'Heel het gezin hielp met collecteren,
mijn man Kees nam er zelfs vrij voor'
'Het is een kwestie van samenwerken
en op elkaar kunnen vertrouwen'
Dorcas zamelt 500 pakketten in
met voedselactie in supermarkt
Keltische muziek in Haestinge
Theaterschool MusicalXpres uit
Poortvliet wordt 'professioneel'
Donderdag 17 november 2011
Eerder vanzelfsprekend dan bijzonder. Zo ziet Gina Bo-
lier-Frans (66) uit Scherpenisse haar inzet voor het Dia
betes Fonds. Liever staat ze niet in de belangstelling.
Toch ontkomt ze daar niet aan. „Na vijfentwintig jaar
vrijwillige inzet als collectant is het tijd voor een blijk
van waardering", zegt Coby Hage (63), coördinatrice
van het Diabetes Fonds, afdeling Tholen.
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Gina Bolier uit Scherpenisse 25 jaar collectant voor Diabetes Fonds
Bijeenkomsten
Ontwikkelingen
Lotgenoten
Collectanten van
het eerste uur
Ruilen of bijkopen
Wat is suikerziekte?
Deel lessen verhuizen naar Bergen op Zoom
Onderzoek kosten leerlingenvervoer
Junioren Sint Philipsland derde bij Zeeuwse jeugdbrandweer wedstrijden
„De brand is uit, bevelvoerder", bericht Nienke Zwet
sloot via haar portofoon. „Doorverkennen", klinkt er
aan de andere kant. Het gaat er serieus aan toe tijdens
de jeugdbrandweer wedstrijden in Sint Philipsland. Ze
ven juniorenteams en elf aspiranten ploegen streden om
de titel. De junioren namen het tegen elkaar op in het
pand van Delta Techniek aan de Handelsweg en de as
piranten in dorpshuis De Wimpel. Goes kwam als win
naar uit de strijd.
Werkweek
Taakverdeling
Lastig
Verkeersexamens
Tholenaren kopen minder van boodschappenlijstje
De Dorcas voedselactie heeft op Tholen en Sint Philipsland 500 dozen
met levensmiddelen opgeleverd. Dat zijn er 40 minder dan vorig jaar,
vertelt coördinator Dick van de Velde uit Tholen. De hulporganisatie
vraagt elk jaar aan winkelend publiek in supermarkten één of meer
producten van een vooraf opgesteld boodschappenlijstje te kopen. Het
volledige lijstje is de inhoud van een voedselpakket dat wordt uitge
deeld aan arme gezinnen in Oost-Europa.
Geen speldje, geen medaille, maar
een verzilverde kolibrie. Dat is wat
Gina Bolier donderdagmiddag in
ontvangst mocht nemen van Coby
Hage. Niet op een speciale plaats,
maar gewoon thuis bij Coby aan de
eetkamertafel. „De kolibrie is hét
internationale symbool van het dia
betes fonds", legt de coördinatrice
uit. Niet verwonderlijk als je be
denkt dat het kleinste vogeltje ter
wereld voortdurend bezig is met
voedsel. Datzelfde geldt voor men
sen met diabetes. Dag in dag uit
moeten zij zorgvuldig op hun voe
dingspatroon letten.
Gina is collectant van het eerste uur.
De reden daarvan gaat vijfentwintig
jaar terug. Haar dochter Marieke
was de aanleiding. De inmiddels
drieëndertigjarige heeft sinds haar
zevende diabetes. „Vanaf dag één
ben ik me gaan verdiepen in de
ziekte", vertelt Gina. „Vrijwel di
rect heb ik me aangemeld bij DVN
(Diabetesvereniging Nederland) om
zoveel mogelijk informatie te ver
garen. Overal ging ik op af. Geen
vergadering of bijeenkomst liet ik
aan me voorbij gaan. Als moeder
van een kind met diabetes wil je na
melijk het beste voor je kind." Nog
geen jaar later besloot Gina, samen
met nog vijf anderen, met de collec
tebus langs de deur te gaan voor het
diabetes fonds. „Heel het gezin
hielp mee met collecteren", zegt ze
trots. „Mijn man Kees nam zelfs
twee snipperdagen op." De collec
tanten verdeelden het dorp in zes
sen. Ieder zijn eigen wijk.
