'Ik heb de kans gekregen om van
mijn hobby mijn beroep te maken'
'Zestig jaar terug in huwelijksboot
gestapt en die vaart nog steeds'
Tholen wil mantelzorgers
in het zonnetje zetten
Open dag bij Sudbury school
Arco Kunst uit Sint Philipsland 25 jaar bij de brandweer
Raad herdenkt mevrouw Broere
Minder drukke verkoping brengt
behoorlijk meer op voor Schutse
Tien kinderen in acht gastgezinnen
Donderdag 20 september 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Beroepsbrandweerman, ploegleider van de vrijwillige
brandweer in Sint Philipsland, hoofdleider van de jeugd
brandweer en docent bevelvoerder. Arco Kunst (48) uit
Sint Philipsland is een duizendpoot. Inmiddels is hij vijf
entwintig jaar in dienst bij de brandweer, waarvan elf
jaar als beroepskracht. „Ik heb de kans gekregen om van
mijn hobby mijn beroep te maken", zegt hij.
Dienstplicht
Bevelvoerder
Beroeps
„Ze hadden geen diamanten kaarten, maar we vonden
deze mooi, een gouden." Trots laat Cor Verwijs-
Schoonen (78) de uitnodiging zien voor haar 60-jarige
huwelijk met Marien Verwijs (83). Het jubileum is
woensdag een feit. Het Sint Philipslandse paar viert het
volgende week zaterdag in het verenigingsgebouw van
de Oud Gereformeerde Gemeente aan de Voorstraat. Op
de kaart staat een afbeelding van een zeilboot. „We zijn
zestig jaar geleden in het huwelijksbootje gestapt en dat
vaart nog steeds", verklaart Cor.
Gelukkigste'jaren
Ligafabriek
Personele verandering
Schilderen
Diamanten huwelijk voor Marien en Cor Verwijs uit Sint Philipsland
Moestuin
Oudesluijs vraagt medewerking aan inwoners
Organisatie tevreden met 7500 euro opbrengst
Het leek zaterdag minder druk bij de verkoping van De
Schutse gehandicaptenzorg in Oud-Vossemeer. „Maar de
opbrengst, 7500 euro netto, is 1500 euro méér dan vorig
jaar", zegt een tevreden Jo van Poortvliet. „Het was een
geslaagde dag."
Het begon allemaal in 1975. Arco
Kunst, toen elf jaar, meldde zich
aan voor de jeugdbrandweer. Net
als veel leeftijdsgenoten kwam hij
op de wachtlijst terecht. Zoveel ani
mo was er voor het jeugdkorps. Bij
na had hij de moed verloren. Totdat
hij in 1977, op dertienjarige leef
tijd. alsnog werd aangenomen.
Kunst kon zijn geluk niet op. ..Ei
genlijk had ik er niet meer op gere
kend", zegt hij. De brandweer in
Sint Philipsland kende in die tijd
één jeugdkorps. Dat bestond uit een
ploeg van tien jongeren in de leef
tijd van elf tot achttien jaar. Arco
raakte, net als zijn tweeënhalf jaar
oudere broer Peter, al snel besmet
met het brandweervirus. Samen de
den ze aan verschillende jeugd-
brandweerwedstijden mee. Arco
herinnert zich de eerste wedstrijd
nog goed. „Dat was in 1979 in
Middelburg", zegt hij. „Wekenlang
hadden we getFaind. Toen nog on
der leiding van jeugdbrandweerlei-
der Rien van Duuren. Tot zijn ne
gentiende bleef Kunst bij de
jeugdbrandweer. Een jaar langer
dan' gebruikelijk. In dat laatste jaar
gaf hij leiding aan de jeugdleden.
In 1983 stopt hij vanwege de
dienstplicht. Doordrongen door het
brandweervirus gaf Arco de brand
weer als voorkeur op. En daar
kwam hij ook terecht. Veertien
maanden lang maakte hij deel uit
van de brandweer op de kazerne in
Oirschot. „Veel stelde dat niet
voor", zegt hij. „Uitrukken deden
we zelden." Na zijn dienstplicht
keert de Fluplander terug naar huis.
