'Directeur Aono opende onze
harten met zijn toespraak'
Werken als vakkenvuller om de
studiefinanciering aan te vullen
Voorrecht om hier
te mogen opgroeien
ötudiehoofd
Oorlog vormt aanleiding voor Japans bezoek aan Tholen
Natuurvervalsing Rammegors
Donderdag 23 augustus 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Vier jaar geleden ontmoetten ze elkaar in Japan. En don
derdag was de Japanse schooldirecteur Motoaki Aono te
gast bij Edje Zogdrager en haar man Dick Nijwening in
Tholen. Een plezierige en bijzondere ontmoeting, met
een trieste aanleiding: de Tweede Wereldoorlog. Dick
(73) en Edje (71) zijn allebei in Soerabaja geboren, zaten
als kleine kinderen in de jappenkampen en maakten daar
veel mee. Aono zet zich in om de huidige generatie be
kend te maken met al dat leed, dat zijn landgenoten des
tijds hebben veroorzaakt. „Hij opende onze harten met
zijn toespraak", zegt Edje Zorgdrager over de eerste ont
moeting met Aono.
Ware geschiedenis
Tosti en jenevertje
Twijfel
Kleinschalig
Drie moeders
Koen Wilsing (19) uit Tholen gaat sociologie studeren in Tilburg
Stemmen
van lezers
Stemmen
van lezers
Buitenland
Brand op jachten,
brandweer vast
Fietspad Stoofweg
In september 2008 zijn veertien Ne
derlanders - waaronder Edje en Dick
- op uitnodiging van het Japanse mi
nisterie van buitenlandse zaken tien
dagen in het Aziatische land. In het
kader van een vredesuitwisselings-
programma, erop gericht om Neder
landers te helpen hun oorlogsver
leden te verwerken en zich te ver
zoenen met Japan en haar inwoners.
En om de vrede en vriendschap tus
sen Nederland en Japan te bevorde
ren. De trip brengt het gezelschap
onder meer naar Mizumaki op het ei
land Kyushu, een stad met zo'n
30.000 inwoners ongeveer duizend
kilometer zuidwestelijk van Tokio.
De vader van één van de groepsleden
verbleef in de oorlog als krijgsge
vangene in deze stad (kamp Fukuoka
6B), werkte er als dwangarbeider in
een kolenmijn en stierf aan zijn ont
beringen, vertelt Edje.
Een herdenkingsmonument. Cross
Monument, herinnert aan die dwang
arbeid. Het is in de jaren tachtig ge
plaatst (ter vervanging van een een
voudig, maar verwaarloosd kruis)
door bemoeienis van een Nederland
se overlevende: oud-KNIL-militair
Dolf Winkler. Op het monument
staan de namen van 871 in Japan
omgekomen Nederlanders vermeld.
Van hen lieten er zestig het leven in
Mizumaki. Winkler, drie jaar gele
den gestorven, deed veel om de band
tussen Nederlanders en Japanners te
versterken. Onder meer via een ste
denband tussen zijn woonplaats Em-
meloord en Mizumaki. Die steden
band bestaat niet meer, maar nog
steeds is er jaarlijks een uitwisseling
van middelbare scholieren uit beide
plaatsen. Begin deze maand nog, wa
ren tien jonge Japanners te gast in de
Noordoostpolder.
Motoaki Aono is directeur van een
basisschool in Mizumaki. Hij ont
ving in 2008 de groep Nederlanders
op zijn school. Voor hem de tweede
keer in het kader van het uitwisse
lingsprogramma. Dit jaar zal het de
zesde en laatste keer zijn. want in
maart volgend jaar gaat hij met pen
sioen. Wat Aono de groep met Edje
en Dick (zij verloor haar moeder, hij
zijn vader tijdens de oorlog in Ne-
derlands-Indië) in zijn welkomst
woord zei, ontroerde de bezoekers.
