'Handhaven is ons enige doel'
'Voor ieder staat ander klaar'
'Jonge spelers beter maken'
'Eerste bal naar voren moet goed zijn'
Donderdag 23 augustus 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
Servaas Brouwer: leraar op school en op het veld
Apotheose
Vooruitblik voetbalseizoen 2012
Werner Marsman: een aankomend leider in het veld hij Tholense Boys
Spanningsveld
Handhaven
Vertrouwen
Voortouw
Noad '67 mag blijven rekenen op Roy van Splunter
Concurrentie
Titelkandidaten
Jonge talenten
Handhaven
Dierenvriend
Brede selectie
Jong team
Tholenaar Erwin de Nijs hij WHS klaar voor sprong in het diepe
Overgewicht
Bescheidenheid
^PATRICK
Als leraar natuurkunde op het Calvijn college is hij gewend om syste
matisch te denken. Precies zo kijkt Servaas Brouwer (32) tegen het
voethallen aan. Onder zijn leiding behaalden de dames van Smerdiek
het begeerde kampioenschap in de eerste klasse. Komend seizoen speelt
het team in de hoofdklasse, een voor de regio uniek niveau. Volgens
Brouwer is het hoog tijd dat die prestaties door de buitenwereld op hun
waarde worden geschat. „Die meiden doen er ongelooflijk veel voor."
In veel opzichten is hij een buiten
staander in het voetbalwereldje. De
in Ridderkerk geboren Brouwer is
van reformatorische huize en rolde
per toeval de voetbalsport in. Uit
belangstelling ging hij destijds mee
met vriendin Irini. Grieks interna
tional en inmiddels zijn echtgenote.
Eerst RVVH, later Stedoco in
Hoornaar. Zelf was hij een beschei
den speler, totdat een enkelblessure
hem dwong te stoppen.
Bij Stedoco zette hij zijn eerste
stappen richting het trainerschap,
bij de meisjes en later met het derde
damesteam. Promotie naar de twee
de klasse met dat elftal was zijn
eerste succes. Brouwer gaf inmid
dels les in Tholen. zodat het inten
sieve jaren waren. Veel gereis, van
uit de Randstad naar het eiland en
terug. En in het weekeinde met het
voetbalteam op stap.
In 2006 werd besloten om te ver
huizen naar Tholen, waardoor het
woon-werk verkeer afnam. In het
seizoen 2009-2010 volgde de over
stap naar Smerdiek, de met keepen
gestopte Irini als verdedigster op
het veld en Servaas als trainer/
coach van het reserveteam. Vorig
seizoen maakte Brouwer zijn entree
als hoofdtrainer. Aan de vooravond
van de competitie stak hij zijn nek
uit: Smerdiek moest en zou kam
pioen worden. "Daarmee leg je je
zelf en de ploeg natuurlijk de nodi
ge druk op. Maar ik vond het een
realistische doelstelling."
Als gedoodverfde favoriet had
Smerdiek moeite om de verwach
tingen waar te maken. Enkele ma
len struikelde het team onverwacht.
Brouwer: „Elk punt dat we verlo
ren, voelde als een teleurstelling.
Het moeten winnen lag als een de
ken op de groep en had soms een
verlammende werking." Uiteinde
lijk moest er een bloedstollende be
slissingswedstrijd tegen Baren-
drecht aan te pas komen, om de
missie te doen slagen. Na de 1-0
winst kon de vlag uit. Eind goed, al
goed, aldus Brouwer.
„Uiteindelijk hebben we het op in
dividuele kwaliteit gered. En niet te
vergeten dankzij onze teamgeest en
mentale weerbaarheid. In die be
slissingswedstrijd viel alles op z'n
plek. Iedereen was fit, gemotiveerd
en had hetzelfde doel voor ogen.
Het was de ultieme apotheose van
een bijzonder seizoen."
In zijn eerste seizoen als hoofdtrai
ner heeft Brouwer het nodige ge
leerd. „Op een gegeven moment is
het technische aspect niet meer het
belangrijkste. Het sociale deel. het
managen van een groep, telt dan
minstens zo zwaar. Het is gemakke
lijk om trainer te zijn van een win
nend elftal. Maar het motiveren, het
leren omgaan met teleurstellingen,
psychologie, ook dat komt dan om
de hoek kijken."
