Bijzondere benefietvoorstelling
boeit publiek in twee dorpen
'Over honderd jaar nemen schrijvende
robots het werk van leerlingen over'
Race tegen de klok tussen
Vossemeer en Setalland
'Wat ben ik trots op Tholen'
Verkeersgedrag
Vrijdag 18 mei 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Staaltje logistiek vernuft met 300 deelnemers
Missie geslaagd
Muisstil
Drie minuten kreeg het Schorrekoor uit Sint-Annaland
om inclusief de instrumenten vanaf het podium naar de
bus te komen om als een speer naar Oud-Vossemeer te
rijden om daar een tweede optreden te verzorgen. Som
mige acteurs moesten zelfs vijf keer op en neer. Enkelen
hadden 320 km afgelegd. De muzikanten, zangers en ac
teurs werden verplaatst in twee grote bussen en diverse
kleine busjes. Eric van Hees (41), planner bij een
Roosendaals transportbedrijf, deelde aankomst en ver
trektijden tot op de minuut nauwkeurig in.
Met 15 mille concert staat teller Stavoordó op bijna 70.000 euro
Parkeerverbod
Burgemeester W. Nuis en zijn echtgenote waren zater
dagavond na afloop van het benefietconcert in de Welle
vaete diep onder de indruk, van de geleverde prestaties in
Sint-Annaland en Oud-Vossemeer. „Wat ben ik trots op
Tholen", riep mevrouw Nuis spontaan bij het naar huis
gaan. Ook de burgemeester, vooral op muzikaal gebied
toch wel wat gewend, stak zijn bewondering niet onder
stoelen of banken.
Vier juristen
Lijfstraffen
Jansen
Christelijke basisschool De Regenboog in Tholen viert eeuwfeest
Hoge Piet
Dansen door de tijd
Money, money, money. Het succesnummer van Abba, bijna aan het ein
de van de avond, onderstreepte nog eens waar het 0111 ging bij de bene
fietconcerten Inspire2live in De Wellevaete en De Vossenkuil. Geld.
Geld voor de strijd tegen kanker. En dat kwam er, want de voorstellin
gen brachten 15.120 euro op. De bekendmaking ervan zorgde zaterdag
voor een euforische stemming in de beide zalen. Voor de 26 fietsers van
Stavoordó, die op woensdag 6 juni de Alpe d'Huez beklimmen, stond
de teller daarmee met eerdere acties op 69.250 euro.
Ruim drie uren muziek, zang. dans
en toneel kreeg hel publiek vrijdag
en zaterdag voorgeschoteld. Er was
dan ook veel te zien. De knusse
theaterzaal van De Vossenkuil was
maar net groot genoeg om alle mede
werkenden een plekje te geven. Te
gen de tribunes aan zaten de muzi
kanten. daarachter - in de deurope
ning - stonden de koren. Er naast, in
de hoek, was het podium geplaatst
v(x>r de acteurs. En de berging aan
de zijkant was voor de danseressen
en twee duo's die optraden. In de
sportzaal van De Wellevaete was de
opstelling vanzelfsprekend ruimer,
want deze werd in de breedte benut.
Het publiek zag hier de danseressen
en duo's op de voorgrond, met de ko
ren erachter. Links de acteurs en
rechts de muzikale begeleiding bij de
koren. En uiterst rechts de muzikan
ten.
In Oud-Vossemeer opende Jaap van
der Jagt de avond, in Sint-Annaland
deed Peter Wielaard dat. „U krijgt
waar voor uw geld op deze feestelij
ke. maar ook ontroerende avond",
hielden ze de aanwezigen voor. En
ze legden nog eens uit waarom het
allemaal is begonnen. Alpe d'HuZes,
het evenement waarbij fietsers zich
laten sponsoren om zes keer op één
dag de berg Alpe d'Huez in Frank
rijk te beklimmen. Zes jaar geleden
gebeurde dat voor het eerst en de op
brengst gaat volledig naar KWF
Kankerbestrijding. Dit keer zetten
ook Thoolse fietsers zich in voor de
strijd tegen kanker. In Oud-Vosse-
meer en Sint-Annaland is de stich
ting Stavoordó opgericht om het idee
van Jan Koning voeten te geven. Ko
ning was betrokken bij openlucht
theaterspektakels in beide Thoolse
dorpen en verloor anderhalf jaar ge
leden een zoon aan de gevreesde
ziekte.
