Klappen met een liniaal waren er
in de tijd van Voshol niet meer bij
Samengaan alleen
op bestuurlijk niveau
'Betrokken, joviaal, enthousiast,
open en spontaan, harde werker'
Jenaplanschool Poortvliet houdt reünie oud-leerlingen
Vlam in de pan en zwervers bij
brand weer wedstrijd Tholen
Voorleesmarathon Jenaplanschool
levert 1976 euro op voor Kika
Donderdag 26 april 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Bijpraten, herinneringen ophalen en foto's uit de oude
doos bekijken. De reünie van de ienaplan-school met de
Bijbel in Poortvliet trok zaterdagmiddag een groot aantal
oud-leerlingen: 262 welgeteld. De school hield de reünie
vanwege haar eeuwfeest. Bestuursvoorzitter Kees van
Dis blikte even terug in de tijd waarin lijfstraffen nog ge
woon waren. „Zo streng als de wethouder schetste, was
het in mijn tijd niet meer, hoor", zegt Coba Priem-Uijl
(71) uit Poortvliet.
De Vereniging voor Protestants Christelijk Onderwijs
(VPCO) in Tholen onderzoekt samen met drie andere
besturen van christelijke en rooms-katholieke basisscho
len uit Zeeland of ze kunnen samengaan. Als de fusie
doorgaat, ontstaat een groep van 35 scholen met onge
veer vijfduizend leerlingen.
Achterlijk
Apen tegen de beren
Lekke gasslang
Glas ranja
Facebook
Ambassadeur
Renovatie
Opgave
I interieur
Energieweg 11J - 4691 SE Tholen - tel. 0166 60 93 33
www.vanhouteinterieur.nl
Joost Zieistra werd eerder te licht bevonden voor functie Ten Anker
Betrokken, joviaal, enthousiast, collegiaal, open en
spontaan, een harde werker. Zo werd Joost Zieistra dins
dagmiddag gekenschetst op de afscheidsreceptie in
Maartenshof in Sint-Maartensdijk. Zieistra vertrekt na
twintig jaar bij de SVRZ. Vanaf november 2005 was hij
vestigingsleider van Ten Anker, Maartenshof, Poortho
ve, de Rozeboom en de Vossenkuil. Hij wordt directeur
van HSB De Vijverhof in Capelle a/d IJssel waar een
nieuwbouwcomplex voor ouderen gebouwd wordt.
Rien Voshol, tweede van links, neemt met andere reünisten oude schoolfoto's door.
VPCO Tholen voert onderzoek uit naar fusie basisscholen
De samenkomst in het schoolge
bouw was één van de activiteiten
•om het 100-jarige bestaan van de
school te vieren. In een bomvolle
aula, waar de temperatuur maar
bleef stijgen, opende directeur Hans
van der Griend de reünie. „In de
klas heb ik altijd een belletje bij
me", sprak hij het publiek toe. Nau
welijks kwam hij boven het geroe
zemoes uit. Nog eens. Dit keer met
een hoger volume. Hij heette alle
oud-leerlingen, leerlingen, oud-col
lega's, collega's en bestuursleden
welkom. „Dit is hét moment van te
rugblikken", zei hij en gaf het
woord vervolgens aan wethouder
Van Dis. Hij nam het publiek juist
mee naar de toekomst. Naar het jaar
2112.
Vanuit dat perspectief blikte hij
tweehonderd jaar terug in de tijd.
Een tijd waarin het onderwijs dras
tisch is veranderd. „Schrijven? Dat
doen de kinderen allang niet meer.
Daar hebben ze een robot voor. Ie
der kind heeft er één. Het zegt het
kind wat het moet leren en eten. Een
draai om de oren of een klap met
een liniaal? Dat is vragen om de po
litie. Twaalf verschillende vakken in
39 weken? Ook dat is verleden tijd.
Kinderen bepalen in 2112 zelf wat
ze wel of juist niet willen leren. En
ouders kunnen het onderwijs zelf
inkopen. Daarvoor hebben ze een
speciaal onderwijsbudget gekregen.
Het Rijk betaalt enkel nog de huis
vesting." Ondanks die ontwikkelin
gen is de Jenaplanschool blijven be
staan. „Maar dat ging niet zonder
slag of stoot", zegt de wethouder.
„Meerdere malen werd geprobeerd
de school aan banden te leggen. Het
christelijk geloof, dat ten grond slag
ligt aan de school, werd als achter
haald en zelfs achterlijk beschouwd.
