CHP.WEEKBLAD5p6En.6nonD3LAG vöooDlZUID-HOLLiriZEEUWSCIIE EILAHDEn
EERSTE BLAD
STICHTELIJKE
OVERDENKING
9e Jaar^antS
ZATERDAG 12 DECEMBER 1936
796
N.V. Uitgeversmaatschappij «Eilanden-nieuws
De beste bekommernis.
Uit het Kijkvenster
WAARIN SEDERT 1 NOVEMBER 1935 OPGENOMEN HET BLAD „ONZE EILANDEN" - 18e JAARGANG
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
Bttitenlandsch Overzicht
BERTELS N
.KüNSTKORREi:
Voornaamste inhoud
Advertentie-prijs 20 cent per regel. Reclames 40 et.; Dienst-
aanvragen en -aanbiedingen van 1—6 regels 80 et Boek-aan-
k'indiglng 10 ctnt per regel Contracten belangrijk lager
*i
UITGAVE VAN
Gevestigd te Mlddelhamis - Prins Hendriicstr. 122 C. Giro 167930 Postbox 8 Tel. 17
Abonnements-prijs 85 cent per 3 maanden bij vooruitbetaling.
Verschijnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Buitenland 8 gulden per jaar
Werkt niet om de spijze, die vergaat,
maar om de spijze, die blijft tot in
het eeuwige leven.
(Joh. 6 27.)
(SLOT).
En Iaat nu niemand denken, dat de
Heere Jezus hiermede zou willen zeggen,
dat iemand zijne aardsche roeping zou
moeten verwaarloozen en een vrijbrief
zou geven tot ledigheid en traagheid. O
neen,, de luiaard zal verscheurde kleederen
dragen, maar de vlijitige hand zal geze:«
gend worden. Het is den waren geloovige
eene weldaad, dat hij werken en arbeiden
mag, en met lust en genot zijbe roeping
op aarde mag waarnemen. Ach, hoevele
duizenden vloeken tegen den arbeid en
willen ook niet weten van het welzijta
hunner onsterfelijke ziel. Het is het heil*
looze beginsel van onze dagen: Iaat ons
^en en drinken en vroolijk zijb, want-
morgen sterven wij. Het was het beginsel
der Joden. De schare, die Jezus zocht,
wilde Hem als een aardsch koning gaarne
huldigen. Zijn wondermacji't bekoorde
hen. Bij Hem zouden zij vinden alles wat
hunne zinnen streelde en huryi/e vleeschei»
lijke begeerlijkheden bekoorde. Lief had«
den zij de wereld. Voor hemelsche dingen
waren zij blind. Tot hen is het ernstig
vermaan: „werkt niet om de spijze, die
vergaat, maar om de spijze, die blijft tot
in het eeuwige leven." Zoo legt de Heere
Jezus de bijl aan den wortel hunner
aardschgezindheid en wellustigheid. Hoe
arm. en diep te beklagen waren zij'. Zijl
wis'ten niet wat het zegt: „zoek{t eerst het
Koninkrijk Gods en Zijne gerechtigheid
en alle andere dingen zullen u toegewors»
pen worden."
Maar hoe, zal iemand mogelijk vragen,
hoe kan Chris'tus zeggen„werkt om de
spijs, die blijft tot in het eeuwige leven,"
'terwijl de Apostel vermaant, „die niet
werkt, maar gelooft in Hem, die den god*
delooze rechtvaardigt, dien wordt zijn ge»^
loot tot rechtvaardigheid gerekend?" Is
hier niet eene tegenstrijdigheid? Geens»'
zins. Neen, verre zij het er vandaan, dat
Christus hier zou leeren, dat een mensoh
door zijne eigene werken zou moeiten zalig
worden, of nog werken moest, om behou*
den te worden. Het is eene zeer eenvoudige
spreekwijze. De Joden waren slechts be«
kommerd om aardsche dingen; veelmeer
moesten zij bekommerd zijn om de hemel*
sche dingen te zoeken; om te leeren hon»
geren en dorsten naar Hem en Zijtae ge*
rechtigheid, om in Hem gevonden te mo*
gen worden door het geloof. De Heere
Jezus prijst hier het geloof aan, niet als
een verdienstelijk werk, maar om daardoor
Hem ingeplant,- uit Hem te mogen leven.
