CHQWEEKBLAD5pGED.GD()nD5IAG vöSn^Z CILAnOEn
N.V. UITGEVERSMAATSCHAPPIJ „EILANDEN-NIEDWS"
Buitenland
10e Jaargang
ZATERDAG 5 MAART 1938
No. 919
Uit het Kijkvenster
Dit nummer bestaat uit 2 bladen.
STICHTELIJKE
OVERDENKING
GEHEILIGDE KASTIJDING.
WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN'
18e jaargang
Sproeten komen vroeg in
het voorjaar, koop tijdig een pot
SprUtOl. Bij alle Drogisten.
FEBRUARI - MAART
AANBIEDING
MAATCOSTUUMS
MET 2
PANTALONS
De tweede pan
talon verlengt de
levensduur van
Uw costuum met
100
Advertentie»pi^ 20 cent per regel. Reclames 40 et.; Dienst*
Mnvragen en aanbiedingen van 16 regels 80 et.; Boek«aan«
kondiging 10 cent per regel Contracten belangrijk lager.
UITGAVE VAN
Gevestigd te Mlddelharais t Prins Hendrikstr. 122 C Giro 167930 Postbox 8 Tel. 17.
Abonnementspr^s 85 cent per 3 maanden l^ vooruitbetaling.
Verschflnt iederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week.
Afzonderlyke nummers 5 cent Buitenland 8 gulden jjcr jaar
En Me kastijding, als die tegenwoori»
dig is, schijnt geene zaak van vreugde,
maar van droefheid te zijn, doch daarna
geeft zij van zich eene vreedzame vrucht
der gerechtigheid dergenen, dien door
dezelve geoefend worden.
Hebr. 12 11.
Kastijding doet pijn. Niemand heeft er
van nature behagen in, om haar te ondep«
gaan. Anderen te kastijden, kan soms on*
der smartgevoel plaats hebben, maar dan
moet alle toorn, gramschap of boosheid
uit 't hart weg zijn, en daar zuivere liefde
voor in de paats. Het zal onder de menj«
schen wel niet dikwijls voorkomen.
Alle tegenheden kan men ook niet on^*
der kastijding rekenen. De wereld heeft
velerlei ellende te torsen, hetgeen straffe^
zijn als gevolg der zonde. Elk onherboren
.mensch heeft de tegenspoed in dien zin
aan te merken. Zoolang de mensch ono
herboren blijft, kan er geen sprake zijb
van een vreedzame vrucht der gerechtjgi"
heid die aan de tegenheden verbonden is.
Want de rechte oefening, zooals deze in
den hierboven geschreven tekst bedoeld
wordt, ontbreekt. De gevolgen der zonde
werken dan ook niet een heilzame vrucht?.
Als een hond bijt men in den stok of in
den steen, die de pijn veroorzaakt'. Zelfs
Gods volk blijft daar niet geheel vrij van.
Wanneer Gods volk door den Heere in
Zijne voorzienigheid pijnlijk getuchtigd
wordt, zonder dat deze tuchtiging met
een heiliging aan 't hart gepaard gaat,
zoo wordt het boos.
Die boosheid geldt Hem, die de tuchti-»
ging gaf. En omdat Gods volk gelooft in de
voorzienigheid, zoo keert het zich vijan*
dig tot Hem. Er komt opstand, wrevel in
't hart. Of men wordt verdrietig of moede*
loos: men weigert verder te gaan. Men
heeft dan wel een andere gestalte, doch'
men is ook nu onvereenigd met de wegen
des Heeren, hetwelk toch niet anders dan
vijandschap tegen Hem is. Natuurlijk heeft
niemand het recht om bij eventueele ge*
stalten dit elkander te verwijten. Want
in onzen natuurlijken grondslag zijn wij
aan elkander gelijk. Wel hebben wij een
roeping om 't elkander in liefde onder 't
oog te brengen. En 't ware nog beter in
dezen eiicanders lasten te dragen.
Gods volk weet bij ondervinding, dat
kastijding des Heeren een dubbel kruis,
een zware last is, wanneer men er nieti
mee kan buigen onder God. Het wordt dan
een last, haast niet langer te dragen. De
ziel kwijnt er onder. En de druk wordt dan
steeds grooter. Want de Heere gaat in dien
weg door. Het doel des Heeren moet be*
reikt worden.
Waarom doet de Heere dan niet dadelijk
met de tegenheden onder Hem buigen?