Geen jaar heeft Gina overgeslagen.
„De eerste week van november is
ieder jaar vaste prik", zegt ze. „Met
negen collectanten hebben we dit
jaar 617 euro opgehaald. Toch veer
tig euro meer dan vorig jaar. En dat
ondanks de crisis. In een dorp zijn
mensen nog vrijgevig. Dat zal in de
stad wel anders zijn." Wel merkt Gi
na dat mensen niet altijd meer open
doen, terwijl ze wel thuis zijn.
„Vooral 's avonds blijft de deur
vaak dicht", zegt ze. „Ik begrijp dat
wel. De tijden veranderen, ook in
Scherpenisse. Zelf vind ik het ook
niet altijd even prettig om met een
bus geld over straat te gaan. Je bent
een makkelijke prooi." Hage verza
melt het geld van alle negen collec
tanten en stort het op de rekening
van het diabetes fonds. „Het is een
trouwe groep, al ben ik wel be
nauwd als er eentje stopt", zegt Co
by. „Het is lastig om nieuwe aanwas
te vinden."
Het Diabetes Fonds investeert het
geld in onderzoek en ontwikkeling
van hulpmiddelen. „De afgelopen
vijfentwintig jaar is er zoveel verbe
terd", zegt Gina. „Waren de naalden
vroeger zo dik als breinaalden, nu
zijn ze zo dun dat je ze veel minder
voelt." Bolier heeft de ontwikkelin
gen de afgelopen vijfentwintig jaar
op de voet gevolgd. Haar dochter
Marieke heeft namelijk diabetes ty
pe één. Dat betekent dat haar li
chaam geen insuline aan maakt.
„Het domineerde vroeger heel ons
gezin", zegt ze. Alles moest ge
structureerd. Diabetici zijn namelijk
gebaat bij een vast ritme. Was er een
kinderfeestje van school, dan be
sprak ik vooraf met de ouders wat
Marieke wel en niet mocht hebben.
Tijdens het feestje bleef ik heel de
middag thuis bij de telefoon voor
het geval dat. Gelukkig is het nooit
fout gegaan."
Doordat Marieke's lichaam geen in
suline aanmaakt, wordt het bloed-
suikerniveau in haar lichaam niet
verlaagd. Het gevolg kan een hyper
zijn. „Dat herken je aan veel dorst
hebben en vaak naar het toilet moe
ten", zegt Coby. Andersom komt
ook voor wanneer de bloedsuiker-
spiegel juist te laag is. Dan spreken
we over een hypo. Overmatig zwe
ten, trillen, hoofdpijn en duizelig
heid zijn het gevolg. Eten of drin
ken (suikerhoudend) helpt vaak om
het bloedsuikerpeil te herstellen.
Veel diabeten voelen een hyper of
hypo aankomen en kunnen daar zelf
op inspelen. Doen zij dat niet. dan is
flauwvallen of zelfs een coma mo
gelijk. „Marieke heeft dat gelukkig
nooit meegemaakt", zegt haar moe
der. Coby vult aan: „Dat komt
waarschijnlijk door de regelmaat en
het feit dat ze met de ziekte is opge
groeid." Beide dames zijn het er
zonder meer over eens dat diabetes
je leven domineert. Hage is zelf ook
suikerpatiënt. „Ik weet het pas
twaalf jaar", zegt ze. „Bij alles wat
je doet, moet je opletten. Zo moet
je bij iedere maaltijd nadenken over
de hoeveelheid suikers en afhanke
lijk daarvan spuiten. Je bent er altijd
heel bewust mee bezig."
Diabetes is in ons land de meest
voorkomende ziekte. Ruim 740.000
Nederlanders weten dat ze het heb
ben. Het Diabetes Fonds schat dat
het absolute aantal patiënten rond
de één miljoen ligt. „Veel mensen
weten niet dat ze het hebben", zegt
Gina. „Of ze willen het niet weten,
dat komt ook vaak voor. Toch moet
je er niet mee doorlopen. Het is een
chronische ziekte die niet vanzelf
over gaat. Veel mensen met suiker
ziekte krijgen op termijn bijvoor
beeld hart- en vaatziekten of uitval
van nieren en slechtziendheid."
