'Op een gegeven moment denk je
alleen nog maar in het Engels'
'Ik ben nogal een kleine uitvinder,
altijd wel met aparte dingen bezig'
Wild is het heerlijkste
scharrelvlees in de pan
JLievensberg
Donderdag 16 februari 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Besneeuwde bergen. Janita Kosten (21) uit Sint Philips-
land had ze nog nooit gezien. Het had ook niet haar
voorkeur. Liever ging ze naar Indonesië. Die plannen
gingen op het laatste moment niet door. Het werd voor
de student aan de pabo-lerarenopleiding een stage in Ca
nada. Chilliwack om precies te zijn. Drie maanden stond
ze voor de klas, deed onderzoek naar het christelijk on
derwijs en genoot van de ongerepte natuur.
Emigranten
Bijbelverhalen
Composiet
Janita Kosten uit Sint Philipsland liep stage op een school in Canada
Heimwee
Minder stress
Adrie Pijnen uit Tholen bouwt mee aan duurzaam jacht ZeeZilt40
Vacuüminjectie
Stemmen
van lezers
Zorgen om proef met biobedfilter varkens
Coöperatie
Nek uitsteken
fziekenhuis
dinsdag 21 februari
(Carnavalsdinsdag)
www.lievensbergziekenhuis.nl
Voor veel studenten is- een stage in
het buitenland een droom. Maar voor
Janita was het verplichte kost. Niet
dat ze er geen zin in had. Integen
deel. De voorbereiding ging alleen
niet helemaal volgens de planning.
„Mijn voorkeur ging uit naar Indo
nesië. Het onderwijs is daar veel
minder goed geregeld. In dat land
kun je als leerkracht nog echt iets be
tekenen voor de kinderen." Keerzij
de is dat de infrastructuur op de ver
schillende eilanden onderling sterk
verschilt. Zo ontbrak het aan een in
ternet- of telefoonverbinding voor
contact met het thuisfront. Dat was
voor Janita toch wel een vereiste. De
plannen voor een stage in Indonesië
belandden daardoor in de prullenbak.
Maar de tijd tikte d(x>r. De Flupland-
se had nog zes weken om een stage
plaats te regelen. Haalde ze dat niet.
dan liep ze onherroepelijk studiever
traging op. Dat was wel het laatste
waarop ze zat te wachten. Klasge
noot Marina Morree kwam met het
verlossend antwoord. „Ga je mee
naar Canada, vroeg ze. Daar heb ik
niet lang over getwijfeld. Simpelweg
omdat ik geen tijd had om me nog
maals te verdiepen in een stageplaats
in een ander land."
Achteraf heeft de pabo-studente
geen moment spijt gehad van haar
keuze. „Marina had alles uitgezocht:
van de vliegreis tot de school en het
verblijf." Het enige wat ze hoefde te
doen was haar spullen pakken en in
het vliegtuig stappen. Op donderdag
3 november 2011 was het zover.
Voor het eerst in haar leven verliet
Janita het Europese continent. Der
tien uur later stond ze in Vancouver,
in het zuidwesten van Canada.
„Overal waar je keek, zag ik be
sneeuwde bergen. Die had ik nog
nooit gezien." Janita keek haar ogen
uit. Wat haar direct opviel was dat al
les zo groot is. „Huizen, auto's, kan
toorgebouwen. Het is allemaal im
mens. En dan te bedenken dat het in
de Amerikaanse steden allemaal nog
een stuk groter is." De Fluplandse
verbleef samen met haar studiege
noot Marina bij een gastgezin in
Chilliwack, een middelgrote stad
(70.000 inwoners), honderd kilome
ter ten oosten van Vancouver. Een
stad met een grote groep (nakome
lingen) van Nederlandse emigranten
die na de Tweede Wereldoorlog en
watersnoodramp massaal naar Cana
da vertrokken. Veel van hen zijn lid
van de Gereformeerde Gemeente.
