Johan Geilings en Jolanda Schot
boeren goed aan Spaanse kust
'Op de bonnefooi hebben we alle
spullen ingepakt en zijn vertrokken'
Bistro Vivaldi in badplaats Moraira vlakbij Benidorm
Donderdag 29 december 2011
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
15
Op gesprek
Rust en ruimte
Keerpunt
Tholenaren in het buitenland
Wijntje
Vismijn
Bitterballen
Vol is vol
Tholense Boys
Ze kennen de verhalen van 'ik vertrek'. Nederlanders die
het roer omgooien en hun geluk in het buitenland be
proeven. Vaak onvoorbereid en gedoemd te mislukken.
Ruim de helft keert binnen acht jaar terug. Maar dat zijn
Matjo (51) en Colinda (43) van Liere uit Tholen niet van
plan. Ze wonen inmiddels een half jaar in Tolga, twee
honderd kilometer ten zuiden van Trondheim in Noor
wegen.
Kinderen
De thermometer in de straten van Moraira wijst begin
september 's avonds om half tien nog 28 graden aan.
„Dit is ook het St. Tropez van Spanje", zegt de uit
Tholen afkomstige Johan Geilings. ,Je ziet hier op de
boulevard Rolls Royces en Jaguars voorbij komen."
De voormalige slager exploiteert dit seizoen voor het
eerst bistro salad bar Vivaldi. Met succes. „Juli en au
gustus waren topmaanden met 20 gasten binnen en 40
op het terras."
Familie van Liere uit Tholen woont inmiddels een halfjaar in Noorwegen
FF-r-
Matjo, Colinda, Tino en Loreena van Liere zijn weer even terug in Nederland voor een bezoek aan familie en vrienden.
De familie Van Liere woont in een typisch Noorse woning.
het aan. De weken vlogen voorbij.
Dagelijks speurden ze het internet
af, op zoek naar vacatures. ,.De
taal vormde een barrière", zegt
Matjo. „Meer dan een paar woor
den Noors, sprak ik niet." Zijn
voorkeur voor werk ging uit naar
een internationaal bedrijf, met En
gels als voertaal. Dat was zoeken
naar een speld in een hooiberg.
Het gezin teerde de eerste weken
in op hun spaargeld. Totdat Colin
da op een vacature stuitte die Mat
jo op het lijf geschreven was: het
handhaven van de Arbowet binnen
een internationaal bedrijf gespe
cialiseerd in ergonomische bureau
stoelen. Er was één 'maar': het
was in Röros, een klein stadje ten
zuiden van Trondheim, op steen
worp afstand van de Zweedse
grens. Ruim zevenhonderdvijftig
kilometer van Aseral. Dat weer
hield Matjo niet om een sollicita
tiebrief te schrijven.
Enkele weken later krijgt hij tele
foon met een uitnodiging voor een
persoonlijk gesprek bij Scandina
vian Business Seating in Rpros.
,,Ik sprong een gat in de lucht",
zegt Colinda. „Zo blij was ik voor
Matjo." Tijdens het sollicitatiege
sprek kon Matjo uit twee opties
kiezen: in het Engels of in het
Noors. „Zekerheidshalve heb ik
voor Engels gekozen. In die taal
kan ik me beter uitdrukken." Dat
bleek een verstandige keuze. „Het
klikte van twee kanten", zegt hij.
..Na het gesprek volgde meteen
een rondleiding. Het zat dus wel
goed." Zijn gevoel bleek te klop
pen: nog geen week later kreeg hij
wederom telefoon. Of hij op het
hoofdkantoor in Oslo kon verschij
nen. Daar vond de salarisonder
handeling plaats. „Wat wil je ver
dienen. kreeg ik als vraag. Lastig.
Ik dacht: komen jullie maar met
een voorstel. Dat bleek niet de
juiste volgorde. Maar wat is een
normaal salaris? Gelukkig had ik
voorafgaand aan het gesprek met
een 'recruiter' gesproken. Iemand
die op de hoogte is van Noorse sa
larissen. Hij stelde voor om met
mijn ervaring uit te gaan van
500.000 kronen bruto per jaar. Dus
dat heb ik gevraagd. Een dag later
kreeg ik het contract per e-mail
toegestuurd. Het salaris was ak
koord en de baan verzekerd."
Sinds 10 oktober werkt Matjo voor
het Scandinavische bedrijf en dat
bevalt hem uitstekend. De eerste
twee weken verbleef hij in een mo
tel. „Nu was het andersom: wel
werk, geen huis."
Daar kwam snel verandering in. In
Tolga. een dorp dertig kilometer
ten zuiden van Rpros, stond een
woning te huur. Daar woont het
gezin sinds eind oktober. Colinda
daarover: „Ik heb nog nooit zo'n
groot huis gehad, het is geweldig.