Edje was vooraf gevraagd om na
mens de groep te reageren: „Door
zijn woorden kon ik dat doen vanuit
mijn hart." Het is voor haar duidelijk
dat Aono zich wil verdiepen in de
'ware geschiedenis' van Japan in de
Tweede Wereldoorlog. Veel Japan
ners komen volgens haar niet verder
dan de eigen slachtoffers van twee
atoombommen (waarvan één op Na
gasaki, op hetzelfde eiland als Mizu
maki). „Wat natuurlijk ook ver
schrikkelijk is." Zelf vertelde ze
tijdens de uitwisseling haar verhaal
aan een groep studenten. Met kaart
jes, foto's en e-mails hield de Thool-
se - die zelf ook in het onderwijs
heeft gewerkt - de afgelopen jaren
contact met de Japanse schooldirec
teur.
En toen kreeg de Thoolse een tijdje
geleden het bericht dat Aono naar
Nederland kwam. Hij ontmoette vo
rige week dinsdag in Valkenswaard
de groep uit 2008 én leden van latere
groepen. Bij een landgenote, ge
trouwd met een Nederlander. Yukari
Tangena-Suzuki heeft zich in de loop
van de jaren verdiept in de gebeurte
nissen tijdens de oorlog in indië en
de impact daarvan op de Nederlan
ders. Ze is actief voor een stichting
die de dialoog tussen Nederland en
Japans wil bevorderen, en ze vertaal
de het boek dat een Nederlandse
vrouw schreef over haar kamperva
ringen, in het Japans. Edje: „Voor het
eerst was ze dit jaar uitgenodigd bij
een herdenkingsdienst op 15 augus
tus (de herdenking van de capitulatie
van Japan - red.), in een kerk in Den
Haag."
Aono - die uitsluitend Japans
spreekt - had tevoren kenbaar ge
maakt ook graag bij Edje en Dick in
Tholen op bezoek te komen. Dick
haalde hem, met zijn vriend en tolk
Naohira Matsuo (hoogleraar aan de
universiteit van Tokio) donderdag
middag op bij het station in Bergen
op Zoom. De mannen dronken thee
en aten een tosti na aankomst, beke
ken daarna Tholen met onder meer
de haven, molen De Verwachting en
de Grote Kerk. „Ze vonden het ge
weldig. Hebben wel 300 foto's ge
maakt en zakken vol souvenirs ge
kocht." Daarna stond een Hollandse
maaltijd op het programma, met een
jenevertje en een biertje erbij. In de
gesprekken zijn ook persoonlijke
dingen uitgewisseld. Zo vertelde Ao
no dat zijn vader als militair in China
had gediend, en dat zijn moeder oor
log altijd als iets slechts bestempel
de. „Maar er was ook plezier. We
hadden het gevoel dat dit voor hen
een mooie, ontspannende dag was."
Het bezoek aan Nederland is deels
ook een voorbereiding op de komst
van een groep Nederlanders in no
vember. Aono en Naohira spreken op
de Japanse ambassade met betrokke
nen bij het uitwisselingsprogramma.
Ze bezoeken het Anne Frankhuis en
het Filmmuseum in Amsterdam, het
Museum Volkenkunde in Leiden en
Studeren. Weg vertrouwde omgeving, school en
klasgenoten. Een nieuwe start. Op je eigen benen
staan. Zelf eten maken, zorgen voor schone kleren. Een
periode waarin je jezelf ontwikkelt, nieuwe mensen
ontmoet en een beroep leert. Ook dit jaar verruilen
tientallen Tholenaren het ouderlijk huis voor een
studentenstad. Spannend, maar tegelijkertijd ook heel
leuk. Een serie over de nieuwe fase in hun leven.
Wat hij over vier jaar voor werk doet. I)at weet Koen Wilsing (19) uit
Tholen nog niet. Economie, dat leek hem wel wat. Daar was hij goed in.