Om de eenvoudige reden, dat indien dit
gebeurde, er weinig of niets inzake zelf*
kennis geleerd werd. De weldaad zooeven
genoemd, zou niet zulk een waarde krij*
gen voor degenen, die haar ontvangt. Ook
in het niet kunnen komen met de kastijf'
ding, waar men zijn moet, ligt groote lee*
ring. Daardoor leest toch Gods volk' hoe
naamloos diep het verzonken ligt in Adam
in zijnen doodstaat. Hoe machteloos het
door de zonde geworden is, zoodat het
zich daaruit in eigen kracht nimmer kan
opheften. Bovendien leert het daarin, dat
het wel van God kan afwijken, maar nooit'
meer door zich zelf in de rechte gemeen*
schap met God brengen kan.
Men wordt tevens gewaar, hoe vijandig
men is van des Heeren wegen, wanneer
deze tegen onze idealen ingaan. Opstand
en wrevel vervullen dan het hart. Dat al*
les bijeen genomen doet het zien hoe nood*
zakelijk het is, dat de Heere in Zijne ont*
fermende liefde tusschen beide kome.
Voorbeelden uit de Heilige Schrift zijn
daartoe genoeg bij te brengen.
Denk b.v. alleen maar aan Job, wiens
lijden onder de menschenkinderen zijn
weerga wellicht niet heeft. Aan benauwers
ontbrak het hem niet. Aan lijden niet
minder. Zijn lijden steeg bij den dag. De
nood rees steeds hooger. En toch 'dat eene
namelijk te buigen, kon hij niet, hoe
hoogstbegenadigd hij ook was. Toen de
Heere uit een onweder tot hem overkwam
hem ondervroeg, hem leidde in de nietigi»
heid van Zijn persoon, in de oneindige
wijsheid en grootheid Gods, en dit gef
paard ging met overbuigende liefde, toen
werd Job voor den Heere in Zijne gestalte
stof en asch. Hij werd toen door de her*
nieuwde ontdekkende genade een waarde*
loos m.;nsch. De kastijding had doel ge*
troffen. God werd in de ziel van Job op
't hoogst verheerlijkt en Job zelf in 't
diepst vernederd. Zoolang Job daar niet
was, was de kastijding voor hem geen
zaak van vreugde, maar van droefheid.
In algemeenen zin verkeert de kerk des
Heeren heden ten dage onder de kastijding
des Heeren. Wat voor de wereld straf is,
is voor Gods volk kastijding, al kan men
oppervlakkig opgemerkt, het onderscheid
daarin niet zien. Toch blijft het waar. De
wereld ontvangt het uit Gods linkerhand,
Gods volk uit Zijne rechterhand. Immers,
de kerk des Heeren, namelijk het levend*
gemaakte volk Gods, leeft uit het ver*
heerlijkt Hoofd Christus. De Vader ziet in
Hem steeds met onfferming op zijn erfdeel
neer. Zijn de tegenheden ook ontfermend?
En is de algemeene e%nde van land en
volk ook ontferming jegens dat Volk?
Deze vragen moeten bevestigend beant'
woord worden, doch dat wil niet zeggen,
dat die ontftrming wordt gevoeld, of in
den druk gezien. Met een eenvoudig voor*
bteld is dit evenwel op te klaren. Als een
kind in 't huisgezin door daden toont, zich
niet te willen schikken naar den weflP
meenenden raad der ouders, en die ouders
inzien, dat het kind op die wijze zijn ven»
derf tegi'moet loopt, dan grepen die
ouders door middel van kastijdingen in.
Dan is dat hard voor het kind. Maar van
ouderswege is het ontfetming.
(Wordt vervolgd.)
BIJGELOOF.
Il
Ongeloof en bijgeloof zijn tweelingzusters.
Waar het ongeloof heerscht kan men er
zeker van zijn dat daar ook het bijgeloof
welig tiert. Daaraan werden we dezer da*
gen herinnerd door het lezen van het vol*
gende in één der dagbladen. We geven het
hier zooals we het zelf lazen „Het bijgeloof
vindt men ook wel in hoogere kringen.
Zoo draagt b.v. de vroegere Engelsche pre*
mier Lord Baldwjn steeds een konijnen*
klauwtje als amufet Tsij zidh. Zijn opvol*
ger Chamberlain (de tegenwoor3ige minis*
ter*president van Engeland. Red.) maakt bij
voorkeur jacht op klavertjes vier, omdat
hij van meening is, dat ze hem geluk zuU(eh
aanbrengen. Winston Churchill waakt er
angstvallig voor, ook maar één keer een
optimistische uitlating te doen, omdat zij
dan licht in het tegendeel zou kunnen om*
slaan.