De diabetesvereniging op Tholen
heeft een aantal jaren terug een
schatting gemaakt van het aantal
patiënten in de gemeente. „Dat wa
ren er om en nabij de 1100", zegt
Gina. „Maar dat aantal ligt natuur
lijk in de praktijk veel hoger. Op
vallend is wel dat de diabetesver
eniging in Tholen slechts 200 leden
telt. Terwijl je daar juist zoveel
nuttige informatie kunt vergaren.
Bovendien is het af en toe fijn om
met lotgenoten te praten. Ervarin
gen uitwisselen. Daar kun je van
leren."
Gina Bolier begon vijfen
twintig jaar geleden samen
met Rinus Poot, Rinus Bo
lier, Corry Kloet (overleden),
Truida Ópree-Schipper en
Kees Bolier te - collecteren
voor het diabetes fonds.
Van de Velde vermoedt dat de re
cessie een rol speelt in de lagere
opbrengst, maar vindt dat de orga
nisatie best tevreden mag zijn met
het aantal opgehaalde pakketten.
Hij coördineert de voedselactie, die
landelijk wordt gehouden, op Tho
len en Sint Philipsland. De Thoolse
organisatie steunt op ongeveer 20
vaste vrijwilligers. „Maar tijdens
de voedselactie zijn dat er veel
meer, misschien wel 100."
Ze waren vorig weekend in elke su
permarkt aanwezig om boodschap
penlijstjes uit te delen. Daarop staan
producten als zonnebloemolie, thee
en macaroni. Maar ook jam, limo
nadesiroop en cacao. „We willen zo
rond de kerstdagen de mensen een
extraatje bieden", zegt Van de Velde
over de laatste drie genoemde pro
ducten. „Het is geen vergelijking,
maar wij vinden het ook lekker om
met kerst een kalkoen op tafel te
kunnen zetten. Voor die mensen is
dat een potje jam." Producten zoals
suiker en rijst noemt Van de Velde
een eerste levensbehoefte. Het
meeste dat de mensen kopen van
het lijstje zijn Brinta pap, rijst,
macaroni en blikgroenten. Van de
Velde heeft het dit jaar niet meege
maakt dat er mensen waren die alle
producten van het boodschappen
lijstje met een totale waarde van 25
euro kochten, maar het komt vol
gens hem wel eens voor.
Tijdens de inzameling zijn alle pro
ducten verzameld op soort. De
Thoolse pakketten zijn vervolgens
naar een verzamelpunt in Kloetinge
gebracht, waar de pakketten zijn sa
mengesteld. Van de Velde heeft
Onstuimige Keltische melodieën
klinken morgenavond in gemeen
schapscentrum Haestinge in Sint-
Maartensdijk. Het kwartet Rapalje
speelt namelijk vanaf kwart over
acht het programma Celtic KNights
II. Instrumenten als de doedelzak,
viool en harmonica komen daarbij
aan te pas. Naast vele andere instru
menten die de Keltische sfeer moe
ten oproepen,. is er ook een dans-
paar. De mannen van het kwartet
daarbij geholpen. „We stellen daar
de voedselpakketten samen. De
producten die op het boodschap
penlijstje staan, vormen één pak
ket." Het zijn in totaal 18 pro
ducten. Van sommigen zijn er
meerdere stuks, zoals soep (drie
pakjes) en tandenborstels (twee).
Als er producten ontbreken, pro
beert de organisatie soms met plaat
selijke winkeliers wat overeen te
komen. Er worden bijvoorbeeld
producten geruild, zodat er meer
pakketten kunnen worden samen
gesteld. Of er worden producten
bijgekocht met geld dat Dorcas
vanuit giften heeft verkregen.
Alles dat overblijft, inclusief de sa
mengestelde pakketten, gaat ver
volgens naar de hoofdvestiging van
Dorcas in Andijk. Daar komen alle
ingezamelde producten vanuit het
hele land samen. „Daar is het mo
gelijk om ook weer pakketten sa
men te stellen, want in de ene plek
wordt bijvoorbeeld weer meer jam
gekocht en in de andere plaats wat
anders."