Maar toch, hij was niet overtuigd. De Tholenaar miste het sociale as
pect. Iets wat hij wel terugvond in de studie sociologie. Eind augustus
start hij met de opleiding.
Na zeven jaar Gymnasium op het
Juvenaat in Bergen op Zoom is
Koen toe aan een nieuwe fase in
zijn leven. „Dat jaar extra is goed
geweest", concludeert hij na het be
halen van zijn examens. De Thole
naar deed niet zes, maar zeven jaar
over het vwo. Hij deed het vijfde
jaar een keer over. In dat jaar be
klom Koen de Mount Kenia voor
het goede doel Imani, waarvoor hij
met de sociale actie op het Juvenaat
25.000 euro ophaalde. „Was ik niet
blijven zitten, dan weet ik niet of ik
de juiste studiekeuze had gemaakt",
zegt hij. „Nu heb ik een jaar langer
bedenktijd gehad. Dat is fijn."
Koen heeft in maart definitief de
knoop doorgehakt. „Ik heb lang na
gedacht over wat ik nu precies later
wil gaan doen, want een opleiding
kiezen is lastig en je wilt wel me
teen de juiste keuze maken." zegt
hij. Anders loopje studievertraging
op en dat gaat tegenwoordig aardig
in de papieren werken." De Thole
naar dacht lange tijd aan economie.
Een vak dat hem goed af ging.
„Maar ik miste het sociale aspect in
de studie", zegt hij. Toch ging hij
begin dit jaar alsnog naar de open
dag van de studie economie op de
universiteit van Tilburg. Jorien Fase
uit Sint-Annaland, student Sociolo
gie. leidde hem rond. .Jorien vertel
de razend enthousiast over de stu
die", zegt hij. ,J)oor haar ben ik me
verder gaan verdiepen in sociolo
gie." Gaandeweg ontdekte de Tho
lenaar dat de studie veel beter bij
hem paste. „Gedrag, groepen men
sen, andere culturen hebben altijd al
mijn interesse gehad", zegt hij.
„Vooral hoe mensen hier en in an
dere landen leven, zoals ik in Kenia
gezien heb. Mijn interesses en er
varing van en na mijn reis naar Ke
nia hebben er mede voor gezorgd
dat sociologie mijn studiekeuze is
geworden. In die studie draait het
om het bestuderen van het gedrag
van groepen mensen in de maat
schappij en sociale vraagstukken en
dat spreekt mij aan.
Sociologie studeren kan in veel ste
den. „Maar Tilburg sprong er wat
mij betreft meteen tussenuit", zegt
hij. „Het is een kleinschalige uni
versiteit. Niet zo massaal als de
Erasmus universiteit in Rotterdam
of de Radboud universiteit in Nij
megen. Tilburg voelde meteen ver
trouwd. De sfeer was daar erg ge
moedelijk en het groen zorgt voor
afwisseling en rust tussen de hoge
universiteitsgebouwen." Het feit dat
de universiteit omgeven is door
groen draagt daar voor Koen zeker
aan bij. De Tholenaar blijft voorals
nog thuis wonen. „Eerst een aantal
maanden heen en weer reizen", zegt
hij. Ik hoop dat het niet langer
hoeft, want het zal me snel gaan
vervelen. Tilburg is net iets te ver.
Het kost me iedere dag drie uur in
het openbaar vervoer. Uren waarin
ik niet of nauwelijks iets kan doen.
Dat is niet echt efficiënt." Volgens
Koen is het vinden van een kamer in
de Brabantse studentenstad niet
de molens bij Kinderdijk.
