CHQWECKBLi^ÖpGED.OnonDSIAG vöÖRDËZIJID-HOairiZECl^^ EIIAMDEn Simon Gieke N.V. UiïGEVERSMAATSCHAPPIJ „EILANDEN-NIEDWS" Heeren-costuums 10e Jaargang I WOENSDAG'^ia APRIL 1938 No. 930 Reuze-goedkoope aanbiedipg Handelsondern. „CONTANT" OFFICIEELE CRISISPUBLICATIES WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN" 18e JAARGANG De Reorganisatie der Ned. Hervormde Kerlc. Conranten-reclame is niet te vervangen Prima kwalifeit nieuwsfe stoffen, prima pas vorm. Versch van de fabriek. 23 pCf. onder de normale waarde 1 Komt zienl Vrij entree 1 Aanbevelend, Ring 89 Telefoon 278 MIDDELHARNIS P.S. Op Uw verzoek komen wij U ook (huis bezoeken! De Icetter van Sclierpenisse sggBBa^SBKBe 28, iiAnDEn-niEuws UITGAVE VAM Adveitentic'pi^ 20 cent per regel. Reckmes 40 et.; Dienst* aanvragen en aanbiedingen van 16 regels 80 Boek'san' k<H)idi({[iiig 10 cent per regel Contract«i bekngi^k lager. Gevestigd te AUddelhainls Prins Hendrikstr. 122 C Giro 167930 Fostbox 8 Td. 17. Bijkantoor voor Zeeland: St. Maartenskiyk, Markt, Telef. 59. Abonnemeutsprjgs 85 cent per 3 maanden bjQ ToorultbetaÜing. Verschynt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week. Afzonderljike nummers 5 cent Buitenland 8 gulden per jaar XII. D« verdeelingsmethode. Op de door ons uiteengjezette gronden verwerpen de Gereformeerden in de Her^« vormde Kerk' de methode der afscheiding;, welke echter door zóóvelen na 1816 is get» volgd, dat thans het aantal der Gereformeerd» den buiten de Hervormde Kerk zeker niet veel minder dan SOO.OOO of 10 o/o dejr be* volking zal bedragen. Intusschen staan de Hervoimdc Gereformeerden voor hetvraago stuk, in welke richting dan wel een oplossing te roeken zij, Degenen, die de voUcskerki* idéé zijn toegedaan, zijn voorstandelrs der reoTganisatie^methodei en zij, die de Gere* formeerde belgdende Kerkidée aanhangen, gevoelen principieel meer voor de modus«« vivendi^gedachte, waarbij de groote volks»» kerk in 3 of 4 richtingen zou worden gep splitst en alzoo de verdejelingsmethode op haar zou worden toegepast. j Een modiis^vivendi (letterlijk: vsrijze van samenleven) gaat uit van het beginsel, dat elke richting of groep vrijhe'id van beweging in eigen kring moet hebben, een eigen oif ganisatie met eigen belijdenis, leertucht, kerk* orde en liturgie. Slechts een administratieve en financieele band blijft er met de S.O., die de groepskerken overkoepelt. Deze be* staan dus naast elkaar in één genootschap, doch zijn kerkelijk geschetüden. Zij kunnen zich godsdienstig en kerkelijk uitleven zorv der in botsing met elkaar te komen, zoodat de richtingsstrijd op een vreedzame wijze is opgelost. Wanneer deze moderne, ethische en gereformeerde groepen na eenige tien* tallen jaren hun positie zouden hebben ge* consoUdeerd, zouden ze vermoedelijk ook de laatste band wel willen verbreken en zou door mmnelijke schikking inzake de kerke* l^jke goederen een boedelscheiding kunnen plaats hebben, waardoor tenslotte de oude volkskerk met haar niet bijeenhoorende rich* tingen zou worden opgelost in 3 of 4 kejrken en daarmee ware dan tevens het kerkelijk vraagstuk tot een oplossing gebracht. Die; heterogene deelen waren van elkaar losgel* maakt en daardoor ware ook de vrijmaking der belijdende gemeente een feit geworden. Deze methode is in de loop der jaren vele malen voorgesteld. Reeds in 1848 schreef Groen van Prinsterer in „Hét recht der Hervormde Gezindheid: „Waarom zou het treffen van een vergelijk, op voorwaarden] aannemelijk voor allen, onmogelijk zijn," daarbij doelende op eien soortgelijke regei* ling. In 1878 srelde Dis. Luty eein modusK vivendi voor, terwyl ook Dtr. Kuijper vóór de Doleantte deze oplossing wel heeft aan* geprezen en de Savornin Lohman er