Eilanden^nieuws
De Boheemsche
Dokter.
ff
BINNENLAND
2e Blad ZATERDAG 18 APRIL 1936 No. 729
Buitenlandsch Overzicht
G4R. WEEKBLAD op GER. GRONDSLAG vooj de ZUIDHOLL. en ZEEUWSCHE EILANDEN
Uitaave »«n de N-V.^EiUnden-nieuw»" Geveitiad te Middelharnu, Tel. 17 Ciio 1 67930 Poatbu» 8
Somberheid aloinme De glas£abti«k
Leerdam Requesten en bidstonden
De Rotterdamsdie haven De
Rotterd. en Antwerpsche Iconen
De ■werkloosheid iets gedaald Faasch
congres der S.D'.A.P. Steedis weer
het Plan van de Arbeid Verschillende
'berichten.
Om in het wekelijksch overzicht dat wij
schrijven een opwekkende toon te laten
hóoren is al heel moeilijk. De tijden zijn
er niet naar. Herinneren we onze jeugd,
leerden we op school versjes als: Holland
groeit 'weer, Holland bloeit weer, wat in
ons jeugdig bloed den drang verwekte om
zelf ook maar gauw het muffe schooUokaal
te verlaten en mee aan den slag te gaai\
en aan dien opbouw mee te werken. Hoe
geheel anders is het nu. Het gansche schep»»
sel zucht. Somberder dan ooit teekent zich
de toestand af. Vele fabrieken en werkplaat»
sen worden gesloten en andere houden zich
met moeite staande.
Zoo ook de
Glasfabriek t^ Leerdam
waarvan wij vorige week meldden, dat die
zou worden stilgelegd en waardoor geheel
Leerdam een onheil boven het hoofd hangt.
De afdeeUng werklieden==vereeniging Patri*
monium Leerdam heeft aan Hare Majesteit
de Koningin een telegram gezonden met
de dringende bede om Hoogst Derzelver
medewerking de sluiting der Witglasfalbriek
te voorkomen. De geesteMjke voorgangers
der verschi-lendé Kerkgenootschappen zon==
den deze week een brief^telegram aan Minis»!
ter Gelissen, waarin het dringend beroep
op Z.Ex. en de Regeering werd gedaan hun
invloed aan te wenden, opdat de zelfetanss
dige voortzetting van het bedrijf verzekerd
zou worden.
Ds. Enkelaar, Ned. Herv. Pred., hield in
verband met de dreigende sluiting der
glasfabriek, Donderdagavond in zijn kerk
een bidstond, terwijl Zondag a.s. den groo«'
ten. nood waarin de gemeente verkeert, in-de
Geref. Kerk den Heere zal wórden opgedra?
gen.
Intusscheii wordt er nog steeds ge<3onfe<=
reerd hoe hulp zal worden verleend. Heden,
Vrijdag zal ten departemente van Handel
weder een bespreking plaats vinden met het
Bestuur van de Glasfabriek Leerdam. Als
men alles zoo leest is er wel grooten nood
en spoedig ingrijjien gewenscht. Er is „pe=»
riculum in mora" gevaar bij uitstel.
Wij zijn intusschen benieuwd, hoe de
uitslag zal zijn.
„Periculum in mora" is het ook voor
de Rotterdamsche haven. De Voorzitter van
de Commissie van Scheepvaartbelangen, de
heer H. F. Kersten, heeft hierop dezer da*
gen in een rede voor de Kamer van Koop*
handel breedvoerig gewezen. Om de positie
van Rotterdam in het nationale goederens»
verkeer te handhaven, zijn wel talrijke
conferenties met de Regeering gehouden, is
er in de pers veel over geschreven, 'maar
weinig daadwerkelijks tot stand gebracht. De
heer Kersten wees er op, dat de Regeering
op één punt de verlangens had ingewilligd,
n.l. de loodsgelden, die meer in overeen.*
stemming zijn gebrachtmet de Belgische.
Doch die eene maatregel is niet voldoende.
Aan de hand van Cijfers verduideKjkte spre*
ker, dat Rotterdam steeds achteruit gaat in
tegendeel van Antwerpen, zoowel wat betreft
goederenvervoer ter zee over Rotterdam, als
in het verkeer van ijzer en staalproducten
Rijnafwaarts naar Nederland.