Zowel op vrijdag als zaterdag werd
in beide dorpen tegelijkertijd de
voorstelling opgevoerd. Tot op de
minuut gelijk moest het programma
daarom verlopen. Met bussen en au
to's werden de orkesten, koren en ac
teurs tussen de beide zalen heen en
weer vervoerd, in totaal is 320 kilo
meter afgelegd. Soms ging het maar
net. De orkesten hadden méér tijd,
zij wisselden in de pauze. Instrumen
ten inpakken, de bus in en rijden.
„Als we aankomen, hebben we zelfs
nog tijd om iets te drinken", vertelde
een van de muzikanten. OVM speel
de voor de pauze in het eigen dorp en
daarna in Sint-Annaland. Acceleran
do deed het omgekeerde. Voor de
Sint-Annalandse fanfare moest daar
bij de opstelling in de Vossenkuil ne
gentig graden gedraaid worden. Na
dat bij de v(X)rgenerale. woensdag
avond, een bus in de Bou Kooijman-
straat - smaLdoordat er aan weerszij
den geparkeerd mag worden - een
auto had beschadigd, gold daar de
andere drie avonden een parkeerver
bod. Ongeveer negenhonderd be
langstellenden bezochten de voor
stellingen.
„Uw missie is nu al geslaagd!" zei
oud-huisarts Ad de Looze in een vi
deoboodschap die aan het publiek
werd getoond. De Looze en zijn
vrouw woonden vrijdag de voorstel
ling bij in Oud-Vossemeer. het dorp
waar ze ruim dertig jaar hun praktijk
hadden. In de video noemde de oud
huisarts het feit dat we steeds onge
zonder eten, en het hectische bestaan
waarin de zondag nauwelijks nog
een rustdag is, als schadelijke facto
ren. Natuurlijk nam hij de bij zijn
oud-patiënten overbekende uitdruk
king 'Wat denkt u er zelf van?' in de
mond.
Hoewel muziek de hoofdmoot van
het programma vormde, was het re
pertoire afgestemd op de toneelscè
nes die het verbond. Daarin werd het
verhaal verteld van de 42-jarige Dick
van Dam (een rol van Tim van Mier
lo), bij wie kanker wordt geconsta
teerd. Hoe hij dit bericht verwerkt
Voix is een van de koren die meedoen. De andere zijn het Schorre- Arts Peter de Viet overlegt met zijn assistente Nikki van Loenhout.
koor en Kir Roval.
„Dat dit kan in onze gemeente.
Twee dorpen die zo geweldig kun
nen samenwerken. En dan met een
formule waarbij hel heel moeilijk is
alles precies op tijd te laten verlo
pen."
Nuis roemde de gemeenschapszin in
Oud-Vossemeer en Sint-Annaland.
Vol lof was hij zowel over het muzi-
De fietsers Ivo Slokkers (links) en Michel Kelen rijden binnenkort de ^ale gedeelte als over datgene dat
Alpe d'Huez op. Hier fungeren ze als 'decorvoor de muzikanten Theo zich °P ton^len de Wellevaete
Droogers (voor), AdHavermans (linksachter) en Toine Hommel. en e ossen Ul a s,Xc 1L'
drie van de vier wethouders die de
voorstelling bezochten, waren ver
baasd over de kwaliteit van de orga
nisatie en van het gebodene. Wet
houder Kees van Dis nam figuurlijk
zijn petje af voor de mensen die vier
dagen lang, inclusief twee complete
repetities, hun beste krachten gaven.