Deze telt dferi 'kleine negenhonderd
leden. Zo ook de familie Bisschop.
het gastgezin waar Janita en Marina
verblijven. „Oorspronkelijk komen
ze uit Staphorst", zegt Janita. Het
verblijf bij het gezin was voor de
Fluplandse alleen al een beleving.
„Drie maanden heb ik van het boe
renleven kunnen proeven. Zo heb ik
een keer om vijf uur 's morgens de
koeien gemolken. Dat was een erva
ring op zich. Erg leuk om een keer te
doen." Haar verblijf in Canada draai
de natuurlijk niet om koeien melken
en meehelpen in de boerderij. Dan
had ze wel een andere opleiding ge
daan.
De vierdejaars pabo-studente aan de
Driestar Flogeschool in Gouda werd
al snél in het diepe gegooid. „Dan sta
je daar ineens voor class one and two
van de Mount Cheam Christian
School (MCCS). Lesgeven in het
Engels. Bijbelverhalen voorlezen in
het Engels. Best spannend en be
hoorlijk wennen. Regelmatig dacht
ik bij het voorlezen: 'hoe ga ik dit nu
weer uitspreken.' Af en toe hoorde ik
de kinderen zeggen: 'she talks weird'
öf 'she has a funny accent'. Gelukkig
rekenen kinderen je daar niet op af.
Voor vertrek heeft Janita zoveel mo
gelijk gedaan om haar Engels te ver
beteren. Zo volgde ze een Cam--
bridge cursus en kreeg les van een
'native speaker'. Toch leerde ze nog
het meest in de praktijk. „Als je heel
de dag gedwongen wordt Engels te
praten, dan gaat het op den duur van
zelf. Op een gegeven moment denk
je alleen nog maar in het Engels."
Het meest bijgebleven is haar les
aardrijkskunde. „Ik vertelde dat Ne
derland onder de zeespiegel ligt. De
kinderen konden het bijna niet gelo
ven. De volgende dag komt er een
jongetje naar me toe en zegt: Juf, het
moet toch wel heel eng zijn om daar
te wonen."
Janita stond gedurende haar stage
niet alleen voor de klas. Haar stage
stond immers in het teken van onder
zoek. „Officieel moest ik maar tien
lessen geven, maar dat zijn er. wel
meer geworden." De tijd dat ze niet
voor de klas stond, besteedde Janita
aan haar onderzoek. Dat ging over
hoe de school het christelijk onder
wijs in de praktijk brengt. Ze pluisde
de schoolgids van voor tot achter uit,
deelde vragenlijsten uit aan docenten
en observeerde. Een conclusie heeft
ze nog niet. Wel viel haar op dat leer
krachten de Bijbelverhalen heel fei
telijk vertellen. „Wij betrekken de
kinderen veel meer bij het verhaal.
Ook bij het bidden merkte ik dat. Dat
werd op volwassen niveau gedaan.
Eigenlijk is hij geen seriebouwer. Maar voor deze boot maakt jachtbou
wer Adrie Pijnen uit Tholen een uitzondering. Het motorjacht Zee-
Zilt40 moet het duurzaamste plezierjacht worden dat er op dit moment
bestaat. Ontwerper Ludo van Well en zijn vrouw Dimp Nelemans uit
Middelburg hebben Pijnen gevraagd mee te doen met hun project. Er
zijn meerdere Zeeuwse ondernemers bij de bouw van de ZeeZilt be
trokken. Op dit moment acht. Als alles rond is, wordt de boot in de
loods van Pijnen aan de Slabbecoornweg in Tholen gebouwd.
Pijnen was direct enthousiast. „Als
ondernemer in de watersport moetje
je kunnen onderscheiden. Dit is een
ecoschip en eco is hot." De Zee-
Zilt40 is met zijn 12 meter lengte de
grotere en duurzamere opvolger van
de ZeeZilt30. Dat is een ook een
ontwerp van Van Well. Het is gericht
op de stoppende zeiler. Volgens Ne
lemans en Van Well is er namelijk
een markt onder de zeilbooteigena
ren van 50-plus. Zij vinden dat alles
erop wijst dat die doelgroep de over
stap maakt van zeilboot naar motor
jacht. En dat deze mensen, naast an
dere eisen, een voorkeur hebben
voor toepassing van energiezuinige
en natuurvriendelijke oplossingen
voor de voortstuwing van een schip.