Dezer dagen werden de dj'fers bfekend
over het scheepsverkeer in de afgeloopen
maand. Rotterdam wijst tegenover Maart
1935 twee zeeschepen minder aan, Ant*
werpen daarentegen 184 zeeschepen meer.
In scheepstonnen brengt dit voor Antwer*
pen een vooruitgang mede met 18 o/o, voor
Rotterdam een achteruitgang met 7."/o.
Het verschil tusschen
de AntVerpscbe en Rolterdamsclhe
loioiien
is ook opvallend. Dit bedraagt meer dan<
50 o/o. Voor geen enkel deel wïjizen deze
loonen sedert, de voorgenomen herstel*maat*
regelen op een elkaar naderen. Met in'btgrip
van sociale lasten en bijdrage Haven Ar*
beids Reserve kost een havenaAeider te
Rotterdam f 5,68 per dag; volgens dezelfde
berekening te Antwerpen fr. 53.72 of f 2.68.
Naast de Rijnvaart*preinies en de lagere ha*
ven*retri'buties> is de oplossing van het
grootste belang voor het herstel van het
concnrrentie*vermogen van de Nederland*
sche havens.
Rijk en gemeente werden door den des*
kundige ernstig in gebreke gesteld, dat zij
hebben nagelaten datgene te doen, wat
tot behoud, van het brok volkswelvaart
(waarbij tenminste een tiende van de Ne*
derlandsche bevolking direct belang heeft),
noodig was.
Een ietwat verblijdend teeken is, dat in de
tweede helft van Maart-
de werkloosheid iets verder is ge«
daalid.
Het percentage is teruggelbopen van 32.0
.0/0 tot 30.8 o/o. Volgens de Rijksdienst der
Werkloosheidsverzekering en Afbeidsbemid*
deling bedroeg in de week van 2328
Maart '36 het aantal leden van ingevolge
het Werkloosheidsbesluit 1917 verzekerden
537.0Ü0 (waarvan 74.900 landarbeiders). Een
niet gering aantal dus nog.
Toch is iedere mindering verij'lijdend, hoe*
wel wc meenen, dat het tijdelijk is. Geen
Plan van den Afbeid, zooals de S.D.A.P.
meent, zal aan die duizenden werk en
brood IcUnnen verschaffen.
Over de S.DlA.P. gesproken, deze heeft
met Paschen te Rotterdam haar 42ste con*
gres onder geweldige belangstelling gehou*
den.
De partijvoorzitter, de heer Vorrinkr, open*
de het congres met een rede, waarin hij op
den voorgrond bracht, dat twee groepen
van verschijnselen en gebeurtenissen zich als
kenmerkend voor de huidige situtatie aanj
ons opdringen
In de eerste plaats wees hij op de steeds
toenemende spanning in de internatioale po*
litiek, waardoor het spook van een naderen^
den, nieuwen wereldoorlog beangstigend
zichtbaar is geworden. Uit hoofde van zijn
politieke gezindheid noemde hij als oorzaak
van alle ellende en internationale verdeeld*
heijd het fascisme. Als bewijs voo» zijn
stelling; gaf hiji twee feiten: het Abessijn*
sche conflict en de schending van het Rijn*
pact door Duitschland. In verband hier*
mede wekte hij alle democraten en socialis*
ten op zich onwrikbaar aaneen te sluiten
het doel de wereldvrede te handhaven en
het fascistische gevaar te keeren.