Toch wisten ouders, leerkrachten en
bestuur de school in stand te hou
den. En dat mede dankzij de kerken
die hun krachten bundelden." Een
vermakelijk betoog in exact 2012
woorden
Wethouder Jan Oudesluijs gooide
het over een andere boeg. Met een
kinderverhaal van Ot en Siem nam
hij de aanwezigen juist terug in de
tijd. „Wie is er niet groot mee ge
worden", zei hij. Eigenlijk had wet
houder Peter Hoek op zijn plaats
fnoeten staan. Hij heeft onderwijs in
zijn portefeuille. Hoek bleek ver
hinderd en Oudesluijs een goede
vervanger. „Vroeger had je twee
kampen", zei de wethouder, die op
groeide in Poortvliet. „De apen te
gen de beren. Oftewel de openbare
school tegen de christelijke. Die
strijd kwam vaak 's winters tot ui-
Al vroeg in de ochtend kleurde de
omgeving in Tholen rood. De brand
weerlieden gingen aan de slag met
twee oefeningen: één aan de Edison-
weg en een ander aan het Slachtveld
in Tholen. Als oefenobject werd on
der andere een woning gebruikt die
binnenkort tegen de vlakte gaat van
wege de komst van nieuwbouwwijk
VesteTuin.
Op de 112-baan aan de Edisonweg
werden de deelnemers verrast door
een vrouw die met een brandende
pan op de brandweerauto kwam af
gerend. Door een lekke gasslang
achter het fornuis was brand ontstaan
en de vlam in de pan geslagen. De
brand breidde zich verder uit via de
afzuigkap. In grote paniek had de
vrouw de woning verlaten. Haar
moeder was tijdens de vlucht geval
len. Ze had een open beenbreuk en
kon niet op eigen kracht naar buiten.
Voor de zes brandweerlieden een uit
daging. Er werd direct ingezet op
redding van de moeder. Op hetzelfde
moment ging de roldeur van de na
bijgelegen loods open. Een jongen
zat bekneld onder de auto die hij had
opgekrikt. Een extra verzwaring
voor de brandweerlieden.
De klasse 'hogedruk' had andere za
ting. Tijdens het sneeuwballenge
vecht op het schoolplein. Later, in
het voortgezet onderwijs, zat je in
eens naast zo'n 'aap' of 'beer' in de
klas."
Oudesluijs onderstreept vervolgens
dat het onderwijs aan de vooravond
staat van nieuwe ontwikkelingen.
„Onderwijs digitaliseert. Daar is in
principe niets mis mee. Maar laten
we niet inleveren op kwaliteit. Een
kind heeft recht op goed onder
wijs." Oud-bestuurslid Wim van
Kempen sluit daarop aan. „Tegen
woordig draait het in het onderwijs
en met name bij de inspectie alleen
nog maar om 'scoren' en opbreng
sten." Hij vraagt zich publiekelijk af
wat dat zijn: opbrengsten. „Onder
wijs is meer dan leren rekenen en
schrijven. Kinderen zelf dingen la
ten ontdekken, dat is net zo belang
rijk. Sociale vaardigheden opdoen.
Dat soort dingen. De School met de
Bijbel heeft daar aandacht voor. En
dat moet ook vooral zo blijven."
Dan is het woord aan oud-directeur
Rokus Weijler. Hij excuseert zich
voor zijn ietwat schorre, eentonige
stem. „Dit is een bijzondere dag
voor mij", zegt hij. Even blijft hij
stil. De zaal wacht op wat komen
gaat. Geroezemoes maakt plaats
voor absolute stilte. Dan schiet hij
vol tranen. Zijn dochter schiet hem
te hulp, neemt de microfoon over en
vertelt wat haar vader het afgelopen
jaar heeft meegemaakt. Rokus heeft
één stemband moeten afstaan als
gevolg van stembandkanker. „Het
betekent heel veel voor mijn vader
dat hij hier vandaag aanwezig kan
zijn. Dat had hij een half jaar gele
den niet kunnen denken." Van de
honderd jaar dat de School met de
Bijbel bestaat heeft directeur We
ijler er dertig jaar gewerkt. Hij is
één van de grondleggers van het Je-
naplanonderwijs in Nederland. Een
systeem gericht op samen werken,
samen spelen en een grote mate van
zelfstandigheid. Ervarend leren is
één van de specifieke kenmerken
van het systeem. Wanneer Rokus
zich heeft hersteld neemt hij het
woord over. Hij wil graag een schil
derij overhandigen, gemaakt door
oud-leerlingen in de tijd dat hij di
recteur was. Dat gebeurt in het bij
zijn van enkele leerlingen. Daarna
is het tijd voor het ophalen van oude
herinneringen.
