CI1DWECKUADÖpGED.GR0nD5IAG vöördt ZUID-HOaiïiZECUWSCHE EHAnDEM
Belangrijk Bericht
„EILANDEN-NIEUWS"
„ONZE EILANDEN
i
EERSTE BLAD
STICHTELIJKE
OVERDENKING
8e Jaarfjang
ZATERDAG 2 NOVEMBER 1955
No 685
N.V. Uitgeversmaatschappij .Eilanden-nieuws
Uit het Kiikvenster^
MET MEDEWERKING VAN VOORAANSTAANDE HgRVORMDE EN GEREFORMEERDE PERSONEN
In verband met een reorganisatie op de drukkerij,
waar het blad
wordt gedrukt, is de N.V. Uitgeversmaafschappg ,Onze
Eilanden* genoodzaakt, de uitgifte van haar Blad met
ingang van heden 1 November 1935 te staken.
Het blad, alsmede de geheele administratie is door onze
vennootschap overgenomen.
De abonné's van ,Onze Eilanden" zullen dus in het ver
volg onze courant
Dinsdag en Vr^dag ontvangen.
Wij zullen ons zooveel mogelijk blijven beijveren, onze
lezers zoo vlug doenlijk het Flakkeesch gebeuren mede te
deelen, opdat zij steeds zoo volledig mogelijk met het
nieuws uit hun gewest op de hoogte zijn.
Beleefd Aanbevelend,
N.V. .EILANDEN-NIEUWS"
De Directie.
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
oprechte wederliefde.
Wie dezen psalm heeft gemaakt
en op welk gedeelte der heilige
historie wordt gedoeld, is niet met
zekerheid te zeggen. Sommigen
denken aan David; anderen mee-
nen dat deze psalm wijst op de
wederkeering van 't bondsvolk uit
Babel. Wel weten wij, dat 'teen
der lievclingspsalmen is van Gods
volk uit alle tijden en van alle ge
slachten. En nog heden ten dage
bedient zich de Heilige Geest van
dezen psalm en zal 't blijven doen,
tot aan den jongsten dag, om daar
mee Zfln beducht erfdeel te ver
kwikken, te vertroosten en te ver
lossen.
.Ik heb lief, zoo begint de dich
ter. Het wil hier zeggen een kin
derlijke liefde tot God, iets van de
volmaakte liefde, die de slaafsche
vrees verdrijft. Natuurlijke liefde
kent de wereld ook wel. ja zelfs 't
redelooze dier toont liefde tot zijne
jongen soms op zulk een wijze dat
't wel eens den mensch beschaamt.
Maar liefde tot Godwie heeft
dit van nature? Niemand. Met al
cnzen godsdienst kunnen wc de
zelve niet bekomen. De groote
apostel Paulus teekent den mensch
ten voeten uit ia dat ontzettende
woordhatelijk en elkander haten
de." De hoofdsom der wet IsGod
lief hebben boven alles, en onzen
naaste als ons zelf. Daar is de
mensch in heel zqn wezen tegen.
Zal er dus van liefde tot God
sprake zijn, dan dient de Heilige
Geest die liefde in onze harten uit
te storten. En dat niet alleen bg
den aanvang maar ook bij den
voortgang. Er is echter een liefde
in dien zin, welke men niet durft
uit te spreken, omdat men vreest,
dat het geen ware liefde is, omdat
men zooveel in zich ziet, ervaart,
dat deze liefde veitroebelt. En toch.
wie onbewust iets van die liefde
heeft, toont het in de vruchten der
liefde; liefdesuitgangen des harten
in de eenzaamheid tot God, tot
Zijn Woord, tot Zijn dag, tot't huis
des gebeds, en tot Zijn volk. Er
heeft in beginsel een scheiding
plaats van alles wat de Heere ver
biedt.
Bovendien gaat de trekkende
liefde Gods door, om den begena
digde van alles af te brengen, waar
in geen ware rust en vrede (e vin
den zijn. Want het is des Heerea
welbehagen Zijn kind te trekken
tot ZQn genadetroon. De dichter
spreekt hier van proefondervinde
lijke uitreddingen, waardoor z|jn
wederliefde groot is. Ik heb lief,
want de Heere hoort mijne stem,
mijne smeekingen.