De techniek staat niet stil en daarom
wordt de Zeezilt40 uitgerust met de
nieuwste mogelijkheden voor ener
giebesparing. Zelf spreken de ont
werpers niet over een duurzaam,
maar een ecologisch schip. „Dat
past beter bij het concept omdat wij
niet alleen qua voortstuwing hybri
de toepassen maar zelfs als bouw
materiaal bamboe willen gebruiken.
En voor het minimaal brandstofge-
bruik natuurlijke oliën, zoals bij
voorbeeld zonnebloemolie", zegt
Dimp Nelemans. „We willen bijna
alles elimineren wat niet milieu
vriendelijk is. In de jachtbouw is
zoiets nog nooit gebeurd."
Het hele dak van de boot wordt
voorzien van meerdere zonnecollec
toren en er komen twee windpropel-
lors op. Ook krijgt het schip een hy
bride elektromotor en een steunzeil.
Daarmee wordt gedeeltelijk gebruik
gemaakt van windenergie. Een kite
is optioneel. Het schip gaat op de
hybride motor varen en haalt daarbij
10 tot 12 knopen en met de kite (al
leen op de wind) haalt het schip mi
nimaal 6 knopen.
Vanwege de techniek die Pijnen toe
past, wordt de boot ook lichter van
gewicht. Dat is zijn specialiteit. ..Ze
zochten iemand die verstand heeft
van composiet en innovatie." Pijnen
heeft zich toegespitst op het bouwen
van boten met een romp van com
posiet. Dat is een samenstelling van
verschillende materialen. Bij Pijnen
is dat een combinatie van glasvezel
met Amerikaans pvc-schuim en
epoxyhars. „We kijken of we een
nog ecologischer product kunnen
gebruiken, zoals bamboe."
De ZeeZilt30. waarbij Pijnen niet
betrokken was, heeft een romp van
multiplex, maar dat is volgens Pij
nen zwaarder dan zijn composiet.
„Bij een lichtere boot heb je ook
minder pk's in je motor nodig en
bovendien ga je harder." Pijnen ver
telt dat hij nog nooit een boot met
een polyester heeft gebouwd. „Po
lyester is een chemisch proces en
dat geeft een enorme stank. Ik ge
bruik liever zoveel mogelijk natuur
lijke producten." Volgens Pijnen
zijn er wel al ecoboten van staal en
polyester, maar nog geen van een
composiet.
Het project ZeeZilt40 is een concept
De halve Nederlandse enclave die in Chilliwack woont heeft een krahhel achtergelaten op de Canadese vlag die Janita Kosten als
aandenken mee naar huis nam.
terwijl je de kinderen veel meer be
trekt als je het vereenvoudigt. Dat is
voor verbetering vatbaar. Verder is
het een prima school met een duide
lijke structuur."
Janita vindt het jammer dat ze niet
echt iets heeft kunnen betekenen in
Canada. „Dat was ook de reden
waarom mijn voorkeur uitging naar
Indonesië. Daar doe je er echt toe als
leerkracht. In Canada loopt alles toch
wel gesmeerd. Een Nederlandse leer
kracht meer of minder, maakt daar
niet het verschil." Los daarvan heeft
de Fluplandse een geweldige tijd ge
had in Canada. „Tijdens de kerst
hebben we Vancouver verkend,
kerstmarkten bezocht en genoten van
de ongerepte natuur. Er lag ontzet
tend veel sneeuw. Zeker een halve
meter. En op het koudst was het
overdag min twintig. Toch is dat niet
extreem koud-, want in het noorden
vroor het soms- veertig graden."
Heimwee heeft Janita niet gehad.
