CHQWEEKBLAD5pGED.GD()nD5IAG vöSn^Z CILAnOEn N.V. UITGEVERSMAATSCHAPPIJ „EILANDEN-NIEDWS" Buitenland 10e Jaargang ZATERDAG 5 MAART 1938 No. 919 Uit het Kijkvenster Dit nummer bestaat uit 2 bladen. STICHTELIJKE OVERDENKING GEHEILIGDE KASTIJDING. WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN' 18e jaargang Sproeten komen vroeg in het voorjaar, koop tijdig een pot SprUtOl. Bij alle Drogisten. FEBRUARI - MAART AANBIEDING MAATCOSTUUMS MET 2 PANTALONS De tweede pan talon verlengt de levensduur van Uw costuum met 100 Advertentie»pi^ 20 cent per regel. Reclames 40 et.; Dienst* Mnvragen en aanbiedingen van 16 regels 80 et.; Boek«aan« kondiging 10 cent per regel Contracten belangrijk lager. UITGAVE VAN Gevestigd te Mlddelharais t Prins Hendrikstr. 122 C Giro 167930 Postbox 8 Tel. 17. Abonnementspr^s 85 cent per 3 maanden l^ vooruitbetaling. Verschflnt iederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week. Afzonderlyke nummers 5 cent Buitenland 8 gulden jjcr jaar En Me kastijding, als die tegenwoori» dig is, schijnt geene zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn, doch daarna geeft zij van zich eene vreedzame vrucht der gerechtigheid dergenen, dien door dezelve geoefend worden. Hebr. 12 11. Kastijding doet pijn. Niemand heeft er van nature behagen in, om haar te ondep« gaan. Anderen te kastijden, kan soms on* der smartgevoel plaats hebben, maar dan moet alle toorn, gramschap of boosheid uit 't hart weg zijn, en daar zuivere liefde voor in de paats. Het zal onder de menj« schen wel niet dikwijls voorkomen. Alle tegenheden kan men ook niet on^* der kastijding rekenen. De wereld heeft velerlei ellende te torsen, hetgeen straffe^ zijn als gevolg der zonde. Elk onherboren .mensch heeft de tegenspoed in dien zin aan te merken. Zoolang de mensch ono herboren blijft, kan er geen sprake zijb van een vreedzame vrucht der gerechtjgi" heid die aan de tegenheden verbonden is. Want de rechte oefening, zooals deze in den hierboven geschreven tekst bedoeld wordt, ontbreekt. De gevolgen der zonde werken dan ook niet een heilzame vrucht?. Als een hond bijt men in den stok of in den steen, die de pijn veroorzaakt'. Zelfs Gods volk blijft daar niet geheel vrij van. Wanneer Gods volk door den Heere in Zijne voorzienigheid pijnlijk getuchtigd wordt, zonder dat deze tuchtiging met een heiliging aan 't hart gepaard gaat, zoo wordt het boos. Die boosheid geldt Hem, die de tuchti-» ging gaf. En omdat Gods volk gelooft in de voorzienigheid, zoo keert het zich vijan* dig tot Hem. Er komt opstand, wrevel in 't hart. Of men wordt verdrietig of moede* loos: men weigert verder te gaan. Men heeft dan wel een andere gestalte, doch' men is ook nu onvereenigd met de wegen des Heeren, hetwelk toch niet anders dan vijandschap tegen Hem is. Natuurlijk heeft niemand het recht om bij eventueele ge* stalten dit elkander te verwijten. Want in onzen natuurlijken grondslag zijn wij aan elkander gelijk. Wel hebben wij een roeping om 't elkander in liefde onder 't oog te brengen. En 't ware nog beter in dezen eiicanders lasten te dragen. Gods volk weet bij ondervinding, dat kastijding des Heeren een dubbel kruis, een zware last is, wanneer men er nieti mee kan buigen onder God. Het wordt dan een last, haast niet langer te dragen. De ziel kwijnt er onder. En de druk wordt dan steeds grooter. Want de Heere gaat in dien weg door. Het doel des Heeren moet be* reikt worden. Waarom doet de Heere dan niet dadelijk met de tegenheden onder Hem buigen? Om de eenvoudige reden, dat indien dit gebeurde, er weinig of niets inzake zelf* kennis geleerd werd. De