Wethouder Jan Oudesluijs zei ver
rast te zijn door de kwaliteit van het
gebodene en de oplossing van de lo
gistieke problematiek.
Tim van Mierlo (rechts) en Annemarie van der Sterren spelen kankerpatiënten die trainen voor deelname aan de Alpe d'HuZes, en die
Frans Burgers overhalen om hen te sponsoren.
met zijn gezin, ouders en vrienden
kwam in beeld. Maar ook was te zien
hoe de artsen er soms moedeloos van
worden, maar ook strijdbaar blijven.
En dan was er de zieke Manon de
Graaf (Annemarie v.d. Sterren) die
vastbesloten is om de Alpe d'HuZes
te fietsen en die Dick van Dam ervan
weet te overtuigen om dat cx)k te
doen. Daarmee kwam het verhaal uit
bij het thema van Alpe d'HuZes: op
geven is geen optie. Een aardige
schakeling in het geheel was de
caféscène, waarin kastelein André
van Ast op video antwoorden gaf op
vragen die de acteurs live stelden.
Het Alpe d'HuZes lied. enthousiast
meegeklapt. sloot de avond af. Op de
zaterdag was er nog de bekendma
king van de opbrengst, die met ruim
vijftien mille de geraamde tiendui
zend euro Hink overtrof. Het anti-
strijkstokbeleid dat Alpe d'HuZes
hanteert, garandeert dat alle inkom
sten daadwerkelijk naar het goede
doel gaan.
Het publiek volgde de hele voorstel
ling aandachtig, was muisstil. Het
vertoonde maakte ook indruk, was
soms confronterend, riep emoties op.
.Sommige bezoekers hielden het na
afloop niet droog. De reacties waren
positief. Over het programma. Maar
ix)k over het feit dat twee dorpsge
meenschappen samen iets dergelijks
voor elkaar krijgen. Na afloop was
duidelijk dat de samenwerking van
zo'n vierhonderd vrijwilligers zijn
weerslag heeft. „Ik heb er een hele
boel nieuwe vrienden bij gekregen",
vertelde Sint-Annalander David Ha-
ge in De Vossenkuil.
Kijk voor meer foto's op onze web
site: www.eendrachtbode.nl
„Alle scènes die in Sint-Annaland
waren gespeeld, moesten ook in
Oud-Vossemeer gespeeld worden.
En wel zo, dat het leek alsof er op 1
locatie werd gespeeld. We hebben
echt moeten klokken om te kijken
hoe lang de scènes, de liedjes en or
kestnummers duurden. Ook hoe
lang het maximaal zou duren voor
dat iedereen in de bus zat. de instru
menten waren ingepakt om van po
dium A naar podium B te komen."
Vier weken voor de uitvoeringen
stond vast dat er in de opzet niets
meer kon worden veranderd en liet
Van Hees de computer, voorzien
van de noodzakelijke programma
tuur. het rekenwerk doen, nadat alle
informatie handmatig was inge
voerd.
Van Hees kende desondanks nog
een paar angstige ogenblikken. „Er
zaten wat krappe momenten bij. De
muziekgroep Toeval bijvoorbeeld
had vijftien minuten om op te tre
den. van het toneel af te gaan en in
de bus te komen."
Dat betekende dat bij het Schorre
koor de spanning ook opliep omdat
twee leden van Toeval van groot be
lang waren voor het koor. Toch liep
er nog wel eens iets uit, vertelde
Van Hees. Zo moest het orkest zo
wel in Oud-Vossemeer als in Sint-
Annaland wat tijd rekken om te
wachten op de volgende deelne
mers. OVM-dirigent Pierre van
Broekhoven had daarvoor het num
mer Pink Panter op de lessenaar
staan, zodat er geen pauze ontstond.
Dat bij een perfecte logistiek zowel
het rollend materieel als de beman
ning in goede conditie moet zijn, is
duidelijk. En op een foutje na klopte
vier dagen lang, waaronder twee re
petitieavonden en twee uitvoerings
avonden, heen en terugreizen als
een zwerende vinger. Van Hees:
„We hadden bij de gemeente ge
vraagd om een parkeerverbod langs
de route. Vooral in de smalle Bou
Kooijmanstraat in Oud-Vossemeer.
