Ds. N. den Ouden
naar Maartenskerk
'Geleerd geen overhaaste beslissingen
te nemen en collega's raad te vragen'
Opletten bij F ranse chansons over
liefde, geluk en andere emoties
'Straks toch een kale vlakte'
Weer Thoolse
Techniekdag
Stadlander niet zo vernieuwend
Familiewapens heemkundekring
Jothleden worden jeugdadviseurs
Geen platgetreden paden bij Maurits Fondse en Britta Maria
Donderdag 18 oktober 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Stemmen
van lezers
Oud-predikant Herv. Gem. Tholen
Dood gekookt
Zilveren brandweerman Johan Dorst twijfelt over veiligheidsregio
Buurman
Drank op
Blusdeken
Tragiek
Extra bus Stavenisse
en Sint Philipsland
Motortocht levert
2500 euro op
Ik wil reageren op het bericht 'Stad
lander meest vernieuwend' in de
Eendrachtbode van 11 oktober.
Daar ben ik het helemaal niet mee
eens. Voorheen was ik ingeschreven
bij Zuid-West Wonen. Ik wist niet
dat er meerdere corporaties samen
gevoegd waren en dat er één corpo
ratie een andere naam had gekre
gen. Nu wacht ik inmiddels al weer
sinds 1 december 2009 op een wo
ning in deze regio. Dit verzoek is 12
oktober 2012 door mijn dochter
verlengd. Bij Zuid-West Wonen
moest ik 20 euro betalen, vorig jaar
bij Stadlander 30 euro. En nu weer
10 euro en nog geen woning. Zo
lekker loopt het nu bij Stadlander.
Ik heb 23 jaar op één plek gewtxmd,
nooit geen schulden gehad, noch ru
zie met de buren of andere bewo
ners. Daar hebben ze bij Stadlander
echter geen boodschap aan. Ik heb
een zoon in Bergen op Zoom en
twee kinderen in Zierikzee. Mijn si
tuatie is bekend in Sint-Maartens
dijk, Steenbergen, Dinteloord en
Bergen op Zoom. Mijn huidige wo
ning in Bruinisse wordt in 2013 ge
sloopt. Voor 31 december a.s. moet
ik eruit zijn. Nu heb ik helaas een
woning moeten nemen in Ooster-
land. Ik ben 65 jaar en hoe sociaal is
Stadlander dan? Als ik bij mijn
dochter - die 15 km verder woont -
op de website kijk, dat lijkt de site
van de woningcorporatie net een
website van een makelaar. Kijk eens
naar de website van www.woonnet-
rijnmond.nl en voor de mensen die
geen computer hebben, is er een
krant. Daarop kun je via de telefoon
reageren. Bekijk het en bel en hoor
en zie hoe het allemaal werkt. Wat
dit betreft heeft Stadlander toch een
duidelijke achterstand.
Mevr. J. Heijkoop-Scherpenisse,
Bruinisse.
Ds. N. den Ouden (42) uit Nieuw-Lekkerland komt naar de Hersteld
Hervormde Gemeente Sint-Maartensdijk. Nadat hij extra bedenktijd
had gevraagd, kwam zaterdag toch het goede nieuws voor de Maar
tenskerk. De voormalige predikant van de Hervormde Gemeente Tho
len komt opnieuw naar het eiland. Vermoedelijk is de intrede op bid
dag, 27 februari 2013.
Het zevende beroep van de Maar
tenskerk werd daarmee bekroond.
Op 23 februari 2011 nam ds. J. Jop-
pe afscheid na ruim zes jaar in Sint-
Maartensdijk te hebben gewerkt.
Na twee jaar wordt de vacature ver
vuld door ds. N. den Ouden, die het
eiland goed kent. De Hervormde
Gemeente Tholen nam in september
2002 na 4,5 jaar afscheid van een
'geacht en geliefd predikant' zoals
ouderling F.W. Simons het in de af-
scheidsdienst uitdrukte. De jonge
predikant (toen 32), die naar de gro:
te gemeente Genemuiden vertrok,
werkte in Tholen samen met pasto
raal medewerker P.M. van 't Hof,
inmiddels zelf predikant bij de Her
vormde Gemeente Oude Tonge.