even* eens voorstander van was. Zelfs de profeet der reorganisatie*mannep. Dr. Hoedemaker, schreet' in 1886 in een brochure met de sprekende titel: „In één genootschap, doch kerkelijk gescheiden" het volgende: „De kerkelijke kwestie richt ons geestelijk ker* kehjk en zedelijk te gronde. DIerhalve moet aan de leden van ons k«(rkgenootschap de gelegenheid worden geopend om zich soor;t! bij soort te groepeeren, opdat de verdere ontwikkcUng op kerkelijke en theologisch ge* bied een natuurlijk verloop zal kunnen heb* ben." In 1906 pleitte Prof. Vissch'elr ervoor in zijn rede „Go'd en mijn re,cM" op de eerste vergadering van de Geref. Bond en in 1916 was hy de „auctor intellectualis," de geestelijke vader van de Modus Vivendi der Utrcchfsche professoren, waarop, we nader terugkomen. Ook in 1932 kwam er nog een voorstel van een door de Synode b^ noemde commissie, waarin ook Dr. Severijn zat, dat echter met sleichts 3 moderne stem* men vóór werd verworpen. Er hadden toen 332 Confessioneele en 31 Geref. Bondsktr* keraden aan de Synode geadresseerd om deze modus*vivendi te verwerpen. Vooral prof. Haitjema was een fel bestrijder ervan. De bekendste van alle is de M.V. van 1916, welke ook door de Synode werd af^ gewezen. Zij was individueel voorgesteld door de professoren der Utrechtsche theolo* gische faculteit, de moderne prof. Cannegie* ter, de ethischen Van Veen, Daubanton en Obbink en de gereformeerden Visscher en Van Leeuwen, Prof. Visschet was secre* taris en de alom als magistraal geroe|mde Memorie van Toelichting was van zijn hand. Het ontwerp bestond uit 19 artikelen en kwam in het kort op het volgende neer: Lidmaten eener gemeente kunnen zich aan* eensluiten tot gemeentekerken. Daarvoor is een bepaald minimum veireischt. Deze~ ge* meentekerken kiezen een bestuur of kerke* raad; zij hebben recht op een evenredig aan» deel in de inkomsten der gemeentelijke goederen en fondsen, op het medegebruik en kerkgebouwen en voorzien zelve in de godsdienstige behoeften barer leden, als* mede in het stellen van voorschriften voor het afleggen van geloofsbelijdenis, In de M, v. T. zei de Commissie, dat zij gezocht had naar de mogelijkheid om on* der handhaving van de administratieve een* heid aan de verschillende richtingen een vreedzame samenleving mogelijk té maktn. Zij wees op het verschijnsel, dat terwijl de wereldoorlog woedde en de politieke par* tijen een wapenstilstand hadden gesloten, in de Kerk, die geiroepen is der wereld een beeld van eendracht te toonen', de strijd voortwoedde en zij ook toefn het weerzini» wekkend schouwspel bood eener voortdu* rende agitatie der partijen. Zij verteert haar krachten en innerlijke strijd en daarom moet worden tegemoetgekomen aan de behoefte naar vrijheid. De reorganisatie brengt deze niet, want deze ontketent een machtsstrijd en leidt tot uiteenspatting. Ook verscherping der formules brengt geen baat; ontspanning wordt alleen berejkt door een M.V., die het historisch gewordene tot uitgangspunt neemt en derhalve het bestaan der richtinj» gen accepteert. Voorts wees zij op de twee?» slachtigheid der S,0, die de belijdenis moet handhaven, wat zij" niet kan én administrar» tief moei werken. Daarom moet dit worden gescheiden en alles wat betrekking heeft op: het gees.ehjk leven naar de gemeentekerken worden overgebracht. Erkenning van groeps* formaties is dus noodzakelijk en elk lidmaat kan zich aansluiten bij de groep, waarto,e| hij principieel meent te behooren. Zoo won^ den de minderheden geholpen en de vrede gewaarborgd. Dit voorstel werd echter niet erg welwil* lend beoordeeld, Dfe Confessioneelen schreeuwden moord en brand over deze separatie, doch ook Ds. van Grieke^ de voorzitter van de Geref. Bond, was