Door het geloof immers wordt veroot*
moediging gewerkt voor God, een smee*
ken om gena. Ontdekt aan zonde en schuld,
leert de ziel zich verdoemelijk kennen voor
God, vervallen aan Zijn heilig recht. Dan
wordt ingeleefd, het ongenoegzame van
alle eigen werk om zichzelven te verlossen;
het ijdele van al het ondermaansche om
onze ziel rust te geven en de noodzake*
lijkheid geboren om in Christus gevonden
te worden. Dan wordt geboren een honger
en dorst naar Hem, om uit Zijne volheid
bediend te worden. Zie, daarvan spreekt
Christus. Daarvan waren de Joden vreemd.
En wij? Een ieder onderzoeke zij'n hart.
Wat ontzettende afmetingen heeft het
beginsel der Joden in onze dagen ver*
kregen. Wat ©en wereldzin. Wat verregaan*
de ijdelheid. Hoe heeft de schaamte het
land verlaten. Wat wufte kleedij', wat gren*
zelooze wereldgezindheid. Geklaagd wordt
dat zoo weinig vrucht gezien wordt op de
prediking. Maar is het wonder, zoo vra*
gen wij? Het is al werken om de spijze
die vergaat. Neen, van die ziekelijke be*
keering wil men niet meer weten. Men
moet het zoo nauw niet nemen. Het is het
geroep van onze dagen. God wat en de
wereld wat, het is het leven van duizen*
den. Maar dat zal niet kunnen. Waar de
spijze, die blijft tot in het eeuwige leven
ons dierbaar en noodzakelijk worde, daar
zal men de wereld den scheldbrief geven.
Daar wordt het leven in de zonde ons on*
mogelijk. Mocht ons arme volk weerkeeren
tot de paden des rechts, op de paden van
ingetogenheid en matigheid, van Gods*
vrucht en goede trouw.
Maar dat .ons volk dan ook boVenaï
wandele niet naar de eeuw dezer wereld,
maar als kinderen des lichts en des daags.
Ook bij hen is zooveel afwijking. Mocht
het ernstig vermaan van Christus onze
ziele innemen,, alzoo dat onze wandfl zij
ill de hemelen. Gedenken we aan Henoch
en aan Noach. Zij wandelden met God te
midden van een krom en verdraaid ge*
slacht. Dit is de beste bekommernis.
Ds. B.
INDRUKKEN UIT RUSLAND.
Uitbuiting van (de ailjieidsters. Wreéde
straffen en onmeitscIhelSj'k vervoer.
Booze beginselen hebben de communisten.
Van God en Ziijin heiÜg Woord hebben ze
een vo'slagen afkeer. Ja de godsdienst ha*
ten ze. Het is hen er om te doen het Chris*
tendom uit te roeien. Geen vervolging is
hen daartoe te fel, geen marteling te gru*
weBjk als ze maar hun bedoeling, de uit*
roeiïng van het Christendom kunnen be*
reiken. Met welbewuste haat verwerpen ze
God en "Zijn Woord. Ook aan hen wordt
vervuld: „Ze hebben Mijn Woord verwor*
pen, wat wijsheid zouden ze hebben." Hoe
de communisten in ons land ook bluffen
mogen op Rusland, het is er ver van
rooskleurig gesteld. Daarvan vertelt de heer
S. J. van den Bergh in een artikelen«Berie
in „De Vrijzinnig Democraat." Hij sdhrijft
o.m. nadat hij betoogd heeft hoe men de
vreemdelingen een rad voor de oogendraait
„Maar, o wee, als hij buiten het boekje
gaat en ziet wat niet op het programma
staat. Het was vaak moeilijk voor mij, m!ij
te beheersdhen, als ik zag, onder welke
toestanden vrouwen dag en nacht in de
Russische fabrieken moeten arbeiden zonder
te kunnen protesteeren tegen de uitbuiting
waaraan zlij door den Staat worden Moot*
gestela"en dan tevens door de ipro'paganda
te hooren, dat dergeliijfee sociale condities
een voorbeeld zouden moeten zij^n voor de
rest van de wereld."