.Mijne stem*. Hoe liefdevol toont
de Heere zich. Niet mijn mooi ge
bed, doch mijne stem. Het is hier
de weerklank van het .toon mij
uwe gedaante, en laat mij uwe stem
hooren*. De dichter kende zich
als een die den Heere uit zijn ge
prangd gemoed nariep, luidkeels
Zijne verzuchtingen, zijn kermen
deed hooren. Hij was zulk een, die
geholpen moest worden, hij kon
den Heere niet langer missen.
.Mifne smcekingen".
De arme komt met smeekingen.
Hier is een ontbloote bidder aan
't woord. Hg verkeert in droefheid,
in nood. En of dat nu betrekking
heeft alleen op het geestelijke of
op 't geestelijke en natuurlgke bei
de, is om 't even. Want die door
den Heiligen Geest verlegen ge.
maakt is om God, kan Hem in
beide niet missen. Die verstaat het
.ken Hem in al uwe wegen". Bo
vendien staat hier 't woord .smee
kingen' in 't meervoud. D.w.z. dat
het bg één keer smeekens niet
bleef. De dichter wist van aanhou
den. Niet uit eigen kracht. O, neen.
Elk kind des Hecren weet het bg
ervaring, dat men 't smeeken aan
des Heeren genadetroon in eigen
kracht spoedig opgeeft. Dan is er
geen zwaarder werk dan herhaald
liddcn. Wel treffen we in onze
(lagen ook nog genoeg menschen
aan die in 't openbaar heele lange
gebeden kunnen doen, tcrwgi het
in de vruchten genoegzaam bUikt
hjoc treurig het met 't geesteHjk le
ven gesteld is.
Als 't ons gaat zooals de dichter,
dan zoeken wg de eenzaamheid op
wg sluiten onze deur, we werpen
onze smeekingen voor Hem neder.
En ziet, we houders dan aan, om
dat Hg ons doet aanhouden, om
dat Hg onzen nood blgff heiligen,
omdat IH^j in onze gebeden ons
steeds blyff trekken tot Hem. Dan
zucht de Heilige Geest in ons mtt
onuitsprekelgke vet ïuchtingen. Za
lig wie 't door genade verstaat.
Want schoon schgabaar vergeefs
roepende, zal men ervaren dat de
Heere Zgn eigen werk kroont, Zyn
geschonken gebed verhoort. Niet
op onzen, maar op Zgn tgd. En
zgn tgd is dan wanneer wg uitge
zucht, uitgebeden, uitgeput geraken.
Met geen ander deel, dan dat de
Heere in 't verhoor en verheerUjkt
worde.
Het volgende zef t het ons. Want
Hg neigt Zgn oor ;ot my. We heb
hen hier beeldspraak. Het is dat
van een kranke, die zoo uitgeput
is, dat hg op gewone wgze niet
meer is te verstaan. Derhalve buigt
zich de geneesheer, of een ande
re helper zoo laag tot den kranke,
dat het oor den mand raakt om
de zwakke stem Hef devol f e beluis
teren en de smeekingen op te van
gen, om aan den wensch van den
kranke te voldoen. Dit liefdevolle
werk schrijft de dichter Zgnen God,
Zgn Ontfermer tod En hoe kan
dat nu? Lagen er redenen in den
dichter? Ligt daairtoe reden in
eenig schepsel Immers neen. Denk
daarom eens aan den Heere Jezus.
Ga Hem in Zgn borgtochteHjke
gangen na in dezen Getshemane.
Daar vinden we Hém uitgeput we
gens de angsten der hel en des
doods. Daar viel K^n zweet, zgnde
droppelen bloeds op de aarde.
Daar kroop Hg als een worm over
den grond. Daar hoort gg Zgne
smeekingen (meervoud),Mgn Va
der indien 'tmogehjk is, laat dezen
drinkbeker van Mg voorbggaan,
doch niet Mgn wil, maar de Uwe
geschiede". Daar neigde Zgn Va
der het oor tot Zgn Heilig Kind
dat hier in doodsangsten Verkeer
de. Daar is Hg verhoord geworden
uit de vreeze. Een engel van den
Vader gezonden versterkte Hem.
