2012
DE THOOLSE COURANT
Schipper f OAZ
Rabobank
VERKIEZING FAMILIEBEDRIJF VAN HET JAAR
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Centrum
Familiebedrijf
'IN ONTWERP AANGEVEN DAT HET ANDERS KAN'
Oosterschelde
gemeente Tholen
'KLANTEN STELLEN EXTRA HULP OP PRIJS'
Donderdag 16 augustus 2012
7
Taxi de Jonge, Burgemeet 30, Poortvliet.
uan het
van lokale
Familiebedrijf van hetf aar
Walpot Bouwconsult, Kuipersdreef 32, Tholen.
Leo en Heieen Walpot.
Zeeland is topscoorder op het gebied van familiebedrijven en Tholen levert daar
aan een belangrijke bijdrage. Dat blijkt uit dit inmiddels royaal gevulde vak met
foto's van Thoolse familiebedrijven. De belangstelling om mee te doen aan deze
rubriek is groot. Familiebedrijven komen de economischë crisis relatief gezien
goed door en zorgen daarmee voor stabiliteit van de Thoolse economie.
Op deze pagina kunt u de verhalen lezen van twee bekende familiebedrijven die
deelnemen aan de verkiezing Thools Familiebedrijf van het jaar 2012.
Deze verkiezing is een initiatief van de NNP (Nederlandse Nieuwsblad Pers), het
Centrum van het Familiebedrijf en de Eendrachtbode. De jury bestaat uit burge
meester W. Nuis (voorzitter), mr. A.A.J. Schot (notaris), mr. D.P. Gunst (Schipper/
OAZ) en A. de Korte (directeur Rabobank Oosterschelde). Zij gaan de bedrijven
beoordelen aan de hand van criteria zoals familiaal karakter, innovativiteit, duur
zaamheid, klanttevredenheid en toekomstvisie.
Later worden alle verhalen gebundeld in een prachtig boek en zal tijdens een
speciale verkiezingsavond de winnaar bekend worden gemaakt.
We wensen u veel leesplezier.
WALPOT BOUWCONSULT
Leo en Heieen Walpot wonen in het huis dat Leo 25 jaar geleden bouwde. Samen met de drie andere wo
ningen in het rijtje aan de Kuipersdreef in Tholen. Voor zijn werk als bouwconsulent bouwde hij er later een
kantoor aan. Werk en privé gescheiden door één deur.
Een bewuste keus van het echtpaar. Walpot wilde voor zijn vier kinderen niet de vader worden die bijna nooit thuis
was. Inmiddels bestaat zijn bureau twintig jaar. Geen reden om uitbundig op de trom te slaan. Dat zit niet in de aard
van het beestje. De 50-jarige Leo Walpot zou zijn bedrijf wel wat meer zichtbaar willen maken, zegt hij. Ondertussen
is zijn orderportefeuille goed gevuld en kan hij bogen op een rijke ervaring in het bouwen. Van dakkapel tot land
huis, van berging tot bedrijfsloods. Van het uitbreiden van de tandartsenpraktijk in Tholen tot het Chinees restaurant
in Scherpenisse.
,,Het werk is heel divers. Iedere dag is anders. Elke keer een nieuw uitdaging." Die uitdaging zit hem onder meer in
het prikkelen van de opdrachtgever bij het realiseren van een project. Groot of klein. „Die heeft iets in zijn hoofd. Ik
probeer aan te geven hoe het ook anders zou kunnen. Daarmee lever je een stukje kwaliteit. Dat is de meerwaarde.
Dat is iets anders dan een kast met folders opentrekken."
Walpot richt zich op particulieren en bedrijven. Maar ook schoolbesturen en kerkgenootschappen weten hem te
vinden. Daarnaast verzorgt hij landelijk vergunningen voor het plaatsen van tijdelijke gebouwen. Units voor kantoren,
scholen of gezondheidscentra. Projecten van drie tot honderd units. Zo regelde hij op de Floriade de vergunning
voor een aantal tijdelijke gebouwen. „Allemaal digitaal. Niet het meest interessante werk, maar het is wel belangrijk
om het er bij te hebben." Het leidt tot nieuwe contacten én werk.
Zijn vrouw Heieen Walpot-Geense (46) speelt een belangrijke rol. Er gaat geen tekening de deur uit of ze heeft hem
bekeken. „Ik kijk kritisch naar verhoudingen. Naar de praktische indeling van een woning. Zelfs naar de materialen."
Leo stelt haar bijdrage op prijs: „Vrouwen kijken anders tegen een ontwerp aan dan mannen."
