'Ik heb de kans gekregen om van mijn hobby mijn beroep te maken' 'Zestig jaar terug in huwelijksboot gestapt en die vaart nog steeds' Tholen wil mantelzorgers in het zonnetje zetten Open dag bij Sudbury school Arco Kunst uit Sint Philipsland 25 jaar bij de brandweer Raad herdenkt mevrouw Broere Minder drukke verkoping brengt behoorlijk meer op voor Schutse Tien kinderen in acht gastgezinnen Donderdag 20 september 2012 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Beroepsbrandweerman, ploegleider van de vrijwillige brandweer in Sint Philipsland, hoofdleider van de jeugd brandweer en docent bevelvoerder. Arco Kunst (48) uit Sint Philipsland is een duizendpoot. Inmiddels is hij vijf entwintig jaar in dienst bij de brandweer, waarvan elf jaar als beroepskracht. „Ik heb de kans gekregen om van mijn hobby mijn beroep te maken", zegt hij. Dienstplicht Bevelvoerder Beroeps „Ze hadden geen diamanten kaarten, maar we vonden deze mooi, een gouden." Trots laat Cor Verwijs- Schoonen (78) de uitnodiging zien voor haar 60-jarige huwelijk met Marien Verwijs (83). Het jubileum is woensdag een feit. Het Sint Philipslandse paar viert het volgende week zaterdag in het verenigingsgebouw van de Oud Gereformeerde Gemeente aan de Voorstraat. Op de kaart staat een afbeelding van een zeilboot. „We zijn zestig jaar geleden in het huwelijksbootje gestapt en dat vaart nog steeds", verklaart Cor. Gelukkigste'jaren Ligafabriek Personele verandering Schilderen Diamanten huwelijk voor Marien en Cor Verwijs uit Sint Philipsland Moestuin Oudesluijs vraagt medewerking aan inwoners Organisatie tevreden met 7500 euro opbrengst Het leek zaterdag minder druk bij de verkoping van De Schutse gehandicaptenzorg in Oud-Vossemeer. „Maar de opbrengst, 7500 euro netto, is 1500 euro méér dan vorig jaar", zegt een tevreden Jo van Poortvliet. „Het was een geslaagde dag." Het begon allemaal in 1975. Arco Kunst, toen elf jaar, meldde zich aan voor de jeugdbrandweer. Net als veel leeftijdsgenoten kwam hij op de wachtlijst terecht. Zoveel ani mo was er voor het jeugdkorps. Bij na had hij de moed verloren. Totdat hij in 1977, op dertienjarige leef tijd. alsnog werd aangenomen. Kunst kon zijn geluk niet op. ..Ei genlijk had ik er niet meer op gere kend", zegt hij. De brandweer in Sint Philipsland kende in die tijd één jeugdkorps. Dat bestond uit een ploeg van tien jongeren in de leef tijd van elf tot achttien jaar. Arco raakte, net als zijn tweeënhalf jaar oudere broer Peter, al snel besmet met het brandweervirus. Samen de den ze aan verschillende jeugd- brandweerwedstijden mee. Arco herinnert zich de eerste wedstrijd nog goed. „Dat was in 1979 in Middelburg", zegt hij. „Wekenlang hadden we getFaind. Toen nog on der leiding van jeugdbrandweerlei- der Rien van Duuren. Tot zijn ne gentiende bleef Kunst bij de jeugdbrandweer. Een jaar langer dan' gebruikelijk. In dat laatste jaar gaf hij leiding aan de jeugdleden. In 1983 stopt hij vanwege de dienstplicht. Doordrongen door het brandweervirus gaf Arco de brand weer als voorkeur op. En daar kwam hij ook terecht. Veertien maanden lang maakte hij deel uit van de brandweer op de kazerne in Oirschot. „Veel stelde dat niet voor", zegt hij. „Uitrukken deden we zelden." Na zijn dienstplicht keert de Fluplander terug naar huis. Hij gaat weer aan de slag bij Delta Techniek, waar hij vanaf zijn zes tiende werkzaam was als technisch tekenaar. Door gebrek aan werk verruilt hij die baan al snel voor een functie bij Maasair in Tholen als verwarmingsmonteur. Dat werk doet hij vier jaar. Probleem is dat het werk voor Maasair niet valt te combineren met vrijwilliger bij de brandweer. Voor de brandweer moet hij werk hebben in zijn woon plaats, Sint Philipsland. In 1987 solliciteert hij daarom op een vaca ture bij de toen nog zelfstandige ge meente Sint Philipsland. Hij wordt aangenomen en krijgt een functie in de buitendienst. Zijn taak: het on derhouden van de gemeentelijke gebouwen. Nog datzelfde jaar, in augustus 1987, komen er onver.