Hier heeft de dierbare Christus
verdiend, dat God 'foor neigt tot
een zondig schepsel, dat met smee
kingen tot Hem komt. Een uitge
teerde bidder geholpen, verhoord.
De dichter zegt: .Want Hg neigt
zgn oor tot mg.' In dat woordje
mg drukt de dichter zgn verwon
dering uit. Tot mg. Wie had dat
kunnen denken, dat de Heere, de
Schepper van hemel en aarde, zoo
nederbuigend goed zich wilde too-
nen, om zulk een zondig, nietig
menschenkind genade tebewgzen?
Volk des Heere" .-^^ TLJ^f.^
gfi zgt het «ïffezen immer met den
|c>^^<^aaén dichter eens. Als de Hee
re Zich neigt, als Hg afdaalt om uw
bange ziel te troosten, te verlossen
dan wordt het langdurige smee
ken, tn 't herhaalde smeeken ver
geten, maar gg eindigtin 't wonder
Gods. En alsgg dan ingeleid wordt,
dat Uw Borg, uw zondevernieler
dien diepen weg heeft willen be
wandelen, om u uit de diepten van
ellenden te verlossen, en dat de
Eeuwig gezegende Vader van on
zen Heere Jezus Christus Zgn Zoon
tot in die diepte overgaf, om door
recht Zgn Vaderlgk oor te neigen
tot U dan is 't ook bg U immers
,En dat aan mg" Dat is dan nim
mer ten volle te begdjpen- Er bUjft
dan niets over dan in aanbidding
voor Hem neer te mallen. En ook
dat is nog een genadegift van Hem.
Anders kon men 't niet. ZoobUjkt
uit elke uitredding, dat alles is uit
Hem, door Hem en tot Hem. Maar
dan wil de verloste zgn leven uit
dankbaarheid Hem wgden. Die zal
ik Hem in mgne dagen aanroepen
Of dat nu ook gebieurd is, of hij
zgn krachten niet oVerschat heeft i
Ach, de ervaring dier Bgbelheiligen
en die van al 't voilk des Heeren
zeggen .t ons, .tot hinken en tot
zinken ieder oogenblik gereed*.
Maar op dat oogenblik dat de
dichter in de ruimte was, was er
een volkomen overgave aan Hem.
Oprecht gemeend. Vol van liefde
Gods, ook vol van wederliefde. In
mgne dagen aanroepen. Tot niets
anders zich mttt wenden dan tot
Hem. Niemand anders meer eeren
dan Hem. Op geen ander meer
leunen en steunen dan alleen op
Hem. En nu bg elke nieuwe ge
meenschap met Hem, doordat Hg
zich neigt tot ons wordt deze op
rechte keus vernieuwd, totdat de
volmaking daar is, om Hem eeuwig
te aanbidden en te prgzen.
Onherborenedie dit leest, Iaat dit
u niet ledig laten. Doe uwe stem
ook hooren; doe het gedurig; be-
igd uw vervreemding van hiem;
doe het zoolang tot Hg Zgn oor
tot u neigt, totdat Hg uwe ziel
overbrengt tot Hem. O, daarin al
leen ligt uw gel«k voor tgd en
eeuwigheid, Volk des Heeren, laat
hef niet bg een enkele smeeking.
Bid om den Heiligen Geest opdat
Hg in u bidde, smeeke «totdat de
Vader in Christus Zgn oor tot u
neige, u overneme, u voor Zgn re
kening nemeen Hg u geve, sie
raad voor asch, vreugdeolie voor
treurigheid en een gewaad des lofs
voor een benauwden geest.
Ds. G.
Voornaamste inhoud
Advertentie-ptijs 20 cent per regel. Reclames 40 et.; Dienst-
aanvragen en -aanbiedingen van 1—6 regieis 80 et Boek-aan-
kondiging 10 cent per regel Contracten belangrijk lager
uitgave'VAN
Gevestigd te Middelbamis - Prins Hendrikstr. 122 G. Giro 167930 Postbox 8 Tel. 17
Abonnements priji 85 cent per 3 maanden bij vooruitbetaling.