weldaad zooeven genoemd, zou niet zulk een waarde krij* gen voor degenen, die haar ontvangt. Ook in het niet kunnen komen met de kastijf' ding, waar men zijn moet, ligt groote lee* ring. Daardoor leest toch Gods volk' hoe naamloos diep het verzonken ligt in Adam in zijnen doodstaat. Hoe machteloos het door de zonde geworden is, zoodat het zich daaruit in eigen kracht nimmer kan opheften. Bovendien leert het daarin, dat het wel van God kan afwijken, maar nooit' meer door zich zelf in de rechte gemeen* schap met God brengen kan. Men wordt tevens gewaar, hoe vijandig men is van des Heeren wegen, wanneer deze tegen onze idealen ingaan. Opstand en wrevel vervullen dan het hart. Dat al* les bijeen genomen doet het zien hoe nood* zakelijk het is, dat de Heere in Zijne ont* fermende liefde tusschen beide kome. Voorbeelden uit de Heilige Schrift zijn daartoe genoeg bij te brengen. Denk b.v. alleen maar aan Job, wiens lijden onder de menschenkinderen zijn weerga wellicht niet heeft. Aan benauwers ontbrak het hem niet. Aan lijden niet minder. Zijn lijden steeg bij den dag. De nood rees steeds hooger. En toch 'dat eene namelijk te buigen, kon hij niet, hoe hoogstbegenadigd hij ook was. Toen de Heere uit een onweder tot hem overkwam hem ondervroeg, hem leidde in de nietigi» heid van Zijn persoon, in de oneindige wijsheid en grootheid Gods, en dit gef paard ging met overbuigende liefde, toen werd Job voor den Heere in Zijne gestalte stof en asch. Hij werd toen door de her* nieuwde ontdekkende genade een waarde* loos m.;nsch. De kastijding had doel ge* troffen. God werd in de ziel van Job op 't hoogst verheerlijkt en Job zelf in 't diepst vernederd. Zoolang Job daar niet was, was de kastijding voor hem geen zaak van vreugde, maar van droefheid. In algemeenen zin verkeert de kerk des Heeren heden ten dage onder de kastijding des Heeren. Wat voor de wereld straf is, is voor Gods volk kastijding, al kan men oppervlakkig opgemerkt, het onderscheid daarin niet zien. Toch blijft het waar. De wereld ontvangt het uit Gods linkerhand, Gods volk uit Zijne rechterhand. Immers, de kerk des Heeren, namelijk het levend* gemaakte volk Gods, leeft uit het ver* heerlijkt Hoofd Christus. De Vader ziet in Hem steeds met onfferming op zijn erfdeel neer. Zijn de tegenheden ook ontfermend? En is de algemeene e%nde van land en volk ook ontferming jegens dat Volk? Deze vragen moeten bevestigend beant' woord worden, doch dat wil niet zeggen, dat die ontftrming wordt gevoeld, of in den druk gezien. Met een eenvoudig voor* bteld is dit evenwel op te klaren. Als een kind in 't huisgezin door daden toont, zich niet te willen schikken naar den weflP meenenden raad der ouders, en die ouders inzien, dat het kind op die wijze zijn ven» derf tegi'moet loopt, dan grepen die ouders door middel van kastijdingen in. Dan is dat hard voor het kind. Maar van ouderswege is het ontfetming. (Wordt vervolgd.) BIJGELOOF. Il Ongeloof en bijgeloof zijn tweelingzusters. Waar het ongeloof heerscht kan men er zeker van zijn dat daar ook het bijgeloof welig tiert. Daaraan werden we dezer da* gen herinnerd door het lezen van het vol* gende in één der dagbladen. We geven het hier zooals we het zelf lazen „Het bijgeloof vindt men ook wel in hoogere kringen. Zoo draagt b.v. de vroegere Engelsche pre* mier Lord Baldwjn steeds een konijnen* klauwtje als amufet Tsij zidh. Zijn opvol* ger Chamberlain (de tegenwoor3ige minis* ter*president van Engeland. Red.) maakt bij voorkeur jacht op klavertjes vier, omdat hij van meening is, dat ze hem geluk zuU(eh aanbrengen. Winston Churchill waakt