Begin december gaan alle pakket
ten met een konvooi naar Oost-Eu
ropa. Van de Velde denkt dat het in
totaal zo'n 20 trailers zijn. Het doel
van Dorcas is om 55.000 voedsel
pakketten te brengen naar landen
als Roemenië, Moldavië. Oekraïne
en Albanië, waar honderdduizen
den mensen onder de armoedegrens
leven. Van de Velde gaat niet mee
met het transport. „Er is maar plek
voor twee mensen in een vrachtau
to, dus die plaatsen zijn snel bezet.
Wel is het voor vrijwilligers moge
lijk om mee te gaan met een reis
van Dorcas, zodat je kunt zien voor
welke gezinnen het voedsel be
stemd is."
zorgen zelf voor een kleurrijk spek
takel met hun ruige middeleeuw
se kilts, beenbandages, mouwloze
shirts, spannende tatoeages en wilde
haardossen. De voorstelling is geba
seerd op een kaartspel en neemt de
bezoeker mee op een reis terug in
de tijd. Kaarten zijn verkrijgbaar via
stichtinguitoptholen.nl en tevens is
het mogelijk vooraf aan de voorstel
ling, na reservering, te genieten van
een restaurantdiner.
Bij suikerziekte kan het lichaam de bloedsuikers niet meer in
evenwicht houden. Veel mensen denken dat de ziekte wordt ver
oorzaakt door te veel suiker eten. Of dat je helemaal geen suiker
meer mag hebben. Maar dat klopt niet. Het is meer dan alleen
een probleem met bloedsuiker. Vaak zijn ook cholesterol en
bloeddruk niet in orde. Het officiële woord voor de ziekte is dan
ook diabetes.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee varianten: diabetes
type 1 en type 2. Die laatste (2) kennen veel mensen onder de
naam 'ouderdomssuiker', omdat veel ouderen de ziekte hebben.
Tegenwoordig komt type 2 ook steeds vaker bij jongere mensen
voor. Het lichaam heeft een tekort aan insuline. Overgewicht,
weinig bewegen en erfelijkheid vergroten de kans. Type 1 komt in
mindere mate voor. Vroeger noemden ze dit ook wel 'jeugddiabe-
tes'. Het afweersysteem van het lichaam vernietigt de cellen die
insuline aanmaken. Mensen met dit type moeten meerdere ma
len per dag insuline spuiten of een insulinepomp dragen.
Coby Hage (links) overhandigt aan Gina Bolier (rechts) de verzilverde kolibrie voor haar vijfentwintig jaar vrijwillige inzet als collectant
voor het Diabetes Fonds.
De stichting MusicalXpres uit Poortvliet verhuist voor een deel naar Ber
gen op Zoom. De theaterschool fuseert met de Urban danceschool in de
Brabantse stad en gaat samenwerken met de Vlaamse theaterproducent
stichting Stihmul. Daarmee gaat de MusicalXpress de professionele toer
op. Voor directeur Esther Langenhuizen was het aanbod van Stihmul dé
stimulans om door te gaan, want ze overwoog om een punt te zetten ach
ter de stichting. „Ik doe alles op vrijwillige basis en leg er uiteindelijk op
toe. Ik verdien er niets aan. Dat kon niet zo door blijven gaan."
Er wordt nog gezocht naar een ge
schikte locatie in Bergen op Zoom.
Als die is gevonden, verhuizen de
productiegroepen die nu nog in
Poortvliet repeteren naar Bergen op
Zoom, want dat is volgens Langen
huizen geografisch gezien de gun
stigste plek voor samenwerking
met Stihmul. „Als je professioneel
wordt, moet je sowieso reizen en
voor onze leerlingen is dit een
mooie gelegenheid om dit zo dicht
bij te gaan doen. Anders zouden ze
naar Amsterdam of Brussel moe
ten." Alle andere lessen die in 't
Ouwe Raed'uus worden gegeven
blijven bestaan, verzekert Langen
huizen, hoewel er geschoven gaat
worden in dagen en tijdstippen.
