'Echt prachtig om te zien hoe
iedereen alles zat te snijden'
'We hebben eigenlijk nooit ruzie,
alleen eens een meningsverschil'
Ook hellend dak voor
nieuwe loods Bout
Het Lint in Tholen bereidt een Arabische lunch
Schuttingen Flupland omver
jms
Geen Tholenaar bijzondere Zeeuw
Gewonde bij ongeval Molendijk
Geen doden in
Thools verkeer
Jaap en Bep van Trigt uit Tholen zijn zestig jaar een paar
Donderdag 12 januari 2012
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Schade
Arabische muziek, couscous, tzatziki, köfte, kebab, ge
vulde wijnbladeren, pepertjes en olijven. Er hing vrijdag
een echt oosters sfeertje in ontmoetingscentrum Het
Lint. Met een Arabische lunch voor cliënten en hun man-
telzorgers werd gevierd dat het ontmoetingscentrum
voor licht dementerende ouderen een jaar bestaat. Als
klap op de vuurpijl gingen ook de voetjes van de vloer.
Voorzien van oosterse sjaals, met rinkelende muntjes,
mochten mannen en vrouwen proberen de bewegingen
van buikdanseres Sophie van Rooij uit Oud-Vossemeer
na te doen.
Wandelen
Visser verhuist naar Welgelegen
Ook de opslagloods van Job Bout kan met een licht hel
lend dak worden uitgevoerd, net als de nieuwe loods van
mechanisatiebedrijf Zandijk die aan de Lorentzweg in
Tholen wordt gebouwd. Vanwege de ontwikkeling van
Vestetuin (plan Noord), gaat ook visser Bout verhuizen
naar het bedrijventerrein. Maandagochtend pleitte hij
voor een licht hellend dak bij de welstandscommissie.
Afscheiding
Lachspieren
Hans Kazan opent
koffer in Tholen
„Mensen zeggen zestig jaar is een lange tijd, hoe houd je
dat vol? Maar vroeger kon je niet anders dan trouwen.
Samenwonen mocht niet." Voor Jaap en Bep van Trigt-
Jongeling uit Tholen is het de normaalste zaak van de
wereld dat ze op 16 januari, maandag, zestig jaar ge
trouwd zijn. „Je blijft gewoon bij elkaar." Belangrijker
vinden ze het, dat ze dat in goede gezondheid kunnen
vieren. Ze zijn beiden 84 jaar. „We schelen precies één
maand. Zij is ouder, van 18 mei. Ik ben van 18 juni."
Brieven
Geen kinderen
VERVOLG VAN GAT IN DIJK
Het waterpeil is bij de keersluis ge
zakt tot 2,25 meter boven NAP.
„Dat is 75 centimeter boven het
normale peil", zegt Ligtendag. „Al
les behalve alarmerend. Er dreigt
pas gevaar bij waterstanden boven
de drie meter. Dan sluit Rijkswater
staat de stormvloedkering." De laat
ste keer dat het water boven de drie
meter kwam. was 9 december 2011
Zover is het donderdag niet geko
men. Wanneer het water aan het
eind van de middag is gezakt, ma
ken de mannen zich op voor de laat
ste inspectieronde over de dijk. Me
ter voor meter zoeken ze naar
scheuren en weggespoelde stenen.
Deels te voet. deels met de auto.
„Het is een tijdrovende bezigheid",
zegt Heijboer.
Dat de dijk bij Stavenisse is be
schadigd is niet geheel opvallend.
„Het dijkvak staat op de nominatie
om in 2012 aangepakt te worden",
zegt woordvoerder Arjan Goossen
van waterschap Scheldestromen.
„Waarschijnlijk was de dijkbekle-
ding al slecht." De beschadiging
aan de dijk zorgt volgens Goossen
niet voor een gevaarlijke situatie.
„Er is diezelfde middag nog een
spoedreparatie uitgevoerd met
nieuwe breukstenen." Die noodre-
paratie moet het tot het voorjaar
uithouden, want dan wordt de dijk-
bekleding vernieuwd.