Ja de Ipropaganda kan mooi zlijn, maar
de Ipradlijik is vreeselijk. Daarvan geeft de
schifijver een sterk voorbeeld: „Wij kregen
in Moskou van een rechter, te zamen met
andere toeristen, een lezing over Russisch
recht: hoe gevangenissen z5jn atgeschaft en
men tradht door o|pbtouWende arbeid de
misdadigers tot een betere levenswïj'ze oip te
voeden." Dat is de mooie theorie. Maar
nu beschrijft de schrijver de pracfijk: „Wij
dachten hier nog vaak aan, als wij in de
iprovinde honderden en honderden mannen
en vrouwen onder toezicht van tientallen
zwaar bewapende soldaten zagen werken
in de kou en de modder aan zwaar graaf*
werk, ot als wij op de stations vele arme
gevangenen onder streng militair geleide
in beestenwagens zagen vervoeren. Meestal
was de eenige misdaad, die deze arme men*
schen begaan hadden, dat zij' zidh niet kon*
den vereenigen met de uitbuiting door den
Staat van den boer in de z.g. colleötieVe
boerenbedrijven." Hoe mooi de ipropagan*
da ook wezen moge en hoe de Nederland*
sche communisten ook snoeven, Rusland is
onder de communistische tyrannie een land
van bloed en tranen.
Nog steeds crisis Weirfclooslieid
en Steun Verfioogilig van belast
ting De zware taak der diakenen
Revius, de dominé ^n dichter.
Nog immer ziet Ons zwaar geteisterd volk
uit naar de voorboden van economische ver*
betering. Het is nu zeven jaren geleden dat
de groote teruggang van onze welvaart in*
zette. In October 1929 heeft de Beurs de
groote wereldcrisis ingeleid. Al zeer spoe*
dig moesten vele nijvere handen het gelag
in werkloosheid betalen, en het werd zelfs
einde 1931 eer het ons duidelijk was, dat er
niet sprake kon zijn van een depressie, zoo*
als de handel die wel meer gekend had,
maar dat er een ajlgemeene en algeheele
waardevermindering bezig was zich te vol*
trekken, waarvan men in opeenvolgende
jaren de druk maar al te zeer ging gevoe*
len, en die nog dit onrustbarend karakter
vertoonde, dat het eindpunt der waardeda*
ling maar niet te bespeuren viel. Ook ont*
snapte het verloop van de wereldcrisis aan
alle berekening. De grc >te professoren in
de economie, zoowel hier te lande als el*
ders, waren in hun ontleding van den droe*
ven toestand zelden eenstemmig van gevoe*
len, gezwegen nog maar van het opsporen
van de oorzaak van de crisis. Indien er
immers iets is, dat aller aandacht moest
trekken, dan is het de volslagen onwetend*
heid van de oorzaak, welke zooveel leed
over de wereld heeft uitgegoten. Niemand
heeft ons tot heden dien oorsprong ont*
huid; vele meeningen zijn geuit, maar zij
waren als zooveel bewijzen, dat de mensch
noch deze slagen kon afwenden noch hun
ontstaan verklaren. Hier moeten alle over*
wegingen en naspeuringen uitloopen op de
sprake van het vergeelde Bijbelblad: en
wie weet niet uit alle deze dingen', dat
de Hand des Heeren het doet? Van heilza*
me achterdocht, of missdhien de stem des Al*
machtigen in dezen grootcn nood beluisterd
moet worden, is weinig te' bespeuren. Wel
is er een reikhalzend uitzien naar teekenen
van opleving. Het minste geruchtje wordt
aangegrepen om ons diets te maken, dat
de maat des Hjldens nu vol is en> (onts
volk weer spoedig tot zijn vorige welvaart
zal wedei-keeren. De beste kinderen des Hee*
ren zien echter de dreiging van Gods oor*
deelen in -het verschiet. Als de AUethoogste
Zich verheerhjkt in Zijn geridhten, zeggen
Zijn gunstgenooten daar Amen op; hetwelk
weer door weinigen wordt verstaan.
