'Ik ben groós op mijn werk én
op het mooie gemeentehuis'
Natuurcentrum Scaldis Naturalis
elk-weer-voorziening camping
Aantal overnachtingen
op Tholen veel hoger
Oud-Vossemeer, daar
kun je niet om heen!
Proef weren vrachtverkeer
Onder de Molen Vossemeer
Sweelincklezing met concert
Leny de Graaf is veertig jaar ambtenaar bij de gemeente Tholen
Pand overgedragen van stichting naar recreatieondernemer
Donderdag 30 augustus 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Ze werd wel eens de moeder van het gemeentehuis ge
noemd, maar Leny de Graaf uit Sint-Maartensdijk, voelt
dat niet zo. ,Je kan volwassenen niet als kinderen op
voeden. Het is een utopie dat iedereen zich aan de spel
regels houdt. Je kan mensen wel aanspreken, maar het is
niet gezegd dat ze het opvolgen." Leny de Graaf is 56
jaar en al veertig jaar in dienst van de gemeente Tholen.
Gemis
Rouwkamer
Schoven
Gesloten staat er op het bordje voor het gebouw Scaldis
Naturalis aan de Kastelijnsweg in Sint-Maartensdijk.
Maandag is het pand met de sleutel bij de notaris in Tho
len overgedragen aan de nieuwe eigenaar, Camping de
Muie. De nieuwe eigenaar Joost Bakker gaat het gebouw
gebruiken als elk-weer-voorziening voor zijn jeugdige
gasten. Dat past binnen de bestemming dagrecreatie.
Draagvlak
Hoofdstuk
Vincent van Bijnen draagt oplossingen aan
Plooirokje
Vakantiegevoel
Groös
De gemeente Tholen en de provincie Zeeland beginnen
een proef met het weren van doorgaand vrachtverkeer
door Oud-Vossemeer. Het gaat om de N656, de provin
ciale weg die dwars door het dorp loopt. Bewoners kla
gen daar steen en been over onveilige verkeerssituaties,
veroorzaakt door vrachtauto's. Al jaren vragen de bewo
ners, verenigd in comité Molenbuurt, om een oplossing.
Die lijkt er nu te komen.
Stemmen
van lezers
Meedenken
Stemmen
van lezers
Een bijzonder jubileum. Het komt
namelijk maar zelden voor dat een
vrouw zo lang als ambtenaar bij één
gemeente werkt. Het is haar lust en
haar leven. Ze is trots op het werk
én op het nieuwe gemeentehuis in
Tholen. De verhuizing van Sint-
Maartensdijk naar Tholen in de pe
riode tussen kerst en Nieuwjaar van
2007/2008, herinnert ze zich als een
leuke ervaring. Ondanks alle com
motie die het gaf omdat de smalstad
niet langer het bestuurlijk en admi
nistratief centrum van de gemeente
was. Het was voor de Smurdiekse
een van de grootste veranderingen
in haar loopbaan. „Ik ging altijd te
voet naar mijn werk. Nu moest ik
naar Tholen, maar ik was ermee
verzoend, hoor." Om de sfeer bij
de verhuizing, te verhogen, had ze
fleecevesten aangeschaft. Met de
tekst: 'crew verhuizing gemeente
huis' in de zachte stof gedrukt, „le
dereen was hartstikke enthousiast.
Coby Hage,de vrouw van bode Piet
Hage had pannenkoeken gebakken,
de opzichters van Ballast Nedam
(de bouwer -red.) liepen er rond. Ie
dereen liep door elkaar maar stond
voor hetzelfde."
Leny trekt graag op met andere col
lega's. Ze wil iedereen bij wijze van
spreken overal bij betrekken. Ze
was jarenlang lid van de personeels
vereniging en van de onderne
mingsraad. „Ik kende echt ieder
een." Maar met de verhuizing is het
een stuk lastiger geworden om met
alle collega's in het gebouw contact
te hebben. „In het oude gemeente
huis kwam ik overal. Ik kende elk
hoekje en kamertje. Nu niet meer.