Het is de zesde locatie die de
theaterschool in de drie jaar van
zijn bestaan opent. De stichting is
in Poortvliet begonnen met 30 leer
lingen en heeft er nu 1000 verdeeld
over Middelburg, Goes, Hoogerhei-
de, Dinteloord en de Thoolse
plaats. Hoewel de stichting in een
paar jaar tijd explosief is gegroeid,
merkt Langenhuizen dat het wel
lastiger wordt nieuwe leerlingen te
werven of leerlingen in huis te hou
den, omdat mensen afhaken vanwe
ge de kosten. „De huurprijs van on
ze vestigingen stijgt ook, dus
daardoor stijgen de kosten."
Van de bezuinigingen op cultuur
merkt de MusicalXpres nauwelijks
iets, meent Langenhuizen. „We
krijgen bijna geen subsidie. De be
dragen zijn verwaarloosbaar als je
al ziet wat de huur van een theater
zaal kost." Dit jaar ontving de
theaterschool 14.000 euro subsidie.
De kosten van het leerlingenver
voer rijzen de pan uit. Het wordt
tijd om een gemeentelijk vervoers
bedrijf in het leven te roepen. Dat
zei Jan Heshof (PvdA) donderdag
avond tijdens de behandeling van
de gemeentebegroting. ABT had
daar vorig jaar ook al aandacht
voor gevraagd en Han van 't Hof
deed dat nu namens zijn fractie
weer.
Wethouder Peter Hoek zei dat het
van belang is om de kosten in de
Daarvan was 4000 euro bestemd
voor het organiseren van de Week
van de Amateurkunst in de gemeen
te Tholen. De andere tien mille
kreeg de school voor het reguliere
aanbod van cursussen in o.a. Poort
vliet, Goes, Hoogerheide en Mid
delburg. Van dat bedrag was 5000
euro afkomstig van de provincie-en
de andere helft van de gemeente.
De theaterschool werkt samen met
scholen en krijgt naast (niet structu
rele) subsidie van gemeente en pro
vincie financiële steun van bedrij
ven en donateurs. Dat de stichting
gaat samenwerken met een profes
sionele producent, verdeelt de fi
nanciële risico's, zegt ze.
Langenhuizen runt de stichting sa
men met Jorina Verhees in Oud-
Vossemeer. Het is volgens de direc
teur een volledige werkweek, maar
dat doen ze op vrijwillige basis.
Langenhuizen had er tot voor kort
een baan naast, maar die heeft ze
opgezegd. Verhees is nog wel in
loondienst bij een bedrijf. Voor de
lessen worden mensen op freelance
basis ingehuurd, zegt Langenhui
zen.
Overigens timmert de 14-jarige
dochter van Langenhuizen, Nienke,
sinds vier jaar al professioneel aan
de theaterweg. Zij heeft een con
tract bij Studio 100 in Brussel en
speelt daarbij in professionele pro
ducties. De eerste (professionele)
voorstelling die voorkomt uit de
nieuwe samenwerking tussen de
MusicalXpres en Stihmul is Sjaak
en de bonestaak. Langenhuizen
hoopt dat de repetities daarvoor in
januari op de nieuwe locaties kun
nen plaatsvinden. De theaterschool
roept nu al mensen op om auditie te
doen.
hand te houden. Er komt een onder
zoek dat volgend jaar voor het be
spreken van de kadernota klaar zal
zijn. Het zal volgens de wethouder
vooral om een intern onderzoek
gaan. In 2011 maakten 130 leerlin
gen van de reformatorische scholen
gebruik van het aangepast vervoer
en 45 van de openbare scholen. Het
aantal zal volgend jaar stijgen naar
170 van de reformatorische scholen
en dalen naar 40 voor de openbare
scholen, is de verwachting.