er angstvallig voor, ook maar één keer een optimistische uitlating te doen, omdat zij dan licht in het tegendeel zou kunnen om* slaan. De Fransche minister IJvon Delbos vroe' ger oorlogsvlieger, zou aljtij'd de splinter van een propeller aljs talisman bij' zich' dragen. Zelfs president Roosevelt is niet vrij van bijgeloof. Valt b.v. de _^en of andere acte van zijn bureau op 3en ^rond, dan beschouwt hij het betreffende geval als „verloren." Andere diplomaten 'doen precies als gewone stervelingen en kloppen de een of andere gewaagde uitspraak van te voren driemaal af op ongeverfd houf." Tot zoover het krantenbericht, Wat een dwaasheid. Ja om in God te gelooven, daarvoor acht men zich te hoog te geleerd. Daar acht men zich boven verheven. En dies verwerpt men God. En vervalt men tot het meest dwaze bij* geloof. Als men God verlaat, dan wordt men slachtoffer van het bijgeloof, in weiden vorm dan ook. f Dan ^eeft men acht op vogelgeschrei en guichelarij'. 't Is droevig als de grooten der aarde zoo'n dwaas voorbeeld geven. De landsverdediging en de Christen democraten. Algeheele weerloosheid Dwalende gereformeerden. Naar mate de liefde tot de gereformeerde beginselen in ons voUc verkoelt, openbaren zich allerlei stroomingen, die deze leer in vreemd gewaad hullen, ja de pit en merg er uit nemen en todi op den naam gerefori* meerd aanspraak willen blijven, maken. Onder meer openbaart zich dit op het ter* rein der landsverdediging. Jarenlang hebben veXen zich wijs gemaakt, dat men allen oor* log kon afschaffen, dat er geen rechtvaart* dige oorlogen zijn en dat er ook geen ver* dedigingsmiddelen zelfs mogen worden ge* bruikt of in gereedheid gehouden. In een tijdsverloop van minder dan 2 ja* ren is echter Europa herhaaldelijk voor een nieuwen wereldoorlog geplaatst, ja tot op den huldigen dag voelt een ieder, die eenil* germate de buitenlandsi^he politiek voljgt, dat de minste wrijving tusschen de groote mogendheden onmiddellijke aanleiding kan zijn dat de vlam naar alllb zijden uitslaat. Al gaat het dus den menschen van „nooit meer oorlog" niet naar den vleesChe, zij' hou* den aan hun onbijbelsche droomerijen vast. Onder deze reken ik ook de Christen*Diè* mocraten, die bij de jongste Kamerverkie* zing twee man in de 2e Kamer hebben ge* bracht. In een breedvoerige rede heeft hun lid, de heer van Houten de defensije des lands bestreden en de gruwelijkheden van den modernen oorlog geschetst. Nu zal er niemand wezen, wiens hart niet beeft bij de gedachte aan een komenden oorlog. Inplaats dat ons dat leidt tot een ongeoorloofd nlets*doen, tot volslagen weer* loosheid, behoorden wij deze verschrlkkin' gen te overdenken als zijnde gevolg van den zondeval; tot deze dingen Is de mensch gekomen door zijn bedorren zinnen.'Het is den mensch volstrekt onmogelijk den vrede te bewaren. I>e mensch doet den wil zijbs vaders, des duivels, die een menschenmoor* der is van den beginne»* Zóó spreekt Gods Woord. Aan dezen afkeer van alle verdediging ligt onschriftuurlijkheid ten grondslag. Zoo* als ook op het gebied van de rechtspraak zoo is er ook ten aanzien der defensie een weekheid te constateeren, die strijdt tegen het recht Gods. De menschen willen meer barmhartig zijn dan God Zelve, en plaatsen de liefde vóór het recht. Een nieuw evange* lie bouwt men op; het Oude Testament wordt een boek der oorlogen geacht en afge* schaft. Het is meer dan erg, dat men psalmf< boekjes drukt, waarin wel het Nieuwe, maar niet het Oude Testament voorkomt. Zulke geschonden bijbels moeten wij maar nooit koopen! Ook de psalmbundel kan deze idealisten niet