'Van de gastvrijheid kunnen we
in Nederland nog wel wat leren'
Boeken worden zorgvuldig gekozen
Jan Siebelink kom je hier niet tegen
'Het heeft nu lang
genoeg geduurd'
'Van hoogwaardig wonen
blijft weinig meer over'
ABT wil er nog een AH bij
Donderdag 2 februari 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Vooraf sprak hij geen woord Spaans. Toch besloot Adri
aan Noteboom (20) uit Tholen zijn derdejaars stage in
Ecuador uit te voeren. Daar heeft hij vier maanden voor
een non-profit organisatie gewerkt die zich hard maakt
voor de inheemse bevolking in dat land. Een onvergete
lijke ervaring van de jungle tot het nachtleven van Quito,
de hoofdstad van het Latijns-Amerikaanse land.
Onderdrukt
Woning inbraak
Sint-Annaland
Heemkundekring
bestaat tien jaar
Ivoor
Jungle
Kinderboeken, jeugdboe
ken, streekromans, theolo
gische boeken, tijdschrif
ten en ga zo maar door. In
een tijd dat bibliotheken
massaal krimpen, groeit
de bibliotheek van de
Gereformeerde Gemeente
Scherpenisse nog steeds.
Ruim 5500 titels staan er
in de rekken. En dat aantal
groeit jaarlijks met 250
boeken. Het ledenaantal is
in vier jaar tijd zelfs met
zeventig procent gestegen.
Abonnees
Veel kinderboeken
Angst rampnacht niet te beschrijven
Stemmen
van lezers
Adriaan Noteboom uit Tholen liep vier maanden stage in Ecuador
Geen zwervers
Ruim 5500 boeken in bibliotheek Gereformeerde Gemeente Scherpenisse
Gezelligheid
Forse kritiek stedenbouwkundige op VesteTuin
Stroot van C1000 wil zo snel mogelijk verhuizen
Noteboom had de keus. Een door
snee stage bij een willekeurig be
drijf in Nederland, of iets avon
tuurlijks in het buitenland. De
20-jarige student commerciële eco
nomie koos voor dat laatste. Zijn
opleiding aan de Hogeschool Rot
terdam had contacten in Zuid-
Amerika. Hoewel zijn voorkeur
uitging naar Costa Rica. kwam de
Tholenaar in Ecuador terecht. Hij
had weinig keus. De school had in
een aantal Zuid-Amerikaanse lan
den contacten met voornamelijk
ideële organisaties. „Volgens de
schoolleiding paste dit project be
ter bij mij dan een stage in een ho
tel op Costa Rica." Adriaan kijkt er
bedenkelijk bij. „Begrijp me niet
verkeerd. Ik heb me prima ver
maakt. maar als ik de keus had.
was het geen non-profit organisatie
geworden." Noteboom had zijn sta
ge liever in de evenementenbran
che uitgevoerd. Maar dat zat er niet
in. Zodoende belandde hij bij Selva
Vida Sin Fronteras, een ideële or
ganisatie die zich hard maakt voor
de leefomstandigheden van de in
dianen. de inheemse bevolking van
het land.
Zij leven op primitieve wijze in de
beschermde tropische regenwou
den van Ecuador en maken naar
schatting tien procent uit van de to
tale bevolking. „Het leven van de
indianen wordt sinds de jaren ze
stig onderdrukt door oprukkende
oliemaatschappijen, houtkapbedrij-
ven en het toerisme. Daardoor is
hun leefgebied sterk gekrompen.
Op slinkse wijze pakken de raffina
derijen grond af van de inheemse
minderheden. Tussen de ongerepte
natuur zie je pijpleidingen lopen
die hun afvalwater en ruwe olie lo
zen op de rivieren waar kinderen
spelen en mensen zich wassen. Re
gelmatig hoor je daar in het nieuws
over, nu heb ik het met eigen ogen
gezien. Verschrikkelijk."
Volgens Noteboom gaan de olie
maatschappijen misleidend te werk
bij het onteigenen van gronden.
