CI1Q.WEEKBLADopGED.GQ0nD5LA6 vöoRDiZUID-HOLLiriZEEUWSCliE EILAHDEn
VELO Stofzuiger
EERSTE BLAD
STICHTELIJKE
OVERDENKING
7e Jaargang
ZATERDAG 17 NOVEMBER 1934
No. 585
N.V. Uitgeversmaatschappij «Eilanden-nieuws
Uit het Kijfcvenster
MET MEDEWERKING VAN VOORAANSTAANDE HERVORMDE EN GEREFORMEERDE PERSONEN
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
Tot Heerlijkheid Gods.
VI
Dien Gij liefhebt, is krank
Wg hebben allen gezondigd en
derven de heerlijkheid Gods. Dit
is de droeve werkelijkheid, waarin
het gansche menschelijke geslacht
zichzelf heeft gebracht. En was er
nu maar een verlangen, bij dezfe
diep gezonken menschheid om uit
deze ellende verlost te worden,
doch ook dat wordt gemist. Ja, een
ieder waant zich in deze modder-
kolk der zonde nog wel bij mach
te, het verloren geluk te herwinnen.
Neen, niet het schepsel, maar J de
Eeuwiglevende Heere, zal naar Zijn
groote barmhartigheid, de weg tot
het geluk weer herstellen. Waar
Adam vluchtte in den hof van
Eden, vanwege zijn naamloos diepe
val, zoo zal de laatste Adam, de
Gezegende Zone Gods, tot de be-
leedigde Majesteit naderen, om met
Zijn harte Borg te worden voor
een schuldig volk. Hij heeft
ze lief, ja zoo lief, dat Hij zichzelf
voor hen in den dood, ja in den
smadelijken dood des kruises heeft
begeven, om hun eeuwig geluk te
verwerven. In den tyd worden ze
daartoe bearbeid; hun ongeluk
waarin zij door vrij en moed
willige ongehoorzaamheid zichzelf
gestort hebben, het wordt gekend
en beweend. Allerlei wegen gaat
de Heere met hen bewandelen, we
gen voor hen menigmaal zoo raad
selachtig, doch ze hebben straks
een heerlijk einde, tot h'.erlijkheid
Gods, en hun eeuwig geluk.
Ook het drietal te Bethanië kan
getuigen van raadselachtige wegen,
en nu ze in deze zware beproeving
zijn, zenden ze iot Hem, die alleen
helpen kan.
Een dringende bede: Heere 1
zie, dien Gij liefhebt, is krank."
Hoe menigmaal was Hij bij hen
geweest, wat was het dan hoogtij
in hunne ziele. Hij bracht immers
alles mee. En nu verlangden ze
toch zoo naar Zijne komst, doch
hoe ze ook wachtten, thans, nu zij
in zulke droevige omstandigheden
verkeerden, kwam de Heere niet.
Dan maar tot Hem gezonden, om
Hem hunne smart bekend te ma
den. Hebt gi), mijn lezer of lezeres
wel gelet op de korte zakelijke
inhoud dezer bede. Geen ijdel ver
haal van woorden niet een bood
schap: Gij moet komen. Zij laten
alles in Zijne hand. Hoe velen
zenden ook hun bede tot den Hee
re, maar zeggen dan gelijk hoe ze
geholpen willen worden. Er zijn
ook anderen, die wat zij van den
Heere wenschen geheel in den vorm
hebben gegoten, en nu verzoeken
ze of den Heere nu in dezen, hun
weg wil mede gaan. Op zulke ge
beden kunt gij geen verhooring
verwachten, want niet's menschen
maar Godes eer moet betracht. En
al bidden wij dan even dringend
gelijk de zusters van Lazarus de
den, het zal op 's Heeren wijze en
op Zijn tijd alleen verhoord wor
den. Doch dit is zeker, die uit den
nood zijner ziele roept tot den Hee
re, hij zal nimmer beschaamd wor
den.
Op een dringende bede volgt
een heerlijke belofte, een belofte,
zoo rijk van inhoud. De Heere
spreekt tot de bode Zeg hun, zeg
mijn lieve vrienden, die ik zoo in
nig liefheb. «Deze krankheid is
niet tot den dood, maar ter heer
lijkheid Gods, opdat de Zone Gods
door dezelve verheerlijkt worde I"
Met welk een verlangen zal de te
rugkomst der bode zijn tegemoet
gezien. En zie daar is hij, met dit
heerlijk antwoord.
