CI1Q.WEEKBLADopGED.GD0nD5LAG voSmSIZUID-HOLLiriZEElJWSCIIC EILAnOEn
F
L
De Algemeene Dienstplicht in
Duitschland ingevoerd.
7c jaargan,^
WOENSDAG 20 MAAUT 1935
Mo 620
N.V. Uitgeversmaatschappij «Eilanden-nieuws
a Het Communisme B
s in woord en daad B
MET MEDEWERKING VAN VOORAANSTAANDE HERVORMDE EN GEREFORMEERDE PERSONEN
Notaris Cosfermans
Voornaamste inhoud
□DDaDDaDaDaaaDDDDanDaaaDDDDa
a a
o a
a door a
g H. VAN DER JAGT B
n n
DoaaaDDaaDaaDDDDDDDaDDDDDaDD
d.J.
Advertentie-prQs 20 cent per regel. RecUmes 40 et; Dleatt-
aanvragen en -aanbiedingen van 1—6 regels 80 et.; Boek-aaa-
koadlglng 10 ceot per recel' Coatrartes beiaagrOk liger
UITGAVE VAN
Geve«tigd te MiddelhatBU - Prin» Hendrikstr. 122 C. Giro 167930 Poatboz 8 Tel. 17
Abonnements-prijs 85 cent per 3 maanden bi] vooruitbetaling i
Verscbljnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per weekl
Afzonderlijke nummers 5 cent. Buitenland 8 gulden per jaar 1
Em Waarschuwing.
Eenige malen is Nederland aangeduid in
betrekking tot de veiligheid van Engeland.
Het komt hierop neer, dat Engeland levens'
dige belangstelling heeft voor de lage landen
bij de zee wat de veiligheid aangaat tegen*
over luchtaanvallen.
Engeland, zoo heet het kan niet toelaten,
dat van daar uit aanvallen op zijn grond=i
gebied worden ondernomen.
Voor wat zijn veiligheid tegenover het
luchtwapen aangaat liggen zijn grenzen bij
den Rijn.
Ons dunkt woorden van veeli^ggende be«
teekenis.
De Volkenbond dan? Dwaas wie er op
vertrouwt.
Neen het is plicht van onze Regeering
te zorgen, dat onze verdedigingsmiddelen
zoo goed mogelijk zijn. Zoowel voor wat
het leger en de vloot en de luchtstrydkrach*
ten aangaat. Niet om een bewapeningswed*
stryd aan te gaan. met de groote mogendhe*
den. Dat is onmogelijk. Maar om te zorgen,
dat we niet aanstonds onder den voet wor«
den geloopen. Om te zorgen, dat onze weer*
macht een factor van beteekenis is. Zoo dat
niet het geval is en zoo men niet in staat is
om de neutraliteit te verdedigen, dan is er
alle kans, dat ons land het slagveld wordt
der volken. Met al zijn verschrikkingen daar*
aan verbonden. Om dat te voorkomen, rust
op onze Overheid den duren plicht om
te doen wat ze naar de mate onzer kracht
kan doen. Door te zorgen dat onze verde*
digingsmiddelen zoo goed mogelijk in orde
zijn. En zich niet in slaap te laten sussen
door allerlei pacifistische leuzen op een ijdel
vertrouwen op den Volkenbond. Want ook
de geschiedenis van den laatsten tijd levert
weer te meer bewijs op van de holle leuzen
van de ontwapenaars eenerzijds en van het
ydele en gevaarlijke van den Volkenbond
anderzijds. Dat daaroïn onze Regeering doe
wat in hare macht is opdat ons land niet
-*(?( het -sladiiyskl-dcr..volkeren worde.
Waar dient de Volkenbond dan toch voor?
Italië en Abessynië zijn beiden lid van
den Volkenbond.
Er komt oneenigheid tusschen beide Sta*
ten.
Wat is gemakkelijker om dit geschil te
laten beslissen dan door den Volkenbond?
Die is daar toch voor.
Ja, maar Italië is een der groote mogend*
heden en speciaal in den laatsten tijd is. er
tusschen Italië en andere groote mogendhe*
den een nauwere vriendschap ontstaan. En
nu loopt die nieuw versterkte vriendschap
gevaar door de kwestie voor den Volken*
bond te brengen. Het is van Fransche zijde
dat daarop gewezen werd in dezen zin dat
het te gevaarlijk moet worden geacht deze
kwestie voor den Volkenbond tê brengen.
En zoo gaat het voort.
Japan bezet en behoudt een deel van
China. De Volkenbond houdt zich koest.
Bolivië en Paraguay vechten maanden reeds.