Juist in het damesvoetbal moet de
trainer volgens Brouwer omzichtig
te werk gaan. „Meiden onthouden
niet altijd overeenkomt met de wer
kelijkheid. Op school krijg ik nooit
negatieve reacties. Steeds meer
mensen volgen onze prestaties, zo
wel leerlingen als collega's."
Brouwer heeft geen moeite met zijn
rol. „Ik ben geen gespleten per
soonlijkheid. Ik probeer, in alle
bescheidenheid, overal mezelf te
zijn." Van gewetensconflicten heeft
hij geen last, ook niet als het gaat
om de seksuele geaardheid van een
deel van zijn speelsters. „Natuurlijk
zijn er bij die op vrouwen vallen.
Zelf geloof ik dat de relatie tussen
man en vrouw de natuurlijke weg
is. Maar ik respecteer de relatie tus-
Het voetbalseizoen staat weer voor de deur. We kijken vooruit.
Met leraar Servaas Brouwer van de dames Smerdiek in de
hoofdklasse, politieman in opleiding Werner Marsman van Tho-
lense Boys, verpleger Roy van Splunter van Noad '67 en voet-
baldier Erwin de Nijs van WHS.
Trainer Servaas Brouwer in de voetbalkooi op het Calvijn college in
Tholen, waar hij werkt als docent.
alles. Daarom moet je de nodige
tact in je werk leggen, meer dan bij
mannen. Meiden moetje dus nooit
uitschelden of op een grove manier
iets vertellen." Zijn eigen achter
grond als docent op een reformato
rische school speelt daarin belang
rijke rol. „Het eiland is klein en
achter me zitten wel mensen op de
tribune. Alleen daarom al wil ik al
tijd beschaafd blijven. Ik vind trou
wens dat een trainer per definitie
een voorbeeldfunctie heeft."
Met zijn achtergrond is er natuurlijk
sprake van een spanningsveld, zegt
Brouwer. „Een deel van de achter
ban van mijn school is geen voor
stander van voetballen, onder ande
re vanwege het vloeken op het veld.
Omgekeerd bestaat er ook een beeld
van reformatorisch onderwijs dat
sen twee vrouwen wel. Ik weet wat
voor strijd dit soms met zich mee
brengt. Belangrijker vind ik hoe
mensen zijn ten opzichte van el
kaar. Niemand in onze groep ver
toont extreem gedrag. Het zijn ver
der heel normale meiden, met het
hart op de goede plaats. En in de
kleedkamer is het al helemaal geen
onderwerp."
Brouwer verwacht een zwaar sei
zoen in de hoofdklasse. „Handha
ven is ons enige doel." De selectie,
vooraf al als krap bestempeld, is
ondertussen verder uitgedund. Te
gen de verwachting in is linkerspits
Sharona Tieleman als lid van het ta
lententeam van de KNVB niet
speelgerechtigd voor Smerdiek. Als
direct gevolg daarvan haakte ook
haar zus Sylvana af. Keepster Agni-
ta Nouwen vertrok, net als rechts
back Joline Geene die de voorkeur
geeft aan het spelen op een lager ni
veau. Bovendien is tot de winter
stop aanvoerster Angelique Hage
niet beschikbaar vanwege een stage
op Curasao. Daardoor moet de
technische staf van Smerdiek nood
gedwongen weer een aantal nieuwe
speelsters inpassen.
Behalve leider Leo Pronk komt
Wim Scherpenisse als teamma
nager ook weer dichter bij de groep
te staan. Brouwer is blij met dat be
sluit. „Wim is een motivator als
geen ander, met kwaliteiten die we
goed kunnen gebruiken. Dit sei
zoen zullen we vaker tegen nederla
gen oplopen dan we gewend zijn.
Juist dan is het zaak om die groep
bij elkaar te houden en te zorgen
dat iedereen optimaal gemotiveerd
blijft. We hebben iedereen keihard
nodig, ook de nummers twaalf tot
veertien en hoger."