Ds. Den Ouden werd bij zijn af
scheid in Tholen geprezen om zijn
'eerlijke en heldere preken'. „Hij
bracht de prediking van de verzoe
ning, maar geen algemene verzoe
ning. Hij was zuiveren evenwichtig
in de leer." Tijdens de catechisaties
vonden er met jongeren 'stevige dis
cussies' plaats.
De ligging van de Hervormde Ge-
I meente Tholen was en is anders dan
die van de Maartenskerk. Bij de
kerkscheuring in 2004 ging ds. Den
Ouden over naar de Hersteld Her
vormde Kerk. Daardoor kan hij vol
gend jaar in de Maartenskerk gaan
preken waarop gemeenteleden in
Sint-Maartensdijk 'heel blij en
dankbaar' reageren. De pastorie in
de Hazenstraat krijgt volgend jaar
weer bewoners.
Ds. N. den Ouden
Familiewapens. Dat is het onder
werp van een lezing, woensdag
avond bij heemkundekring Stad en
Lande van Tholen. Heraldisch
schilder Peter Koster uit Bergen op
Zoom vertelt over de bijzonderhe
den van zijn werk en de regels die
gelden voor het kleurgebruik. Ook
brengt hij de nodige literatuur mee
over dit onderwerp. Wapenschilden
dateren uit de middeleeuwse ridder
tijd. Het uitzoeken van familiestam
bomen, als hobby, heeft ertoe geleid
dat de belangstelling voor familie
wapens de laatste decennia is toege
nomen.
De bijeenkomst in De Wellevaete te
Sint-Annaland begint om half acht.
Ze is vrij toegankelijk en ook niet
leden zijn welkom.
De bijna volledig vernieuwde jonge-
renraad Tholen volgt dit weekend
een training tot jeugdadviseur. Elk
jaar gaat de Joth in de herfstvakantie
op trainingsweekend om de leden
voor te bereiden op hun taken als
jongerenraadslid. Tijdens het week
end spreken de leden ook over mo
gelijke activiteiten voor het komende
jaar en geven ze een terugblik op de
werkwijze van het afgelopen jaar. Zo
wordt het systeem van vijf openbare
en vijf besloten vergaderingen onder
de loep genomen. De Joth bekijkt of
ze dat wil blijven hanteren. In de
laatste openbare jongerenraadsver-
gadering van het jaar stuitte het sys
teem op enkele praktische bezwaren,
zoals het bespreken van notulen van
de besloten sessies. Voor het eerst
houdt de Joth samen met twee ande
re jongerenraden een trainingsweek
end. Ook die van Noord-Beveland
en Reimerswaal doen mee.
VERVOLG VAN VESTETUIN
Henk Geluk (SGP) was die mening
ook toegedaan. Zijn fractie zag ook
kansen voor het centrum van de stad
dat meer heeft dan alleen detailhan
del. Geluk had minder moeite met
sudderen. „Mijn opoe liet het eten
lang sudderen, maar het resultaat
was erg lekker." Volgens het CDA is
het nodig om alle uitvoeringsplan
nen en herstructureringsplannen in
kaart te brengen. De werkzaamhe
den die daaruit voortvloeien zouden
klaar moeten zijn voor de opening
van VesteTuin.
Volgens Henk Nieuwenhuis (PvdA)
is het in de binnenstad al mis gegaan
bij de aanleg van de brug over de
Eendracht in 1928. Toen zijn er aan
de Eendrachtsweg panden gesloopt
om de tram ruim baan te geven.
„Het middeleeuwse stratenplan is
doorbroken. Zeg maar dood ge
kookt. Bijna negentig jaar later heb
ben we daar nu een beetje spijt van.
We zitten nu met de gebakken pe
ren." Hij zag evenwel nog voldoen
de mogelijkheden om het centrum
meer leven in te blazen. „Als bewo
ner van de binnenstad ben ik nog
niet verzuurd, h(X)r."
Wethouder Jan Oudesluijs verde
digde de ingeslagen koers. De amb
tenaren die zich met beide gebieden
bezig houden weten wat er gaande
is, zei hij. „Een aantal keren per jaar
overleggen ze met bewoners in de
binnenstad en met ondernemers die
de wens kenbaar hebben gemaakt
om hun winkels goed bereikbaar te
houden." Die contacten onderhoudt
wethouder Frank Hommel van eco
nomische zaken. De notitie wordt
het eerste kwartaal van volgend jaar
verwacht, zei hij. De gemeenteraad
ging unaniem akkoord met het
voorstel.