- wachts twee plaatsen vrij bij de vrijwillige brandweer. Arco twijfelt geen moment en solliciteert. Wat hij dan niet weet, is dat dit het begin is van zijn brandweercarrière. Arco duikt in de boeken en volgt verschillende avondcursussen. Tij dens de eerste oefenavond benadert Kees Neele hem of hij interesse heeft om hoofdleider te worden van de jeugdbrandweer. Dat ziet Arco wel zitten. Want hij had als jeugdlid ook al de leiding genomen. Met veel plezier stoomt Kunst de jonge brandweerlieden klaar voor de jeugdbrandweerwedstrijden. Een echte brand heeft Arco tot dan toe nooit meegemaakt. De eerste echte uitruk is in februari 1988. De exac te datum weet hij niet meer. „Het was in het weekend, in de nacht van zaterdag op zondag", zegt hij. „In een bollenschuur in Anna Jacoba- polder. De vlammen kwamen me tershoog. Ontzettend spannend." Veel heeft hij die nacht niet mogen doen. „Ik geloof dat ik even de wa terslang mocht vasthouden. Verder stond ik vooral toe te kijken." Twee weken later is weer raak. Ditmaal een woning in de Voorstraat. Ook die brand kan Kunst nog goed voor de geest halen. „Ineens moet je doen wat je daarvoor alleen hebt geoefend. Jezelf een weg banen door een huis dat vol rook staat. Dan moet je kunnen vertrouwen op je collega-brandweerlieden." Kunst heeft de smaak te pakken. Met di verse cursussen schopt hij het in 1992 tot bevelvoerder. „Dat had ik nooit verwacht", zegt hij. „Althans, niet op dat moment. Er liepen man nen rond met meer ervaring. Ik stond niet op de nominatie. Maar ik woonde in het dorp. Dat gaf de doorslag." Amper beseffend dat hij bevelvoerder is, gaat dinsdag 1 sep tember de pieper. Op het schermpje verschijnt de melding: brand Lange Kruisweg Sint Philipsland. Samen met Arjan Kempeneers stapt hij in de brandweerauto, op weg naar de brand. „Onderweg zeg ik tegen Ar jan: we hebben geen bevelvoerder. Waarop hij zegt: dat ben jij toch." Het besef is duidelijk nog niet aan wezig. Later die dag krijgt Kunst vragen van de regionale pers. Iets waar hij tot dan toe geen ervaring mee heeft. „Ik werd die dag echt voor de leeuwen geworpen." Ter wijl hij terugdenkt aan die brand concludeert Kunst dat ej veel is veranderd in de afgelopen twintig jaar. „Met twee man naar een .brand? Dat is nu echt ondenkbaar. Wat dat betreft is de veiligheid enorm verbeterd." Als gevolg van de gemeentelijke herindeling verdwijnt in 1995 zijn baan bij de gemeente Sint Philips land. Toch weet Kunst binnen de muren van het ambtelijk apparaat te blijven. Hij solliciteert naar de functie van bode. Vijf jaar lang brengt hij de post rond in het ge meentehuis, dat dan nog aan de Markt in Sint-Maartensdijk is ge vestigd. Ondertussen blijft hij actief als vrijwilliger bij de brandweer in Sint Philipsland. Dat hij niet meer werkt in de plaats waar hij woont, is dan geen probleem meer. Het werk bij de gemeente bevalt. Toch droomt Kunst om op een dag van Voor zeilen is wind nodig. Het is te vens een metafoor voor de ver standshouding tussen Cornelia Ma ria Johanna Schoonen en Marinus Johannes Verwijs. „We hebben wel eens woorden, hoor", zegt Marien. „Het is stil waar het nimmer waait." Het klikt tussen de twee en dat deed het ook in 1951 in Steenbergen. Er was wel een kloof: „Zij was katho liek en ik protestant, dat kon niet", wist Marien. Want hij