Tegen de verslaggever van deze
krant vertelde Aono dat hij bij de eer
ste uitwisseling, in 2007, voor zijn
leerlingen te weinig informatie had
over de achtergrond van de bezoe
kers. Hij had zich onvoldoende kun
nen voorbereiden. „De feiten over de
verovering van Indonesië door Japan
leerde ik op school. Maar niet de de
tails, de emoties die dat bij mensen
teweegbracht." In veel Japanse
schoolboeken gaat het met betrek
king tot de Tweede Wereldoorlog
over de relatie met Rusland, China
en de Verenigde Staten, maar nauwe
lijks over Nederland. In boeken op
scholen in Mizumaki is daar wél
aandacht voor. Mede dankzij Dolf
Winkler, die de stad meer dan twin
tig keer bezocht en er op scholen zijn
verhaal vertelde. Aono heeft geplas
tificeerde foto's bij zich van deze
Nederlander, van het monument, en
van de groepen die aan het uitwisse
lingsprogramma meededen.
Ook hij ging op zoek naar het ver
haal van de oorlog, van de krijgsge
vangenen en dwangarbeiders. Be
zocht in Birma de beruchte spoor
weg die de Japanners er door gevan
genen lieten aanleggen. Vertelde zijn
leerlingen over de donkere kant van
Japan. „Voor kleine kinderen is het
allemaal wat moeilijk te begrijpen.
Maar persoonlijk wil ik de informa
tie verspreiden op scholen voor vol
wassenen, daar lessen wijden aan de
vrede. Ik voel een diepe pijn over
wat er in de oorlog is gebeurd. En ik
In Mizumaki herinnert een monument aan tijdens de Tweede
Wereldoorlog in Japan omgekomen krijgsgevangenen.
wil me verontschuldigen voor wat
onschuldigen, waaronder ook veel
kinderen, is aangedaan."
De directeur vindt het belangrijk dat
dit stukje geschiedenis wordt overge
leverd, om er lessen uit te trekken
voor de toekomst. Het belang om als
mensen vredig met elkaar samen te
leven. In Mizumaki worden kinderen
daarom nauw betrokken bij het uit
wisselingsprogramma met Neder
land. Ze doen mee aan de ceremonie
bij het Cross Monument als de Ne
derlanders op bezoek zijn, maar on
derhouden dat ook. „En na zo'n be
zoek schrijven de kinderen brieven
naar Nederland, met de boodschap:
wij hopen op vrede."
In Tholen hebben ook Edje en Dick,
die hun oorlogsverleden samen de
len, na jarenlang ontkennen de ge
beurtenissen van toen een plekje
kunnen geven. Op de dag dat Aono
en Matsuo op bezoek zijn, staat in
hun woonkamer op tafel een foto van
Edjes moeder, met een vaas bloemen
erbij. Het is uitgerekend haar ge
boortedag. Als ze dit hun Japanse
gasten vertellen, reageert Aono: „Ik
hoop dat er nu drie moeders boven in
de hemel zitten en trots zijn op ons."
Koen Wilsing blijft de komende maanden nog even thuis bij zijn ouders in Tholen wonen.
zo'n groot probleem. „Een kamer
heb ik hopelijk snel geregeld", zegt
hij. „Er is volop aanbod. En de prij
zen zijn schappelijk. Zeker als je het
vergelijkt met steden als Rotterdam,
Utrecht en Amsterdam. Voor pak
weg 300 euro heb je een kamer."
Hij kijkt de komende maanden even
de kat uit de boom. „Als je een paar
maanden studeert leer je een hoop
nieuwe mensen kennen", zegt hij.
„Het is veel leuker om je daarbij
aan te sluiten."
In Tholen raakt Koen een beetje uit
gekeken. „Vrienden van mij zijn een
jaar eerder geslaagd. Die studeren al
volop." Toch draait hij Tholen de
rug niet toe. „Vooralsnog blijf ik in
het weekend gewoon werken bij de
C1000 in Tholen." Daar is hij vak
kenvuller. Want van alleen een stu
diefinanciering kan een student te
genwoordig niet meer rondkomen.
Ook blijf hij tennissen bij Eegedima.