Wie heeft er nu een waterval in
zijn achtertuin? Daar kon ik in Ne
derland alleen maar van dromen."
Tolga wordt omgeven door bergen
van vijftien- tot zestienhonderd
meter hoog. Ook grenst het aan
een natuurgebied waar wolven,
rendieren, elanden en beren in het
wild leven. „Ondanks dat er langs
de kant van de weg waarschu-
Tino en Loreena van Liere hebben het naar hun zin in Noorwegen,
wel vinden ze de taal lastig.
Bang dat ze ook in het rijtje van
remigranten komen te staan, zijn
de Van Lieres niet. „Daar zijn we
totaal niet mee bezig", zegt Matjo.
Het stel is samen met hun twee
kinderen Tino (16) en Loreena
(13) met de kerstdagen terug in
Tholen. Daar bezoeken ze vrien
den en familie. Hoewel ze nog
geen half jaar in Noorwegen wo
nen, moeten ze wennen aan de ge
jaagdheid van de Nederlanders.
„Dat is één van de redenen waar
om we zijn vertrokken", zegt Mat
jo. „De drukte, de files, de stress.
Dat heb je in Noorwegen niet."
Op zich hadden ze het in Tholen
prima voor elkaar. Matjo runde
een eigen organisatiebureau en
Colinda werkte als verkoopadvi
seur bij woonboulevard Poortvliet.
Het stel woonde al jaren in een
twee-onder-een-kapwoning in de
Kruittorenstraat in Tholen. Hoewel
allebei Zeeuws, lag hun hart niet in
Tholen, noch elders in Nederland,
maar in het hoge noorden. Daar
kwam het stel na slechts twee zo
mervakanties achter. „Het voelde
meteen goed. die rust en ruimte",
zegt Matjo. „En vooral de onge
repte natuur. Daar krijg je geen ge
noeg van. Weg uit de drukte. Heer
lijk." Om niet zoals veel mensen
onvoorbereid te vertrekken, werd
het internet afgestruind naar emi-
gratieverhalen en websites met
praktische informatie. „De website
van
bemiddelingsbureau Placement AS
bevatte veel waardevolle informa
tie", vertelt Colinda. „Daar staan
antwoorden op veel gestelde vra
gen, vacatures, aanbod van huizen
en verhalen van Nederlandse emi
granten. Ook bemiddelt het bureau
tussen emigranten en Noorse ge
meenten als het gaat om huisves
ting." Op die manier kwam het
Thoolse gezin in Aseral terecht.
Een gemeente in het zuiden van
Noorwegen met ruim negenhon
derd inwoners.
Meer dan twee bezoeken aan het
dorp hadden Matjo en Colinda niet
nodig. Aseral bevatte alle ingre
diënten van een droomlocatie:
rust, ruimte en natuur. Het stel liet
er geen gras over groeien. „Bij te
rugkomst in Nederland hebben we
het huis opgeknapt en half decem
ber te koop gezet", zegt ze. „Nog
geen vijf maanden later, op 1 april
2011, was het verkocht. Vanaf dat
moment hadden we vrij spel."
Hoewel goed voorberèid, verliep
de emigratie naar Noorwegen min
der soepel dan gehoopt. Een veel
belovende sollicitatie van Matjo
liep op niets uit. De tijd tikte on
dertussen door. Op I juli moest het
gezin vertrekken uit de Kruittoren
straat in Tholen. Dat hadden ze
immers vastgelegd in het koopcon
tract. „Op de bonnefooi hebben we
alle spullen ingepakt en zijn ver
trokken", zegt Colinda. In Aseral
stond een donkerrood houten huis
in een oase van rust op het gezin te
wachten. Maar werk, daar ontbrak
Publiceerde de Eendrachtbode onlangs het verhaal van Harry
van de Ree uit Sint-Maartensdijk, die in Duitsland als wijnbou
wer werkt, dit keer is Spanje aan de beurt. Johan Geilings - be
kend van de slagerij aan de Vossemeersepoort - exploiteert
daar samen met Jolanda Schot een horecabedrijf in Moraira,
het St. Tropez van de Spaanse Costa Blanca.
Het strand in Moraira met daarachter het parkeerterrein en de
restaurants - waarvan Vivaldi er één is - met daarboven
appartementen
wingsbordjes staan met een eland,
heb ik er nog nooit één gezien",
zegt Colinda.
Het gezin moet wel wennen aan de
temperatuur in het binnenland van
Noorwegen. In de avond zakt het
kwik makkelijk tot twintig graden
onder nul. Matjo: „In december is
de gemiddelde temperatuur tien
graden onder nul. „De Noren spre
ken over een zachte winter, nor
maal gesproken is het veel kou
der." Matjo ervaart de kou niet als
een probleem. „De gevoelstempe
ratuur ligt in Noorwegen veel ho
ger, doordat het minder vochtig is
als in Nederland. Wel is het jam
mer dat het overdag zo kort licht is.