Hij gaat weer aan de slag bij Delta
Techniek, waar hij vanaf zijn zes
tiende werkzaam was als technisch
tekenaar. Door gebrek aan werk
verruilt hij die baan al snel voor een
functie bij Maasair in Tholen als
verwarmingsmonteur. Dat werk
doet hij vier jaar. Probleem is dat
het werk voor Maasair niet valt te
combineren met vrijwilliger bij de
brandweer. Voor de brandweer
moet hij werk hebben in zijn woon
plaats, Sint Philipsland. In 1987
solliciteert hij daarom op een vaca
ture bij de toen nog zelfstandige ge
meente Sint Philipsland. Hij wordt
aangenomen en krijgt een functie in
de buitendienst. Zijn taak: het on
derhouden van de gemeentelijke
gebouwen. Nog datzelfde jaar, in
augustus 1987, komen er onver.-
wachts twee plaatsen vrij bij de
vrijwillige brandweer. Arco twijfelt
geen moment en solliciteert.
Wat hij dan niet weet, is dat dit het
begin is van zijn brandweercarrière.
Arco duikt in de boeken en volgt
verschillende avondcursussen. Tij
dens de eerste oefenavond benadert
Kees Neele hem of hij interesse
heeft om hoofdleider te worden van
de jeugdbrandweer. Dat ziet Arco
wel zitten. Want hij had als jeugdlid
ook al de leiding genomen. Met
veel plezier stoomt Kunst de jonge
brandweerlieden klaar voor de
jeugdbrandweerwedstrijden. Een
echte brand heeft Arco tot dan toe
nooit meegemaakt. De eerste echte
uitruk is in februari 1988. De exac
te datum weet hij niet meer. „Het
was in het weekend, in de nacht van
zaterdag op zondag", zegt hij. „In
een bollenschuur in Anna Jacoba-
polder. De vlammen kwamen me
tershoog. Ontzettend spannend."
Veel heeft hij die nacht niet mogen
doen. „Ik geloof dat ik even de wa
terslang mocht vasthouden. Verder
stond ik vooral toe te kijken." Twee
weken later is weer raak. Ditmaal
een woning in de Voorstraat. Ook
die brand kan Kunst nog goed voor
de geest halen. „Ineens moet je
doen wat je daarvoor alleen hebt
geoefend. Jezelf een weg banen
door een huis dat vol rook staat.
Dan moet je kunnen vertrouwen op
je collega-brandweerlieden." Kunst
heeft de smaak te pakken. Met di
verse cursussen schopt hij het in
1992 tot bevelvoerder. „Dat had ik
nooit verwacht", zegt hij. „Althans,
niet op dat moment. Er liepen man
nen rond met meer ervaring. Ik
stond niet op de nominatie. Maar ik
woonde in het dorp. Dat gaf de
doorslag." Amper beseffend dat hij
bevelvoerder is, gaat dinsdag 1 sep
tember de pieper. Op het schermpje
verschijnt de melding: brand Lange
Kruisweg Sint Philipsland. Samen
met Arjan Kempeneers stapt hij in
de brandweerauto, op weg naar de
brand. „Onderweg zeg ik tegen Ar
jan: we hebben geen bevelvoerder.
Waarop hij zegt: dat ben jij toch."
Het besef is duidelijk nog niet aan
wezig. Later die dag krijgt Kunst
vragen van de regionale pers. Iets
waar hij tot dan toe geen ervaring
mee heeft. „Ik werd die dag echt
voor de leeuwen geworpen." Ter
wijl hij terugdenkt aan die brand
concludeert Kunst dat ej veel is
veranderd in de afgelopen twintig
jaar. „Met twee man naar een
.brand? Dat is nu echt ondenkbaar.
Wat dat betreft is de veiligheid
enorm verbeterd."
Als gevolg van de gemeentelijke
herindeling verdwijnt in 1995 zijn
baan bij de gemeente Sint Philips
land. Toch weet Kunst binnen de
muren van het ambtelijk apparaat te
blijven. Hij solliciteert naar de
functie van bode. Vijf jaar lang
brengt hij de post rond in het ge
meentehuis, dat dan nog aan de
Markt in Sint-Maartensdijk is ge
vestigd. Ondertussen blijft hij actief
als vrijwilliger bij de brandweer in
Sint Philipsland. Dat hij niet meer
werkt in de plaats waar hij woont,
is dan geen probleem meer. Het
werk bij de gemeente bevalt. Toch
droomt Kunst om op een dag van
Voor zeilen is wind nodig. Het is te
vens een metafoor voor de ver
standshouding tussen Cornelia Ma
ria Johanna Schoonen en Marinus
Johannes Verwijs. „We hebben wel
eens woorden, hoor", zegt Marien.
„Het is stil waar het nimmer waait."
