'Als je gaat trekken, is er eigenlijk
maar één ultiem land: Australië'
'Met cijfers heb ik nooit wat gehad,
verdiep me liever in oude culturen'
Andere prioriteiten om
er mooier uit te zien
Studiehoofd
Öart-Jan Duyster uit Tholen gaat studeren in Leiden
Donderdag 19 juli 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Geen relatie, baan, eigen huis of andere vaste lasten. Vol
ledig vrij. En daar geniet Ellen Hage (23) met volle teu
gen van. De Setallandse is anderhalve week terug uit
'the land down under'. Oftewel, Australië. Het back-
packland bij uitstek. Negen maanden heeft ze er ge
woond, gewerkt, rondgereisd en vrienden gemaakt. „Een
fantastisch land. Ik ga hoe dan ook terug. Maar nu eerst
een baan."
Niet goedkoop
Tasmaanse duivel
Ellen Hage uit Sint-Annaland na negen maanden terug met Uggs
Stapelbedden
Great Barrier Reef
Bijkomen op strand
Dijk bij schietbaan
Setalland uit plan
Speelmeerdaagse
voor de jeugd
Sommige scholieren hebben al moeite met Nederlands.
Laat staan dat ze vrijwillig voor Grieks en Latijn kiezen.
Bart-Jan Duyster (17) uit Tholen is zo'n scholier. Hij
koos op 't Rijks in Bergen op Zoom bewust voor de twee
klassieke talen. Na zes jaar heeft hij zijn gymnasiumdi
ploma op zak. De komende vier jaar gaat hij zich in Lei
den verdiepen in de oude culturen van de mediterrane
wereld.
Eenzijdig
Dik salaris
Woonruimte
Natuurplan
De keuze voor Australië was snel
gemaakt. „In het Frans, Spaans of
Duits kan ik mezelf niet redden",
zegt ze. „Die landen vielen af." Het
moest een Engelstalig land worden.
Daar was Ellen snel over uit. Ze
twijfelde over Noord-Amerika of
Australië. „Als je gaat backpacken
(rondtrekken met een rugzak) is er
maar één ultieme bestemming: 'the
land down under'.
De nacht voor vertrek deed Ellen
geen oog dicht. Zo zenuwachtig was
ze. „Ik dacht, ik ga niet meer." Toch
zette ze door. Een vriendin bracht
haar naar Schiphol. Met gemengde
gevoelens nam ze afscheid en stapte
in het vliegtuig. Op naar Londen. De
eerste tussenstop van de ruim dertig
uur durende reis. „Vanuit Londen
kon ik nog terug. Dat stelde me ge
rust." Eenmaal hoog in de lucht,
twijfelde Ellen geen moment meer
aan haar keuze.
Ellen is alleen aan de reis begonnen.
„Veel vrienden konden niet vanwe
ge werk, relatie of andere verplich
tingen", zegt ze. Die zorgen had de
Setallandse niet. Ondanks dat ze al
leen ging. heeft Ellen zich geen mo
ment eenzaam gevoeld. Ze verbleef
negen maanden lang in jeugdherber
gen. „Met zes man op een kamer
leer je genoeg mensen kennen. Iede
re keer moet je weer uitleggen waar
je vandaan komt en waar je heen
gaat. De standaard vragen die back
packers aan elkaar stellen."
Van de negen maanden in Australië
heeft ze een half jaar in Sydney ge
woond. Daar werkte Ellen vier da
gen in de week in Luna Pare. een
pretpark tegenover het wereldbe
roemde Opera House. „Beugels van
de achtbaan controleren, kaartjes
verkopen en klachten aanhoren van
ontevreden bezoekers. Best leuk
werk. Maar belangrijker: het ver
diende goed." Ellen kreeg 20 dollar
per uur. Vijf dollar boven het mini
mumloon. „Het lijkt veel geld. maar
het levensonderhoud in Australië
ligt vele malen hoger dan in Neder
land. Zo kost een pak yoghurt al snel
vijf dollar. En een overnachting in
een hostel 28 dollar. Zonder werk
moet je van goede huize komen wil
je het negen maanden volhouden.
Wat dat betreft, zijn er goedkopere
landen om rond te reizen."
