^jEilanden^nieuws
GETROUW TOT
DEN DOOD.
IN ELKE BRANCHE
DOET EVENALS ZIJ!
2e Blad ZATERDAG 16 NOV. 1935
No. 687
Blnnenlandsch Overzicht
ï)RA15ltlAvANW.KEriBURG'S-
Buifenlandscb Overzicht
Luitenant Luigi
VERVOLGVERHAAL
C^R.WEEKBLAD op GER. GRONDSLAG voor de ZUIDHOLL. en ZEEUWSCHE EILANDEN
I 'itaavc van de N.V..Eilanden-nieuwi* Gevestigd te Middelhainis, Tel. 17 Giro 167930 PostbusS
De Sanctiewet 1935 Uitvoerverbod
van wapenen Vondel Hef mysterie
te Midwoud en Wieuweud Verstroo»
ien van mensdieliijke asch in ïee
De „Drenthe" gesloopt Verspreide
beridbten.
Vorige maand is zooals men weet de Sanc=
tiewet 1935 van kracht geworden. Deze
wet houdt ook in, een verbod voor den uit»
voer van wapenen, munitie en oorlogsmate^^
riaal uit het Koninkrijk der Nederlanden
naar Italië en zijn bezittingen. De Staatscou«
rant, waarin het Kon. besluit is gepubli*
ceerd (21 Oct. '35) bevat een opsomming
wat nu eigenlijk onder oorlogsmateriaal
wordt verstaan. Als men die moordwerktui*
gen allen op een rijtje ziet, schrikt men
er eigenlijk van. Volgen er hier een paar:
geweren, karabijnen, mitrailleurs, pistolen,
kanonnen, houwitsers, mortieren, affuiten,
munitie voor projectielen, granaten, bommen
torpedo's, mijnen, vechtwagens, gepantserde
auto's en treinen, oorlogsschepen, onderzee'»
booten, vliegtuigen en« moederschepen,
schiettorens, Vlammenwerpers, mosterdgas,
lewisite dichlooraethylarsine, diöhloormethy<«
larsine enz. enz.
In oorlogstijd als ook nu met Italië^'Abes»'
synië, bestaat er altijd een levendigen hans
del in dit materiaal. De particuliere wapen»
industrie zal van deze sanctie^maatregei dan
ook niet weinig schade hebben. Dit weer
tot groot genoegen van de ontwapenings*
menschen. De S.,D.A.P. en het N.V.V.
richtte in Oct. '34 een adres aan de Regee*
ring om de particuliere fabricage en handel
in ocrlogstuig te beteugelen en in Januari
van dit jaar werd over het „gevaar" der
part. wapenindustrie" te Amsterdam gespros»
ken, op een groote vergadering der Int.
Vrouwenbond voor Vrede en Vrijheid te
Amsterdam. In zooverre hebben die dus
hun zin.
Wij gaan in dit overzicht echter het ont.»
wapeningsprobleem niet ontleden.
Een oud spreekwoord zegt: de een z'n
dood, is de ander z'n brood. Dat gaat in
de wapenfabricage wel terecht op. Of zoo*
als Vondel van een doodgraver dichtte:
„hij leeft als anderen sterven,
„dat geeft hem kaas en brood,
„dus leeft hij vande dood."
A Itemaal toch dingen, die waar zijn en
stofgeven om na te denken. Evenals het
geleerden stof tot nadenken geeft over het
raadsel te 'Midwoud bij Hoorn. Achtef:
het Ned. Herv. Kerkje ligt daar een klein
kerkhof. Na 30 jaar worden daar de oude
graven leeggehaald, óm op het kerkhof
ruimte te krijgen. Uitbreiden kan men niet,
cmdat de poldsrslooten met het oog op
de afwatering niet mogen gedempt worden.
De doodgraver, met het opgraven belast,
vond gaven kisten waarvan de tand des
tijds alleen het bovendeel een weinig had
aanget?st.