Aan één van de ^staantafels staat
Cornelis Dirk Uijl (82) uit Sint-
Maartensdijk. Hij is pas geopereerd
aan zijn heup en staat nog niet hele
maal stevig op zijn benen. Toch
moest en zou hij aanwezig zijn op
de reünie. Veel bekenden heeft hij
nog niet gezien. Alleen Kees Over-
beeke. „Veel zijn er overleden",
zegt hij. „Of vertrokken van het ei
ken aan het hoofd. In een woning
aan het Slachtveld stond een woning
in brand. Volgens de politie bewoond
door zwervers. Door de brievenbus
zagen de deelnemers een slachtoffer
liggen. Deze had een beenbreuk en
kon zich niet verplaatsen. Daarop
werd de voordeur geforceerd om het
slachtoffer te bevrijden. Boven lag
een tweede slachtoffer. De brand
bleek ontstaan door een kooktoestel
op de eerste verdieping. Het vuur
was doorgeslagen naar de zolder van
de woning. Hoewel het wisselvallige
weer, trok de brandweerwedstrijd za
terdagmiddag veel belangstelling.
Uitslagen: in de wedstrijdklasse 1-1-
2: 1Fijnaart, 1288 pt; 2. Oosterland.
1250 pt: 3. Wemeldinge-2, 1238 pt:
4. IJzendijke, 1186 pt; 5. Zierikzee,
1170 pt; 6. Sint-Maartensdijk, 1164
pt; 7. Krabbendijke, 1151 pt; 8.
Sluis, 1148 pt; 9. Wolphaartsdijk,
1072 pt; 10. Heinkenszand,978 pt.
In de klasse "tankautospuit hoge
druk' is de uitslag: 1Vlissingen/
Middelburg, 1424 pt; 2. Bruinisse,
1394 pt; 3. Ovezande-2, 1393 pt; 4.
Schoondijke, 1343 pt: 5. Sas van
Gent, 1316 pt; 6. Stavenisse, 1308
pt; 7. Vogelwaarde, 1291 pt; 8. Sint-
Annaland, 1287 pt; 9. Oostkapelle.
1277 pt; 10. Zaamslag, 1188 pt; 11.
Baarland-2,1178 pt.
land. Bovendien waren de klassen
in die tijd niet zo groot. Hooguit ze
ven of acht kinderen. Dat was het
wel." Uijl zat van 1937 tot 1944 op
de School met de Bijbel. Toen nog
gevestigd aan de overkant van het
huidige schoolgebouw in de
Schoolstraat. Hij herinnert zijn
schoolperiode als een strenge tijd.
„Lette je even niet op, dan kreeg je
een tik op je vingers met een liniaal.
Ook heb ik weieens in de hoek ge
staan. Wie niet?" Naast hem staat
Miny Geuze (79). Ook zij zat in na
genoeg dezelfde periode op de
school. „Van 1939 tot 1945", zegt
ze. „De oorlogsjaren." Op de vraag
of ze weieens uitjes of schoolreisjes
hadden, lacht ze. „Uitjes hebben we
nooit gekend. Geen geld. Je was blij
dat je met Koninginnedag een glas
ranja kreeg." Even verderop staat
een groep mannen van middelbare
leeftijd. Het zijn Gerard van Burgh
(64). Marinus Uijl (62), Dirk Uijl
(62) en Wim de Rijke (61). Mannen
met nog altijd een jongensachtig
voorkomen. Ze kennen elkaar van
vroeger en halen oude herinnerin
gen op. „Weet je nog wat meester
Hollebrands deed?", zegt Wim.
„Die kneep in je arm hè. En als ie je
vel dan tussen z'n vingers had ging
Het was niet zonder reden dat Ziei
stra in Maartenshof werd uitge
zwaaid. Hij was betrokken bij de in
ie draaien. Een half jaar later had je
nog een blauwe plek." De mannen
knikken. Wim heeft Dirk Uijl na
zijn schoolperiode nooit meer ge
zien. „Zonder naamplaatje had ik
'm echt niet herkend", zegt hij. „Het
was dat Marinus het tegen me zei."