De vier maanden dat ze niet werkte,
reisde ze rond. „Ik vloog overal
heen", zegt Ellen. „Niet goedkoop,
wel zo makkelijk." Zo ging Ellen
met een jongen die ze had leren ken
nen in het hostel naar Perth. „In de
hoop dat daar meer werk was." Het
tegendeel bleek het geval, dus vloog
Ellen terug naar Brisbane, ten noor
den van Sydney. Met Mariene een
Duits meisje dat ze leerde kennen in
het hostel, vloog Ellen naar Tasma-
nië. Een eiland ten zuidoosten van
het Australische vasteland. Daar
heeft Ellen meegedaan aan een drie
daagse excursie. „Echt een schit
terend eiland", zegt ze. „Het was
groter dan ik had verwacht. Verge
lijkbaar met Ierland. Met soortgelijk
weer: bewolkt en regen." Regen
heeft Ellen niet gehad. Integendeel.
Met 25 graden en zon was het bij
zonder goed weer. De gevreesde
Tasmaanse duivel, een 60 centimeter
lang vleesetend zwart-wit gekleurd
buideldier, heeft ze niet gezien. Wel
kangoeroes. Na een week keerde ze
terug naar het vasteland. Naar Mel
bourne. Vanuit die stad maakte ze
een tocht langs de Great Ocean Ro-
De Twaalf Apostelen, een formatie kalkzand rotsen aan de zuidkust
van Australië is één van de hoogtepunten uit haar reis.
aan, op vierenhalf uur vliegen van
Sydney. „Eindelijk rust", zegt ze.
„Daar heb ik een week aan het
strand gelegen. Heerlijk." De lokale
bevolking verklaarde haar voor gek.
Ellen Hage kreeg een warm onthaal op Schiphol, vrienden en familie stonden haar met een canvasspandoek op te wachten.
ad. Een weg van 240 kilometer
langs de zuidkust van Australië, die
onder andere langs de Twaalf Apos
telen voert. Dat is een formatie van
twaalf kalkzandsteen rotsen die vlak
voor het zandstrand van het Port
Campbell National Park uit zee ste
ken. De rotspartij is vernoemd naar
de twaalf apostelen van Jezus. „Het
is een route die haast iedere back
packer doet", zegt Ellen.
Ze verbleef al de tijd in hostels. Dat
de kwaliteit daarvan uiteenloopt,
weet ze inmiddels uit ervaring. „In
Perth kreeg ik het idee dat het ge
bouw ieder moment kon instorten",
zegt ze. „Daar heb ik maar één
nacht geslapen." Ook is het niet
overal even schoon. „In Sydney
was het hostel schoon en goedkoop.
Je slaapt met vier tot zes personen
op een kamer, fn stapelbedden. Ik
probeerde altijd het onderste bed te
bemachtigen. Bovenin slaapt niet
lekker. Wel hoor je altijd het ge
kraak van de bedden. En privacy
heb je heel weinig. Nee, het slapen
in de hostels zal ik niet missen. Wel
de contacten met andere backpac
kers. Ellen heeft in die negen maan
den veel vrienden gemaakt. Zo leer
de ze in het hostel jongens en
meiden kennen uit België. Frank
rijk, Duitsland en Nederland. „De
jongste was 19, de oudste 30", zegt
ze. „Dit najaar komen we samen in
Duitsland voor het Oktoberfest. Een
soort reünie."
Heimwee naar huis heeft ze zelden
gehad. Via het computerprogramma
Skype en netwerksite Facebook on
derhield ze contact met het thuis
front. „In ieder hostel staan compu
ters met internetaansluiting", zegt
ze. „En anders kun je wel terécht in
een van de vele internetcafés." Of ze
leende af en toe een laptop. Met haar
oma, die geen computer heeft, hield
ze telefonisch contact. „Wel vond ik
het af en toe lastig dat ik die mooie
momenten niet met vrienden en fa
milie kon delen."
Wat veruit de meeste indruk heeft
achtergelaten is The Great Barrier
Reef, 's werelds grootste koraalrif.
„Gesnorkeld en tussen de schildpad
den gezwommen. Echt super mooi."
Ook de outback, het binnenland van
Australië maakte indruk. Sommige
delen van dit gebied zijn woestijn
achtig met temperaturen die in de
zomer tot boven de 50 graden oplo
pen. De outback van Queensland be
staat daarentegen uit tropisch regen
woud. Ellen verbleef enkele dagen
op een range in Southern Australia.