Naast schade aan de dijk, was er
vooral overlast door de wind. Zo
stond het terras van café De Kleine
aan het havenplateau in Stavenisse
onder water. Bij brasserie de Zees
ter in Gorishoek ging een glazenaf-
rastefing tegen de vlakte. Ook in
Sint Philipsland had de wind vrij
spel. In de Gladiolenstraat werd een
boom geveld en er gingen diverse
schuttingen om. „Vuilnisbakken
vlogen open en het vuil vloog over
al heen", zegt Adrie Verkerke uit
Sint Philipsland. Door de hevige re
gen stonden ook enkele straten
blank.
Naast schade trekt de storm ook be
langstelling. Op de kop van het ha
venkanaal bij Stavenisse rijden au
to's af en aan. Mensen genieten
vanuit hun auto van de ruige golven
en schuimkoppen op het water. De
zon breekt er zelfs even door.
K-SM.
-
Het woeste water heeft een flink gat in de dijk geslagen
Directeur Joost Zielstra van de
SVRZ locaties Tholen. waar Het
Lint onder valt, zorgde dal hij voor
die tijd weg was. „Het getuigt van
heel veel lef dat je die bewegingen
durft te maken, daar heb ik heel
veel respect voor", zei hij tegen
Sophie van Rooij. Maar daarmee
maakte hij gelijk duidelijk dat hij
zover niet te krijgen was. Zielstra
kwam het kleine gezelschap in Het
Lint toespreken vanwege het eenja
rige bestaan. „Ik weet hoe goed jul
lie het doen. dat is wel een felicita
tie waard. We willen het liefst dat
het een beetje uitwaaiert over Tho
len dat jullie er zijn. Ik wens jullie
een goed weekend, of je nu wel of
niet gaat buikdansen."
Hij sprak ook lovende woorden
richting Gerda Elshof, de coördina
tor van Het Lint, en zei dat veel van
het succes aan haar te danken was.
Hij vertelde dat de bouw van de
nieuwe woonlocatie Buitenhof,
naast Het Lint. dit jaar wordt afge
rond. Het is de bedoeling dat het
ontmoetingscentrum daar een plek
je krijgt. Maar de locatie in het ap
partementencomplex Het Lint is
Gerda en de cliënten zo goed beval
len, dat ze gaan kijken of het moge
lijk is daar te blijven. .Zoals we
hier zitten, is het heel vertrouwd en
heel eigen. Het is de bedoeling dat
we een soort gezin, een soort woon
huis vormen. Als we naar Buiten
hofgaan. maken we gebruik van de
recreatiezaal. Nu richten we het in
naar de eigen manier van leven. Als
we hier kunnen blijven zitten, zou
den we voor grote activiteiten kun
nen uitwijken naar Buitenhof."
Het Lint telt nu acht cliënten ver
deeld over drie dagen. De één komt
twee dagen, de ander drie of één
dag. Er is plek voor acht cliënten
per dag en volgens de huidige be
zetting zijn er nog zeven plaatsen
open. Het Lint is geopend op maan
dag, dinsdag en vrijdag. Die laatste
dag is nu vol, zegt Gerda. Er wordt
veel gewerkt met thema's. Sophie
de Rooij heeft stage gelopen bij be
geleidsters Angelina Huis en Gerda
Elshof in Maartenshof in Sint-
Maartensdijk en zo kwam Gerda er
achter dat ze aan buikdansen deed.
Daar kunnen we wat mee, dacht ze
en zo was het idee geboren voor
een Arabische lunch. „Het was echt
prachtig om te zien hoe iedereen al
les zat te snijden voor de lunch."
De aanwezigen laten zich de diver
se hapjes goed smaken. Cor Boot
De bedrijven die op Welgelegen II
staan, hebben allemaal platte daken.
Secretaris A. Dieleman van de com
missie zei dat voorkomen moet wor
den dat er een wildgroei aan vormen
komt. Die opmerking maakte hij
omdat Bout een voorbeeld van een
loods liet zien met een schuin dak.
Hij deed ook de suggestie om naar
een oplossing te zoeken waarbij het
lijkt of de loods plat is. Door bij
voorbeeld de gevels iets hoger te
maken. Bout zei dat hij een onder
houdsvrij dak wil en verwees naar
de tekening van Zandijk die ook een
flauwe dakhelling heeft, namelijk 5
procent. De commissie kon daarmee
akkoord gaan. maar meer dan 5 pro
cent mag het niet worden, benadruk
te voorzitter G. Vermeulen. Bout
had daar geen moeite mee.