Bij een ingediende Rijksbegrooting, die
niet sloot, liet de Regeering optimistische
klanken hooren; het dieptepunt der crisis
scheen bereikt. Ettelijke weken later moest
de waarde van ons geld me't circa 20 "/o
worden verlaagd! Dat de gevolgen daarvan
zich nog niet ten volle doen gevoelen
wordt verklaard uit de manipulaties van
de Regeering ter Beurze, die met het over*
schot van de goudwaarde-, de speculatie nog
bestrijdt. Intusschen heeft' het college van
Gedeputeerde Staten van Zuid Holland een
begrooting voor 1937 ingediend, waarby óók
een beslissing genomen moet worden over
de belastingen voor 1938, die met 40 "/o
verhoogd moeten worden, wil men met den
wegeraanleg blijven doorgaan op den voet
als tot nu toe.
De opbrengst der wegenbelasting loopt
achteruit, het onberekende moet nu maar
uit verhoogde inkomstenbelasting gevonden
worden. De Regeering is ook hier de stu*
wende kracht. Hoe zich dit voornemen ver*
draagt met de meermalen gehoorde verze*
kering, dat de belastingschroef niet verder
mocht worden aangedraaid, is velen een
raadsel. Hooge belastingen zijn altijd voor*
al in onze moeilijke tijden, een beletsel voor
de volkswelvaart. Ben ik wel ingelicht, dan
heeft het in 1935 met zooveel aplomp aan*
gekondigde bezuinigings voorstel van 70
millioen gulden nog geen 30 millioen op*
gebracht. Van een verklaring van de resul*
taten dier bezuiniging hoort men niets meer;
ter Beurze heeft dat wetsvoorstel in April
1935 zijn diensten bewezen en dat schijnt
voldoende geacht te worden.
Men schermt nu in de bladen met de
gegevens der Arbeidsbeurzen, die aantoonen,
dat er minder personen als werkloos staan
ingeschreven dan voorheen. Dit moge een
niet te verwaarloozen gegeven zijn, het
wordt echter in beteekenis verkleind door
de wetenschap, dat niet allen die werkloos
zijn, bij een Arbeidsbeurs te boek staan.
Van de groote rijen dergenen, die op den
rand der armoede leven, en toch geen heil
zien in de Arbeidsbeurs, spreken de cijfers
niet. Indien men echter let op het aantal
van hen, die ondersteund worden uit de
openbare kas, dan is er allerminst reden
tot hoop. In Rotterdam heeft het getal
der door de Gemeente gesteunde gezinnen
thans de 50000 overschreden, zijnde 4000
meer dan in October des vorigen jaars. Deze
cijfers spreken duidelijke taal. Daar is geen
woord Fransch bij. Een ieder kan zich in*
denken hoe zulk een armoede toestand ver*
nietigend om zich heen grijpt en de welvaart
der nog werkenden doorloopend bedreigt,
gezwegen nog van de gevaren, die de kosten
van den steun vormen voor de publieke
geldmiddelen. Moge er door Gods goedheid
spoedig opbeurender geluid te hooren zijn
De nood van de door werkloosheid ge*
troffenen en anderen stelt hooge eischen
aan hen, die met de zofg voon be*
hoeftigen zijn belast. De kerken houden
nog immer de concurrentie met de Overheid
op lofwaardige wijze vol. De liefdadigheid
van particulieren en diadonieën heeft de
Overheid millioenen bespaard en menigen
druppel balsem gegoten in het lijden der*
genen, die aan alles gebrek krijgen. Als de
diaken niet omhoog mocht zien, dan zou
hem evenwel de moed gaan ontbreken.
Maar gelukkig neigt de Heere de harten
om de diakenen van middelen te voorzien.