De Volkenbond praat er wat over, maar
verder geen nieuws.
En nu weer dit geschil tusschen Italië
en Abessinië. Men is bang om het voor
den Volkenbond te brengen.
Is het dan wonder dat de vraag oprijst
„Waar dient de Volkenbond toch voor?
Om de volkeren in slaap te sussen? Om te
doen als of? Om velen aan een baantje
te helpen soms?
Het wordt meer en meer duidelijk dat de
Volkenbond een aanfluiting is. Hoe kan het
ook anders, daar Gods Woord en Wet er
niet geacht zijn. En zonder dat Woord
gaat het niet. Valt dit moderne Babel in
puin. Omdat wat niet steunt op 's Heeren
Woord geen dageraad zal hebben.
DIRKSLAND
Bij Koninklijk Besluit van 14 Maart j.l.
is tot Notaris te Dirksland benoemd, de
Weled. Gestr. Heer A. Costermans, welke
ruim zes jaren als candidaat aan het Notaris
kantoor van wijlen den Weled. Gestr.
Heer L. v. d. Sliiijs was verbonden, waar*
van vier maanden als waarnemend, sedert
diens verscheiden.
Notaris Costermans is 30 November 1892
(geboren te Deventer, studeerde daar ter
plaatse aan de Rijks H.B.S., later aan een*
zelfde school te Arnhem. Zijn verdere op*
leiding genoot hij op het ontvangers* en
registratie*kantoor te Zevenaar.
In 1917 candideerde de heer Costermans
en werd toen candidaat*notaris te Finster*
wolde (Gr.) ten kantore van Notaris Ko*
nings. Elf jaar lang is de heer Costermans
daar candidaat geweest, waarvan geruimen
tijd als waarnemend notaris.
In 1928 werd de thans benoemde, can*
didaat aan het Notaris*kantoor van der
Sluïjs te Dirksland.
Zeer besdheiden, maar niettemin welwil*
lend en voorkomend, mocht hij zich alras in
de sympathie van de uitgebreide clientèle
van wijlen notaris v. d. Sluijs verheugen.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat,
bij' het zoo plotselinge sterfgeval van no*
taris V. d. Sluijs, waardoor de vacature
openkwam, op de lijsten, die ter beïnvloe*
ding van zijn benoeming den minister wer*
den aangeboden, zoowel te Dirksland, Her*
kingen en Melissant, druk Werd geteekend.
Gelukkig is het Koninklijk Besluit ten
zïjnen gunsto uitgevallen en is de heer
Costermans zeer zeker tot genoegen van
de geheele turgerij van Dirksland en ve*
len daarbuiten, benoemd. Mede voor het
kantoorpersoneel is het prettig, dat er voor
hun geen verandering is ontstaan, maar zij
den heer Costermans, met wie ze reeds zoo
langen tijd samenwerkten, thans hun chef
kunnen noemen.
Hoewel de promo'.ie van Candidaats*loop*
baan tot Nofaiis vanzelf reden tot voldoe*
ning geeft, wordt die blijdschap eenigs*
zins getemperd, wanneer wordt terugge*'
dacht, hoe op het onverwachts notaris van
der Sluijs uit zijn drukke practijk werd
weggerukt en hoe na zoo'n korten tijd,
zijn vertrouwensman, candidaat Costermans,
als Notaris, in dezelfde zaak, het bewind
voert.
Notaris Costermans voelt zich echter on*
der de bevolking op het platteland zeer op
zijn plaats en wij twijfelen niet, of het
reeds gewonnen vertrouwen, zal, bij het
verdere zakendoen, zeer zeker worden ver*
sterkt en verstevigd.
Er komt een vrédesleger
van 480.000 man.
Een scheur in het verdrag
van Versailles.
Zaterdagmiddag zijn^de buitenlandsche
journalisten op het Departement van den
Duitschen Minister Goèbbels uitgenoodigd
om een opzienbare mededeeling in ontvangst
te nemen.
Rijkskanselier Hitler had zijn verblijf in
Beieren afgebroken en ^n gewichtige kabi*
netsraad bijeengeroepen, jvaarin de volgende
wet werd afgekondigd, ^bestaande uit drie
artikelen: - l
PARAGF-AAF 1
De dienst in de weermacht geschiedt
op den grondslag fvan den algemee*
nen dienstplicht.
PARAGkAAF 2
Het Duitsche vrédesleger, met inbegrip
van de daarin opgenomen politie, is
verdeeld in 12 legertorpsen en 36 di*
visies.
PARAGRAAF 3
De aanvullende wetsontwerpen ter re*
geling van den algemeenen dienstplicht
zullen zoo spoedig mogelijk worden in*
gediend door den ininister van rijks*
weer.
