'Veerstraat was dorp apart' 'Ik schreef haar een brief en wist dat het geen nee ging worden' BE Houte Jansen genomineerd als ROC-topper Lions geeft 4250 euro aan stichting gehandicapte kind Piet en Marie Veraart in Oud-Vossemeer zestig jaar samen Donderdag 24 mei 2012 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT „Ik zou hem voor geen goud willen ruilen", zegt Marie Veraart-Dekkers (82) over haar man Piet (84). Het stel uit Oud-Vossemeer is dinsdag zestig jaar getrouwd. Ze wonen naar alle tevredenheid in hun seniorenwoning aan de Dorpsweg. Het bijzondere jubileum wordt morgen gevierd met de kinderen, kleinkinderen, achterkleinkind en broers en zussen. Speelhuis Cent en Riet Noorthoek uit Sint Philipsland zestig jaar getrouwd „We hadden wel 65 jaar getrouwd kunnen zijn", zegt de 87-jarige Cent Noorthoek over zijn huwelijk met Riet Noorthoek (84). Het meisje uit Sint Philipsland, toen 24 jaar, en de destijds 27-jarige man uit Anna Jacobapolder stapten zestig jaar geleden, op 29 mei 1952, in de huwe lijksboot. Ze gingen in Sint Philipsland wonen en in dat dorp wonen ze nog steeds. Dat de vonk eerder had kun nen overslaan, werd belet door de oorlog. Cent dook on der omdat hij anders tewerkgesteld werd in Duitsland. Coupeuse Modder Scootmobiel Geen waterleiding Gezond Student werktuigbouwkunde ontwerpt frietmachine Friet eten op school. Dat doet hij graag. Voor Rik Jansen (20) uit Tholen, student werktuigbouwkunde aan het Markiezaat College in Bergen op Zoom, was dat de aan leiding voor het maken van een frietmachine. Met dat apparaat is hij op school uitgeroepen tot topper van het jaar. Wie hem heeft genomineerd, weet Jansen niet. Hij vermoedt de docenten Van Loon en Braat. Computergestuurd Nul-komma-nul SP: uitstel besluit onderhoudspad Kinderen Vossemeer spelen voor Maxima Inbreken Willy Wortel Voor opknappen vakantieverblijf Luchtballon We blijven maar bezig", zegt Piet Swarthoff van de Lions Club Tholen, doelend op het ondersteunen van goede doelen. Vorige week werd in het clublokaal van de Lions, de Zeester bij Gorishoek, de opbrengst van de kreeftenparty en de houtzaagactie overhandigd aan Ivon- ne Reijnders van de Nederlandse stichting voor het ge handicapte kind (NSGK). ld interieur Energieweg 11J - 4691 SE Tholen - tel. 0166 60 93 33 www.vanhouteinterieur.nl Piet en Marie Veraart-Dekkers vieren hun diamanten huwelijksjubileum. Op de wielerronde in Halsteren sprong de vonk over tussen Piet en Marie. „Eerst mocht ik daar van mijn vader niet naar toe. maar uit eindelijk toch wel. En gelukkig maar", kijkt ze terug naar 62 jaar geleden. Marie Dekkers groeide op in het buitengebied van Moerstra ten, als oudste in een arbeidersgezin met zeven kinderen. Piet Veraart is geboren in de Vossemeerse Kalis- buurt, hij heeft drie zussen. „Het huis is nu een garage", vertelt hij. Allebei moesten ze thuis van jongs- af mee aanpakken. Piet: „Na de la gere school ging ik met mijn vader mee naar het schor om zeekraal te snijden. En dan hadden we nog zo'n vier gemeten (anderhalve hectare) land die ik bij moest houden. Als er thuis iets moest gebeuren, was ik daar. als enige jongen, de aangewe zen persoon voor." Marie kon vanaf de schoolbanken meteen uit werken in Bergen op Zoom, bij drie ver schillende gezinnen. „Elke dag een uur fietsen om er te komen, en dat als meisje van twaalf jaar." Ze kijkt absoluut niet met plezier terug op die tijd. „Ik zou mijn jeugd niet over