De Fransche minister IJvon Delbos vroe'
ger oorlogsvlieger, zou aljtij'd de splinter
van een propeller aljs talisman bij' zich'
dragen. Zelfs president Roosevelt is niet
vrij van bijgeloof. Valt b.v. de _^en of
andere acte van zijn bureau op 3en ^rond,
dan beschouwt hij het betreffende geval
als „verloren." Andere diplomaten 'doen
precies als gewone stervelingen en kloppen
de een of andere gewaagde uitspraak van
te voren driemaal af op ongeverfd houf."
Tot zoover het krantenbericht,
Wat een dwaasheid.
Ja om in God te gelooven, daarvoor
acht men zich te hoog te geleerd.
Daar acht men zich boven verheven.
En dies verwerpt men God.
En vervalt men tot het meest dwaze bij*
geloof.
Als men God verlaat, dan wordt men
slachtoffer van het bijgeloof, in weiden
vorm dan ook. f
Dan ^eeft men acht op vogelgeschrei en
guichelarij'.
't Is droevig als de grooten der aarde
zoo'n dwaas voorbeeld geven.
De landsverdediging en de Christen
democraten. Algeheele weerloosheid
Dwalende gereformeerden.
Naar mate de liefde tot de gereformeerde
beginselen in ons voUc verkoelt, openbaren
zich allerlei stroomingen, die deze leer in
vreemd gewaad hullen, ja de pit en merg
er uit nemen en todi op den naam gerefori*
meerd aanspraak willen blijven, maken.
Onder meer openbaart zich dit op het ter*
rein der landsverdediging. Jarenlang hebben
veXen zich wijs gemaakt, dat men allen oor*
log kon afschaffen, dat er geen rechtvaart*
dige oorlogen zijn en dat er ook geen ver*
dedigingsmiddelen zelfs mogen worden ge*
bruikt of in gereedheid gehouden.
In een tijdsverloop van minder dan 2 ja*
ren is echter Europa herhaaldelijk voor een
nieuwen wereldoorlog geplaatst, ja tot op
den huldigen dag voelt een ieder, die eenil*
germate de buitenlandsi^he politiek voljgt,
dat de minste wrijving tusschen de groote
mogendheden onmiddellijke aanleiding kan
zijn dat de vlam naar alllb zijden uitslaat.
Al gaat het dus den menschen van „nooit
meer oorlog" niet naar den vleesChe, zij' hou*
den aan hun onbijbelsche droomerijen vast.
Onder deze reken ik ook de Christen*Diè*
mocraten, die bij de jongste Kamerverkie*
zing twee man in de 2e Kamer hebben ge*
bracht. In een breedvoerige rede heeft hun
lid, de heer van Houten de defensije des
lands bestreden en de gruwelijkheden van
den modernen oorlog geschetst.
Nu zal er niemand wezen, wiens hart
niet beeft bij de gedachte aan een komenden
oorlog. Inplaats dat ons dat leidt tot een
ongeoorloofd nlets*doen, tot volslagen weer*
loosheid, behoorden wij deze verschrlkkin'
gen te overdenken als zijnde gevolg van den
zondeval; tot deze dingen Is de mensch
gekomen door zijn bedorren zinnen.'Het is
den mensch volstrekt onmogelijk den vrede
te bewaren. I>e mensch doet den wil zijbs
vaders, des duivels, die een menschenmoor*
der is van den beginne»* Zóó spreekt Gods
Woord.
Aan dezen afkeer van alle verdediging
ligt onschriftuurlijkheid ten grondslag. Zoo*
als ook op het gebied van de rechtspraak
zoo is er ook ten aanzien der defensie een
weekheid te constateeren, die strijdt tegen
het recht Gods. De menschen willen meer
barmhartig zijn dan God Zelve, en plaatsen
de liefde vóór het recht. Een nieuw evange*
lie bouwt men op; het Oude Testament
wordt een boek der oorlogen geacht en afge*
schaft. Het is meer dan erg, dat men psalmf<
boekjes drukt, waarin wel het Nieuwe, maar
niet het Oude Testament voorkomt. Zulke
geschonden bijbels moeten wij maar nooit
koopen! Ook de psalmbundel kan deze
idealisten niet bekoren, vandaar de zucht
naar gezangen, naar ongereTormeerde Zon*
dagschoolliedjes.