De mannen vinden het jammer dat
er zo weinig bekenden uit hun klas
zijn. „Ik had er meer verwacht",
zegt Gerard. Jammer." Iets ouder
is Coba Priem-Uijl (71). „Zo streng
als wethouder Van Dis het schetste
was het in mijn tijd niet meer hoor.
Ook Coba moet concluderen dat ze
maar weinig klasgenoten heeft ont
moet. „Henk Heijboer was hier
net", zegt ze. „Die had ik in jaren
niet gezien. Hij is destijds verhuisd
naar de N(x>rdoostpolder. Net als
veel Tholenaren. Nu woont hij in
Friesland. In Lemmer geloof ik."
Op de vraag met wie Coba in de
klas zat, moet ze even nadenken.
„Gilles Krijger, Henk Heijboer, Ja-
nanie Sakko, Jannie van Dijke. Jan-
nie Potter. Corry de Boer, Piet Klip-
pel, Jannie Hollebrands, Kees de
Wit, Wim Quist en Ko Heijboer.
Die laatste drie zijn overleden." Co
ba weet nog precies waar alle leer
lingen na de zesde klas heen gingen.
„Potter bleef als enige zitten", zegt
gebruikneming en opening van het
complex. Met onder meer twee
groepswoningen van zes bewoners
ze. „Dat was best sneu. Hollebrands
ging naar de mulo in Tholen. Gilles
naar de ambachtsschool in Bergen
op Zoom en de rest naar de huis
houdschool in Tholen. Hoogtepunt
uit die jaren was voor Coba het
schoolreisje naar het dierenpark in
Rhenen. „Weet je dat nog Gilles",
zegt ze. Hij kan het zich niet meer
zo goed voor de geest halen. Gilles
Krijger (70) heeft zich de afgelopen
weken bezig gehouden met het op
sporen van alle oud-bestuursleden
en allerhande voorbereidingen
rondom de reünie. „Veel werk",
zegt hij. „Maar het is gelukt."
Klappen met het liniaal waren er in
de tijd van Rien Voshol (49) niet
meer bij. Hij zat van 1966 tot 1974
op de school in Poortvliet. „Kijk,
hier heb wel regelmatig gestaan",
zegt hij. Rien wijst naar een hoek in
het klaslokaal naast de deur. „Daar
moest je dan heel de les staan. Vre
selijk." Hij heeft die middag één
klasgenoot ontmoet die hij al jaren
niet meer had gezien: Mia de Wit.
„Ze woont tegenwoordig in Goes.
We zaten samen op de christelijke
mavo in Tholen. Daarna ben ik haar
uit het oog verloren. Wat je aan el
kaar vraagt na zo'n lange tijd? Wat
doe je? Heb je kinderen? En wie
voor demente ouderen. Met die
vorm van kleinschaligheid had
Zieistra al ervaring opgedaan in
Simnia in Domburg en 't Ons Uus
in Westkapelle, vertelde directeur
Rien Heijboer van de SVRZ aan
medewerkers, vrijwilligers, cliën
tenraad en ondernemingsraad en
andere genodigden. Van de bewo
ners had Zieistra vorige week J af
scheid genomen door op alle vesti
gingen langs te gaan.
Zieistra kwam op 1 mei 1992 in
dienst bij de SVRZ en werd afde
lingshoofd van Ter Valcke in Goes.
Hij solliciteerde in juli 1994 al naar
heb jij allemaal al gezien? Dat soort
vragen. Rien herinnert Mia als een
vooruitstrevend meisje. „Ze durfde
als één van de weinigen een broek
naar school aan. Dat was wat in die
tijd."
Vrijwilliger Paul van de Kasteele,
medeverantwoordelijk voor het
werven van alle oud-leerlingen,
blikt aan het eind van de middag te
rug op een succesvolle dag. „Dit
had ik twee maanden terug niet kun
nen denken", zegt hij. „Toen stond
de teller nog niet eens op tweehon
derd." Voor het uitnodigen van de
oud-leerlingen maakte Van de Kas
teele veelvuldig gebruik van inter
netdienst Facebook. Een socialenet-
werksite waar mensen met elkaar in
contact kunnen komen. „De laatste
maand liep de teller alsmaar op. Ge
weldig. Dit had ik niet verwacht."