willen doen." Ruim twee jaar hadden Piet en Ma rie verkering. Voor hem betekende dat fietsen tussen Oud-Vossemeer en het Brabantse dorp. Je moest over Tholen, dus dat was een flinke rit. Ik heb er zeker twee stel fiets banden mee versleten." Bij zijn meisje thuis blijven slapen was er niet bij. dus 's avonds moest Piet weer terug. „Mijn vader was wat dat betreft erg streng", vindt Marie. De ouders van Piet hadden dat min der. zegt hij. Het stel trouwde in 1952: op 29 mei voor de wet en in augustus in de kerk. „Op de fiets gingen we. met onze ouders, naar het gemeentehuis in Wouw." De pastoor van Moer straten die het huwelijk inzegende, zei dat ze er heel netjes uitzagen, herinnert Marie zich. De Brabantse verhuisde naar Vossemeer en heeft haar geboortedorp Viooit gemist. Voor familiebezoek kwamen ze er vanzelfsprekend, maar tegenwoor dig ken je er niets meer terug, zegt ze. Na een half jaar te hebben in gewoond bij Piets ouders, kon hel stel een arbeiderswoning betrekken bij de boerderij 't Speelhuis, van Meeuwis de Jong. aan de Broekse- dijk. „Daar heeft wethouder Marien Daane voor gezorgd. We hebben er vijf jaar gewoond en dat was een ge- zellige tijd." Piet werkte als landarbeider in de 'kro' van Kees van Poortvliet. Later bij aannemer Frans Hommel, maar daar vertrok hij toen een loonsverla ging werd aangekondigd. „Met een paar mensen zijn we naar de ge meente Rotterdam gegaan. Met Joop Capelle die met een busje reed." In de wegenbouw bij Oosthoek uit Uden en Van Dijck Petit uit Bergen op Zoom werkte Piet Veraart ook nog. En bij de haardenfabriek van Beckers in Bergen op Zoom. „Ik weet nog dat we op een vrijdag had den overgewerkt, en dat we aan het einde van die dag te horen kregen dat de zaak failliet was. Terwijl er Cent vertrok in 1943 van zijn ei land, waar het toen nog rustig was. „Ik kwam ginds in de storm aan. Constant razzia's en andere ge beurtenissen." Cent ging bij het verzet. Zeven jaar verbleef hij in Leiden en Oegstgeest. Hij heeft er nog foto's van en ook het bewijs van-de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten dat hij op 5 mei 1945 kreeg uitgereikt. Hij bewaart het document samen met de foto's in zijn portemonnee. Hij behoorde tot de tweede compagnie, vierde sectie. „Ik haal het nogal eens tevoor schijn. als mijn kleinkinderen erom vragen." En die zijn er in groten getale. De drie kinderen van Riet en Cent, Corrie (1953). Els (1957) en Rinus (1962), hebben zelf re spectievelijk vier, acht en vijf kin deren. Daarvan zijn sommigen ook alweer getrouwd met kinderen, zo dat er vijftien achterkleinkinderen zijn. „Er zit ook een tweeling bij. Dat zit bij ons in de familie. Mijn broers Bram en Marien zijn ook een tweeling", zegt Cent. Waar hij ook foto's van bij zich draagt, is zijn tijd als internationaal chauffeur. Hij ging namelijk na de oorlog bij zijn neef werken, die een transportbedrijf had. Cent heeft een foto van zijn vijftigste aankomst in Praag. Op zijn vrachtwagen hangt een spandoek met een Nederlandse en Tsjechische tekst en het cijfer 50. Cent poseert voor zijn voertuig, geflankeerd door een aantal man nen. Hij kwam in 1950 weer naar huis in Anna Jacobapolder. Eigen lijk om afscheid te nemen. Zijn neef verhuisde met het bedrijf naar Australië en Cent was klaar om mee te gaan. „Mijn vader zei: doe het niet, want het is de dood van je moeder." Daarom bleef hij thuis en ging de polderwerkerszoon (water schap) op het land