kende Cor al van het werk. Zijn vader was groen teboer en Cör was net als Marien al vroeg aan de arbeid. Toen ze 13 jaar oud was, kwam ze erwten plukken. „Zij was buitengewoon vlug met haar handen, daar kon ik niet te genop", zegt Marien, die nog steeds onder de indruk is van de ijver van zijn vrouw. „Ik zeg vaak: ze heeft de geest van tien man. Ze is altijd be zig." Eigenlijk had Marien al een vrien dinnetje, maar toen hij haar op een dag in Steenbergen ging opzoeken, kwam ze niet opdagen. Ze was ver hinderd en had een briefje meegege ven aan haar broer, maar die vergat dat mee te nemen. Marien wist na tuurlijk niets van dat alles en was beledigd. „Als je mij wil belazeren, moet je vroeg opstaan", zegt hij fel. Omdat zijn vader was overleden, droeg hij een rouwband. Cor vroeg ernaar toen ze voorbij kwam gelo pen. Ze trokken een eindje samen op en de verkering was een feit. Op 26 september 1952 trouwden ze in het toenmalige gemeentehuis aan de Schoolstraat in Sint Philipsland. Al leen Cor's broer en zus kwamen naar de huwelijksvoltrekking. Haar ouders toonden hun afkeur door thuis te blijven. Het paar trok voor een halfjaar bij Mariens moeder in. De meeste kinderen waren toen al het huis uit. Marien is de één na jongste uit een gezin van in totaal tien kinderen. Na de ramp gingen ze achter de mo len wonen, in een piepklein huisje aan de Oostdijk. „Het was een een kamerwoning, de wc was buiten. We betaalden 1,50 (gulden) huur per week. We hebben er zeven jaar ge woond en dat waren de zeven geluk kigste jaren van mijn leven. We wa ren nooit ziek", vertelt Marien. In zijn woorden zit veel verscholen. „We kennen geluk, maar we kennen ook veel verdriet." Ze hebben samen vijf kinderen gekregen. De jongste stierf in 1965, zeven maanden oud. De pijn van het verlies leeft nog voort bij Marien en Cor. Hij kan het niet vertellen zonder tranen. Dank baar zijn ze ook. Hun zoon Bram (57) en dochters Lianne (55), Hen- nie (52) en Joke (45) zijn net als hun ouders harde werkers en kunnen goed leren. De derde, Hennie. is doctorandus. „Van mij heeft ze het niet, ik was een middelmatige leer ling. Ik zeg altijd, denk erom. dat heb je van God gekregen", zegt Ma rien, terwijl hij naar boven wijst. Ze hebben hun kinderen dan ook alle kansen geboden om te gaan stude ren. Want ook Cor moest al vroeg van school. „Ik was uitgekozen om naar de mulo te gaan, maar ik moest gaan werken Cor werkte voor ze met Marien ging op de Ligafabriek. „Dat heb ik vier jaar gedaan, eerst in Bergen op Zoom, later in Roosendaal." Ze ver telt dat de directeur op een dag door de fabriek liep en aan de voorvrouw vroeg wie zij was. Het viel hem op dat ze zo vlug was. Toen kreeg ze promotie. „Ik ging van zeven naar 28 gulden", vertelt ze trots. Na haar huwelijk deed ze allerhande werkzaamheden. Vijfentwintig jaar lang plukte ze appels. „Geen mens dat haar bij kon houden", zegt Ma rien. Nog doet ze wat ze kan, on danks haar gezondheid. Want die laat te wensen over. Ze heeft longemfy- Arco Kunst is sinds 2001 bij de beroepsbrandweer van de gemeente Tholen. zijn hobby zijn baan te maken. Eén probleem: geen vacatures bij de brandweer. In 2000 verandert de Fluplander wederom van baan. Zijn nieuwe taak: het archiveren van bouwvergunningen en stukken van de afdeling sociale zaken. Het is van korte duur. Want na een half jaar solliciteert hij opnieuw. Dit maal als beroepsbrandweerman. „Dat ging niet zo makkelijk", zegt Kunst. „De functie waarvoor ik ge tekend had was eigenlijk voor vier jaar. Je kunt je voorstellen dat ze niet zo blij waren dat ik na een half jaar solliciteerde." Ruim een half jaar later, op 15 juni 2001is het zo ver. Een