Verschijnt iederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Buitenland 8 gulden per jaar
99
Ik heb lief; want de Heere hoort
mijne stem, mijne smeeldngen. Want
Hij neigt Zijn oior tot mij; dies zal ik
Hem in mijnQ dagen aanroepen.
(Ps. 116 1, 2.)
„ONZE EILANDEN."
Zooals de lezers aan den kop van ons
blad hebhen kunnen lezen,'is de N.V. Uit*
geversmaatschaippij „Onze Eilandem'' genood*
zaakt, de uitgifte van haar Mad per 1 'No*
vember 1935 te staken.
Per dien datum zou de courant dan juist
haar achttiende jaargang zijn ingetreden.
Een reorganisatie ter drukkerij is de oor*
zaak dat zïj in deze moeilïjke tij'dsomstandig*
heden den strijd moet opgeven.
„Onie Ei'anden" vertegenwoordigde geen
bepaalde partij, het was gewijd aan Handel,
Landbouw en Industrie. Haar inhoud was
steeds zJakelijk of gematigd vrijzinnig, een
geestesgesteldheid die vooral op het plat*
teland nogal aanliang vindt.
,Dit is de oorzaak, waarom dit blad zei*
den of ooit in onze ciourant genoemd w6rd,
optreden de inhoud geen reden gaf tot baj*
zondere bbstrijding.
Wat de collegialiteit betreft, kunnen wij
niet anders ztggen, als dat deze op een
hoog peil stond. Steeds waar de wedera^jjd*
sChe belangen dit meebrachten, was de re*
dartie bereid haar volle medewerking te
verkenen.
Wlij kunnen dan ook niet anders, hetgeen
XmeTe'"aan" dToirertil de"r N.V. Flak*
keesche Boek* en Handelsdrukkerij
onzen oprechten dank
voor die medewerking betuigen.
N.V. EILANDEN*NIEUWS
De Directie.
Blik in het verleden. De Kerkvader
Augustinus e,n zijn moeder. De oude
slavin. Het laatste gesprek. Ni«(t
de. mensch, maar de gaven Gods in
hem, moeien verheerlijkt worden.
In dagen van voorspoed wordt het
verleden wel eens te veel vergeten. De
overleggingen en begeerten strekken zich
dan bij ons maar al te zeer uit tot die
aangename toekomst, die ons nog schijnt te
wenken. Komen er groote of langdurige
tegenslagen, dan gaan de gedachten naar
dat verleden terug; naar hen, die pok groote
zorgen gekend hebben en wij beginnen
er eenig belang in te stellen hoe zij die
tijden van druk zijn doorgegaan, hoe zij
er uit kwamen en wat middel ter verkiie*
ring dat voorgeslacht heeft ten dienste ge*
staan. Heilzame mijmering, als wij de ge*
schiedenis, bet verleden aan het oog laten
voorbijgaan. Indien het Nederlatidsche volk
zijn geschiedenis beter verstond, zou het
voor vele misgrepen in deze eeuw zijn
bewaard gebleven. Een stem uit het ver*
leden kan wondere bekoring voor ons heb*
ben, te meer als die klanken uit de oudheid
een zoete harmonie openbaren met de ware
Wijsheid, in het boek der boeken den
menschen geopenblaard.
Zulk een kostelijk getuigen nu is ook
door 's Heeren Voorzienigheid voor ons
bewaard gebleven in het werk van den
Kerkvader Augustinus. Het is een der wei*
nige boeken, die betrouwbaar zijn, die ons
uit den eersten tijd der christelijke kerk
zijn bewaard gebleven. De groote geleerde
Augustinus werd geboren in het jaar 354,
in een stadje in het Noorden van Afrika.