Jansen verwacht dat de roep om ver
betering ook in daden worden omge
zet. „Het gaat niet alleen om de Een
drachtsweg, maar om de hele entree
van Tholen. Als iemand Tholen bin
nenkomt, moet hij kunnen zeggen
dat het er leuk uitziet." Daar ont
breekt het nu volgens hem aan. Dat
geldt zeker voor plan Noord. „Dat is
toch een kale vlakte straks. Stel dat
de tweede fase en de derde fase op
geschort worden omdat er geen wo
ningen worden verkocht. Wat dan?"
Volgens Jansen wordt in de binnen
stad nu volop gewerkt. In opdracht
van de gemeente wordt het oude
stadhuis aan de Hoogstaat opge
schilderd. Volgens Jansen zijn er on
dernemers die hun winkelpanden in
de verf zetten en bewoners die hun
huizen een likje»verf geven. „Aan de
ondernemers en de bewoners ligt het
niet. Het gaat nu om de bijdrage van
de gemeente. Ik ben blij dat ze het
belang van een goede bereikbaar
heid inzien. Er is behoefte aan par
keerruimte. Als mensen kunnen par
keren, komen ze in de winkel en heb
je omzet. Heb je omzet, dan komen
er nieuwe winkels." Het goede
voorbeeld geeft volgens de voorzit
ter projectontwikkelaar Hectors die
aan de Eendrachtsweg nu apparte
menten bouwt met winkelruimte op
de begane grond.
Postcommandant Johan Dorst van Sint-Maartensdijk: „Veiligheidsregio? Wij zijn er honderd procent voor de inwoners van dit dorp."
„Ik heb mijn twijfels", zegt Johan Dorst over het nut van de veilig-
hcidsregio. De ploegleider van de hlusgroep Sint-Maartensdijk viert
zijn 25-jarig jubileum bij de vrijwillige brandweer. Hij heeft twee jaar
geleden meegemaakt dat de Wet Veiligheidsregio van kracht ging. De
wet vervangt de Brandweerwet uit 1985. Met als doel de veiligheid voor
de burgers te vergroten. Rampen en crises zijn, zo is de achterliggende
gedachte, niet aan gemeentegrenzen gebonden en door samenwerking
tussen de diverse hulpdiensten, waaronder de brandweer, wordt de
kwaliteit van de hulpverlening verbeterd en worden mogelijk kosten
bespaard. De argumenten hebben de 49-jarige Dorst nog niet kunnen
overtuigen.
„De veiligheidsregio's zijn opgelegd
door het ministerie van Binnenland
se Zaken. De vorming ervan loopt al
tien jaar. De regels bestaan, maar
echt lopen doet het in Zeeland nog
niet. Onze provincie telt dertien ge
meenten. Die worden op afstand be
stuurd. Vanuit Middelburg. De lei
ding wordt dus anders. Maar ook of
we voldoende materiaal houden, zo
als nu in de gemeente Tholen, dat
weten we nog niet. Natuurlijk zijn
we hier op Tholen een beetje ver
wend. We zijn voltallig. We hebben
een goede tankautospuit. Goede
spullen. De het gemeentebestuur
staat voor 110 procent achter ons.
Meer hebben we niet nodig. Onze
blusgroep is er voor Sint-Maartens
dijk. Om onze inwoners te helpen.
Onze taak ligt hier. En wat er in
Middelburg gebeurt? Het zal wel."
Dorst denkt dat het instellen van een
veiligheidsregio vooral een kosten
factor is. Hij is er niet blij mee.
.Juist dat onbekende, al die veran
deringen, maakt me een beetje
bang. In een opwelling heb ik wel
eens gedacht: Ik stop er mee. Maar
na een nachtje slapen, was dat ge
voel weer weg."
Dorst is brandweerman in hart en
nieren. Het blus- en reddingswerk
komt bij hem en zijn teamgenoten
op de eerste plaats. Dat wil niet zeg
gen dat zijn gezinsleven daar onder
lijdt. Mocht het eten op tafel staan,
of was hij bijvoorbeeld bezig met
een overhoring van een proefwerk
van zoon (19) of zijn dochter (15):
„Zodra de pieper gaat, ben ik weg.