bekoren, vandaar de zucht naar gezangen, naar ongereTormeerde Zon* dagschoolliedjes. Houdt nu aan zulke menschen eens psalm 137 voor: „Welzalig hij, die Babyïbn, zal loon verschaffen; Uw kinderkens zal grijpen, o gij trotschen, en wreedeDjk verplett'ren aan de rotsen." XJeenerlel kennis hebbend van de hoogheid van Gods recht, ijzen zij' van zulk een taal van den gewijden zanger. Trek nu die lijn maar verder door. Het Oude Testament; afgewezen. De psalm bun del: als verouderd ter zijde geliégd. De Cate* chlsmus: als een onverstaanbaar boek dicht geslagen. Zoo komen deze vredesapostelen jpok in conflict met de belijdenis", weljke in Zondag 19 zegt, dat de Kerk de weder* komst des Heeren verbeidt, als wanneer Hij" „al Zijne en mijne vijanden in de eeuwige verdoemenis zal werpen." Zijne en mijne vijanden. Dat veronderstelt lots* en levens* gemeenschap tusschen Christus en Zijn Kerk. De vijanden des Heeren zijn ook de vijan* den van Zijn volk. Het recht Gods wordt door al het wedergeboren volk bemind, al sprak het ook over hen het oordeel des doods uit. Alleen wie dit recht niet bÜBJf» ken, niet erkennen wiljen, zoeken door een schijn van liefde aan de werking des rechts te ontkomen. Dat een man als van Houten aan deze chrlsten*socialisten leiding geeft, doet ons slechts zien hoezeer ook mefi* Schen van Gereformeerden huize tot dwa* ling kunnen komen. WAARNEMER. Bondskanselier Sdiusdhnigg heeft vorige week zSjn rede, weUce méi| spanning werd tegemoet gezien, gehoujdeni Kort samengevat komt de inhoud hier op neer. Te Berschtesgaden hebben Hitler en Schuscli nigg een onderhould gehad, waar de vraag werd besproken hoe de moeilijkheden en spanning, welke er steeds tusschen Duitsch* land en Oosteniijk bestaat, kan woilden weg* genomen. Oostenrijk zal voor altijd een Duitsdhe staat zlijn, echter onder de uitdrukkelijke be* paling dat „Duitschland noch direct nodi indiiect „invloed zal uitoefenen op den bin* ,,nenlandschen staatsvorm. De Duitai „sche leiders zullen zich niet mengen „in de binnenlanldisdlie politieke aan* .gelegenheiden." Verder is met nafdiruk vastgesteld dat DuitsChland ide volledige souversiniteit van din bondsstaat Öoscnrïijk etki;;i(. Hetgeen in de relde van Hitler werd ge» mist, heeft Schuschnigg duidjelijk naar voren gebracsht. De vraag is nu echter, zajl het overeengekomene ook worden nagekomen. Want er is al reeds een ernstig inci'dien* voorgevallen, en men vraagt zich af, of hierop nog meerdere zullen volgen, dan wel of men elkander gew'aarschuwid heeft op de boeide te zlijn. In Stiermarken, een Oostenrijksche provin* cie ziyn vrij '^^^1 Nationaal*Social!i3ten. Druk wordt er gevlagid met ds Hdcenkruisvlag, en zelfs is men zoover gegaan, de burgemees* iteri te Graz te verplichten deze vlag vanail het stadhuis uit te steken. Hieraan heeft hij voldaan en is daardoor uit zlijn ambt pntt' S'agen. Bekend werd dat de Nazi's uit de( provincie! naar Gtaz wilden optrekken om' daar een groote betooging te hoiujdlïn, dochi in alleriijl heeft de regeering troepen gezond den welke de toegangswegen hebben bezet, Botsingen hebben zich niet voorgedaan; omreden de b'etoogers van hun demonstrajtie; hebben afgezien. De Nat. Soo. ziijtai edhteJI van meening dat de vloedgolf ,niet te kleerejii zal zjijn. Het zijh en blijven voor Oostenrijl^ geen makkelijke dagen. Hitler, verwacht men^ zal niet rusten voor geheel Oostenrijk' bïjl DuitsChland is ingellij'fid. In dit verfjamd is ook van'belang de redo welke veldmaarschalk Görinll gehouden heeft. Bij' de heitifenking van den j^iftg der luchtvaatt" heeft deze eerste uiteengezet hoe, intensief de herbewapening, ook dte der luchtmacht heeft plaats gehad, en Mj' ver* zekerde, d!at deze de sterkste ter wereld moesit worden. f^Duitschlanü heeft reeds versdhil* Ipnde onidergrondsche vliegvelden. Waar 4 a 500 machines kunnen worden geborgenl.)