Niet tot den dood maar ter heer
lijkheid Gods,-Dus de Heere zou
zich in de krankheid van hun broe
der verheerlijken. De dood zal dus
nog niet binnen treden. Wat vrees
dan nog; met zulk een belofte in
't bezit moet immers alles wel goed
komen, en bovendien, zeide de bode
niet, dat ook de Zone Gods zou
verheerlijkt worden. Hun ziele
vriend zou hen niet misleiden, en
daarom zal de belofte zekerlijk
vervuld v/orden. Ja, dat is waar
bedroefd drietal. Zeker en gewis, al
wat beloofd is door den Heere zal
vervuld worden. De Heere heeft
nog nooit eene belofte, die Hij ge
schonken heeft niet gehouden. Al
is Zijn volk menigmaal ontrouw.
Hij blijft de getrouwe. Hij kan zich-
zelve niet verloochenen.
Een belofte is niet, een versje of
een waarheid, die gij dan zelf gaat
uitleggen en toepassen. Al is het
waar, dat 's Heeren Volk uit 's
Heeren Woord onderwezen wordt.
Maar dit onderwijs geschiedt door
Woord en Geest, en komt van Bo
ven, en daalt in de ziele, en brengt
de ziel in het stof voor den He ere.
Een belofte verbindt Gods kind aan
den Heere, om de beloofde zaak
deelachtig te worden. Zeer vele
menschen, die belijders der waar
heid zijn, hebben een belofte, en
jaar in jaar uit wachten ze, zonder
ooit met de belofte werkzaam te zijn
geworden. Met zulk een jjewaande
belofte bedriegt men zich voor de
eeuwigheid. De Heere geeft werk
met de Belofte, en de vervulling
zal bij de een na langer en bij de
ander na korter tijd worden ge
schonken. „Doch hier is al Gods
levend gemaakt Volk het over eens
Beloven is heerlijk vertroostend,
ontvangen is echter zalig bezit
tend."
Dringend was de bede, heerlijk
de belofte, doch smartelijk de er
varing met de belofte. Heeft de
bode het wel goed verstaan? Niet
tot den dood, en Lazarus wordt
minder, hij gaat sterven I En toch,
in hun ziel klinkt het nog steeds
,Niet tot den dood, maar ter heer-
Ujkheid Gods." De doodsengel na
dert, zie, daar blaast Lazarus de
laatste adem uit. O, droeve ure,
ware de Heere toch maar bij hen
geweest, dan was Lazarus niet ge
storven. En nu, terwijl ze de rijke
en heerlijke belofte hebben ontvan
gen van niet tot den dood, zie nu
is het wel tot den dood.
Het wordt hun bange. Zou God
zijn Geng vergeten Zou hij zich
vergissen? Het is alles voor hen
zoo moeilijk te verstaan. Ook voor
hen zal het na dezen pas opgeklaard
worden. Maar dan zullen zij de
waarheid der belofte doorleven. Tot
heerlijkheid Gods en der Zone Gods.
Welk een lieve lessen leert de Hee
re Zijn Volk. Ze ontvangen op hun
dringende bede de belofte van
eeuwig te zullen leven. Is dit dan
niet waar? Welzeker! Volkomen,
zal de Heere deze belofte vervul
len, doch geheel anders dan zij dat
verwachten. Met de rijke beloften
van leven moet gij sterven, ster
ven aan u zelven aan al uw ver
wachtingen, aan eigen wijsheid, want
gij zult zelf niets kunnen doen tot
vervulling van de beloften. De
Heere komt straks zelf, om hetgeen
Hij u beloofd heeft, u ook te
schenken.
Wat heeft het Oude Bondsvolk
niet lang moeten wachten op de
komst van de Messias. En let dan
op Abrahem, de Heere heeft Hem
geschonken, wat Hij beloofd had.
doch in een geheel wonderlijke en
verrassende weg. Houdt daarom
moed, gij bekommeirde harten, hoe
meer gij sterft, des te heerlijker
komt uwe ziel te leven. Dit wil zeg
gen Uw verlangen; dat de Heere
komen mag. om Ziph aan uwe ziel
weg te schenken zal zoo sterk wor
den, dat gij uitroept uit het diepst
uwer ■ziel; ,Geef mij Jezus of ik
sterf r Want buiten Jezus is geen
leven, maar een eeuwig zielsverderf.
Berust in 's Heeren welbehagen.
Hij weetwat voor unoodigis. Geen
last te zwaar, geen Weg te lang, alle
dingen zullen immers voor 's Hee
ren Volk medewerken ten goede.