Op de Facebook-pagina van de
school kan iedereen de foto's van de
reünie bekijken. Via dit onlinemedi-
um kwam de school zelfs in contact
met de oudste oud-leerling: meneer
Uijl (96) uit Zuid-Afrika. „Hij kon
helaas niet aanwezig zijn", zegt Van
de Kasteele. „Te ver fietsen."
de functie van 'manager zorg' in
Tholen en Sint-Philipsland, onthul
de Heijboer. „Maar na een zorgvul
dige afweging van de toenmalige
raad van bestuur, krijgt hij te horen
dat hij gezien de complexiteit van
de functie nog niet over voldoende
ervaring beschikt om de functie op
timaal te vervullen. Toen al was
Tholen complex," schertste hij.
De ambitieuze Zieistra had wel suc
ces in 1995 toen hij deze functie
kreeg in het verzorgingshuis Ter
Op Tholen gaat het om basisschool
De Regenboog in Tholen. Jena
planschool met de Bijbel in Poort
vliet, De Ark in Oud-Vossemeer en
Het Kompas in Anna Jacobapolder.
De andere drie schoolbesturen zijn
Alpha scholengroep (zestien basis
scholen in Zuid-Beveland), Radar
(zeven scholen op Schouwen-Dui-
veland) en Prisma (acht scholen
op Zuid-Beveland. Walcheren en
Schouwen-Duiveland. Organisatie
adviesbureau Van Beekveld
Terpstra uit Hoorn voert het onder
zoek uit. Dat verkeert momenteel
in een beginstadium. Later dit jaar
moet blijken of een fusie ook daad
werkelijk voordelen biedt. Daarna
nemen de besturen een besluit over
de eventuele verdere samenwer-
Mantelinge in Domburg. Na het op
zetten van de kleinschalige woon
vormen werd hij 'de ambassadeur
van kleinschalig wonen.' Zieistra
leidde verschillende tehuizen, ging
de masteropleiding management en
innovation doen en werd op 1 no
vember 2005 aangesteld voor de
SVRZ-vestigingen op Tholen. Hij
volgde Mark Felius op die naar
Walcheren ging. Volgens Heijboer
had Zieistra zich voorgenomen om
elke twee weken in de Eendracht-
bode te staan. „Dat is je aardig ge
lukt. Gelukkig vrijwel altijd met
positief nieuws. Soms had je het
noro-virus (schurft waardoor er een
grote schoonmaakactie in gang
werd gezet -red.) nodig, maar je
stond in de krant."
Hij bouwde goede contacten op met
Castria/Stadlander, Allévo, Lievens-
berg, de Schutse, Sjaloom Zorg,
tante Louise, de huisartsen en de ge
meente Tholen en de kerken. Na
Maartenshof volgde de Vossen kuil.
Dalemhof, de verbouwing van het
verzorgingshuis en de renovatie van
het verpleeghuis.
Heijboer roemde Zielstra's inzet,
collegialiteit, betrokkenheid bij
cliënten, medewerkers en vrijwilli
gers, bij de SVRZ. Hij prees ook
zijn enthousiasme en deskundig
heid. Hij kreeg een litho met de ti
tel: zomer in Zeeland en een schaal,
gemaakt in het atelier van Arduin.
Voorzitter Ad Keij van de Thooise
cliëntenraad bedankte Zieistra en
betreurde het dat hij weggaat. Vol
gens Keij is Zieistra een sterk lei
dinggevende, een 'echt mens, be
trokken op anderen'. „Een baas
zonder echt baas te zijn. Open en
spontaan en met de nodige humor.
Soms lijk je een jonge hond." Vol
gens Keij is Zieistra ook serieus en
steekt hij de handen uit de mouwen
als het op de afdeling nodig is. Hij
kreeg een schilderij van de Markt
king. Die vindt, als er sprake is van
samengaan, op bestuurlijk niveau
plaats. Leerlingen en ouders mer
ken niets van een mogelijke fusie.
De reden dat de besturen nadenken
over een fusie heeft te maken met
veranderingen in de toekomst. Zo
moeten de scholen het met minder
geld en minder personeel doen.
Ook krimpt de bevolking waardoor
er steeds minder schoolgaande kin
deren zijn. Daarom denken de
scholen aan schaalvergroting op
bestuurlijk niveau. Dat moet zor
gen voor een efficiëntere organisa
tie die minder geld kost. Zo hopen
de besturen ook in de toekomst
kwalitatief hoogwaardig onderwijs
in Zeeland te kunnen blijven ga
randeren.
van Tholen.