De bouwconsulent kende het ontwerpen van zijn vader, Leen Walpot, die als calculator bij een aannemer werkte en
het er naast deed. „Alles nog getekend. Er was nog geen computer." Na zijn hts-opleiding bouwkunde werkte Leo
in de aannemerij. Onder meer bij Walpot Steenbergen, bij zijn neef Bram. Hij deed zelfs projectontwikkeling. In 1992
begon hij thuis voor zichzelf, naast het werk in deeltijd bij aannemer Kleinbouw in Sint Philipsland. In 1997 zonder
een werkgever. Opdrachtgevers ontvangt hij in zijn kantoor aan huis. „Het is mooi als er een klik is. Veel belangrijker
dan dat je kost wat kost een opdracht binnen krijgt. Het komt het project ten goede en geeft veel voldoening."
accountants, bedrijfs- en organisatie adviseurs
www.ondernemendoejesamen.nl
Wim Heijboer, uitgever Eendrachtbode
TAXI DE JONGE
Miriam Govers-de Jonge reed vorig jaar zo'n 65.000 kilometer, maar een navigatiesysteem in de auto heeft
ze niet nodig. Haar taxibedrijf vervoert voornamelijk klanten naar het ziekenhuis of dagbesteding. „En dat zijn
meestal vaste adressen," vertelt de 46-jarige eigenaar van Taxi de Jonge uit Poortvliet. De vierde generatie in
het familiebedrijf.
De onderneming telt vier personenauto's, waarvan er twee zijn ingericht voor rolstoelvervoer, en een bus voor acht
personen. Er zijn zes chauffeurs. „We doen voornamelijk zorgvervoer. Brengen mensen naar het ziekenhuis voor dia
lyse, therapie of bestraling. Naar Bergen op Zoom, Vlissingen, Rotterdam, Antwerpen of Gent. En cliënten van onder
meer Sjaloom Zorg naar de dagbesteding bij de Hemi en Brasserie Dubois in Tholen." Vaste tijden, dezelfde adres
sen. En dat is wel zo overzichtelijk. „De chauffeurs weten precies waar ze de volgende dag hoe laat heen moeten."
In de zomer ligt dat anders. Als er vakantiegangers naar de luchthavens Schiphol of Zaventem gebracht moeten
worden. Dat zijn vaak de ritten die Miriam zelf maakt. Of haar man Jan Govers (46). Die is weliswaar kapitein op een
binnenvaartschip, maar is om de week zeven dagen vrij.
Miriam vindt het contact met de mensen belangrijk. „Daarom heb ik voor het rolstoelvervoer bewust geen bus ge
nomen. Dan zit je te ver van de mensen af om ze goed te verstaan." De chauffeurs rijden niet alleen de klanten naar
hun bestemming. Onderweg bieden ze ook een luisterend oor. „Zeker voor mensen die bestraald worden." Miriam
helpt ze bij het regelen van een machtiging die ze nodig hebben voor het ziekenfonds. „Mensen zijn vaak overrom
peld doordat ze ziek zijn geworden. Ze weten lang niet allemaal hoe het in zijn werk gaat. Ik heb er juist veel ervaring
mee. Die hulp wordt op prijs gestéld."
Sinds 1984 werkt ze in het bedrijf. Begon gelijk met haarvader Kees de Jonge die de zaak overnam van zijn vader
Gilles. Ze deed de administratie. De basis werd in 1920 gelegd door haar overgrootvader Kees de Jonge, die fietsen
repareerde, later brommers en auto's. Een garagehouder werd automatisch taxichauffeur. Haar vader weet nog dat
zijn opa op zaterdag brood van de bakker naar de boeren buiten het dorp bracht. Hij kreeg een zakje meel mee
terug voor de bakker. „En op 1 januari haalde hij mensen van buiten het dorp om familie in het dorp nieuwjaar te
wensen. Zo is het gegroeid." Miriams moeder Ina de Jonge-Moerland (65) maakte ook veel kilometers met de taxi.
„Tot twee jaar geleden. Vaak ritjes naar Schiphol."
In 2010 nam Miriam de taxipoot over, haar broer Niels drie jaar eerder de autotak. Het zijn nu twee aparte onderne
mingen, maar de banden zijn hecht gebleven. De auto's van het taxibedrijf zijn in onderhoud bij het autobedrijf van
haar broer Niels de Jonge.
Ina en Kees de Jonge (links) en Miriam en Jan Govers.
De gemeente Tholen hecht veel belang aan de
Thoolse bedrijvigheid en draagt daarom ook de
familiebedrijven een warm hart toe - www.tholen.nl