De Heere skhenke ons een drin
gende bede, ja. Hij geve U een
biddend leven, gewis de belofte zal
Hij dan niet onthouden. En al zal
's Heeren weg menigmaal wonder
lijk zijn, de uitkomst zal zeker we
zen tot de Heerlijkheid Gods en de
verheerlijking van Zijn Zoon Jezus
Christus en de zaligheid Zijner
Uitverkorenen I
B. (O.) K.
60d
60ct
De Scholenconcentratie in
de Tweede Kamer.
Voornaamste inhoud:
DUBBEL ZUIGVERMOGEN - NEDERL. FABRIKAAT
LAAGSTE PRIJS - BUITENGEWONE CONDITIEN
I Advertentie-prQs 20 cent per regel. Reclames 40 et; Dleast-
I aanvragen en -aanbiedingen van 1—6 regels 80 et.; Boek-aan-
I kondiging 10 cent per regel' Contrartea belangrijk lager
ft
UITGAVE VAN
Gevestigd te MiddelharnU - Piin* Hendiiksti. 122 C.' Giro 167930 Poatboz 8 Tel. 17
Abonnements-prljs 85 cent per 3 maanden bl] vooruitbetaling
Verschijnt lederen Woensdag en Zaterdag 2 maal per week
Afzonderlijke nummers 5 cent. Buitenland 8 gulden per jaar
En Jezus, dat hoerende, zeide; Deze
krankheid is niet tot den dood, maar
ter heerlijkheid Gods, opdat de Zone
Gods door dezelve verheerlijkt worde.
(Joh. 11 4)
BijApoth. en Drogisten
De kranienman in 4en Roiierdams
schen Raad. 160 man op de
gaanderij Aïiii'met de veRknoeis
de trompet De weggeloopen Wet'
houder De strijd om het stoffes
lijke.
Tot de bespoediging van de komst van
het algemeen mannen=> en vrouwenkiesrecht
heeft de S.D.A.P. natuurlijk veel bijgedra>=
gen. De Gemeenteraads* en Statenverkiezing^
gen van 1919 brachten dan ook in die
colleges groote verandering, de S.D.A.P.
kwam versterkt uit den strijd. Zoo b.v. in
Rotterdam, waar de 6 Soc, Dem. met 13
anderen terugkwamen, 19 man sterk dus op
de totaal 45 raadsleden. Ook deed dat jaar
me.j Suze Groeneweg haar intrede in den
raad, waarin zij tot 1931 zitting hield. Ge^
durende enkele jaren heeft de Waarnemer
die Raadsvergadering gevolgd. Uit hetgeen
daar voorviel doe ik nu een enkele greep,
bijzonderlijk om den lezer eenig idee te
geven van de vordering welke het revolu='
tionnair beginsel ook in die groote steden
gemaakt heeft. En de krantenmenschen kun*
nen dat weten, daar zij op een speciale
tribune hun verslagen gereedmaken, die
stuksgewijs door de fietsjongens van de
kranten worden gehaald, om nog dienzelf^'
den nacht in de ochtendbladen te worden
opgenomen. Een groote kamer met enkele
telefoontoestellen en schrijfmachines is te=^
vens ten dienste van de kranten. De groote
bladen zenden, behalve den man die rijn
verslag schrijft, iemand die alleen luistert,
om dan den volgenden dag een overzicht
te gaan schrijven, dat met oen tamelijk
politiek sausje wordt overgot m en in d>;
krant gezet. Genoeg er van. A:s ge weet
dat d e Rotterdamsche Raad elke 14 dagen
2 middagen en avonden bijeenkomt tot diep
in den nacht en dat deze vergaderingen
in den begrootingstijd 3 a 4 weken aaneen
duren, dan begrijpt gij dat het ha d werken
is voor den kraatenman en voor de R.xads»^
leden, zoodat zij tenslotte „gaar" worden
en naar het einde verlangen. Want al dien
tijd is doorloopend een stem te hooren
het stelt aan de zenuwen hooge eischen.
En er komt bij, dat in den tijd dait de'
Waarnemer er heen moest, vele icheldpar*
tijen, afgewisseld met handtastelijkheden, in
de zaal beneden plaats vonden, tevens ein^*
digend met een formeelen veldslag op de
publieke tribune boven, waar men helaas
voor 160 luisteraars plaats gemaakt heeft.
Want de Soc. Dem. hebben lange jaren de
Raadsvergadering noodig gehad voor hun
propaganda. Totdat zij 2 Wethouders in B.
en W. kregen. Toen werden zij wat min^»
der wild, maar toen gingen de Communis*
ten d at voorbeeld volgen en noodigden óók
voor elke vergadering een uitgelezen ge«
zelschap van 160 mannen en vrouwen uit.