Hij was ook bereid om een kleur te
zoeken die lijkt op de kleur van de
loodsen van de bedrijven die er al
staan. En dat is overwegend grijs.
Bout gaat zijn loods voorop het ter
rein plaatsen, liet hij weten, zodat hij
achter de loods nog ruimte heeft
voor buitenopslag. De commissie
vroeg of hij dan de spullen met een
groene afscheiding aan het oog wil
onttrekken. De ondernemer zegde
dat toe.
Onder de 26 benoemingen tot Bij
zondere Zeeuw van 2011 is geen
enkele Tholenaar te vinden. De
provincie Zeeland roept elk jaar
een aantal mensen uit tot Bijzon
dere Zeeuw, als zij zich in het af
gelopen jaar op een bepaalde ma
nier hebben onderscheiden. Dat is
deze keer in een aantal categorieën
gebeurd: cultuur, onderwijs en we
tenschap. sport, bijzonder Zeeuws
en overig en water. Vorig jaar wa
ren er nog drie Bijzondere Zeeu
wen van Thoolse bodem en één
met een Thools tintje (koor A58).
Dit jaar werden de prestaties van
de Tholenaren blijkbaar niet opge
merkt bij de provincie. De Bijzon
dere Zeeuwen worden altijd voor
afgaand aan de nieuwjaarsreceptie
van de provincie in het zonnetje
gezet. Dat gebeurde afgelopen
vrijdag. Tijdens de nieuwjaarsre
ceptie reikte de commissaris van
de koningin Karla Peijs twee com
missarispenningen uit als beloning
voor bijzondere diensten. Voorma
lig Deltadirecteur Pieter Stoter
kreeg die onder andere voor zijn
inspanningen om de Tour de Fran
ce naar Zeeland te halen. De stich
ting BEST (Biljart Evenement
Sluiskil Terneuzen) kreeg de ande
re penning vanwege het organise
ren van het wereldkampioenschap
driebanden.
Een 20-jarige automobilist uit Tho
len is donderdagavond om tien
voor half twaalf gewond geraakt
bij een eenzijdig ongeval op de
Molendijk bij Oud-Vossemeer. De
man nam de bocht te ruim en
kwam aan de andere kant van de
weg tot stilstand tegen een boom.
Hij is per ambulance naar het zie
kenhuis gebracht. De Tholenaar
heeft vermoedelijk zijn sleutelbeen
gebroken.
uit Sint-Annaland heeft haar bordje
gevuld met couscoussalade. Ze
heeft het nog nooit gegeten. „Ik ben
zelf wel eens in Marokko geweest,
maar dit kende ik niet." Haar man
Albert heeft samen met de andere
cliënten meegeholpen aan de berei
ding van de lunchgerechten. Hij
komt sinds januari vorig jaar al in
Het Lint. twee dagen in de week.
„We zochten een plekje voor begin
nend dementerenden. Eerst zou
mijn man naar Ten Anker of Maar
tenshof gaan. maar toen kwam dit
project ertussen. Het leek ons wel
wat." Dat is goed uitgepakt. „Hij
gaat hier graag naartoe", zegt me
vrouw Boot. „Het is hier zo leuk.
Met beginnend dementerenden kun
je natuurlijk veel meer doen. Ze
kunnen nog goed wandelen en
boodschappen doen." En zulk soort
dingen doen ze dan ook bij Het
Lint. Onderzoek heeft uitgewezen
dat dementie kan worden vertraagd
door actief te blijven en mensen te
blijven ontmoeten. Het is ook een
ontlasting voor de mantelzorgers.
Die worden met de lunch even in de
watten gelegd. „Wij waren pas van
middag uitgenodigd om te komen
aanschuiven. De cliënten hebben
het eten gemaakt."
Dat de hapjes voor velen vreemd
zijn. maakt niet uit. volgens Bep
Romeijn uit Sint-Maartensdijk. „Er
wordt goed van gegeten. Dat komt
ook wel. omdat eerst is verteld wat
het is." Haar man Jaap komt sinds
eind april voor twee dagen in de
week naar Het Lint. Thuis is hij ook
nog actief, vertelt mevrouw Ro
meijn. „Hij heeft zijn vaste taken,
zoals het bed opmaken."
