'Handhaven is ons enige doel' 'Voor ieder staat ander klaar' 'Jonge spelers beter maken' 'Eerste bal naar voren moet goed zijn' Donderdag 23 augustus 2012 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 15 Servaas Brouwer: leraar op school en op het veld Apotheose Vooruitblik voetbalseizoen 2012 Werner Marsman: een aankomend leider in het veld hij Tholense Boys Spanningsveld Handhaven Vertrouwen Voortouw Noad '67 mag blijven rekenen op Roy van Splunter Concurrentie Titelkandidaten Jonge talenten Handhaven Dierenvriend Brede selectie Jong team Tholenaar Erwin de Nijs hij WHS klaar voor sprong in het diepe Overgewicht Bescheidenheid ^PATRICK Als leraar natuurkunde op het Calvijn college is hij gewend om syste matisch te denken. Precies zo kijkt Servaas Brouwer (32) tegen het voethallen aan. Onder zijn leiding behaalden de dames van Smerdiek het begeerde kampioenschap in de eerste klasse. Komend seizoen speelt het team in de hoofdklasse, een voor de regio uniek niveau. Volgens Brouwer is het hoog tijd dat die prestaties door de buitenwereld op hun waarde worden geschat. „Die meiden doen er ongelooflijk veel voor." In veel opzichten is hij een buiten staander in het voetbalwereldje. De in Ridderkerk geboren Brouwer is van reformatorische huize en rolde per toeval de voetbalsport in. Uit belangstelling ging hij destijds mee met vriendin Irini. Grieks interna tional en inmiddels zijn echtgenote. Eerst RVVH, later Stedoco in Hoornaar. Zelf was hij een beschei den speler, totdat een enkelblessure hem dwong te stoppen. Bij Stedoco zette hij zijn eerste stappen richting het trainerschap, bij de meisjes en later met het derde damesteam. Promotie naar de twee de klasse met dat elftal was zijn eerste succes. Brouwer gaf inmid dels les in Tholen. zodat het inten sieve jaren waren. Veel gereis, van uit de Randstad naar het eiland en terug. En in het weekeinde met het voetbalteam op stap. In 2006 werd besloten om te ver huizen naar Tholen, waardoor het woon-werk verkeer afnam. In het seizoen 2009-2010 volgde de over stap naar Smerdiek, de met keepen gestopte Irini als verdedigster op het veld en Servaas als trainer/ coach van het reserveteam. Vorig seizoen maakte Brouwer zijn entree als hoofdtrainer. Aan de vooravond van de competitie stak hij zijn nek uit: Smerdiek moest en zou kam pioen worden. "Daarmee leg je je zelf en de ploeg natuurlijk de nodi ge druk op. Maar ik vond het een realistische doelstelling." Als gedoodverfde favoriet had Smerdiek moeite om de verwach tingen waar te maken. Enkele ma len struikelde het team onverwacht. Brouwer: „Elk punt dat we verlo ren, voelde als een teleurstelling. Het moeten winnen lag als een de ken op de groep en had soms een verlammende werking." Uiteinde lijk moest er een bloedstollende be slissingswedstrijd tegen Baren- drecht aan te pas komen, om de missie te doen slagen. Na de 1-0 winst kon de vlag uit. Eind goed, al goed, aldus Brouwer. „Uiteindelijk hebben we het op in dividuele kwaliteit gered. En niet te vergeten dankzij onze teamgeest en mentale weerbaarheid. In die be slissingswedstrijd viel alles op z'n plek. Iedereen was fit, gemotiveerd en had hetzelfde doel voor ogen. Het was de ultieme apotheose van een bijzonder seizoen." In zijn eerste seizoen als hoofdtrai ner heeft Brouwer het nodige ge leerd. „Op een gegeven moment is het technische aspect niet meer het belangrijkste. Het sociale deel. het managen van een groep, telt dan minstens zo zwaar. Het