De Groote Hoogepriester is machtig en wil*
lig een niet opdroogende stroom van barm*
hartigheid in zijn Kerk te doen ontsprin*
gen. De levensgemeenschap met den arm
geworden Koning, giet beken der weder*
liefde uit in de harten, die de Geest aan*
raakt en zoo wordt de liefde jegens den
naaste onweerstaanbaar aangevuurd. De Hee*
re liet ons de armen in Zijn plaats na en
voor ons allen geldt: indien gij wilt, gij
kunt hen weldoen
En daarom, ik trek den diaken, die ons
aller eerbied en waardeering verdient, nog
weer eens voor 't voetlicht.
Ik doe dat bij monde van den predikant*
dichter Revius, wiens 350en geboortedag
onlangs herdacht is. Hij was geboren in
1586 te Deventer, was o.a. lid van( de
Dordtsche Synode en overleed in Leiden
in 1658. Ziehier een vers op den diaken:
Het diakenambt.
Suldy wesen een diaken
En Gods segeniiige smaken,
Neemt in goet*doen u vermaken;
Alle sturicheijt wilt staken,
Weest van minnelijcker spraken.
Laet haer noot u herte raken
Dien de middelen ontbraken.
Spijst de hongerige caken,
Drencktse die van dorste blaken,
Troost die na den adem snaken.
Helpt de naeckte onder 't laken,
En de vremde onder daken.
Luyaerts laet u niet genaken,
Welker vingers sijn als haken
En haer herten God versaken.
Sijt getrou voor alle saken.
Past goe rekening te maken,
Willet bidden ende waken,
Godes loon hebt voor een baken,
Weest soo doende een diaken.
Men mag terecht vragen, wie is tot deze
dingen bekwaam? Gelukkig dat de bekwaam
heid tot dit gewichtig ambt niet van onzen
bodem behoeft te komen. Wij mogen ons
den diaken ook niet als een wondermensch
denken, op wien wij de verhevenste plich*
ten maar mogen opstapelen.
En wat Ds. Revius aangaat, hij was een
Gereformeerd man. Hij stond als orthodox
ite boek en trad voor de Waarheid mger*
malen met Remonstranten en andere dwalen*
den in het krijt. Hij zal wel een uitnemend
prediker geweest zijn. Over zijn gedichten
wordt ook met veel lof gesproken, maar
de Waarnemer kan die lof niet overal
overnemen. De dichterlijke ader heeft niet
sSteeds ©en even zuiver product geleverd.
Het vers over den Kindermoord te Beth*
lehem bekoort mij niet; het is volstrekt on*
Bijbelsch. Bij voorbeeld, de omgebrachte
kindertjes worden aldus bezongen:
Een vliegende geswerm der Engelen
verkoren
Omvinck den cleijnen hoop geplettert
en doorwont,
En nam de witte siel van haren roden
mont.
Die stellend' onbesmet Gods Aengesicht
te voren.
Sij gingen haeslteÜjckint leven door
den doot,
Gerucket onverwacht wt hares moeders
schoo't.
Gedragen inden schoot van haren
liefsten Vader.
Hier heeft Revius het met de Gerefor*
meerde dogmatiek op een accoordje gegooid.
En ter Dordtsche Synode zal hij zijn lied
wel onder zijn mantel gehouden hebben.
Want vader Boo_german hield niet van die
bedenkelijke ruimheid!
WAARNEMER.
Wat de gemoederen deze week wel heeft
bezig gehouden, was de vraag
wat zal de Engelsdhe Koning doen?
Vorige week hebben wij reeds in ons
overzicht medegedeeld, hoe de moeiljkheid
ontstaan is.
Hieraan is nu achteraf nog toe te voegen,
dat de Koning zelf aan den minister*presiS'
dent Baldwin heeft medegedeeld, dat bij' met
Mevr. Simpson wensohte te huwen, zoodra
rij officieel gescheiden en dus vrij' zou
zïjn.
Vanzelfsprekend heeft minister Baldwin
zich toen tot de andere leden der regeering
gewend, alsmede tot die der Kerk en de
Dominions. De kerk heeft toen voor het
eerst Mj monde van den bisschop van Brad*
ford de moeilijkheid in het openbaar be*
sproken en laten hooren wat ziij' van den
Koning, die in 1937 gekroond zou wor*
den, verwacht.