Houdt nu aan zulke menschen eens psalm
137 voor: „Welzalig hij, die Babyïbn, zal
loon verschaffen; Uw kinderkens zal grijpen,
o gij trotschen, en wreedeDjk verplett'ren
aan de rotsen." XJeenerlel kennis hebbend
van de hoogheid van Gods recht, ijzen zij'
van zulk een taal van den gewijden zanger.
Trek nu die lijn maar verder door. Het
Oude Testament; afgewezen. De psalm bun
del: als verouderd ter zijde geliégd. De Cate*
chlsmus: als een onverstaanbaar boek dicht
geslagen. Zoo komen deze vredesapostelen
jpok in conflict met de belijdenis", weljke
in Zondag 19 zegt, dat de Kerk de weder*
komst des Heeren verbeidt, als wanneer Hij"
„al Zijne en mijne vijanden in de eeuwige
verdoemenis zal werpen." Zijne en mijne
vijanden. Dat veronderstelt lots* en levens*
gemeenschap tusschen Christus en Zijn Kerk.
De vijanden des Heeren zijn ook de vijan*
den van Zijn volk. Het recht Gods wordt
door al het wedergeboren volk bemind, al
sprak het ook over hen het oordeel des
doods uit. Alleen wie dit recht niet bÜBJf»
ken, niet erkennen wiljen, zoeken door
een schijn van liefde aan de werking des
rechts te ontkomen. Dat een man als van
Houten aan deze chrlsten*socialisten leiding
geeft, doet ons slechts zien hoezeer ook mefi*
Schen van Gereformeerden huize tot dwa*
ling kunnen komen.
WAARNEMER.
Bondskanselier
Sdiusdhnigg
heeft vorige week zSjn rede, weUce méi|
spanning werd tegemoet gezien, gehoujdeni
Kort samengevat komt de inhoud hier op
neer.
Te Berschtesgaden hebben Hitler en Schuscli
nigg een onderhould gehad, waar de vraag
werd besproken hoe de moeilijkheden en
spanning, welke er steeds tusschen Duitsch*
land en Oosteniijk bestaat, kan woilden weg*
genomen.
Oostenrijk zal voor altijd een Duitsdhe
staat zlijn, echter onder de uitdrukkelijke be*
paling dat
„Duitschland noch direct nodi indiiect
„invloed zal uitoefenen op den bin*
,,nenlandschen staatsvorm. De Duitai
„sche leiders zullen zich niet mengen
„in de binnenlanldisdlie politieke aan*
.gelegenheiden."
Verder is met nafdiruk vastgesteld dat
DuitsChland ide
volledige souversiniteit van din
bondsstaat Öoscnrïijk etki;;i(.
Hetgeen in de relde van Hitler werd ge»
mist, heeft Schuschnigg duidjelijk naar voren
gebracsht. De vraag is nu echter, zajl het
overeengekomene ook worden nagekomen.
Want er is al reeds een ernstig inci'dien*
voorgevallen, en men vraagt zich af, of
hierop nog meerdere zullen volgen, dan wel
of men elkander gew'aarschuwid heeft op
de boeide te zlijn.
In Stiermarken, een Oostenrijksche provin*
cie ziyn vrij '^^^1 Nationaal*Social!i3ten. Druk
wordt er gevlagid met ds
Hdcenkruisvlag,
en zelfs is men zoover gegaan, de burgemees*
iteri te Graz te verplichten deze vlag vanail
het stadhuis uit te steken. Hieraan heeft hij
voldaan en is daardoor uit zlijn ambt pntt'
S'agen. Bekend werd dat de Nazi's uit de(
provincie! naar Gtaz wilden optrekken om'
daar een groote betooging te hoiujdlïn, dochi
in alleriijl heeft de regeering troepen gezond
den welke de toegangswegen hebben bezet,
Botsingen hebben zich niet voorgedaan;
omreden de b'etoogers van hun demonstrajtie;
hebben afgezien. De Nat. Soo. ziijtai edhteJI
van meening dat de vloedgolf ,niet te kleerejii
zal zjijn. Het zijh en blijven voor Oostenrijl^
geen makkelijke dagen. Hitler, verwacht men^
zal niet rusten voor geheel Oostenrijk' bïjl
DuitsChland is ingellij'fid.
In dit verfjamd is ook van'belang de redo
welke veldmaarschalk
Görinll
gehouden heeft.