is gemakke lijk om trainer te zijn van een win nend elftal. Maar het motiveren, het leren omgaan met teleurstellingen, psychologie, ook dat komt dan om de hoek kijken." Juist in het damesvoetbal moet de trainer volgens Brouwer omzichtig te werk gaan. „Meiden onthouden niet altijd overeenkomt met de wer kelijkheid. Op school krijg ik nooit negatieve reacties. Steeds meer mensen volgen onze prestaties, zo wel leerlingen als collega's." Brouwer heeft geen moeite met zijn rol. „Ik ben geen gespleten per soonlijkheid. Ik probeer, in alle bescheidenheid, overal mezelf te zijn." Van gewetensconflicten heeft hij geen last, ook niet als het gaat om de seksuele geaardheid van een deel van zijn speelsters. „Natuurlijk zijn er bij die op vrouwen vallen. Zelf geloof ik dat de relatie tussen man en vrouw de natuurlijke weg is. Maar ik respecteer de relatie tus- Het voetbalseizoen staat weer voor de deur. We kijken vooruit. Met leraar Servaas Brouwer van de dames Smerdiek in de hoofdklasse, politieman in opleiding Werner Marsman van Tho- lense Boys, verpleger Roy van Splunter van Noad '67 en voet- baldier Erwin de Nijs van WHS. Trainer Servaas Brouwer in de voetbalkooi op het Calvijn college in Tholen, waar hij werkt als docent. alles. Daarom moet je de nodige tact in je werk leggen, meer dan bij mannen. Meiden moetje dus nooit uitschelden of op een grove manier iets vertellen." Zijn eigen achter grond als docent op een reformato rische school speelt daarin belang rijke rol. „Het eiland is klein en achter me zitten wel mensen op de tribune. Alleen daarom al wil ik al tijd beschaafd blijven. Ik vind trou wens dat een trainer per definitie een voorbeeldfunctie heeft." Met zijn achtergrond is er natuurlijk sprake van een spanningsveld, zegt Brouwer. „Een deel van de achter ban van mijn school is geen voor stander van voetballen, onder ande re vanwege het vloeken op het veld. Omgekeerd bestaat er ook een beeld van reformatorisch onderwijs dat sen twee vrouwen wel. Ik weet wat voor strijd dit soms met zich mee brengt. Belangrijker vind ik hoe mensen zijn ten opzichte van el kaar. Niemand in onze groep ver toont extreem gedrag. Het zijn ver der heel normale meiden, met het hart op de goede plaats. En in de kleedkamer is het al helemaal geen onderwerp." Brouwer verwacht een zwaar sei zoen in de hoofdklasse. „Handha ven is ons enige doel." De selectie, vooraf al als krap bestempeld, is ondertussen verder uitgedund. Te gen de verwachting in is linkerspits Sharona Tieleman als lid van het ta lententeam van de KNVB niet speelgerechtigd voor Smerdiek. Als direct gevolg daarvan haakte ook haar zus Sylvana af. Keepster Agni- ta Nouwen vertrok, net als rechts back Joline Geene die de voorkeur geeft aan het spelen op een lager ni veau. Bovendien is tot de winter stop aanvoerster Angelique Hage niet beschikbaar vanwege een stage op Curasao. Daardoor moet de technische staf van Smerdiek nood gedwongen weer een aantal nieuwe speelsters inpassen. Behalve leider Leo Pronk komt Wim Scherpenisse als teamma nager ook weer dichter bij de groep te staan. Brouwer is blij met dat be sluit. „Wim is een motivator als geen ander, met kwaliteiten die we goed kunnen gebruiken. Dit sei zoen zullen we vaker tegen nederla gen oplopen dan we gewend zijn. Juist dan is het zaak om die groep bij elkaar te houden en te zorgen dat iedereen optimaal gemotiveerd blijft. We hebben iedereen keihard nodig, ook de nummers twaalf tot veertien en hoger." Brouwer