Hoewel de eerste colleges op maan
dag 27 augustus pas van start gaan,
zit Koen deze week voor het eerst in
Tilburg. „Voor de introductieweek
van de universiteit", zegt hij. „We
krijgen een rondleiding over de
campus en door de stad." Aan een
ontgroening van een studentenver
eniging doet hij niet mee. „Voorlo
pig sluit ik me nog niet aan bij
een studentenvereniging. Wellicht
later.", zegt hij. „Komt misschien
nog wel als ik in Tilburg woon."
Wel is Koen lid geworden van stu
dievereniging Versot. Dat is de ver
eniging voor sociologie studenten in
Tilburg. Hij kent al een aantal men
sen in Tilburg.., Ook oud-klasge
noot Arnold van der Werff uit
Scherpenisse begint zijn studie in
Tilburg", zegt hij. „Hij is een goede
vriend van me."
De afgelopen weken heeft Koen
zich voornamelijk verdiept in zijn
Sint-Maartensdijk, vrijdagmiddag 29
juni, half vier. Een jongen van een
jaar of elf fietst voorbijmidden over
straat, in de zon. Losse handen,
hoofd achterover. Hij roept, niet spe
ciaal tegen iemand, "Va-kan-tieü!"
Ik betrap me op de gedachte 'Wat een
voorrecht om hier te mogen opgroei
en'.
Vijf weken later. Ik maak deel uit
van de groep begeleiders voor het
timmerdorp. onderdeel van de
Jeugdland Speelmeerdaagse, georga
niseerd door de Dorpstafel. We hou
den in de gaten of alles leuk ver
loopt, geven een bouwtip, en doen
een moeilijke zaagklus. De sfeer is
opperbest, bij het geluid van tiental
len kloppende hamers. Er wordt fan
tastisch samengewerkt. Twee jon
gens slopen als volleerde bouw
vakkers een pallet tot losse planken,
meiden behangen hun hut met slin
gers en ballonnen. In de regen wacht
iedere deelnemer geduldig op het
bordje belegde boterhammen. Een
enkele keer is er sprake van hout
diefstal; na rustig overleg wordt.de
zaak vredig opgelost. Verzamelen
v(x>r het Bijbelverhaal; binnen enke
le minuten omringt de groep de ver
teller. Aandachtig wordt er geluis
terd. Na de slotzin sprint iedereen
weer naar de hutten. Lekker verder
bouwen!
Op de tweede dag zijn er ter afwisse
ling 's middags spelletjes op het gras
veld. Die worden met enthousiasme
gedaan, maar tussendoor ontstaan er
nog plannen voor verder timmer
werk. Terug op de bouwplaats sme
den enkele groepjes zich samen tot
één grote club. en worden de houten
kunstwerken door bruggen verbon
den. Vcx>rbeeld voorde grote wereld!
's Avonds is er een demonstratie met
politiehonden en een onverbeterlijke
boef. Rond het veld zitten vele kin
deren die er twee timmerdagen op
hebben zitten. Toch is er nog energie
over. Na de show rijd ik over de pro
vinciale weg richting Tholen. Even
voor Poortvliet skeeleren twee van
de bouwers over het fietspad. Fraaie,
lange slagen, de bijna ondergaande
zon in de rug.
Dag drie, om de vakantie af te slui
ten: een waterspellenfeest, verzorgd
door zwembad Haestinge, en 's
avonds nog een vossenjacht. 'Nu
kunnen de scholen wel weer begin
nen', bedenk ik me. En: 'Wat een
voorrecht om hier te mogen opgroei
en'.
Rob van der Klugt,
Sint-Maartensdijk.
In het artikel 'Voor graven van geu
len en kreken in Rammegors', in de
E.B. van 19 juli, staat dat ik vooral
vanwege de kosten tegen herstel
van het getijde ben, dat is niet juist.
Herstel zou aangeven dat er iets ka
pot is of mist, wat dus niet het geval
is. Ik heb op mijn ingezonden brie
ven veel reacties gehad, 75 procent
van mensen in de gemeente Tholen
is het blijkbaar met me eens.