Proclamatie aan Het Duitsche Volk.
Ter toelichting las de Minister een oproep
voor, welke lange opgeschroefde rede, we
niet kunnen weergeven. Een opsomming
werd er in gegeven, hoe Duitschland zijn
ontwapenings*verplichtingen heeft vervuld en
wat aan oorlogsmateriaal werd vernietigd.
Hiertoe behoorden o.a. 59.897 stukken ge*
schut en vuurmonden, 130.558 machine*
geweren, 31.470 mijnenwerpers, 6.007.000
geweren en karabijnen, 38.750.000 pro*
jectielen, 16.550.000 handgranaten,
491.000.000 geweer* en revolverpatronen,
250.000 telefoontoestellen, 1702 vlammen*
werpers, 31 pantsertreinen, 59 tanks, 1240
veldkeukens, 8-230.350 balen uitrustings*
stukken voor soldaten, 7300 pistolen en
revolvers, 64.000 stalen helmen, 174.000
gasmaskers, 15.714 jachtvliegtuigen en
bommenwerpers, 27.757 vliegtuigmotoren,
26 linieschepen, 4 kustbooten, 4 pantser*
kruisers, 19 kleine kruisers 83 torpedo*
booten, 315 duikbooten.
Voorts bestond de plicht tot vernieling
van allerlei vaartuigen, middelen voor
den gasoorlog en ten deele ook voor de
verdediging tegen gasaanvallen, voort*
stuwings* en ontploffende middelen,
zoeklichten, vizierinrichtingen; meet*
werktuigen van allerlei aard, optische
werktuigen, paardetuig, smalspoormate*
riaal, velddrukkerijen, veldkeukens, werk*
plaatsen, houw* en steekwapens, stalen
heimen, transportmateriaal voor munitie,
normale en speciale machines voor de
oorlogsindustrie, tractiematerieel, teeke*
ningen, dienaangaande vliegtuig* en
luchtschiploodsen, enz.
Na deze nakoming van een verdrag, dat
in de geschiedenis zonder voorbeeld is, had
het Duitsche volk een recht de vervulling
van de aangegane verplichtingen ook van
den anderen kant te verwachten. Deze bleef
echter uit. De souvereine contractanten van
de gewezen overwinnende staten hebben
zichzelf eenzijdig van de verplichtingen van
het verdrag van Versailles ontslagen!
De pntwapeningsleuze wordt in het stuk
een parodie genoemd, nieuwe reusachtige
kanonnen, zijn gemaakt, brand* en gasbom*
men ontwikkeld, de wereld weerklonk sinds*
dien weer van oorlogsgeroep, alsof er nooit
een wereldoorlog was geweest, en een vers
drag van Versailles was gesloten.
De Duitsche regeering moet tot haar leed*
wezen zien, dat sinds maanden een steeds
grooter wordende wapening in de wereld
gaande is. Zij ziet in de schepping van een
sóvjet*leger van 101 divisies, d.w.z. 960.000
man vredessterkte een element, waaraan bij
de opstelling van het verdrag van Versailles
niet gedacht kon worden.
In het stuk passeeren verder de bewape*
ningen der verschillende landen de revue,
en wordt aan het slot gezegd, dat het Duit*
sche volk zich wapent, niet uit oorlogzuch*
tigheid, doch veeleer tot behoud van den
vrede en uitsluitend tot verdediging.
De Duitsche rijksregeering drukt daarbij
de stellige hoop uit, dat het aan het Duit*
sche volk, dat daarmee zijn eer herwonnen
heeft in onafhankelijke gelijkrechtigheid zal
vergund mogen zijn, zijn bijdrage te Ie*
veren tot het scheppen van vrede in de
wereld in een vrije en openlijke samenwer*
king met de andere naties en haar regee*
ringen.
In dézen geest heeft de regeeriiïg besloten
tot de wet op den dienstplicht, die hiermee
wordt afgekondigd.'
De Indruk die het bericht veroorzaakte.
Uit Berlijn:
Alle Bladen zijn met extra*edities versche*
nen. Geestdriftig en enthousiast heeft het
militairistische Duitschland de bekendma*
king ontvangen.
In het Sportpaleis werd des avonds een
betooging gehouden in verband met de
heldenherdenking van Zondag.
Toen Minister Goèbbels binnentrad, werd
hem een groote ovatie gebracht. Men hoorde
allerwegen kreten als:
„Wij hebben weer een leger."
„Wi|j zijn weer vrij en groot."