heeft vertrouwen in de toekomst van het damesteam. „De sponsoring en financiering zijn pri ma geregeld. De organisatie staat als een huis. Als we dit eerste sei zoen in de hoofdklasse doorkomen, komt het goed." Wel is er een kant tekening. „Zes damesteams op het eiland is eigenlijk teveel van het goede. Bundelen van talent zou een goede zaak zijn. Door teveel senti ment of een gebrek aan ambitie blijven sommige meiden liever bij hun eigen club." Brouwer gelooft in zijn team. „Die meiden doen er ongeloof veel voor. Drie keer in de week komen ze uit heel Zuidwest-Nederland naar Smerdiek. Op zaterdag zijn we met onze uitwedstrijden de hele dag van huis. Bij de mannen zie je dat niet zo gauw." Kritiek op het niveau wijst Brouwer van de hand. „Ons spel laat zich niet met de mannen vergelijken. We verliezen waar schijnlijk nog van het derde senio renelftal van Smerdiek." Zelf voelt Brouwer zich op zijn plaats. „Ik zie mezelf niet zo gauw trainer van een mannenteam worden." Eigenlijk is hij ook op het veld een soort van docent. Maar dan wel zo'n leraar voor wie je door het vuur gaat. „Ik wil beoordeeld wor den op kwaliteit, niet op autoriteit." Brouwer moedigt kritisch nadenken bij zijn speelsters aan. „Ik heb mijn visie op het spelletje ook zelf moe ten ontwikkelen. Eigenlijk ben ik een autodidact. Ik heb geen gewel dige voetbalcarrière gehad. Ik had geen basis en ben er bij toeval inge rold. Maar door kennis te verzame len, en daar kritisch en systema tisch over na te denken, heb ik volgens mij wel een eigen visie ont wikkeld. Die visie overdragen op mijn team is mijn grote passie. In dat opzicht ben en blijf ik wel een docent." Vorig jaar groeide Roy van Splunter uit tot een vaste waarde in de hoofdmacht van Noad '67. Onder de nieuwe trainer Johan Sulkers voelde de rechtsback zich als een vis in het water en hij leg de steeds meer rust in zijn spel. Voor komend seizoen zijn de am bities onverminderd groot. Van Splunter wil presteren. Met Noad op het veld, en bij de luchtmacht met een studie voor verpleegkun dige. Jk wil altijd winnen." In alle rust zit hij in de tuin van zijn ouders, op een leuke plek in het Fluplandse buitengebied. Vlak bij is de dijk en het schor. Setalland aan de overkant. „Met laag water kun je er bijna naar toe lopen." Zijn vriendin woont in Bruinisse, ook dat is niet ver. Lachend: .Jam mer dat het pontje alleen in de zo mer vaart." De 24-jarige Van Sp lunter waardeert de stilte van de polder. Zijn ogen hebben andere dingen gezien. En in zijn oren klonken, twee jaar geleden nog maar, andere geluiden. Het verhaal over zijn missie in Kandahar, Af ghanistan, heeft hij eerder in deze krant verteld. Vandaag moet het over voetbal gaan, over Noad en de start van de competitie. Maar is zijn hoofd leeg? Of ebben die erva ringen als verpleger in oorlogsge bied na? Kort blikt hij terug. „Ik heb alle ellende daar gezien en meegemaakt. Je kunt je er eigenlijk niet op voorbereiden. Maar ik heb het een plekje kunnen geven." Een nieuwe uitzending ligt niet in het verschiet. Van Splunter rijdt da gelijks op en neer naar de vliegba sis in Gilze-Rijen waar hij in het medisch centrum werkt. Óm zijn kennis en vaardigheden op te vijze len, is hij gestart met een verkor te opleiding tot verpleegkundige. Ruim een jaar is er voor uitgetrok ken. Eén dag in de week naar school. De andere dagen werken. De reistijd erbij. En natuurlijk het voetballen. Plus fitness, om in con ditie te blijven. „Ik