'De tijd is rijp dat ouderen zich
aansluiten bij onze activiteiten'
Zolang mogelijk thuis blijven wonen
met ondersteuning heeft de toekomst
Zorgcentrum De Schutse
Zorgcentrum De Schutse gaat eenzaamheid te lijf
Corry Verboom-Pape (76) krijgt thuiszorg van De Schutse
Verzorgings- en verpleeghuiszorg
Kleinschalig wonen
Hospice
Thuiszorg
Huishoudelijke Hulp (Wmo)
Welzijnsactiviteiten
Zorgrestaurant
Donderdag 25 oktober 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Eenzaamheid onder ouderen. Het is een serieus probleem. Naar schatting krijgen meer dan 200.000 be
jaarden in Nederland minder dan één keer per maand iemand over de vloer. Het gevolg van die eenzaam
heid: meer gezondheidsklachten. Zorgcentrum De Schutse in Sint-Annaland gaat de eenzaamheid te lijf.
Bewoners kunnen lid worden van een vereniging, een activiteit zoals koersballen. Directeur Peter Kok
acht de tijd rijp dat ook mensen uit het dorp langskomen en aansluiting zoeken bij een van de activiteiten.
Muisstil
Koersballen
F.M. Boogaard weg 10
4697 GM Sint Annaland
Tel: 0166658600
Fax: 0166658699
E-mail: info@schutsestannaland.nl
Web: www.schutsestannaland.nl
Langer zelfstandig thuis blijven wonen, maar wel met zorg en on
dersteuning. „Dat is waar de zorg in de toekomst naar toe gaat", zegt
Peter Kok, directeur van zorginstelling De Schutse in Sint-Annaland.
Corry Verboom (76) krijgt die zorg aan huis. Want zelfstandig haar
steunkousen aantrekken, gaat niet meer. Ook het huishouden heeft ze
uit handen gegeven. En dat bevalt prima.
Breed aanbod
Blij
jgitmen
»/VV
Maatje den Braber (rechts) maakt samen met Sari de Jonge (achter) kaarten
voor de verkoping van De Schutse op 14 november. Den Braber: „Nooit ge
dacht dat ik dit priegelwerk leuk zou vinden."
Oud-bankdirecteur Toon van den Hoek gaat iedere maandagmiddag samen met zijn vrouw koersballen in de recreatie
zaal van De Schutse. Links in de paarse blouse Leen Theunisse.
Van den Hoek. „Maar dat gaat op mijn leeftijd niet
meer, hè. Wel ga ik af en toe kijken als WHS thuis
speelt." Koersballen is voor hem een goed alterna
tief. „Het is niet zo inspannend en je bent toch met
een bal bezig."Waarop zijn vrouw aanvult: „Anders
zit je toch maar in je stoel te slapen." Hij kan er om
lachen. „Ze heeft gelijk."
Hoewel het koersballen op het eerste gezicht een
gezelschapsspelletje lijkt, gaan de dames en he
ren wel degelijk met elkaar de strijd aan. „Dat is
nou juist het leuke", zegt oud-binnenvaartschip
per Leen Theunisse (87) uit de Huygensstraat.
„Het is de kunst om de bal van je tegenstanders
weg te kaatsen. Dan moet je soms die gezichten
eens zien. Want ondertussen neemt iedereen het
spelletje bloedserieus." Anderhalf jaar terug is hij
begonnen met koersballen. „Puur voor de gezel
ligheid. Ik had het spel nog nooit gespeeld. Wel
biljart. Dat lijkt er een beetje op." Ook Theunisse
woont zelfstandig. Wekelijks krijgt hij hulp in de
huishouding. „Heb ik eigenlijk niet nodig, hoor",
zegt hij. „Het lukt best alleen. Ik doe het meer voor
het praatje." De oud-schipper is sinds twee jaar
weduwnaar en mist af en toe een praatje. „Veel
mensen van vroeger zijn overleden."De contacten
in het zorgcentrum zijn voor hem een uitkomst.
Je bent met leeftijdsgenoten onder elkaar, dat
maakt het leuk." Activiteitenleidster Mandy Rijn
berg zorgt dat alles in goede banen loopt. „Het
is een gezellige club", zegt ze. „Heel af en toe wis
selt de samenstelling weieens, bijvoorbeeld als er
iemand ziek is. En ze zijn fanatiek. Dat wil je niet
weten. Zo houden ze elkaar scherp."