Mijn functie is veranderd. Het ge
bouw is verdeeld in twee vleugels.
Ik zit begane grond Zuid, aan de
kant van de Postweg. In het begin
kon ik me moeilijk oriënteren als ik
boven was. Dan moest ik soms door
een raam naar buiten kijken om te
weten aan welke kant van het ge
bouw ik zat: aan de kant van de
Postweg of aan de kant van Stads-
zicht." Elke verdieping is op dezelf
de manier ingericht. Elke verdie
ping heeft gekleurde stippen op de
vloer. Voor de herkenning: groen,
geel, rood. „Ik zie de collega's van
de eerste en tweede verdieping die
roken wel regelmatig omdat onze
kamer vlakbij de rokersruimte zit."
Ze vindt het een groot gemis dat ze
niet iedereen meer dagelijks ziet. Al
begrijpt ze ook wel dat het niet meer
kan. Nieuwe medewerkers van an
dere afdelingen worden nu geïntro
duceerd met een foto met een be
schrijving op intranet, het interne
netwerk. Met de verhuizing veran
derde ook haar functie. In Sint-
Maartensdijk werkte ze op interne
zaken. Alle brieven aan de gemeen
te werden via haar kamer in het ge
bouw verspreid. Ze maakte alle
stukken voor de commissies en de
raadsvergaderingen klaar. Voor alle
raadsleden en de pers. „In mijn een
tje. Toen kwam het digitaliseren van
de stukken. Het dynamisch archief
(het lopend of nieuw archief dat re
gelmatig geraadpleegd moet kunnen
worden -red), werd enorm belang
rijk. Maar de laatste jaren werden
de facilitaire zaken ook steeds be
langrijker en meer gewaardeerd.
Het werd niet langer gezien als een
kostenpost."
Leny zag zich niet de hele dagen be
zig om stukken te scannen of achter
een computer te zitten. Ze werd dan
ook gevraagd om een opleiding faci
litair te doen. „Dat heb ik gedaan. In
2002 en 2003. Aan het Albeda Colle
ge, op mbo-niveau. Voor een nieuwe
functie." In 2007 gevolgd door een
opleiding facilitair management aan
de NCOI in Rotterdam. „Ik wilde
meer." In het werk dat Leny kreeg
gaat het in grote lijnen om het draai
ende houden van de organisatie.
Zorgen dat andere medewerkers hun
werk zo goed mogelijk kunnen blij
ven doen. Zo kreeg ze de taak om de
drie bodes aan te sturen en de twee
medewerkers die via de Betho en de
sociale werkplaats in het gemeente
huis werken. „Voor elke week wordt
er een planning gemaakt, maar in de
praktijk loopt het steeds anders. Het
is nooit helemaal te voorspellen."
Daar kan ze wel mee leven. Het
maakt haar werk afwisselend. De
dagelijkse routine in het gemeente
huis, worden afgewisseld met grote
evenementen waar de jubilaris een
belangrijke rol in speelt. Zoals de
jaarlijkse uitreiking van de Konink
lijke onderscheidingen eind april, de
jaarlijkse vrijwilligersavond in no
vember, de welkomstavonden voor
nieuwe inwoners (door bezuinigin
gen inmiddels afgeschaft), de onder-
nemersavonden, exposities van
beeldende kunst of foto's, een recep
tie voor het personeel. Meestal in het
atrium.
In het begin was het nog zoeken
naar de juiste opstelling voor het
publiek in de grote hal van het ge
meentehuis. „Bij de eerste uitrei
king van de lintjes hebben we zwar
te doeken gebruikt van Accelerando
om de ruimte af te schennen van de
rest .De dienstverlening moet im
mers gewoon door blijven gaan. Het
was improviseren. Maar het leek
Mensen vragen Leny de Graaf wel eens hoe lang ze nog moet
werken. Dat weet ze niet zegt ze. „Ik heb niet het gevoel dat ik
moet werken. Ik heb het naar mijn zin." Ze zou zomaar met het
verlengen van de pensioengerechtigde naar 67 jaar de vijftig
dienstjaren vol kunnen maken. Daar kan ze niks over zeggen.