Bij' de heitifenking van den j^iftg der
luchtvaatt" heeft deze eerste uiteengezet hoe,
intensief de herbewapening, ook dte der
luchtmacht heeft plaats gehad, en Mj' ver*
zekerde, d!at deze de sterkste ter wereld moesit
worden. f^Duitschlanü heeft reeds versdhil*
Ipnde onidergrondsche vliegvelden. Waar 4 a
500 machines kunnen worden geborgenl.)!
Het gedeelte, dat het meest de aandacht trok^
luid|d«\ als volgt
Toen de Führer in zijn rijks|d|agreda
de fiere afrekening hiel|d en het ge*
weldige woorid uitsprak, dat w'ij nie?
langer zouden (dulden, dat tien mHli*
Oen Duitsche volksgenooten aan gene
rijde van de grenzen onderdrukt wor*
den, toen wist g^ij, mannen van het
luchtwapen, dat gSji, inidïen noodig, de
taak hebt, voor dat wioorld van den
Führer in te staan.
Een ontembare strijdlust en de stra*
lende zekerheïd der overwinning door
gloeien ons wapen.
r
■Vooral ook in Tsjecho*Sk)'wak5je zljin- deze
woorden zeer ernstig opgevat, en worden
se als volgt uitgelegd
„Duitschland zal aamgeven hoe het wil"
„dat het met Ide Dultsch spreklende vol*,,
„ken( zal gaan. Kriijfet het niet den zin"
„dan zal het idesnoods met de w'apenen'''
„worden uitgevochten".
I i
L.
HOOGSTRAAT 327-335 ROnERDAM
Een zeer opzienbaar iprooes wordt welder te
(MoiskJoiu
gevoerd. I
Lenin schijnt zich niet veilig te gevoelen
en) de man, idle reeds zooveel bloed heeSt
laten vergieten, sdhijnt geen rust te hebben»
en zelfs in zijn intiemste vrienden mededin*
gers te zien. 'Vele verbindingen met hen
buitenland zijn in den laatsten tijd verbro*
ken. Verschillende ambassafdleurs Werden
teruggeroepen,!^ en enkele ervan waren zicl^
twust wat dit lbeteeken[d|e, het kostte hun
lieven. De gezant te Boekarest vreesde ook
dit lot en is naar Rome gevlucht. De Russin
sche grens moest op bepaalde gedeelten ont*
ruimd worldlen, en wor^dt streng bewaakt.
Een en twlini% piersan^
staan thans weder tereciht.
Onder hen behooren
Boedharini oud*voorz. der domm. in*
ternationale, oudsre|diacteur van ide Prawda,
intiem vriend van Lenliim.
Jag'Oida^ chef der G. Poe; de man die
in het vorige bloedige proces de personen
'heeft aangebracht en gearresteerd.
fidj!kolf, de opvolger van Lenin in den
raad van volkscommissarissen.
^restinski, oud*minister van buiten*
landsche zaken.
iProf. Pletnjef, directeur van het
Krem'lin*ziekenhuis.
Zlij allen worden 'besdhulidigd, na 19 2 7
dus nu elf jaar gelejdten, onderhandelingen
of besprekingen gevoerd te hebbten met
1. - Trlwtzjki
den vtijand van Lenin.
Dit proces wekt in de b'uitenwereljd groot
opzien, want dit wordt nog naar buiten be*
kend, maar hoeveel zal er niet zijn, dat)
nimmer naar buiten geboord wordt. H.t dset
tevens ook de vraag iSjzen, hoe lang zal
toestand nog Iduren, want wanneer op zull^
een! w^jze Wordt geregeertJ, en terecht of
niet terecht, alles in bloed ^esmoottd!, dait is
de omwenteling idicht naliüj.
Wij kunnen gerust zeggen, 'dat het léven
daai* allerverschrikfcellijkst is. Satan regeert,
wiant daar beroemt Ruslanfd zidh op, en de
vruchten nu van zulk een wegwerping vaini
alle chrlstellijke grondslagen, zij wor(d^n oti*
dervonidlen door rijk en arm, door klein
en grooi.
i Ds. Niemöl^r
de man, wiens naam weder zoo dikwijljs
1st genoemd geworfcjen in de laatste maan-»
den is verooitc8ae*d tot
zeven maanden tuchthuisstraf en
twee geldboeten groot 500 R.M,
en 1500 R.M.
Dei zeven maanden tuchthuisstraf en 4e
geldbtoete groot 500 R.M. worütn hem
kwlijtgescholden, d|aar zij opwegen tegen,
het voorarrest dat die predikant heeft moe*
ten ondergaan, dlodi de 1500 R.M. moet MJi
betalen of anders nog 3 maangjtn zitten,