Brouwer heeft vertrouwen in de
toekomst van het damesteam. „De
sponsoring en financiering zijn pri
ma geregeld. De organisatie staat
als een huis. Als we dit eerste sei
zoen in de hoofdklasse doorkomen,
komt het goed." Wel is er een kant
tekening. „Zes damesteams op het
eiland is eigenlijk teveel van het
goede. Bundelen van talent zou een
goede zaak zijn. Door teveel senti
ment of een gebrek aan ambitie
blijven sommige meiden liever bij
hun eigen club."
Brouwer gelooft in zijn team. „Die
meiden doen er ongeloof veel voor.
Drie keer in de week komen ze
uit heel Zuidwest-Nederland naar
Smerdiek. Op zaterdag zijn we met
onze uitwedstrijden de hele dag van
huis. Bij de mannen zie je dat niet
zo gauw." Kritiek op het niveau
wijst Brouwer van de hand. „Ons
spel laat zich niet met de mannen
vergelijken. We verliezen waar
schijnlijk nog van het derde senio
renelftal van Smerdiek." Zelf voelt
Brouwer zich op zijn plaats. „Ik zie
mezelf niet zo gauw trainer van een
mannenteam worden."
Eigenlijk is hij ook op het veld een
soort van docent. Maar dan wel
zo'n leraar voor wie je door het
vuur gaat. „Ik wil beoordeeld wor
den op kwaliteit, niet op autoriteit."
Brouwer moedigt kritisch nadenken
bij zijn speelsters aan. „Ik heb mijn
visie op het spelletje ook zelf moe
ten ontwikkelen. Eigenlijk ben ik
een autodidact. Ik heb geen gewel
dige voetbalcarrière gehad. Ik had
geen basis en ben er bij toeval inge
rold. Maar door kennis te verzame
len, en daar kritisch en systema
tisch over na te denken, heb ik
volgens mij wel een eigen visie ont
wikkeld. Die visie overdragen op
mijn team is mijn grote passie. In
dat opzicht ben en blijf ik wel een
docent."
Vorig jaar groeide Roy van
Splunter uit tot een vaste waarde
in de hoofdmacht van Noad '67.
Onder de nieuwe trainer Johan
Sulkers voelde de rechtsback zich
als een vis in het water en hij leg
de steeds meer rust in zijn spel.
Voor komend seizoen zijn de am
bities onverminderd groot. Van
Splunter wil presteren. Met Noad
op het veld, en bij de luchtmacht
met een studie voor verpleegkun
dige. Jk wil altijd winnen."
In alle rust zit hij in de tuin van
zijn ouders, op een leuke plek in
het Fluplandse buitengebied. Vlak
bij is de dijk en het schor. Setalland
aan de overkant. „Met laag water
kun je er bijna naar toe lopen."
Zijn vriendin woont in Bruinisse,
ook dat is niet ver. Lachend: .Jam
mer dat het pontje alleen in de zo
mer vaart." De 24-jarige Van Sp
lunter waardeert de stilte van de
polder. Zijn ogen hebben andere
dingen gezien. En in zijn oren
klonken, twee jaar geleden nog
maar, andere geluiden. Het verhaal
over zijn missie in Kandahar, Af
ghanistan, heeft hij eerder in deze
krant verteld. Vandaag moet het
over voetbal gaan, over Noad en de
start van de competitie. Maar is
zijn hoofd leeg? Of ebben die erva
ringen als verpleger in oorlogsge
bied na? Kort blikt hij terug. „Ik
heb alle ellende daar gezien en
meegemaakt. Je kunt je er eigenlijk
niet op voorbereiden. Maar ik heb
het een plekje kunnen geven."
Een nieuwe uitzending ligt niet in
het verschiet. Van Splunter rijdt da
gelijks op en neer naar de vliegba
sis in Gilze-Rijen waar hij in het
medisch centrum werkt. Óm zijn
kennis en vaardigheden op te vijze
len, is hij gestart met een verkor
te opleiding tot verpleegkundige.
Ruim een jaar is er voor uitgetrok
ken. Eén dag in de week naar
school. De andere dagen werken.
De reistijd erbij. En natuurlijk het
voetballen. Plus fitness, om in con
ditie te blijven.
„Ik ben altijd met sport bezig."