„Mae ik wil nog wè een paer schoven bij de gemêênte bluven."
„We hebben elke jaar een tent op de
camping staan voor de jeugd. Er
komen steeds meer gezinnen met
kinderen. Als het een keer hard
stormt is zo'n tent ook niet alles.
Dit gebouw leent zich er goed
voor." Vanwege de bestemming
dagrecreatie mag het geen horeca
worden. Noch kan hij het verbou
wen tot een luxe verblijfsaccommo-
datie. Bakker denkt dat het voor de
jeugd een geschikte plek is. Als
kantoor met receptie voor de cam
ping ligt het pand niet gunstig, zegt
hij. Wel zou het weer geschikt ge
maakt kunnen worden voor dagbe
steding van gehandicapten waar
een deel van het gebouw ooit voor
is ingericht. „Er was een eigen in
gang met aparte voorzieningen, zo
als een invalidetoilet. „Maar dat is
nu lastig gezien de bezuinigingen
op het persoonsgebonden budget en
de terughoudendheid van de zorg
instellingen. Maar het is ook een
optie."
Eerst gaat hij het gebouw leegma
ken. „Het is nu een bende. Er staat
overal nog troep, de vloerbedek
king zit los, er staan nog schotten
in. Dat maakt het erg donker. De
keuken is gedeeltelijk weggehaald.
Maar, dat wist ik van tevoren, hoor.
Het is jammer dat het verwaarloosd
is, maar ik heb geen kat in de zak
gekocht."
Bakker wil het gebouw aan de bui
tenkant voor de winter nog schilde
ren en waar nodig repareren. De
toegang tot het erf via de Kastel-
einsweg blijft voorlopig gehand
haafd. maar Bakker denkt er wel
aan om het ijzeren spijlenhek te
vervangen omdat het zo lelijk is,
zegt hij.
Zaterdagochtend staat het hek op
een kiertje. Het bord Scaldis Natu
ralis is dan al van de gevel verwij
derd. Voorzitter Géorge de Leeuw
van de stichting Platform Leefbaar
Platteland Tholen haalt de laatste
spulletjes die aan Scaldis Naturalis
toebehoren, uit het gebouw. Zoals
een boek over zeevissen. Niet onbe
langrijk in een centrum dat op de
natuur in het algemeen en op de
Oosterschelde in het bijzonder ge
richt was. De ruimte is voor een
groot deel ontmanteld. Staatsbosbe
heer heeft zijn informatiepanelen
weggehaald. Ook Kiwanis Tholen
deed dat. Op de plek van de pano
ramafoto van Louis Sauter van de
zuidkant van Tholen, zijn alleen nog
lijmresten te zien. Dat geldt voor
meer wanden. De 'blokken' van het
waterschap Scheldestromen die de
zeewering moeten verbeelden, blij
ven staan. Te zwaar om zomaar af
te breken. Ook de maquette met de
toren van Sint-Maartensdijk (waar
van de spits ontbreekt) en de water
toren in Scherpenisse in het Thoolse
vlakke land tussen de dijken, blijft
achter.
De Leeuw ruimt met gemengde ge
voelens op, maar wil niet uitvoerig
terugkijken. Dat heeft geen zin."
Ja, het had ooit een milieu-educa
tiecentrum kunnen worden, zegt
hij. Maar om zoiets rendabel te ma
len moet'er meer gebeuren. „Net
zoals met het mee De Bevelanden
in Goes is gedaan. Met een speel
tuin, een kinderboerderij waar kin
deren konijnen en cavia's kunnen
aaien en een pannenkoekenhuis en
een beetje voorlichting over natuur.
Niet te veel tegelijk."
Het is er niet van gekomen. Wel is
er veel geld in het multifunctioneel
centrum gestoken. Een groot draag
vlak vinden voor het multifunctio
nele gebouw, ontworpen door ing.
Lj. Giljam uit Scherpenisse. bleek
moeilijk.