Na dezen uitval tegen alles wat fascisme
heet en welke begrijpelijk wordt, indien men
zich op het standpunt van den sociaal*
dlemocraat stelt, hield hij zich meer bij
eigen leest en behandelde hij uitvoerig de
Nederlandsche volkswelvaart, welke angst*
wekkend terugloopt. Aan de hand van sta*
tistieken toonde hij aan, dat; het cijfer der
werkloosheid ononderbroken stijgt. Schuldig
hieraan is de eenzijdige deflatie*politi«k
door de regeering gevoerd. In steeds bree*
der kringen wordt men zich bewust dat men
dezen „noodlotscirkel" doorbreken moet. De
uitslagen van de verkiezingen voor de Pro»
vinciale Staten en de Gemeenteraden hebben
dat volgens hemi aangetoond
Als remedie voor alle kwaad bracht hij
het Plan van den Arbeid ter sprake; Met
dit plan heeft de S.D.A.P.- de leiding, ge^
nomen in de groeiende oppositie tegen
het regeeringsbeleid, en deze oppositie een
positieve doelstelling gegeven. Het Plan van
den Arbeid is een bijdrage in den strijd te*
gen de crisis en haar gevolgen. Dc' leuze
valn de partij: het kan anders en dus: het
moet anders heeft in het Plan haar recht*
vaardiging gevonden. Op wetenschappelijke
wijze is aangetoond, dat een veranderde
productie*methode, gepaard gaande met so*
cialisatie en industrialiseering betere resultai*
ten zal afwerpen dan de huidige. Om' dit
bjewijs nog te staven, noemde hij de Scan*
dina-visehe landen en België, waar sociaal*
democraten zitting in de regeering hebben
^n een constructieve welvaartspolitiek voef
jt|en',; waarvan de baten reeds lang te zien
■zijta
Hieruit merkt men, dat het steeds weer het
Plan van de Arbeid is, dat de massa in „ho>
geisterung" moet brengen. De S.D.A.P. heeft
zooiets noodig, ze beloven en beloven nog
©ens en houden zoodoende het volk in hun
geilederen. We gaan er hier niet dieper op
in, maar we hopen dat het Plan voorloopig
maar „plan" zal blijven_
Verschillejnde berichtein:
De Christelijke Historisdfie Unie.
heeft te Amsterdam haar jaarlijksche Alge*
meene vergadering gehouden.
Oefening Luchtbescherming.
Op initiatief van den commissaris der
Koningin in Utrecht zal op 23 dezei; een
oefening in den luchtbeschermingsdienst wor
d.en gehouden in de gemeeiiten, gelegen in
bet westeÜjk* deel der provincie Utrecht.
In verband hiermede heeft een persbe<=
spreking plaats gehad, waaraan werd deelge*
nomen door tal van persoonlijkheden op
mihtair gebied
Aan de oefening wordt deel genomen
door 61 gemeenten.
Mag men de laatste berichten gelooven
dan schijnt de ineenstorting van
Abessynië
aanstaande te zijn
Van de- legeraanyoerders Ras Seyoem en
Ras Kassa verneemt men totaal niets meer,
terwijl de Keizer 'inet een klein leger nog
poogt den Italianen afbreuk te doen.
In het Noorden hebben de Italianen vrij
spel Zonder tegenstand rukken zij in "zeer
versneld tempo op, en hebben, althans vol**
gens hun legerberichten
Dessi^
bezet;
Mussölinie heeft bevel gegeven, dat Vrij*
dag van zonsopgang tot zonsondergang in
geheel Italië de vlag moet worden uitgeste*
ken.
Dessie is een plaats van zeer voorname
strategische beteekenis. Het is eea sleutelstad,
welke bijzonder goed verdedigd kon worden
Van Dessie voert een goede weg van
ongeveer 350 K.M. naar
Aiddis Abebai
en de Italianen hopen op 21 April ajS., den
dag waarop de stichting van Rome wordt
herdacht, de Abessynsche hoofdstad te heb*
ben bezefi.
Van het Ogadenfront weinig nieuws. De
Turksche generaal Wahib Pasja en Ras Na*
siboe schijnen onder persoonlijke aanvoe*
ring een aanval op de Italianen ondernomen
te hebben. Zouden zij kunnen stand hou*
den, het is dan toch slechts maar voor en*
kele weken. Bezetten de Italianen Addis
Abeba, dan worden vanuit die richting ver*
sterkingen gezonden en de A"bessynen van
voren en van achteren aangevallen-.
Wel is waar is de strijd nog niet verlo*
AFSCHEID VAN DEN GRIEKSCHEN MINISTERPRESIDENT DEMERDZIS.
De gestorven Grieksche Ministerpresident Demerdzis werd in de Kathedraal te Athe*
ne plechtig opgebaard. De bevolking kwam voor een groot deel in nationale dracht.
bij de baar afscheid nemen van den overleden staatsman.
reri maar tenzij, onverwachtsche gebeurtenis*
sett, een keer brengen is de toestand; hopte*
loos.
Verwonderen moet ons dit niet. Reeds
meermalen hebben -wij over de zeer ongelijke
bewapening geschreven. Dr. v. Schelven is in
ons land teruggekeerd en al onthoudt hij
zich stipt, om eenige meening uit te spreken
over den stand aan de fronten of de
[Abessynsche legerleiding, toch wat hij me*
dedeelt over hetgeen hij heeft medegemaakt
met de ambulances, zegt genoeg.