droom komt uit. Kunst start als beroepsbrandweerman. Sa men met Koos de Feijter, die een jaar eerder werd aangesteld. Arco haalt zijn brandmeesterdiploma en kan aan de slag. „Aan de koude kant welteverstaan", zegt hij. Want als beroepsbrandweer rukt hij nog zelden uit. .Alleen als erop de post een onderbezetting is", zegt hij. Ar co houdt zich vooral bezig met pro actie en preventie. Hij beoordeelt zogezegd de brandveiligheid van bestemmings- en bouwplannen. Momenteel liggen de plannen voor het wozoco in Scherpenisse op zijn bureau. „Zat toevallig vanochtend in de mail", zegt hij. Naast het con troleren van brandveiligheidsplan nen staat Kunst ook voor de klas. Hij geeft bijscholing aan instruc teurs en leidt brandweermannen op tot bevelvoerder. Dat kost hem jaar lijks een slordige 400 uur. „En dat is exclusief de lessen", benadrukt hij. „Gemiddeld ben ik zo'n twee tot drie avonden in de week van huis. Maar ach, het is hobby, ik doe het graag." Naast beroepsbrand weer is de Fluplander nog altijd hoofdleider van de jeugdbrand weer. Over stoppen heeft hij nooit nagedacht. „Daarvoor is het veel te leuk." Ook is hij ploegleider (voor heen postcommandant) van de brandweerpost in Sint Philipsland. In een kwart eeuw bij de brandweer heeft Kunst de nodige brandjes en auto-ongelukken meegemaakt. Het meest bijgebleven is de "pinda- brand' in juni 2009 in Sint-Maar tensdijk. „Tijdens die brand werd de kundigheid van het korps op de proef gesteld", zegt Arco. Een hef tige brand met meerdere explosies. „In een aantal gevallen zijn we maar net op tijd teruggetrokken. Hadden we dat niet gedaan, dan had het mensenlevens gekost." Kunst heeft na afloop bij diverse korpsen in de provincie uitleg gege ven over de werkwijze en waarom destijds is gekozen voor het gecon troleerd laten uitbranden van de fa briek. „De brandweer in Goes heeft daar veel aan gehad tijdens het be strijden van de brand in het pand van de Betho op het bedrijventer rein Klein Frankrijk in Goes. Het is mooi datje op die manier je kennis met elkaar kunt delen." Kunst blikt met veel plezier terug op het verleden. De toekomst ziet hij met spanning tegemoet. De brandweer staat aan de vooravond van grote personele veranderingen. Volgende week maakt een zogehe ten plaatsingscommissie bekend hoe de nieuwe personele bezetting er uit zal zien. Dit als gevolg van het opgaan in de Veiligheidsregio Zeeland (VRZ). Die veiligheidsre gio moet fors bezuinigen. Dat heeft gevolgen voor het personeel. Toch vreest Kunst niet voor zijn baan. „De formatie blijft grotendeels ge lijk. Wel is het mogelijk dat enkele collega's een andere standplaats krijgen." Momenteel heeft de ge meente Tholen acht beroepsbrand- weerkrachten in dienst. Kunst denkt niet dat met de overgang naar de veiligheidsregio de kwaliteit van de brandweer in het geding komt. „Er is geen sprake dat de VRZ pos ten wil sluiten", zegt hij. „Onze aanrijtijden blijven gewoon ge handhaafd." Naast vrijwillige brandweer, beroepsbrandweer en leider van de jeugdbrandweer schildert Arco Kunst graag portretten en land schappen. „Dat weten maar weinig mensen", zegt hij. Tot een jaar of acht terug schilderde hij regelmatig. De laatste jaren heeft de Fluplander daar maar weinig tijd voor. Kunst wil zijn hobby graag na zijn pensionering weer oppakken. „Tegen die tijd ben ik waarschijnlijk 72", grapt hij. Cor en Marien Verwijs uit Sint Philipsland zijn woensdag een diamanten paar. seem en haar ruggenwervels zijn versleten. Jk ben dertien centimeter kleiner geworden. Ik was een meter drieënzestig een nu ben ik geen een vijftig meer." Marien ging van de landbouw naar de drainage, vanwege de waters