werken. Samen met zijn drie broers kocht hij een akkerbouwbedrijf. Maria Cornelia, oftewel Riet Noort hoek, was naaister. Ze gaf coupeu- seles in Sirjansland en Oosterland. Ook haalde ze haar diploma mo derne sierkunst en beheerste ze verschillende borduurtechnieken, waaronder frivol ité. werk volop was en een flinke voor raad. Ik houd liet er nog altijd op dat die fabriek weg moest", zegt de Vossemeerder. Hij vond vervolgens werk in de tunnelbouw, in de regio Dordrecht. Zijn laatste karwei was op Neeltje Jans, het werkeiland in de Oosterschclde. „Maar het is me nooit gelukt om met werken rijk te worden." Inmiddels woonde het gezin Veraart in de Veerstraat, waar een huis was gekocht. Ze zouden er 36 jaar blij ven wonen. „Het was een dorp apart", vindt Marie. Tot halverwege de jaren zeventig kwam alle verkeer uit en naar Brabant door de straat, voor het pontveer over de Een dracht. En in de Veerstraat waren twee terreinen die in het najaar ge bruikt werden voor de opslag van suikerbieten. „Dan lag de modder centimeters dik op straat. En als er een wagen passeerde, zaten de rui ten van het huis er tot boven toe on der", zegt Marie. Zij hield zich be zig met het huishouden, en het gezin dat.vier kinderen telde: drie meisjes en een jongen. Piet had zijn moes tuin. die vlakbij lag achter de weeg brug. als hobby. En hij verbouwde veel aan de woning, knutselde ledi- kantjes en kastjes in elkaar. „Ik deed het allemaal graag. Behalve schilde ren. daar heb ik een hekel aan." Vakanties brachten ze het liefst thuis doon „Gewoon, doen en laten watje zelf wilt." Eén keer zijn ze een week naar Limburg geweest, maar wat waren ze blij toen ze weer thuis wa ren. „Ritjes maken met de auto. Een dagje naar Zierikzee of zo. Dat de den we wel geregeld." Ook huurden ze een paar jaar achter elkaar in de zomer een bus van de plaatselijk on dernemer Van de Klundert, om met dorpsgenoten die dat ook leuk von den een dag naar Bosbad Hoeven te gaan. Het is allemaal geweest. Omdat de last van het onderhoud aan het huis te groot werd. verhuisden Piet en Marie negentien jaar geleden naar de Dorpsweg. „Ik zou hier niet meer weg willen", zegt zij. Buiten passe ren geregeld mensen, er valt wat te zien. Ze hebben het goed samen, met hun kinderen, twaalf kleinkin deren en een achterkleinkind. Marie wijst trots op de foto's. Ze beredde ren zich redelijk in hun huisje, heb ben een huishoudelijke hulp. Want met de jaren zijn er ook wat gebre ken gekomen. Zo lopen ze allebei met een stok. Fietsen kan Piet niet meer, maar de scootmobiel brengt uitkomst. Hij doet er de boodschap pen mee in het dorp. Morgen vieren ze hun diamanten bruiloft in een zaaltje van de Vossen- kuil. Ze kijken er naar uit. „En als het ons gegeven is, dan feesten we over vijfjaar weer", zegt Marie Ver- aait opgewekt. giet en Cent oor thoek hebben elkaar qp 29 mei 1952 het ja woorefygegeven in Sint Philipsland. Riet en Cent hadden elkaar wel al eens gezien, maar nooit gesproken. „Ik was haar wel al eens tegenge komen. als ik op de fiets naar het dorp ging", vertelt Cent. Ook ken den ze elkaar vanuit de kerk, ze za ten toen bij de Oud Gereformeerde Gemeente. Tegenwoordig zijn ze lid van de Hervormde Gemeente. Cent vond de Fluplandse Riet een aantrekkelijk meisje. Riet was, op haar beurt, ook wel gecharmeerd van Cent. „Dat is toch wel een leu ke jongen, dacht ik." Op een dag trok Cent zijn stoute schoenen aan en hij schreef een brief om af te spreken bij het toenmalige gemeen tehuis in Sint Philipsland. 