„Ze worden voorgelogen, onder
druk gezet en gedwongen valse
contracten te tekenen." Selva Vida
Sin Fronteras, de organisatie waar
Adriaan stage heeft gelopen, sleept
oliemaatschappijen voor de rech
ter. Niet zonder consequenties weet
Noteboom. „Nadat Sin Fronteras
in de rechterbank de zaak had ge
wonnen, werd de vrouw van de
baas een dag later neergeschoten.
Bij een 82-jarige bewoonster van
een seniorenwoning aan de Tien
hoven in Sint-Annaland is zater
dagochtend tussen half vier en vier
uur ingebroken. Daarbij werd de
voordeur op brute wijze gefor
ceerd. De vrouw werd wakker van
het lawaai. Toen ze het licht boven
haar bed aan deed, zag ze een man
in haar kamer staan. Ze vroeg hem
wat hij daar deed. Hij sprak terug
en zei: „Ga maar slapen." Volgens
de dochter van de bejaarde vrouw
sprak de dader plat Zeeuws. Snel
haalde de dader het nachtkasje
naast het bed open, greep de sie
raden er uit en nam als laatste het
horloge van haar overleden echtge
noot mee.
Hoewel het midden in de nacht
was, kan de 82-jarige de dader nog
goed voor de geest halen. Het sig
nalement luidt als volgt: ongeveer
twintig jaar oud, 1.90 meter lang en
een kaal hoofd. Hij droeg geen jas,
maar een donkere trui bedrukt met
een witte print. Mogelijk letters. De
politie zoekt naar mensen die het
opgegeven signalement bekend
voorkomt, of de man in de dagen
voor de inbraak in de buurt van de
woning gesignaleerd hebben. Ge
tuigen kunnen zich melden op het
politiebureau in Tholen of telefo
nisch op 0900-8844. Het slacht
offer maakt het naar omstandighe
den goed, maar slaapt onrustig.
De heemkundekring Stad en Lande
van Tholen bestaat tien jaar. Ter ge
legenheid van het tweede lustrum
wordt er onder meer in mei/juni een
fototentoonstelling ingericht in het
atrium van het gemeentehuis. Wat
het aantal leden betreft gaat het de
vereniging voor de wind. Dankzij
22 nieuwe aanmeldingen in 2011
staat de teller nu op 309.
Op dinsdag 7 februari wordt in de
Wellevaete in Sint-Annaland een
lezing gehouden door de Stichting
vrienden van de Travalje. Die stelt
zich ten doel de in Zeeland aanwe
zige travaljes te behouden. Een tra
valje of hoefslag werd door de
hoefsmid gebruikt om paarden te
beslaan. Vroeger waren die in elke
woonkern te vinden. In Tholen
staat er eentje op de Markt. Streek
museum De Meestoof in Sint-An
naland heeft ook een exemplaar.
Die wordt momenteel gerestau
reerd. De lezing begint om half
acht.
De eerstvolgende inloopdag wordt
gehouden op zaterdag 24 maart in
dorpshuis De Vossenkuil in Oud-
Vossemeer.
Gelukkig overleefde ze het. En dat
is slechts een voorbeeld. Dergelij
ke acties zijn daar eerder regel dan
uitzondering."
Los van de onderdrukking, leeft de
inheemse bevolking in Ecuador ver
onder het bestaansminimum. „Een
gezin moest enkele jaren terug
rondkomen van nog geen negen
tien dollar per maand. Dat bedrag
is de afgelopen jaren, mede door de
inzet van ideële organisaties, geste
gen tot 350 dollar. Een enorme
vooruitgang." De Tholenaar heeft
zich onder de vlag van Selva Vida
Sin Fronteras. met diverse projec
ten beziggehouden die bijdrage aan
het levensonderhoud van de india
nen. Eén daarvan is het ivoorpro
ject. „Niet van olifanten of nijl
paarden", zegt Adriaan. „In het
tropisch regenwoud groeit ivoor
aan de bomen." Het gaat om noten
van de Tagua-boom, een ivoorpalm
die zeer grote, knobbelige houten
vruchten produceert. „Snijd je ze
open, dan is de plantaardige variant
niet te onderscheiden van de dier
lijke." Doel is dat de indianen het
ivoor verwerken tot kunstige snij-
werkjes en sieraden. „Aan mij de
opdracht de kunstwerkjes te ver
markten", zegt de Tholenaar. „De
opdracht luidde als volgt: 'Hoe je
het doet, dat maakt me niet uit, als
je het maar doet'. Makkelijker ge
zegd dan gedaan. Zeker zonder
budget. Toch heb ik een paar hon
derd sieraden weten te slijten.