Nadat hij allerlei wetenschap had nage*
vorscht en zelf leeraar in de welsprekend*
beid geworden was, behaagde het Gode
de vele gebeden van zijne moeder Monnica
te verhooren en bracht God Augustinus tot
waarachtige bekcering. Hij schrijft dan later
een boek: Belijdenissen geheeten, waarin
hij voor ons aller oor, aan den Heere zijn
smart en vreugde belijdt, kortom, waarin
hij heel zijn leven en de diepste roerselen
zijns harten opeji en bloot legt. Het sterven
zijner moeder, met wie hij door eenzelfde
dierbaar geloof vereenigd was, vervult hem
met menigten van overleggingen, die hij in
zijne Belijdenissen invlecht. Menige blad*
zijde van zijn boek doet ons blikken in de
eerste christen gemeente, en maakt ons mei
zeden en gewoonten uit die dagen bekend.
Zelfs over de opvoeding van deze Monnica*
licht Augustinus ons in en daarop meen ik
ditmaal- te mogen wijzen. Augustinus ver*
haalt ons, dat in het ouderlijk huis van
Monnica een oiifle slavin was, die toezicht
op de dochters hield. Deze slavin nu belette
Mcnnica, dat zij buiten de maaltijden zelfs
water dronk, omdat zij vreesde dat, als de
dochters getrouwd zouden zijn en zij wijn*
kelders tot haar beschikking zouden he'W*
ben, zij óók dan haar dorst niet zou,deM
weten te beteugelen en onmatig zouden
zijn. De wijsheid van deze slavin kan ons
ook in deze 20e eeuw nog ^en voorbeeld
zijn, nu de jeugd maar al te zeer aan
eigen begeerlijkheden wordt overgelaten. En
toch, Augustinus wijst er op, hoe het afla*
ten van de zonde nooit in eigen kracht
kan geschieden. Want was er gevolgd? Als
later aan Monnica werd opgedragen wijn
uit de vaten te tappen, dronk zij eiken
dag één teugje. Allengskens dronk zij meer
Zij kon dit wijn drinken niet laten. Hoe
kwam zij nu van dit euvel af? Door wijze
woorden van een oude slavin?
Neen. De Heere nam een scherp mes
om dit bederf uit te snijden. Een jongere
slavin, die van dit wijndrinken wist, en
eens met Monnica twist kreeg, wierp haar
den scheldnaam „wijnzuipster" voor de voe*
ten. Door dat eene woord behaagde het God
Monnica te doen zien welke afgrond van
verleiding haar bedreigde en zij was als
met een slag van deze zwakheid bevrijd.
Augustinus prijst hierin de wijsheid Gods,
die door de dwaasheid aan den twist gene*
zing brengt.
Het behoeft geen verwondering te baren
hoezeer deze zoon aan deze moeder ver*
bonden was. Enkele dagen voor haren dood,
zoo verhaalt Augustinus, stond hij rast haar
voor een vensttr, sprekende over de din*
gen, die geen oog gezien en geen oor ge*
hoord heeft. Beider ziel smachtte naar de
wateren des Levens. In klimti^«".Jv-" ncmei,
rin^-iMaV^-^^aUr Uod de heiligen wijdt met
het voedsel der waarheid. Zij genieten ©en
eeuwig zijnden God. Hunne zielen speuren
een zalige vreugde ïn God. Augustinus
herinnert zich gezegd te Tiebben: „als 'het
eeuwige leven zoo is, als dit oogenblik,
waarnaar wij hijgden, geweest is, zou het
dan niet zijn: „Ga in, in de vreugde Uws
Heeren?" En wanneer zal dat zijn?" Mon*
nica antwoordde: Niets in dit leven bekoort
mij nog. Waarom ik nog hier moet zijn,
weet ik niet. Ik heb begeerd U als chris*
ten te zien, meer dan dit heefit God mij
UIT HET KIJK VENSTER: De Kerkvadep,
Augustinus.
Neotcalvinistische literatuur over FlakkeelII
Overname van het Blad „Onze Eilanden,"
Gemeenteraadsverslag Den Bommel, Stad aan
't Haringvliet, Melissant, Oude Tonge en
Nieuw<( Tonge.
Gemecinteraadsverslagien uit Zeeland.
Overname Gasfabriek voor Oostflafckee.
BINNENLAND: Beslaglegging op het Nat.
Soc Blad „Volk en Vaderland" wegens
smaadschrift.
Steun aar^ de Cichoreiteelt
1 Zeilschip gezonken op de Grevelingen,
V