Kerk=< en gemeentebestuur gaven opdracht
de kisten te onderzoeken, waarbij bleek,
dat deze kisten na 30 jaren nog gave lij»
ken bevatten, alsof ze den dag tevoren ge»
storven waren. De „Voorw.', vertelt er van,
dat in alle andere graven de lijken gaaf
waren gebleven. Men staat voor een raadsel.
Het moet in de grond zitten, dat best onp>
bindings»proces hier zoo weinig voortgang
vindt.
Iets van de kerkhofaarde is opgezonden
naar het bodemkundig instituut te Gro^'
ningen voor onderzoek.
Te Wieuweird
in Friesland moet ook zooiets zijn ontdekt
in een grafkelder in het jaar 1765.
Men vond daar elf kisten met volkomen
gemummificeerde lijken.
Zekere dr. Ledder nam proeven met in
dienzelfden kelder doode dieren op t<|
hangen. Deze gingen tot ontbinding over.
Dr. Ledder moest erkennen, dat de eeuwige
wet der ontbinding hier wel langzaam vor^'
derde, maar dat tenslotte tot de beginselen
weerkeerde. Dit is ook naar het Woord
des Heilige Schrift: „Stof zijt gij, en tot
stof zult gij wederkeeren!"
Dat zal ook zoo te Midwoud wel ziijn,
al mag het daar nu wat langer duren. Wan»
neer dat Schriftvvoord wat meer indruk
op ons maakte,, we zouden niet zoo meer
aan het^ stof hangen. Want alles om ons
heen predikt ons de vergankelijkheid. Wat
we eigenlijk niet alleen met natuurlijke,
maar ook met geestelijke oogen dienden te
zien. Die dat ontbindingsproces in waarheid
zien, kunnen ook gemakkelijker over den
dood spreken. Job zei ervan: „en Hij' zal
de laatste over het stof opstaan, en als
zij' na mijne huid ook dit doorknaagd zullen
hebben, zal ik uit mijn vleesch God aan»
schouwen; denwelke ik voor mij aan*
schouwen zal en mijne oogen zien zullen en
niet een vreemde." Inderdaad, ware geloofs»
taal.
Dat is wat anders, dan hetgeen wt pas
vernamen over hen, die na hun dood
hun asoh laten verstrooien boven
de zee.
Indien n.l. nabestaanden dit wenschen, be»
staat de mogelijkheid, de asch van een in
het crematorium te Westerveld gecremeerd
stoffeKjk overschot, op een willekeurige
pUats aan de verstrooiing prijs te geven.
Veelal worden daarvoor de stille plaatsen
in duin of bosch of wel de kop van de
Zuiderpiet te IJmuiden gekozen.
Thans heeft het hoofdbestuur van de Ne»
deilandsche Vereeniging voor facultatieve
lijkverbranding de gelegenheid opengesteld
tot het verstrooien van de asch in zee door
middel van een vliegtuig van de K.L.M, of
door eer. der sleepbooten van het bureau
ijrmuUer te IJmuiden.
Deze voorstanders der crematie vormen
dus wel een tegenstelling met den zopeven
genoemden grooten lijder Job. Die dacht
anders over rijn stof, dan het te laten ver»
waaien.
Het sic transit gloria mundi is ook van
toepassing op het bij Egmond aan Zee ge»
strandde schip de „DrenteMet de „Kerk»
plein' samen vormen de beide schepen nog
altijd een attractie aan het kale strand.
Men is bezig om het zand rondom de
„Kerkiplein" weg te zuigen om zoodoende
het schip vlot te krijgen.