ben altijd met sport bezig." Een drukke agenda is het. Zorgvul dig plannen hoort erbij. De suppor ters van Noad kunnen gerust zijn: Van Splunter zal er staan. Op de trainingen. „Voor mij de beste ma nier om alles los te laten. Lekker mijn hoofd leegmaken. De trai ning. dat is mijn momentje." En zeker ook in de wedstrijden. „Ik ben wel iemand die graag het voor touw neemt en voorop gaat in de strijd." De doelstellingen voor Noad zijn volgens Van Splunter niet anders bouw." Over Ko Stoutjesdijk, de voorgan ger van Sulkers. zul je Van Splun ter niks negatiefs horen zeggen. Zo zit hij niet in elkaar. „Maar Ko was Roy van Splunter is reserve-aanvoerder en hoopt jonge speler op sleeptouw te nemen. dan vorig seizoen. Meedoen in de top. eindigen als de beste club van de gemeente Tholen en. als het even kan, het bereiken van de na- competitie. Van Splunter wil er graag zijn steentje aan bijdragen. Ongevraagd steekt hij de loftrom pet over zijn trainer Johan Sulkers. „Van hem heb ik vorig jaar heel veel geleerd. Sommigen waren bang dat hij te rustig zou zijn voor de moeilijke groep die Noad is. Zelf vond ik het fijn werken. Ik won aan zelfvertrouwen en ging meer meevoetballen in de op- zo fanatiek, dat werkte soms ave rechts." Met de zachtaardige Sul kers aan het roer zette Van Splunter een duidelijke stap vooruit. „Een trainer die je graag iets wil terug geven voor het vertrouwen dat hij je schenkt. Ik denk dat dat dit sei zoen voor het hele team geldt." Nog één keer kijkt Van Splunter achterom, naar wedstrijden waarin Noad het vorig seizoen onverwacht liet liggen en mogelijke titelaspira- ties in rook opgingen. „Er waren wedstrijden bij dat we tegen ons zelf stonden te voetballen. Op die momenten waren we geen eenheid en hadden we teveel onderlinge kritiek." De selectie heeft ondertussen en kele belangrijke mutaties onder gaan. Remi van Herk vertrok naar Den Bommel en routiniers als Dennis Kot en John van Splunter zijn weer beschikbaar. Mogelijk keert ex-doelman Corné de Frel te rug in de spits. Wesley Kievit is na een knieblessure op de weg terug. Aanvoerder Rob den Engelsman krijgt waarschijnlijk een meer aan vallende rol. Tussen de palen moe ten de jonge Pjotr Mosselman en de blessuregevoelige spits Stephan van der Peet het uitvechten. Van Splunter heeft er vertrouwen in. „We zijn in de breedte sterker ge worden. Leuk ook dat mijn broer John er weer helemaal bij is. Er komt ook de nodige jeugd aan. Ik denk dat al die concurrentie voor ons positief kan uitpakken. Voor wie verzaakt, staat er een ander klaar. Op die manier krijg je elf jongens aan de aftrap die er vol voor willen gaan." Van Splunter ziet DHV, Internos en MZC als de belangrijkste titelkan didaten. In dat rijtje clubs ziet hij ook graag Noad terug. „Voor ons is het zaak om het verstand erbij te houden en ook in de mindere wed strijden de punten te pakken." Ook heeft de jonge verdediger nog een persoonlijke doelstelling gefor muleerd: minder aanvaringen krij gen met de arbitrage. „Ik wil altijd winnen. Soms ga ik daarin nog te ver. In het heetst van de strijd ben ik vol vuur. Even dimmen op het juiste moment: daar wil ik dit sei zoen aan werken." In de hiërarchie van het elftal klom Van Splunter vorig jaar op. Sulkers maakte hem reserveaanvoerder. Ook dat geeft verantwoording, weet hij. ,Jk hoop dat we de jonge spelers op sleep touw kunnen nemen, met respect voor elkaar. We moeten voor elkaar door het vuur willen gaan. Als dat gebeurt, zie