Dag in dag uit worden de plaatsen waar
de Italianen vermeenen dat zich troepen
bevinden met bommen bestookt. Vermoeden
zij maar één man te zien, direct vallen bom
men naar beneden. De Abessyniërs moeten
zich in holen en grotten verbergen. Van
behoorlijke verzorging der Abessyniërs kan
geen sprake zijn, al is dit dan op Abessijn^
sche wijze, nog veel minder van een ge*
concentreerde tegenactie. Verbinding tus*
schen de manschappen is er niet, zoodat «Is
de Italianen met pantserauto's en tanks voor*
waarts rukken, de groepjes Abessyniërs hier*
tegen niets vermogen. Ook de gasaanvallen
moeten veel slachtoffers maken, en vreeseBjk
is het lijden dat beschreven wordt.
Het gedeelte der Nederlandsche ambiilance
dat naar Kworam ging bezat 67 muildieren,
waarvan er in een paar dagen 64 stierven
door het eten van gras, dat vergiftigd was
door mosterdgas. HeT zitten op den grond
is aan het front onmogeKjk, omdat de uit*
gestrooide giftgassen als zlij met het lichaam
in aanraking komen, hevige onuitstaanbare
pijnen veroorzaken.
Te Geneve doet men voor de Abessrjhen
niets.
De commissie van dertien, heeft zich ver*
staan met de beide partijen over het sluiten
van vrode. De Abessyniërs willen dit op
gponidslag van Volkenbonds statuten; de
Italianen willen direct met de Abess-yniërs
onderhandelen.
Het is te begrijpen dat de Abessyniërs,
vooral in deze positie niet afhankelijk wil*
,len zijn wat Italië voorschrijf, en Italië wil
nu hef militair zoo'n overwicht heeft hier*
van profiteeren. Het is toch om de verove^^
ring van Abessynië begonnen.
De
sancties
zfij'n een bespotting geworden, en aan uit»
breiding durft men niet denken, uit vrees
voor een Europeesch conflict, maar ook om*
dat zij geen zin meer hebben. Italië, kan
zich zoo voldoende voorzien, dat het bij ui,t*
breiding zich toch behelpen kan.
Over de
gifgassenJ
zal gesproken en geprotesteerd worden. Al*
lés heel best, maar wat helpt het als, de
Italianen toch doorgaan. Wie durft het te
gaan beletten en de Abessyniërs te helpen.
Eigen behoud moet op het spel staan en an«
ders zijn het allemaal prachtige phrasen,
zonder werkelijke inhoud.
In
Spanje
is momenteel de toestand ook weer zeer ver*
ward. Vijf jaren geleden werd eveneens in
de maand. April, de Koning tot aftreden
gedwongen.. Adel noch geestelijkheid kon*
den de ineenstortingi tegenhouden.
De linksché partijen traden echter te bruut
op. Kerken werden in brand gestoken^ aan
het groot grondbezit een einde gemaakt
enz. Dit was oorzaak dat in 1933 de recht*
sche kiezers aan de Cortes (Kamer) we*
der een meerderheid bezorgden. Inplaats
nu dit over-wicht te benutten om de volks*
welvaart op hooger peil te brengen, hebben
de partijen niets anders gedaan dan elkander
bestrijden en de tegenstellingen toe spit*
sen. Het gevolg is geweest dat de linksché
partijen weder, het heft in handen hebben.
Van de 453 kamerleden zijn er 2801 links
en 173 rechts. De
Socialisten
hebben zich vereenigd met de communisten,
en uitroepen als „Leve Rusland" kan men
nu bij de straattooneelen vernemen.
In verschillende steden hebben bloedige
botsingen plaats gehad.
De nieuw gekozen minister president Aza*
na, welke zijn gevangenis kamer verwisseld
heeft met een ministers kameir, heeft zijn;'
nieuwe program ontwikkeld. In hoeverre
zijn denkbeelden steunen op een meerder*
heid in de cortes, zullen de komende dagen
leeren.
Duitschland heeft zich herbewapend en
daarna het Rjjngebied bezet; Oostenrijk
heeft de algemeene dienstplicht ingevoerd
en Hongarije zit pok niet stil.