Het klikt tussen de twee en dat deed
het ook in 1951 in Steenbergen. Er
was wel een kloof: „Zij was katho
liek en ik protestant, dat kon niet",
wist Marien. Want hij kende Cor al
van het werk. Zijn vader was groen
teboer en Cör was net als Marien al
vroeg aan de arbeid. Toen ze 13 jaar
oud was, kwam ze erwten plukken.
„Zij was buitengewoon vlug met
haar handen, daar kon ik niet te
genop", zegt Marien, die nog steeds
onder de indruk is van de ijver van
zijn vrouw. „Ik zeg vaak: ze heeft de
geest van tien man. Ze is altijd be
zig."
Eigenlijk had Marien al een vrien
dinnetje, maar toen hij haar op een
dag in Steenbergen ging opzoeken,
kwam ze niet opdagen. Ze was ver
hinderd en had een briefje meegege
ven aan haar broer, maar die vergat
dat mee te nemen. Marien wist na
tuurlijk niets van dat alles en was
beledigd. „Als je mij wil belazeren,
moet je vroeg opstaan", zegt hij fel.
Omdat zijn vader was overleden,
droeg hij een rouwband. Cor vroeg
ernaar toen ze voorbij kwam gelo
pen. Ze trokken een eindje samen op
en de verkering was een feit. Op 26
september 1952 trouwden ze in het
toenmalige gemeentehuis aan de
Schoolstraat in Sint Philipsland. Al
leen Cor's broer en zus kwamen
naar de huwelijksvoltrekking. Haar
ouders toonden hun afkeur door
thuis te blijven. Het paar trok voor
een halfjaar bij Mariens moeder in.
De meeste kinderen waren toen al
het huis uit. Marien is de één na
jongste uit een gezin van in totaal
tien kinderen.
Na de ramp gingen ze achter de mo
len wonen, in een piepklein huisje
aan de Oostdijk. „Het was een een
kamerwoning, de wc was buiten. We
betaalden 1,50 (gulden) huur per
week. We hebben er zeven jaar ge
woond en dat waren de zeven geluk
kigste jaren van mijn leven. We wa
ren nooit ziek", vertelt Marien.
In zijn woorden zit veel verscholen.
„We kennen geluk, maar we kennen
ook veel verdriet." Ze hebben samen
vijf kinderen gekregen. De jongste
stierf in 1965, zeven maanden oud.
De pijn van het verlies leeft nog
voort bij Marien en Cor. Hij kan het
niet vertellen zonder tranen. Dank
baar zijn ze ook. Hun zoon Bram
(57) en dochters Lianne (55), Hen-
nie (52) en Joke (45) zijn net als hun
ouders harde werkers en kunnen
goed leren. De derde, Hennie. is
doctorandus. „Van mij heeft ze het
niet, ik was een middelmatige leer
ling. Ik zeg altijd, denk erom. dat
heb je van God gekregen", zegt Ma
rien, terwijl hij naar boven wijst. Ze
hebben hun kinderen dan ook alle
kansen geboden om te gaan stude
ren. Want ook Cor moest al vroeg
van school. „Ik was uitgekozen om
naar de mulo te gaan, maar ik moest
gaan werken
Cor werkte voor ze met Marien ging
op de Ligafabriek. „Dat heb ik vier
jaar gedaan, eerst in Bergen op
Zoom, later in Roosendaal." Ze ver
telt dat de directeur op een dag door
de fabriek liep en aan de voorvrouw
vroeg wie zij was. Het viel hem op
dat ze zo vlug was. Toen kreeg ze
promotie. „Ik ging van zeven naar 28
gulden", vertelt ze trots.
Na haar huwelijk deed ze allerhande
werkzaamheden. Vijfentwintig jaar
lang plukte ze appels. „Geen mens
dat haar bij kon houden", zegt Ma
rien. Nog doet ze wat ze kan, on
danks haar gezondheid. Want die laat
te wensen over. Ze heeft longemfy-
Arco Kunst is sinds 2001 bij de beroepsbrandweer van de gemeente Tholen.
zijn hobby zijn baan te maken. Eén
probleem: geen vacatures bij de
brandweer. In 2000 verandert de
Fluplander wederom van baan. Zijn
nieuwe taak: het archiveren van
bouwvergunningen en stukken van
de afdeling sociale zaken. Het is
van korte duur. Want na een half
jaar solliciteert hij opnieuw. Dit
maal als beroepsbrandweerman.