ik ons wel een rol van betekenis spelen." Voor Werner Marsman staat er de komende maanden veel op het spel. Definitief een basisplaats veroveren en presteren met Tho lense Boys, toegelaten worden tot de politieacademie en een rijbe wijs halen, ook niet onbelangrijk als je zeventien bent. Marsman maakte in de loop van het vorige seizoen zijn entree bij de derde klasser uit Tholen en behoorde als centrale verdediger bijna weke lijks tot de uitblinkers. Nu wil hij prijzen pakken. ,Jk heb nu een maal een winnaarsmentaliteit." Nog één keer draait hij de film van zijn debuut terug. Tegen de latere kampioen The Gunners moest Mars man voor het eerst aan de bak in de hoofdmacht. Voor de buitenwereld was zijn optreden een verrassing. Zelf is hij er nuchter over. De jonge verdediger trainde op donderdag avond al mee met de selectie, deed regelmatig mee in het talententeam onder 23 jaar, samen met meer gear riveerde spelers als Auke en Laurens Bovenberg, Joey DeurUx) en nog zo'n aanstormende belofte als Koen Nieuwkoop. Bij de A-junioren was hij aanvoerder, een bewijs dat zijn trainer Erwin de Nijs alle vertrouwen in hem had. Wat Marsman maar wil zeggen: zijn debuut kwam niet echt uit de lucht vallen. „Ik klopte al een tijdje op de deur." De voorbereiding op het duel met The Gunners was allesbehalve ideaal. De op dat moment nog op het Wes terpoort studerende Marsman was met school in Engeland. De vrijdag nacht voor de wedstrijd bracht hij in de bus door. Slapend, zo goed als het kon. 's Ochtends thuis nog even een paar uurtjes naar bed. „En dat terwijl ik geloof in een serieuze benadering van elke wedstrijd. Op vrijdagavond ga ik altijd rond tien uur naar bed." Marsman weet nog hoe het voelde toen hij de kleedkamer instapte. Geen vaste plek in het hok, zoeken naar een plaatsje, naast Freddy Simons dus. „Fred Vedette", zegt hij nu la chend, ingewijd in de humor van de kleedkamer. Marsman maakte indruk tegen de Bredanaars. Alsof hij er al jaren speelde, dirigeerde hij zijn teamgenoten. In het hart van de ver dediging voelt hij zich duidelijk op zijn gemak. „Lekker worstelen met de spits en je komt bij een team als Tholense Boys ook aan voetballen toe. Wij geloven in verzorgd voetbal en bouwen van achteren op. Dat bete kent dat je een belangrijke schakel bent. Die eerste bal naar voren moet goed zijn." Met het aanstellen van Erwin de Nijs koos WHS voor het avon tuur. De Nijs (42) komt uit Tho len en maakt op De Waaje zijn debuut als hoofdtrainer. De laat ste jaren werkte hij bij Tholense Boys met de A-jeugd. Uitgere kend bij de erfvijand stapt De Nijs uit de luwte. Een verrassen de stap, ook voor hemzelf. Een kennismaking ook met een an der verwachtingspatroon. „An ders dan voorheen zal ik nu wor den afgerekend op resultaten. We zullen moeten winnen." We hebben afgesproken bij Salus Health Club, de fitnessclub waar De Nijs de dagelijkse leiding heeft. Een bekende plek voor veel voetballers. Ze werken er aan hun revalidatie bij blessures. Ze komen er in de winter met de hele groep om te trainen als de velden onbespeelbaar zijn. Hier draait alles om fitheid, bewegen en een gezonde leefstijl. De Nijs kent de drukke agenda en de gewoonten van de generatie voetballers na hem. Hij weet dat hij in de derde klasse de lat niet te hoog mag leggen. „Maar ik vind wel datje, als je in een eerste elftal speelt, fit moet zijn en in staat om negentig minuten lang arbeid te leveren." De Nijs zelf was een voetbaldier in optima