Voornamelijk aan bedrijven in de
Verenigde Staten.
Een ander project waar de student
commerciële economie zich op uit
geleefd heeft, is bamboe. „Ideaal
bouwmateriaal", zegt hij. „Boven
dien vele malen goedkoper en mi
lieuvriendelijker dan staal. Een
vierkante meter bamboe kost
slechts 0,01 dollar. Mits goed ver
werkt, is het minstens zo stevig als
een staalconstructie, maar met de
bijkomstigheid dat het volledig
co2-neutraal is. En het groeit in een
tropisch regenwoud als kool. We
hebben de indianenstammen ge
leerd hoe ze de bamboebomen kun
nen kweken, rooien en verkopen.
Adriaan verbleef tijdens zijn stage
niet zoals veel klasgenoten alleen
op kantoor. Om een idee te krijgen
van de leefomstandigheden, ver
bleef hij 22 dagen in de jungle.
Lange rijen staan op vrijdagavond
voor de uitleenbalie. „Tussen kwart
voor zeven en acht uur is het spits
uur", zegt Dick Boone, vrijwilliger
bij de kerkelijke bibliotheek. „Vaak
tel ik dertig tot veertig mensen.
Vooral veel kinderen met of zonder
ouders." Bezoekers aantallen heeft
hij niet paraat. Wel weet Boone dat
er vorig jaar 2400 volwassen en
2200 jeugdboeken zijn uitgeleend.
„Mensen gaan vaak met meerdere
boeken naar huis. Zeker de wat gro
tere gezinnen. Die ontkomen daar
niet aan."
De belangstelling voor de biblio
theek in het kerkgebouw van de Ge
reformeerde Gemeente is de afgelo
pen vier jaar sterk gestegen. De bieb
zag het ledenaantal in die periode
toenemen van zestig naar honderd
abonnees. Een stijging van ruim 67
procent. Het gros van de leden komt
uit Scherpenisse. „Maar we hebben
ook abonnees uit Stavenisse, Sint-
Maartensdijk en Poortvliet." De
stijging heeft volgens Boone alles te
maken met de verhuizing naar een
ruimte aan de achterzijde van het
kerkgebouw. „Voorheen zaten we in
wat nu de foyer is. Daar hadden we
amper de ruimte." Het onderkomen
waar de bieb nu over beschikt, is
een stuk ruimer. „Toch is het alweer
bijna te klein." Niet verwonderlijk
met een stijging van 250 boeken per
jaar. Jaarlijks besteedt de bieb zo'n
drieduizend euro aan nieuwe boe
ken. Dat komt uit abonnementsgel
den (variërend van 15 euro voor een
3-boeken abonnement, tot 45 euro
voor 15 boeken), de verkoop van
snoep en zelfgemaakte kaarten. Die
laatste maakt vrijwilligster Willie
Andriesse zelf.
Het boekenbestand bestaat uit plaat
jesboeken tot streekromans en theo
logische boeken. Kinderboeken vin
den gretig aftrek, weet Boone. Niet
voor niets is dertig procent van de
boeken een kinder- of jeugdboek.
Dat het een bibliotheek is met een
Adriaan Noteboom zette zich vier maanden in voor de inheemse bevolking van Ecuador.
„Verschrikkelijk warm en benauwd
met temperaturen van dertig gra
den en een luchtvochtigheid van
ongeveer 99 procent. Bij de minste
of geringste inspanning liep het
zweet je van het lijf." Het verblijf
in het resort, voldeed geheel aan
Adriaans' verwachtingen. Bamboe
huisjes, bamboeboten, rivieren, on
doordringbare mangrove bossen en
tal van tropische diersoorten.
„Vaak dacht ik terug aan mijn stu
diegenoten die vijf dagen in de
week in een suf kantoor naar een
beeldscherm staarden."