Scaldis Naturalis diende als vertrek
en eindpunt van natuurexcursies in
de Pluimpot en de slikken van de
Oosterschelde de laatste jaren als
controlepost van de wandelsport-
vereniging De Oosterscheldestap-
pers. Er werden exposities in ge-
V
houden, cursussen voor natuurou-
ders. kinderen timmerden er nest
kastjes. Het gebouw werd ook ver
huurd voor besloten feestjes en
partijtjes. Verjaardagen en jubilea.
Het grootste project ging over de
wederopbouw van Tholen na de
Watersnoodramp toen kinderen van
alle basisscholen er allerlei op
drachten kregen. „Dat heeft 27 da
gen geduurd."
De Leeuw was er niet van meet af
aan bij betrokken, maar inmiddels
V.'
toch al bijna 22 jaar lang. Hij werd
ooit - als bankman - gevraagd te
kijken naar de financiële kant bij
de verantwoording van de subsidie.
„Het was voor mij persoonlijk ook
een manier om mensen op Tholen
te leren kennen."
De Leeuw vormt samen met Piet
de Kam (secretaris) het tweekoppi
ge bestuur van de stichting. Ze wa
ren bij de overdracht van het pand
bij de notaris. De stichting sloot er
een hoofdstuk in haar geschiedenis
mee af. Voor camping de Muie be
gint een nieuw hoofdstuk in haar
historie.
Op uitnodiging van de Stichting An-
thonie Keldermans Concerten geeft
musicoloog en clavenist dr. Pieter
Dirksen zaterdagavond 8 september
in het oude Stadhuis een Sweelinck-
lezing met concert. Dat begint om
kwart over acht. Dirksen geeft die
avond een toelichting op het klaver-
c 4
werk van Jan Pieterszoon Sweelinck
(1562-1621). Dat doet hij in het ka
der van het Sweelinckjaar. Jan Pie
terszoon werd 450 jaar geleden ge
boren. Daarnaast voert Dirksen een
aantal klavecimbelwerken uit, waar
onder de Chromatische Fantasie.
Kaarten reserveren kan via: 603544.
Leny de Graaf was zestien jaar toen ze bij b. en vv. solliciteerde.
wel een rouwkamer." Nu zijn er
verrijdbare wanden en kan Leny be
schikken over eigen stoelen. Voor
heen kwamen die uit de Meulvliet
in Tholen, de Stove in Stavenisse en
de Wellevaete in Sint-Annaland.
„Allemaal verschillend. Nu zijn we
erg goed uitgerust. Uit noodzaak,
maar ik heb er wel voor gesoebat.
Het budget was beperkt. Maar het is
een visitekaartje voor de gemeente
en ook voor de leverancier van het
meubilair," zegt ze.
Diep in haar hart had ze toch liever
gezien dat het gemeentehuis in Sint-
Maartensdijk was gebleven. In een
nieuw gebouw aan de Sportlaan
waar ooit de zilveruienfabriek van
Polderman (later Massagia) stond.
Na de sloop nog steeds een lege
vlakte. ..Nieuwbouw aan beide kan
ten van de weg, met een brug over
de weg om de twee te verbinden."
Nieuwbouw was noodzakelijk vond
ze. „Het oude gebouw was echt te
klein. Er waren geen kamers over
om te vergaderen. De kantine op
zolder was te klein ei bloedheet in
de zomer." Toch zag ze wel de
voordelen van Tholen. „Ik heb in
een aantal commiisies gezeten
waarin de nieuwbouw besproken
werd. Dan ga je er ook weer anders
tegenaan kijken." Waar ze wel echt
last van gehad heeft ii, is dat het ou
de gebouw aan de Markt is ver
kocht. „Zo'n historisch pand. Dat
ga je toch niet verkopen? Hoe kun
je daar als gemeenteraad in mee
gaan?" Het is verleden tijd. Nu zit
er een restaurant en een hotel in.