'Tot van avond onbekend' had hij erin gezet. „Mijn vader zei, daar zou ik niet naar toe gaan. Maar mijn moeder zei, laat ze nu maar gaan", vertelt Riet. Cent was zeker van zijn zaak: „Ik wist dat het geen nee ging wor den." Ze trouwden in 1952 in hetzelfde gemeentehuis als waar ze hun eer ste afspraakje hadden. Riet naaide haar jurk zelf en Cent liet een pak maken in Zierikzee. Ze gingen aan de Oude weg 6 wonen, boerderij de Stelhoeve. Daar boerde Cent samen met zijn broer Bram. Hun andere twee broers hadden ze uitgekocht. „Er was geen elektriciteit en geen waterleiding op de boerderij toen we er kwamen wonen. Dat was een hele toestand voor de vrouw. We hadden licht en kookten op butagas. Water kwam uit de regenbak." Bij de watersnoodramp in 1953 verdronk al hun vee. „We moesten helemaal opnieuw beginnen." Cent volgde een cursus bloembollen teelt. Ze gingen in de gladiolen en tulpen. „Dat was van 's morgens vroeg tot 's avonds laat werken in de schuur. Overdag pellen en 's avonds sorteren." Riet hielp met al les mee. In 1979 verkochten Cent en Riet al hun land. Ze hielden wel de boerde rij. Nu woont oudste dochter Corrie op de Stelhoeve en het echtpaar heeft een woning in het dorp be trokken. Het paar viert hun diamanten jubi leum in besloten kring. Op hun trouwdag komt de burgemeester op bezoek en een paar dagen later vie ren ze feest met hun familie en vrienden in dorpshuis De Wimpel, waar ze naast wonen. Dat is mooi meegenomen voor Cent, want die is tegenwoordig slecht ter been. Dat hun kinderen en kleinkinderen alle maal gezond zijn, vinden Cent en Riet een groot goed. „Daar zijn we heel dankbaar voor. Ik heb altijd gezegd, het geeft niet of het een jongen of een meisje is, als het maar gezond is", aldus Cent. Handmatig friet snijden behoort volgens Tholenaar Rik Jansen vanaf nu tot het verleden. Als het aan Jansen ligt. behoort zelf friet snijden tot de verleden tijd. Sa men met studiegenoten Joost Schot uit Tholen. Wesley van den Enden uit Lepelstraat en Jaap Hoekman uit Hoedekenskerke bouwde hij een volautomatische frietsnijmachine. De leerlingen van het Markiezaat College zijn daar sinds oktober vo rig jaar druk mee bezig geweest, als afstudeeropdracht voor de opleiding engineering werktuigbouwkunde. Jansen legt met veel enthousiasme uit hoe het apparaat werkt. „In een bufferbak gaat een zak vuile, onge schilde aardappelen. Een ketting transporteert er zeven naar een schiltrommel, waar ze met raspen en water worden geschild. Daarna vervoert een transportband de aard appelen naar een andere bak, waar ze tot frites worden gestampt." De monstreren gaat niet. De accu pnt- breekt en het apparaat mist een wa tertoevoer. „Het werkt best goed", zegt hij. „Mits de aardappelen van gelijke groot#zijn. Kwestie van vooraf uitzoeken." De opdracht was een computerge stuurde machine maken. De school stelde een eisenpakket samen. Het apparaat moest minstens vijf sen soren hebben.drie tot vier mechani sche elementen bevatten en aange stuurd worden door een industriële computer. Wat ze bedachten, daarin waren de studenten vrij. Na een aantal 'brainstormsessies' waren ze er uit. „We eten in de tussenuren en pauzes regelmatig friet", zegt Jan sen. „Het snijden daarvan kost vaak veel tijd. Dat moest sneller kunnen. Zodoende is de frietsnijmachine ontstaan." Aanvankelijk hadden de mannen het plan om ook het