De „Drente" daarentegen zal worden ge»
sloopt. De slooper Frank RiijSdijk Jr. uit
Hendri»Ido»Ambacht is er Woensdag met
zijn personeel aan begonnen. Hij heeft de
zeesleeiper gekocht voor.... f 375.Maar
aan de Rijkswaterstaat heeft hij f 3000.
moeten offeren,, welke som hij .alleen dan
terug krijgt, wanneer binnen drie maanden
geen brokje ïjier van de „Drente" meer
aar. het strand ligt. En „kenners" vreezen
daar juist voor, want de kwaadste maan»
den voor den slooper ziijn op komst
Als straks de stormen geweldige ieeën
over het schip gooien, 2al er niet aan kun»
nen gewerkt worden. Er moeten 150 ton
kolen, 500 ton water en 150 ton machine»
riën en ketels uit het schip gehaald worden.
De romp, die 3 meter in het zand ligt,
hoopt men dat zooveel zal lichten, dat
het wrak meer naar den duinrand kan ver»
plaatst worden.
Bezioekers
worden tegen vergoeding op het schip toe»
gelaten, om b.v. de hut te zien waar de be»
manning in dèn bewusten stormnacht' zïjn
redding afwachtte en ook Waar de „kappie"
zat opgesloten door een dichtgeslagen deur.
De baten zïjn voor de kas der Zuid»Noord
Holl.Holl. Redding Mij.
VERSPREIDE BERICHTEN.
Verhooging van de schoenipirijizen
Naar uil Tilburg wordt medegedeeld ziijn
de leden van de federatie vaa Nederland»
sche schoenfabrikanten opgeroepen tot bij»
woning van een algemeene vergadering
waarin als voornaamste punt aan de orde
z!al komen een gedachtenwisseling over de
mogelijkheid om opnieuw tot een u n i f o r
me verhooging van de sdhoenprijitn
te komen.
Beperkten Melksteun van de haan.
De regeling van den beperkten Melksteun
die aanvankelijk op 1 Juli j.L zou ingaan,
doch daarna werd uitgesteld tot 1 Januari
a.s., is voorloopig van de baan. Minister
Deckers heeft besloten haar niet in te voe»
ren e» andere maatregelen te overwegen
om te komen tot beperking der melkpro»
ductie.
Aardaipipelwet 1935.
De inwerkingtreding der aardalppelwet»
1935 is bepaald op 1 Januari 1936. Het be^
sluit verbiedt den verbouw van aardappe^»
Ien, onder welke benaming ook bekend, ^3t^
hoorende tot de rassen Bravo, De Wet en
Kampioen.
Zoo vergaat alle wereldschoon.
LEEUWARDEtH-
Van het Oorlogsfront.
Van het Oorlogsterrein is er deze week
meer nieuws. Het is in Abessynië volle
maan, van welke gelegenheid de Italianen
speciaal gebruik maken, voor hun operaties.
De nachtelijke aanvallen der Abessyniërs,
schijnen zoo ernstig te zijn, dat om onnoodi»
ge verliezen te voorkomen, zij uiterst voor»
zichtig opereeren.
Op alle fronten trekken de Italianen voor»
uit. Tegenstand wordt slechts hier en daar
geboden.
In het Zuiden schijnt de toestand ernsti»
ger. De Abessyniërs trekken daar niet vrij*
willig terug, maar zijn op de vlucht gejaagd,
en worden achtervolgd. Het Italiaansche
legercorps is sterk gemotoriseerd, en heeft
in die 'landstreek daardoor een groote
voorsprong op de negers.
De stad Makalle
is gevallen. De naar de Italianen overgeloo*
pen Ras Koeksa, heeft weer in,trek geno»
men in zijn voormalige residentie. Zijn
paleis was beschadigd en geplunderd. Ook
in 1896 hebben de Italianen Makalle bezet.
Generaal de Bono heeft met de minister
van Propaganda, graaf Ciano officieel be»
zit van de stad genomen. Ras Koeksa en
zijn onderbevelhebbers, alsmede de geestelijk
beid, verwelkomden de -hooge autoriteiten.
Wat de Abessyniërs van plan zijn, valt
moeilijk uit te maken.