Op kantoor heeft Adriaan nooit
gezeten. Werken deed hij vanuit
zijn verblijf in Quito. Daar deelde
hij samen met een aantal mede
studenten een villa. Geheel bepant-
serd met hekwerken, muren en
waakhonden. Geen overbodige
luxe. De hoofdstad van Ecuador is
niet de meest veilige stad ter we
reld. „Overdag merkje daar weinig
van. Ecuadorianen zijn hardwer
kende mensen. Ze doen alles voor
geld. Straatoptredens, bananen ver
kopen aan automobilisten die voor
het stoplicht wachten, vuurspugers
in het centrum. Zwervers of bede
laars heb ik niet gezien. Terwijl ik
dat vooraf wel had verwacht. Net
zoals er geen sloppenwijken zijn.
Althans, niet dat ik gezien heb. Je
kunt duidelijk zien dat Ecuador de
laatste jaren een enorme economi
sche groei heeft meegemaakt. Veel
grote winkelcentra die bol staan
van de luxe merken." Maar zodra
de avond valt, verandert de stad
van karakter. Alleen over straat
gaan wordt dan ook afgeraden.
Een stage in het buitenland doe je
niet alleen om iets te leren, of le
venservaring op te doen. Dat doe je
als je twintig bent ook vooral om
de feesten. En dat heeft Adriaan ze
ker gedaan. Na tweeëntwintig da
gen jungle heeft hij een ruime
week in Montanita gebivakkeerd,
een badplaats aan de kust. „Het
Chersonisos van Ecuador. Mooie
vrouwen. Witte stranden, een hel
blauwe zee en iedere avond wel
een feestje." Uitgaan in het Zuid-
Amerikaanse land is volgens Adri
aan wel net even anders dan in Ne
derland. „Op iedere hoek van de
straat staat politie bewapend met
machinegeweren. Toch heb ik me
geen enkel moment bedreigd ge
voeld. Integendeel. De sfeer is heel
ontspannen, zeker aan het strand."
De Tholenaar had met zijn 2.05
meter veel bekijks. „Je bent net een
attractie. Iedereen wil met je op de
foto. De mensen zijn daar niet zo
groot. Wel zijn ze ontzettend vrien
delijk en gastvrij. Daar kunnen wij
Nederlanders nog wat van leren."
Tijdens het uitgaan in de nachtelij
ke uren werd hij regelmatig uitge
nodigd voor huiskamerfeestjes. ,Jn
het begin was ik even huiverig om
te gaan. Maar dat is daar gewoon
de normale gang van zaken."
Hoewel Adriaan met volle teugen
genoten heeft van zijn verblijf in
Ecuador, vindt hij het geen ultieme
vakantiebestemming. „Het is een
land waar je met een rugzak moet
rondtrekken, daar moetje van hou
den. Geef mij maar gewoon een
strand vakantie."
Tien vrijwilligers runnen de bibliotheek van de Gereformeerde Gemeente in Scherpenisseop de foto vijf van hen. Van links naar rechts:
Willie AndriesseDick Boone, Ada Boone, Hanny van Poortvliet en Dineke Kleppe.
kerkelijke grondslag, blijkt snel.
Boeken als 'Knielen op een bed vio
len' van Jan Siebelink tref je er niet
aan. Wel schrijvers als Heitzmann
en Chaikin. „Amerikaanse schrij
vers doen het goed", zegt Boone.
Alle boeken worden weloverwogen
gekozen en uitsluitend gekocht bij
christelijke boekhandels. Twee keer
per jaar koopt de bieb nieuwe boe
ken, in maart en oktober. „Kinderen
houden vaak nauwlettend in de ga
ten of er nieuwe boeken uitkomen.
Die bestellen we op verzoek. Popu
laire schrijvers van kinderboeken
zijn Janwillem Blijdorp. Bert Wier-
sema en Ben de Raaf." Alle kinder
boeken staan gerangschikt op lees
niveau. Een gekleurde sticker op de
rug van het boek, bepaalt de moei
lijkheidsgraad. „Het gaat om het
AVI-leesniveau", zegt Boone. „Een
maatstaaf voor het leesniveau van
een kind." De stickers zijn in sa
menwerking met de Groen van
Prinstererschool aangebracht.