„Dat ging niet zo makkelijk", zegt
Kunst. „De functie waarvoor ik ge
tekend had was eigenlijk voor vier
jaar. Je kunt je voorstellen dat ze
niet zo blij waren dat ik na een half
jaar solliciteerde." Ruim een half
jaar later, op 15 juni 2001is het zo
ver. Een droom komt uit. Kunst
start als beroepsbrandweerman. Sa
men met Koos de Feijter, die een
jaar eerder werd aangesteld. Arco
haalt zijn brandmeesterdiploma en
kan aan de slag. „Aan de koude
kant welteverstaan", zegt hij. Want
als beroepsbrandweer rukt hij nog
zelden uit. .Alleen als erop de post
een onderbezetting is", zegt hij. Ar
co houdt zich vooral bezig met pro
actie en preventie. Hij beoordeelt
zogezegd de brandveiligheid van
bestemmings- en bouwplannen.
Momenteel liggen de plannen voor
het wozoco in Scherpenisse op zijn
bureau. „Zat toevallig vanochtend
in de mail", zegt hij. Naast het con
troleren van brandveiligheidsplan
nen staat Kunst ook voor de klas.
Hij geeft bijscholing aan instruc
teurs en leidt brandweermannen op
tot bevelvoerder. Dat kost hem jaar
lijks een slordige 400 uur. „En dat
is exclusief de lessen", benadrukt
hij. „Gemiddeld ben ik zo'n twee
tot drie avonden in de week van
huis. Maar ach, het is hobby, ik doe
het graag." Naast beroepsbrand
weer is de Fluplander nog altijd
hoofdleider van de jeugdbrand
weer. Over stoppen heeft hij nooit
nagedacht. „Daarvoor is het veel te
leuk." Ook is hij ploegleider (voor
heen postcommandant) van de
brandweerpost in Sint Philipsland.
In een kwart eeuw bij de brandweer
heeft Kunst de nodige brandjes en
auto-ongelukken meegemaakt. Het
meest bijgebleven is de "pinda-
brand' in juni 2009 in Sint-Maar
tensdijk. „Tijdens die brand werd
de kundigheid van het korps op de
proef gesteld", zegt Arco. Een hef
tige brand met meerdere explosies.
„In een aantal gevallen zijn we
maar net op tijd teruggetrokken.
Hadden we dat niet gedaan, dan
had het mensenlevens gekost."
Kunst heeft na afloop bij diverse
korpsen in de provincie uitleg gege
ven over de werkwijze en waarom
destijds is gekozen voor het gecon
troleerd laten uitbranden van de fa
briek. „De brandweer in Goes heeft
daar veel aan gehad tijdens het be
strijden van de brand in het pand
van de Betho op het bedrijventer
rein Klein Frankrijk in Goes. Het is
mooi datje op die manier je kennis
met elkaar kunt delen."
Kunst blikt met veel plezier terug
op het verleden. De toekomst ziet
hij met spanning tegemoet. De
brandweer staat aan de vooravond
van grote personele veranderingen.
Volgende week maakt een zogehe
ten plaatsingscommissie bekend
hoe de nieuwe personele bezetting
er uit zal zien. Dit als gevolg van
het opgaan in de Veiligheidsregio
Zeeland (VRZ). Die veiligheidsre
gio moet fors bezuinigen. Dat heeft
gevolgen voor het personeel. Toch
vreest Kunst niet voor zijn baan.
„De formatie blijft grotendeels ge
lijk. Wel is het mogelijk dat enkele
collega's een andere standplaats
krijgen." Momenteel heeft de ge
meente Tholen acht beroepsbrand-
weerkrachten in dienst. Kunst
denkt niet dat met de overgang naar
de veiligheidsregio de kwaliteit van
de brandweer in het geding komt.
„Er is geen sprake dat de VRZ pos
ten wil sluiten", zegt hij. „Onze
aanrijtijden blijven gewoon ge
handhaafd."
Naast vrijwillige brandweer, beroepsbrandweer en leider van de
jeugdbrandweer schildert Arco Kunst graag portretten en land
schappen. „Dat weten maar weinig mensen", zegt hij. Tot een
jaar of acht terug schilderde hij regelmatig. De laatste jaren heeft
de Fluplander daar maar weinig tijd voor. Kunst wil zijn hobby
graag na zijn pensionering weer oppakken. „Tegen die tijd ben
ik waarschijnlijk 72", grapt hij.
Cor en Marien Verwijs uit Sint Philipsland zijn woensdag een diamanten paar.
seem en haar ruggenwervels zijn
versleten. Jk ben dertien centimeter
kleiner geworden. Ik was een meter
drieënzestig een nu ben ik geen een
vijftig meer."