Met quadbikes, vierwielaangedre-
ven wagentjes, reed ze door het uit
gestrekte landschap terwijl de kan
goeroes naast haar mee sprongen.
„En snel dat ze zijn, die kangoe
roes." Ook zag ze koala's in de
boom hangen, ,2e zien er schattig
uit, maar kunnen ontzettend gemeen
zijn."
Na maanden rondreizen, werken en
weinig rust vloog Ellen naar Fiji.
Een eilandgroep in de Grote Oce-
„Op een middag komt er een plaat
selijk vrouwtje aangelopen die niet
begrijpt wat ik op het strand doe. Ze
vond het maar wat raar om met 28
graden aan het strand te liggen. Het
was immers winter daar."
Na een week goed uitrusten moest
Ellen terug naar Australië. Een deel
van haar bagage had ze daar ach
tergelaten. „In Sydney heb ik af
scheid genomen van de mensen in
het hostel en ben vertrokken. Eerst
naar Singapore, daar overgestapt op
het vliegtuig naar Londen en ver
volgens naar Amsterdam. Ruim
tweeëndertig uur." Op Schiphol
staan haar vader, zus, zwager,
schoonzus, nichtjes en drie vrien
dinnen haar 's ochtends op te wach
ten met een canvasdoek. „Een war
me ontvangst", zegt ze. Thuis duikt
ze pas 's avonds in bed. Last van
een jetlag heeft Ellen niet of nauwe
lijks gehad. „Wel wat moe, maar
verder nergens last van." Nog geen
week thuis is de Setallandse alweer
druk in de weer. „Werk regelen'',
zegt ze. „Dat staat nu echt voorop.
En afwachten of ik ben aangenomen
op de Politieacademie." Ellen wil
de opleiding tot rechercheur gaan
volgen. „Lukt dat niet, dan probeer
ik het als mediator (bemiddelaar)."
Eerder studeerde ze hbo-rechten.
Maar daar is op dit moment weinig
werk in te vinden.
Op de vraag of ze nog eens terug
gaat naar Australië antwoordt Ellen
volmondig 'ja'. „Er is nog zoveel
dat ik niet heb gezien", zegt ze. ,Zo
wil ik nog heel graag een keer naar
Uluru, of Ayers Rock zoals de reus
achtige rotsformatie in het midden
van Australië ook wel bekend staat.
En het westen van Australië, daar
heb ik ook te weinig van gezien.
Maar backpacken, dat doet ze niet
meer. „Die tas is vreselijk zwaar en
onhandig", zegt ze. „De volgende
keer neem ik een rolkoffer mee."
Negen maanden van huis kan na
tuurlijk niet zonder cadeautje.
„Voor mijn vader heb ik een hand
geschilderde boomerang meegeno
men", zegt ze. „En Uggs voor mijn
zus, laarzen van schapenleer en
schapenvacht, gemaakt in Australië.
Achteraf had ze die laarzen net zo
goed op internet kunnen bestellen.
Veel goedkoper."
De dijk waarin de schietbaan van
de schietvereniging Prinses Juliana
in Sint-Annaland verpakt zou wor
den, is van de baan. De ondergrond
in de Joanna Mariapolder is zo
slecht dat er geheid zou moeten
worden om te voorkomen dat de
schietbaan wegzakt. Dat zei archi
tect Van den Bergh onlangs bij de
welstandscommissie
„De dijk geeft behoorlijke druk. Er
wordt nu naar een alternatieve fun
deringstechniek gezocht met voor
belasting van de grond. Er komt
geen dijk, maar dat betekent wel
dat het plan daardoor verandert."
Van den Bergh liet een aangepast
ontwerp zien. Zonder dijk, maar
met een begroeide betonnen con
structie. De welstandscommissie
kon zich er wel in vinden. Voorzit
ter Gerhard Vermeulen van de com
missie vroeg wel aandacht voor het
duurzame karakter van de nieuwe
constructie. De schietvereniging
gaat het terrein delen met de ijsclub
Sint-Annaland. De ijsclub gaat een
baan aanleggen van 300 meter. Er
komt een gezamenlijk clubgebouw
met terras en een groot parkeerter
rein met 170 vakken dat ook ge
bruikt kan worden voor bezoekers
aan de haven. In de punt van het
terrein tegen de Oude Zeedijk aan
komt een waterpartij.