Een drukke agenda is het. Zorgvul
dig plannen hoort erbij. De suppor
ters van Noad kunnen gerust zijn:
Van Splunter zal er staan. Op de
trainingen. „Voor mij de beste ma
nier om alles los te laten. Lekker
mijn hoofd leegmaken. De trai
ning. dat is mijn momentje." En
zeker ook in de wedstrijden. „Ik
ben wel iemand die graag het voor
touw neemt en voorop gaat in de
strijd."
De doelstellingen voor Noad zijn
volgens Van Splunter niet anders
bouw."
Over Ko Stoutjesdijk, de voorgan
ger van Sulkers. zul je Van Splun
ter niks negatiefs horen zeggen. Zo
zit hij niet in elkaar. „Maar Ko was
Roy van Splunter is reserve-aanvoerder en hoopt jonge speler op
sleeptouw te nemen.
dan vorig seizoen. Meedoen in de
top. eindigen als de beste club van
de gemeente Tholen en. als het
even kan, het bereiken van de na-
competitie. Van Splunter wil er
graag zijn steentje aan bijdragen.
Ongevraagd steekt hij de loftrom
pet over zijn trainer Johan Sulkers.
„Van hem heb ik vorig jaar heel
veel geleerd. Sommigen waren
bang dat hij te rustig zou zijn voor
de moeilijke groep die Noad is.
Zelf vond ik het fijn werken. Ik
won aan zelfvertrouwen en ging
meer meevoetballen in de op-
zo fanatiek, dat werkte soms ave
rechts." Met de zachtaardige Sul
kers aan het roer zette Van Splunter
een duidelijke stap vooruit. „Een
trainer die je graag iets wil terug
geven voor het vertrouwen dat hij
je schenkt. Ik denk dat dat dit sei
zoen voor het hele team geldt."
Nog één keer kijkt Van Splunter
achterom, naar wedstrijden waarin
Noad het vorig seizoen onverwacht
liet liggen en mogelijke titelaspira-
ties in rook opgingen. „Er waren
wedstrijden bij dat we tegen ons
zelf stonden te voetballen. Op die
momenten waren we geen eenheid
en hadden we teveel onderlinge
kritiek."
De selectie heeft ondertussen en
kele belangrijke mutaties onder
gaan. Remi van Herk vertrok naar
Den Bommel en routiniers als
Dennis Kot en John van Splunter
zijn weer beschikbaar. Mogelijk
keert ex-doelman Corné de Frel te
rug in de spits. Wesley Kievit is na
een knieblessure op de weg terug.
Aanvoerder Rob den Engelsman
krijgt waarschijnlijk een meer aan
vallende rol. Tussen de palen moe
ten de jonge Pjotr Mosselman en
de blessuregevoelige spits Stephan
van der Peet het uitvechten. Van
Splunter heeft er vertrouwen in.
„We zijn in de breedte sterker ge
worden. Leuk ook dat mijn broer
John er weer helemaal bij is. Er
komt ook de nodige jeugd aan. Ik
denk dat al die concurrentie voor
ons positief kan uitpakken. Voor
wie verzaakt, staat er een ander
klaar. Op die manier krijg je elf
jongens aan de aftrap die er vol
voor willen gaan."
Van Splunter ziet DHV, Internos en
MZC als de belangrijkste titelkan
didaten. In dat rijtje clubs ziet hij
ook graag Noad terug. „Voor ons is
het zaak om het verstand erbij te
houden en ook in de mindere wed
strijden de punten te pakken."
Ook heeft de jonge verdediger nog
een persoonlijke doelstelling gefor
muleerd: minder aanvaringen krij
gen met de arbitrage. „Ik wil altijd
winnen. Soms ga ik daarin nog te
ver. In het heetst van de strijd ben
ik vol vuur. Even dimmen op het
juiste moment: daar wil ik dit sei
zoen aan werken." In de hiërarchie
van het elftal klom Van Splunter
vorig jaar op. Sulkers maakte hem
reserveaanvoerder. Ook dat geeft
verantwoording, weet hij. ,Jk hoop
dat we de jonge spelers op sleep
touw kunnen nemen, met respect
voor elkaar. We moeten voor elkaar
door het vuur willen gaan. Als dat
gebeurt, zie ik ons wel een rol van
betekenis spelen."