Om half tien komt de zon op en om
drie uur gaat ie weer onder. Maar
daar staat tegenover dat het van de
zomer bijna niet donker wordt."
Matjo vreest dat de koude pool-
temperaturen hem duur komen te
staan. „Een gasaansluiting hebben
we niet. We verwarmen het huis
tot vijftien graden met elektrische
kachels. Alles daarboven doen we
met een houtkachel en openhaard.
Ik heb me laten vertellen dat ik uit
moet gaan van 27.000 kw/u per
jaar. Dat was wel even schrikken.
Gelukkig is de stroom hier iets
voordeliger."
Niet goedkoper is het levensonder
houd. Dat is volgens Colinda grof
weg anderhalf keer zo duur als in
Nederland. Je moet gewoon niet
omrekenen in euro's, zegt ze nuch
ter. Wel mist ze haar wijntje. „Al
cohol is onbetaalbaar. Voor een
goedkope fles wijn betaal je 12,50
euro. Dan denk je wel twee keer
na, voordat je die koopt." Daar
staat tegenover dat het onderwijs in
Noorwegen door de staat wordt be
taald en iedereen automatisch is
verzekerd tegen ziektekosten. Wel
zijn de sociale lasten een stuk ho
ger. De brandstofprijzen zijn in het
olieproducerende land vergelijk
baar met in Nederland. „Alleen de
diesel is duurder", zegt Matjo.
Niet alleen Matjo heeft zijn plek
gevonden. Ook de kinderen hebben
het naar hun zin. Wel mist Loreena
haar vriendinnen in Nederland. Ze
onderhoudt via Facebook (internet)
contact. Bij het bezoek in Neder
land heeft ze gelijk haar oude buur
meisje in de Kruittorenstraat be
zocht. Maar ook op haar nieuwe
school in Tolga heeft ze al nieuwe
vriendinnen gemaakt. „Het is wel
lastig om de mensen te verstaan,
schrijven en lezen gaat een stuk
makkelijker." Broer Tino beaamt
dat. Hij vindt Noors maar een inge
wikkelde taal. Wekelijks krijgen de
kinderen op school bijles. Ook
Matjo en Colinda beginnen in het
nieuwe jaar met een cursus Noors.
„Thuis oefenen we wat met kinder
boekjes. Zo ben ik bezig met de
boeken van Narnia in het Noors",
zegt Colinda. In het dorp heeft het
gezin al aardig wat contacten ge
maakt. De plaatselijke bevolking
ontvangt de Nederlanders met open
armen. „Onze werkmentaliteit
wordt gewaardeerd", zegt Matjo.
In de gemeente wonen nu veertig
Nederlanders. Met enkelen hebben
Matjo en Colinda contact. Ook de
contacten met de Noren verlopen
goed. „Ze zijn helemaal niet zo
stug en gesloten, zoals je vaak
hoort."
Contact met het thuisfront houdt de
familie via Skype, een computer
programma waarmee je kunt bellen
en via de camera elkaar kunt zien.
Op familie en vrienden na, hebben
ze geen heimwee naar Nederland.
Bij het bezoek in Nederland heeft
Colinda nog even haar oude colle
ga's van woonboulevard Poortvliet
opgezocht. „Ik was nieuwsgierig
naar de verbouwing, dus ben ik
even langs gereden. Maar van het
nieuwe gedeelte heb ik weinig ge
zien. De ene na de andere collega
sprak me aan. Ontzettend leuk. Ze
volgen me allemaal op mijn web-
log famvanliere.blogspot.com. dat
ik sinds mijn vertrek uit Nederland
wekelijks bijhoud."
Het was geen groot avontuur waar
in de bekende Tholenaar zich stort
te. De 59-jarige Geilings werkte 40
jaar in de slagerij in de Vossemeer
sepoort. Hij heeft daarnaast al ne
gentien jaar een appartement in
Calpe, zo'n kwartier van Moraira,
dus de Spaanse Costa Blanca is
vertrouwd. Bovendien nam hij de
exploitatie over van familie. „Mijn
zwager, zuster, hun zoon en diens
vriendin hebben ons ingewerkt. En
het interieur was nog splinter
nieuw, dus de omstandigheden wa
ren gunstig toen we 27 maart be
gonnen. Terugkijkend kan ik
zeggen, dat de verwachtingen zijn
uitgekomen."