Marien ging van de landbouw naar
de drainage, vanwege de waters
noodramp, en werd later vrachtwa
genchauffeur in dienst bij een oom
van Cor. Na een halfjaar hield hij het
daar voor gezien. ,Jk wil mijn centen
verdienen en niet krijgen", verklaart
hij. Vervolgens werkte hij 22 jaar in
de Rotterdamse haven. Jk was stu
wer dek. reserve heftruckchauffeur,
had dagen als baas. maar was meest
al sjouwer. Ik heb alles meegepakt
waarmee ik maar kon verdienen."
Zijn tijd als havénarbeider stopte ab
rupt toen hij werd getroffen door een
dubbele hernia. „Ik stond aanwijzin
gen te geven aan een kraanmachinist
en zakte ineens in elkaar. Ik had het
niet zien aankomen." Marien heeft
het nooit kunnen verkroppen dat hij
niet meer mocht werken van de dok
ter. Het zit in zijn bloed. Nog altijd is
hij actief in zijn moestuin.
Tot zijn 76ste heeft hij gerookt, maar
op doktersadvies stopte hij daarmee.
.Afijn broer zei, dat kun je niet laten.
Ik zei, dat zullen we nog wel eens
zien. Eigenlijk had ik er een beetje
spijt van dat ik gezegd had dat ik zou
stoppen, maar het lukte. Ik wist niet
dat ik zo'n sterke geest had."
Het paar kijkt uit naar het bezoek
van burgemeester Nuis en zijn
vrouw. Ze hebben hem nooit eerder
ontmoet. Dat gaat woensdag gebeu-
Voor de dertiende keer wordt de Dag van de Mantelzorg gehouden in
de gemeente Tholen, deze keer op vrijdag 9 november. Het steunpunt
wil samen met de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) zoveel mo
gelijk mantelzorgers in het zonnetje zetten. Om deze actie tot een suc
ces te maken vraagt wethouder Jan Oudesluijs de medewerking van al
le Tholenaren.
Hij roept inwoners op om zoveel
mogelijk mantelzorgers aan te mel
den bij het steunpunt. De mantel
zorgers krijgen die dag van de vrij
willigers van de NPV en de
vrijwillige thuiszorg van de ge
meente Tholen een attentie aange
boden. Die heeft te maken met het
thema van deze dag: nu even niet.
Doel van de dag is laten zien wat
mantelzorgers doen en het geven
van erkenning voor hun werk.
Eerder, van donderdag 27 tot en met
zaterdag 29 september, houdt het
steunpunt een 'Zorg voor jezelf
driedaagse'. Hiermee wil de ge
meente mantelzorgers de gelegen
heid geven om te ontspannen. Door
het zorgen voor een ander komen zij
hier vaak niet aan toe. Aanmelden
van mantelzorgers voor de Dag van
de Mantelzorg, als voor de Zorg
voor jezelf driedaagse kan telefo
nisch via 0166-668315.
Het steunpunt mantelzorg organi
seert met regelmaat bijeenkomsten
voor mantelzorgers. Zo organiseer
de het onlangs, in de theetuin van de
Thoolse Parel in Stavenisse, een in
formatiemiddag over de financiële
zaken die om de hoek komen kijken
bij het zorgen voor een ander.
Met een indringende minuut stilte
heeft de gemeenteraad donderdag
avond afscheid genomen van Inge
borg Broere-van der Bijl uit Tholen.
Burgemeester Willem Nuis noemde
haar een bescheiden vrouw en een
sieraad vixrr het gemeentelijk be
stuur. Ingeborg Broere was werk
zaam op de afdeling Vergunningen
en Handhaving van de gemeente
Tholen. Volgens Nuis verliest de ge
meente een kundige, loyale, sociale
en vooral fijne collega. Mevr. Broe
re - echtgenote van de predikant van
de Gereformeerde Kerk in de Doel-
weg in Tholen - overleed vorige
week op 44-jarige leeftijd na een
lange periode van ziekte.
wmasmmnmm.
De jeugd kon zich vermaken op het terrein van De Schutse. Enkele
meisjes probeerden de trampoline uit.