er fel tegen en sprak van „non possuinus," wij kunnen niet. Deze' kerkelijke leider, die in 1913 in een rede „Gereformeerde niet Volkskerk" nog pricipiëele klanken liet hoo* ren, betrad de confeissioneel'e weg steeds meer en meer en hij was daardoor mede oorzaak van de verwerping. Mem begreep niet, hoe prof. Visscher als gedeformeerd man ervoor kon zijn. Dteze bl«(ef het anti* woord op de critiek niet schuldig en schreef zii"n brochure „Tijd rijpt," waaruit wij gaarne veel zouden willen citeeren, doch ons onti» breekt daartoe de plaats. Hij zette uiteen, dat de M.V. niet met dp Geref. Kerkbej* schouwing strijdt doch er juist door wordt geëischt. Het kerkelijk vraagstuk kan slechts voor allen gelijk worden opg^ost o£ het wordt voor niemand opgelost. In de S.O. hebben alle richtingen reglementair recht,, doch in de Kerk der B^denis slechts de gereformeerden. De reglementaire Kerk' is niet identiek met de belijdende kerk en daarom juist in een M.V. noodig. Prof. Visscher hoopte, dat er slejdhts 3 kerken zouden ontstaan: 1, de gerelf. en de geref. confessioneelen; 2. de links*confessioneelen en rechtsxefhischen en 3, de link's»ethischen en de modernen, i Vooral Ds. van Grieken kreeg er in deze brochure geweldig van langs. Wat hü aan» bood als oplossing, was volgens prof. V. „niets dan contessioneeile koek in een p'al» pier uit de winkel van de Geref. Bond" en kwam hierop nee|', 'dat hü evenals de Efanaïden uit de mythologie der oude „Grief ken" men lette op de woordspeling een bodemloos vat wild* vullen door de S.O. door gestadige evangeilsatie te willen reformeeren. Het oordeel der richtingjen over de Modus Vivendi is in groote meefrderheid afwijzend Slechts een deel der gereformeerden de groep*Visscher en eien deel der modernen zijn ervoor. Daartegenover staan alle conj* fessioneelen, schier alle ethischen, velemoj* derncn en de gereformeerden van het type van Grieken, die ertegen zijn terwille van hun voikskerk*idealen. Een M.V. heeft daar* om absoluut geen kans van slagen, nog veel minder dan de reorganisatie. Eigenaardig is echter, 'dat de ethischen in hun huisge* meenten en ook de huidige reorganisatie;* mannen in art. 9 van 'hun ÓnfXverp toch in deze richting gaan, zooalis we nadet hopen te zien. Persoonlijk zijn wij steeds voorstander van deze oplossing gejwetót. Daar wij de volkskerk verweifpen, ligt deze methode geheel in onze lijn; de str'ijd wordt op vredige wijze opgelost, geen machtsstrijd wordt ontketend, aan dé tweeslachtigheid komt een eind en de minderheden komen tot hun recht. Diat zoovele mannferi van onverdacht Gereformeerde belijdenis ervoor gepleit hebben zelfs Hoedemaker! is wel een bewijs, dat zij niet met de Gertefi. kerkidée in strijd is. Inderdaad zijn^ eil" pracüsche bezwaren, die niet weggecijferd kunnen worden: niet alle lidmaten wen>> schen partij te kiezen en de vraag is oold, of er niet meer dan 3 groepskerken zullen ontstaan, doch de principieeliei winst zou o.i. veire opwegen tegen alle tbezwaren der practijk. Zoo zijn wij destijds ook warm voor* stander geweest van de Convent*beweging, die in 1922 ontstond als reactie tegen de con* fessioneelpgezinde leiding van de Geref, Bond en die geleid werd door wijlen Prof. dr. J. A, C. van Leeuwen e|n Dir. J. SeJ» verijn met medewerking van ds. Kievit,' ds. van Schuppen en Dis. Woeldierink'. Dit Convent was een vereeniging van ong. 80 Geref. kerkeraden (dus slechts ruim ééiv derde deel.) Zij protesteerde tegen het Regie* ment op de Predïkantstractementen en dat op hei Vrouwenldesrecht en diende in 1923 bij de Synode een ui^ewerkt plan in tot vrijmaking der Geref. gemeenten onder de S.O., dai op hetzelfde beginsel berustte als de M.V., doch met dit verschSl, dat