Dat verzoek werd niet ingewilligd.
Daardoor stonden er op woensdag
avond veel auto's langs de weg. Aan
een daarvan is schade veroorzaakt.
Donderdag was dat parkeerpro
bleem wel opgelost."
Comitévoorzitter Sander Westdorp
telde niet minder dan 300 deelne
mers, waarvan velen achter de
schermen zoals chauffeurs en ver-
keerbegeleiders. „Ze hebben zich
allemaal geheel belangeloos ingezet
met maar 1 doel voor ogen: zoveel
mogelijk geld inzamelen voor de
bestrijding van kanker."
Stemmen
van lezers
Sta ik samen met mijn kind. in de
buggy, vlak bij de rotonde nabij de
Vliethof in Tholen. Ik was lopend
en wilde het zebrapad oversteken,
op de terugweg naar huis van ons
wandelingetje. Staat daar een kindje
- niet ouder dan een jaar of 6 - met
z'n fietsje te wachten om over te ste
ken. Stromende regen die avond.
Wat ik daar meemaakte, is echt te
zot voor woorden. Na zeker 3 a 4
minuten kon hij eindelijk overste
ken met z'n fietsje, maar niet omdat
er iemand stopte. Nee. omdat er ein
delijk geen auto's meer aankwamen.
Het kan toch niet zo zijn dat nie
mand dat kind ziet? Zijn automobi
listen nou echt alleen met zichzelf
bezig? Schandalig vind ik het. Na
tuurlijk maken we allemaal wel
eens een fout in het verkeer. Maar
95% van de tijd regeert de lomp
heid. Toen ik zelf een zebrapad ging
oversteken bij diezelfde rotonde,
moest ik plotseling stoppen omdat
een of andere onverlaat eerst maar
eens een sigaret aan moest steken in
de auto.
Lcnnard Hagc,Tholen.
VERVOLG VAN MOSSELHOEK
De Raad van State kan nu beslissen
dat de gemeente het aangepaste
plan door de gemeenteraad laat
goedkeuren. Vervolgens kan het na
een bezwarenronde weer snel aan
de Raad worden voorgelegd. Maar
als de Raad oordeelt dat de aanpas
sing niet voldoende is, dan zal de
gemeente met een nieuw plan moe
ten komen. De uitspraak volgt over
zes weken.
Formeel ging het om de 6e herzie
ning van bestemmingsplan Buiten
gebied waarover de ruimtelijke-or
deningskamer van de afdeling
bestuursrechtspraak van de Raad
van State zich dinsdagmiddag aan
de Kneuterdijk in Den Haag boog.
Voorzitter was staatsraad Hagen, le
den staatsraad Horstink-Von Mey-
enfeldt en staatsraad Helder. Zij
werden bijgestaan door vier juris
ten: De Wilde-De Vreeze, Schoon-
brood. Van Soest-Ahlers en Plam-
beck. Bij de Thoolse zaak nam
staatsraad Helder het voortouw tij
dens de behandeling.
volgen tijden. Ze geven een beeld
uit de jaren '60-'70.
De realiteit kwam van wethouder
Peter Hoek die de school met een
bezoek vereerde. Hij wees de aan
wezigen op het masterplan Tholen.
sport en onderwijs. „Tholen-breed
is er discussie over het integraal
huisvestingsplan onderwijs. Onder
wijs huisvesting en leerlingenver
voer zijn binnen de gemeente Tho
len redelijk actuele thema's. Er gaat
veel geld in om, maar het gaat om
zo optimaal mogelijke omstandig
heden waarin kinderen les krijgen."