Dorpstafel Sint-Maartensdijk-Scher-
penisse organiseert in samenwer
king met Evenementen Comité
Sint-Maartensdijk (ECS), Zondags
school de Zaaier en zwembad
Haestinge op 8, 9 en 10 augustus
een speelmeerdaagse. Die wordt
gehouden voor kinderen tussen de
6 en 14 jaar op het grasveld tussen
de Fixet en Weggemans aan de
Sportlaan in Sint-Maartensdijk. Dit
om de laatste week van de vakantie
feestelijk af te sluiten. Op het pro
gramma staat woensdag 8 augustus
het bouwen van een timmerdorp en
hindernisbaan. 's Avonds geeft de
politie om half acht een demon
stratie met politiehonden. Donder
dagochtend kunnen kinderen hun
bouwsel afmaken. Ook zijn er spel
letjes, zoals touwtrekken. Het is de
bedoeling dat de kinderen alle
bouwsels na afloop afbreken. De
laatste dag, vrijdag 10 augustus,
zijn er spelletjes in zwembad Haes
tinge, met afsluitend een barbecue,
's Avonds staat er een vossenjacht
gepland. Deelname aan speelmeer
daagse is gratis. Wel moeten kinde
ren zelf voor hun proviand zorgen.
Opgeven kan per e-mail naar dorp-
stafel@zeelandnet.nl.
Kangoeroes tam en wild, Ellen heeft ze gezien en zelfs gegeten.
Voor het organiseren van de Zeeuw
se Olympiade krijgt de stichting
SportZeeiand van de provincie een
subsidie van 2000 euro.
Studeren. Weg vertrouwde omgeving, school en
klasgenoten. Een nieuwe start. Op je eigen benen
staan. Zelf eten maken, zorgen voor een schone broek.
Een periode waarin je jezelf ontwikkelt, nieuwe mensen
ontmoet en een beroep leert. Ook dit jaar verruilen
tientallen Tholenaren het ouderlijk huis voor een
studentenstad. Spannend, maar tegelijkertijd ook heel
leuk. Deze week de aftrap van een serie over de nieuwe
fase in hun leven.
Bart-Jan Duyster uit Tholen gaat in Leiden de oude culturen van de mediterrane wereld bestuderen.
Een studie die alle geheimen van de
oudste beschavingen rondom het
Middelandse Zeegebied openbaart.
Denk aan de oude Egyptenaren of
het Babylonische Rijk. Taal en cul
tuur hebben de gymnasiast altijd
geïnteresseerd. Cijfers, daar kan hij
weinig mee. „Nooit heb ik begre
pen waarom wiskunde een ver
plicht vak was", zegt hij. Bart-Jan
verdiepte zich liever in andere cul
turen en levenswijze. Zoals die van
de Romeinen of Grieken. Die inte
resse ontstond al op jonge leeftijd.
Zo las hij veel boeken over mytho
logie. Zijn ouders heeft hij nooit
zover kunnen krijgen voor een
rondreis door Egypte. Misschien is
juist daarom zijn fascinatie voor dat
land en die cultuur zo groot.
Hoewel gek op culturen, heeft Bart-
Jan toch enige tijd getwijfeld aan
zijn studiekeuze. Niet dat hij dacht
aan rechten of natuurkunde. Dat ze
ker niet. Zijn eerste keuze ging uit
naar de studie klassieke talen. Ofte
wel Grieks en Latijn. „Bij nader in
zien te eenzijdig", zegt hij. „Die
studie belicht alleen de taal, niet de
cultuur." En dat laatste is nu juist
waar Bart-Jan zo bijzonder veel in
teresse in heeft. Toch wil de Thole-
naar zijn eerste voorkeur niet laten
varen. Als het even kan, wil hij de
studies combineren. Of dat haal
baar is, weet hij niet. „Begin sep
tember heb ik daarover een gesprek
met de decaan van de faculteit
Geesteswetenschappen." Maar wat
houdt die studie nu eigenlijk in?