Daar moeten ze thuis wel voor de
volle honderd procent achter staan."
Ooit werd Dorst voor een brand
weerkennismaking uitgenodigd door
buurman Hans Priem. "Ik werkte op
het dorp en raakte aan de praat met
Hans. Die zat bij de vrijwillige
brandweer en vertelde dat ze men
sen nodig hadden. Die zocht hij het
eerst onder zijn kennissen. Ik liep
een avondje mee. sprak er thuis over
en dacht er goed over na. want er
gaat veel tijd in zitten. De opleiding
van drie jaar is zwaar. Daarna zijn er
oefeningen, cursussen, wedstrijden
en vergaderingen. En ik zei ja."
Dorst zette zich volledig in en klom
in de brandweerhiërarchie op naar
de huidige post van postcomman
dant. Een functie die nu betiteld
wordt als ploegleider. Dat betekent
dat zestien brandweerlieden, waar
onder twee vrouwen (zie het verhaal
van de oudste brandweervrouw van
Nederland Addie Giljam vorige
week in de Eendrachtbode) en een
vrouwelijke collega van 35 jaar naar
deze brandmeester moeten luisteren.
Die discipline gaat volgens Dorst al
leen op als zijn leiderschap door het
team wordt geaccepteerd. „Als de
brandmeester niet door de groep
wordt gedragen, gaat hij een slechte
tijd tegemoet", is zijn overtuiging.
Dorst ervaart dat zijn werkwijze, zo
als het hebben van geduld en veel
vuldig gesprekken voeren met de
manschappen, tot een hechte een
heid leidt. „Ik heb in die 25 jaar ge
leerd geen overhaaste beslissingen
te nemen en zo nodig raad te vragen
aan collega's."
Dorst kijkt met veel genoegen terug
op het werken met zijn team. Zonder
al te veel in details te treden roemt
hij de inzet van de ploeg. Een inzet
waardcx»r ze levens hebben kunnen
redden.
En als hij dan toch voorbeelden
moet geven noemt hij de timmerfa
briek De Pluumpot. Een uitslaande
brand, maar waarbij geen slacht
offers zijn gevallen. „Voordeel was
dat we als Smurdiekse bluspost die
fabriek van binnen en van buiten
kenden. Voordat bijvoorbeeld de
hulp uit Stavenisse kwam, hadden
wij de brand al onder controle",
wijst hij op de snelheid van de inzet.
Wat hem ook bijblijft, is het grote
aantal auto-ongelukken op Tholen de
afgelopen 25 jaar. „Vooral eind jaren
'90 waren vervelende jaren door een
groot aantal ongelukken met jonge
mensen." Dat kwam mede door een
combinatie van slecht weer, slik op
de weg en drank op. Het team heeft
hij er talloze uit de sloot moeten vis
sen. „Drank op of niet. Wij gaan
voor iedereen. We maken geen on
derscheid. Oud of jong, we helpen
iedereen zo goed we kunnen."
Voor een beloning hoeft de ploeg het
niet te doen. „We krijgen naderhand
maar weinig reacties. Soms een
kaartje of een taart. Maar dat hoeft
ook niet. Wij ervaren het werk als
geslaagd als de brandweerwagen
snel in de juiste positie staat en we
als een geoliede machine kunnen
gaan blussen of een auto uit het wa
ter kunnen halen. Het is geweldig
als je daarbij mensenlevens hebt
kunnen redden."
Soms loopt het niet goed af. ..Dan
houd je een tijd de nare beelden op
je netvlies. Als er familieleden van
het slachtoffer ter plaatse komen,
dan moet je die soms tegenhouden.
Bij ernstige ongelukken is het vaak
beter dat de nabestaanden dat niet
zien. Gelukkig is de politie dan ter
plaatse om dat uit te leggen. Maar
wij zijn er vaak eerder dan de politie
omdat die soms onderbemand is en
dan moeten wij dat doen."
De voorman/timmerman bij Kok
Bouwgroep in Bergen op Zoom is
overdag niet beschikbaar. Maar het
minimale aantal van zes man voor
een blusteam wordt altijd gehaald.