Dit moment wordt door
Turkije
gunstig geacht ook "voor eigen veiligheid te
zorgen,.
Turkije heeft aan Engeland, Italië, Rus*
land, Frankrijk, Bulgarije, Griekenland, Roe*
menie en Joegoslavië en Japan een nota
gericht, de bepalingen van de op 24 Juli
1923 geteekende zee*engten confentie, in*
zake de Dardenellen te herzien.
Worden de Dardenellen goed bteWapend,
dan is het voor vreemde oorlogsschepen;
njet mogelijk de Zwarte Zee binnen te, ko*
men. Rusland zou hierop veel prijs stellen,
opdat het van die zijde niet kan worden
aangevallen. Ook aan den Volkenbond
heeft Turkije de tekst van het verzoek
overhandigd.
Weder een moeilijk probleem, bij de an*
deren welke momenteel aanhangig zijn.
Een Verhaal uit den tijld der LoUardem.
Maar toen hij lang en innig op
het graf zijner moeder gebeden had, waren
alle verontrustende gedachten verdwenen.
Het was hem, alsof hij zijn moeder hoorde
bidden, zooals zij dat zoo dikwijls gedaan
had, dat de Heere haar zoon, haar eenigen
zoon, mocht aannemen en hem gebruiken
in Zfln dienst, waar en op 'de -wijze, die
Hem behaagde. Met de woorden van zijn
Heiland: „Wie vader of moeder liefheeft
boven Mq, is Mijns niet waardig," stond
de biddende op van zQn knieën.
De laatste woorden waren weggestorven,
het laatste koraal gezongen, de laatste af*
scheidszegen gesproken. De scheiding had
plaats gehad. De jonge Boheemsche dokter
was op weg naar Schotland, getroost en
blijde in zijn God, maar ook diep bedroefd.
„Tot weerziens!" hadden de weenenden el*
kander toegeroepen, met de gedachte aan
het -wederzien niet hier beneden, maar daar*
boven. Zoo had dat woord voor allen een
weenjoedigen, droefgeestigen klank.
HOOFDSTUK II.
In Schotland-
Wij bevinden ons in de nabijheid van de
oude Schotsche stad St, Andrews, schilder»»
achtig gelegen op een hooge rots van het
steile strand der Noordzee, in het graafschap
Fife,en staan voor het oude, grijze kasteel
Dunmore, Het ziet er op dezen nevelachti*
gen herfstdag zeer somber uit; spookachtig
steken de oude, met klimop omrankte torens
en tinnen van het slot omhoog. Voon de
poort zien -wij een groep, die eenige ruiters
naziet, die zooeven het kasteel verlatenheb*
ben. Onder hen trekt voornamelijk een da*
me onze opmerkzaamheid, die er zoo jeugdig
en vriendelijk uitziet, dat haar uiterlijk een
scherp contrast vormt met het gezicht van
het grauwe, sterke slot en de naast haar
staande ernstige, krachtige mannen. De da*
me houdt het kindje, dat zij op' den arm
draagt, omhoog, en zegt in een vreemd di*
alect: „Zie, mijn kleine,'wat rijden zy snel!
Is het niet mooi?"
Terwijl zij sprak, kwam een hoog opge*
schoten, flinke knaap van ongeveer der*
tien of veertien jaar oud aanstormen en
drong door de groep tot haar door.
„Moeder!" riep hij snel, haast toornig, in
echt Schotsch dialect, „waarom heeft men
mij niet gezegd, dat vader wilde gaan rij
dien? Gij, domooren," voer hij driftig
uit tegen de gebaarde mannen, „waarom
zijt s^ niet tot miJ gekomen, inplaats va»
hier op den hof rond te slenteren, en uw
tijd te verbeuzelen. Waar is Willem? Zeg
hem, dat hij dadelijk mijn paard moet zade*
len, dan zal ik hen nog inhalen!"
„Neen, David," antwoordde de dame, ter*
,wijl zij zacht haar hand op den schouder
van den opgewonden knaap legde, „neen,
David, dat mag niet. Uw vader wilde, dat
gij thuis bleeft, omdat hij vreesde, dat de
scherpe Oostenwind en 't koude regenachtige
weder, uw hoes| zouden doen terugkeeren.
Gij moogt volstrekt niet gaan, mijn zoon."