De toeristen en Spanjaarden hebben
keuze genoeg in Moraira, een bad
plaats met bijna 4000 inwoners tus
sen Allicante en Valencia, niet zo
ver van Benidorm. „Er zijn hier wel
130 horecabedrijven, maar toch
hoor ik mijn collega's niet klagen.
Dit in tegenstelling tot de makelaar
dij, waar het heel slecht gaat." Vi
valdi ligt vlakbij het strand en om
de hoek is er een royale jachthaven
en een kleine vismijn. Juli en au
gustus waren hele warme maanden
met soms wel 38 graden. Begin
september is Johan Geilings nog
druk in de weer om de parasols te
verzetten om de gasten een beetje
uit het zonnetje te houden. ;,Het
voor- en naseizoen is hier eigenlijk
het meest aantrekkelijk."
Bijna zeventig procent van de klan
ten bij Vivaldi zijn Engelsen. Daar
naast komen er Nederlanders, Duit
sers, Spanjaarden, een paar Polen
en wat Russen. 'Fish and chips'
ontbreken dan ook niet op de veel
zijdige menukaart. Biefstuk hoort
er bij een voormalig slager natuur
lijk ook bij. maar dankzij vriendin
Jolanda Schot (45) draait het voor
al om de vis. „Ik ben hier de enige
waar je Hollandse garnalen kunt
krijgen. Onze visspecialiteiten
worden gewaardeerd. Zalm. tonijn,
gamba's, het wordt 's morgens al
lemaal vers ingekocht. Als één van
de weinige horecabedrijven hier
hebben we ook kroketten, frikadel
len en bitterballen." Kinderen kun
nen ook prima aan hun trekken ko
men. Pannekoeken, uitsmijters en
omeletten maken de menukaart
compleet. „We hebben eigenlijk al
les."
Ondanks de fraaie omstandigheden
aan de Paseo del Senilar is het hard
werken voor de Tholenaren. „Het
is wel deels voor het plezier dat we
dit doen. maar om tien uur zijn we
er, want om twaalf uur gaat de keu
ken open. 's Middags komen de
eerste gasten en dat loopt dan door
tot 's avonds elf uur, waarna je nog
moet opruimen. De capaciteit van
de keuken is bepalend, want de
gasten moeten natuurlijk niet al te
lang op hun eten hoeven te wach
ten. Vol is vol en wat dat betreft
was juni eigenlijk net zo goed als
juli en augustus."
Vivaldi ligt in het laatste nieuwe
gedeelte van Moraira. Boven de
horecabedrijven zijn er apparte
menten. „Daarom komen ze bij ons
het geluid meten. Ja, net zoals in
Nederland zijn er hier ook regels.
Zo moeten we ook een terrasver
gunning hebben", zegt Johan Gei
lings.
Hoewel de naam Vivaldi klassieke
muziek doet vermoeden, klinkt de
muziek van de Nederlandse radio
Het ziet er hier ook allemaal netjes
uit, want anderhalfjaar geleden is
het hele interieur vernieuwd. Itali
aanse design, een glazen pui, een
invalidentoilet, het heeft het nodige
ook gekost!"
In 2012 staan Johan Geilings en Jo
landa Schot er alleen voor, want
zwager Jos Wijkhuizen stopt ermee
en diens zoon Albert en zijn
vriendin gaan een apresskibar in
Oostenrijk exploiteren. Bobo's
Heudstadl en De Snapshulte in
Niederau, onderaan de Markbach-
jochiift in het Wildschonaudal.
„We zullen daarom drie nieuwe
medewerkers moeten aantrekken."
Johan's kinderen komen af en toe
op bezoek om vakantie te vieren.
„Met Sandra heb ik samen de rots
bij Calpe beklommen. Dat was
leuk om te doen. Ingrid is ook
langs geweest en Jan was er in de
herfstvakantie." Johan is er blij
mee, want hoewel het prachtig is in
Spanje, missen hij en Jolanda af en
toe Tholen toch wel een beetje.
10 Gold uit de luidsprekers. Op de
televisie zijn ook Nederlandse pro
gramma's te volgen. „De Tour de
France en Studio Sport volg ik wel.
In Tholen ging ik zaterdagmiddag
naar Tholense Boys. Donderdag
avond zingen en vrijdagavond bil
jarten. Dat mis je hier in Spanje
wel, maar we overwinteren van
half november tot eind februari in
Nederland." Begin september arri
veerden de eerste overwinteraars al
weer in Spanje en aten 's avonds na
een lange rei»bij Vivaldi. „We zien
hier een groef) vaste gasten, waar
uit blijkt dat de kwaliteit goed is.
Johan Geilings en Jolanda Schot van bistro Vivaldi in de Spaanse badplaats Moraira, vlakbij Benidorm, verwennen hun gasten met allerlei
lekkernijen.