Met het bekende gevolg, waarvan ik nog
wel een boekje zal opendoen.
Toen de S.D.A.P. géén Wethouders mocht
„leveren" waren zij buitengewoon lastig.
In die periode van opbloei was er werk
aan den winkel voor Arie. Hij, de man
uit het volk, is toch tot Wethouder op*
geklommen en het moet gezegd, de be*
kwaamheden ontbraken hem niet geheel.
In de jaren vóór zijn wethouderschap had
hji menigmaal in het verkooplokaal de mas*
sa aangevuurd tot den strijd, en in hun op*
tochten ging hij vooraan, sprong soms bc*
ven op een kiosk om vandaar nog het
woord te voeren. Zoo hij mrj wel eens ver*
telde, had hij daarmede zijn „trompet ver*
knoeid," d.w.z. de longen overspannen,
waarvoor hij later menigmaal in 't Buitens
land genezing moest zoeken. Toen hij dus
nog niet Wethouder was, stelde hij met zijn
kornuiten hooge eischen aan de Gemeente
kas, door hem „de pruimeboom" genoemd.
De Liberale Wethouder die er was, wilde
b.v. de alcoofwoningen laten bouwen door
particulieren, maar Arie eischte woningen,
waarvan elk vertrek aan de buitenlucht
grensde en waarvoor de Gemeente geld
moest geven. Over die alcoof is jarenlang
gestreden. Maar Arie kreeg zijn zin, zoodat
Rotterdam nu 6700 woningen rijk is waar*
op een jaarlijks verlies van ruim 3 ton
gouds geleden wordt, neerkomend op een
gulden per week per huurder. En dat al
zoo'n 15 jaren lang! Een zeldzame pruime*
boom, die gemeentekas!
Als Arie nu in den Raad B. ën W. be*
streed, mat hij hun verzuim breed uit en
hekelde hun onverschilligheid voor de noo*
den van den arbeider, en hun liefde voor de
alcoof. En, als hij zich beklaagd had over
het feit, dat B. en W. wèl nota's lieten
drukken over de kwestie, maar geen huizen
bouwden, dan vatte hij al die luiheid sa*
men in een door hem uitgevonden uitdruk*
king: Silentio, maf, maf, (D.w.z. stilte en
slaap.) Het snerpte door de zaal en als
dat eenmaal gehoord was, was Arie ook
buiten zichzelf van woede en strijdlust.
Maar ook de Wethouder raakte wel eens
buiten zichzelf. Zoo, een keer, toen Arie
hem voorrekende, hoeveel salaris en reisgeld
die Wethouder de Gemeente wel niet kostte
(de Wethouder echter behoefde er niet van
te leven.) Hierop werd deze wit, rood,
paars van boosheid, hij was al een uur lang
onder behandeling van Arie, nu was 'tuit!
Hij greep zijn gouden lorgnet en riep:
ik loop weg! Inderdaad, hij snelde heen.
Maar enkele andere leden van de liberale
club gingen hem achterna, en wisten hem
in de poort te arresteeren. Tusschen 2 man,
arm in arm, kwam hij na 'n kwartiertje
weer terug. Om te luisteren naar het slot
van het trompet geschal. Na zulk een lange
rede kwam het hoogtepunt. Een ieder voel*
de het, er moet hier iets gebeuren. Het
slot was meestal, een hevig getwist tusschen
enkele r aadsleden, wit van drift. Onder
al dit rumoer is Arie klaar, geeft een klap
op de tafel en meteen wordt daarboven
juichend de Internationale aangeheven, door
'n 150 kelen. Terwijl rechercheurs op bevel
van den Burgemeester de tribune*bezoe*
kers beginnen uit de drijven. De S.D.A.P.
raadsleden verlaten ook de zaal, om met
hun clientèle nog eenigen tijd voor het
stadhuis parade te maken. Later is dat alles
wel wat anders geworden, toen zij vast in
't zadel zaten, mede tot Wethouder gestemd
door Anti*Rev. en R.K. raadsleden, (de
Christ. Hist, wilden dat niet doen) maar
hun waren aard verloochenen zij ook liu
niet.
Onnoodig te zeggen, hoe het Wethou*
derschap bij zulk een aanhoudende oppo*
sitie, iemands krachten verteert en de zenu*
wen sloopt. Maar ook Arie ging er onder
door. Hij is Wethouder geworden, maar
reeds in 1928 overleden. Waarnemer woon*
de de teraardebestelling bij. Een enorme
menigte was op de been. Een roode vlag
dekte de kist. Daar aan de baar versche*
nen nu de kopstukken van de S.D.A.P.
om vol ontroering een woord van afscheid
te spreken jegens den man, die in het mid*
den zijner jaren was weggerukt.