„De uitruktijd is maximaal vier mi
nuten. Dat haal je niet als je te ver
buiten de post werkt."
Dorst is nog steeds gemotiveerd.
„Een beetje vanwege de uitdaging.
Je gaat ergens naar toe waar anderen
vandaan gaan. Je weet niet watje te
genkomt. Maar het is vooral behulp
zaam willen zijn."
Dorst heeft nog wel een paar tips
voor de inwoners. „Allemaal een
blusdeken in huis. En een brandblus
sertje. Die zijn echt niet zo duur als
je bedenkt wat de gevolgen van een
brand kunnen zijn. En natuurlijk
r<x>kmelders. En mocht het onver
hoopt toch misgaan, dan zijn wij snel
ter plaatse."
Maurits Fondse en Britta Maria worden na de voorstelling met bloemen beloond door Bea Fondse, de moeder van Maurits.
Een foto met een hartstochtelijke omhelzing van zangeres Britta Maria
en oud-Tholenaar en pianist Maurits Fondse bij een aankondiging van
Un Honune et Une Femme tekent de sfeer van het programma met
Franse chansons waarmee het duo in den lande optreedt. Zaterdag wa
ren ze in de Vossenkuil in Oud-Vossemeer om voor circa zeventig toe
hoorders te zingen over liefde, geluk en andere emoties.
Wat bij binnenkomst gelijk opvalt, is
dat het duo weinig rekwisieten op
het toneel gebruikt. Er staat een
piano, een keyboard en een gitaar.
En het enige dat er muzikaal amper
toe doet is een koffertje met een paar
witte handschoenen, een foto van
Serge Gainsbourg, van Charles Az-
navour, een afscheidsbrief en een 45
toerenplaatje van de soundtrack van
de film Un Homme et Une Femme,
de titel van de voorstelling.
Fondse studeerde ooit economie,
maar wisselde cijfers en diagrammen
al snel in voor de noten op de noten
balk. Hij speelt in hotels, in musea,
tijdens jazzfestivals, op bruiloften en
huwelijksinzegeningen en in
theaters. Zij is zangeres en zangdo
cente en beiden verloren hun hart
aan Frankrijk en aan de jazz.
Het zangduo beloofde zijn publiek
zaterdag tenminste 19 nummers. Pu
bliek dat het moest doen zonder pro
gramma, maar wel een globale uitleg
kreeg over de inhoud. Liefhebbers
van het Franse luisterlied die de be
kende werken van Piaf. Aznavour,
Boyer of Jacques Brei hadden ver
wacht, kwamen bedrogen uit. Het
zangduo bleek niet van plan zater
dagavond het publiek deze lolly's in
de mond te stoppen. Dus dat bete
kende: opletten geblazen en naast het
luisteren naar de korte uiteenzettin
gen, meevertalen en meegenieten.
De binnenkomer, Bienvenue. beloof
de een avond waarvoor de fans (er
zat heel wat aanhang in de zaal) het
puntje van de stoel konden opzoe
ken. Als Britta naar de koffer loopt
en de handschoenen aantrekt, voert
ze de toehoorders mee met oma naar
Parijs. Zo ontstaat onmiddellijk dat
muzikale Franse sfeertje waardoor je
zelfs de schilders op Mont Martre
van vroeger herkent. Tegenwoordig
zijn het daar vooral anderstaligen die
zich bezighouden met het snelteke-
nen van toeristen.
Maria heeft het stemtype dat zich het
gemakkelijkst richting alt laat verta
len. Maar net met dat beetje hese
keelgeluid en af en toe een flinke uit
haal, hoor je toch iets van Edith Piaf
langskomen.
Pianissimi
Een paar laatkomers zoeken met ex
cuses richting publiek snel een
plaatsje en kunnen zich laten mee
voeren op het sterke ritme van de ti
telsong Un Homme et Une Femme
waarbij Fondse met een fraaie bo
venstem het 'Je t'aime' in de tekst
accentueert.
Met gevoel voor dramatiek haalt
Britta de brief uit het koffertje te
voorschijn. Een brief van ene Pierre
aan zijn Helène waarin hij haar mee
deelt niet meer van haar te houden.