deze laatste vrijheid vroeg voor allerich* tingen en het Conveitit alleen voor de Gereformeerden, die naar de eisch der bq* lijdenis moeten kunne'n leven. Het plan bestond uit 24 artikelen. Dei namen dei** genen, die bij de Kerk' der Belijdenis gerö* kend wilien worden, moeten verzameld. Dte gemeenten, waar de Kerkéraad er zich bij aansluit, zijn Nederduitsch Gereformeerde Kerken en waar meier dan 100 doopleden zich opgeven, constitueert zich eveneens zulk' een Kerk, Deze vormen onderling ringen en classes, houden zich in hun kerkelijk feven aan de Dordtsche Kerkenorde, en komen in Generale Synode bijeen, de eer* ste maal te Dordirecht, Zij hebben naar evenrcdighe(id recht op de kerkelijke ini* komsten van het Genootschap en op het gebruik der kerkgebouwen volgens rooster. Ziedaar heel in he<t kort de inhoud. Dit voorstel werd door de Synode una* niem afgestemd. Men sprak zelfs van aanma* üging der Gereformeerden, enkel en alleen omdat zij opk'wamen voor de eisch' d,e|r belijdenis. Ook nu had de Synode wederom gemakkelijk spel, omdat m«|de de Gere^. Bondsleiding zich fel tegeji het Convent verzette. Blijkbaar zagen Van Grieken c.s. in deze actie een soort contra*leiding, tegen hen gerichr, vooral toen er ook' een maandl» blad „Het Convent" verscheen. Op de Bonds vergadering in 1924 spande het, toen na een uitvoerige rede van Ds. Jongebreur over „Het kerkelijk vraagstuk" prof. van Le|euf= wen en dr, Sevetijn in debat k'wamen» en de meeningen scherp tegenover elkaar kwamen te staan, OoTc schrijver dezes heeft toen krachtig geprotesteerd tegen de confes* sionalistische politiek van het Hoofdbestuur, dat het Convent bestreed met zuivere volks* kerk*argumenten. Het sprak van „wijziging" der S.O, en meende, dat de Ned. iHers» vormde Kerk als zoodanig nog de K*|rk der Belijdenis isklaagde over het „loslaten" van de gedoopte massa a la Kromsigt, riep het doleantie*spook op ejn meende, dat deze Modus Vivendi nog minder aan te be* velen was dan die van 1916. MeirkSvaardig is, dat als dit H. B. uiteenzet, waajriop». de Gereformeerden in 1906 de Confession neele Vereeniging moesten verlaten (n.L om de beginselveTWatering), het niet beseft dat het daarmee uit spreiekt, dat heterogene elementen niet in één vereeniging klinmjn samenblijven, doch in een kerk blijkbaar wél. Ziedaar de inconseque|ntie van de Geref formeerde Bond. Het Convent is in 1927 door gebieSc aan belangstelling verdwefnen. Zifn actie was mislukt. Ds. van Grieken kon ongehindeard voortgaan de Geref. Bond, die steeds meer het vertrouwen der Hervormd Gerefor* meerden verliest, in zijn richting te sturen, welke richting echter naar onze meening funest is voor het ware Gepreformeerde be* ginseL Gebleken is, dat deze groep inzakte de te volgen weg naar kerkherstel geen ee'ri* heid vormt. (Wordt vervolgd.) Adverteert daarom in Eilandenmieuwsl DE BOTERHEFFING. WSiJ vernemen van bevoegde zjpe^ èak het bedrag be|d|oeM in artiM 2 van d« Crisis*Zuivelbesdhikking 1935 V, dat is hei bfedragr van dje heffing en de steunuitkee*' ring op boter, behoudens tussdheniSjÜfedh* w'ij'ziging voor de week van 7 tot 14 April is vastgesteld op 50 cent iper k.g, (onveran» det-d,) BIGGENMERKEN. Van bevoegde zijde wordt medegedeeld, dat van 21—26 Maart 1938 zSjn aangebradht 37294 biggenmerken, tegenover 45060 in de overeenkomstige p'eriodé van 1937. Van de toekenning 1938 zïjn tot 261 Maart IL gebruikt 182787 merken, tegenover 229048 merken van de toekenning 1937 op het overeenkomstige tijdstip van het vo* rige jaar. Voor een juiste beoordeeUng diene dat van 1 Januari 1938 tot genoemden datum in totaal zijn gemerkt 445338 biggen, weÜk aantal voor hetzelfde tijdvak in 1937 379186 bedroeg, 3 Aanigifte teruggave