De knaap stampte ongeduldig met de
voeten
„Een beetje hoesten, wie zal zich daar*
voor ontzien!" riep hij uit. „En heeft vader
de valken ook meegenomen?"
„Ja, hij wilde ze eens beproeven,"
„De mijne ook?" viel, ajlen verschuldigd
den eerbied vergetende, de-driftige knaap
zijn jeugdige moeder in de rede. „Het is een
schande, moeder, ik moet gaan."
„Neen, David, neen," was het zachte,
vriendelijke antwoord, „Zie de kleine eens.
Wordt ze niet lief? Zie eens, hoö zij de
armpjes naar u uitsteekt, Keem haar maar
eens. Is zij u niet meer waard dan twintig
valken
De jeugdige moeder had de rechte snaar
aangeraakt. De nog zooeven hartstochtelijke,
heftige knaap, veranderde eensklaps. Lachend
nam hij het kind teeder op zijn arm en zei*
de zacht: „Kom, Marie, wij -willen Roger
opzoeken!,"
De toekomstige erfgenaam vaa het kasteel
was een eigenaardige knaap. In zijti karakter
en wezen vertoonde zich een even zonder*
linge mengeling als onder de bewoners van
het kasteel, waaronder de Engelsche, Schot*
sche en Fransche natie vertegenwoordigd
waren. Heftig en opvliegend, had de knaap
tevens een hart vol teedere, innige deelne*
ming voor degenen, die hij liefhad en wat
strengheid; straf en dreigingen nooit bij hem
uitgewerkt zouden heljben, vermocht één
Woord van liefde. Met liefde liet hij zich
door zijn ouders en zijn leermeesters leiden
als een kind. "-
In zijn hart verafschuwde hü alle wreed*
heid en stond steeds _met woord en daad
gereed tot verdediging van allen, die onrecht
leden. De levendige knaap was tegelijk ook
nadenkend en een ijverig leerling. Spoedig
na den dood zijner moeder, was de toen
vierjarige knaap met zijn ongeveer drie
jaar oudere zuster Margaretha, aan zijn
grootmoeder van vaders zijde, die in de na*
bijheid der stad Crail woonde, toevertrouwd
geworden en had daar zijn opvoeding ge*
noten. De weduwnaar geworden baron ech*
ter, was voor eenigen tijd naar Frankrijk
gegaan en in dienst" getreden van den Fran*
schen koning Karel VI. Voor ongeveer
drie jaren was hij op het kasteel zijner va*
deren teruggekeerd, en had voor zijn kinde*
ren een tweede moeder, een dame van edele
geboorte meegebracht.
Een groote verandering 'voorwaar voor
de vroohjke, levenslustige Fransche dame.
De woning toch, die haar ontvangen zou,
was alles behalve vriendelijk. Het oude,
sombere, grauwe kasteel, haar tweede tehuis,
vormde een scherpe tegenstelling met haar
woning in het schoone land harer geboorte,
dat zij verlaten had. Nadat de valbrug op*
■gehaald was en de dikke muren haar om»
ringden, was het haar te moede, alsof zij alle
leven en vroolijkheid in haar zonnig Frank*
rijk achtergelaten had.
Een groote tegenstelling was voor haar
ook het zwaartillende, harde, ruwe karakter
der Schorten, en de eenvoudige levenswij*
ze, met de fijnere zeden en huiseUjkei in*
richting in haar verwijderd vaderland. De
aan hoffelijkheid gewende jonge meesteres,
moesten de ruwe zeden der dienaren, biJ
de maaltijden slechts weinig, van den slotheer
en zijn gezin gescheiden, wel bevreemdend
en onaangenaam ziJn, hoewel de huiselijke
inrichting op het kasteel Dunmore zich
gunstig van die van andere kasteelen on*
derscheidde. De overleden meesteres, een
Engelsche dame, had van lieverlede fijnere
manieren en gebruiken in haar Schotsch te*
huis weten in te voeren.
De jonge vrouw gewende nochtans van
lieverlede aan het sombere kasteel. Al vond
zij Schotland somber, zeer somber, de liefde
tot haar man, en mede de liefdd voor de
moederlooze kinderen, deed haar al spoedig
het oude kasteel liefkrijgen, zelfs nog liever
dan haar vriendelijk tehuis in het schildere
achtig gelegen Rouaan,
(Wordt vervolgd.)