Alle andere boeken staat op alfabe
tische volgorde in de boekenrekken.
Voor wie een overzicht van alle
boeken wil, maakt Boone twee keer
per jaar een digitale catalogus. Deze
is op aanvraag zowel digitaal als ge
drukt verkrijgbaar.
Voor het uitlenen, innemen en netjes
op een rijtje zetten van de boeken
kan de bibliotheek rekenen op tien
vrijwilligers. Zij runnen op donder
dagochtend (half tien tot half
twaalf) en een keer in de drie weken
op vrijdagavond (kwart voor zeven
tot acht uur) de bieb. Voor Willie
1 -i
Andriesse en Ada Boone. de vrouw
van Dick, is het iedere donderdag
tussen half tien en half twaalf vaste
prik. „Donderdag zien we voorna
melijk jonge ouders met hun kroost
en een aantal ouderen." Vaste klant
op donderdag is de heer A. Lind-
houd uit Scherpenisse. Hij leest
veel, maar dat is niet de enige reden
waarvoor hij komt. De gezelligheid
is wat hem trekt naar de Noord
straat. Onder het genot van een kop
koffie en een stroopwafel maakt hij
graag een praatje. Ook deze donder
dag is hij aanwezig. Zijn aandacht is
gericht op de laptop van Dick
Boone met daarop een zwart-wit fo
to van Lindhoud's ouders en over
grootouders. .Zeker tachtig jaar
oud. als ie niet ouder is", zegt hij.
Boone heeft als hobby genealogie
en voert stamboomonderzoeken uit.
Nooit gedacht dat de herinnering
aan de rampnacht in 1953 mijn hele
leven zou blijven nagloeien en nog
ben ik niet in staat deze te doven! De
nacht waarin we overgeleverd waren
aan een onvoorstelbaar natuurge
weld: monstergolven verzwolgen
mens en dier, ontwrichtte het dorp
Stavenisse en dompelde het in diepe
rouw.
De angst - de verschrikkingen be
leefd op een zolder - kan niemand
met je meevoelen, delen of beschrij
ven! Het is niet te beschrijven, laat
staat te verfilmen. Velen hebben nu
een zodanige houding van: het is al
zolang geleden dat hebben we nu
wel gehad. Dat is onwaar: zo'n ge
beurtenis verandert het leven van
mensen voorgoed.
Gravend in mijn herinnering schrik
ik hoe gruwelijk die ervaringen zijn
geweest en hoe kwetsbaar je bent als
mens tijdens een samenspel van na
tuur: storm en springvloed belaag
den onze kust - de dijken bezweken
onder de aanstormende watermassa!
Nooit vergeet ik dat moment, het ge
voel: hier kom ik nooit overheen.
Het is voorbij maar nog steeds na al
die jaren ben ik mij bewust hoe
kwetsbaar en kostbaar ons leven is.
Binnen in mij jubelt dankbaarheid
dat ik nu als 'oudje' mijn leven mag
leven - het leven dat me zoveel gaf -
maar in mijn rugzakje draag ik nog
altijd mee die nacht!
Nel Gaakeer, Amersfoort
Van een hoogwaardig woonmilieu in het nieuwe plan VesteTuin in
Tholen komt weinig terecht. Dat was de strekking van het betoog van
stedenbouwkundige ir. H.T.W. van Veen maandag in de commissie
ruimte. De oud ambtenaar van de gemeente Tholen stelde dat de huis
jes minimaal worden, de buitenruimte van lilliputterformaat en het
parkeren maar net voldoet aan de norm. Hij nam het ook op voor au
tobedrijf Van Burgh.
Van de prachtige schetsen in het
beeldkwaliteitsplan is niet veel meer
over, zei Van Veen. Bij iedere nadere
uitwerking veranderde het. „Duide
lijk werd dat het plan last had van
ruimtegebrek of een drift om er maar
zo veel mogelijk woningen in te per
sen. Het financieel potlood zal zijn
uitwerking wel hebben gehad."
Volgens Van Veen werden er belang
rijke zaken uit het plan geschrapt zo
als de parkeergarages onder de win
kels. ,J)e winkelwagentjes moeten
over de weg naar het parkeerterrein.