Voorzitter Kees van Dis kreeg 15
minuten om, zoals het in opstelter
men heet, verleden, heden en toe
komst uit de doeken te doen. Zo
memoreerde hij het ontstaan van het
christelijk onderwijs in 1887, wees
hij er op dat in 2012 nog steeds
Scholen met de Bijbel bestaan,
maar zag hij in het jaar 2112 toch
een totale ommezwaai. „De op
komst van de wetenschap en de toe
nemende secularisatie werden ge
bruikt om het geloofsgoed meer en
meer te bekritiseren als achterhaald
en achterlijk. Toch zal er over 100
jaar nog steeds christelijk onderwijs
zijn", voorspelde hij.
Zijn toehoorders knikten bevesti
gend toen hij terug in de tijd ging en
sprak over de psalmversjes die uit
het hoofd moesten worden geleerd
en naast het bureau van de onder
wijzer dienden te worden opgezegd.
Vlijt, gedrag en Bijbelse geschiede
nis waren volgens Van Dis honderd
jaar geleden de pijlers onder het
christelijk onderwijs. En deugde er
iets niet. dan was het onderwijzend
personeel niet te goed om een harde
borstel naar de leerling te gooien of
een klap met een liniaal uit te delen.
Degene die zich vreemd gedroeg,
liep de kans met een ezelsbord om
zijn nek in de hoek te worden gezet.
.Zou een leraar in deze tijd een klap
uitdelen, dan kan hij de politie op
zijn dak krijgen of zelf een pak
slaag krijgen van een boze ouder."
Over honderd jaar zal het onderwijs
nog meer veranderd zijn. Van Dis
verwacht dan een digitale revolutie.
Schrijvende robots die het werk van
leerlingen overnemen. Robots die
het eten klaarmaken en vertellen
wat je moet leren. De robot cor
rigeert, maakt leerarrangementen,
houdt prestaties bij en gaat de
snoods met je naar zwemles. „Maar
om een echt mens te zijn. heb je
gemeenschappen nodig. En ouders
en onderwijsgevenden en schoolge-
noten", stelde hij de aanwezigen ge
rust.
Met ruim honderd ex-leerlingen werd zaterdag het 100-jarig bestaan
gevierd van de christelijke basisschool De Regenboog in Tholen. Dat
zal op die plek geen tweede keer gebeuren, voorspelde wethouder Peter
Hoek. „Over honderd jaar staat dit gebouw er niet meer."
Vooral vrolijke gezichten en talloze
uitroepen van herkenning. Zoals bij
het zien van Annie Deurloo-van de
Velde (77). Toen een tiener, nu een
moeder van twee dochters en oma
van drie kleinkinderen die alle drie
op de Regenboog zitten.
Zelf herkende ze veel oud-leerlin
gen en leraren noemde ze bij naam.
Cor Hameeteman, Arie van der
Stoel, Jan Fonse en Marjan Richard
om er maar een paar te noemen.
En dan, verzameld in de versierde
aula van het gebouw, komen de ou
de herinneringen op tafel. Die van
Annie Deurloo beginnen in 1945.
Toen ze met een pontje over de Een
dracht voer. „Aan deze kant van de
rivier stonden drie kruideniers de
opvarenden op te wachten om te
proberen ze als klanten te strikken."
Op dat gebied lieten de scholen zich
evenmin onbetuigd. „Twee onder
wijzers stonden er. Onder andere
meneer Dragt. Hij was hoofd van de
School met de Bijbel. En er was ie
mand van de openbare school. Maar
wij waren Nederlands Hervormd en
kozen voor meneer Dragt."
Annie kwam in de vijfde klas te
recht en weet nog als de dag van
gisteren hoe mooi Dragt kon vertel
len. „De kinderen hingen aan zijn
lippen bij de Bijbelverhalen en bij
geschiedenis."
Aanvankelijk kreeg ze de indruk dat
alle klasgenootjes Jansen heetten.
„Er was een juffrouw Jansen. Twee
jongens die Kees Janssens heten en
een Simon Jansen, Leen Jansen,
Piet Jansen. Corry Jansen, Betsie
Jansen en twee Marietjes Jansen."