1 k
Realistische scenario's zaterdag tij
dens de jeugdbrandweer wedstrij
den. De zeven junioren ploegen (ll
tot en met 14 jaar) kregen de mel
ding dat er brand was in het pand
van installatiebedrijf Delta Tech
niek. Daar aangekomen was het
hekwerk gesloten. Aan de zes le
den van de brandweerploeg de taak
om binnen te komen en binnen
vijfendertig minuten de brand on
der controle te krijgen. De juryle
den hielden hen nauwlettend in de
gaten. Ze renden als de brandweer
achter de jongens en meiden aan.
Tegen het eind van de middag was
bij sommigen de vermoeidheid
duidelijk zichtbaar. Maar niet bij
de junioren. De energie spatte er
van af.
Tijdens de wedstrijd heeft ieder
zijn taak. „De pompbediende zorgt
samen met de nummers drie en vier
voor de wateraanvoer", legt brand
weercommandant Koos de Feijter
uit. „Zij rollen de slang uit, zodat
de aanvalsploeg (de nummers één
en twee) kan blussen." Samenwer
ken. Daar draait het om bij de blus-
wedstrijd. „Naverkennen en venti
leren", roept de bevelvoerder van
jeugdkorps Westerschouwen over
de portofoon naar de aanvalsploeg.
De jongens en meiden controleren
voor de laatste keer het gebouw.
„Brand geblust", roept één van
hen. „Kijk, ze hebben de gasfles
laten staan", zegt De Feijter. „Die
hadden ze weg moeten halen van
de brandhaard. Nu is er nog steeds
kans op ontploffingsgevaar." De
commandant kijkt op zijn horloge
en zegt: ,(Ze zijn ook maar net op
tijd klaar. Als ze geen strafpunten
willen krijgen, moeten ze voor de
bel binnen zijn."
Grove fouten zijn er tijdens de
wedstrijd niet gemaakt. ,,Zeeland
levert al jaren goede jeugdkorp-
sen", zegt de brandweercomman
dant van Tholen. „Landelijk staan
we vaak met drie korpsen in de top
tien. Dat zegt wat over de kwa
liteit. Het is een kwestie van veel
oefenen en een goed voorbeeld
hebben. De interesse voor de
brandweer gaat vaak van vader op
zoon." Eén van de ouders hoort
wat de commandant zegt en haakt
daar op in: „Maar ook van vader op
dochter, hoor."
Hoe realistisch het aan de Han
delsweg ook lijkt, bij de aspiranten
15 tot en met 18 jaar) in dorpshuis
De Wimpel gaat het er nog net
even spannender aan toe. Verant
woordelijk voor het bedenken van
de scenario's is Arco Kunst, leider
van de jeugdbrandweer in Sint
Philipsland. Hij heeft samen met
de blusgroep de ideeën op papier
gezet en uitgewerkt. „Het moet zo
realistisch mogelijk zijn en toch
voldoende uitdaging bieden", zegt
hij. „En volgens mij is dat wel aar
dig gelukt." Kunst heeft het de as
piranten knap lastig gemaakt. Er is
brand ontstaan in het dorpshuis,
waarbij een vrouw opgesloten zit
in de kleedkamer. Degene die daar
verantwoordelijk voor is, verzet
zich hevig. De politie komt er aan
te pas, rekent de dader in en brengt
deze naar Torentijd in Middelburg.
„Op dat moment gaan veel ploe
gen de mist in", zegt Kunst.
„Voordat de politie de dader inre
kent, moeten ze de sleutel vragen
zodat ze de schoonmaakster kun
nen bevrijden. Veel ploegen verge
ten dat, doordat ze gericht zijn op
de brand."
Voor de aspiranten van Veere 2 was
de wedstrijd in Sint Philipsland
hun vuurdoop. „Knap lastig was
het", zegt Dennis Arkesteijn. Hij
veegt het zweet van zijn voor
hoofd. „Die schoonmaakster leidde
ons af van de brand. Daar hebben
we kostbare tijd verspild. Ook was
er instortingsgevaar in het gebouw
vanwege de houten vloer. Gelukkig
kwamen we daar op tijd achter. Het
is een kwestie van samenwerken en
op elkaar kunnen vertrouwen. Je
moet een team vormen. Gewonnen
hebben we zeker niet. Dat kun je
de eerste keer ook niet verwach
ten." Compleet doorweekt van het
zweet staan ze na te praten over
wat beter kon. Na hard werken was
het om vijf uur tijd voor de prijsuit
reiking. Die vond plaats in het
pand van Geluk Schilders op het
bedrijventerrein. Goes ging zowel
bij de junioren als aspiranten met
de overwinning aan de haal.