De geestdrift bereikte haar hoogtepunt
toen Goèbbels met duidelijke stem, die in de
in ademlooze stilte luisterende zaal tot in
uiterste hoeken te hooren was de procla*
matie van de rijksregeering voorlas.
Wat toen volgde noemt het D.N.B, „een*
voudig onbesclirijfelijk." Men joelde en
juichte, men weende en viel elkaar om den
hals maar al deze gemoedsuitingen dienden
slechts om den algemeenen jubel tot uit*
drukking te brengen dat Duitschlands eer
hersteld was en dat het weer een leger bezit
om zijn landskinderen te verdedigen.
Uit Londen:
18 Maart De vroegere Engelsche minister*
president en mede*onderteekenaar van het
verdrag van Versailles Lloyd George ver*
klaarde aan den Londenschen correspon*
dent van de Amerikaansche Heartspers naar
aanleiding van de invoering van den alge*
meenen dienstplicht in Duitschland het vol*
gende
„Wij mogen het hoofd niet verliezen. De
mede*onderteekenaars van het verdrag van
Versailles zijn moreel niet in staat die deelen
van het verdrag met geweld af te dwin*
gen, diezij zelf flagrant gebroken hebben.
Wat Engeland "betreft heeft de Britsche
regeering zeer zeker geen recht zich over
Duitschlands geste te beklagen.
„Wij staan thans van aangezicht tot aan*
gezicht tegenover de werkelijkheid. En wan*
neer wij eerlijk zijn in onzen wensch den
vrede te organiseeren en te consolideeren,
zullen wij de laatste gebeurtenissen met
inbegrip van het Witboek, Frankrijks be*
sluit zijn leger te versterken en ten slotte
Hitlers verklaring als een door de voor*
zienigheid gegeven gelegenheid beschouwen
om de geheele wirwar van zaken te ont«
knoopen."
De Algemeene Dienstplicht in Duitsdilanid
ingevoerd. Wat het buitenland er van
denkt.
Eerste artiket van een serie ove* ervarint
gen in Sovjet'Ruslimd, door H. v. d. Jagt.
Vervolg Raadsveislag Ooligenslplaiat.
KaadsveKslag Bruinisse.
Gemeenietaaid Nieu^nie Tonge.
In zeker soort bladen en op verschil*
lende vergaderingen wordt dikwijls uitjng
gegeven over het „land van belofte," Rus*
land.
Om onze lezers een overzicht te geven
van de werkelykheid, volgt hier een weer*
gave van mijn ondervindingen gedurende
de twee jaar dat ik daar werkzaam was.
Het geheel is niet opgesmukt of overdre*
ven, in mijn boek: „een Hollander in Sovjet
Rusland" komen verschillende origineele
stukken uit couranten voor, in deze reeks
worden zy slechts vertaald weergegeven.
Het geheel behelst een weergave van het
sociaal, zedelyk en geestelijk leven in een
groot deel, zoo niet van geheel Rusland.
Voor ik daar echter toe overga, geef ik de
leïer een beschrijving van: hoe ik in Rus*
land kwam,
Hoe ik in Rusland kwam.
De geheele wereld zucht, de geheele eco*
nomische toestand is ontwricht, overal wor*
den muren opgericht voor zelfprotecüe; over
al woedt het spook van werkloosheid.
Ook IJmuiden krijgt haar deel van dezen
toestand; IJmuiden, dat bijna uitsluitend be*
staat van de visscherij, is daardoor ook voor
het overgrootste deel aangewezen op uit*
voer. Telkens komen drukkender bepalingen,
overal in het buitenland wordt contingen*
teering vastgesteld, gevolg hiervan minder
afzet, en steeds worden meer schepen opge*
legd, steeds meer werkloozen.
Aan den kant hoort men niets als ge*
mopper en overal wordt uitgezien naar ver*
betering. Couranten worden volgeschreven
over te maken verbeteringen, commissies
worden aangesteld om den toestand te on*
derzoeken; echter alles zonder resultaat.
Het was Maart 1932; de bovenbeschreven
toestand werd met den dag erger, van de
200 schepen voeren er slechts 30, en ook
dit getal was nog te veel. Op een middag
wordt mij een courant gebracht, de D.Z.Z.
(Deutsche Zentral Zeitung) Duitsche copie
van de Prawda, waarin ik o.m. het volgende
lees: „De Moermanskust geeft goede per*
spectieven voor de voedselvoorziening; daar
wij echter nog niet beschikken over vol*
doende geschoold personeel, ligt het groot*
ste gedeeltü der schepen stil."
Met dit bericht in handen besprak ik
het geval met verschillende zeelieden, waar*
van verscheidene mij vroegen voor hen te
schrijven; de ééne als schipper, de ander als
machinist.