forma. Een technisch vaardi ge aanvaller die, behalve bij Tholen se Boys, zijn talenten demonstreerde bij ambitieuze clubs als Halsteren en Veere. Vanwege een hernia ein digde zijn actieve loopbaan abrupt, bij het Belgische Nieuwmoer. Bij RBC Roosendaal maakte hij naam als trainer. Eerst bij diverse jeugd- teams, later als hersteltrainer bij de eerste selectie van de toenmalige be taald voetbalorganisatie. Ook was hij nog een tijdje assistent van hoofd coach Rini Coolen. Bij Tholense Boys drukte hij zijn stempel op de jeugdafdeling, door samen met John Nieuwkoop het jeugdplan te actualiseren en jonge talenten klaar te stomen voor de overstap naar de senioren. Bijvoor beeld Werner Marsman en Koen Nieuwkoop kregen van hem in Tho len de fijne kneepjes bijgebracht. En toen ineens kwam WHS op zijn pad. Ook voor hem een verrassing. „Voor iemand uit Tholen niet de eerste club waar je aan denkt om je trai nerscarrière bij de senioren te star ten." Bij het eerste gesprek met WHS had De Nijs meteen een goed gevoel. Toch duurde het nog even vcx)rdat de samenwerking beklonken was. Bij een vertrek van Paul van Buuren bij Tholense Boys kon De Nijs mo gelijk doorstromen op De Bent. Van Met een tevreden gevoel stapte Mars man na afloop van het veld. Een dag later volgde de echte verrassing. Er win de Nijs aan de deur. „Erwin ver telde me dat hij niet langer mijn trai ner was. Ik zou de rest van het seizoen bij het eerste blijven. Toen was ik echt even sprakeloos. Je droom wordt werkelijkheid. Ik heb altijd al in het eerste van Tholense Boys willen spelen." Sindsdien heeft Marsman zich ontpopt als een aanko mende leider in het veld. Zijn jonge leeftijd staat hem niet in de weg. „Voetbal is ten slotte een teamsport en daar hoort het coachen van elkaar bij. Je bent samen bezig om dezelfde doelen te realiseren. Dan doet leeftijd ,JHij vertelde me dat er ook mindere wedstrijden zouden komen. En dat ik me daar op moest voorbereiden." Te gen DHV volgde het dieptepunt: rode kaart, met als gevolg een schorsing en het missen van de derby tegen WHS. „De wedstrijden waar je het allemaal voor doet." Ook buiten het veld zat het tegen. Het lukte Marsman niet om toegelaten te worden tot de politieaca demie in Rotterdam. Nota bene de sporttest, en ook de cognitieve test, werd een mislukking. Vooral door veel pech, zegt hij er zelf over. In ja nuari hoopt hij op een herkansing. Zijn beide ouders werken bij de poli tie en ook voor de jonge Marsman is het de droombaan. „Het mooie van de Werner Marsman politieman in opleiding blinkt uit als verdediger. er niet zo toe." Marsman is een club man en traint in Tholen ook de C-ju- nioren. Vloeken en tieren is hem vreemd. „Het gaat erom op welke toon je de dingen zegt. Ik vertel in het veld wat ik ervan vind. Maar ik zal nooit een medespeler in harde be- wcxirdingen het gras intrappen. Om gekeerd leer ik ook van de anderen. Je moet in een team open staan voor feedback." Coach Paul van Buuren hield hem bo vendien met twee voeten op de grond. politie is dat het zo'n brede organisa tie is. Je hoeft niet per se op straat te lopen. Er zijn zoveel verschillende functies." Zelf zou hij in de toekomst het liefst met honden werken. .Jk ben een dierenvriend." Honden die wor den ingezet bij arrestaties of drugson derzoek. „Het moet bij mij wel span nend zijn. Er moet adrenaline aan te pas komen." In afwachting van een nieuwe kans bij de politie werkt Marsman. In de industriële bakkerij, voorheen