De uitslag voor de junioren was als
volgt: l. Goes I. 2. Vlissingen. 3.
Sint Philipsland. 4. Goes II. 5.
Bruinisse. 6. Middelburg en 7.
Westerschouwen.
Bij de aspiranten was de uitslag: l.
Goes I. 2. Veere I. 3. Schouwen-
Duiveland. 4. Bruinisse. 5. Goes II.
6. Sint Philipsland. 7. Wester
schouwen. 8. Veere II. 9. Vlissin
gen. I0. Middelburg II, 11Middel
burg l.
De wedstrijden in Sint Philipsland
worden door veel ploegen gebruikt
om de ploegsamenstelling te testen
op samenwerking en individuele-
en groepskennis en kunde. Volgend
jaar organiseert Westerschouwen
de Zeeuwse jeugdbrandweer wed
strijden.
De gemeente Tholen ontvangt 690
euro voor het organiseren van ver
keersexamens voor het basisonder
wijs in 2012. De subsidie wordt
verstrekt door de provincie in het
kader van verkeersveiligheidsacti-
viteiten.
VERVOLG VAN BROOIJMANS
Het veulen was van januari en dan
heeft het zo'n voorsprong op de
rest, dat je eigenlijk bijna aj zeker
dat je er bij de keuring goed bijzit.
Maar in het najaar kan het er heel
anders uitzien." Dat er zo weinig
veulens in Job's rubriek meededen
is niet zo verwonderlijk, zegt Ko.
„Bij de hengstveulens doen er va
ker minder mee. De hengstveulens
worden niet zo vaak aangehouden.
Anderen doen ze meestal direct
weg, hetzij naar een liefhebber,
hetzij voor export of naar de sla
ger. Meestal gaat het op één van
die drie manieren." Merries zijn
geliefder bij de meeste trekpaar
denhouders.
Voor Job is een andere toekomst
weggelegd. Mark wil hem waar
schijnlijk gaan leren voor de kar te
lopen, zoals hij ook met Job's
moeder Jessica van het Tienbun-
derhof doet. Volgend jaar wordt
hem al spelenderwijs de eerste be
ginselen bijgebracht, want volgens
Ko is het alleen maar makkelijk
als daar zo vroeg mogelijk mee
wordt begonnen.
Job zou ook dekhengst kunnen
worden, net als zijn vader Tim van
de Wilgenhoeve. Die staat vol
gens Ko bekend om zijn mooie
benen en lijn qua exterieur en dat
hij goed kan bewegen. Blijkbaar
heeft Job die goede eigenschappen
geërfd zoals het er nu uitziet. Maar
om goedgekeurd te worden als
dekhengst, moet Job minstens drie
jaar oud zijn. Of hij er over drie
jaar nog steeds zo mooi uitziet, is
even afwachten, weet Ko. „Vol
gend jaar kunnen we daar wat
meer over zeggen als we dan de si
tuatie bekijken. En dan nog is het
moeilijk te zeggen."
Dat er zoveel jaren overheen zijn
gegaan voor er weer een kampioen
bij Brooijmans werd geboren,
komt volgens de Thoolse trekpaar
denhouder door hun doelstelling.
„We fokken niet specifiek voor de
keuring. Wij spannen de paarden
in voor de mensport en dan zie je
vaak dat de paarden niet in de juis
te keuringsconditie staan, omdat
ze meer worden gebruikt." Ko's
vader Jos had wel vaker kampioe
nen. „Hij had zo'n twintig paarden
en dan is het elk jaar wat makkelij
ker kiezen welke je voor de keu
ring houdt." Volgend jaar kan
Brooijmans een gooi doen naar de
nationale titel, want in augustus
wordt een nationale trekpaarden
keuring gehouden en daar wil hij
waarschijnlijk ook naar toe.
De junioren van het korps Westerschouwen staan paraat met de brandweerslangen