Het voordeel van het nieuwe ge
bouw was, dat ze invloed kon uitoe
fenen op de inrichting. „Samen met
interieurarchitect Lotte Sturm, het
nichtje van de architect van het ge
meentehuis, ben ik vaak op stap ge
weest. Om meubels en stoffen uit te
zoeken. Zij heeft voor de ronde
bankjes en de trouw.poef in de raad
zaal gekozen, ik voor de kleur." Op
vallend is de roze trouwpoef in het
midden van de zaal. Het verraste bij
de opening vriend en vijand. „Ik
vind het nog steeds een geweldig
mooie ruimte. Met aan de wanden
de oude Oranjes, het strakke en
zakelijke van de bestuurstafel en
raadstafels en het- speelse van het
roze van de poef en de bankjes van
de publieke tribune. Maar er zijn
nog steeds mensen die niet op de ro
ze poef willen trouwen. In dat geval
zetten we er stoelen neer."
Leny was nog maar zestien toen ze
solliciteerde op het gemeentehuis.
Ze verscheen voor burgemeester
Van Boeijen, secretaris Benou en
wethouder Moerland. In een zomers
plooirokje en een geruite blazer. „Ik
wilde verpleegster worden, maar
kon pas naar de opleiding als ik 17
jaar en 7 maanden oud was. Adrie
Quist die op het gemeentehuis
werkte was bij ons thuis geweest.
Hij wist dat ik geen werk had en zei
dat ze iemand zochten op het ge
meentehuis." Ze werd aangenomen
als typiste en bleef. „Het was erg
ambtelijk. Alle mannen liepen in
driedelig pak. Er werkten maar een
paar vrouwen: Lien den Engelsman,
Koosje Franke uit Sint-Maartens
dijk, Ina Hage uit Stavenisse en
Hanna Soeters uit Sint-Annaland.
Elke week moesten Leny en Lien
losbladige uitgaven in een map
doen. Vakliteratuur voor ambtena
ren en bestuurders en dat registeren.
Van Kluwer, Samson en de VNG.
„Uitgever Briël Heijboer kwam ze
brengen. Een keer in de maand
kwam hij met de rekening. Ook die
moesten we venverken. Steeds heel
veel handelingen." In de periode dat
stencillen in zwang kwam, moest de
ambtenaar naar de zolder waar de
machine stond. „Het was er in de
winter steenkoud. Ik nam een straal
kacheltje mee. Voor de inkt, niet
voor mezelf."
De herinneringen zijn legio, de
anekdotes liggen voor het oprapen.
Er zijn ook wapenfeiten. Leny de
Graaf was de eerste vrouw die op
het gemeentehuis in een lange broek
ging werken. Ze kreeg er opmerkin
gen over. „Toen ik een zwarte India-
De jubilaris is groös op haar
werk en op het gemeente
huis in Tholen. „Elke keer
weer als er mensen komen
die zeggen dat het een mooi
gebouw is." Rond de verhui
zing heeft ze nog wel even
gedacht iets anders te gaan
doen. Iets juridisch. Op het
toenmalige kantongerecht in
Bergen op Zoom ging ze op
gesprek „Blij toe dat ik het
niet gedaan heb. Niet dyna
misch genoeg."
se bloes droeg boven een zwarte
broek zei mijn chef: Die bloes is
mooi, maar die broek kan eigenlijk
niet. Het gebeurde ook indirect.
Burgemeester Van Boeijen zei dat
hij een vakantiegevoel kreeg als hij
mij in een nette spijkerbroek zag lo
pen." Ook dat is verleden tijd. Het
aantal vrouwelijke ambtenaren
steeg. Bovendien klommen ze
steeds hoger in het van oudsher
mannenbolwerk. „Ze hebben steeds
hogere posities gekregen. Er werkt
nu een juriste als sectordirecteur."
Zelf zag ze geen rol in een leiding
gevende functie. Ze staat onder Jan
Buick.„Ik zou geen afdelingshoofd
willen worden. Ik ben liever onder
steunend. Meer van de werkvloer."
Een aantal jaren terug was er op
beide bruggen van Tholen een
groot bord. met naast het logo van
de gemeente de wervende tekst:
Tholen, daar kun je niet om heen!