noodramp, en werd later vrachtwa genchauffeur in dienst bij een oom van Cor. Na een halfjaar hield hij het daar voor gezien. ,Jk wil mijn centen verdienen en niet krijgen", verklaart hij. Vervolgens werkte hij 22 jaar in de Rotterdamse haven. Jk was stu wer dek. reserve heftruckchauffeur, had dagen als baas. maar was meest al sjouwer. Ik heb alles meegepakt waarmee ik maar kon verdienen." Zijn tijd als havénarbeider stopte ab rupt toen hij werd getroffen door een dubbele hernia. „Ik stond aanwijzin gen te geven aan een kraanmachinist en zakte ineens in elkaar. Ik had het niet zien aankomen." Marien heeft het nooit kunnen verkroppen dat hij niet meer mocht werken van de dok ter. Het zit in zijn bloed. Nog altijd is hij actief in zijn moestuin. Tot zijn 76ste heeft hij gerookt, maar op doktersadvies stopte hij daarmee. .Afijn broer zei, dat kun je niet laten. Ik zei, dat zullen we nog wel eens zien. Eigenlijk had ik er een beetje spijt van dat ik gezegd had dat ik zou stoppen, maar het lukte. Ik wist niet dat ik zo'n sterke geest had." Het paar kijkt uit naar het bezoek van burgemeester Nuis en zijn vrouw. Ze hebben hem nooit eerder ontmoet. Dat gaat woensdag gebeu- Voor de dertiende keer wordt de Dag van de Mantelzorg gehouden in de gemeente Tholen, deze keer op vrijdag 9 november. Het steunpunt wil samen met de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) zoveel mo gelijk mantelzorgers in het zonnetje zetten. Om deze actie tot een suc ces te maken vraagt wethouder Jan Oudesluijs de medewerking van al le Tholenaren. Hij roept inwoners op om zoveel mogelijk mantelzorgers aan te mel den bij het steunpunt. De mantel zorgers krijgen die dag van de vrij willigers van de NPV en de vrijwillige thuiszorg van de ge meente Tholen een attentie aange boden. Die heeft te maken met het thema van deze dag: nu even niet. Doel van de dag is laten zien wat mantelzorgers doen en het geven van erkenning voor hun werk. Eerder, van donderdag 27 tot en met zaterdag 29 september, houdt het steunpunt een 'Zorg voor jezelf driedaagse'. Hiermee wil de ge meente mantelzorgers de gelegen heid geven om te ontspannen. Door het zorgen voor een ander komen zij hier vaak niet aan toe. Aanmelden van mantelzorgers voor de Dag van de Mantelzorg, als voor de Zorg voor jezelf driedaagse kan telefo nisch via 0166-668315. Het steunpunt mantelzorg organi seert met regelmaat bijeenkomsten voor mantelzorgers. Zo organiseer de het onlangs, in de theetuin van de Thoolse Parel in Stavenisse, een in formatiemiddag over de financiële zaken die om de hoek komen kijken bij het zorgen voor een ander. Met een indringende minuut stilte heeft de gemeenteraad donderdag avond afscheid genomen van Inge borg Broere-van der Bijl uit Tholen. Burgemeester Willem Nuis noemde haar een bescheiden vrouw en een sieraad vixrr het gemeentelijk be stuur. Ingeborg Broere was werk zaam op de afdeling Vergunningen en Handhaving van de gemeente Tholen. Volgens Nuis verliest de ge meente een kundige, loyale, sociale en vooral fijne collega. Mevr. Broe re - echtgenote van de predikant van de Gereformeerde Kerk in de Doel- weg in Tholen - overleed vorige week op 44-jarige leeftijd na een lange periode van ziekte. wmasmmnmm. De jeugd kon zich vermaken op het terrein van De Schutse. Enkele meisjes probeerden de trampoline uit. Na een regenachtige vrijdag treft De Schutse het met het weer bij de jaar lijkse verkoping. De zon schijnt en dat zorgt voor een aangename tem peratuur. Op het terrein aan de Coentjesweg is een grote diversiteit aan artikelen te koop in de vele kra men. Etenswaren, bloemen en plan ten, sieraden, textiel, cadeau-artike len, boeken en veel meer. Ook staat er een ijskar, en er wordt friet gebak ken en kibbeling. Bezoekers kunnen bij de EHBO zelfs hun bloeddruk la ten opmeten. In verschillende kra men steken cliënten van het dagacti viteitencentrum een handje toe. Ook het winkeltje de Parlevinker, in het dagactiviteitencentrum, is in trek bij de bezoekers. Het assorti ment bestaat vooral uit geschenken, boeken, zijdebloemen, speelgoed en textiel. Overal staan mensen te praten, want een verkoping is ook een gelegenheid om bekenden te treffen. 