Soms krijgt men de indruk dat er een
behoorlijke legerleiding ontbreekt, of wel,
dat de Italianen sneller en verder oprukken,
dan werd verwacht. Een eigentlijke slag
heeft er na Adoea niet plaats gehad.
Schermutselingen waarbij 70 man gedood
worden, zijn toch niet van belang, in een
oorlog waar i^s millioen manschappen te*
genover elkander staan, hoe erg het sneu»
velen van die menschen op zich zelf ook is.
Steeds ontwijken de Abessyniërs, het slag
leveren, doch verliezen daardoor vooral
in het Noorden (Makalle) en in Ogaden
(Gorahai) belangrijke strategische punten.
Verwacht wordt, dat in de komende we*
ken, ernstiger botsingen zullen plaats vinden
De Italianen rukken snel op, om de
toevoer van wapenen van uit Britsch So*
maliland af te snijden. Wanneer de Abes»
syniërs de opmarsch niet stuiten, is deze
afsnijding nog slechts een kwestie van een
paar weken.
Ook is het mogelijk dat de Abessyniërs
de \^jand nog verder het binnenland laten
inrukken, in de meening dat bepaalde pun»
ten onneembaar zijn.
Dit zou weleens op
eein, vfergissing
kui.nen uitloopen, want zij kennen de uit»
werking der moderne wapenen niet. Deze
schijnt de paniek stemming aan het Zuidelijk
Front bewerkstelligd te hebben. Twee bon*
derd vliegmachines hebben eenige duizenden
bommen op den vijand geworpen, en de
gelederen gedund, alvorens de Abessyniërs
een Italiaansch soldaat zagen. Het is in
dezen oorlog afwachten, en de bewegingen
volgen, welke momenteel sterk in het voor»
deel van Italië zyn.
De negus
zou 14 November, dus gisteren naar het
front vertrokken zijn. Bevestiging hiervan
is nog niet ontvangen.
Grasmaisj Afewerk
een zeer bekwaam officier aan het Zuidelijk
front is gedood, tijdens een luchtbombarde»
ment op Daggabur.
een Italiaansch officier is bij een gevecht
rondom Mahalle gesneuveld. Hij verzocht
nog levend zïjn kolonel te berichten, dat
hij met Mussolini's naam op de lippen ge»
storven is. Volgens de berichten riep hij
stervende: „Leve Italië, leve de Koning,
leve Mussolini.
„Arme man om zoo de eeuwigheid
„in te gaan."
In Italië
wordt het steeds verder oprukken der legers
met groot enthousiasme vernomen. Groote
betoogingen hebben plaats, vlaggen worden
uitgestoken enz. Als het nog maar niet te
vroeg gejuichd is.
De Sanctie
maatregelen treden Maandag 18 November
a.s. in werking. Italië heeft aan alle Staten,
die aan de sancties meedoen, een protest»
nota doen toekomen.
Morgen Zaterdag vergadert de groote
Fascistische Raad, om verschilleijde maatre»
gelen te bekrachtigen. Reeds nu worden al
tal van maatregelen getroffen, om het ver»
bruik van die grondstoffen, waaraan gebrek
dreigt te ontstaan, te vervangen of hierop
sterk te bezuinigen. Italië is vast besloten, de
aaneengesloten Staten ernstig het hoofd te
bieden. i
El£ November
is de Wapenstilstand herdacht.
Elf November 1918 was de dag, waarop
de groote Wereldoorlog van 1914—1918
een einde nam, en de soldaten het vooruit»
zicht hadden, weer naar hun haardsteden
te mogeri terugkeeren.
De verschrikkingen van een oorlog ston»
den een ieder levendig voor oogen, en een
roep van
«Nooit meer Oorlog"
werd gehoord in alle landen. Een in den
oorlog gesneuvelde, doch een onbekend ge»
bleven soldaat, zou de volkeren steeds her*
inneren aan de gruwelen van een oorlog.