„Daar heb ik simpelweg geen tijd
voor gehad. Ik had het veel te druk
met lessen voorbereiden en aan mijn
scriptie werken." Contact met het
thuisfront onderhield de studente via
Skype, een computerprogramma
waarmee je gratis kunt telefoneren.
Maar even naar haar vriend bellen
was er niet bij. Je zit met een tijds
verschil van negen uur. Een gesprek
moet je dus vooraf goed afspreken."
De enige momenten dat ze naar huis
verlangde was 22 december op haar
verjaardag en met kerstmis. „Toen
miste ik mijn vriend en familie."
Hoewel de cultuurverschillen tussen
Canada en Nederland minimaal zijn,
verbaasde Janita zich over de manier
waarop Canadezen oud en nieuw
vieren. „Dat vieren ze daar bijna
niet. Sowieso gaat er geen vuurwerk
de lucht in. Dat is illegaal in Canada.
En veel mensen gaan om tien uur al
naar bed. Niet echt gezellig, dus."
Op de vraag of ze haar stage over
zou doen, twijfelt ze even. „Het is
een hele ervaring. In een korte tijd
leer je ontzettend veel. Ook heb ik
gezien dat het leven niet zo stressvol
hoeft te zijn als hier in Nederland.
Canadezen zijn niet zo gehaast.
Komt het vandaag niet af, dan maar
morgen. Erg fijn." Wat Janita ver
baasde was het aantal Nederlanders
dat in Chilliwack woont. „Het is één
grote Nederlandse enclave", zegt ze.
Ze ontmoette er niemand uit de ge
meente Tholen. Maar wel twee kos
ters uit Bruinisse. „Die begonnen ge
lijk in het Zeeuws te praten. Dat
schept meteen een band. Leuk is
dat." Alle Nederlanders die ze in die
drie maanden ontmoette hebben een
krabbel achtergelaten op de Canade
se vlag. Trots laat ze hem zien.
„Maar dat is niet het enige dat ik heb
meegenomen, hoor. Mijn koffer zat
op de terugweg vol cadeaus."
Ondanks dat haar stage er op zit. is
de pabo-studente nog niet klaar met
haar opleiding. „Ik moet nog een ho
stage (leraar in opleiding) doen. Die
stage duurt 108 dagdelen en is de ul
tieme beproeving voor het leraar
schap. Een stageadres heeft Janita
nog niet gevonden. „Te druk met het
afronden van mijn scriptie", zegt ze.
„En ik ben pas twee weken terug uit
Canada, dus veel tijd om te zoeken
heb ik nog niet gehad." Tijdens de
lio-stage wordt er verwacht dat ze
een klas volledig zelfstandig kan
runnen. „Dat betekent niet alleen les
geven. maar ook toetsen nakijken,
rapporten maken en oudergesprek-
ken aangaan." Ze is er niet bang
voor. „Als ik het nu niet kan, kan ik
het nooit." Wel vraagt ze zich af of
ze snel een vaste baan zal vinden.
„Het aantal banen in het basisonder
wijs is erg beperkt. Je moet echt ge
luk hebben dat je direct vast werk
vindt."
Jachtbouwer Adrie Pijnen gaat in zijn loods in Tholen het meest ecologische jacht van het moment bouwen. Op de achtergrond medewerker
Roy Smits, die ook zal meehelpen aan het project ZeeZilt40.
Waterlijnmodel van de ZeeZilt 40ft. De romp van de ZeeZilt40
wordt voorzien van twee zogeheten lifttunnels over de lengte van
de romp. Adrie Pijnen: „Die verlopen van hoogte ten opzichte van
de waterlijn. Door deze lifttunnels gaat het bootje iets harder. Hij
gaat namelijk iets omhoog en daarmee kan hij één tot anderhalve
knoop harder.
waar elke deelnemer zijn innovatie
ve licht over laat schijnen. Dat zijn
op dit moment acht Zeeuwse onder
nemers en twee uit Stellendam. „We
komen een keer in de maand samen
in Brouwershaven." Daar sparren
de partners in het project over duur
zame toepassingen in het ontwerp.