Voor Werner Marsman staat er
de komende maanden veel op het
spel. Definitief een basisplaats
veroveren en presteren met Tho
lense Boys, toegelaten worden tot
de politieacademie en een rijbe
wijs halen, ook niet onbelangrijk
als je zeventien bent. Marsman
maakte in de loop van het vorige
seizoen zijn entree bij de derde
klasser uit Tholen en behoorde als
centrale verdediger bijna weke
lijks tot de uitblinkers. Nu wil hij
prijzen pakken. ,Jk heb nu een
maal een winnaarsmentaliteit."
Nog één keer draait hij de film van
zijn debuut terug. Tegen de latere
kampioen The Gunners moest Mars
man voor het eerst aan de bak in de
hoofdmacht. Voor de buitenwereld
was zijn optreden een verrassing.
Zelf is hij er nuchter over. De jonge
verdediger trainde op donderdag
avond al mee met de selectie, deed
regelmatig mee in het talententeam
onder 23 jaar, samen met meer gear
riveerde spelers als Auke en Laurens
Bovenberg, Joey DeurUx) en nog
zo'n aanstormende belofte als Koen
Nieuwkoop. Bij de A-junioren was
hij aanvoerder, een bewijs dat zijn
trainer Erwin de Nijs alle vertrouwen
in hem had. Wat Marsman maar wil
zeggen: zijn debuut kwam niet echt
uit de lucht vallen. „Ik klopte al een
tijdje op de deur."
De voorbereiding op het duel met
The Gunners was allesbehalve ideaal.
De op dat moment nog op het Wes
terpoort studerende Marsman was
met school in Engeland. De vrijdag
nacht voor de wedstrijd bracht hij in
de bus door. Slapend, zo goed als het
kon. 's Ochtends thuis nog even een
paar uurtjes naar bed. „En dat terwijl
ik geloof in een serieuze benadering
van elke wedstrijd. Op vrijdagavond
ga ik altijd rond tien uur naar bed."
Marsman weet nog hoe het voelde
toen hij de kleedkamer instapte. Geen
vaste plek in het hok, zoeken naar
een plaatsje, naast Freddy Simons
dus. „Fred Vedette", zegt hij nu la
chend, ingewijd in de humor van de
kleedkamer. Marsman maakte indruk
tegen de Bredanaars. Alsof hij er al
jaren speelde, dirigeerde hij zijn
teamgenoten. In het hart van de ver
dediging voelt hij zich duidelijk op
zijn gemak. „Lekker worstelen met
de spits en je komt bij een team als
Tholense Boys ook aan voetballen
toe. Wij geloven in verzorgd voetbal
en bouwen van achteren op. Dat bete
kent dat je een belangrijke schakel
bent. Die eerste bal naar voren moet
goed zijn."
Met het aanstellen van Erwin de
Nijs koos WHS voor het avon
tuur. De Nijs (42) komt uit Tho
len en maakt op De Waaje zijn
debuut als hoofdtrainer. De laat
ste jaren werkte hij bij Tholense
Boys met de A-jeugd. Uitgere
kend bij de erfvijand stapt De
Nijs uit de luwte. Een verrassen
de stap, ook voor hemzelf. Een
kennismaking ook met een an
der verwachtingspatroon. „An
ders dan voorheen zal ik nu wor
den afgerekend op resultaten. We
zullen moeten winnen."
We hebben afgesproken bij Salus
Health Club, de fitnessclub waar De
Nijs de dagelijkse leiding heeft. Een
bekende plek voor veel voetballers.
Ze werken er aan hun revalidatie bij
blessures. Ze komen er in de winter
met de hele groep om te trainen als
de velden onbespeelbaar zijn. Hier
draait alles om fitheid, bewegen en
een gezonde leefstijl. De Nijs kent
de drukke agenda en de gewoonten
van de generatie voetballers na hem.
Hij weet dat hij in de derde klasse de
lat niet te hoog mag leggen. „Maar
ik vind wel datje, als je in een eerste
elftal speelt, fit moet zijn en in staat
om negentig minuten lang arbeid te
leveren."