Zeker, hij was vlug van verstand, wel
bespraakt, onvermoeid strijder voor zijn
idealen. Helaas, de S.D.A.P. stelt het stof*
felijke voorop en verklaart daaruit het gees*
telijke. Het Woord des Heeren is hun
richtsnoer niet. En ajs gij dan zoo een
leven hebt zien wegvlieten, na een boven*
menschelijken kamp om geluk op deze aar*
de, dan wordt ge er stil van. Want wat
baat het den mensch zoo hij de geheele
wereld wint en hij lijdt schade aan zijne
ziel? En over vele dingen bekommert gij
U, maar één ding is noodig. Het stond
geschreven voor wijlen wethouder Arie Heij*
koop en het staat geschreven, ook voor
ons.
WAARNEMER
U hebt ileehts 40 J-H-W boni noodig.
Dis hebt U z6ó I
Vraagt Uw winkelier de catalogus van de
ZEEP- EN ZEEPPOEDERFA3RIEK
Het was te voorzien, dat de kwestie van
de scholenconcentratie bij de behandehng
der Rijksbegrooting ter sprake zou komen,
zij het heel in het algemeen. Uit de Handlef
lingen der Tweede Kamer willen wij me*
dedeelen, door wie en wat daarover ge*
sproken is, terwijl wij onze lezers even*
eens op de hoogte zullen houden met de
meer uitvoerige behandeling van dit vraag*
stuk Mj de Begrooting van Onderwijs.
De woordvoerders der linkerpartijen heb"
ben alle 3e kwestie kortelijks besproken
en gepleit voor een hezuinigiing bij het
Bijzonder Onderwijs, eVén groot als bij
het Openbaar. Van de rechterzijde werd
-de-'aaak alkefi 'bespioktn-dóór'dra "fi'ic*'
tieleider der A.*R. partij; de Chr. Histo*
rischen, de Roomsch*Katholieken en de
Staatk. Gereformeerden zwegen erover.
De heer ALBARDA (S.D.A.P.):
„Wij hebben van „Volksonderwijs" ont*
vangen een geschriftje, waarin het Üezui*
nigingswerk bij het 'Lager Onderwijs wordi
geteekend. Niet ten onrechte gewaagt het
van „het slagveld.'. Het Zijn Openüare
Scholen, die op dat slagveld liggen: 301 wa#
ren er in den zomer van 1934 reeds op-
geheven. Waren dit nu allemaal dwerg*
schooltjes? Geen sprake van! Daaronder
was een belangrijk aantal scholen met meer
dan 60 leerlingen, zelfs één met 178, één
met 180 en één met 201 leerlingen. Vol*
gens 's Ministers plan Is nu het B. O. aan
de heurt. Wat blijkt nu? Dat het B. O. de
medewerking slechts in zeer geringe mate
wil verkenen. Wij kennen een openbaar
gemaakt stuk van het Kath. en ook één van
het Prot. Onderwijs, waaruit dat onmisken*
baar is gebleken. Zoo worden 's Ministers
verwachtingen beschaamd! Zijn bezuinigings
maatregelen zijn verkeerd opgezet. Inplaats
van met goed vertrouwen in het B. O. met
het Openbaar te beginnen, had de Minis*
ter zich eerst van volle medewerking van
het B. O. moeten verzekeren.
Nu' ligt het slagveld bezaaid met Open'
bare Scholen en daartusschen staan de Bij*
zondere fier overeind en roepen uitda*
gend: pak ons eens aan, als ge durft! In<
tusschen hebben zij van de razzia onder
de Op. Scholen flink geprofiteerd. Van 38
Openbare Scholen, die werden opgeheven,
Uit het Kijkvenster: De krantenman in
den Rotterdamschen Raad op de publieke
tribune.
De Sdholensconcenttalie in de Tweeide
Kamer.
Redhtzaken Somwielsdijk (Vervolg).
Gemeenteraad Scherpenisse.
I
Ingezonden stukken: Over de uienteell
om den derden in Flakkee.
Het verstrekken van goedkooipe onver»
mengde margarine aan wierkloozen.
Binnenland: Felle brand te Alblasser<
dam. Dorp aan groot gevaar ontsnaipl
Woning van. Wethouder besmeurd te
Scherpenisse.
VRAAG DEMONSTRATIE FILIAAL VELO WASCHMACHINE My.