Nadat Annie Deurloo getrouwd
was, woonde ze met haar gezin aan
Schuttershof. Daar werd in 1959 de
Bosjesschool gebouwd. „Trouwen
betekende in die tijd stoppen met
werken. Als je als getrouwde vrouw
bleef werken, dachten anderen dat
je man niet voldoende verdiende om
de vrouw te kunnen onderhouden."
Voor de kinderen bleek de woon
plaats een gouden greep. „Mijn kin
deren konden zo oversteken. Dian-
ne Zoeteweij kwam uit de Hofstraat
door onze keuken en ging zo met
onze Marjan naar school."
Ook toen was de school voor een be
langrijk deel afhankelijk van vrijwil
ligers. Zeker bij het organiseren van
optochten, schoolreisjes en het
schoolzwemmen in Sint-Maartens
dijk. Zo werd op de school 'Actimo-
va' opgericht. „De afkorting staat
voor Actieve Moeders en Vaders."
Net als de meeste reünisten bewaart
ze vooral prettige herinneringen aan
de Regenboog. De school waar
Hans van der Griend nu de scepter
zwaait. Die legde uit dat de naam
van de school vooral te maken heeft
met de geschiedenis van de ark van
Noach. Het schip dat werd gebouwd
om te voorkomen dat de aarde na
een zondvloed zou uitsterven. Als
De huidige leerlingen vatf de school hebben hun feestweek
afgesloten met een dansvoorstelling in Meulvliet. Elke groep had
een eigen periode uit de geschiedenis, waarbij een dans hoorde,
zoals een boerendans.
Zo'n honderd oud-leerlingen bezochten de reünie van de Regenboogschool in Tholen.
teken van het verbond met God dat
dat nooit meer zou gebeuren, zou de
regenboog zijn ontstaan.
Jacques de Krol is er ook. Hij woont
tegenwoordig in Ten Anker, maar
was vroeger directeur van carga-
d(x>rsbedrijf Intermar. Een bedrijf
met 50 mai personeel. Klasgenoot
Rien Burgers loopt driftig heen en
weer. Een duur fototoestel om zijn
nek. Van vrijwel alle onderdelen pro
beert hij e«n prent te maken. Hij wil
ze op een id of een dvd zetten.
Veel aanvezigen kennen hem nog.
Zoals Le> Uyl. Volgens Rien, zelf
bouwvakker, een 'hoge Piet' bij de
Rabobank.
Wat verderop aan een van de tafels
staat Willy van Dijke. Ze herkent
veel van het verhaal van Annie Deur
loo. Ze laat een poëziealbum zien uit
1956. Naast versjes van klasgenoot
jes en vriendinnetjes staat er een
liedje in van meester J. Brusse.
'Klop. klop, klop. Het wordt een lek
kere sop', begon het liedje. „Meester
Brusse was een wees. Hij wilde ei
genlijk schrijver worden. Maar daar
was destijds geen geld voor. Hij
moest geld verdienen en werd toen
onderwijzer", herinnert ze zich de
details.
Ook de merklap die ze in 1956. on
der het toeziend oog van juffrouw
Jansen maakte, heeft ze netjes op
een tafeltje gedrapeerd. Vlak bij de
portretten en de schoolfoto's uit ver-
Ter ere van het 100-jarig bestaan was het de hele week feest op
school. De leerlingen begonnen maandag met het zingen van het
feestlied over de zeven kleuren van de Regenboog. Dinsdag de
den de leerlingen moderne en oude spelletjes, waarbij de groepen
gemengd warden. Op donderdag kwam er een frietkar naar het
schoolplein, zodat de kinderen tussen de middag getrakteerd wer
den op frietjes. Vrijdag dansten alle leerlingen door de tijd. Ze had
den op school les gehad over verschillende periodes en elke
groep nam een tijdvak voor zijn rekening. Zo werden dansen uit de
pruikentijd en boerendansen ingestudeerd. Ze werden uitgevoerd
voor ouders en familie in de gymzaal van Meulvliet in Tholen.