De Nijs zelf was een voetbaldier in
optima forma. Een technisch vaardi
ge aanvaller die, behalve bij Tholen
se Boys, zijn talenten demonstreerde
bij ambitieuze clubs als Halsteren
en Veere. Vanwege een hernia ein
digde zijn actieve loopbaan abrupt,
bij het Belgische Nieuwmoer. Bij
RBC Roosendaal maakte hij naam
als trainer. Eerst bij diverse jeugd-
teams, later als hersteltrainer bij de
eerste selectie van de toenmalige be
taald voetbalorganisatie. Ook was hij
nog een tijdje assistent van hoofd
coach Rini Coolen.
Bij Tholense Boys drukte hij zijn
stempel op de jeugdafdeling, door
samen met John Nieuwkoop het
jeugdplan te actualiseren en jonge
talenten klaar te stomen voor de
overstap naar de senioren. Bijvoor
beeld Werner Marsman en Koen
Nieuwkoop kregen van hem in Tho
len de fijne kneepjes bijgebracht. En
toen ineens kwam WHS op zijn pad.
Ook voor hem een verrassing. „Voor
iemand uit Tholen niet de eerste
club waar je aan denkt om je trai
nerscarrière bij de senioren te star
ten."
Bij het eerste gesprek met WHS had
De Nijs meteen een goed gevoel.
Toch duurde het nog even vcx)rdat
de samenwerking beklonken was.
Bij een vertrek van Paul van Buuren
bij Tholense Boys kon De Nijs mo
gelijk doorstromen op De Bent. Van
Met een tevreden gevoel stapte Mars
man na afloop van het veld. Een dag
later volgde de echte verrassing. Er
win de Nijs aan de deur. „Erwin ver
telde me dat hij niet langer mijn trai
ner was. Ik zou de rest van het
seizoen bij het eerste blijven. Toen
was ik echt even sprakeloos. Je
droom wordt werkelijkheid. Ik heb
altijd al in het eerste van Tholense
Boys willen spelen." Sindsdien heeft
Marsman zich ontpopt als een aanko
mende leider in het veld. Zijn jonge
leeftijd staat hem niet in de weg.
„Voetbal is ten slotte een teamsport
en daar hoort het coachen van elkaar
bij. Je bent samen bezig om dezelfde
doelen te realiseren. Dan doet leeftijd
,JHij vertelde me dat er ook mindere
wedstrijden zouden komen. En dat ik
me daar op moest voorbereiden." Te
gen DHV volgde het dieptepunt: rode
kaart, met als gevolg een schorsing en
het missen van de derby tegen WHS.
„De wedstrijden waar je het allemaal
voor doet." Ook buiten het veld zat
het tegen. Het lukte Marsman niet om
toegelaten te worden tot de politieaca
demie in Rotterdam. Nota bene de
sporttest, en ook de cognitieve test,
werd een mislukking. Vooral door
veel pech, zegt hij er zelf over. In ja
nuari hoopt hij op een herkansing.
Zijn beide ouders werken bij de poli
tie en ook voor de jonge Marsman is
het de droombaan. „Het mooie van de
Werner Marsman politieman in opleiding blinkt uit als verdediger.
er niet zo toe." Marsman is een club
man en traint in Tholen ook de C-ju-
nioren. Vloeken en tieren is hem
vreemd. „Het gaat erom op welke
toon je de dingen zegt. Ik vertel in het
veld wat ik ervan vind. Maar ik zal
nooit een medespeler in harde be-
wcxirdingen het gras intrappen. Om
gekeerd leer ik ook van de anderen.
Je moet in een team open staan voor
feedback."
Coach Paul van Buuren hield hem bo
vendien met twee voeten op de grond.
politie is dat het zo'n brede organisa
tie is. Je hoeft niet per se op straat te
lopen. Er zijn zoveel verschillende
functies." Zelf zou hij in de toekomst
het liefst met honden werken. .Jk ben
een dierenvriend." Honden die wor
den ingezet bij arrestaties of drugson
derzoek. „Het moet bij mij wel span
nend zijn. Er moet adrenaline aan te
pas komen."