Volgens wethouder Peter Hoek
wordt Zieistra wel gezien als een
snelle jongen. „Vlot in de omgang,
wars van conventies." Zieistra zat
in vele overleggen. Daarom kwam
Hoek hem vaak tegen. Op bijeen
komsten waar werknemers of be
woners van de SVRZ in het zonne
tje werden gezet, liet Zieistra zijn
gezicht zien. Hoek noemde hem lo
kaal gericht. Iemand die zich inzet
te voor het belang van de vestigin
gen op Tholen. Niet bang om af te
wijken van het gangbare. Hij maak
te zich hard om de prijzen van de
warme maaltijden 'neutraal' te hou
den. Was een groot voorstander van
de open tafel zoals bij Poorthove en
de Roze boom.
Volgens Hoek is Zieistra geen bu
reautijger. „Formaliteiten zijn niet
zijn ding. Je bleef aanspreekbaar;
een joviale man bij wie het moeilijk
was de kamer te verlaten zonder
een mop mee te krijgen." Ook
Hoek noemde de projecten waar
Zieistra nauw bij betrokken is ge
weest. Voor zijn opvolger ligt er
volgens Hoek een enorme opgave
'om de schoenen te vullen van een
locatiemanager die met 'evenveel
warmte en bevlogenheid zorgt voor
mensen die hem zijn toever
trouwd.' De wethouder wenste hem
succes en overhandigde ook een
schilderij: de haven in Tholen.
De afdelingshoofden zorgden voor
een olijke noot door een lied te zin
gen voor hun baas. Op de muziek
van Peter Blankert was een tekst
gemaakt: 'Het is moeilijk om be
scheiden te blijven.' Zieistra werd
overladen met cadeautjes en flessen
wijn. Een lange rij genodigden
schudden hem de hand. Als toetje
trad het duo Johannes en Kee (An
gelina Huis en Corrie van Pope-
ring) voor hem op. Het was tevens
hun laatste optreden.
Brandweerlieden redden een slachtoffer die bekneld zit onder een auto.
l'HMMHUWi'lttl
IHoute
Advertentie LM.
Stavenisse eindigt zesde in tankautospuit hogedruk klasse
I)e vlam in de pan. Dat was zaterdag een onderdeel van de brandweer
vaardigheidstoets in Tholen. Brandweerlieden van 22 korpsen uit Zee
land en West-Brabant deden aan de wedstrijd mee. Uit Tholen waren
dat Stavenisse, Sint-Annaland en Sint-Maartensdijk. Zij werden res
pectievelijk zesde, achtste en achtste. Het korps Vlissingen/Middelburg
ging er in de klasse 'hogedruk' met de winst vandoor. Fijnaart in de
klasse '112'.
Namens de deelnemers van de dagbesteding in Het Lint overhandigt Jaap Romijn een werkstuk aan Joost Zieistra.
De voorleesmarathon op de Jenaplanschool in Poortvliet heeft 1976
euro in het laadje gebracht voor het KiKa Kinderfonds. Aan de mara
thon deden alle basisscholieren uit de groepen 5 tot en met 8 mee. Het
geldbedrag is vrijdagmiddag symbolisch door Lucine Wardanian (12)
uit Poorvliet en Li-Yen Versteeg (8) uit Tholen overhandigd. Kees Wit
te nam de cheque, als ambassadeur van KiKa, in ontvangst.
De 55 leerlingen haalden het geldbedrag in februari op bij vrienden,
familie en bekenden. Lucine en Li-Yen spanden de kroon met respec
tievelijk 98 en 120 euro, zegt Willem Wouters, leerkracht van groep 7-
8. „Om die reden mochten ze het geldbedrag overhandigen." Tijdens
de voorleesmarathon wérden de leerlingen voorgelezen door de leer
krachten. „Drie uur lang hebben we dat volgehouden", zegt Wouters.
„Daarna hebben we met alle kinderen uit groep 5 tot en met 8 op
school overnacht." Het is voor het eerst dat de Jenaplanschool geld
binnenhaalt voor KiKa. „Het doel is door leerlingenraad bedacht",
zegt hij. Die raad bestaat uit twee kinderen uit iedere klas. Kees Witte
vindt het mooi dat het juist kinderen zijn die zich inzetten voor kinder
fonds. Het geldbedrag, bijna tweeduizend euro, verbaast hem niet.
„Mensen geven nu eenmaal sneller geld aan Kika dan aan een goed
doel in Afrika."