! Het gedeelte, dat het meest de aandacht trok^ luid|d«\ als volgt Toen de Führer in zijn rijks|d|agreda de fiere afrekening hiel|d en het ge* weldige woorid uitsprak, dat w'ij nie? langer zouden (dulden, dat tien mHli* Oen Duitsche volksgenooten aan gene rijde van de grenzen onderdrukt wor* den, toen wist g^ij, mannen van het luchtwapen, dat gSji, inidïen noodig, de taak hebt, voor dat wioorld van den Führer in te staan. Een ontembare strijdlust en de stra* lende zekerheïd der overwinning door gloeien ons wapen. r ■Vooral ook in Tsjecho*Sk)'wak5je zljin- deze woorden zeer ernstig opgevat, en worden se als volgt uitgelegd „Duitschland zal aamgeven hoe het wil" „dat het met Ide Dultsch spreklende vol*,, „ken( zal gaan. Kriijfet het niet den zin" „dan zal het idesnoods met de w'apenen''' „worden uitgevochten". I i L. HOOGSTRAAT 327-335 ROnERDAM Een zeer opzienbaar iprooes wordt welder te (MoiskJoiu gevoerd. I Lenin schijnt zich niet veilig te gevoelen en) de man, idle reeds zooveel bloed heeSt laten vergieten, sdhijnt geen rust te hebben» en zelfs in zijn intiemste vrienden mededin* gers te zien. 'Vele verbindingen met hen buitenland zijn in den laatsten tijd verbro* ken. Verschillende ambassafdleurs Werden teruggeroepen,!^ en enkele ervan waren zicl^ twust wat dit lbeteeken[d|e, het kostte hun lieven. De gezant te Boekarest vreesde ook dit lot en is naar Rome gevlucht. De Russin sche grens moest op bepaalde gedeelten ont* ruimd worldlen, en wor^dt streng bewaakt. Een en twlini% piersan^ staan thans weder tereciht. Onder hen behooren Boedharini oud*voorz. der domm. in* ternationale, oudsre|diacteur van ide Prawda, intiem vriend van Lenliim. Jag'Oida^ chef der G. Poe; de man die in het vorige bloedige proces de personen 'heeft aangebracht en gearresteerd. fidj!kolf, de opvolger van Lenin in den raad van volkscommissarissen. ^restinski, oud*minister van buiten* landsche zaken. iProf. Pletnjef, directeur van het Krem'lin*ziekenhuis. Zlij allen worden 'besdhulidigd, na 19 2 7 dus nu elf jaar gelejdten, onderhandelingen of besprekingen gevoerd te hebbten met 1. - Trlwtzjki den vtijand van Lenin. Dit proces wekt in de b'uitenwereljd groot opzien, want dit wordt nog naar buiten be* kend, maar hoeveel zal er niet zijn, dat) nimmer naar buiten geboord wordt. H.t dset tevens ook de vraag iSjzen, hoe lang zal toestand nog Iduren, want wanneer op zull^ een! w^jze Wordt geregeertJ, en terecht of niet terecht, alles in bloed ^esmoottd!, dait is de omwenteling idicht naliüj. Wij kunnen gerust zeggen, 'dat het léven daai* allerverschrikfcellijkst is. Satan regeert, wiant daar beroemt Ruslanfd zidh op, en de vruchten nu van zulk een wegwerping vaini alle chrlstellijke grondslagen, zij wor(d^n oti* dervonidlen door rijk en arm, door klein en grooi. i Ds. Niemöl^r de man, wiens naam weder zoo dikwijljs 1st genoemd geworfcjen in de laatste maan-» den is verooitc8ae*d tot zeven maanden tuchthuisstraf en twee geldboeten groot 500 R.M, en 1500 R.M. Dei zeven maanden tuchthuisstraf en 4e geldbtoete groot 500 R.M. worütn hem kwlijtgescholden, d|aar zij opwegen tegen, het voorarrest dat die predikant heeft moe* ten ondergaan, dlodi de 1500 R.M. moet MJi betalen of anders nog 3 maangjtn zitten,

Krantenbank Zeeland

Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag | 1938 | | pagina 1