In Oud-Vossemeer had de tekst kun
nen zijn: Oud-Vossemeer, daar moet
je wel doorheen! Immers, ook na
talloze en kostbare reconstructies
loopt de provinciale weg nog steeds
door ons dorp. Dit kon misschien in
de 60-er jaren van de vorige eeuw,
maar naast de toename van het ge
bruikelijke verkeer vindt ook het in
dustrieterrein van Tholen haar ont
sluiting deels via deze weg. Een
ander deel neemt de sluiproute via
de Langeweg in Oud-Vossemeer.
Deze weg is zeker niet op dit vaak
(te) snel rijdend verkeer berekend.
Diverse ongelukken in het recente
verleden waren dan ook het gevolg.
In de krant las ik over de voorgeno
men aanleg van een zogenaamde
landbouwweg. Ene meneer Ten Ca-
te (voorzitter ZLTO Tholen en Sint-
Philipsland) noemde het zelfs een
primeur voor Tholen en uniek voor
Nederland. Ik vind het geld over de
balk smijten. Zoveel geld voor een
voorziening die er al is en tot tevre
denheid werkt.
Mijn idee is; gebruik voor land-
bouwverkeer bestaande wegen zoal
de Langeweg in Oud-Vóssemeer, i
bijvoorbeeld voor cjit verkeer rich- t—
ting Halsteren. Maak daarnaast een I
rondweg om Oud-Vossemeer en los
daarmee een echt bestaand pro
bleem op. Ook de ontsluiting van
het industrieterrein van Oud-Vosse
meer zou eindelijk geregeld zijn
en uitbreiding is weer mogelijk.
Buurtgemeenten hebben dit in het
verleden met succes al als oplos
sing gebruikt. Misschien kan dan in
de toekomst de tekst; 'Tholen daar
kun je wel om heen' duidelijk ma
ken dat ook Tholen met zijn tijd
meegaat.
Kien Veraart,
Langeweg 3, Oud-Vossemeer.
Het gebouw aan de Kastelijnsweg in Sint-Maartensdijk is nu van camping De Muie.
Volgens Marjonne Jopse, woord
voerster van de gemeente Tholen,
gaat het niet om een fysieke afslui
ting. „Met borden wordt duidelijk
gemaakt dat chauffeurs een andere
route moeten nemen." Waar de bor
den precies komen, is nog niet be
kend. De proef moet nog verder wor
den uitgewerkt. ,Jn ieder geval
moeten de borden ruim van tevoren
duidelijk maken dat doorgang door
het dorp niet gewenst is." De proef
gaat dit najaar van start en loopt tot
eind van het jaar. Vooraf doet de pro
vincie een nulmeting om het aandeel
doorgaand vrachtverkeer te meten.
Vincent van Bijnen, bewoner uit de
Molenbuurt is blij dat de gemeente
en provincie actie ondernemen. De
bewoner uit de Molenbuurt pleit na
mens het actiecomité ai jaren voor
maatregelen om vrachtverkeer uit de
bebouwde kom te weren. Van Bij
nen wil graag meedenken over een
mogelijke oplossing voor het ver
keersprobleem in het dorp. Op een
routekaart heeft hij vijf punten ge
markeerd waar volgens hem de om
leidingsborden moeten komen. Dat
is op de Zeelandweg bij Sint Philips-
land, de Broekseweg bij Oud-Vosse-
meer. de Kadijk bij Poortvliet, de
Nieuwe Postweg bij Tholen en in
Halsteren op de A4. Ook over de
tekst voor het bord heeft de Vosse-
meerder nagedacht: Oud-Vossemeer
afgesloten voor doorgaand vracht
verkeer. Volg richting Steenbergen.
Hij heeft zijn plannen onlangs aan
de wethouder Kees van Dis en gede
puteerde Kees van Beveren gepre
senteerd.