Het Arabische thema van vrijdag
middag is een uitzondering. Je zou
eens moeten komen kijken als we
onze gewone bezigheden hebben.
We hebben altijd zoveel plezier",
zegt Willy van 't Hof uit Tholen.
Zij is vrijwilligster in Het Lint. ..Ik
heb altijd in het bejaardentehuis ge
werkt en paste nadat ik in de vut
ging altijd op de kleinkinderen. Ko-
ra Polderman, die hier begeleidster
is op vrijdag, zei dat het altijd erg
leuk is en zo ben ik hier komen hel
pen. We spreken elkaar allemaal
met de voornamen aan. dat schept
minder afstand."
Als Johan Stoutjesdijk uit Sint-
Maartensdijk gevraagd wordt om
op te staan voor een korte introduc
tie buikdansen, maakt hij ook al
snel de afstand tussen hem en dan
seres Sophie kleiner. Met gestrekte
armen loopt hij op haar af. „Ho
ho", roept begeleidster Angelina
Huis, terwijl ze hem achteruit trekt.
Het tafereel werkt op de lachspie
ren. Ook als vervolgens Albert
Boot, Jaap Romeijn en Vossemeer-
der Bas de Koning met hun heupen
mogen wiegen en proberen met hun
borst te schudden. Gerda Elshof
doet ook enthousiast mee en is ge
charmeerd van de uitrusting van
Sophie. Ze roept tegen haar man
Peter, die alles met zijn fotocamera
vastlegt: „Lieverd, ik wil ook een
navelpiercing."
Er zijn in het afgelopen jaar in
de gemeente Tholen geen verkeers
ongelukken met dodelijke afloop
geweest. Dat blijkt uit het jaar
overzicht 2011 van het regionaal
orgaan verkeersveiligheid Zeeland
(ROVZ). In 2010 gebeurden er vier
dodelijke ongevallen in de ge
meente. Het totaal aantal dodelijke
verkeersslachtoffers in Zeeland be
droeg 18 en dat is bijna de helft
minder dan in 2010, toen er 30 do
den vielen. Het ROVZ wijst erop
dat de aantallen slechts het topje
van de ijsberg weergeven, omdat er
naast verkeersdoden ook rekening
moet worden gehouden met ernsti
ge verkeersgewonden. Dat leed
komt nog onvoldoende voor het
voetlicht. Het aantal verkeersdoden
schommelt al jaren tussen de 20 en
de 30 per jaar en het ROVZ wil
daaraan geen conclusies verbin
den: elke dode is er één teveel. Het
ROVZ meldt tevens dat er al jaren
sprake is van een forse stijging van
het werkelijke aantal ernstige ver
keersgewonden, maar die cijfers
zijn van de afgelopen twee jaar nog
niet voorhanden. De stichting we
tenschappelijk onderzoek ver
keersveiligheid (SWOZ) presen
teert halverwege deze maand de
resultaten met bijbehorende maat
regelen van het onderzoek naar
bermongevallen in Zeeland. Het
ROVZ wil dit jaar een anderhalf
jaar durend onderzoek starten naar
ernstige verkeersgewonden onder
fietsers.
Wie op vrijdag 13 januari naar
Meulvliet in Tholen komt, krijgt
een blik in het koffertje van gooche
laar Hans Kazan. Hij geeft 's
avonds om kwart over acht een op
treden op uitnodiging van de stich
ting Uit op Tholen. Hans Kazan be
hoeft volgens de stichting geen
introductie meer. Het bestuur is erg
verheugd dat hij in Tholen komt op
treden en hoopt hiermee veel men
sen een plezier te doen. Als kind
had Hans Kazan één wens: gooche
laar worden. Met slechts een koffer
tje vol illusies realiseerde hij zijn
droom. Kazan gunt de bezoekers
een blik in zijn leven door het ope
nen van zijn koffertje. Hij omhelst
het verleden, leeft in het nu en
houdt zijn blik gericht op de toe
komst. Met humor vertelt hij au
thentieke verhalen over gebeurte
nissen uit zijn leven terwijl hij
achteloos en in hoog tempo de
meest verbluffende acts uit zijn
mouw schudt. Kaarten zijn verkrijg
baar de website uitoptholen.nl.