Zoetwater maakt slecht één procent
van het oppervlak van de aarde uit,
en deze gebieden zijn ontzettend
rijk aan flora en fauna. In deze een
procent zit bijvoorbeeld veertig pro
cent van alle vissoorten ter wereld.
Zoutwaternatuur is veel minder di
vers en het gros van het leven, in
clusief mens en dier, leeft bij zoet
water alleen. Ook de planten
waarmee wij ons voeden
Kijk op de Krabbenkreekdam. ko
mend vanaf Tholen, naar links en je
ziet een paar scholeksters, meeuwen
en plevieren. Kijk naar rechts, naar
het Rammegors, en het bruist van
het leven. Zie ook de vele waarne
mingensites op internet.
Waarom moet het Rammegors dan
zout worden? Omdat de groene
maffia dat wil en in haar plannen
heeft opgetekend. Ondanks dat het
VN klimaatpanel, het IPCC, al in
2006 benadrukte dat in Nederland
de natuur- en milieubeweging het
sinds 1970 verkeerd doet. Ze zou
moeten inspelen op de veranderde
omstandigheden. Maar nee, ze gaat
ze gewoon op de ingeslagen weg
door. Elke vierkante meter moet,
volgens haar plannen dan. honder
den jaren hetzelfde blijven. Neder
land heeft ook anderhalf keer zoveel
studie. .Je kunt maar één keer een
goede start maken.", zegt hij. Op de
vraag wat hij nu eigenlijk gaat le
ren. moet de Tholenaar even den
ken. „De studie Sociologie gaat
over het functioneren van mensen in
sociale verbanden, zoals in een ge
zin. in een religie, in een cultuur of
binnen een bedrijf. Het is dus een
wetenschap die de mens in zijn rela
tie tot anderen bestudeert. Het is een
studie waarin heel veel verschillen
de wetenschappelijke disciplines in
samen komen." Hij somt er een paar
op: .Psychologie, filosofie, econo
mie. aardrijkskunde, politicologie,
antropologie en andere cultuurwe
tenschappen. Het is een heel brede
studie." Dat laatste spreek Koen erg
aan. ,Je specialiseert je niet zoals
bij bedrijfseconomie op éép onder
werp."
Als het even kan wil Koen tijdens
zijn studie, die drie jaar duurt, de
kans aangrijpen om een halfjaar
naar het buitenland te gaan. „In het
derde jaar is dat mogelijk", zegt hij.
„Wellicht kan ik een deel van mijn
onderzoek in Zweden uitvoeren.
Piet Bevelander, een vriend van
mijn ouders, woont daar. Hij komt
oorspronkelijk uit Oud-Vossemeer
en geeft onder andere colleges op de
universiteit van Lund in Zweden.
Bevelander is een oude school
vriend van Kees, de vader van
Koen. „Om het jaar gaan we naar
Zweden op vakantie. Meestal in de
herfst of het voorjaar. Ik ken het
land aardig. Vele zaken zijn er goed
geregeld. Studeren is bijvoorbeeld
gratis."
Dat Koen een sociale studie gaat
volgen komt voor zijn vader alles
behalve als een verrassing. „Mijn
vrouw en ik zitten allebei in de ge
zondheidszorg", zegt hij. Kees is
zorgmanager bij GGZ WNB (voor
heen Vrederust) en moeder Nel ver
pleegkundige. Je kunt dus wel stel
len dat Koen uit een sociaal nest
komt. „Koen heeft een warm hart
voor zijn medemens. En oog voor
wat er in de wereld om hem heen
gebeurt. Met die studie gaat het wel
goed komen. Past perfect bij hem."
aldus Kees.