Je bestudeert alle oude culturen
rondom het Middellandse Zeege
bied", zegt hij. „Zowel de cultuur
als de taal." De vakken lopen uiteen
van geschiedenis en religie tot ar
cheologie. Ja, we gaan ook echt op
onderzoek uit. Het is niet alleen
droge theorie, maar ook veel prak
tijk. Zo leren we hiërogliefen en
oude perkamenten lezen." Grieks
en Latijn lopen als een rode draad
door de studie.
Een dik salaris is voor de zeventien
jarige scholier nooit de reden ge
weest voor zijn studiekeuze. „Dan
had ik beter kunnen kiezen voor be
stuurskunde." Geld is wel het laat
ste waar hij zich druk over maakt.
De gymnasiast ziet zichzelf over en
kele jaren wel voor de klas staan als
docent Grieks. „Kennis overdragen
doe ik graag", zegt hij. Over vol
doende werk hoeft hij zich niet druk
te maken. Docenten Grieks zijn
schaars. Erg schaars. „Middelbare
scholen proberen studenten klassie
ke talen al in het tweede jaar van
hun studie weg te kapen. Zo groot is
het tekort." Dat laat Bart-Jan zich
niet gebeuren. „Levert alleen maar
studievertraging op." Hij heeft het
voorbeeld van dergelijke kaapacties
aan den lijve ondervonden. Zijn do
cent Grieks op 't Rijks had haar stu
die onderbroken voor een baan in
het onderwijs. Docent is niet het
enige beroep dat hij kan kiezen. Hij
somt een aantal mogelijkheden op:
archeoloog, journalist, onderzoeker
of oudheidkundige in een museum.
„Toch heeft docent echt mijn voor
keur."
Hoewel het merendeel van de vwo-
studenten naar Tilburg. Rotterdam
of Utrecht gaat, hoeft de Tholenaar
niet alleen naar Leiden. Hij gaat sa
men met twee oud-klasgenoten:
Emma de Looij en Marieke van
Bladel uit Bergen op Zoom. Dat hij
niet alleen gaat, geeft Bart-Jan een
goed gevoel. De Tholenaar is druk
bezig met het zoeken naar woon
ruimte. Nog niet zo makkelijk, be
kent hij. „Overal moet je auditie
doen", zegt hij. „Bewoners bepa
len dan of je in de groep past. Je
krijgt vragen voorgeschoteld over
hoeveel je drinkt. Niets voor mij.
Net een vleeskeuring." Hij ziet
zichzelf niet op een studentenflat
waar hij het toilet en de douche met
zestien anderen moet delen. Bart-
Jan zoekt liever een appartement
dat hij kan delen met vrienden.
„Binnenkort eens bespreken hoe
die twee meiden daarover denken",
zegt hij. „We zijn al jarenlang be
vriend." Over waar hij wil wonen,
is de 17-jarige nog niet uit. „Het
liefst in Leiden, natuurlijk", zegt
hij. „Schitterende stad. Bergen op
Zoom in het groot. Ontzettend veel
historie." Toch kijkt hij ook naar
woonruimte- in Den Haag. „Het
aanbod is daar groter, bovendien is
het maar een kwartier met de trein."
Naast het vinden van een kamer of
appartement heeft hij alles gere
geld. Zijn ov-chipkaart is onder-
weg.de studiefinanciering is aange
vraagd, wat rest is een kamer.
De komende anderhalve maand
gaat Bart-Jan vooral genieten van
zijn vakantie. Af en toe werken, wat
leuks doen met zijn vriendin, of er
opuit gaan met vrienden. „Over een
paar weken ga ik met een vriend en
diens ouders naar Zwitserland.
Daar heb ik veel zin in. Verder heb
ik net kaartjes gekocht voor Flevo
Festival. Dat is een christelijk
openluchtfestival met livemuziek,
sprekers en theater. Vorig jaar ben
ik daar voor het eerst geweest. Echt
een aanrader."
Woensdag kwam ik tussen de mid
dag aanlopen vanaf vishandel Deur-
loo richting het centrum van Tho
len. Er kwam een auto aanrijden
van de gemeente en die stopte ter
hoogte van de Wal. Er kwamen 2
gemeentemedewerkers uit. Ze pak
ten een ladder uit de auto en plaat
sten deze tegen de gevel van het
pand, op de hoek Wal/Eendrachts-
weg. Een van de heren ging uit de
auto een doek en een flesje halen en
stapte de ladder op. Hij opende het
flesje en liet iets van de inhoud op
een doekje lopen. Plaatste toen het
flesje zorgvuldig op de dakgoot en
begon ijverig het 'ouderwetse'
straatnaambordje van de WAL op te
poetsen.