Frankrijk nam het initiatief en maakte
een prachtig; graf bij de Are de Triomphe.
Engeland, Amerika, Duitschland, België,
Italië en Portugal v olgden het voorbeeld.
Op elf ïslovember staat in dé genoemde
landen het zakenleven
twee minuten
stil uit eerbied voor de in den wereldoor*
log gevallen soldaten, en worden op be*
paalde plaatsen redevoeringen of kerkdiens*
ten geïouden.
Elf November 1935, temidden van een
oorlog en oorlogsrumoer, is ook het feit
van den wapenstilstand herdacht.
Eer. andere herdenking was de
HifleU'piutsdh
van 1923. Hitler's beweging nam toe, en
hoewel de aangeslotenen wisten wat hun te
wachten stond, zij versaagden niet.
Acht November 1923 nam Hitler het ht'^
sluit tot een revolutie ,welkë op 9 Novem*
ber aan 16 menschen het leven kostte, en
gesmoord werd. Toch "was de zaak niet
verloren, want daardoor juist Werden de
gemoederen wakker.
Te München nu, zijn in dienzelfden
nacht de kisten der gesneuvelden, bijgezet
in de Feldhernnhalle. De stad was geheel in
zijn firma's die wel en die niet
adverteeren„ Hebben de niet=advers
teerders wel eens gelet op den gang
van zaken hunneir concuwseinten die
wèl geregeld adverteeren? En, stemt
hen dit niet tot nadenken?
Vraagt inlichtingen bij
onze Administratie.
het duister gehuld. De kisten stonden op
affuiten van kanonnen, getrokken door zes
paarden. Kameraden welke de revolutie
hadden medegemaakt, begeleidden den troep.
Hitlei heeft vergezeld van verschillende
autoriteiten een défilé gehouden langs de
kisten en een laatst saluut toegebracht. Hij
hield bij die gelegenheid een korte toespraak.
Moeite in de Koloniën.
Gelijk te voorzien was, krijigt Engeland
hier en daar moeite in zijn koloniën.
Begunstigt door de politieke situatie, acht
men de tijd rijp, om aan zijn revolutionaire
denkbeelden uiting te geven.
Te Cairo is het reeds tot onlusten ge*
komen, 47 agenten en 50 burgers zijn hier*
bij verwond.
Nahas Pasja, heeft voor 30.000 betoogers
van de Wafd»Partij een felle rede gehouden
tegen Engeland. De betoogers gingen uiteen
onder het geroep: „Weg met Eng,ela,ii|d" en
„Leve de Revolutie."
Met bezorgdheid wordt hierop neergezien,
want het broeit overal.
Het Oosten voor den Oosterling en de
Arabische wereld voor de Arabische volken
is een leus, die door godsdienstige gevoe*
lens gesteund, steeds luider weerklinkt. Niet
voor niets heeft Engeland in de Middel»
landschi Zee zulk een sterke bewapening.
Griekeioland.
De koning van Griekenland is op weg
naar zijn land. Zeer waarschijnhjk zal hij
a.s. Donderdag te Athene zijn intrede doen.
Te Brindisi ligt een Kruiser gereed, welke
Zijne Majesteit naar de hoofdstad zal bren»
gen. Het is te hopen dat de nieuwe regee*
ringsvorm het land verlossen zal van de
eindelooze revoluties.
VARIA.
Te Rapid City is Maandag weder een
ballon voor den Stratosfeervlucht opgestegen.
De ballon Explorer II, bereikte een
hoogte van
22612 Mieter
De lucht beneden de ballon leek een groote
witte vlakte met blauwen weerschijn. De
lucht boven de ballon was zwart.
Op 370 K.M. ten Oosten van Rapid City
is de ballon weer veilig geland. Dit is het
hoogste record dat tot nu toe bereikt is.
Geheime Amerikaan^sche manoeu^
vres op groote) schaal.