De bijdrage van Tholen aan het
Zeeuwse milieumeldpunt voor
het tweede halfjaar van 2011 is
818 euro.
Ze hebben elkaar tijdens de bevrij
dingsfeesten in Rotterdam leren
kennen. Dat ze de oorlog hebben
meegemaakt, heeft hen misschien
wel gevormd, denken ze. Beiden
zijn serieus, zuinig en nuchter. „Na
vijf jaar oorlog was alles weg", zegt
Bep. „Er was haast niets." De jeugd
zocht elkaar daarom op straat op.
Om te dansen bij een feest. Maar
ook dat konden ze allebei niet, want
ze hadden geen dansles gehad! Dat
maakte niet uit. Ze raakten met el
kaar aan de praat en het klikte.
„We hebben alleen wel een verschil
van mening over waar het is ge
beurd", zegt Jaap. In elk geval kre
gen ze verkering en al gauw waren
ze verloofd. Zij werkte op de broe
kenafdeling van het naaiatelier van
warenhuis Peek en Cloppenburg.
„Als je er een half jaar werkte,
kreeg je een lap stof voor een pak",
vertelt Bep. Zo heeft ze samen met
haar moeder een pak genaaid voor
Jaap, voor hun verloving in 1946.
,Zo liep ik er chique bij."
Lang konden ze niet van elkaar ge
nieten, want Jaap werd in juni 1947
opgeroepen om in Nederlands-lndië
te dienen. „In november zat ik op de
boot naar Indië en op 4 mei 1950
kwam ik weer thuis. Zij heeft geloof
ik wel 500 brieven van me gehad,
want ik schreef elke dag." Bep ver
telt dat ze twee gulden per week
verdiende en af en toe een lucht-
postvel kon kopen met een postze
gel erop om terug te kunnen schrij
ven. Dat was het goedkoopste. „We
hadden bijna nergens geld voor."
Bep had het thuis niet breed - „Ik
ben zonder snoepje opgevoed"-
maar Jaap heeft ook het nodige
meegemaakt. „De bootreis naar In
dië duurde 42 dagen. We hadden
een aanvaring in het Suezkanaal."
Daardoor werden veel bemannings
leden ziek. Jaap heeft daar geen last
van gehad.
„Het is aangebleven", zegt Jaap
over de 2,5 jaar dat hij in Indië zat.
Hij zag in die periode veel verlovin
gen uitgaan bij zijn dienstmakkers.
Die waren volgens hem vaak ten
einde raad. De meisjes maakten het
uit, omdat ze een andere vriend had
den gevonden. Daar was bij Bep
geen sprake van. daar hield ze zich
niet mee bezig. Toen Jaap weer
thuiskwam, was het net als tevoren.
„Ik kwam thuis, deed mijn jasje en
mijn uniform uit en het was net of ik
nooit was weggeweest. Je ging ge
woon op dezelfde voet verder als de
andere dag."
Last van zijn ervaringen in de voor
malige kolonie heeft hij niet. „Ik zat
bij het vijfde regiment infanterie als
gewondenverzorger. Als er wat ge
beurde, was ik erbij om te helpen.
Gelukkig heb ik geen ernstige ver
wondingen gezien."
Na zijn dienstijd kwam hij in dienst
bij de gemeente Rotterdam. Hij
werkte 20 jaar als elektricien. Hij
haalde vervolgens een diploma 'om
hogerop te komen'. Zo ging hij aan
de slag als technisch tekenaar. In to
taal heeft hij 42 jaar bij de gemeente
gewerkt. Dat leidde bij zijn 40-jari-
ge dienstverband tot een Koninklij
ke onderscheiding. Daar hecht hij
echter niet zoveel waarde aan. „Ik
ben er niet zo trots op hoor. Degene
die het wel verdient, krijgt hem
niet." Hij is sinds 28 jaar met pen
sioen.
Anderhalfjaar na terugkomst uit In
dië, trouwden Bep en Jaap. Het
duurde zo lang, omdat ze geen ge
schikte woonruimte kondep vinden.