Dit geheel duurde ongeveer 15 mi
nuten tot de heren samen klaar wa
ren met het oppoetsen van dit straat
naambordje. Deze bordjes zijn nog
niet zo lang geleden opgehangen
om het stadje een mooie, oudere uit
straling te geven.
Wat mij verbaasde was, dat de naam
WAL 3 letters heeft en het duurde
ongeveer 15 minuten om het schoon
VERVOLG VAN RAMMEGORS
Het waterschap wijst er op dat een
deel van het depot binnen 50 meter
uit de teen van de waterkerende dijk
ligt. Voor dat deel is een vergunning
van het waterschap nodig. Ook daar
zal aan voldaan worden.
Van de 118 ha. zal ongeveer 10 tot
20 procent permanent onder water
staan. Ongeveer een kwart van het
gebied wordt als slik aangelegd, in
hoogte variërend tussen 0 meter
NAP tot 0,74 plus NAP. Ongeveer
de helft wordt schor (tot een hoogte
van 1.65 meter). Als het depot hele
maal afgegraven kan worden dan
komt er nog eens 24 hectare bij als
schor. In totaal wordt 45 ha. grond
weggehaald. Maximaal 947.000 ku
bieke meter. De gemeente Tholen
wijst er op dat er een aanlegvergun-
ning nodig is omdat de Rantmegors
een natuurgebied is en tussen dijken
ligt.
Volgens de provincie past het pro
ject in het Natuurplan Zeeland. Voor
gepoetst te krijgen. Ik liep verbijs
terd verder en kwam aan bij de hoek
Eendrachtsweg en Vossemeerse-
poort. Ik dacht, als men deze moet
gaan poetsten, zal het wel een half
uur duren om deze mooi te krijgen
want 3 letters kosten 15 minuten dus
zal Vossemeersepoort wel erg lang
duren voor deze mensen, want ze
zijn tenslotte met 2 personen. Zo
heeft Tholen nog veel van dit soort
straatnaambordjes. Wat mag het wel
niet kosten om deze allemaal mooi
te krijgen. Juist nu de gemeente met
tekorten te maken heeft, want wij
moeten toch bezuinigen in ons land.
Volgens mij is dit echt verloren geld
wat beter besteed kan en mag wor
den binnen het eiland Tholen. Er
zijn graskanten die na deze regen
achtige tijd weieens gemaaid mogen
worden om maar een voorbeeld te
noemen. Dan kan iedereen heerlijk
wandelen over paden en stoepen die
langs dijken liggen. Gemeentebe
stuur of verantwoordelijken voor dit
soort opdrachten, kunt u niet iets be
ter nadenken voordat u iets als dit
soort overbodige schoonmaakacties
laat uitvoeren. Tholen heeft volgens
mij andere prioriteiten om er mooier
uit te zien.
P. Verhoeff, Tholen.
de Rammegors geldt dat het ge
zien wordt als overstromingsgebied.
Door het te ontgraven, worden de
beoogde natuurdoelen uit het pro
vinciaal natuurbeleid gehaald. De
werkzaamheden zullen gevolgen
hebben voor de beschermde soorten
die nu in het gebied voorkomen, zo
wel planten als dieren. Hiervoor is
een ontheffing aangevraagd.
Vanaf 4 augustus ligt de ontwerpbe
schikking zes weken ter inzage in
het gemeentehuis van Tholen. Op 12
juni hield Rijkswaterstaat een infor
matieavond in de Wimpel om tegen
standers van het plan te overtuigen
van de noodzaak. De 14-jarige Daan
Kempeneers uit Sint Philipsland was
een actie tegen het plan gestart op
internet. Op die avond waren zo'n
dertig belangstellenden aanwezig
die na de uitleg nog eens na zouden
denken over het terugbrengen van
zout water in het zoete gebied. Ver
klaard tegenstander is Cees Boog-
aart uit Oud-Vossemeer. Hij liet zich
via ingezonden brieven in deze krant
uit tegen het herstel van het getijde,
vooral gezien de kosten die dat met
zich mee zal brengen.