Tijdens een gesprek met beide he
ren, zou zijn gezegd dat een recht
streekse afrit van de Oud-Vosse-
meersedijk naar bedrijventerrein
Klaverveld niet ondenkbaar is. Met
die maatregel wordt vrachtverkeer
uit de bebouwde kom geweerd. „De
gedeputeerde ziet zelfs iets in het
doortrekken van de Molendijk, zo
dat er een rondweg om Oud-Vosse
meer ontstaat", zegt Van Bijnen. Hij
benadrukt dat die plannen geenszins
concreet zijn.
van de informatie worden opgeno
men. In de toelichting van de tabel
staat ook duidelijk dat het om 'op
gegeven aantallen' gaat. Wat niet in
de krant staat (wel in het originele
rapport) is dat de maakster van het
rapport zelf ook meldt dat het wer
kelijke aantal overnachtingen van
kampeerders veel hoger is. Ze wil
echter geen schatting maken 'om
dat dit een onrealistisch beeld
geeft'.
Maar de overnachtingen op de vas
te staanplaatsen bijna 75% van het
totaal, worden op geen enkele ma
nier geteld en kunnen dus alleen
geschat worden. Deze campinggas-
ten betalen namelijk voor een heel
seizoen een vast bedrag, of ze nu
veel of weinig aanwezig zijn. Een
campingondernemer kan en wil ook
niet elke avond al die caravans
langsgaan om te turven met hoeveel
personen men werkelijk aanwezig
is. Zelfs in een hotel gebeurt dit
niet. Het zou ook qua privacy niet
worden geaccepteerd.
Voor toeristische kampeerplaatsen
valt het aantal bezette nachten wel
ongeveer te berekenen, omdat er
vaak (niet altijd) per nacht betaald
wordt. Op de Pluimpot was destijds
(voor 2007) een toeristische plaats
ruim 60 nachten bezet. Het gaat dan
niet om 1 kampeerdersgezin per
plaats maar om meerdere gezinnen
na elkaar, die soms maar 1 nacht
blijven, soms een paar weken. Zo
kom je op het hierboven genoemde
gemiddelde van 16 nachten dat een
toeristisch kampeerdersgezin in
2010 op Tholen verbleef.
Hopelijk is met deze uitgebreide
uitleg duidelijk gemaakt dat het
aantal overnachtingen op Thoolse
campings veel hoger is dan de ge
noemde 14.907.
WJt.Zwikker,
tot 2007 mede-eigenaar
van camping de Pluimpot.
Vorige week verscheen in deze
krant het artikel 'Recreatiecijl'ers
achterhalen blijkt veelal natte vin
gerwerk'. Daarin werd uitgebreid
ingegaan op de resultaten van een
enquête onder Thoolse recreanten,
met ook in een tabel 'gasten 2010'
enkele cijfers over overnachtingen.
Iemand die het artikel oppervlakkig
leest, zou kunnen denken dat het
toerisme op Thoolse campings
maar weinig voorstelt, met maar
902 gasten en 14.907 overnachtin
gen. Een toerist zou hier dan maar
16 nachten verblijven.
Op dit punt wil ondergetekende een
mogelijk misverstand voorkomen.
Een zeer voorzichtige schatting
geeft op zijn minst 200.000 over
nachtingen voor alle plaatsen (vast
toeristisch) op alle Thoolse cam
pings, dus zonder hotels, jachtha
vens enz.
Dit getal is niet zomaar uit de lucht
gegrepen en wordt hierna toege
licht. Bij enquêtes in 1975. 1980 en
1995 werden 320.000 tot 338.000
overnachtingen genoemd. Er zijn
ruim 1500 kampeerplaatsen op
Tholen. Nemen we aan dat een ge
middeld gezin ongeveer 3 personen
telt en dat elke plaats gemiddeld
minstens 45 nachten bezet is, dan
geeft dit afgerond 200.000 over
nachtingen. Die geschatte 3 perso
nen en 45 nachten 135 overnach
tingen per kampeerplaats is aan de
lage kant: voor de recreatiebelas
ting neemt de gemeente Tholen aan
dat op een bezette plaats 180 over
nachtingen worden gemaakt.
Dit is geen kritiek op het rapport of
het krantenartikel. Bij het samen
vatten van een 60 pagina's tellende
enquête-rapport op 1 krantenpagina
kon natuurlijk maar een klein deel