bak- proces te automatiseren. Dat idee hebben ze gaandeweg het proces achterwege gelaten. „Te complex." Voor zover Jansen weet, is het idee en uitvoering van het apparaat nieuw. „Bij mijn weten worden aardappelen in de fritesfabriek via stomen geschild en niet zoals bij ons met wateren raspen." Helemaal De fractie van de SP in de Zeeuwse staten vindt dat de provincie nog geen besluit moet nemen over het aftluiten van de onderhoudsweg langs de zeedijk bij Sint-Annaland. Gedeputeerde staten besloten eerder dat het dijkvak alleen voor voetgan gers toegankelijk wordt. Openstel len voor fietsers zouden de vogels in de Krabbenkreek verstoren. De SP wijst erop dat de Sint-Annalandse dorpsgemeenschap, de watersport vereniging en de gemeente het pad ook voor fietsers open willen stellen. En dat zelfs de natuurvereniging Tholen er niet negatief tegenover staat. Ze wil eerst een onderzoek doen naar de mogelijke verstoring. De resultaten daarvan moeten eerst afgewacht worden, vindt de SP. Optreden voor prinses Maxima en prins Willem-Alexander. Het is de kers op de taart voor de leerlingen van de drie basisscholen in Oud- Vossemeer die hebben meegedaan aan het muziekproject Samen mu ziek maken is vet cool van OVM. Ze mogen op woensdag 6 juni naar Amsterdam om voor het prinselijk paar te spelen in de Heineken Music Hall. Samen met 3250 andere kin deren doen ze mee aan het eindcon- cert van het project Kinderen ma ken muziek. Maxima lanceerde het vorig jaar tijdens haar 40ste verjaar dag. Zo'n 130 leerlingen uit groep 5,6,7 en 8 van Die Heenetrecht. De Ark en Sint Anthonius bereiden zich al weken voor op dit bijzonde re optreden zeker weten doet hij dat niet. „We hebben vooraf geen contact gehad met een frietfabriek. Het lijkt me leuk om dat industriële frietproces alsnog eens met eigen ogen te zien." Bij het vervaardigen van de met de computer getekende frietmachine liepen de vier studenten tegen aar dig wat obstakels aan. Het materiaal en budget waren daarvan de voor naamste. „Het budget was nul-kom ma-nul. We hadden het geluk dat ik bij mijn vader in het bedrijf af en toe in de schrootbak kon duiken." Daar komt het rvs (roestvast staal) vandaan. De overige onderdelen ko men uit een keuken- en boormachi ne. Verder zit er een gebruikte rui- tenwissermotor van een Mercedes in de constructie verwerkt. De vier knutselden het apparaat tij dens de lessen op school in elkaar. Dat bleek tegen het naderen van de deadline niet voldoende. Zodoende deden Rik, Joost, Wesley en Jaap een inbraakpoging op school. Via de deur van de schoonmakers kwamen ze binnen. „Niet veel later kregen we de bewaking achter ons aan." Het project werd zodoende deels thuis voortgezet. Tot in de kleine uurtjes is Rik bezig geweest met het optimaliseren van de machine. „Op zo'n moment is het toch handig als je over een werkplaats kunt be schikken." 27 januari was het dan zover: de presentatie van de frietsnijmachine, „leder van ons heeft 'zijn' onder deel toegelicht. Docenten waren aardig onder de indruk." Het apparaat belandde vervolgens niet op zolder. Meerdere malen heb ben de mannen de frietmachine in gezet bij demonstraties. Zo ook tij dens de open dag van de school. „Vier weken later rook het nog naar friet." Of de machine straks ook echt op de markt komt, betwijfelt Rik. „Het is een prototype waar nog het één en ander aan mankeert. Mocht ie ooit in productie gaan. dan moet het ap paraat geschikt zijn voor