Uiteindelijk trokken ze voor acht
jaar bij een familielid in en hadden
een hele bovenverdieping tot hun
beschikking. Ze bleven tot hun
50ste in Rotterdam wonen en ver
huisden toen naar Nieuwerkerk aan
den IJssel. „We vonden het te druk
worden in Rotterdam."
Bep moest stoppen met werken na
hun huwelijk. „Vrouwen van amb*
tenaren bij de gemeente mochten
niet blijven werken", zegt ze. Ze
hield zich bezig met het huishou
den. naaien en oppassen op kinde
ren en huisdieren. Hun eigen huwe
lijk bleef kinderloos. „Met de
medische kennis van nu was het
misschien wel gelukt", zegt Jaap.
Op den duur wilden ze wel wat
meer rust - weg van alle mensen die
steeds een beroep op hen deden - en
zo zijn ze 17 jaar geleden in Tholen
komen wonen. De broer van Bep
woonde toen in Anna Jacobapolder.
Jaap en Bep van Trigt hebben vroeger veel gewandeld en gefietst. Nu zoeken ze hun vermaak thuis. Zo beleven ze veel plezier aan hun
parkiet.
„We lazen bij hem in een kranten
bericht dat je in Tholen veel wonin
gen kon huren." Zo kwamen ze in
de Kuipersdreef terecht. Nu wonen
ze gelijkvloers aan Rosarium. De
broer van Bep is inmiddels verhuisd
naar Dinteloord. Het is de enige
broer die ze nog hebben. „Wë zijn
nu de oudsten van de hele familie."
Hij had twee broers, die zijn allebei
overleden. Zij had nog twee zussen,
maar ook die leven niet meer. „Wij
schijnen sterk te zijn", zegt Jaap.
„Dat wil niet zeggen dat we prima
geleefd hebben, maar wel sober. We
hebben altijd goed gegeten. We heb
ben geen wild leven gehad, geen
feesten."
Ze hebben altijd veel gewandeld en
gefietst. Bep heeft dat in de Honger
winter van '44 uit nood gedaan. „Ik
ben van Rotterdam naar Apeldoorn
gelopen, zo'n 200 kilometer, om
eten te halen." Later werd het een
hobby. „In het weekend liepen we
altijd 20 tot 30 kilometer. Hier zijn
we het hele eiland rondgefietst. Ze
kwamen ons overal tegen." Dat gaat
nu niet meer. ,Je krijgt gebreken als
je ouder wordt. We lopen allebei
moeilijk", zegt Jaap. Ze vinden het
jammer, maar kunnen zich thuis ook
goed vermaken, ,,'s Morgens rom
melen we wat en 's middags spelen
we meestal een spelletje aan de ta
fel. Ook puzzelen we veel", vertelt
Bep. Ze hebben een parkiet -„We
hebben altijd parkieten gehad -, die
veel los door het huis mag vliegen.
„Onder lunchtijd komt hij op mijn
hand zitten. Hij gaat niet weg voor
hij een stukje kaas heeft gekregen",
vertelt Bep. „Twee keer in de week
gaan we naar een bingomiddag. Dat
is onze afleiding, Dan praatje eens
met andere mensen."
Ze krijgen ook elke week hulp van
buurvrouw Irma van Dienst. Dat is
dan ook één van de genodigden tij
dens het feest ter ere van hun huwe
lijksjubileum. „We organiseren een
middag met familie, vrienden en
buren. Een koffietafel in Halsteren."
Ze willen het simpel houden, niet
teveel drukte meer. „Eén keer heb
ben we een klapper gemaakt, toen
we 25 jaar getrouwd waren. Toen
zijn we op de Euromast gaan eten",
vertelt Jaap.
Met elkaar hebben ze het vanaf hun
eerste ontmoeting altijd prima kun
nen vinden. „We hebben eigenlijk
nooit ruzie. Wel eens een menings
verschil."
Jaap Romeijn probeert enthousiast de bewegingen van buikdanseres Sophie de Rooij na te doen. Ook Johan Stoutjesdijk achter hem, Albert
Boot (links) en Bas de Koning rechtskomen aan de beurt.
De schutting van het terras bij de Zeester inScherpenisse waaide om