van Ad Gladdines, op bedrijventerrein Wel gelegen in zijn w(x>nplaats. Op de banketafdeling. .Rtximbroodjes vul len, chocoladebolletjes maken, dat soort dingen." Hij doet het met ple zier. ,Jk ben bezig met rijlessen, dus er moet (K>k wat verdiend worden." Een lexipbaan bij de politie hoeft zijn voetbalcarrière niet in de weg te staan. ,AP. van de Belt van SPS heeft het ook altijd gecombineerd. Maar het zou kunnen dat ik later soms op zater dagmiddag moet werken." Zo ver is het nog lang niet. Marsman is druk bezig met de voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen. Tholense Boys kreeg er de voorbije zomer bijna een elftal aan spelers bij, met name door het opheffen van de zaterdagtak van zustervereniging Vosmeer. Mars man is blij met de brede selectie. „Concurrentie maakt iedereen beter. Het is nu iedere week knokken voor je plekje." Concurrentie ziet hij niet als ondermijning van de door hem ge koesterde teamgeest. „Bij de nieuwe jongens zijn genoeg leuke gasten." De Vosmeer-spelers werden de afge lopen seizoenen vaak bekritiseerd voor hun gebrek aan discipline. Door te laat te komen bij besprekingen en in het veld soms hun eigen wedstrijd te spelen, los van de gemaakte afspra ken. Daar is Marsman tot op heden niks van gebleken. „Zelf ben ik ie mand die altijd wel een kwartier voor de afgesproken tijd aanwezig is." Bronnen rond de selectie geven hoog op over de mentaliteit van de jonge Marsman. Een jongen die leeft voor zijn sport. „Een bak bier in de kleed kamer na afloop, voor mij hoeft het niet. Net zo min als na de wedstrijd gauw een sigaret opsteken. Maar ie dereen maakt zijn eigen keuzes." Uit gaan op vrijdagavond, in het woor denboek van de jonge Marsman komt het niet voor. Jk vind dat je ook verantwoording hebt naar je teamgenoten. En dat je daarom fris aan de aftrap beh(x>rt te staan." Zelf heeft hij op zaterdag altijd een gezon de wedstrijdspanning. „Mijn ontbijt krijg ik dan bijna niet weg." Verlies en een slechte wedstrijd, zoals vorig seizoen tegen DHV. raken hem diep. „Dan kom ik 's avonds de deur niet meer uit en heb ik het helemaal ge had." Ambitieus is Marsman ook, ze ker richting het nieuwe seizoen. „Ik wil kampioen worden. Ik heb nu een maal een winnaarsmentaliteit." Hij is ook verstandig, en een realist. „We zijn een jong team dat nog genoeg fouten zal maken. Leermomenten waar we ons voordeel mee moeten doen. De titel zal daarom voor ons te htxig gegrepen zijn. De nacompetitie moeten we volgens mij wel kunnen halen. Maar dan moeten we er wel el ke wedstrijd staan." Buuren, zelf lid bij Salus, verlengde zijn overeenkomst. Vervolgens be reikte De Nijs binnen de kortste ke ren een akkoord met de groen-wit- ten. „Een jonge groep, iets dat goed bij mij past." Natuurlijk is het een sprong in het diepe, erkent hij. Voor alle partijen. „Voor mij is het iets nieuws. Ik wil er vooral plezier in hebben." Van het nieuwe verwach tingspatroon is hij niet bang. „Bij de jeugd werk je in de luwte en heb je niet de eindverantwoording. Anders dan voorheen zal ik nu worden afge- opvallend hoeveel spelers bij WHS te maken hadden met overgewicht. De Nijs weet dat hij zijn eigen nor men niet mag opleggen aan de spe lers. ,Je moet uitkijken dat je daarin niet doorslaat. Ikzelf was altijd met voetballen bezig, maar de wereld steekt nu anders in elkaar. De spelers hebben nu, naast het voetballen, zo veel andere dingen te doen." Toch ziet De Nijs positieve verande ringen. „Iemand als Ronald