NEW YORK. 13 Nov. (Reuter.) Uit
San Pedro in Calitomië woi/dt gemeld,
dat heden 100 oorlogschepen met 400 vlieg»
tuigen zijn vertrokken voor groote ma*
noeuvres.
Het doel van de oefening wordt streng
geheim gehouden.
IWEE VhPHALEN UIT DEN TIJD DER
LOLLARDEN.
MARGA.
Een Heldin des geloofs «n der liefde.
11.
Na afloop daarvan, sloeg Marga haar
mantel om en daalde, gevolgd door Alice,
de steenen trappen van het huis af, om
de omgeving eens te verkennen. Een van
lord Marnell's bedienden volgde haar op
eenigen afstand met een degen in de hand,
om zijn meesteres bij een mogelijken aanval
te hulp te kunnen komen. Lord Marnell's
huis was aangenaam gelegen in de Fleet»
straat, midden in Londen, en toch op slech)ts
geringen af.stand van groene weiden, waar»
door de toen nog kristalheldere Theems
slingerde. Een enkele brug slechts voerde
over den stroom, wejks oever van het
eene einde tot het andere met huizen
bebouwd was, en waaronder een soort
van tunnel tot passage voor wagens diende.
Niet ver vandaar, naar rechts, verhief zich
•de schoone Westminster*abdy, een bouw»
werk der oude Saksische koningen, terwijl
naar links de muren en torentjes van den
White Tower, de winterresidentie des ko*
nings, in den zonneschijn glinsterden.
Marga zag niets van deze schoone pro»
dukten der bouwkxmst, haar oog werd ge*
boeid "door de vele kleinigheden op straat.
De meeste straten waren zoo nauw, dat er
slechts één wagen doorheen rijden kon,
terwijl in slechts weinige voor twee naast
elkander ruimte was. Trottoirs Waren er
toen niet en het plaveisel bestond (uit
enorm groote, ongelijke en onregelmatig
aan elkaar gevoegde steenen. Van tijd tot
tijd ontmoette haar een dame in een draag»
koets, door knechten gedragen, of een
ridder door gewapende dienaren gevolgd.
Marga vond er eenig genoegen in, in
de groote stad rond te wandelen en met
eigen oogen te Zien ,wat men haar er van
verteld had. Dit was de beste dag, sedert
haar huwelijk, geloofde zlij.
Lord Marnell echter fronste het voor»
hoofd, toen hij' hoorde, welk een wandeling
zijn gemaEn gemaakt had. „Het past niet
voor een Lady," sprak hij, „om te voet door
de stad te gaan. Gij hadt uw draagkoets
moeten gebruiken en een aantal gewapende
edelknapen, als uw gevolg, mede moeten
nemen.''
„Mijn Lord," antwoordde Marga, „maar
uit een draagkoets zou ik lang niet zooveel
gezien hebben."
Hoewel Lord Marnell niet kon nalaten
te glimlachen, zeide hij': „Nu uw nieuws»
gierigheid bevredigd is, gelieve mijn ge*
malin voortaan niet te vergeten, dat zij niet
meer Marga Lovell, maar Lady Marnell
van Lymington is en dat ze zich dienover*
eenkomstig beeft te gedragen."
Eenige dagen na Marga's intocht als jonge
vrouw in haar nieuwe tehuis, verscheen de
priores van Kennington, Lord Marnell's
zuster, in een draagkoets, om haar jeug»
dige schoonzuster te begroeten. Marga was
niet weinig verwonderd haar zoo geheel
anders te vinden, als het ideaal, dat zij
Zich van een non gemaakt had. De priores
droeg wel haar ordekleed, maar inplaats
dat dit van een eenvoudige wollen stof
was vervaardigd, was het van Zwart fluweel.