De lont was nu in het kruithuis gewor*
pen, en de ernst van den toestand van dien
aard geworden, dat een oplossing zoo
Hooge eierproo/ucHe b^
iul piuimireeuaealer ^nerAen,
Z>a/{'n ofe» AaneCel ivoth^ ^eArouAt
le^Co, o^ocA de meesièn Au/mer
yreven u/el/uo yrom' en AmcAi.
/fe/„ 3erhl$ "KunscAorrel "is 'éancéers;
Uio/liuOrLveeyroecéi's /zcm/ner zi£4,
Uio i^/t een eierefi/aAru>A f
t'O.UEFABRIEHEK rtV^AMSTÉHOAM .1
spoedig als maar mogelijk was, noodzakelijk
bleek.
Volgens de Engelsche grondwet mag Ko*
ning Edward VIII niet huwen met een
vrouw van niet adelllijken afkomst.
Daarom was de vraag van den Kjoailng
of de regeering bereid was, een wttsvoorstel
in te dienen vooï een ag. morganatisch
huweKjk.
BÜjl zoo'n huwelijk zouden kinderen welke
e.v. uit zoo'n echt geboren zouden wor*
den, niet deelen in de rechten van den
man. Ook de vrouw zou bij! overlijden
van den man, geen enkel redht kunnen
doen gelden.
De regeering heeft hierop den Koning
geantwoord, dat zij mede na de afgevaar*
digden der dominions geraadpleegd te heb*
ben,
niet bereid was
een wetsvoorstel in dien geest in te dienen.
Een confHct dus, tussdhen den Koning
en dijn Ministers, waarvan momenteel de
di)aaj^^wSjatc nog niet is te overzien.
Diie dingen stonden nu den Koning te
doen
a. afzien van een huwelijk met Mevr.
Sim'pson.
b. Huwen met Mevr. Sim^json en afstand
doen van den troon.
c. Zijn wensch om een wetsvoorstel hand*
haven, z!ijn ministers tot aftreden dwin*
gen, een nieuw kabinet vormen waar*
mede hij nader kon overleggen.
Vooral op punt c. kwam het aan. Lord
Cburdhill stelde aan den Minister*Presi*
dent de vraag of vooral geen onherroepe*
lijke stappen zouden worden gedaan, al*
vorens het parlement zou worden geraad»"
pleegd.
Deze vraag is zeer verschillend uitgelegd.
Teredht of 'ten onredhte meende men hier*
uit te moeten opmaken, dat als de regee*
ring af zou treden, Churdhill bereid zou
zijn een nieuw minesterie te vormen. Deze
woorden werden opgevat, alsof ze gesproken
waren om den Koning een zekere vinger*
■wlijzing te geven.
Minister Baldwin heeft hierop geant*
woord dat Mj geen toezegging kon doen.
De regeering was niet bereid een voorstel
tot een morganatisch huwelijk in te die*
nen, maar verder heeft zij! den Koning
in niets geadviseerd, als alleen gevraagd, ge*
let op den zeer moeilijken toestand
spoedig een beslissing
te nemen.
Het publiek heeft zich echter wel geuit.
Samenscholingen hadden er regelmatig
plaats, vergaderingen werden gehouden, al*
len ten gunste van den Koning. Koning
Bdwara is bij de minderen man zeer gezien,
en het feit dat de Koning met Minister
Bald-win niet te best konden opschieten,
deed nü opgeld.
Borden met opsdhriften:
Afbffijven van onïen Koning; ajfetaa'd van
den troon beteekent revolutie
of
WSji begeeren, Edward VIII, ein niet Bald'win
werden zoowel door mannen als vrou*
\ven publiek op straat gedragen.
Driestar: Indrukken uit Rusland.
UIT HET KIJK VENSETER: De zware taak
der diakeiien.
Binnenlanid: Vliegtuig van de K.L.M. te
Londen verongelukt 14 dooden.
Buitenland: Koning Edward VIII verlaat
den Troon om «en Vrouw.
Gemeenteraad Stellejiidam;
Plaatselijk en Gemengd Nieuws.