Het meest aandoenlijke in het num
mer zijn de piarfissimi van de zan
gers. Zodat het af en toe jammer is
dat ze zo enorm worden versterkt.
Het wordt een avond vol liedjes met
een boodschap. Liedjes met inhoud.
Liefdesliedjes. „Liefde maakt afhan
kelijk", constateert de zangeres in
haar programmatoelichting. Een pro
gramma waarnaar de trotse moeder
en vader van Maurits Fondse op de
tribune met aandacht luisteren.
Een tribune met overigens overwe
gend grijs haar. Toch lopen er in de
pauze twee kinderen rond. Mare (9)
en Verne (6) Venekamp uit Tholen.
Ze logeren bij oma en mogen die
avond laat naar bed. Mare beweert
dat ze de muziek mooi vindt. Zelf
zingt ze ook. "Maar wel onder de
douche", grinnikt ze.
Als de bel aangeeft dat de koffietijd
voorbij is, is het tijd voor een num
mer van Charles Aznavour. Em-
menez-moi (Neem me mee). Dan
blijkt dat niet alleen het toneel sober
is ingericht, maar dat de artiesten
hun jasjes hebben uitgetrokken
waardoor het is alsof ze zich com
pleet hebben verkleed. Hoe eenvoud
toch daadkracht heeft.
Dat op enig moment de microfoon
van Maurits het laat afweten, is maar
een paar momenten storend. De man
heeft van nature een flinke stem zo
dat de duetten beperkt aan glans ver
liezen.
Voor de zanger Serge Gainsbourg
(artiestennaam van de Parijzenaar
Lucien Ginsburg) was in het pro
gramma een aanzienlijke rol wegge
legd. Britta had zijn foto op de piano
gezet en betitelde deze rokkenjager
als 'de man met de bolle ogen en de
flaporen.'
Vast staat dat hij iets had met Brigitte
Bardot en met het nummer Je t'ai
me...moi non plus een wereldhit
had. Het duo zong van hem onder
meer het songfestival liedje Poupee
de cire en Je suis venu te dire.
Fondse toonde zich daarin niet alleen
een meester in de begeleiding op de
piano, maar ook verbaasde hij door
zijn vakmanschap op keyboard, gi
taar en accordeon. Hoewel hij op het
laatste instrument alleen op de toet
sen speelde en de knoppen onbe
roerd liet.
Met Britta aan de piano werd de tra
giek in de muziek hoorbaar en kon,
met het nummer Petit Herman, waar
in zij haar fraaie kopstem liet horen,
tot de hoogtepunten kon worden ge
rekend.
"Padam, padam, padam. Cet air qui
m'obsède jour et nuit", klonk het als
een van de laatste nummers. Met de
ze Franse klassieker van Edith Piaf
kon Britta Maria uitstekend uit de
voeten. Lekker rauw in de hoogte en
subtiel terughoudend in het lage re
gister. Zo hoorde je de nachten van
Parijs en zag je de zwervers onder de
bruggen over de Seine.
En daar was het terecht enthousiast
applaudisserende publiek eveneens
voorgekomen.
Buslijn 43 vanuit Sint Philipsland
en lijn 44 vanuit Stavenisse maken
vanaf december in de ochtend een
extra rit naar Goes. De uitbreiding
van de dienstregeling is één van de
maatregelen in het verbeterplan
voor het openbaar vervoer in Zee
land voor 2013 en 2014. Daarvoor
hebben de vervoersbedrijven Veo-
lia Transport en Connexxion de
handen ineengeslagen. Daarmee
sluiten ze aan op de ambitie van de
provincie Zeeland om tot één bus
concessie voor heel Zeeland te ko
men. Nu zijn dat er nog drie:
Zeeuws-Vlaanderen (Veolia) en
Midden- en Noord-Zeeland (Con
nexxion). Doordat er minder geld
beschikbaar is, is gezocht naar
slimmere vormen van openbaar
vervoer, om ook de kleine kernen
te blijven bedienen. Zo is de buurt
bus, bestuurd door vrijwilligers,
uitgebreid. Ook worden in Mid
den-Zeeland de bustijden aange
past naar het één treinsysteem van
de NS, dat vanaf 9 december in
gaat. De huidige intercitytreinen
gaan om het half uur rijden en
stoppen op elk station in Zeeland,
wat aanpassing van bustijden ver
eist voor een betere aansluiting.