crisis «suifcerheffing. De Minister van Economische Zakien ves* tigt de aandacht van belanghebbtnden erop, dat aangifte ter bekoming van gedeelteMj'kfe teruggave van crisis^suikerheffinig overeen^ kbmstig züjta in de Nederlandsohe Staats* courant van 4 April 1938 opgenomen be« schikking vaji 2 April 1938, No. 218 afd. L,C.A. KaW., uiterlijk op 9 April 1938 vóór 12 uur schiiiiteliiJk WKoojt te worden gedaan ten kantore van den ontvanger der accfliizen over de gemeenten, waar de suikfer o£ sul*i kerhoudende goöderen dijb opgesla,gen. Belanghebbenden in de gemeente Amster* dam moeten de aangifte inleveren ten 'kan* tore van den ontvanger der invoerrechten en acciij'nzen oip de suiker te Amsterdam, Inlichtingen te dezer zake kunnen des»? verlangd ten kantore van die ontvangers worden ingewonnen. Naar een oud D a g b o t k „Auteursrecht voorDehouden Wat hSj wist had hij gaarne aan Anthonio verteld. De bezoeken bij' Franke waren hem ook niet geheel onbektnd gebleven en door listig e:n arbeider te ondervragen, die hlljl eens op een avond van Franke had zien ko»1 men, In zlijn eenvoudigheid en gulheid hadi hij aan Arkelsz. meer verteld dan verteld modht worden, en zoo had Arkelsz. de ge* sevens bïjTeen weten te krijgen voor de werkzaamheden van broeder Anthonio, die ^ve in de vorige hoofdstukken hebben ge»* schetst, waarin we ook hebfaien gezien dat Arkelsz, zich dadelijk bevoordeelde meli het goed van anderen. Nog menigmaal was hSji naar het boerde«< ilijtje van Frankfe geslopen om te zien of er nog wat van ziijn gading was. Menigmaal had hi(j huis en schuur onderzocht en veki voorwerpen van meer of mindere waarde had blij, ak het donker was geworden naar züjn woning gesleept. En telkens weer dreef de hebzucht er hem heen, zSjn verhitte ver* beelding tooverde hem sdhatten voor, die, hoe omwaarsdhymÏÏük het ook was, het huisje wel kon bevatten. De ketter was Doo on* verhoeds vertrokken, dat het hem voor<» kwam, dat Mj wel dingen van waarde had moeten achterlaten. En om die op te spo* ren begaf Mj er zich menigmaal heen. Niet dat hij er zidh op djln gemak gevoelde. Vooral als het donker was, verbleef Jüj ep zoo kort mogelijk. Ook zou hif het boer* deiijjtje niet Ucht bannen treden, ïonder een kruis gemaakt te hebibten. Je kbn maar ncioit weten. Dat volk ging met den duivel om en dan kon het ook wel gevaarlSjik' z^n in ioo'n huis. En toch de begeerlijkheid' dreef hem er heen. Er was wel niet veeilf meer te halen, maar je kon nooit weten, Zoio iag Mj Op een keer een verborgen deurtje achter den sdioorsteen, 't Viel haast niet oip. Ha! Daar zou de ketter mogelijk wel zliJM kostbare zaken verblorgen hebben. Na eenige moeite gelukte het hem h«t deurtje open te krijgen. Even er in gevoeld en ja, zijn hand beefde van opgewekte bfe<» geerte, daar voelde hij iets, dat wel van bifzondere.waarde kon iifn. Haastig haalde MJ het te voorschijb en Frankfe's Bijbel kwam te voorscMjii, Teleurgesteld dat hef maar een boek was, wierp Arkelsz, het op den grond. Maar er kon nog wel meer ini het geheime kastje verborgen züjn., Werkelijk haalde de vrek er nog eenigei bceken uit, maar ziijin bfegeerlijikheid naafl verborgen kostbaarheden werd niet bevre^< digd. De boeken nam hü toch möe naar huis, hij zou ze aan broeder Anthonio gtjven, I Thuis g«k<5raen witrp h!ij de bo*k«n in een rommelhoek. En daar bleven ze voor« looipig liggen. Van zljki iplan, om ze aan broeder Anthonio te geven kwam niets; De bbeken waren uit z'iJn gedachten geraakt, Hyl was het tenslotte vergeten. Zijn vrouw, had zie al meermalen zien liggen, maar nooit sprak ze er over. Het stuitte haar, tegen de borst, dat haar man telkens met] dingen uit Franke's huis kwam aandragen. Ze vond het stelen, en