Terwijl de tien ouderen een balletje laten rollen,
is het achterin de activiteitenzaal muisstil. Een
vijftiental ouderen is geconcentreerd aan het
knippen en plakken. Aan de ronde tafel zit Sari de
Jonge (68), bewoonster van Vroonhof. Ze komt,
in tegenstelling tot haar buurvrouw Maatje den
Braber (79) niet wekelijks naar het kaarten maken,
een andere activiteit die De Schutse op maandag
organiseert. „Alleen als ik tijd heb, ik heb een druk
sociaal leven", zegt ze. „Maar het maakt niet uit
hoe vaak je komt. Dat bepaal je helemaal zelf." De
kaarten die ze maakt, zijn voor de verkoping van
De Schutse op 14 november. „Toch maak ik het
merendeel van de kaarten thuis", zegt ze. „Hier is
het toch voornamelijk voor de gezelligheid met de
dames onder elkaar. Lekker een bakje koffie drin
ken, wat kletsen." Den Braber is het daar helemaal
mee eens. Ze woont inmiddels drie jaar in Vroon
hof. Toch had ze vooraf nooit gedacht dat ze zich
zou aanmelden bij een activiteit. En al helemaal
niet bij kaarten maken. „Dat gepriegel vond ik in
het begin maar niets. Nooit gedacht dat ik dit leuk
zou vonden. En nu. Nu ben ik er aan verslaafd. Ik
neem de kaarten mee naar huis, moetje nagaan."
uit Sint-Annaland buigt door de knieën en kijkt
geconcentreerd naar het einde van de loper. Dan
laat hij de gele bal uit zijn handen rollen. Pats. Zijn
bal tikt de zwarte bal van mevrouw Pleune weg.
„Een punt voor meneer Van den Hoek", zegt activi
teitenbegeleidster Mandy Rijnberg. Ze begeleidt
de ouderen die dag bij het koersballen. Normaal
doet collega Dirry Moerland dat.
Die middag zijn er tien ouderen op komen da
gen. Het merendeel bewoners van De Schutse,
een aantal van aanleuncomplex Vroonhof en drie
van buiten de zorgmuren. Van den Hoek is er daar
één van. Hij speelt het koersballen inmiddels een
jaar samen met zijn vrouw. Het echtpaar, 87 en 83
jaar, woont nog zelfstandig in de Anna van Bour-
gondiëstraat. Ze verhuisden vijfjaar geleden van
Scherpenisse naar Sint-Annaland vanwege de be
perkte voorzieningen in het dorp. „Boodschappen
doen in het dorp was er op het laatst niet meer
bij", zegt mevrouw Van den Hoek. De verhuizing
bleek een gouden greep. „Hadden we veel eerder
moeten doen. Het huis is kleiner en je bent hier
van alle gemakken voorzien."
Een jaar geleden kwam het echtpaar in contact
met De Schutse. „Mijn man zit met geheugenpro
blemen, dus zodoende." Verhuizen naar het zorg-
complex, dat zagen ze nog niet zitten. „We redden
ons prima." Wel misten ze de sociale contacten.
Op uitnodiging van Ine van Ommen, hoofd zorg,
gingen ze een keer kijken naar het koersballen. En
dat beviel. „Het koersballen is echt een uitje ge
worden", zegt mevrouw Van den Hoek. „We kijken
er wekelijks naar uit. Het is leuk om iets samen te
doen. Niet alleen met elkaar. Maar ook met andere
mensen uit het dorp. Zo ontmoet je nog eens ie
mand. En de sfeer is hier altijd ontzettend goed."
Tot een jaar terug had het paar nooit koersbal
gespeeld. „Ik speelde altijd voetbal", zegt meneer
Negen zijn het er in totaal. Van handwerken, be
wegen voor ouderen tot knutselen, kaarten ma
ken en zang. Deelnemers krijgen begeleiding van
een activiteitenbegeleidster en een vrijwilliger.
„Samen ondernemen maakt minder eenzaam",
zegt Kok. „En dat heeft zo zijn positieve uitwer
king op de gezondheid van ouderen. Doordat ze
iets om handen hebben, blijven bejaarden langer
mobiel. Met als gevolg dat ze vaak langer zelfstan
dig thuis blijven wonen. En dat is wat de overheid
stimuleert." Wel vraagt dat volgens de directeur
een bepaald voorzieningsniveau in de leefom
geving van ouderen. De Schutse speelt daar op
verschillende manieren op in. Zo neemt het de
was uit handen van ouderen. Ook de activiteiten
maken deel uit van dat voorzieningsniveau.