Dat zal waarschijnlijk <x>k wel te
klein blijken te zijn. De hoogwaardi
ge gestapelde woningen boven de
winkels werden in plaats van ver-
k(X)pappartementen ingeruild voor
seniorenwoningen van de Schutse."
En bij de laatste aanpassing zijn de
bevoegdheden om het mtxner en gro
ter te maken, ingetrokken. „Dit alles
om maar mogelijk te maken dat er -
spoedig - gebouwd kan worden op
het voormalige Timpaterrein. Wat
maakt zo te zien eigenlijk niet uit."
Van Veen stipte ook de kwestie rond
het garagebedrijf van Van Burgh aan.
„Vervelend en hinderlijk, maar met
wat goede wil was daar wel een
mouw aan te passen." In de toelich
ting op het plan was volgens Van
Veen opgenomen dat de bedrijfsvoe
ring van het garagebedrijf niet onder
druk gezet zou worden met de ge
plande woonbebouwing. „En je laat
uitrekenen dat het geluidstechnisch
net kan (Fries voor niet) en er is een
deskundig bureau dat aangeeft dat er
niet genoeg verf gespoten wordt om
je er wat van aan te hoeven trekken.
Normen zijn mooie dingen."
Volgens Van Veen wordt Van Burgh
met het nieuwe bestemmingsplan be
perkt in zijn bedrijfsvoering. „Er is
weer gerekend met decibellen en
stank en er wordt in het plan opgeno
men dat er een afstand wordt aange
houden. Er moet een blinde gevel ko
men en de stank telt niet. „De
ondernemer voelt zich niet behaag
lijk en onderzoekt zijn mogelijkhe
den. Wat te doen als je besluit te wij
ken voor al dit machtsgeweld."
Van Veen vond dat Van Burghs pu
bliekelijk verweten werd dat hij er
een slaatje uit wil slaan. ,Je wordt te
kijk gezet als graaier omdat het be
drijf niet goedschiks akkoord gaat
met een afkoopfixn. Want anders kun
je de 535.000 euro voor het bedrijf
niet noemen."
Volgens Van Veen is alleen de pro
jectontwikkelaar ermee gediend. Hij
vroeg de commissie om het allemaal
nog eens te overdenken. „Maak een
totaalplan voor het terrein van Timpa
en Van Burgh en stop deze onzalige
drammerij."De gemeente vereenzel
vigt zich volgens hem te veel met de
projectontwikkelaar.
ClOOO-ondernemer Jurgen Stroot riep maandag in de commissie ruim
te op knopen door te hakken. Hij is het wachten beu. Stroot is nu tien
jaar in Tholen gevestigd. In 2003 verhuisde hij van de Eendrachtsweg
naar de Postweg. Dat was tijdelijk. Voor vijf jaar. Inmiddels is dat ze
ven jaar geworden.
„Er wordt al 24 jaar gesproken over
verhuizing van de supermarkten en
de laatste acht jaar over de verhui
zing van de Cl000 naar plan Noord.
Inmiddels ben ik zo ver, dat de ver
huizing op stapel staat. De vraag is
alleen wanneer. Hier wringt zich de
schoen. Ik word al zeven jaar voor
mijn gevoel aan het bekende lijntje
gehouden. Er wordt maar geen dui
delijkheid gegeven."
Volgens Stroot wordt het tijd om
knopen door te hakken en daad
kracht te tonen. „Als gemeente,
maar ook als ondernemers. Niemand
heeft er wat aan om zaken uit te stel
len. Dat de bouw doorgaat, is inmid
dels wel bekend. Maar moeten we
dwars gaan zitten om een half jaar
uitstel?" De ondernemer wees er op
dat hij nu weer voor nieuwe investe
ringen staat. In koeling, nieuwe stel
lingen en nieuwe deuren. De instal
laties kunnen niet meegenomen
worden naar het nieuwe pand.„Geld
wat ik dus eigenlijk in een putje gooi
en wat, vooral in deze economische
crisis, niet te accepteren is, maar
waar ik wel toe gedwongen wordt."
Stroot zal de kosten zelf moeten be
talen, zei hij. En dat had voorkomen
kunnen worden als 'bepaalde partij
en in deze kwestie hadden doorge
pakt en krachtdadiger te werk waren
gegaan.'