's Middags was het rustiger dan 's morgens, zegt mevrouw Van Poort vliet. „De standhouders hadden een leuke omzet en ook het winkeltje heeft goed gedraaid." De opbrengst van de verkoping wordt besteed aan het complex in Oud-Vossemeer. „Wat er voor het dagactiviteitencen trum of voor de Eendracht nodig is. Of als er eens iets vervangen moet worden." Acht Thoolse gezinnen hebben de ze zomer samen tien kinderen op gevangen via Europa Kinderhulp om ze zo een zorgeloze vakantie te bieden. De regio Zeeland van de hulporganisatie hield onlangs haar evaluatieavond. In totaal zijn 93 kinderen in de vakantie in Zeeland opgevangen, laat voorzitter Vincent van Bijnen uit Oud-Vossemeer we ten. Tijdens de bijeenkomst wissel den gastgezinnen hun ervaringen uit. De familie Van Gennip uit Sint Philipsland deed dit jaar voor de eerste keer mee als gastgezin. Sa- mira.een meisje van 6 jaar uit Lim burg, is ruim twee en een halve week bij hen geweest. Zij vertelde bijna dagelijks aan haar gastouders dat ze het zo leuk vond bij hen. „We deden niets bijzonders hoor", vertelde Edmée van Gennip op de evaluatieavond. Dochter Xinn, eveneens 6 jaar, heeft ook genoten en vindt Samira een leuke vakantievriendin. Hoe wel het wel intensief was, is de fa milie erg tevreden over hoe het ge gaan is. Ze willen Samira zelfs uitnodigen om in de kerstvakantie ook bij hen te komen logeren. Vol gend jaar hoopt Europa Kinderhulp regio Zeeland tenminste 100 gast- kinderen een fijne vakantie aan te kunnen bieden. Daarom is de stich ting nog dringend op zoek naar nieuwe gastgezinnen. Meer infor matie via Europakinderhulp.nl of mevrouw M. van den Broek op tel. 0113-233286. De experimentele MerKaBa Sudbury School in Oud-Vossemeer houdt za terdag van tien tot drie uur een open dag. De school voor kinderen voor 4 t/m 18 jaar is dit voorjaar met vier leerlingen begonnen op het terrein van manege Vosmaer aan de Zeedijk 3. Er wordt lesgegeven volgens het principe dat kinderen zelf bepalen wanneer ze leren en hoe ze dat doen. De school wordt bestuurd door kin deren en volwassen samen. Na de op richting zijn er vier leerlingen bijge komen, waarvan er na de zomer twee naar een andere school zijn gegaan. De school telt nu zes leerlingen en er is plaats voor 25 leerlingen. Het doel is door te groeien naar 100 leerlin gen. Op dit moment werken er drie leerkrachten in deeltijd. VERVOLG VAN DF. SCHUTSE Directeur Peter Kok en hoofd zorg Ina van Ommen brachten een be zoek aan de groep in een heel ande re omgeving. Gisteren konden de Schutsebewoners winkelen in Veld- hoeven of toeren in een Amerikaan se schoolbus, 's Avonds was er bin go. Vandaag (donderdag) bezoeken de bewoners Het Dierenpark Over- loon waar ook de lunch wordt geno ten. De thuisblijvers op het land goed doen er Oud-Hollandse spelle tjes. Vanavond wordt de week afgesloten met verschillende voor drachten. Voor de families en bewo ners wordt er een film en een fotoal bum gemaakt. Petra: „Die laten we ongeveer twee maanden na de va kantie zien in de zaal. Samen met het personeel dat mee is geweest."

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2012 | | pagina 3