Na eenigen tijd kreeg ik een bericht uit
Berlijn terug van den volgenden inhoud;:
„Ingevolge uw schrijven aan Moskou, zen*
den wij U hierbij eenige kaarten, welke U
ingc^'uld gelieve terug te zenden, waarbij
dan ook een biographic van Uzelf."
Voor 8 personen werden kaarten wegge»
zonden, slechts 2 kregen antwoord terug,
waaronder een schrijven voor mij van den
volgenden inhoud:
„Voor U bestaat de mogelijkheid om als
„instructeur," voor de visscherij in de Kaspi*
sche Zee te worden aangesteld, met stand*
plaats Baku of Astrachan." De voorwaarden
werden hierbij in 't kort aangegeven, en „sis
de*tracked as so many in the profession,"
schreef ik terug dat ik een contract voor 2
jaar wilde aangaan.
Kort daarop ontving ik een contract in
zesvoud, zond dit weder terug en wachtte nu
op de dingen, die komen zouden.
Augustus verliep, ook September en wij
dachten al dat alles gewoon een grap was
geweest, toen er op 6 October een brief
kwam met de mededeeling, direct paspoort
toe te zenden, daar ik 15 October van
Berlijn moest vertrekken naar Astrachan.
Nog dienzelfden dag ging paspoort, consu*
laire vragenlijsten en photo's weg en maakte
ik inmiddels alles gereed voor het vertrek.
Door het gemeentebestuur van Velzen werd
ik in staat gesteld mija reis van IJmuiden
naar de Russische grens te kunnen betalen;
(clausule in het contract.) In den namiddag
van 14 Oct. ontving ik het geviseerde pas*
poort terug en stapte uur op den trein,
het groote onbekende tegemoet.
Al vroeg in den morgen van 15 Oef. wa*
ren wij in Berlijn en gingen om 10.30 uur
(de tijd welke in den brief vermeld stond)
naar de gevolmachtigde van de grootindus*
trie, waar ik van de noodige documenten
voor de reis naar Moskou werd voorzien,
terwijl mij tevens verzocht werd de zorg
voor een dame met haar zoon op mij te
nemen, daar deze dame ook naar Astrachan
ging. Op het kantoor maakte ik tevens ken*
nis met een 7*tal personen, welke eveneens
naar Ruslaiid zouden gaan, eenigen naar
Tomsk, de overigen naar Irkutsk.
De tijd in Berlijn werd zoek gemaakt met
het bezichtigen van de stad, waarbij wij in
de nabijheid van het station Frederichstras*
se, tevens nog gemengd werden in een
vechtpartij van Communisten en Nazi's, een
gevecht dat echter spoedig door de politie
beslecht werd.
In den n.m. vervolgden wij onze reis en
maakten hierbij kennis met de dame welke
terugging naar haar man te Moskou en
die Rusland, om een ons onbekende reden,
niet verlaten mocht. Al spoedig waren wij in
een druk gesprek gewikkeld over de toe*
komst in het „roode paradijs." Ieder ging
met groot enthousiasme naar zijn bestem*
ming en allen waren we overtuigd, dat wy
een goede toekomst tegemoet gingen in het
land, waar alleen de arbeider te gebieden
had. Een groot, zoo niet het geheele deel
van ons enthousiasme werd den bodem inge*
slagen door mededeelingen van de dame uit
Moskou, die o.m. zeide: „Ik hoop dat jelui
voldoende te eten zult hebWen op die afge*
legen plaatsen, in elk geval, dit kan ik U
verzekeren, dat wanneet jullie na afloop
van het contract weer op neutraal gebied
bent, armer zult zijn dan nu." De collega's
allen communisten, vonden dit wel wat
scherp uitgedrukt; het kon toch in geen
geval slechter zijn dan in het buitenland,
waar men geen werk had en leven moest
van een paar mark ondersteuning.
Onze dame evenwel, beweerde, dat zelfs
met die kleine ooHersteuning, het leven in
't buitenland beter was dan het leven in
Rusland, met de groote traktementen.
Gedurende den nacht kwamen wij op
Poolsch gebied aan en werden wij gewekt
voor pascontróle. Hoe het kwam weet ik
niet, misschien was het omdat ik geen
communist ben, doch van mij werd geen
bagage nagezien. Van de anderen daarente*
gen werd alles tot het geringste stukje
gecontroleerd.
In Warschau werden verschillende brieven
gepost, de laatsten welke voorloopig onge*
censureerd naar de bestemming gingen.
(Wordt vervolgd)