De boot is al volledig uitgetekend
door Van Well. Wel is het de vraag
of de ZeeZilt40 ooit gebouwd
wordt. „Het is maar net: komt het
van de grond? Is er geld voor? En is
er belangstelling voor?", zegt Pij
nen. Dimp Nelemans is bezig met
het aanvragen van subsidies voor
het project en fondsenwerving. Pij
nen is positief. „Ik denk dat het
schip er over een jaar is.
De 61-jarige Pijnen woont in Ber
gen op Zoom. „Maar omdat ik met
mijn bedrijf in Tholen zit, ben ik
een Zeeuwse ondernemer. Ze zoch
ten een bouwer en dan kom ik in
zicht." Voor Pijnen is dat logisch,
want hij is naar eigen zeggen heel
goed in wat hij doet. „Ik word vaak
bij een probleem geroepen. Ik help
ook elk jaar een zonnebootteam van
de TU Delft. En pas kwam er een
jongen van de universiteit van Sout
hampton zes weken bij mij stage lo
pen. Ondanks dat ik een klein be
drijf ben. weten ze me zelfs in En
geland te vinden."
Hij heeft van zijn hobby zijn be
roep gemaakt. Zeilliefhebber Pijnen
werkte eerst op een ingenieursbu
reau, maar hij vond dat zijn werk te
weinig uitdaging had. Twintig jaar
geleden begon hij met het bouwen
van jachten. „Ik heb eerst met staal
gebouwd, maar dat vind ik minder
duurzaam dan composiet." Hij
maakt er een sport van om steeds
verder te kijken, steeds iets nieuws
te ontwikkelen. „Er is altijd wel iets
dat beter kan."
Zo heeft hij al diverse malen voor
kleine projecten een zogeheten
ZIGZAG-subsidie ontvangen. Die
wordt door de stichting Zeeuwse In
novatie Groep toegekend aan onder
nemers met innovatieve oplossin
gen. Pijnen ontving vorig jaar die
subsidie voor zijn toepassing van
vacuüminjectietechniek voor het
aanbrengen van hars in de scheeps
romp. „Ik ben nogal een kleine uit
vinder. Ik ben altijd wel met aparte
dingen bezig, maar je moet wel
door iemand op het spoor gezet
worden."
Zo had Pijnen wel al eens gehoord
van vacuüminjectie, maar hij vond
dat het nog beter kon. Hij vertelt dat
hij vaker proeven doet in zijn loods.
„Ik heb eigenlijk een klein laborato
rium." Pijnen deed de proef op een
grote werktafel die hij op zijn kant
kon zetten. „In principe maak je een
hele grote plastic zak om de boot en
daarin lopen slangetjes naar een
harsvat. Ik heb zelf een vacuüm-
pomp gebouwd. De romp van het
schip zuigt zich vol via het vacuüm
systeem. Daardoor hoefje niet met
de hand te harsen. In een uurtje zit
de boot vol. Je hebt wel een voorbe
reiding van een paar dagen, maar
anders was je een week of twee a
Graag wil ik reageren op de in de
Eendrachtbode van vorige week ge
plaatste brieven van R. van Driel en
mevrouw Du Fossé:
Zo ongeveer vanaf mijn geboorte
ben ik intensief bezig met en betrok
ken bij de jacht op Tholen en Sint
Philipsland. Ik voel me dan ook per
soonlijk aangevallen door de schrijf
sels van R. van Driel en mevrouw
Dominique du Fossé.
Iedereen die ooit de moeite heeft ge
nomen om een moment stil te staan
in de polder, en een groepje jagers te
bekijken die aan het jagen zijn zal
meteen twee dingen opmerken: ten
eerste, jagen is 99% van de tijd met
het wild en de natuur bezig zijn, en
1% van de tijd schieten. Ten tweede
zal iedere leek direct kunnen consta
teren dat de bewering van Van Driel
dat er ongeveer evenveel dieren
zwaar aangeschoten achtergelaten
worden om te creperen als dat er
daadwerkelijk gedood en bemach
tigd worden, klinkklare onzin is. Uit
welk wc-eend-onderzoek deze gege
vens komen, wil ik niet eens weten.