Natura 2000-gebieden als het vijf
tien keer grotere Frankrijk. Rijks
waterstaat en Staatsbosbeheer dan
sen ook naar de pijpen van de
natuur- en milieubeweging. Een
waterschapsman zei me dat er vroe
ger bij die twee instanties'nog veel
ingenieurs zaten, maar nu vooral
geitenwollensokken. En niet alleen
in de winter.
Rijkswaterstaat noemt zandhonger
als reden voor het terugbrengen van
het getij in het gebied. Wie haar rap
porten leest, ziet dat in het begin
van de Oosterschelde de geulen
dichtslibben en platen worden, en
dat verderop de platen weg gaan. Je
zou zeggen: dat heft mekaar mooi
op. Maar nee, zeggen ze, die geulen
gaan we uitgraven en die platen her
stellen, dat is dubbel werk. Maar ja,
werk krijgen is niet de kunst, maar
werk houden. Zolang het maar op
kosten is van de belastingbetaler.
De natuur- en milieubeweging is
gewoon een commercieel bedrijf
geworden. Ze heeft een directeur
met een bijpassend salaris, in plaats
van een voorzitter. En sinds 1970
heeft ze de beheersvergoedingen j—
per hectare geregeld: Een pot met J
ons belastinggeld, wat de reden is
waarom ze zo graag natuur vervalst.
Via haar lobby probeert ze alles
door te drukken. Dus als de 'ver
plichte' subsidiëring' vermindert,
wil ze als tegenprestatie natuur
commercieel kunnen uitbuiten. Net
zoals ze nu doet bij het project Wa-
terdunen in Zeeuws-Vlaandeeren.
Daarom begin ik nu op internet de
actie De groene maffia Nederland
uit, te beginnen in Zeeland. Daar
zijn ook de ingezonden brieven te
vinden, met bronnen.
Cees Boogaart,
Willem van Beierenstraat 28,
4698 RS Oud Vossemeer.
Op de Speelmansplaten in Tholen
zijn zaterdag aan liet begin van de
avond twee jachten uitgebrand. De
brandweer van Tholen en de water
wagen van Sint-Annaland rukten
er voor uit. De brandweerwagen
kwam echter vast te zitten. Dat be
moeilijkte het blussen.
De melding kwam om half zeven
binnen als binnenbrand. Volgens
brandweercommandant Koos de
Feijter kon dat ook betekenen dat
er brand was in de woning of in het
restaurant. Het bleek om een jacht
te gaan dat in het jachthavenge
deelte van het terrein lag. De eige
naren waren aanwezig. Net terug
van een vaartochtje. Door de felle
brand vloog het jacht ernaast ook
in de hens.
Het was lastig om er goed bij te ko
men, zegt De Feijter. „Er zijn aller
lei paaltjes gezet om wildparkeren
te voorkomen. De chauffeur werd
een andere weg gewezen, maar hij
kwam vast te zitten op het terrein.
Daardoor hadden we een langere
aanvalsweg en dan wordt ook de
druk in de slang lager. Zoiets werkt
nadelig." De brandweerauto werd
later door een trekker losgetrok
ken. Van de beide bootjes bleef
niets over. De andere jachten in de
buurt werden losgemaakt en in vei
ligheid gebracht. Om tien over acht
kon de brandweer terug naar de ka
zerne.
De Stoofweg bij Sint-Annaland is
vanaf deze week afgesloten voor
het verkeer, in verband met de aan
leg van een vrij liggend fietspad.
De 200 meter tussen de Dorpsweg
en de Hoenderweg wordt eerst ge
realiseerd.
Volgend jaar volgt de 350 meter
van de Hoenderweg naar de Lan-
geweg. In september wordt boven
dien de rijbaan geasfalteerd en ook
worden esdoorns langs de weg ge
plant. Begin oktober is het werk
gereed.
S
Edje Zorgdrager en haar man Dick Nijwening, met Motoaki Aono (tweede van links) en Naohira Matsuo op de dijk bij het Schelde
Rijnkanaal. Op de achtergrond de Thoolse jachthaven.