijs. Zie eens hier, geachte inzendier, U hebt gelijk. Want een prijsbepaling of een belas* ting die „in alle opzichten" en voor eHcen ingezetene volstrekt billijk is, bestaat niet. Geen enkele directe of indirecte belasting is volstrekt rechtvaardig toe te passen. Van geen twee gezinnen is de draagkracht preci« gelijk. Men moet dus altijd „zoo billijk mogelijk" laten betalen. Best mogelijk dat b.v. de waterleiding wat onevenredig drukt. Maar is b.v. 22 cent per Mn voor een iedet billijk? Of moet er betaald worden naar het inkomen? Aan belastingen en tarieven zit heel wat vast. Uitvoerige bespreking er van zou mij te ver voeren. Als de raadsleden de zaken tijdig bestudeeren voorkomt dat veel vragen achteraf. Wanneer U nu nog „den ondefgrond jongste congres was er spot en hoon over de Oranjemannen der socialisten. Ja zelfs een motie gaande in de richting om die Oranje* liefde at te keuren werd met ruim duizend stemmen aangenomen. Een republikeinsche nagalm uit de dagen van weleer. De so* cialisten hebben geen vaste beginselen. Hun beginselen zijn gegrond op het drijfzand van het materialisme en geworteld op de vermolmden stam van het humanisme. Ijt worden voortgedreven door den drang der omstandigheden en verliezen daarbij vaak wel de roodé haren, maar de roode stre* ken niet. Daarom z^'n ze ni,et te vertrou* Mijnheer T. wascht de. ruiten voor iden Waarnemer. D©Gemeent^e* raad- en de rondvtaag. Gemeen» tepoütiek. Eleciriciieit en Water» ^leiding. Zekere T. heeft zich, gedrongen gevoeld in ons no. van 27 April I.l. per ingezonden stuk ie.s op te merkeSn aanhet adres van den Waarnemer em hem tevens enkfele vragen te stellen. Het zou onbeleefd wezen, wanneer ik daarop niet antwoordde,, al zal ik dat in beknopten vorm moeten doen, terwijl ook de betoogtrant van den inzender niet overf» al even duidelijK is. Inzender schrift: „een- winkelier die een groote keus aanhoudt, is aftandsch." Ik twijfel niet of de inzender is met den! Winkelstand bekend, dat blijkt uit beel z^jn stuk. Welnu, de Waarnemer heeft gaarne „keus" in den winkel. Als de wïdkelier mij echter veel keus biedt, noemt T. hem aftantbch. Hij schijnt de knepen van het vak goed te kennen; ik voor my zou zeggen,, dat juist een klant die maar koopt zonde(r redelijke keuze te krijgen, aftandsch js. 06» schoon het mijn gewoonte niet is het den winkelier moeiUjk te maken. Wat nu aangaat het koopen van^ het pu* ibliekin eigenwoonplaats, daar. is alles voor te zegden. Men. moet eenig hart voor Die hier naar orde en regelmaat streeft heeft het bij het goede eind. Dat de Gemeente* raad zoo maar eens een of ander onden* werp bü den kop neemt om eens over te praten, lijkt mij onjuist. En dat gebeurt op onze eilanden maar al te vaak. Wat baat een redeneering, die niet in een voorstej- en een besluit eindigt? Niets. Aan praten van anderen is geen enkel raadslid gebon den; alleen met een besluit is de ge* meente te besturen. En een besluit behoort men niet te nemen dan nadat het op( de agenda als voorstel is opgenomen; natuur* lüfc, tenzij het een amendement of veran* dering is dat een raadslid biji een. der agenp dapunten indient*) Is een raad gewoonweg onwillig om in! de rondvraag tot zekere orde te komen, ja, dan is er niet veel aan te doen. Dfe ge* gemeente heeft dan den gemeenteraad die zij verdient De kiezers kunnen tenslotte de veelpraters nog wel eens aan den tand voelen. Er ligt in dezen meer schuld bij den raad dan bij den Burgemeester, of* schoon ik meen, dat ook de burgemeesters wel eens méér moeite konden doen om den raad te overtuigen, dat breedsprakigheid- vooral buiten de agenda om den raad niet siert In den scheerwinfcel is dit 's Zat» terdagsavonds heel geizellig in den raad. behoort het niet thuis. Inzender T. schrijft nu: Kijk' u eens door 't venster, de ramen zijn gezeemd. Ja, dat begrijp ik', hij zeemt de rameni en laat mij dan kijken en schrijven. Is dat^ even leutig? Maar als vakman zeg ik: een Kijkvenster moet wel eens een tikje beslas gen wezen en een goed opmerker leest wei eens tusschen de regels door. Dfe heer T. bijvoorbeeld, kan zich voorstellen dat een raaïlslid in Middelharnis bij de rondK vraag uit des Biirgemeesters mond wil we^ ten: „of de opening van de nieuwe ver« keersvoorziening te den Bommel een mooi verloop had?" Wat kan de Burgemeester daarop antwoor<« den? Wel allerlei. Allereerst kan hij zeg? gen; die vraag raakt het gemeentebelang niet rechtstreeks. Of hij zegt: Dat hebt U in dei bladen kunnen lezen of acht U die verslagen over, de plechtigheid niet uitvoeri.g genoeg: had er nóg iets vermeld moeten, worden? Een^.derde Antwoord- kon zjjn: Het was en den opbouw" van de E.M.G.O. wilt be* kijken, welnu de raadscommissie in Middel' harnis beert toch zeker rapport uitgebracht? Laat de Raad dat rapport eens aan de bladen aanbieden, dan lezen wij 't allemaal. En Gë* meenteradeij buiten. Flakkee zouden er misschien nog iets uit leeren. WAARNEMER. *)i P.S. Die agenda bevat uiteraardeen opsomming der ingekomen stukken. Over die stukken, althans over de wijze waarop men die zal afdoen, kan elk raadslid spre» ken. Bij reglement van orde kan men de rond* vraag heel goed afschaffen. Maar daar zal men op onze dorpen niet voor voelen. Men 'toone zich dan meestejs' in de beperking Bij de behandeling van de begrooting is er gelegenheid voor najaar5*opTuiming.

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1938 | | pagina 1