Wat alle andere vragen van Van
Driel betreft: je kan pas een mening
ergens over vormen, als je in ieder
geval een basale feitenkennis van
het onderwerp hebt. Deze basale
kennis ontbreekt, gezien de vragen,
overduidelijk. Tik Faunabeheer Een
heid Zeeland in op google en je ziet
direct dat dit een provinciaal orgaan
is waar alle belanghebbenden, (o.a.
Staatsbosbeheer en Stichting het
Zeeuws Landschap) in vertegen
woordigd zijn. Zeker geen pro-
jachtclubje dus. Dit is kennis die je
via internet in vijf minuten op kan
doen. maar ja, het is natuurlijk altijd
leuker om ongefundeerd en lekker
populistisch op een kleine groep
mensen in te hakken..
Dan mevrouw Du Fossé. Iemand
van de Partij voor de Dieren die een
ander ervan beschuldigt op de emo
ties van mensen in te spelen, gekker
moet het echt niet worden in dit
land. Zij beweert dat wij jagers de
polders van Tholen kaal hebben ge
schoten. Ik zou haar willen uitnodi
gen een keer een rondje door die
polders te maken met mij. Ze zal
dan zien dat de polders van Tholen
absoluut wemelen van het wild, ster
ker nog, dat wij in onze regio de
hoogste wildstand van Nederland
hebben. Nogmaals, simpele feiten,
mensen.
Verder ben ik het behoorlijk beu om
steeds maar weer in de verdediging
te moeten tegen dit soort ongefun
deerde stemmingmakerij. Ik ben er
trots op jager te zijn en ik sta volle
dig achter alles wat ik doe in het
veld. en leg het graag uit aan ieder
een die er werkelijk in geïnteres
seerd is. Wildbeheer kost heel veel
tijd en moeite. Als je dit door profes
sionals zou laten doen (wat een on
der jachthaters veelgehoorde opmer
king is) zou dit de belastingbetaler
vele en nog eens vele miljoenen per
jaar gaan kosten. Nu wordt deze tijd
en het benodigde geld geïnvesteerd
door een kleine groep zeer betrok
ken en deskundige mensen. Het eni
ge dat zij daar voor terug krijgen, is
wat plezier en gezelligheid onder el
kaar en regelmatig een heerlijk stuk
wild in de pan. Is dat verkeerd? Wild
is het perfecte scharrelvlees en de
Nederlandse jager 'oogst' jaarlijks
een duurzaam te verantwoorden deel
daarvan, zodat de liefhebber ervan
kan genieten. Niks mis mee toch?
Jeroen Quist, Amsterdam.
Het is nog steeds niet duidelijk
waarom het biobedfilter bij de var
kenshouderij aan de Noormansweg
in Poortvliet niet goed werkt. Er
zijn kinderziektes, maar die zijn nog
niet opgelost, bleek donderdag
avond in de gemeenteraad.
Hans Boulogne (ABT) informeerde
nog maar eens naar de proef met het
filter die de, stank moet reduceren.
De lucht uit de stallen wordt door
een bak met houtsnippers gevoerd.
„Het baart ons zorgen. Zeker nu
zo'n biobedfilter ook toegepast zal
worden in de nieuw te bouwen stal
van Welvaarts aan de Bitterhoekse-
weg."
Boulogne wilde weten welke stap
pen er ondernomen worden om de
kinderziektes eruit te krijgen. Wet
houder Kees van Dis antwoordde
dat dit nog steeds wordt onderzocht,
met betrokkene en deskundigen.
„Het is nog niet te zeggen wanneer
het is opgelost. Zo gauw dat bekend
is, zal u daarover informeren."