haar eerllijik gei*, moed verziette aich tegen het toeëigenein van iakten van een ander. Zoo bleef de BJijbel «n de andere boeken in de rommel kast van Arkelsz, liggen. Neen, ze zouden er niet a'toos bijven liggen. Op' ziekeren dag was Arkelsz, uitgegaan naar Tholen naar priester Anthonio, FiÜp verrichtte zlijb werkzaamheden op het land, maar weldra moest Mj die werkzaamheden' staken, want het was hard gaan regenen, Daax het zomer was had Mj in de schuur niet veel te doen, en waar hij eenige kleine reparaties aan een wagen wilde v«rridhtett moest Mj eenige benoodigdheiden zoekeni in de rommelkast. Hij' treft de boekien aan, van welker herkomst hijl niets wist, bladert: er waii n en raakt tenslotte aan het lez'enl Hijl zcekt een rustig plekje en leest en leest in 'sHeeren Woord, Hij heeft oipgesla» gen het boek van Ruth, Wat een mooie treffende geschiedenis. Hljjl leest verder tot hif de gehecle geschiet denis heelt uitgelezen. Uur na uur bl{jÊlj hy lezen. Wat mooie gescfhiedenissen staan •T ïtt dat bodi. Y^ wil «r meer vani weten. hliji wil het gansche boek lezJen, Daarom, neemt hijl het mee en bergt het bijl rijn slaapplaats op. Daarna gaat Mj met ïjVer het werk doen, dat Mj! zidh voorgenomen heeft. Hé! dat was toch mooi wat Mj daar las. Zouden er nog meer zulkt mooie geschie^! denissen in dat boek staan? Dat zou Mji onderzoeken, maar hiji moest nu wel doors' werken, wilde Mj het werk klaar krijgen, want MJ weet het, vader is niet gemakke* lijik, MJ wil dat er gewerkt wordt. Als Arkelsz, eenige uren na den noen is weergekeerd, vindt Mj' Fililp gereed met het werk. Dat stemt hem tevreden en, daar het nu tüjd is de koeien te gaan .meukteri,, gaan beide naar de wei en maakt vrouw Arkelsz, de melkvaten gereed om straks de melk te bezorgen. Als die arbeid verricht is, duurt het niet ioo lang meer of na het avondeten zlijn de Arkelsz), naar bed ge^ gaan, Ook Filip heeft zidh naar den zkïlder \k* geven en zich ter ruste gele|gd. Hij slaapt evenwel niet. Door het raampje hij zSjb. eenvoudige legerstede valt nog genoeg licht naar binnen om nog wat te lezen. Hij leesi j dei gesdhiedenis van koning David en iei boeit hem. Zoo lang Mj maar k'an blijft Mji 'iggen lezen. Eindelijk brengt hiJ het Woetó weer weg. Het is nog lanlg niet uit, heï is met blijldsohaip, dat Fililp Ket constateert. En zoo gebeurt het, dat in het huis van den valschen ketterjager, van den ijverigen Roomsdien boer avond aan avond het Woord Gods wordt gelezen met klimmenu de belangstelling. Neen, de Bijibel van Franke ligt niet meer in de rommelkast, Z« Wordt 'ijverig gelezen door den zoon van dem ketterjager in diens woning. Filip spreekt er met niemand over. Nodi met züjn vader, nodh met zijn moeder. Er wordt in dp 'woning van Arkelsz, niet veel gesproken. Er heersdht meest e«n ge<» spannen atmosfeer Vroeger is dat wel an* ders geweest. Maar vooral de laatste jaren, is dat veel veranderd. Het huis wordt gfe» ■bruikt om te eten en te slapen. De dife metnsohen hebben hun gemoed voor elkaar gesloten, Arkelsz, ielf is stug en heelemaat niet spraakzaam. Het praten hindert maar bij het werken, ioo sdh^lnt Arkelsz. er over te denken en ioo handelt Mj. Vrouw Arkelsz, die ook op het land en in d<n stal moet meewerken, is door het ve*e Werken afgestompt, en een geest van onwil is over haar gekomen doordat Ar*; loelsz, telkens weer haar de les leest omdat ze teveel uitgeeft. En och, dat is toch zoo' weinig. Er wordt door haar todh zoo wei»i nig uiigegeven. Maar het is naar Arkelsz. zin altijd nog te veel. Geld verzamelen wH En Filip is bijl dit tweetal mensdhen, diei zoo stroef met elkaar omgaan, opg^oeid. (Wotdt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1938 | | pagina 1