van der Repe heeft bijvoorbeeld deze zomer bij ons hard aan zijn fysieke conditie Erwin de Nijs is streng voor zichzelf, maar waakt er voor anderen zijn normen op te leggen. rekend op resultaten. We zullen moeten winnen." Vanuit het bestuur zijn na het moeizame vorige seizoen geen onredelijke eisen gesteld. „Handhaven is ons doel." De eerste weken op De Waaje zijn hem goed bevallen. De Nijs voerde individuele gesprekken met alle spe lers, en informeerde naar hun ambi ties. „De jongens willen graag, heb ik geproefd. Ze zijn bereid om hard te werken." Vorig seizoen was het gewerkt." De Nijs gelooft in een ge zonde leefstijl en de voeding die daar bij hoort. Maar wat als een spe ler op zaterdagmiddag in de kantine nog gauw even een kroket of frikan- del verorbert? „Ik kan het ze niet verbieden. Maar ze moeten het niet in mijn gezichtsveld doen." En wat gebeurt er als een revaliderende spe ler van Tholense Boys. aan de voor avond van de derby met WHS, bij Salus aan zijn herstel werkt? De Nijs lacht en kent de voetbalhumor. „Ik zal hem adviseren om het nog even rustig aan te doen en het herstel over het weekeinde heen te tillen." De Nijs weet zich bij WHS omringd door de nodige ervaring. Met Theo Moerland als technisch coördinator, en elftalleider Sander Goedege- buure. heeft hij directe klankborden om zich heen. Ook voor oud-speler Leon de Witte is een rol dicht bij de eerste selectie weggelegd. Kees Goedegebuure neemt de keepers on der handen. Abby Hommel en Pa trick Ketting zijn verantwoordelijk voor het tweede elftal. De Nijs: „Bij WHS praat je met louter voetbal mensen." WHS kan in het veld niet meer te rugvallen op de kwaliteiten van laat ste man Ketting. Het betekent dat er gezocht moet worden naar een nieu we speelwijze. „Met Patrick in de ploeg werd vaak gekozen voor de opportunistische trap naar voren, ook al omdat de resultaten tegenvie len en de groep daardoor lange tijd onder druk stond. Zelf ben ik een idealist. Ik wil met mooi en verzorgd voetbal resultaten boeken. Maar ik ben ook realist: iedere trainer zal dat antwoord geven." In de derde klasse past bescheiden heid, zegt De Nijs. ,Je moet als trai ner niet de illusie hebben dat je met twee trainingsavonden in de week grote stappen kunt zetten." Toch is dat wat er van hem verwacht wordt. Hij loopt niet weg voor de verant woording. „Het staat vast dat we het dit seizoen met een jonge groep moeten doen. Jonge spelers beter maken is altijd mijn passie geweest, en dat is nu niet anders." De Nijs legt een deel van de verant woording bij de spelers zelf. Van doelman Anton Elenbaas en de weer beschikbare routinier Hans van den Ouden mag een voortrekkersrol ver wacht worden. Ook rekent De Nijs op de inbreng van ervaren krachten als Patrick van Schetsen en Arvin de Witte. Perry Snoep is na een lange blessure trainingsfit en stroomt later dit seizoen in. „De ervaren jongens moeten de rest op sleeptouw nemen. Als trainer kun je het nooit alleen." DHV wordt door De Nijs als de be langrijkste titelkandidaat gezien. „Dat vond ik vorig seizoen veruit de beste ploeg die ik in de derde klasse aan het werk heb gezien. Voor de rest ontlopen de clubs elkaar niet veel. hoewel Tholense Boys ook over een sterk elftal beschikt. Het belooft een verrassend seizoen te worden, waarin veel ploegen aan el kaar gewaagd zijn. Dat betekent ook dat WHS zo maar ineens kan komen bovendrijven."

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2012 | | pagina 15