Theo Korevaar (SP) wilde weten of
b. en w. in willen gaan op een ver
zoek van de stichting Varkens Nee
om overleg te voeren over de kwes
tie. Van Dis zegde toe dat toe. Ook
zal met de klankbordgroep worden
gesproken.
Boulogne merkte nog op dat de mi
lieuvergunning voor Welvaarts al is
verstrekt, 'terwijl het biobedfilter
niet goed werkt'. Hij wilde weten of
de gemeente de vergunning dan niet
moet bijstellen, maar de wethouder
gaat ervan uit dat de problemen op
gelost zullen worden. „We blijven
optimistisch."
2012 is het internationale Jaar van de Coöperatie. Voor het bou
wen van het duurzame motorjacht ZeeZilt40 wordt ook een coö
peratie gevormd. Om in aanmerking te komen voor subsidies
zijn er minimaal tien deelnemers nodig in de coöperatie. Zo
heeft de regering een zogeheten IPC-regeling om duurzame
projecten te ondersteunen. In het geval van ZeeZilt wordt een
bedrijf coöperatie gevormd. Dit is een samenwerkingsopzet
waarbij de coöperatie voor de leden inkoop en diensten ver
zorgt. De leden gaan een contract aan met de coöperatie om het
schip op een zo efficiënt mogelijke manier (in tijd voor ontwerp,
ontwikkeling en aanlevering/investering van materialen) te bou
wen. De eerste bouw van ZeeZilt 40 in coöperatief verband be
treft een prototype. Het plan is om dit prototype binnen een jaar
gerealiseerd te hebben.
drie met de hand aan het rollen." De
jachtbouwer vindt ook dat deze
techniek een beter resultaat geeft.
„Het laminaat is hoogwaardiger en
je hebt geen luchtinsluiting."
Pijnen bouwt normaalgesproken al
leen boten op verzoek van een parti
culier. Elke boot is uniek, zegt hij.
Ieder jacht heeft zijn eigen ontwerp.
„Ik doe geen seriebouw." De Thool-
se bouwer zegt dat hij alles in huis
heeft om een complete boot te ma
ken. Je hebt veel disciplines nodig
bij het bouwen van een boot. Je
moet een bouwer hebben voor de
romp, het dek, het interieur, het in
bouwen van de techniek, zoals elek
triciteit en water, schilderwerk, pla
muren en het maken van de kiel. Ik
bouw van de tekening naar een
compleet schip."
Hij zegt dat hij voldoende werk
heeft. „Seriebouwers liggen plat,
maar ik kom om in het werk." Op dit
moment werken er vijf jongens bij
Pijnen, waaronder zijn beoogd op
volger Roy Smits uit het Belgische
Essen. Pijnen vertelt dat zijn groot
ste probleem het werven van perso
neel is. „Er zijn tegenwoordig maar
weinig jongens die dit vak willen Ie
ren." Hij is niet bang dat hij zonder
werk komt te zitten, maar wel dat hij
handen tekort komt. „Als de Zee-
Zilt40 gaat lopen, heb ik een pro
bleem: geen capaciteit." Dat laatste
valt volgens Nelemans wel mee.
„Met een grote groep ondernemers
zoals die we in de coöperatie, die ge
vormd wordt voor het project, bij de
hand hebben, is dat geen obstakel.
Want we doen het samen."
Volgens Pijnen kan het met de Zee-
,Zilt40 twee kanten op. „Het wordt
een hit of het wordt niks. Je hebt
ook nog te maken met meerdere
personen. Die moeten er wel alle
maal mee bezig blijven." Bang dat
de ZeeZilt wordt ingehaald door de
techniek, waardoor het niet het
duurzaamste schip is, is Pijnen niet.
Je moet als ondernemer wel finan
cieel je nek uitsteken om dit van de
grond te krijgen. Een ander moet
nog maar kijken of hij dat ook kan."
L!.;«r5ttfry
zijn alle poliklinische afdelingen
gesloten, met uitzondering van
de afdeling spoedeisende hulp.
Advertentie I.M.