In afwachting van een nieuwe kans
bij de politie werkt Marsman. In de
industriële bakkerij, voorheen van Ad
Gladdines, op bedrijventerrein Wel
gelegen in zijn w(x>nplaats. Op de
banketafdeling. .Rtximbroodjes vul
len, chocoladebolletjes maken, dat
soort dingen." Hij doet het met ple
zier. ,Jk ben bezig met rijlessen, dus
er moet (K>k wat verdiend worden."
Een lexipbaan bij de politie hoeft zijn
voetbalcarrière niet in de weg te
staan. ,AP. van de Belt van SPS heeft
het ook altijd gecombineerd. Maar het
zou kunnen dat ik later soms op zater
dagmiddag moet werken."
Zo ver is het nog lang niet. Marsman
is druk bezig met de voorbereiding op
het nieuwe voetbalseizoen. Tholense
Boys kreeg er de voorbije zomer bijna
een elftal aan spelers bij, met name
door het opheffen van de zaterdagtak
van zustervereniging Vosmeer. Mars
man is blij met de brede selectie.
„Concurrentie maakt iedereen beter.
Het is nu iedere week knokken voor
je plekje." Concurrentie ziet hij niet
als ondermijning van de door hem ge
koesterde teamgeest. „Bij de nieuwe
jongens zijn genoeg leuke gasten."
De Vosmeer-spelers werden de afge
lopen seizoenen vaak bekritiseerd
voor hun gebrek aan discipline. Door
te laat te komen bij besprekingen en
in het veld soms hun eigen wedstrijd
te spelen, los van de gemaakte afspra
ken. Daar is Marsman tot op heden
niks van gebleken. „Zelf ben ik ie
mand die altijd wel een kwartier voor
de afgesproken tijd aanwezig is."
Bronnen rond de selectie geven hoog
op over de mentaliteit van de jonge
Marsman. Een jongen die leeft voor
zijn sport. „Een bak bier in de kleed
kamer na afloop, voor mij hoeft het
niet. Net zo min als na de wedstrijd
gauw een sigaret opsteken. Maar ie
dereen maakt zijn eigen keuzes." Uit
gaan op vrijdagavond, in het woor
denboek van de jonge Marsman
komt het niet voor. Jk vind dat je
ook verantwoording hebt naar je
teamgenoten. En dat je daarom fris
aan de aftrap beh(x>rt te staan." Zelf
heeft hij op zaterdag altijd een gezon
de wedstrijdspanning. „Mijn ontbijt
krijg ik dan bijna niet weg." Verlies
en een slechte wedstrijd, zoals vorig
seizoen tegen DHV. raken hem diep.
„Dan kom ik 's avonds de deur niet
meer uit en heb ik het helemaal ge
had." Ambitieus is Marsman ook, ze
ker richting het nieuwe seizoen. „Ik
wil kampioen worden. Ik heb nu een
maal een winnaarsmentaliteit." Hij is
ook verstandig, en een realist. „We
zijn een jong team dat nog genoeg
fouten zal maken. Leermomenten
waar we ons voordeel mee moeten
doen. De titel zal daarom voor ons te
htxig gegrepen zijn. De nacompetitie
moeten we volgens mij wel kunnen
halen. Maar dan moeten we er wel el
ke wedstrijd staan."
Buuren, zelf lid bij Salus, verlengde
zijn overeenkomst. Vervolgens be
reikte De Nijs binnen de kortste ke
ren een akkoord met de groen-wit-
ten. „Een jonge groep, iets dat goed
bij mij past." Natuurlijk is het een
sprong in het diepe, erkent hij. Voor
alle partijen. „Voor mij is het iets
nieuws. Ik wil er vooral plezier in
hebben." Van het nieuwe verwach
tingspatroon is hij niet bang. „Bij de
jeugd werk je in de luwte en heb je
niet de eindverantwoording. Anders
dan voorheen zal ik nu worden afge-
opvallend hoeveel spelers bij WHS
te maken hadden met overgewicht.
De Nijs weet dat hij zijn eigen nor
men niet mag opleggen aan de spe
lers. ,Je moet uitkijken dat je daarin
niet doorslaat. Ikzelf was altijd met
voetballen bezig, maar de wereld
steekt nu anders in elkaar. De spelers
hebben nu, naast het voetballen, zo
veel andere dingen te doen."