verschil lende aardappelformaten. En we moeten dan sowieso betere onder delen gebruiken. Want nu is het een samenraapsel." Mede vanwege de frietsnijmachine mag Jansen zich een jaar lang top per van het Markiezaat College noe men. De jury koos hem om meerde re redenen, onder andere vanwege zijn doorzettingsvermogen en lei derschap. „Dan noemen ze je be trokken", zegt hij nuchter. Hij had het vooraf helemaal niet verwacht. „Het kwam echt als een verras sing." Voor die prestatie kreeg hij 2500 eu ro. Daarnaast hij zich gekwalifi ceerd voorde topperfinale van ROC West-Brabant, de overkoepelende scholenorganisatie. Daar nemen in september acht kandidaten, van ver schillende studierichtingen, het te gen elkaar op. Een jury kiest de winnaar. Voor Rik is het lastig in schatten of hij kans maakt op de ti tel. „Ik weet vooralsnog niet wie mijn tegenkandidaten zijn." Hij kan er ook niet wakker van liggen. De komende maand heeft de student wel wat anders aan zijn hoofd: af studeren. Dat doet hij eind volgende maand. Momenteel loopt Rik stage bij machinefabriek Rumptstad en Steketee in Stad aan 't Haringvliet. Een bedrijf dat landbouwmachines maakt. Na die stage is hij klaar met zijn opleiding. Toch ziet hij zichzelf nog niet aan het werk. Rik heeft be sloten verder te studeren. De rich ting weet hij al: mechatronica, op het hbo. Een combinatie tussen werktuigbouwkunde, IT en elektro nica. Hij twijfelt alleen nog waar hij die studie gaat volgen. De keuze be staat uit de Avans Hogeschool in Breda of de Fontys Hogeschool in Eindhoven. „Ik moet binnenkort toch echt kiezen, anders heb ik str aks geen studentenkamer." De passie voor techniek is bij Rik niet uit de lucht komen vallen. Het is hem met de spreekwoordelijke paplepel ingegeven. Zijn vader Siem wordt ook wel gezien als de Willy Wortel van Tholen. Als kind ontmantelde Rik balpennen en knut selde aan zijn skelter. Later kwamen daar scooters en auto's voor in de plaats. „Gaten boren in uitlaten, zo dat ze sneller gaan. Dat soort din gen." Hij heeft vaak nieuwe ideeën die hij realiseert. Zo heeft hij on langs met zijn vader Siem een nieuw bedrijf opgezet in het vullen van luchtflessen voor duikers. „Hier op het eiland kun je dat maar op een aantal plaatsen doen. Als je bij de Bergsediepsluis lucht nodig hebt, is Gorishoek het dichtstbijzijnde punt. Nu kan dat ook bij ons aan de Veer- weg." De beide bedragen van respectieve lijk 1500 en 2750 euro worden door de NSGK verdubbeld. Het totaalbe drag. 8500 euro, wordt geschonken aan stichting De Luchtballon in Os- sendrecht. De NSGK zet zich in voor kinderen en jongeren met een handicap. De stichting maakt het mogelijk dat kinderen met hun be perking gewoon kunnen blijven spelen, leren, sporten, wonen en werken. Met het geld gaat De Luchtballon het vakantieverblijf op het terrein in Calfven aanpassen. De medische ruimte, het sanitair en de kook- en wasgelegenheid worden gemoderniseerd. De stichting organiseert vakantie kampen op een eigen terrein in Calfven en in Davos. Jaarlijks ko men daar ruim 12.500 kinderen uit binnen- en buitenland. De Lionsclub houdt op 22 juni in Tholen de jaarlijkse haringparty. De opbrengst daarvan gaat naar Doe een wens stichting Nederland, een vrijwilligersorganisatie die de 'lief ste' wens vervult van kinderen van 3 tot 18 jaar met een levensbedrei gende ziekte. c Advertentie I.M.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2012 | | pagina 5