Maandagmiddag. In de recreatiezaal van De
Schutse is een groene loper uitgerold. Aan de
kant zitten enkele ouderen. De één in een rol
stoel, de ander met stok. Verderop staat een rol-
lator. Oud-bankdirecteur Toon van den Hoek (87)
Corry staart naar buiten, op haar schoot een bor
duurwerkje. Buiten miezert het, de lucht is grijs.
Het is donderdagochtend. Verboom wacht op de
thuiszorg, die iedere minuut kan komen. Weke
lijks krijgt ze twee keer professionele hulp in de
huishouding. Want zelf stoffen, de ramen lappen
en stofzuigen, gaat sinds een operatie niet meer.
Ook krijgt ze dagelijks hulp bij het aantrekken van
haar steunkousen. Het CIZ, Centrum Indicatiestel
ling Zorg, heeft dat na de ziekenhuisopname
bepaald. Zorgcentrum De Schutse voert de zorg
aan uit. Extramurale zorg, noemt de instelling het.
Een vorm van intensieve thuiszorg, voor mensen
met een verzorgingstehuisindicatie, die niet zijn
opgenomen in een instelling. Doel van die zorg
is ouderen zo lang mogelijk zelfstandig laten wo
nen in hun eigen vertrouwde omgeving.
Zeven jaar geleden kwam
Corry voor het eerst in con
tact met de Setallandse
zorginstelling. „Vanwege
haar man", zegt Sjaan van
der Eist, coördinator extra
murale zorg bij De Schutse.
„Corry kon wel wat hulp en
ondersteuning gebruiken.
De daarop .volgende jaren
verslechterde situatie van
haar echtgenoot. Vanwege
een operatie was Verboom
niet langer in staat voor
haar man te zorgen. Zo
doende woont hij nu in
De Schutse. „Leuk is an
ders", zegt de coördinatrice.
„Maar het ging gewoon
niet meer."
De zorg die de Setallandse
vanuit de zorginstelling
krijgt, is relatief beperkt.
„Ze is nog heel zelfstan
dig. Voor iedere cliënt stel
len we een apart zorgplan
samen dat aansluit bij de
wensen en behoeften. Dat
is altijd maatwerk. Voor
Corry is dat hulp in de
huishouding en dagelijkse
ondersteuning bij het aan
trekken van de steunkou
sen. Maar het is meer dan
alleen die zorghandeling. „Het praatje, even vra
gen hoe het gaat, is minstens zo belangrijk. Men
sen kijken daar naar uit. Even aandacht." En Sjaan
van der Eist kan het weten. Ze zit 40 jaar in het
vak. „Ik kom bij mensen over de vloer die soms
dagen geen mens zien. Dan is dit contact erg be
langrijk."
Hoewel Verboom geen kinderen heeft, is ze niet
eenzaam. Dagelijks ziet ze haar man in De Schut
se, waar ze ook eet. Iedere maandagmiddag gaat
ze kaarten maken in de recreatiezaal van de zor
ginstelling en op woensdag knutselen. Die extra
faciliteiten zijn volgens de Sjaan de grote meer
waarde van De Schutse boven alle andere aanbie
ders van thuiszorg. In totaal maken in Sint-Anna
land en in Stavenisse zo'n dertig mensen gebruik
van extramurale zorg. En dat aantal gaat volgens
de zorgcoördinatrice de komende jaren alleen
maar groeien. „Ouderen krijgen steeds minder
vaak een indicatie voor een zorginstelling. Zo lang
mogelijk thuis blijven wonen met ondersteuning
is de toekomst." Maar waar ligt dan de grens? „Als
iemands oriëntatie vermogen sterk afneemt (tijd
en plaatsbepaling), of lichamelijk dusdanig veel
zorg nodig heeft, dat opname noodzakelijk is.
Maar daartussen zit nog een hele stap."
Mevrouw Verboom is ontzettend blij met de hulp
en ondersteuning die ze krijgt. „Zolang het gaat,
blijf ik thuis wonen", zegt ze. „Hier heb ik de vrij
heid, mijn eigen plekje. En ik kan best veel zelf,
hoor. Afwassen, boodschappen doen, de was,
gaat allemaal nog prima." Van der Eist: „En voor
het grove werk is het wel fijn dat u wat hulp krijgt,
toch?" Corry knikt. Datzelfde moment komt huis
houdelijk hulp Jansje Cornelisse de huiskamer
binnen lopen. Ze heeft net de keuken grondig
onderhanden genomen. Nadat alles op orde is,
drinkt ze nog even een bakje koffie na. „Gezellig
is dat, even een praatje."
Sjaan van der Eist (links) bespreekt met Corry Verboom het zorgplan van deze week.