De witte muts, welke haar gezicht nauw
omsloot, was met fijne kant versierd en
haar witte, geparfumeerde, bijna tot aan de
ellebogen reikende handschoenen, van
Spaansch leder, waren met gekleurde zijde
bestikt. Aan haar vingers droeg zij verschil*
lende schitterende ringen en aan haar rijk
met kostbare steenen bezetten gordel hin*
gen een met goud gestikte tasch, een zegel
met wapen en een rozenkrans. Welks kra*
Ien ametisten waren, benevens een Crucifix
van marmer en goud. De oorzaak van die
weelde was, dat, in die dagen van triomf
der kerk van Rome, ver van het ootmoe*
dige, teruggetrokken leven te leiden, waar»
toe Aj zich verbonden had; zij zich zonder
eenige gewetenswroeging Mji feestelijke ge*
legenheden in het openbaar vertoonde.
De priores verstond de kunst, om door
een voorname houding, indruk te maken en
om op den hoogmoedigsten tooin de nede»
rigste dingen te zéggen. Wanneer haar edele,
ver boven haar staande zuster zich verne»
deren wilde, haar in haar armelijke bezit»
ting van Kennington te bezoeken, zoo zou
dit haar een hooge eer zïjn, waarop Marga
haar een eenvoudig antwoord gaf. Zonder
echter den wensch uit te spreken, in nadere
betrekking te komen met haar schoonzuster.
Ook "aan het hof moest Marga verscMj*
nen. Haar gemaal stelde haar aan den ko»
ning en aan iijn tante, de Hertogin van
Glocester, voor, aan wie sedert den dood
der koningin, de eerste rang toekwam. De
koning ontving de schuchtere jonge vrouw
met vorstelijke minzaamheid. De hertogin
richtte ,nadat rij Marga van het hoofd tot
de voeten gemonsterd had, eveneens het
woord tot haar. Zij liet haar gevoelen, dat
zijl ongetwijfeld uit het Noorden gekomen
was en dat Zij haar dus voor tamelijk on»
beschaafd hield. De hofdames beschouwden
Marga eveneens met oaderzoekenden blik
en haar woorden toonden meer nieuwls*
gierigheid dan welwi'lendheid, z'oodat Marga
zich weinig door dat bezoek bevredigd ge»
voelde-
Ir. den winter van het jaar 1396 huwde
de koning met de Fransche prinses Isabella,
een kind, acht jaren oud. Marga zag vanuit
haar venster den intocht van de jonge ko*
ningin in de hoofdstad. Reeds overladen met
juweelen, die zij' uit Frankrijk meegebracht
had, werd haar bdj' elke halte nog een me"
nigte kleinoodieën overhandigd. Alice ver*
klaarde met verbaasde blikken, dat men met
de diamanten van koningin Isabella zeker
een koning zou kunnen loskoopen.
„Zou mijii meesteres ook niet gaarne
zulke sieraden willen dragen?" voegde zijl er
vragend aan toe.
Marga schudde het hoofd. „Het eenigste
sieraad, dat %vaarde heeft, Alice," antwoord*
de Zij', „is het sieraad des harten: liefde,
ootmoed, zachtmoedigheid en geduld, en
mocht :'.k kiezen van de schatten dezer
wereld, ik zou iets anders begeeren dan
goud en diamanten."
Tegen het einde van dezen winter echter
werd Marga een kleinood aan het hart
gelegd, grooter dan alle heerlijkheden der
koningin, een kleinood uit den hemel ge»
zonden, een teeder kindje met blonde lok»
ken, dat de ziel der jonge moeder met
bcht en vreugde vervulde. Voor dit klei»
nood verbleekten de onechte diamanten van
de voorname levens der groote stad.
De Ueftallige lady Marnell verscheen al»
leen nog een enkele maal aan het hof om
Isabeüe van Frankrijk te huldigen. Meer
dan ooit den glans der voorname wereld
moede, leefde zij' voortaan in stille terug*
getrokkenheid, geheel voor haar kindje en
voor het boek, dat haar steeds dierbaarder
werd.
(Wordt vervolgd)