Zijn winkel verschaft aan tachtig
mensen werk. Door te verhuizen
kunnen er volgens hem nog meer
mensen in dienst worden genomen.
Goed voor de economie van Tholen,
zei hij. „Er zijn altijd redenen om te
vertragen, maar er zijn ook redenen
om vaart te maken. Het heeft nu
lang genoeg geduurd. Ik heb maar
één vraag: wanneer kunnen de win
kels in VesteTuin open?"
Daarvoor duikt hij graag in archie
ven en komt zo nu en dan met bij
zonder materiaal op de proppen.
Lindhoud is helemaal in zijn nopjes.
„Fantastisch, nietwaar?" Volgens
Ada is het maar goed dat ouderen
niet op vrijdagavond komen. „Vaak
is het dan afgeladen vol en staan de
mensen in de rij voor de uitleenba
lie. Donderdagochtend is het veel
rustiger. Dan hebben ze alle tijd om
op hun gemak een boek uit te kie
zen."
Bij wie het meubilair van het oude
gemeentehuis nog in het geheugen
gegrift staat, komen de stoelen en
tafels ongetwijfeld bekend voor.
„Afkomstig uit het gemeentehuis in
Sint-Maartensdijk", zegt Boone.
„En de boekenrekken komen uit de
voormalige bibliotheek. Dat is nog
eens verantwoord recyclen, hè?"
VERVOLG VAN SUPERMARKT
Er was ook wel een positief punt, zei
hij. Namelijk het streven van het ge
meentebestuur om inwoners dichtbij
hun boodschappen te laten doen. Hij
vroeg de commissie door de bril van
de Sparondernemers te kijken. „Ze
zijn er niet van overtuigd dat de ge
actualiseerde onderzoek voldoende
basis geeft. De kans op duurzame
ontwrichting is aanwezig."
Verschillende commissieleden pro
beerden Van Wamel te verleiden om
harde uitspraken te doen. Zo wilde
Slager weten of er een of meerder
Sparwinkels zullen sluiten als het
plan in VesteTuin doorgaat. ,Ja, dat
zou kunnen. Als er ondernemers
sneuvelen, zie ik hun plek niet gauw
opgevuld. Het zal leiden tot ver
schraling maar ik kan niet in een
glazen bol kijken."
Han van 't Hof (ABT) gooide het
over een andere boeg. Hij stelde
voor om de meters los te laten en
een derde supermarkt in VesteTuin
toe te staan. „Een Albert Heijn erbij
zodat daar de mensen gaan winkelen
en niet meer over de brug hoeven.
Wat is daar op tegen? De plaatselij
ke supermarkten hoeven daar geen
last van te hebben. Het grootste ge
vaar zit hem in Sint-Annaland. De
supermarkt daar moeten we niet te
groot willen laten worden."
Van Wamel was er niet van onder de
indruk: „Het is uw veronderstelling.
Ik heb er geen enkele grondslag
voor. Er is al een flinke stroom naar
Steenbergen en Bergen op Zoom.
Dat zijn echte koopcentra. De angst
bij de Sparondernemers is dat door
schaalvergroting er een zuigkracht
zal ontstaan."
Bram van de Sande (CU) wist het
even niet meer: „Wé waren blij dat
we konden voldoen aan de wens van
de ondernemers om in VesteTuin te
bouwen en dan komt u. Het besluit
om deze ontwikkeling toe te staan is
ook al even oud als het d,.p.o van
2001. Het probleem voor de mid
denstand en de supermarkten heeft
vooral te maken met de toegenomen
mobiliteit. Daarom is het een sterk
punt om in Tholen de supermarkten
te vestigen. Hoe moeten we dit
voorstel gewijzigd vaststellen?" Van
Wamel vond dat de commissie zich
moest baseren op zorgvuldig onder
zoek.
Wethouder Peter Hoek verzekerde
dat de vierkante meters die vrijval
len na de verhuizing van de Cl000
niet meer gebruikt kunnen worden
door een andere supermarkt: „Dat is
einde verhaal." Bij de Aldi zal de
wethouder er op een passende ma
nier mee omgaan, zei hij.