Na een regenachtige vrijdag treft De
Schutse het met het weer bij de jaar
lijkse verkoping. De zon schijnt en
dat zorgt voor een aangename tem
peratuur. Op het terrein aan de
Coentjesweg is een grote diversiteit
aan artikelen te koop in de vele kra
men. Etenswaren, bloemen en plan
ten, sieraden, textiel, cadeau-artike
len, boeken en veel meer. Ook staat
er een ijskar, en er wordt friet gebak
ken en kibbeling. Bezoekers kunnen
bij de EHBO zelfs hun bloeddruk la
ten opmeten. In verschillende kra
men steken cliënten van het dagacti
viteitencentrum een handje toe.
Ook het winkeltje de Parlevinker,
in het dagactiviteitencentrum, is in
trek bij de bezoekers. Het assorti
ment bestaat vooral uit geschenken,
boeken, zijdebloemen, speelgoed
en textiel. Overal staan mensen te
praten, want een verkoping is ook
een gelegenheid om bekenden te
treffen.
's Middags was het rustiger dan 's
morgens, zegt mevrouw Van Poort
vliet. „De standhouders hadden een
leuke omzet en ook het winkeltje
heeft goed gedraaid." De opbrengst
van de verkoping wordt besteed aan
het complex in Oud-Vossemeer.
„Wat er voor het dagactiviteitencen
trum of voor de Eendracht nodig is.
Of als er eens iets vervangen moet
worden."
Acht Thoolse gezinnen hebben de
ze zomer samen tien kinderen op
gevangen via Europa Kinderhulp
om ze zo een zorgeloze vakantie te
bieden. De regio Zeeland van de
hulporganisatie hield onlangs haar
evaluatieavond. In totaal zijn 93
kinderen in de vakantie in Zeeland
opgevangen, laat voorzitter Vincent
van Bijnen uit Oud-Vossemeer we
ten. Tijdens de bijeenkomst wissel
den gastgezinnen hun ervaringen
uit. De familie Van Gennip uit Sint
Philipsland deed dit jaar voor de
eerste keer mee als gastgezin. Sa-
mira.een meisje van 6 jaar uit Lim
burg, is ruim twee en een halve
week bij hen geweest. Zij vertelde
bijna dagelijks aan haar gastouders
dat ze het zo leuk vond bij hen.
„We deden niets bijzonders hoor",
vertelde Edmée van Gennip op de
evaluatieavond.
Dochter Xinn, eveneens 6 jaar,
heeft ook genoten en vindt Samira
een leuke vakantievriendin. Hoe
wel het wel intensief was, is de fa
milie erg tevreden over hoe het ge
gaan is. Ze willen Samira zelfs
uitnodigen om in de kerstvakantie
ook bij hen te komen logeren. Vol
gend jaar hoopt Europa Kinderhulp
regio Zeeland tenminste 100 gast-
kinderen een fijne vakantie aan te
kunnen bieden. Daarom is de stich
ting nog dringend op zoek naar
nieuwe gastgezinnen. Meer infor
matie via Europakinderhulp.nl of
mevrouw M. van den Broek op tel.
0113-233286.
De experimentele MerKaBa Sudbury
School in Oud-Vossemeer houdt za
terdag van tien tot drie uur een open
dag. De school voor kinderen voor 4
t/m 18 jaar is dit voorjaar met vier
leerlingen begonnen op het terrein
van manege Vosmaer aan de Zeedijk
3. Er wordt lesgegeven volgens het
principe dat kinderen zelf bepalen
wanneer ze leren en hoe ze dat doen.
De school wordt bestuurd door kin
deren en volwassen samen. Na de op
richting zijn er vier leerlingen bijge
komen, waarvan er na de zomer twee
naar een andere school zijn gegaan.
De school telt nu zes leerlingen en er
is plaats voor 25 leerlingen. Het doel
is door te groeien naar 100 leerlin
gen. Op dit moment werken er drie
leerkrachten in deeltijd.
VERVOLG VAN DF. SCHUTSE
Directeur Peter Kok en hoofd zorg
Ina van Ommen brachten een be
zoek aan de groep in een heel ande
re omgeving. Gisteren konden de
Schutsebewoners winkelen in Veld-
hoeven of toeren in een Amerikaan
se schoolbus, 's Avonds was er bin
go. Vandaag (donderdag) bezoeken
de bewoners Het Dierenpark Over-
loon waar ook de lunch wordt geno
ten. De thuisblijvers op het land
goed doen er Oud-Hollandse spelle
tjes. Vanavond wordt de week
afgesloten met verschillende voor
drachten. Voor de families en bewo
ners wordt er een film en een fotoal
bum gemaakt. Petra: „Die laten we
ongeveer twee maanden na de va
kantie zien in de zaal. Samen met
het personeel dat mee is geweest."