Toch ziet De Nijs positieve verande
ringen. „Iemand als Ronald van der
Repe heeft bijvoorbeeld deze zomer
bij ons hard aan zijn fysieke conditie
Erwin de Nijs is streng voor zichzelf, maar waakt er voor anderen
zijn normen op te leggen.
rekend op resultaten. We zullen
moeten winnen." Vanuit het bestuur
zijn na het moeizame vorige seizoen
geen onredelijke eisen gesteld.
„Handhaven is ons doel."
De eerste weken op De Waaje zijn
hem goed bevallen. De Nijs voerde
individuele gesprekken met alle spe
lers, en informeerde naar hun ambi
ties. „De jongens willen graag, heb
ik geproefd. Ze zijn bereid om hard
te werken." Vorig seizoen was het
gewerkt." De Nijs gelooft in een ge
zonde leefstijl en de voeding die
daar bij hoort. Maar wat als een spe
ler op zaterdagmiddag in de kantine
nog gauw even een kroket of frikan-
del verorbert? „Ik kan het ze niet
verbieden. Maar ze moeten het niet
in mijn gezichtsveld doen." En wat
gebeurt er als een revaliderende spe
ler van Tholense Boys. aan de voor
avond van de derby met WHS, bij
Salus aan zijn herstel werkt? De Nijs
lacht en kent de voetbalhumor. „Ik
zal hem adviseren om het nog even
rustig aan te doen en het herstel over
het weekeinde heen te tillen."
De Nijs weet zich bij WHS omringd
door de nodige ervaring. Met Theo
Moerland als technisch coördinator,
en elftalleider Sander Goedege-
buure. heeft hij directe klankborden
om zich heen. Ook voor oud-speler
Leon de Witte is een rol dicht bij de
eerste selectie weggelegd. Kees
Goedegebuure neemt de keepers on
der handen. Abby Hommel en Pa
trick Ketting zijn verantwoordelijk
voor het tweede elftal. De Nijs: „Bij
WHS praat je met louter voetbal
mensen."
WHS kan in het veld niet meer te
rugvallen op de kwaliteiten van laat
ste man Ketting. Het betekent dat er
gezocht moet worden naar een nieu
we speelwijze. „Met Patrick in de
ploeg werd vaak gekozen voor de
opportunistische trap naar voren,
ook al omdat de resultaten tegenvie
len en de groep daardoor lange tijd
onder druk stond. Zelf ben ik een
idealist. Ik wil met mooi en verzorgd
voetbal resultaten boeken. Maar ik
ben ook realist: iedere trainer zal dat
antwoord geven."
In de derde klasse past bescheiden
heid, zegt De Nijs. ,Je moet als trai
ner niet de illusie hebben dat je met
twee trainingsavonden in de week
grote stappen kunt zetten." Toch is
dat wat er van hem verwacht wordt.
Hij loopt niet weg voor de verant
woording. „Het staat vast dat we het
dit seizoen met een jonge groep
moeten doen. Jonge spelers beter
maken is altijd mijn passie geweest,
en dat is nu niet anders."
De Nijs legt een deel van de verant
woording bij de spelers zelf. Van
doelman Anton Elenbaas en de weer
beschikbare routinier Hans van den
Ouden mag een voortrekkersrol ver
wacht worden. Ook rekent De Nijs
op de inbreng van ervaren krachten
als Patrick van Schetsen en Arvin de
Witte. Perry Snoep is na een lange
blessure trainingsfit en stroomt later
dit seizoen in. „De ervaren jongens
moeten de rest op sleeptouw nemen.
Als trainer kun je het nooit alleen."
DHV wordt door De Nijs als de be
langrijkste titelkandidaat gezien.
„Dat vond ik vorig seizoen veruit de
beste ploeg die ik in de derde klasse
aan het werk heb gezien. Voor de
rest ontlopen de clubs elkaar niet
veel. hoewel Tholense Boys ook
over een sterk elftal beschikt. Het
belooft een verrassend seizoen te
worden, waarin veel ploegen aan el
kaar gewaagd zijn. Dat betekent ook
dat WHS zo maar ineens kan komen
bovendrijven."