Op donderdag 15 november wordt
in Meuivliet in Tholen weer de
Thoolse Techniekdag gehouden
voor leerlingen uit groep acht van
de basisscholen. De dag is bedoeld
om meer kinderen te interesseren
voor techniek. Er doen Thoolse be
drijven aan mee uit de installatie
techniek, de metaal en de bouw,
plus VMBO-leerlingen van het
Westerpoort en het Calvijn college.
Andy van de Velde uit Tholen die
de dag organiseert vertelt dat er spe
ciale stripverhaaltjes zijn is ge
maakt om de leerlingen warm te
maken voor techniek. Te zien op
www.timmie-metsie.nl.
De motortoertocht van de Kiwanis-
club Tholen heeft 2500 euro opge
leverd. Meer dan 35 motorrijders
meldden zich aan de start voor een
rit door Zeeland vanuit Tholen. Het
bedrag wordt besteed aan het lande
lijke Kiwanis tetanusproject.
VERVOLG VAN HAVENGEBIED
Er zijn principiële keuzes gemaakt
voor het intern opleiden van eigen
projectleiders en het vrijmaken van
capaciteit daarvoor bij de gemeen
te. Gekozen is voor het in huis
hebben van specifieke juridische,
financiële en planologische deskun
digheid. „Al lerende zijn er forse
verbeterstappen gezet, maar er is
leergeld betaald, dat zich bij Veste
Tuin Tholen, nieuwe basisscholen
Sint-Annaland en Haestinge Sint-
Maartensdijk heeft uitbetaald.
„Maar we zijn nog niet waar we
wezen willen. De complexiteit van
projecten neemt alleen maar toe. Er
kunnen en moeten zowel politiek-
bestuurlijk als ambtelijk nog ver
dergaande verbeterslagen worden
gemaakt."
VERVOLG VAN WATERSCHAP
Het waterschap stelt dat de stijging
van de waterschapslasten voor de
inwoners rond de inflatie (2,3 pro
cent) uitkomt. De watersysteem
heffing voor ingezetenen stijgt naar
82,14 euro, die voor ongebouwd
naar 62,47 euro per hectare. En
voor gebouwd komt ze uit op
0,0564 procent van de WOZ-waar-
de. Zuiverings- en verontreini
gingsheffing blijven volgend jaar
gelijk: 53,13 euro per vervuilings
eenheid. De watersysteemheffing
voor natuurterreinen blijft 4,93 eu
ro per hectare. De in de begroting
voor 2013 geraamde totaalop
brengst van bijna 80.4 miljoen euro
ligt twee procent hoger dan in de
begroting van dit jaar.
VERVOLG VAN VAK ANTIE
Vandaag, op de laatste dag van de
vakantiebijbelweek gaat het over de
wijze en dwaze bouwer. In deze ge
lijkenis wordt het verschil duidelijk
tussen een kind van God en een on
bekeerd mens.
Aan de vakantiebijbelweek doen
verschillende vrijwilligers mee.
„Een vaste club", zegt Krijger.
„Veelal leden uit de kerkenraad,
maar ook ouders van kinderen."
Dinsdagochtend krijgen Zwalua en
Krijger bijval van Gerrie Schilper-
oord, Leny Berkey, Suzanne Baaij,
Joost Krijger, Jantine Pollie. Majun-
ca Goedegebuure, Anja Everaers en
Eefje Burger.
Vanmiddag sluit de Bijbelweek tra
ditioneel af met pannenkoeken.
„Gemaakt met meel van Van Gorsel,
van molen de Verwachting uit Tho
len", zegt Zwalua. „En de appels die
we als 'snack' eten hebben we ook
gekregen." De middag sluit af met
een bingo. Aansluitend houdt domi
nee Scheurwater zondagmiddag om
vier uur een kinderdienst. Daar zin
gen de kinderen uit volle borst het
themalied Steengoed, keigaaf, dat ze
eerder die week instudeerden. Ook
lezen ze Jesaja 26:4; Vertrouw op de
Heere tot in der eeuwigheid; want in
de Heere is een eeuwige rotssteen.
Toepasselijk voor het thema, steen
goed, keigaaf.
